---------------BOOK DETAILS---------------[BOOK NAME]

Your Place Or Mine? (COMPLETED)

[TOTALPARTS]
69
------------------------------------------[ BOOK DESCRIPTION ]
-------------------------------------------One night with a total stranger. And fate brought them together once again. Tha
t's where their whirlwind romance started...
------------------------------------------*******************************************
[1] Description
*******************************************
One night with a total stranger. And fate brought them together once again. And
that is where their whirlwind romance started.
*******************************************
[2] Prologue
*******************************************
Hanggang kailan ako aasa?
Hanggang kailan ako maghihintay?
Hanggang saan ang kaya kung tiisin?
Aantayin ko na lang ba na mapagod ang puso ko?
Umibig ba ako sa isang tao na hindi karapat dapat sa aking wagas na pagmamahal..
...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This story is a work of fiction. Any resemblance to places,

s, products, and incidents are purely coincidental. All are
oughts and imagination. This story may contain sexual theme
nguage and behavior. If you are easily offended then should
is story immediately. The author is not responsible for any
m after reading this work.

Your Place or Mine?

@2012 by turning_japanese
All Rights Reserved

events, people, name

based on writer's th
and objectionable la
you cease reading th
thoughts you may for

*******************************************
[3] Chapter 1: What the hell?!
*******************************************
Author's NOte:
This is a cliche story. Gasgas ang plot. Corny. Maraming kapareho ang intro. M
araming typo. Lahat na. Kung kaya mong sikmurain yan, go! Kung hindi, it's simpl
e... LEAVE this page NOW!
Isa lang ang masasabi ko, tell me one story na walang kapareho sa BUONG MUNDO, s
a buong mundo ha, hindi lang dito sa watty. May nakita ka na unique? As in wala
ng kapareho? Talaga? Ows? Nabasa mo na ba lahat ng kwento sa iba't ibang parte n
g mundo?
And tell me one story na walang error ( grammar, punctuations, etc) dito sa watt
y? Wala? Tsk..tsk...
FYI: This story is under construction. I just started editing. First edit. I'll
have all chapters revised. Sorry for the spaces, I'm now working on it. Bear wi
th me, this is my first story.

********************

HALEY'S POV

Ang sakit ng ulo ko. Bumangon ako at umupo sa headboard ng kama. Napalingon ako
sa likod ng kama. Walang headboard. At nanginig ako ng bahagya nang dumikit ang
likod ko sa wall. Semento ito. At kaya ako gininaw kasi......napatingin ako sa s
arili ko. Asan ang mga damit ko.
Tumingin ako sa paligid. Nasaan ako? Sabay bumukas ng pinto ng banyo at lumabas
ang isang lalaki.
Napatili ako ng malakas. Napakalakas. Hinawakan ko ng mahigpit ang kumot na tan
ging bumabalot sa hubad kong katawan. Sino itong lalaki na'to?

Patakbong lumapit sa akin ang isang lalaki na nakatapi lang ng tuwalya at tinak
pan ang bibig ko.

"Sssssshhhh!! Kung makasigaw ka..... baka kung ano isipin ng mga kapitbahay ko."
inis na sabi nito.

Pilit kong tinatanggal ang kamay niya. His left hand restrained me from breakin
g free. While his other hand remained to cover my mouth. Kahit anong pagpupumigl
as ang gawin ko hindi ko siya kaya. Napakalakas niya.

Nasaan ba ako? At anong ginagawa ko dito sa kwarto na to kasama ang lalaking ito
.

Sinubukan ko pa ring lumaban. I tired to kick him pero he keep both of my legs p
inned using his one left leg alone.

" Stop it...masasaktan ka lang. " banta nito.

Hanggang sa manghina ako. At kusang tumigil.

"I'm gonna let you go. But promise, you'll not scream again." sabi nya habang na
katingin sa mga mata ko na parang bata ang kausap.

I nodded.

The moment I was free from him I gathered all my strength and gave him a slap I
think he deserved.

"Walang hiya ka!!! Ano ginawa mo saken!"

I'm close to screaming again.

Pinaghahampas ko siya ng isa kong kamay habang ang isa ay nakahawak sa kumot na
tanging tumatakip sa hubad kong katawan.

"Wooah! Teka lang let me explain!" Pilit nyang hinuhuli ulit ang mga kamay ko.

" How dare you! What have you done?"

I felt something soft on my lips. His lips. So sweet. And familiar. Gusto ko s
iyang itulak palayo pero di ko magawa. I felt his kiss deepened. Teasing my mout
h to open. Nanigas ang buong katawan ko. Sa excitement? Hanggang sa hindi ko na
malayan kusang kumilos ang mga kamay ko. I wrapped my hands around his neck and

kissed him back.

His hands traced my waist. Then before I knew it he is cupping my breast and mas
saging it slowly. He threw the sheets that covers me and now i'm totally naked i
n front of him. Bahagya akong nangining. Siguro dahil sa ginaw na dulot ng airco
n.

Lumayo siya ng konti saken and he looked at me. "Beautiful."

He's on top again kissing me. His kisses moved down to my neck. And now down to
my right breast. I felt a soft moan escaped from my mouth. I can now feel his
hardness. He removed the towel from his waist. And we're both naked.

His hand now on my thigh. I felt his hand on my wetness. I just realized I'm so
re down there. Hindi ko lang siguro napansin kanina kasi nabigla ako at di ko al
am kung asan ako. And I was naked. And before I realized other things I screamed
when I saw this this guy came out of the shower.

I pulled away from his kisses. Nanghihina ako pero nagawa ko siyang itulak. Tumi
ngin ako sa kanya. I don't know this guy. And everything was wrong. But I see so
mething in his eyes. I can't figure it out but I don't feel threatened. Marami a
kong gustong itanong. Pero hindi ko alam kung paano ko sisimulan. At hindi ko m
alalaman ang sagot kung hindi ko siya kakausapin ng maayos. Parang nahulaan nama
n nya ang nasa isip ko.

"Let's have breakfast and we'll talk." sabi nya habang hinahawi ang ilang hibla
ng buhok na tumatakip sa mukha ko.

Tumango lang ako. Ewan ko ba. Parang iba ang epekto ng lalaking ito at napapasun
od nya ako. O epekto ng halik nya kaya hanggang ngayon ay para pa rin akong wala
sa sarili ko. Hindi ito ang first kiss ko.

He stood naked and then wrapped the towel on his waist. I was shocked by his bo
ldness. Things are now clearer in my mind. This is the second time I saw him nak
ed. And I have to admit hindi ko maiwasang hindi humanga.

His muscle are all in right places. Hindi siya buff. Tama lang. At napansin ko
ang washboard abs niya. This guy is really hot!

Ngumiti siya ng nakakaloko. Napansin niya siguro na pinagmamasdan ko ang kataw

an niya.

"You want me to remove the towel again?" tukso nito.

Napahiya ako. Namumula na siguro ang buong mukha ko.

Tumawa ito. Bago pa'ko makapagsalita ninakawan pa ko ng halik sa labi. Smack lan
g at tska umalis dumerecho sa isang kwarto na sa tingin ko ay walk in closet. Pa
lihim ko siyang tiningnan pagtalikod. Ang lapad ng likod nya. Nakatapi lang siya
ng towel. Sexy.

Nasapo ko ang ulo ko. Heto ako nakahubad sa isang kwarto at hindi ko alam kung n
asaan ako kasama ang lalaking ito. Kung ano ano pa ang naiisip ko.

Sinamantala ko ang pag alis niya. Tumayo ako para hanapin ang mga damit ko. Napa
tingin ako sa bed sheet. Hindi ako pwedeng magkamali. May stain. Parang smear ng
......Oh no! Nataranta ako. I know something happened but it's different when th
e confirmation is right there before your eyes.

I came up with a decision. Kailangan ko ng umalis. Hindi ko kayang harapin ang l

alaking ito. Asan ba yung damit ko. Pinulot ko isa isa sa sahig ang mga gamit ko
at dali daling nagbihis. Malapit na ako sa pinto nung maalala ko ang clutch bag
ko. Muntik kong maiwan.

Tinungo ko ang elevator. Hindi ko nga napansin kung paakyat o pababa ito. Basta
ang importante makalayo ako sa floor na yun. Buti na lang pababa ito.

Pumara ako ng taksi. "Makati tayo kuya." sabi ko sa driver.

Nang may bigla akong naalala.

" Damn." mahina kong sabi.

Asan kaya ang kotse ko?! Nasa condo kaya nung lalaki? O naiwan sa parking lot n
g bar? Pag minamalas ka nga naman.

Binuksan ko ang cellphone. Naka off kasi ito. At nag ring agad ito matapos ang
ilang minuto.

Beautiful girls all over the world

I could go chasing but my world will be wasted
But they've got nothin' on you baby

Si Jessica...bestfriend ko.

" Hello.."

"ASAN KA NA! DI KA BA PAPASOK?!"

Inilayo ko ng konti yung phone sa tenga ko. Eto na naman siya. Kung makasigaw
wagas.

"Wag ka ngang sumigaw. Di muna ako papasok. May pupuntahan ako. " Pagsisinungali
ng ko. Wala ako sa mood.

"UY TIGILAN MO'KO HALEY SAAVEDRA HA! ANONG MAY PUPUNTAHAN?! KUNG ALAM KO LANG M
AGMUMOKMOK KA NA NAMAN MAGHAPON SA CONDO MO. " At kailangan talaga nakasigaw pa
rin sya.

Hindi ako kumibo. Totoo kasi ang sinabi niya. Wala akong ginawa kundi tumungang
a maghapon at umiyak. Pero hindi muna ako uuwi sa condo. Malulungkot lang ako d
un kasi mag isa lang ako. Sa bahay muna ako dederecho.

"C'mon friend, he doesn't deserve it." Mababa na yung tono niya. "Wag mong pahi
rapan ang sarili mo. One thing more, may exam tayo mamayang hapon sa Psychology
baka nakakalimutan mo. Pwede mong hindi pasukan yung iba, but not this one..kaya
please pumasok ka sa hapon para makakuha ka ng exam."

Napabuntong hininga ako. Oo nga pala graduating na kami. So kailangan kong puma
sok at mag take ng exam sa isa sa major subjects namin. Mahigpit yung professor
namin.

"Sige, see you then. I'll take the exam."

" Good!" masiglang sabi nito.

"And Haley.." May halong lungkot at pag aalala ang boses nya. "I'll always be he
re, so please wag mo solohin yan."

Napaluha na naman ako. Sabi ko hindi na ako iiyak. Akala ko ubos na ang luha k
o.

"Hey, are you still there?" natahimik kasi ako bigla.

"Yeah" matipid kong sagot. Ewan ko kung napansin niya na parang pumiyok ako. Ay
okong ipakita sa kanila na umiiyak na naman ako. Tama na iyong isang beses. At s
iguro yun na yung huli. Sana.... Sana ganun kadali.

"I was so worried about you last night. Di kita macontact. Where were you?"

Naalala ko naman ang nangyari kagabi. Sa totoo lang hindi ko masyado matandaan
kung ano talaga ang eksaktong nangyari. Yung iba lang ang natatandaan ko. Hayyy.
..

"I'll talk to you later. Pababa na'ko ng taxi. " pagdadahilan ko.

"Taxi? Wait? Asan ang kotse mo?" Alam kasi nito na ang pinaka ayaw ko sa lahat
ang magcommute.

Isa pa palang problema yan. Ako nga di ko alam kung nasaan ang kotse ko. Nakaka
iinis. Ang tanga tanga ko talaga.

" Nasa shop, pinaayos ko. " pagsisinungaling ko na naman.

"And so? Anong ginagawa ng iba pang mga kotse nyo?" sabi ko ba na napakulit ng
bestfriend ko na ito. At alam ko hindi ako tatantanan. Bago pa niya mahalata na
ngdadahilan lang ako...

" Look Jess, i gotta go. See you later." Binabaan ko na sya. Mamaya na lang ak
o magpapaliwanag.

$hit traffic pa.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This is my very first pubished storyonline...ever. Hope you'll like. The first f
ive chapters are already done but I have to edit it first. Hopefully there'll be
few errors.

Thank you!
*-* fujeeko

*******************************************
[4] Chapter 2: The Girl from the bar
*******************************************

"Huh?" Wala na yung babae.

Di man lang sila nakapag usap. Tinakasan siya nito.
"Bahala siya." bulong ni Russell sa sarili.
Naisip niya na ibang klase na ang mga babae ngayon. Gaya nitong isang ito, na pa
gkatapos pakinabangan ang katawan niya aalis na lang ng walang paalam. Kasasabi
lang na mag uusap sila umalis pa rin. Napailing na lang ito.
Tumingin siya sa relo niya. Malelate na siya. Nagmamadali nitong kinuha ang mga
gamit sa school.
Paalis na sana siya nang mapansin ang isand bagay na nasa dresser. Isang keyhold
er. It belongs to her. He knew it kasi ginamit niya ito kasi siya ang nagdrive n
g kotse niya.
Pinagmasdan niya ito. Ngayon lang niya napansin my letter "H" na silver pendant
at isang heart. Half heart actually. Na para buo ito at hinati sa gitna.
Natigilan siya. Wala pala siyang kotse na gagamitin. Iniwan niya ito kagabi sa b
ar. Kaibigan niya kasi ang may ari nun kaya pwede siyang mag iwan ng kotse overn

ight. Especially pag lasing na siya at hindi na niya kayang magdrive.

An idea came to his mind. Ba't hindi niya naisip yun. Nasa parking lot ng condo
niya ang kotse ng babae. Napangiti siya. Ang pagkakataon nga naman. Gagamitin ni
ya ng kotse ng babae. May iba pa siyang naiisip. At ito ang dahilan kung ba't hi
ndi pa rin mawala ang ngiti sa mga labi niya.
She might have escaped today, pero babalik ito. Ang babae mismo ang lalapit sa k
anya.
Ilang minuto ang nakalipas ay nasa main road na siya papunta sa universit. Traff
ic. Late na naman siya panigurado. He is starting to get pissed. Kaya siya kumuh
a ng 11am schedule sa lahat ng subjects niya para hindi siya nalelate. He has pr
oblems getting up early.
Pero pag naalala niya ang nagyari kagabi, nawawala ang inis niya. Di niya maiwas
ang mapangiti. At alam niya sa sarili niya na hindi niya pwedeng sisihin ang tra
ffic. Siya ang may kasalanan kung bakit late siya nagising. Puyat siya at pagod.
Pero wala siyang pinagsisihan. Tsaka isa pa bihira naman siyang malate. Kung mal
ate man siya ngayon. It was all worth it.
Sumagi sa isip niya ang expression ng mukha ng babae kanina. Alam niya na galit
ito sa kanya. Pero hindi maikakaila ng babae na ginusto rin niya ang nangyari. I
n fact muntik ulit nilang gawin kaninang umaga ang nangyari kagabi. And he's mor
e than willing to do it again. Hindi siya magsasawa ulit ulitin ito kung may pag
kakataon siya.
Kahit alam niyang galit sa kanya ang babae wala siyang pinagsisisihan sa ginawa
niya. Kung meron man siyang regrets, iyon ay hindi man lang niya natanong ang pa
ngalan nito. He felt a sudden urge that he needs to see her again.
Ngunit paano? He has her car and he knows one of these days she'll find him. Per
o kelan? And he can no longer wait. He needs to see her again. Wala siyang kahi
t na anong clue kung sino ang babae. At ayaw niya ng pakiramdam na ganun. Na may
gusto siyang gawin pero hindi niya magawa.
Nagsimula siyang magkalkal ng mga gamit ng babae sa kotse. Pero malinis ang kots
e. Binuksan niya ang mini compartment. Walang laman ito bukod sa rehistro ng sas
akyan na nakapangalan sa isang Harold James Saavedra. Nakatira sa Blue Lagoon Su
bdivision, Makati City. Small World. May friend siya na nakatira sa subdivision
na yun. Nasa kabilang side din lang ang subdivision nila.
Kaano ano niya kaya ang may ari ng kotse. Kuya niya kaya. O tatay niya. Sa boyfr
iend niya. Pwede ring hiniram sa kaibigan. Di kaya sa asawa niya, pero imposible
. He's sure of that na wala siyang asawa. And he has proof.
Nataranta siya nang marining ang sunod sunod bna busina ng kasunod niya na sasak
ayan. Naka green light na. Ilang kanto na lang malapit na siya sa university.
Gusto niyang batukan ang sarili. Ano bang nangyayari sa kanya. Pakiramdam niya i
sa siyang stalker. O kaya isang teen ager. Kung kelan graduating na siya sa coll
ege tsaka siya nagkakaganito. Pakiramdam niya bumalik ulit siya sa high schhol.

Gaya nung una siyang magkaroon ng crush. Hindi siya nagkaroon ng ganito katindin
g atraksyon sa babae.
Natigilan siya. Atraksyon. Hindi niya ito maamin sa sarili niya. Interes siguro,
oo. Interesado siya sa babae. Pero normal naman sa kanya ang magkaroon ng ganit
o katinding interes sa babae. Minsan nga mga babae pa ang lumalapit sa kanya. Si
ya si Clay Russell Sandoval. Anak siya ng isang businessman. Kilala sila bilang
may ari ng isang sikat na chain ng hotels sa bansa. Ang "Crimson Hotel".
Isa rin syang star player ng soccer sa university na pinapasukan niya. At bukod
sa napakagwapong nilalang ay biniyayaan din ng angking talino. Kasama siya sa De
an's List. At dahil sa varsity siya ng school at kahit kaya niyang magbayad ng t
uition fee ay scholar siya dito. Maraming babae ang nagkakandarapa para mapansin
niya.
Pero iba ang lakas ng dating nang babaeng ito sa kanya. Kaninang naliligo siya i
to pa rin ang laman ng isip niya. Pag alis niya ng condo siya pa rin ang iniisip
nito. Nakarating na nga siya't lahat sa school ang babae pa rin ang laman ng is
ip niya.
Alam niya makakalimutan niya rin ito pag nagsimula na ang klase at magiging busy
na siya. Pinarada niya ang kotse. Merong reserved na spot sa parking area ng un
iversity para sa mga estudyante na nakabukod sa parking space ng mga faculty mem
bers. At nagmamadali nitong tinungo ang 3rd floor para sa first subject niya.
Late siya. Pero swerte niya wala pa ang professor nila. Tumabi siya kay Micah. B
estfriend niya ito since high school. Magkapareho sila ng section from first yea
r to fourth year noon. At nagdecide din sila na mag enroll sa iisang university.
Pero magkaiba ng course. Chemical Engineering ang course ni Micah. Siya naman C
omputer Engineering. At may ilang subjects na magkaklase sila. Gaya ng unang sub
ject na ito.
"Pag sinuswerte ka nga naman" bungad ni Micah.
Hindi niya pinansin ang maagang pang aasar nito. " Late kasi ako nagising." sabi
na lang niya.
"Tsk tsk..what's new. Pag maaga ka dun ako magtataka." pang aasar pa niya
Sasagot pa sana siya nang dumating ang professor nila. Nagsimula agad ang klase.
At wala siyang maintindihan sa mga pinagsasabi ng professor. Pumikit siya. Tina
tamad siyang magsulat. Wala nga siyang maintinidihan ano ang isusulat niya. Tsak
a andyan naman si Micah. Dito siya lagi nanghihiram ng notes.
"Kain muna tayo di pa ko nagbreakfast." sabi ni Micah. Sa wakas natapos din. At
binabalak niyang matulog sa kotse mamayang free time nila after lunch. Hindi siy
a nakatulog na maayos. Wala siyang ginawa kundi pagmasdan ang maamong mukha ng b
abae.
Ayan na naman. Sumagi na naman sa isip niya ang babae.
" Uy! Tulala ka dyan." napahawak siya sa tenga na piningot ni Micah.
Gusto niyang gumanti kaya lang wala siya sa mood. Pag nasasaktan siya sa pangung

urot ni Micah, gumaganti siya rito. Kinukurot niya rin ito sa pisngi. At alam ni
ya na hindi titigil si Micah pag nasaktan ito. Kaya pinigilan niya ang sarili an
g hindi na siya gumanti pa.
" Sige. Ako din di pa kumakain." simpleng sagot niya. Dapat sana kasabay niya an
g babae for breakfast, kaso. umalis ito. Napahinto siya. Gusto niyang sampalin a
ng sarili. Parang gusto niya ulit magpakurot kay Micah. Para magising ang diwa n
iya. Ang babae na naman na yun ang naiisip niya.
Nagmamadali siyang sumunod kay Micah. Naiwan na pala siya nito sa corridor na na
katunganga. Mangilan ngilan ang tao sa canteen kasi maaga pa. Bacon Sandwich at
juice lang inorder ni Russell. Gutom siya pero ayaw niyang kumain ng heavy meal.
"Yan lang ang kakainin mo? Akala ko ba gutom ka?" sabi ni Micah na nagsimula nan
g kumain.
Inirapan niya ito." Sabi ko hindi pa ako kumakain. Hindi ko sinabing gutom ako.
Kumain ka na lang." Sabay kagat sa sandwich.
Nangangalahati na ang sandwich niya nang magsalit ulit si Micah.
"Uy kanina ka pa wala sa mood." Hindi pa siya nakuntento. Siniko pa niya ito.
" Ang dami mong napapansin. Kulang lang ako sa tulog." sagot ni Russell. Hinawak
an nito ang parte ng tagiliran niya na siniko ni Micah. Palibahasa puro buto kay
a masakit maniko.
"Ikaw ha, ano ginawa mo kagabi at kulang ka sa tulog?" asar nito sabay tawa.
Kilalang kilala niya ako. At alam ko kung ano na naman ang iniisip niya. At tama
siya.
"Ikaw talaga, yung utak mo kahit kelan....." pero walang balak si Russell na sab
ihin ito kay Micah.
" Na ano? Anong problema sa utak ko? Uy Russell Sandoval kilalang kilala kita. A
lam kong may milagro ka na namang ginawa kagabi no, ano? Umamin ka! " nanlalaki
na naman ang mata ni Micah at nakaturo kay Russell ang tinidor na hawak nito.
Natatawa si Russell sa hitsura ni Micah pero hindi niya ito pinansin. Dahil tama
si Micah. Pero ano na nga ba ang nangyari kagabi?
"Bitiwan mo ako! Ano ba!" sigaw ng isang babae na nakaupo malapit sa counter. Pi
lit siyang hinahatak ng isang lalaki papunta sa dance floor. Mukhang marami na i
tong nainom. Di na siya makatayo ng deretso.
Napansin na ito ni Russell kanina pagpasok niya sa bar. Agaw pansin kasi ang suo
t niya. Bare yung buong likod niya. At dahil maiksi pa ang buhok ng babae kaya p
ara talaga siyang walang pang itaas kung di mo mapapansin na may manipis na tela
na nakabuhol sa leeg niya. Ang iksi pa ng suot.

Kitang kita talaga siya lalo na pag tinatamaan ng ilaw ang maputi at napakakinis
niyang balat.Hindi naman ito mukhang GRO. Hindi naman siya ganun kumilos. Mukha
siyang disente kahit na ganun ang suot niya.
Tulala ang babae habang umiinom. Para nga siyang umiiyak. Kasi panay ang pahid n
ito sa pisngi niya. Umiwas ng tingin si Russell. Ito ang weakness niya. Ayaw niy
ang makakakita ng babaeng umiiyak. Uubusin na lang niya ang natitira niyang drin
ks at aalis na siya. Hindi na niya ulit tinapunan ng tingin ang babae. Baka hind
i niya mapigilan ang sarili na lapitan ito.
" Bastos!"
Napalingon si Russell sa side kung saan niya narinig ang nagsalita. Kitang kita
niya kung paano sampalin nung babae ang isang lalaki.
"Wag ka nang magpakipot. Kung alam ko lang naghahanap ka lang ng makakasama ngay
ong gabi" nakangising sabi nito. Pilit hinahatak ng lalaki ang babae. Hindi mala
man ni Russell kung palabas ba ng bar o papunta sa dance floor.
At parang alam ko na ang susunod na mangyayari. Akmang yayakapin siya ng lalaki
ng lumapit si Russell.
"Let her go." madiin ang pagkakabigkas niya nito. Sa tanang buhay niya hindi pa
siya napaaway. Lalo na dahil lang sa isang babae. Nagyon pa lang kung sakali. At
sa hindi pa niya kilala.
Napatingin sila pareho kay Russell. Nagulat sila pareho. Pero lalo na yung babae
. Nagtataka ito at nakakatitig kay Russell. Nagkatitigan silang dalawa. He can't
take his eyes off. Lalo na sa mga mata niya. Ngayon lang siya nakakita ng ganun
g mga mata. Bright and almond shaped.
"Sino ka ba? Wag ka ngang makialam!" unang nakabawi sa pagkabigla ang lalaki.
"She's my girlfriend..."
Napatingin sa kanya yung lalaki. At lumipat ang tingin niya sa babae.
Nanlaki lalo ang mga mata nung babae. " Anong boyfriend? Hindi nga kita kilala!"
singhal nito kay Russell.
Gusto siyang sigawan ni Russell. She just couldn't sense danger. At the same tim
e she just couldn't smell safety.
" At ikaw bitiwan mo nga ako" sabay tulak sa lalaki.
Si Russell ang hinarap ng lalaki.
"Pakialamero ka! Hindi ka naman pala boyfriend! Luma na ang style mo boy! Akala
mo maiisahan mo ako".

This time hinatak ni Russell na palapit sa kanya ang babae. Binulungan niya ito.
"Ang slow mo naman. Sumakay ka na lang para di ka na kulitin. Sumama ka sa akin
ng maayos palabas ng bar, ngayon na."
At bago pa makapag react ang babae hinatak na ito ni Russell palabas ng bar. Tin
alikuran nila ang lalaki habang sumisigaw ito. Saktong nagpalit ng malakas na mu
sic ang DJ kaya hindi na nila naintindihan ang sinabi nito sa lakas ng tugtog. P
ero nagpapasalamat si Russell at hindi naman na ito humabol pa.
"Bitiwan mo na nga ako! Nasa labas na tayo pwede ba?!" angil ng babae kay Russel
l.
"Ikaw na nga tong nilayo dun sa lalaking yun ikaw pa tong galit! Ayos ka ah!" hi
ndi na maitago ni Russell ang inis.
"Sinabi ko bang tulungan mo ako!? " pagkasabi niya nito tinalikuran niya si Russ
ell.
"Ah ganun! Bahala ka nga sa buhay mo!" tinalikuran na ri niya ang babae at tinun
go ang kotse.
Pinagmasdan niya ang babae habang papalapit ito sa isang kotse na nakapark. Mukh
ang may balak pang magmaneho ang babae. Sa tingin ni Russell hindi na nga ito ma
kalakad ng maayos. Napailing na lang siya.
"Bahala siya sa buhay niya. Di man lang maruniong mag thank you." bulong niya sa
sarili.
Nawala ang awa niya dito nung makita niya itong umiiyak kanina. Ang nakikita niy
a ngayon isang iresponsableng babae. Parang wala ito sa tamang pag iisip. Tama b
ang pumunta sa bar mag isa ng ganun ang suot at magpapakalasing.
Nagvibrate ang phone niya. Nawala abg atensyon niya sa babae. Sino ang tatawag s
a kanya ng ganitong oras. Tiningnan niya ang screen ng phone. Si Kevin, kasama n
iya sa soccer team.
"Hey, zup!"
"Asan ka?" tanong nito.
Maingay ang kabilang linya. Mukhang nasa bar din si Kevin.
"Andito ako sa Drunken Bear pare." napatingin ulit si Russell sa side nung baba
e.
"Sino kasama mo?" tanong niya.
"Wala. Nagpapaantok lang. Maya maya uwi na rin ako." sagot ni Russell.

"Owwws! Hahaha ikaw pa! " nang asar pa.

Napatingin tuloy ulit ako dun sa kotse ng babae. Hindi pa rin siya umaalis. Tint
ed kasi kaya hindi niya makita ang nasa loob.
"Uy ano na? Di ka makasagot noh! Hahahaha!" nawala saglit sa sarili si Russell k
asi nakatingin siya sa kotse nung babae.
"Baliw! Bakit ka nga pala napatawag?" iniba nito ang usapan.
" Andito kasi kami kina Ashley. Birthday ng kuya niya. Baka gusto mo dumaan."
Girlfriend ni Kevin si Ashley. Kaya pala maingay din ang background. Mukhang nag
kakasayahan sila.
" Hindi ko sure eh. Try ko." Tinatamad na rin siyang umalis at gusto na niyang u
muwi. Nakailang shot na rin kasi siya. Pero kaya pa naman niyang mag drive.
"Eh kung sabihin ko sa'yong andito si Vanessa. At kanina ka pa niya hinahanap."
pangungulit niya.
Si Vanessa. Nagdalawang isip ito.
"Sige dadaan ako." sasaglit lang siya. Mahirap na baka magtampo ito lagot na nam
an siya. Hindi sila but they are constantly dating. Pero nilinaw sa kanya ni Rus
sell na hindi pa ready for commitment. At pumayag naman and babae. Natatawa si R
ussell pag naiisip niya ito. Iba talaga pag liberated ang babae. Madaling kausap
. Pwede ka ng makipag bargain in terms of commitment.
Tsaka sa simula pa lang si Vanessa na ang nagpakita ng motibo. Sino ba naman si
Russell para tumanggi sa isang tulad ni Vanessa Montero. Napakasexy niya at maga
nda pa. Isa itong cheerleader. Graduating na rin. Psychology major. At matatangg
ihan ba niyan ang isang kagaya nito na sobrang aggressive.
"Yun oh! hahaha! Cge antayin ka namin pre! "
Binaba na niya agad ang phone.
Pasakay na siya sa kotse nang maalala niya ang babae. Mukhang walang balak umali
s ito. Bigla siyang kinabahan. Nag alala siya na baka may masamang nangyari dito
. Nagmamadaling lumapit si Russell sa kotse ng babae at kinatok ang window.
Pero walang sagot, hindi man lang bumukas yung pinto o ano. Kinatok niya ulit a
nd window. Wala pa rin. He tried to open the door. Bukas ito. Napailing ulit si
Russell. Hindi man lang naglock ng pinto. Kaya binuksan na niya ang pinto ng kot
se.
Tulog lang ito. Nagdalawang isip siya kung iiwan niya ito sa ganung ayos. Tinapi
k niya ito sa braso. Tulog talaga siya. Tinapik niya naman sa noo. Mukhang himbi
ng na himbing ang babae. Tinapik niya ulit sa braso. Ganun pa rin wala pa rin si
yang response. Hinawakan niya ito balikat at niyugyog ng konti.

"Hmmmm" sagot nito at himbing talaga siya.

Nagdadalawang isip siya kung iiwan niya ito at ilock na lang ang pinto at hayaan
itong magpalipas ng gabi sa parking lot. Pero baka masuffocate siya gaya nung i
bang mga natutulog sa loob ng kotse. Naalala niya ang isang balita na may namata
y sa ganun. Hindi niya matandaan pero ang naalala niya parents ito ng isang sing
er. Kinilabutan siya sa posibleng mangyari sa babae. At hindi niya hahayaang man
gyari ito dito. Konsensiya niya yun pag may masamang mangyari dito at wala siyan
g ginawa.
Ginising niya ulit ito. Pero wala talaga tulog na tulog na ito. Marami siguro si
yang nainom.
Tumingin si Russell sa relo niya. Past 1am. Kailangan na niyang umuwi. At nabuo
sa isip niya ng isang pasya.

*******************************************
[5] Chapter 3: I wish....
*******************************************

HALEY'S POV

Parang sasabog sa sakit ang ulo ko. Ilang oaras na ba ako sa ganitong ayos. Sim
ula nung dumating ako kanina hindi pa ako lumalabas ng kwarto ko. Tumingin ako s
a relo. Almost lunch time na pala. Kaya pala parang nagugutom ako.

Kakain ba muna ako o maliligo. Tumayo ako sa pagkakahiga. Umikot ang paningin ko
. Umupo ako saglit sa gilid na kama. Ang sakit talaga. Marami akong nainom. Obvi
ous ba. Hindi ko namalayan na nakarating na ako sa ibang lugar at doon nagpalipa
s ng gabi.

Nanliit ako sa sarili ko. Sinong matinong babae na magpapakalango mag isa sa isa
ng bar. Wala akong pinag kaiba sa ibang mga babae naghahanap ng makaka one night
stand. Gusto ko lang naman mag unwind. Gusto kong makalimot......kahit pansaman
tala lang.

Tumulo ulit ang mga luha ko. Wala na bang katapusan ito. Almost two weeks na ako
ng ganito. Simula nung makita ko sila sa parking lot. Ayoko ng mag isip pa. Ayok
o ng maala pa. Susubukan kong kalimutan siya. Kung ayaw niyang magpakita saken w
ala akong magagawa.

Ilang araw na ring akong absent sa klase. Hindi ko kayang pumasok at manahimik n
a lang buong araw nang walang kinakausap kahit na isa sa mga kakase ko. Kahit si
Jessica naloloka na saken. Hindi niya matagalan ang hitsura ko. Ang pananahimik
ko.

Oo betsfriendko siya. Pero hindi ayokong umiyak sa harap niya. I don't want her
pity. I just wanted to be alone. Gusto kong makapag isip. Ang kung gusto kong um
iyak magagawa ko ito ng wlang nakakakita.

I stared at the clock once again. Ilang minuto na rin pala akong nakaupo. Tumayo
ako. Hindi na ako nahihilo. Pero may kirot pa rin sa kaliwang bahagi ng ulo ko.
At may naramdaman akong kakaiba sa katawan ko. Hindi ako sanay mag ulit ng dami
t . Nanlalagkit ako. Partikular sa ibabang bahagi ng katawan ko, sa pagitan ng h
ita ko.

I decided to take a warm bath. Masarap magbabad sa tub. Nakakatanggal ng stress

. Well, for the meantime, at least. At it eases my soreness a litte. Pati na rin
ang pananakit ng beywang ko.

Umahon ako at nagshower. Tumingin ako sa full length mirror. Pinagmasdan ko ang
sarili ko. I noticed slight bruises on my right thigh. May mga kiss mark din ak
o sa pagitan ng dibdib ko.

Naisip ko ang mga nangyari kagabi. I looked at my breasts , full and proud. I c
losed my eyes. I can still feel his warmth mouth on each of those. How his teeth
tugged each peak gently. I must have lost my mind. I took all of his advances
willingly.

There was something about his touch. His kisses. Something I've never felt befor
e. Even with Vince. Things were different with this guy. I've given everyhting t
o him, except for my name. And I don't even know his as well.

I can stil feel the soreness between my thighs. It was really painful. Painful
ly sweet. I never thought it would feel like that. I screamed shamelessly with s
o much pleausure. It felt so damn good. I almost cried the second time we did it
. I almost cried because I want so much more of him.

Pinagtatawanan niya siguro ako ngayon. Iniisip niya na galit ako eh ginusto ko n
aman.

Oo, nakaktanggal ng stress ang pagbababad sa tub , but it doesnt erase the memor
y kung bakit ka nastress.

Napapikit ako.

Umiinit ang pakiramdam ko pag naalala ko ito.

Mukha nung lalaking yun ang nakikita ko.

His smile. His lips.

Wala atang parte ng katawan ko ang pinalagpas ng mga kanyang labi.

Sinimulan kong sabunin ang buong katawan ko.

Kung pwede lang burahin ng sabon ang mga alaala ng haplos at halik niya sa kata
wan ko.

But I won't deny I enjoyed every moment of it.

I responded to his kisses.

To his touch.

Ang tanga tanga ko talaga.

Oo pumayag ako sa mga nangyari.

Wala akong pwedeng sisihin.

Kasalanan ko.

Di ko maiwasang malungkot.

Dalawa na ang nawala sa akin.

Una, ang lalaking pinakamamahal ko.

Sobrang sakit.

Naninikip ang dibdib ko pag naalala ko siya.

Pangalawa, ang bagay na pinaka iingat ingatan ng isang babae.

I wish.....

It was all but dream.

Pero hindi.

Totoo ang lahat ng ito.

At hindi ko matatakasan ang katotohanan.

I just wish....sana hindi ko na siya makita pa ulit.

O kaya kung sakali man after ilang months na siguro.

Pwede ring after few years.

Basta kalingan matagal muna bago ko siya dapat makita ulit.

Not to soon.....

Hindi ko siya kayang harapin.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Just a very short UD.

Thanks.

*-* fujeeko

*******************************************
[6] Chapter 4: The tigress
*******************************************
Bakas sa kilos ni Amanda Saavedra ang pagmamadali. Kanina lang ay inip na inip
na isya sa paglapag ng eroplanong sinasakyan niya.

"Maligayang pagbabalik po Madam!" bati ni Jun, isa sa mga body guards ng pamilya
Saavedra.

Kinuha nito ang isang maliit na carry on bag sa kamay ng ginang.

"Salamat Jun. May pasok ba si Haley ngayon?" tanong ni Mrs. Saavedra sabay abo
t ng isang small suitcase. Kinuha muna nito ang cellphone para tingnan kung may
tumawag o nagtext bago siya sumakay sa kotse.

"Ang pagkakaalam ko po Madam eh meron. Pero nasa bahay pa po siya kanina bago ak
o umalis papunta dito." sagot nito.

Kinuha nito ang cellphone sa pouch niya. Tatawagan niya ito. Kailangan niyang a
butan ito para makausap.

"Di niya sinasagot ang phone niya." naiiling na sabi nito. "Sa hotel muna tayo
dumeretso Jun. May kailangan lang akong kausapin."

Malungkot na tumingin ito sa bintana.

"Opo madam." sagot ng driver.

"Si Hans nga pala?" naalala nito.

Natahimik si Jun. Pero nakabawi rin saglit. " Isang linggo na ho siyang hindi u
muuwi madam. Baka ho nasa condo niya."

Napailing ang ginang.

"Napakatigas talaga ng ulo ng batang yun. Sinabi ko na sa kanilang dalawa na um

uwi man lang sila sa bahay at least twice a week. Parang nagsisisi na tuloy ako
kung ba't ako pumayag na lumipat silang magkapatid sa mga condo nila." bakas ang
disappointment at galit sa mukha ng ginang.

" Sa bahay muna tayo Jun. Baka abutan ko pa si Haley" tila nagbago ang isip na
sabi nito.

"Ok po madam" sagot ng driver.

Matagal tagal din siyang nawala halos anim na buwan. Bukod sa launching ng isan
g magazine ay inayos din niya ang ilan nila property nila sa Spain. Balak niya k
asi na doon mamalagi si Haley pagtapos ng graduation at para na rin maturuan niy
a ito sa pag mamanage ng business nila.

Alam niya na walang interest ang dalawa nilang anak when it comes to family bus

iness. Parehong iba ang hilig ng mga ito. Si Haley, instead na business course a
ng kunin sa college ay nag major ito ng Psychology. Mahilig kasi ito sa mga bat
a. Balak niya kumuha ng specialization sa Child Psychology after graduation.

Hindi niya maintindihan kung ba't ito ang napiling kurso ng anak bukod sa mahili
g ito sa mga bata. Nararamdaman niya may iba pa itong dahilan bukod doon. Pero p
arang hirap siayng makahanap ng oras para kausapin ito.

Si Hans naman may sariling mundo. After graduation nito, nanghingi ng maliit na
capital sa papa niya at magtatayo daw ng isang business kasosyo ang mga classma
tes niya. At kung ano man ito hindi niya sinabi. Pero pinagbigyan pa rin ito ng
ama. Kahit papano ay business minded daw ito. At may tiwala naman siya dito.

Si Haley na lang ang problema ng ginang. Iba talaga ang hilig nito. Dalawa lan
g sila ni Hans na magmamana ng mga business nila balang araw. In time siguro mat
ututo din ito sa pagmamanage pero hindi siya pwedeng magtake ng risk. Kaya nabuo
sa isip niya ang isang pasya.

Medyo may katigasan ang ulo nito. At medyo rebelde. Kailngan niya ng isang taong
magpapasunod sa kanya. Nabalitaan ng ginang na may boyfriend ito. Pero ayaw niy
ang makialam. Magkukunwari siya na hindi niya ito alam. Alam niyang magiging mal
aking hadlang ito sa plano niya. Pero walang makakapigil sa kanya.

Alam niya kamumuhian siya ng ng anak pero ito lang ang alam niyang paraan. At i
to ang makakabuti para sa kanya. Pati na rin sa kabuhayan ng kanilang pamilya k
ung saan dugo at pawis ang pinuhunan nilang mag asawa para mapalago ito.

At alam niyang wala siyang magagawa. Siya si Amanda Saavedra. All her plans wor
ked. And she's never been wrong. She knows what's best for her. Sa ayaw at sa gu
sto niya susunod si Haley sa kanya. Kilalang kilala niya ang weakness nito. Pina
gbigyan niya ito sa gusto niya. This time siya naman ang hihiling. At no choice
ang anak kundi sumunod.

Wala namang mawawala sa kanya kung saka sakali. This will be beneficial for both
sides. At pumayag na sina Ronald at Cecille sa plano. Wala namang problema sa s
ide nila. Si Haley lang talaga ang dapat niyang pag tuunan ng pansin.

" Si Haley, umuuwi ba ng regular sa bahay?" tanong ulit nitom kay Jun.

Natigilan ulit ito.

" Umuuwi naman po siya ng regular....kaya lang....." hindi niya masabi ng derech
o sa ginang ang gustong sabihin.

Nakuha niya ang atensiyon ng ginang. Seryoso ang mukha nitong tinitigan siya sa
rearview mirror.

" Kaya lang ano?" tanong nito.

Nagdadalawang isip siya kung sasabihin ba niya ang totoo o pagtatakpan si Haley.

" Ilang araw po siyang hindi umuwi sa bahay. Kanina lang po siya umuwi." napayuk
o siya nung sinabi niya yun.

Hindi niya magawang magsinungaling sa ginang. Natatakot siya.

" Yung boyfriend niya, nagpupunta pa ba sa bahay?" tanong ulit nito.

Natapatingin siya sa amo sa rearview mirror. Napayuko siya nung makita niya na n
akatitig ito sa kanya.

"Hindi ko na po nakikita. Magdadalawang linggo na po." sagot nito.

Tumingin siya ulit sa salamin. Kita niya na medyo nag relax ang ginang.

" Pakibilisan Jun, baka makaalis na siya."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pasensiya na maikli lang...next time uit!

Thanks.
*-* fujeeko

*******************************************
[7] Chapter 5: Vince
*******************************************

HALEY'S POV

Nakatingin ako sa phone ko. 3 missed calls! I checked the call list.
OMG!
Nandito na siya! Nakaramdam ako ng panic.
Si Hitler.
Yun ang nakalagay na pangalan sa phonebook ko. Yeah, yun ang tawag ko kay mommy
. Simpleng diktador si mommy. Hindi ka pwedeng sumuway utos nito. At kapag gina
wa mo yun, syempre may kapalit. Hindi pwedeng wala. Ano pa nga ba? Pero kung kil
ala mo siya. Susunod ka talaga dahil hindi mo magugustuhan pag nagalit siya.
Hanggang ngayon palaisipan pa rin sa akin kung bakit siya biglang pumayag na Ps
ychology ang kuhain kong course. During high school kasi sinabi na niya sa akin
na business course ang gusto niya para sa akin. I'm sure na meron siyang hidden
agenda sa pagpayagna mag Psychology major ako. Kung ano man yun hindi ko alam. A
t kailangan kung maging handa kung ano ang hihilingin niyang kapalit.
Tumingin ako sa relo ko. Kailngan ko nang umalis para hindi niya ako abutan. Ma
hirap na. Ayoko siyang kausapin ngayon.
" Mang Berting anong kotse ho ang available na pwede kong gamitin. " tanong ko.
Tumigil siya sa pagpupunas ng kotse at tumingin sa akin.
" Yung Z3 po maam tska yung Miata." sagot nito.
Hmnn....ayokong gamitin ang dalawang ito.

"Eh yung Civic ho. " Low profile lang kasi ako sa school.
"Ginamit ni Hans." sagot nito habang pinupunasan ang Z3.
"Asan ba yung kotse niya? Ba't yung Civic ang gamit niya?" ginamit niya yung Civ
ivc pero wala ang kotse niya sa garahe.
"Nasa condo ho ata maam." sagot ng matanda.
Pag minamalas ka nga naman. Inunahan ako ni kuya. Ayaw din kasi ni kuya ng maga
rbong kotse. Pero teka, nasa condo ni Hans yung kotse niya? Hay..wala akong pana
hoing mag isip. Di nako ulit nagtanong ayoko nang humaba pa yung usapan namin. K
ailngan ko nang makaalis.
"Sige manong pakikuha na lang ng susi ng Z3."
No choice ako. Yung Miata kasi ang alam ko sira yung convertible na bubong nito.
Ayoko namang ng ganoong eksena papasok sa school. First kong magdala ng luxury
car sa school. Gusto kong maging normal. At sa loob ng school, dun ko naramdaman
ang normal na buhay. Bilang isang normal na tao kasalamuha at iba't ibang klase
ng tao. Ayokong ituring ako ng mga kaklase bilang isang Haley Saavedra na anak
ng may ari ng Saavedra Group of Companies. Gusto kong ituring nila ako na isang
ordinaryong tao. At isang ordinaryo na estudyante.
Sumakay na ako sa kotse at nagdrive palabas ng gate. Papasok na lang ako ng maag
a at sa library na lang ako mag rereview. I'll make myself busy.
Hindi ko namalayan nasa harap na ko ng gate ng university. Lumiko agad ako sa d
riveway. Nagtaka ako kasi hindi umangat ang harang sa driveway. Lumabas ang isan
g guard sa guard post at papalapit siya sa kotse ko. Dahil siguro walang sticke
r ang kotse ko. Binuksan ko ang bintana ng kotse. Nilabas ko ang ID ko at pinaki
ta sa kanya. Kinuha niya ito at pinagmasdan. Binalik din niya agad ito sa akin.
"Maam pasensiya na pero wala na kasing slot dito sa side na to. Sa West wing na
lang ho." paumanhin ng guard.
Natigilan ako. Sa West wing? You've got to be kidding me. Of all places? Pero ma
y choice ba ako. Kesa sa labas ako magpark.
" Ganon po ba? Pwede po bang dito na lang ako dumaan iikot na lang ho ako sa li
kod?" tanong ko kasi mapapalayo ako pag bumalik pa ako.
" Sige po ma'am" at tinanggal nito ang harang ng driveway. " Paki secure na lan
g po ng sticker ng kotse sa susunod." paalala ng guard.
" Sige kuya, salamat." Umoo na lang ako. Kahit alam ko na baka ito na ang una at
huling gamit ko ng kotse na ito. tinaas ko ulit ang bintana ng kotse at nagdriv
e papasok.
Pinagmasdan ko ang hanay ng mga kotse. Paanong hindi mapupuno ang parking eh ha
los lahat ng nag aaral dito may kotse. Kulang talaga ang parking area. Yung iba
nga sa gilid na ng university nagpapark. Paliko na sana ako paikot sa likod nang
mapansin ko ang isang gray na Altis nakapark. Nagpre ako saglit. Hindi ako pwed
eng magkamali. Inatras ko ng konti yung kotse ko at tumapat dun sa gray na kotse
. Tiningnan ko ang plate number. Hindi.
BEEEPPP! BEEEP!!!
Muntik na akong mapatalon. Bad trip one way lang pala to. May kasunod ako na ko

tse. Tinahak ko na ang daan papunta sa west wing parking. Di bale mamaya ko na l
ng babalikan ang Altis. Buti pa dito sa West wing maluwag ang parking. Medyo mal
ayo kasi kaya wala masyado ngpapark.
Nagmamadali akong bumaba ng kotse. Anong ginagawa ng kotse ko dito. Dont' tell
me dito rin nag aaral yung guy na.......
Oh no! Lord wag naman po sana. Pero malamang dito siya nag aaral kasi kung hind
i pero pano napunta yung kotse ko dito.
Di kaya nacarnap? Duh, nacarnap tapos ginagamit nung carnapper. It doens't make
sense.
Hindi kaya estudyante rin sa school na ito yung guy na yun. Waaaaah!!!! Lahat n
g impossible iisipin ko. Wag lang ang possibility na baka estudyante rin dito an
g ang lalaki na yun. Sana nacarnap na lang talaga ito.
Di ko kayang magtago habang buhay kung andyan lang siya sa paligid. I think I'm
gonna die pag makikita ko siya. Mamatay ako sa kahihiyan.
Nagulat ako ng mag vibrate ang phone ko.
Hitler calling.....
Wala ako sa mood kausapin siya ngayon. Mamaya na lang siguro. Inayos ko muna an
g mga gamit ko bago ako bumaba ng sasakyan nang magvibrate ulit ang phone ko.
"Hayy ang kulit tlga" papatayin ko na sana yung phone ko kasi akala ko si Mommy
na naman ang tumatawag nang makita ko ang screen ng phone ko.
Jessica calling....
"Hello." sinagot ko na ito habang palabas ng kotse.
"Hey, where are you?" masayang bungad nito.
"Actually, I'm here sa school." Ewan ko ba kung bakit nagdalawang isip ako na s
abihin kung nasaan ako. Nasanay ako kasi these past few days na ilihim ang mga w
hereabouts ko. Tsss.
"Good! Meet me at the cafeteria then. I have something to tell you" excited na
sabi nito.
"Ok, be there in few mintutes" At dumeretso na ko sa cafe.
"Ok see you"
Binaba ko na ito agad. I stayed here for few minutes. Parang ayokong bumaba. Tu
mingin ako sa paligid. This space remindsme of painful memories. Pumikit ako. Pa
rang nananadya ang pagkakataon. Bakit dito pa talaga ang available na parking sp
ace. Nagdecide na akong bumaba ng kotse bago pa ulit tumulo ang mga luha ko. At
nagmamadali akong maglakad papuntang cafe nang may tumawag sa akin.
"Haley..."
I froze.
Kilala ko ang boses na yun. I recognize it by heart. Bumilis ang tibok ng puso k
o. Huminga ako ng malalim. Humarap ako sa kanya.

"What do you want?"

It's him. Vince. I haven't seen him in almost two weeks. And now, he's right her
e, in front of me. Lumapit siya sa akin. Umatras ako ng konti.
"Let's talk, please."
Two weeks na ang nakalipas. Hindi siya nagpakita sa akin. No explanations. Tapo
s sasabihin niya "let's talk." After what happened hindi ko alam kung paano ko s
iya haharapin. Tama lang siguro na hindi siya nagpakita.
Masakit pa rin. Sobra. Niloko niya ako. Pero bakit ganun. Wala pa ring nagbago s
a nararamdaman ko para sa kanya. Hanggang ngayon mahal ko pa rin siya. Mahal na
mahal. Pero hindi ako dapat magpadala sa emosyon ko. Nawala siyang parang bula a
t ngayon lang nagpakita. Kung ayaw niyang magpaliwanag walang kaso sa akin. Pero
yung ganito na susulpot siya ng ganun ganun na lang at gusto niyang mag usap ka
mi, what the fu-ck, di ba?
"Wala na tayong dapat pang pag usapan." mahina lang ang pagkakasabi ko but I'm
sure narinig niya ito.
"Haley.....I'm sorry."
That's it.
Sorry. Siguro ito ang pinakamasakit na narinig ko mula sa kanya. Sorry. Para sa
akin hindi ito paghingi ng paumanhin kasi nasaktan niya ako. But it's a form of
admission. Pagtanggap sa nagawa niyang kasalanan. Na tama ang nakita ko.
Kahit nasasaktan ako I was still hoping that someday everything will turn out r
ight. Na magiging ok kami. But his simple sorry means only one thing. That it's
over. Everything is over. At gusto kong umiyak. Pero kailangan kong magpakatatag
. Ayokong umiyak sa harap niya. Tama na ang mga luhang sinayang ko ng ilang araw
.
Ngumit ako ng pilit. Tapos naglakad na'ko palayo. Ayokong makita niya ang pagpa
tak ng mga luha ko. This is all I have left, my pride. Ayokong magmukhang kawawa
. Ang pinakamagandang gawin siguro ay iwasan ko siya. In that way I can easily m
ove on. Huminto ako saglit at nilingon siya.
"Please don't come near me again.." yun ang lang nasabi ko at tuluyan na akong u
malis.
" Haley!" tawag niya.
Tumakbo na ako palayo.
Please don't come near me again..or else
Baka di ko mapigilan ang sarili ko. Mahihirapan akong kalimutan siya. Kanina nun
g makita ko siya, I want to throw my arms around him.
I miss him ...
I miss his kisses. I miss everything about him. Damn, I still love that bastard
! Ngayon nag uunahang pumatak ang mga luha na kanina ko pa pipinipigil. Nasasakt
an pa rin ako. Parang sasabog ang dibdib ko sa sakit.
Almost 4 years and then what? Hanggang dito na lang?

Napapikit ako. That image kept on playing inside my head for the past few days.
An image of him and a girl. I caught them making out inside his car, sa parkin
g lot.
Sa West wing.
At ang masakit pa he never bothered to explain. He never called me that time to
even say sorry. Ganun na lang. Nawala siya. And that was actually our first enc
ounter since then. He didn't care. Kanina I was still hoping to hear from him th
at he will explain. That everyhting I saw was nothing. That he wanted me back.
But when he said "sorry" I knew it. He was not saying sorry for what he has don
e. He was sorry because I was hurt. Because of what I saw.
I'm still hurting. Hindi ko alam kung hanggang kelan ako masasaktan.
He was my first boyfriend.
My first kiss.
My first... in everything.
Except for what happened last night.
Oh c'mon. Ayoko munang isipin ito sa ngayon. Sumasakit ang ulo ko tuwing naaalal
a ko yun. I think I have to deal with how am I gonna move on from Vince first.
But I don't know where to start.
Will I ever move on?
Ang hirap. Lagi kung naaalala ang mga sweet memories namin. The first time I se
t my eyes on him, crush ko na agad siya. Sino ba naman ang hindi magkakagusto sa
captain ng basketball team ng university.
At ako ang pinakamasayang babae nung maging kami. At marami naman ang naiinis s
a akin na mga babae. Sino ba naman ang hindi magkakagusto sa isang Ash Vincent
Yu. First year pa lang kami nun pero almost 6 feet tall na siya. Maputi at ma
tangos ang ilong. And what I love the most, are his eyes. When he looks at you,
it seems like he's looking into your soul. Takte parang bampira lang. Ano ba ser
yoso ako dito noh. Haaay...
But as long as I'm hurting I will never forget him. Pinunasan ko ang mga luha k
o. $hit lang talaga. Ayokong makita ako ni Jess na ganito.
Dumaan ako saglit sa CR. Doon ko ibinuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Pag pinigil ko ito baka sumabog na lang ako bigla. O kaya baka pag hindi ko nil
abas to baka mabaliw ako. Ayoko ng ganun. Hindi ko alam kung ilang minuto ako sa
loob ng cubicle. Naalala ko si Jess. Lumabas ako ng cubicle at naghilamos ako n
g konti tsaka nag ayos. Ayokong mahalata niya na galing ako sa pag iyak
Pagdating ko sa cafe, hinanap ko si Jessica sa favorite spot namin. Sa dulo. Ku
maway siya.
"Hey" bati niya paglapit ko.
"Hi!" pinilit kong ngumiti.
Sumeryoso siya. "Are you okay?" nag aalalang tanong nito.
"Yeah" matipid kong sagot.

Umupo ako sa tabi niya.

Hinawakan niya ang kamay ko. " You can talk to me. It's been two weeks ka nang
ganyan and...."
Ngumiti ako sa kanya. "Jess, I'll be fine. Don't worry"
Hindi ko na siya pinatapos. Alam ko masama rin ang loob niya kasi di ako masyado
ng ng oopen sa kanya. And to think na bestfriend ko pa siya.
"Ok. You know that I'll always be here." malungkot niya sabi. Sumuko na rin siy
a. Kilala niya kasi ako. Di ako paladaing. Di palasumbong. Unless di ko na kaya.
Ang alam niya everything is still under my control. Yun ang alam niya.
"I know." I smiled at her. "
I will put a good show.
"So ano nga pala yung sasabihin mo saken?" pag iiba ko ng usapan.
Kitang kita ko ang pag ningning ng kanyang mga mata.
"Remember Tyler from the soccer team? Yung crush ko?" yung ngiti niya parang m
apupunit na yung pisngi niya.
I remember him. Matagal na niyang crush ito. At kelan lang sila ngkakakilala.
"He asked me out!" sabi nito at kinikilig ang bruha.
"Well, that's really something!" sabi ko habang nilalabas ang ilang notes ko.
I'm happy. At least for her. After what she went thru with Ambrose I think she
deserves another shot. With someone better.
"Yeah, I'm so excited. Parang kelan lang I was looking at him from afar tapos n
gayon....haaay" para siyang ngdedaydream. She's always be Jess. Simple lang ang
kaligayahan. Ang mga gwapo at hot na boys.
And she started talking. Non stop. As in. Grabe talaga ang bibig ni Jessica. Ga
nyan siya pag masaya. Nakinig lang ako sa kanya. At gumaan ang pakiramdam ko kah
it papano.
Naramdaman ko ang pananakit ng katawan ko. At pakiramdam ko pagod na pagod ako.
Gusto ko ng matapos agad ang araw na'to. Gusto kong matulog at magpahinga.
Ang sakit ng boung katawan ko lalo na ang balakang ko.
Naisip ko naman ang lalaki kagabi sa bar.
I know I have to deal with him. Whether i like it or not.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Malapit ng magkita sina Russell at Haley...:)

*-* fujeeko

*******************************************
[8] Chapter 6: We meet again Part 1
*******************************************

Panay ang tingin ni Russell sa relo niya. Naiinip na siya sa bagal ng oras. Sa t
otoo lang naisip na niya ang wag pumasok kanina. Tinamad siya at gusto niyang ma
tulog na lang at magpahinga.

Tapos wala pa siyang kakulitan. Ang boring pa magturo ng teacher nila. Hindi niy
a kaklase si Micah sa subject na ito. Namiss niya tuloy ang bestfriend niya.Ite
text niya ito. Magpapatulong siya sa report niya para bukas. BAkit kailngan pang
gumawa kasi ng mga visual aids. Hindi naman siya marunong sa mga ganun.

Dumukot siya sa bulsa para kunin ang cellphone nang makapa niya ang susi ng kots
e ng babae. Nilabas niya ito at pinagmasdan. Naisip niya na pwede siyang kasuhan
ng carnapping sa ginawa niyang pag gamit sa kotse ng babae. Baka nakareport na
ito ngayon sa mga pulis.

Napangiti ulit siya. Alam niya na hindi ito magagawa ng babae. Kung sakali mang
gawin niya ito sasbihin niya ang totoong dahilan kung bat't nasa kanya ang kotse
. At alam niya na mapapahiya ang babae pag nangyari yun. Pero paano kung palaban
ito at ideny niya ang nangyari.

Nawala ang ngiti sa mga labi niya. Anong magagawa niya wala siyang magamit na sa
sakyan. Siguro naman hindi na sila aabot pa sa ganun. Alam naman siguro nung bab
ae kung nasaan ang kotse nito. Unless na lang na gaya ito ng iba na pag nalasing
walang maalala. Pero hindi siya naniniwala sa ganun. Imposibleng walang maalala
ang taong lasing. Ayaw niya rin kasing isipin na hindi maalala ng babae ang nag
yari sa kanila. Ayaw niyang isipin na hindi siya maalala ng babae.

Iniisip niya na it's not fair kasi hindi ito mawala sa isip niya. Kahit isang sa
glit sa buong maghapon. Siguro kung marunong siyang magdrawing kaya na nyang gum
awa ng portrait nito. Memorize na ata niya lahat ng features ng mukha ng babae.

Ang mahabang pilik mata nito. Ang matangos niayng ilong. Ang makinis niyang mukh
a. Ang manipis nitong mag labi. Pero sa tingin niya parang namaga ito konti kasi
pinang gigilan niya ito. Nagkaroon din siya ng pagkakataong pagmasdan ang hubad
nitong katawan habang tulog na tulog ito.

Naalala niya ang pakiramdam ng malambot nitong balat ng halusin niya ilang kissm
arks na iniwan niya sa pagitang ng dibdib nito. May mag ilang pasa siya sa mga h
ita niya. A proof that he was a little rough with her. Or maybe her skin is just
so sensitive kaya ganun. He knew he was gentle.

Wala siyang ginawa kundi pagmasdan ang babae hanggat sa makatulog siya. He was e
ven tempted to take a picture of her pero hindi niya ito ginawa. Hindi siya ganu
n. At sa tingin niya hindi niya kailangan ng picture ng babae dahil malinaw sa a
laala niya ng hitsura nito.

Naisip na niya yun. Na baka takasan siya. Kaya ang balak niya antayin ang umaga
hangang sa magising ito. Pero hindi na niya kaya ang antok at pagod. That was on
e hell of a night. It was different from the rest. At tama ang hinala niya. Nagb
ihis lang siya saglit nawala na ito.
Naisip na niya sana pala hindi na lang siya nagbihis baka naulit pa yung nangyar
i. Gusto niyang samapalin ang sarili. Kung ano ano tuloy naiisip niya.

Kinuha niya ang phone at tinext siya Micah.

"Mr. Sandoval! Please refrain from using cellphone during my class." huli ka bal
bon!

Nag angat siya ng mukha. Nakatingin sa kanya ang buong klase. At least this time
nahuli siya na gumagamit ng cellphone. Last time kasi nahuli siyang natutulog.
Mas nakakahiya yun.

"I'm sorry ma'am It's something important." palusot nito.

Inirapan siya ng guro.
" You can excuse yourself, madali naman akong kusap. Ang ayoko sa lahat ay yung
hindi nakikinig sa klase ko."
Binalik na niya ang phone sa bulsa at umayos ng upo.
" I'm sorry." yun lang ang nasabi niya.

Pero hindi siya lumabas. Mamaya na lang niya itetext si Micah. Itinuon niya ang
atensyon sa teahcer. Masungit talaga ito.Kaya hanggang nagyon wala pa ring lovel
ife. Pa'no napakasungit. Akala mo kung sinong maganda. Pero hindi nakaligtas kay
Russell ang katawan nito. Sexy ang teacher niya. Pero may edad na.

Gusto niyang batukan ang sarili. Pati teacher niya pinag iisipan niya ng kalokoh
an. Wala sa sariling pinaglaruan nito ang keychain ng susi ng kotse ng babae. Pi
naikot niya ito sa isang daliri niya. Tiningnan niya ulit yung letter "H" na key
chain. May maliit na bato ito sa upper right side ng letra. Parang maliit na dia
mond. Totoo kaya ito? Napansin niya yung half lang na heart. May nakasulat.

Vince

She was calling me Vince while they were kissing. Boyfriend niya kaya ito. O kay
a ex.
Ba't siya ngpakalasing nung gabing yun at umiiyak. Broken hearted kaya ito. Kaya
siya pumayag sa ginawa nila kagabi. Kung tutuusin pwede namang tumanggi ito kun
g ayaw niya. Pero hindi niya ito ginawa.

Kung nagkataong ibang tao ang nakakita sa kanya nung time na yun baka kung ano p
a ang ginawa sa kanya. Nakaramdam siya ng guilty. Pero pumayag naman siya. Hindi
niya pinilit ito At sa tanang buhay niya wala pa siyang pinipilit na babae pagd
ating sa ganun. Yung iba willing pa nga.

Hindi nga niya ito pinilit, yun nga lang lasing naman ang babae at parang wala s
iya sa sarili. She went to bed with a total stranger. We're total strangers. Kag
aya ng mga madalas mapanood sa movies.

At hindi siya ordinaryong babae. Makikita mo ito sa mga gamit niya. At sa kilos.
Napansin na ito ni Russell pagpasok pa lang niya ng bar. She moves gracefully.
Gaya ng mga model sa runway. Mukhang suplada at may attitude. Pero maganda talag
a ang babae. At ang ganda ng katawan niya. Lalo na yung...............

"Ok class see you tomorrow. And prepare for a short quiz"

Bad trip. Panira ng imagination. Pero natutuwa si Russell at natapos din ang las
t subject niya. Dinial niya agad ang number ni Micah paglabas niya ng room.

"Hey, busy ka ba maya?" naglalakad na siya papuntang parking lot.

Ang pagkakataon nga naman, busy daw si Micah.

"Ah ganun ba?" Mag rereview siya.

Nag isip na siya kung kanino magpapatulong sa report niya.

"Ah ok. Magpapatulong sana ako. Pero ok lang. Magreview ka na muna"

Binaba na niya ang phone nya. Pag minamalas nga naman. Actually hindi lang ito a
ng pakay niya kay Micah. Magpapatulong din sana siyang daanan ang kotse niya sa
bar. Pero saan niya dadalhin ang kotse nung babae pagtapos? Kailngan na rin niya
ng makuha ang kotse niya.

Nag vibrate ang phone bago pa niya ito maibalik sa bulsa niya. Pinagmasdan niya
ang screen ng phone.

Vanessa calling.....

Patay. Di nga pala niya ito nadaanan kagabi. Nagdadalawang isip siya kung sasagu
tin ba niya ito. Hindi niya ito sinagot. Binalik niya ang phone sa bulsa niya. W
ala siya sa mood kausapin ito. Sigurado siya na marami na naman itong tanong. A
t sa totoo lang kaya ayaw niyang kausapin ito dahil hindi niya alam kung ano ang
isasagot niya.

Alam niya naman actually ang isasagot kung sakaling magtanong ito, kaso kaya ba
bang sabihin sa kanya ang totoo. Wala pa kasing maisip si Russell na magandang d
ahilan sa kanya kung ba't hindi ako nakadaan kagabi. Hindi man lang niya natawag
an ang babae. Nawala ng tuluyan sa isip niya si Vanessa.
Nagmamadali niyang tinungo ang parking lot. Kailnagan na niyang makauwi agad bak
a makita pa niya ito. Papalapit siya sa gray na Altis nang mapansin ang isang ba
bae na nakasandal dito. Nakatalikod ito. Medyo matangkad ito. Maiksi ang buhok.
Familiar.

Hindi kaya.......

--------------------------------------------------------------------

Aaay bitin hahahaha. Next update na lang.

*-* fujeeko

*******************************************
[9] Chapter 7: We meet again Part 2
*******************************************

HALEY'S POV

"Uy nasagutan mo ba lahat?" si Jessica

Katatapos lang kasi ng exam namin.
"Yeah, pero I'm not sure kung tama yung mga sagot ko. " natatawa kong sagot
Madali lang naman yung exam. Favorite subject ko kasi ito. Theories Of Personali
ty. Kahit hindi ako masyadong ngreview alam ko papasa ako. Humble ko noh.
"Ako kasi di ko nasagutan lahat. Ewan ko ba parang nablanko yung utak ko." nakan
giting sabi nito.
Ba't parang masaya pa siya at hindi niya nasagutan lahat. Alam ko na ang dahilan
. Ganyan na ganyan din siya noon noong first date nila ni Ambrose.
"Puro kasi Tyler ang laman ng utak mo. " pabiro kong sabi.
Actually, I meant what i said. Kilala ko kasi siya. Pag gusto niya ang isang guy
, nawawalan siya ng focus sa lahat ng bagay.
"Ewan ko ba. Di ako makapgconcentrate kagabi tuwing maiisip ko yung date namin."
So tama nga ako. Si Tyler na naman ang laman ng utak niya. Natutuwa ako kasi kah
it papano nababaling na sa iba ang atensyon niya. Pero hindi ko maiwasang hindi
mag alala.
"Bruha ka talaga. Remember major subject natin yun ha. At ikaw pa talaga ngremin
d saken na pumasok ako para mag exam." paalala ko sa kanya.
Hindi siya pwedeng bumagsak sa kahit na isang major subject. Lalo na graduating
pa naman kami. At may average kami na kailangang imaintain.
"Yes Ma'am!" sabi nito sabay saludo
I can see that she's happy. And I'm happy for her. Buti pa siya. Nalungkot na na
man ako.. Nakakainggit si Jess. Naalala ko na naman si Vince. Walang araw na
hindi ako ako masaya tuwing kasama ko siya at naiisip. Ganyan na ganyan din ako
kay Jess noon. Pero noon yun. Wala na kami.
"Haley...."
Nahalata niya na nagbago ang mood ko.

"I'm good. Don't worry." ngumiti ako sa kanya.

Bumuntong hininga siya. Alam niya na hindi ako okay. At alam ko nahihirapan na r
in siya tuwing nakikita niya ako na malungkot. Kaya ayoko munang magkwento sa ka
nya. Tsaka na siguro.
"Ok. But can you at least tell me where you've been hanging out lately?"
Pasimple akong tumingin sa kanya. Kinabahan ako. May alam kaya siya. Na laman ak
o ng iba't ibang bar gabi gabi. Ang corny ba ng trip ko? Broken hearted girl in
a bar ang peg. Alone. Crying.
"I'm staying sa condo."
I can't talk about it yet. Alam kong hindi niya magugustuhan ang mga pinaggagaga
wa ko. Magagalit siya sa akin.
"How about last night?" tanong nito.
Napahinto ako sa paglagay ng mga notes sa bag ko. Lumakas lalo ang kaba ng dibdi
b ko. Ibang klase kasi siyang magtanong. Akala mo imbestigador.
"What about last night?" kunwari di ko alam ang tinutukoy niya.
Kailangan kong mag isip ng paraan para maiba ang takbo ng usapan. Baka kung saan
pa mapunta ito.
" I went there. I was waiting 'till 2am. I called your house wala ka dun. I was
so worried kaya pinuntahan kita sa condo. " nagdududa na ito.
This is it. Nagmamadali kong sinara ang bag ko at tumayo. I will not give her a
chance to ask one more question. Mabubuking niya ako. Baka hindi ko kayang magsi
nungaling sa kanya.
"Jess, I think this is not a good time....."
" I know..." hindi na niya ako pinapatapos pa.
Ngumiti siya ng pilit. I felt guilty. She knows I've been hiding something from
her.
"Fine. But help me understand. Akala mo hindi ako nasasaktan tuwing nakikita kit
ang ganyan. Hindi ko alam kung ano nang ngyayari sayo. You're my bestfriend. Wh
at about me? Am I still your bestfriend?" sinumbatan na niya ako.
Nung magbreak sila ni Ambrose I was there for her.
"Of course you are still my bestfriend. And you will always be. " naiiyak na nam
an ako.
Umiling siya. Ramdam ko may tampo siya sa akin.
"Really? Because that's not what it looks like. I wanted to be by your side. I k
now how it feels like. And I just can't sit without knowing kung nasaan ka at hi
ndi ko alam kung ano na ang nangyayari sa'yo." emosyonal niyang sabi.

Gusto ko ng umiyak. But not now. Not with her. Lalo siyang mag aalala. Kailangan
g panindigan ko na okay lang ako.
"I'm sorry. You're right. Maybe this is not a good time." ngumiti siya ng pilit
at tinapik niya ako sa balikat.
Lumabas na siya sa room. Iniwan niya akong nakatulala. Masama ang loob niya sa
akin. Alam ko na lilipas din ito. Tsaka ko lang siya kakausapin. Magpapaliwanag
ako. Ayoko ng mag isip. Pakiramdam ko pagod na pagod ako. Gusto ko ng umuwi at m
agpahinga.
Lumabas agad ako ng room at dumerecho sa parking lot. Kung saan nakapark ang kot
se ko na Altis. Sumilip muna ako. Andon pa. Meaning andito pa siya.
Lumapit ako sa kotse. Aantayin ko na lang siya. Sumandal ako pinto. Pumikit ako.
Kaya ko ba siyang harapin? As if I have a choice.
Tsaka kung hindi ngayon kelan pa. Lalo na malaki ang possibilty na dito siya nag
aaral. Unless na lang na stalker siya at nalaman niyang dito ako nag aaral. Ako
na ang feelingera.
Tsaka isa pa, kailangang makuha ko na yung kotse. Andito na kasi si mommy baka g
umulo pa lalo. Magtataka yung pag malaman niya na yung Z3 ang ginagamit ko. Magt
atanong na naman yun.
Tumingin ako sa relo ko. 515pm pa lang. Maaga pa naman. Kaya lang fifteen minute
s na'kong ng aantay. Kung pang umaga siya until 5pm lang ang pinaka huling klase
. Unless na lang pag varsity player siya. Until 7pm ang practice ng mga players.
"Excuse me...."
Napaayos ako ng tayo. It's him.
gilan ako saglit. Natulala pala
tangkad niya. He looks good on
of it. I blushed a little with

Huminga ako ng malalim at humarap sa kanya. Nati

ako. Ngayon ko lang siya napagmasdang maigi. Ang
shirt and jeans. But he looks better without any
the thought.

"Hey.." buti na lang nakabawi ako agad.

Lumapit ako sa kanya.
"Yes?" nakangiti siya.
Loko to ah. Hindi ba niya ako maalala. Nakaramdam ako ng inis.
" I....I need my keys back." I can't explain how I feel. Parang kinakabahan ako
na ewan. Pero hindi ko ito pinahalata.
Tumawa siya. Lumapit ito sa kotse ko at sumandal sa pinto.
" I see. Yun lang ba?" ngumiti siya na parang nang aasar.
Yung lang ba? Ano pa bang ineexpect niya na dahilan. May iba pa ba akong kailang
an sa kanya bukod sa kotse ko.
"Why? Is there anything else?" taas kilay kong tanong sa kanya.
Tumawa siya ng konti. Umalis siya sa pagkakasandal sa kotse ko. Lumapit siya sa
akin.
"Let me refresh your memory." tinapat niya yung mukha niya sa mukha ko at tiniti
gan ako.

I smell his familiar scent. Alam na alam ko ang amoy ng perfume niya. Nakadikit
pa sa damit at katawan ko pag uwi ko. His smell was all over me.
I am speechless. Nagsalita ulit siya ng wala siyang marinign an sagot mula sa a
kin.
"First, aren't you gonna say at least thank you." $hit lang at nakatitig siya sa
lips ko.
At kailangan ba sobrang close ng mukha niya sa mukha ko. Nananadya ba siya. Is h
e trying to intimidate me? Or seduce me? Or..whatever. Pakiramdam ko parang nanl
ambot ang mga tuhod ko.
"For what?" maang kong tanong.
Ano ba ang tinutukoy niya. Panay ang ngisi nitong kumag na'to. Nakakainis siya.
Akala naman niya madadaan niya ako sa ganun. Pero tangina ang ganda ng ngipin n
iya. Ampuputi at pantay pantay ang mga ito. At napatingin ako sa lips niya. Thos
e lips kissed every part of me last night. Nangingiti ito at umiiling. Nahulaan
niya kaya ang iniisip ko.
"That depends. Kung alin sa ba sa mga ginawa ko ang dapat mong ipagpasalamat." n
gumiti ulit siya ng nakakaloko.
Feeling ko unti unting umaakyat ang dugo ko sa ulo. Ano bang tinutukoy niya? Yun
g pag layo niya sa akin sa lalaki s bar. O yung....I don't even wanna think abou
t it.
"I don't know what you're talking about."
Lumayo ako ng konti sa kanya. Umayos siya ng tayo at tumawa ng tumawa.
"What's funny?" naiinis kong tanong.
Lumapit ulit siya saken. Hinawakan niya ang kaliwa kong pisngi.
" You're blushing, baby.."
Tinabig ko ang kamay niya at tiningnan ko siya ng masama.
"Just give me my keys." madiin kong sabi.
Siya naman ang lumayo. Nilagay niya ang dalawang kamay sa mga bulsa niya.
"What if I don't want to." naghahamong sabi nito.
Natigilan ako saglit. Hindi ko naisip na aabot kami sa ganito. Na pahirapan pa p
ara makuha ang kotse ko. Pero sa nakikita ko hindi ko kailangang mag inarte at
ako ang may kailangan sa kanya. Lalo na mukhang mahlig mang asar tong isang to.
Kung kinakailangang makiusap ako sa kanya gagawin ko.
"Ok. What do you want?" I have no other choice.
Ngumiti siya. Parang may kung anong kalolokohan na naglalaro sa isip nito. Mali
ata yung tanong ko.
"Go out with me." hindi mawawala sa labi niya ang ngiti.

Nilabas nito ang susi ko mula sa bulsa niya at tinapat niya sa mukha ko. Pinagti
tripan niya ako. I tried to snatch it. But he held it even higher. Pero di ko ma
abot. Ang tangkad niya kasi.
" In your dreams....." ismid ko sa kanya. Lumapit ako at inabot ko ang kamay ko.
" Now, I want my keys....." nangigigil na tlaga ako.
Niilagay niya ang dalawang kamay niya sa beywang niya. " Is that so? Then why do
n't you get your keys....in your dreams..." asar ulit niya.
Tawa pa rin siya ng tawa. Parang aliw na aliw pa siya sa ginagawa niya. I tried
my luck again. Pero hindi ko ito nakuha.
Nasa ganung eksena kami nang.....
"RUSSELL!!!!!"
Nakapameywang ang isang babae palapit samen.
Natigilan ako.
Kilala ko siya.

*******************************************
[10] Chapter 8: Z3
*******************************************

RUSSELL'S POV

"Ibigay mo saken yan ano ba?!" gigil niyang sabi.

Pilit niyang inaabot ang susi sa kamay ko.
Matangkad siya kung tutuusin.
Hanggang balikat ko siya.
Nakakatuwa siya.
Ang sarap asarin.
Ang cute niya lalo na pag ngbublush.
Kanina habang pinagmamasdan ko ang mukha niya.
Ang lungkot ng mga mata niya.
Bumaba ang tingin ko sa mga labi niya.
Pale na red ang kulay. Parang pinkish.

Sobrang lambot.
Naputol ang pagmumuni muni ko.
"RUSSELL!!!!!"
Sabay kaming napatingin ng babae.
Halatang gulat siya.
Si Vanessa.
"What's going on here?" nakapameywang pa ito palapit samen.
Tumingin siya sa babae.
"You?!" sabay turo sa babae.
"Magkakilala ba kayo?" tanong ko.
Bago pa sumagot yung babae.
"She's my classmate." sagot ni Vanessa.
Huh?! Ang pagkakataon nga naman.
"Babe, magkakilala rin kayo?" ako naman ang hinarap nito.
Nabigla ako.
Anong sasabihin ko?
Alam ko na. Maaasar naman to sa akin.
Ngumiti ako.
"Actually, no. She's just a fan and she's asking me out." natatawa talaga ako ha
bang nakatingin sa kanya.
Nanlaki yung mata nung babae.
Gusto kong tumawa ng malakas pero pinipigilan ko.
Pero saglit lang yung pagkabigla niya.
Maya maya ngumiti ito.
Pero bakit ngumiti siya instead na maasar.
"Yeah" sagot nito na nakangiti.
"But I understand if he's busy. Next time maybe." Then she looked at me and she
gave me her sweetest smile.
"One thing more, I had a great time last night." sabay kindat saken.
Ngumiti siya ng todo.
Ngiting nang aasar.

"And by the way, thanks for driving me home this morning." And she snapped her k
eys effortlessly.
And she waved the keys in front of us.
At sumakay na siya sa kotse.
Naisahan ako dun ah.
Tulala pa rin ako habang nakatingin sa papalayong sasakyan.
"IS THAT TRUE?" sigaw ni Vanessa
"Babe I can explain....." nataranta ako.
Iba kasi magalit to. Warfreak.
" I want a yes or no answer only! Did you sleep with her last night?" gigil nyan
g tanong.
Pa'no ko ba sasabihin. Ang hirap ipaliwanag. Lalo na nasa aken pa yung susi nung
babae.
"ANSWER ME!!!!" galit na talaga siya.
"Yes, but...." mahina kung sabi
PAK
"I waited for you till dawn tapos may kasama ka palang ibang babae!" umiiyak na
siya.
"Babe let me explain..." naawa ako sa kanya.
"And you never answered my calls!!!" this time humagulgol na siya.
"What do yo want me to do? Huh? I don't date anymore! Ikaw lang. Nasasaktan ako
alam mo ba yun?" para siyang ngmamakawa na di mo malaman.
"I'm sorry. I made you wait. But that was nothing." sana maniwala siya.
Natigilan siya.
"Totoo? " tumigil siya saglit sa pag iyak.
Naguilty di ako.
Di ko alam kung bakit.
"She was drunk and I helped her. I let her stay sa condo. She could barely drive
." at totoo naman.
"It was nothing? Nothing happened?" naniniguro nyang sabi.
"It was nothing.." di ko sinagot yung tanong niya kung may nangyari ba.
At bago pa siya makapag tanong ulit nilapitan ko na siya.
I hugged her.

And she hugged me back.

The war is over.
She pulled away.
She looked at me intently.
"Promise me, don't go out with Haley?"
"Don't go out with who?" sino daw.
"Haley. That girl. My classmate." so Haley pala pangalan niya.
Kaya pala may letter "H" sa keychain niya.
"Oh that girl! Yeah, p..promise." ewan ko ba parang naguiguilty ako nung sinabi
ko yun.
She smiled.
She kissed me.
I kissed her back.
Then I stopped.
I remembered her kisses.
Haley's.
I gave her a quick peck sa lips para di makahalata.
"Let's go" sabi ko.
Ngumiti siya. "May practice pa kami babe eh"
"I'll wait. I'll drive you home?" makabawi man lang ako.
"No need. I'm not sure kung what time matatapos. Mag oovertime kami. Malapit na
ksi ang Foundation Day two weeks na lang." paliwanag niya.
Takte wala pala akong kotse.
Buti na lang.
Mahaba habang paliwanagan na naman to kung sakali.
"Okay I'll walk you to the gym."
"OK" masayang sabi nito.
Pagkahati ko sa kanya nagpaalam na rin ako.
"Hello Mix" tinawagan ko si Micah.
"Can you pick me up sa school?"
Good. Andito pa siya. Akala ko nakauwi na.

I'll meet her at the West Wing parking lot.

Pagdating ko dun wla pa siya.
Tumambay muna ako sa gilid ng driveway.
Nang mahagip ng mata ko ang isang black na Z3.
Familiar ang kotse.
Saan ko nga ba nakita to.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Ang hirap mg edit.
In the end marami pa ring mali. haaay...
Next UD ulit.
Thanks.
*-* fujeeko
*******************************************
[11] Chapter 9: Halter Top
*******************************************
HALEY'S POV

6 MESSAGES.
Ito ang bumungad saken pagbukas ko ng phone ko.
Pinatay ko kasi kanina.
Parang alam ko na kung kanino galing ang mga ito.
Yung isa kay kuya.
Hinahanap yung Z3.
Tsssss. Nasa kanya na yung Civic bukod sa kotse niya.
Ano bang problema nito?
Yung isa kay Jessica.
Sorry and I miss you ang nakalagay.
Touched naman ako.
Babawi ako sa kanya.
Ikukuwento ko lahat ng nangyari.

Lahat lahat.
Bahala na. Bestfriend ko naman siya.
Naalala ko yung expression ng mukha nung lalaki kanina dun sa sinabi ko.
Laugh Trip.
Kulang na lang mgblush ampu.....
Pati yung mukha ni Vanessa di maipinta.
Nakakatuwa silang dalawa.
Boyfriend niya pala yung lalaki na yun.
Ang bilis namang magpalit ng boyfriend nun.
Nung kelan lang yung tropa ni Vince ang boyfriend niya, si Nike.
Nagpupunta kasi yun sa classroom at sinusundo siya minsan.
At minsan pag may lakad ang barkada sinasama ako ni Vince at nakikita ko silang
magkasama.
Ewan ko ba. Kahit classmates kami at magbarkada yung mga boyfriends namin kahit
kelan di kami naging close.
Deadma lang pag nagkikita kami.
Pero di ko nakikita yung lalaki na yun na nagpupunta sa classroom.
Bumalik ang atensiyon ko sa cellphone.
Yung apat pa na messages kay mommy galing.
Puro mga sermon.
One message caught my attention.
Be ready on Friday night. We'll have a dinner party to attend
May isa pa. Be at your best. Go and shop for a decent dress.
Huh! Be at my best? Duh!
I'm always at my best.
Sobrang ganda ko kaya. HAhahaha.
Tsaka puro matatanda lang naman ang mga andun.
Haaay...ano nga pala araw ngayon?
"Shocks, July 4" meaning birthday ko na pala next week. July 15.
My 20th birthday.
Parang kelan lang.

Virgin pa ko.
Charing lang!
Parang kahapon lang pala. Hahahaha.
At least medyo gumaan ang pakiramdam ko.
Nagagawa ko ng tumawa.
Wala na akong magagawa.
Nangyari na.
Naisip ko lang parang balewala na saken yun.
Ewan ko ba.
Mas masakit pa rin yung paghihiwalay namin ni Vince.
Pero parang gumaang na yung pakiramdam ko ngayon.
Sabi nga nila pag sobra ka daw nasaktan lalo kaw nagiging matapang at matatag.
Sana nga.
Nasasaktan pa rin ako.
Konting panahon na lang siguro.
Hindi kasi ganun kadali ang makalimot.
Makapag mall na nga.
Hahaha pag shopping talaga wlalang makakapigil saken.
Parang kanina lang masakit ang buong katawan ko at gusto kong magpahinga.
Ngshower ako saglit at nagbihis.
White blouse at khaki na shorts.
Nag flip flops lang ako.
Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin.
Napangiti ako.
Ang ganda ko talaga. hahahaha
Maganda naman talaga ako. Sabi ng nanay ko. Tsaka magiging print ad model ba'ko
kung di ako maganda. Oo, model ako. Pero sa European issue ito. Pang internation
al daw kasi ang beauty ko. Addict lang. Hahaha.
When I was 18, a photographer of our magazine saw me. I was in Spain for summer
vacation. Akala niya French ako. Natawa ako. Sabi ko anak ako ni Amanda Saavedra
.
Nagulat siya kasi mukhang espanyola si mommy. I looked like my dad actually. Mat
angos yung ilong ko. Sabi ng iba anak daw ako ng foreigner. Yung kulay ko ang na

kuha ko kay mommy. Mestisa si mommy. Yung mata, kay daddy. Almond-shaped daw sab
i ni Vince. Kailangan talaga nakasingit siya sa eksena.
Anyways, the photographer asked mom if I could pose for the April Issue. Pumayag
si mommy. Magaganda naman yung mga damit. So pumayag na rin ako. Aside from tha
t, two swimsuit yung pinasuot saken. Isang one piece pero french cut huh! At isa
ng two-piece. Ok na sana kaso yung cup nung two piece di kayang ihold nung top y
ung dibdib ko. Cup B kasi ako. Para sa iba malaki na ito. Pero tama lang sa buil
t ko at sa height ko, almost 5'6' kasi ako. Sabi nung photographer siya na daw a
ng bahala para di lumabas na malaswa. Ok naman yung kinalabasan. Actually I have
a copy of that issue. Nakatago sa kwarto ko. Kahit si Jessica hindi niya alam i
to.
Kinuha ko ang susi ng kotse at tinungo ang elevator.
Buti na lang di ako nahirapang magpark pagdating ko sa mall.
Nagsimula na akong mag ikot.
Nakailang boutique din ako.
At yung pang apat, at last yun ang bukod tanging may nagustuhan ako.
"Miss I'll try this one." sabi ko sa sales lady.
"This way maam" and she led me to the fitting area.
Isang lavander na mini dress. Soft yung tela. Hindi naman satin. Parang lace yun
g tela mas makapal lang nang konti. Bare back ito. May tali din sa leeg.
Naalala ko yung yung suot ko nung nakaraang gabi.
Naalala ko ang sinabi ng lalaki tungkol dito.
*FLASHBACK
My eyes were closed as I responded to his kisses.
I shivered to his touch. And I wanted more.
His lips went down to my neck planting small kisses.
His hand untied the ribbon that only supported my top.
"Looks like your dress serves its purpose." nakangiting sabi nito
I was half naked in front of him.
I can see the desire in his eyes.
He was cupping my breasts.
Both with his hands.
"It perfectly fits" he smiled.
Then he leaned to kiss my right breast.
"Ahhhhh" I couldn't help it.

I was careless.
I was enjoying that moment hoping it won't end.
My hands clapsed his hair pulling him closer.
And before I knew it I felt his one hand on my wetness.
I felt something on my tummy. Gosh, he was so hard!
I can feel he's tugging my undies away impatiently.
And slid the rest of my dress off my feet.
I was totally naked in front of him.
His are are burning with desire.
He's on top of me again kissing me.
My neck.
"Just tell me to stop and I will" he said as he slid one of his fingers between
my thigh.
"Ooooh don't..please" I kissed him back as I reached to unbutton his pants.
He laughed between our kisses.
He left me for a sec to remove the rest of his clothes.
He's standing in front of me.
Like a god, proud and naked.
I looked away.
Gosh, he's so hard.
And BIG!
I saw him kneel in front of me, spreading my legs apart....
TOK! TOK! TOK!
End of flashback
Nagulat ako sa mga sunod sunod na katok.
"Maam ok lang po kayo." boses ng sales lady sa labas ng fitting room.
"Oo tapos na" Nagmamadali kong hinubad ang damit at lumabas agad.
"Pasensiya na kayo maam akala ko po kasi may nangyari sa inyo sa loob. Tumahimik
kasi bigla eh. Nag aalala lang ako. " paliwanag nito
"Ok lang. Kukunin ko pala ito"
Ganun na ba ako katagal dun sa pagmumuni muni.

Kung ano ano kasi ang pumapasok sa isip ko.

" Sa cashier na lang po maam" sabay turo sa Cashier No 23
Pagtapos dun pumili rin ako ng sandals.
Simple lang. White ito. 3 inches lang.
Pagtapos kung bayaran ay nagtake out na lang ako sa isang resto.
Ayoko kasi kumakain sa resto lalo na mag isa lang ako.
Walang traffic.
Inabot kasi ako ng 9pm sa mall.
Ganun ako katagal namili?
And to think 2 items lang nabili ko.
Di ko namalayan nasa parking na'ko ng condo.
Gintuom ako bigla.
Nilabas ako ang dinner na binili ko.
May assignment pa pala ako.
First subject yun. Major subject
May naalala ako bigla.
Napangiti ako.
Naala ko kasi yung eksena kanina sa parking lot.
Magkikita kami ni Vanessa.
Parang alam ko na ang mangyayari.
At kailngang paghandaan ko ito.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Itutuloy ko pa kaya tong story na'to?

Baka ksi hindi maganda yung plot.
*_* fujeeko
*******************************************
[12] Chapter 10: The Crime?
*******************************************
RUSSELL'S POV
"WHAAAAATTT!" sigaw ni Micah.

Sabi ko na nga ba ganito magiging reaksyon nito pag sinabi ko sa kanya.

"Kung makasigaw ka. Eto oh magkalapit lang tayo di ba?" kulang na lang busalan k
o yung bibig niya.
Alam ko di niya ako titigilan after we picked up my car sa parking ng bar.
Kinwento ko sa kanya lahat.
Kiss and tell ako?
I don't think so.
She's my bestfriend.
Alam niya lahat ng kalokohan ko.
Lahat lahat.
"OMG Russell!" bihira niya kong tawagan sa pangalan ko. Madalas "hoy", "ano", "i
kaw" tukmol", "kamote"....basta itatawag niya lahat ng kahit na anong pwedeng it
awag saken maliban lang sa panagalan ko pag ordinaryong araw.
"Maka react ka parang may nagawa akong krimen ah!" naguiguilty tuloy ako.
"At bakit wala ba? You should know that bago pa ituloy" konsensyahin daw ba ako.
"Alam ko." maikli kong sagot.
"Yun naman pala eh. Ba't mo pa ginawa?" gigil na sabi nito.
"Di mo kasi alam ang nangyari." sa totoo lang umiinit ang pakiramdam ko pag naal
ala ko ito.
"Aba't!? Anong palagay mo saken? Porke't wala pa akong experience eh hindi ko na
iintindihan ang mga sinasabi mo" medyo napalakas ang boses nito.
"Ssshhhhh! Ano ba? Yung boses mo pwede pakihinaan." tumingin ako saglit sa palig
id.
Mabuti na lang at konti ang tao ngayon dito. Ito ang paborito naming hang out.
Dito kami kumakain kapag may special occassion na sa tingin namin ay pwedeng ice
lebrate.
"Bakit ano pa ba sa tingin mo ang hindi ko alam at hindi naiintindihan sa sinabi
mo? Hindi pa ba malinaw?! Hah!" di talaga siya mgpapaawat.
"That's not what I mean."
"Eh ano ha! Ba't di mo sabihin? At nang maintindihan ko!" naiinis niyang sabi.
Ininom ko ang natitirang wine sa baso ko.
Tumingin ako sa kanya saglit.
*Flashback
She was clasping my head so hard.

I know she's about to come.

I thrust my tounge into her sweetness. I kissed her roughly.
Her body arched wildly.
Her sexy moans play like music to my ears.
I explore and taste her sweetness.
And the she screamed when she reached her peak.
She was breathing heavily.
She looked at me and smiled.
$hit. I can longer take it.
And before i realized she started pulling away.
And I moved quickly on top of her.
"We're not yet done baby" I whispered and nibbled her ears.
I looked at her one more time.
She has the most beautiful eyes I've ever seen.
"You're so beautiful...." I kissed her eyes
"And you're mine"
She lifted her head and meet my lips.
And with one swift movement I entered her.
She suppressed a scream.
I stopped for a second.
"Fucl<!"
I didn't know what to do.
I saw tears and pain from her eyes.
She looked away.
Her eyes are now closed.
I know she was trying to fight back her tears.
I cupped her face.
I looked at her.
"I didn't know....I'm sorry." I can't bear the sight of her crying.

She held my face and she smiled.

She kissed me.
We kissed as if we've known each other for so long.
And I felt she moved her hips urging me to go on.
She arched her hips towards mine.
I closed my eyes.
"Please....I can still stop." I know that's a lie.
She didn't answer.
She embraced me and guided me to thrust deeper.
I slowly moved at first.
I know she's still hurting.
I started to move faster.
"Ohhhh" I heard her moan.
"I'm sorry, I can't take this anymore..." I said in surrender.
I claimed her lips as I plunged deeper.
Harder.
Faster
She wrapped her legs around my hips, tugging me against her.
Her hips moved helping me to find the right spot.
Her body felt so good and she's driving me crazy.
I made love to her until it made me burst.
End of FB
" Grabe ka! Napaka manyak mo talaga!" namumulang sabi ni Micah.
Pinagkukurot ako sa tagiliran.
"Aray! masasakit ah!" sabay himas sa parte na kinurot niya.
"Hindi ko sinabi na idetalye mo yung mga ngyayari!"
"Eh hindi mo kamo maintindihan di ba? Ang gulo mo ah!" naiinis na rin ako.
Gusto ko lang naman na maintindihan niya na hindi lang ako ang may gusto nung ng
yari.
Ginusto namin pareho.
I know there's a strong attraction between us.

Hindi ko alam kung ano.

From the moment I saw her that night.
I couldn't take my eyes off her.
She's very attractive.
But I had no plans in making the first move.
I just wanna look at her from afar.
And that incident happened.
"Naiintindihan ko! Anong palagay mo saken! And malinaw na you seduced her!" at m
ay paduro duro pa siyang nalalaman.
Muntik kong maibuga sa kanya yung iniinom ko.
"Whaaat!!!!" Ang haba ng kwento ko. My detalye pa tapos sasabihin niya "you sedu
ced her!"
"Bakit hindi ba?! Ikaw na nga ngsabi it was her first di ba. And how do you expe
ct her to respond sa isang pervert na tulad mo?!"
"Hoy sumusobra ka na ha! Hindi ako pervert? Kahit kailan di ako ngtake advantage
sa isang babae! mapag bigay lang ako" at totoo naman.
Yung iba nga sila pa yung gumagawa ng first move.
Hindi ako mayabang.
Nagsasabi lang ako ng totoo. hahaha
"Ang kapal talaga ng mukha mo! Anong mapagbigay ang sabihin mo gusto mo lang tal
aga! Sana makarma ka at magka AIDS ka!" gigil na sabi nito.
Ampu...pa'no napunta sa AIDS ang usapan
" Alam mo ewan ko sayo. Gulo mo kausap. Hindi na nga ako mgkukwento sayo. " pabu
long kung sinabi yung huli.
Nagsimula na akong kmain.
Salita pa rin siya ng salita. Parang may sapi lang. Daig pa nanay ko. Nagsimula
siya kanina sa AIDS, ngayon my RH bill pa, maagang pagbubuntis, may sinasabi pa
siya tungkol sa abortion, at sa suicide, at sa patuloy na paghihirap ng bansa, s
a mga bako bako na kalsada, sa giyera sa middle east, sucide bombing, drug traff
icking, Transporter 1, Taken na ang bida si Liam Neeson...
"Hoy nakikinig ka ba?!" pinandilatan niya ako.
"Oo na, bilisan mo na diyan at nang makauwi na tayo" sa dinami dami ng sinabi ni
ya ineexpect niya na may maiintindihan ako.
Mabuti naman at hindi na siya nagsalita pa.
Sunod sunod ang subo.

Parang patay gutom lang. Pa'no walang gawin kundi magbunganga.

Napailing na lang ako.
"So what's your plan?" napatingin ako sa knya.
Huh?
Ano nga ba?
"I don't know" di ko talaga alam.
May kailngan ba akong gawin?
Kung meron man, ano naman yun?
"Pa'no si Vanessa?" tanong nito.
"What do you mean pa'no vanessa?" wala pa rin namang ngbago sa set up namin.
Nagkaayos naman kami kanina.
"So you mean, ganun na lang yun?"
Anong ganun na lang?
"What do you what me to do?" Takte para lang akong nakabuntis ah.
"Ano sa tingin mo? How was she the last time you saw her?" concerned tlga siya d
un sa babae.
How was she? Sinungitan lang naman ako.
"Yun na nga eh. How can she looked at me as if nothing happened." medyo nadisapp
oint ako dun.
At inasar pa nga niya ako bago lumayas.
Narinig ko siyang bumuntong hininga.
"At least you can be friends. " she smiled.
Wow! Yan ang pinaka matinong narinig ko sa kanya simula kanina.
Friends....
"Yeah, I hope so." pero parang malabo.
Hindi kasi maganda yung nangyari kaninang umaga.
Inasar ko pa.
Bahala na.
--------------------------------------------------------------Next update will be tomorrow.
I just wanna say thank you to those who added my story or some of the chapters o
f the story to their RL. And I noticed that I already have fans. Yeheeey! Thanks

to all of you. I'm now inspired for the next chapters.

I think I need to set things straight. Some might think BS are all over each cha
pters. The story really needs it. It was how it all started. And why the details
of BS are needed? Because that will define my characters' feelings towards each
other. What happened during that night was just a beginning.
Don't worry the love story will follow. And you'll miss BS for sure. hahaha
And I just want to clear something as well, my characters are no longer minors.
And I'm just being realistic.
Thank you. Hope you'll enjoy this chapter.
*-* fujeeko
*******************************************
[13] Chapter 11: Moving on...
*******************************************

HALE'Y'S POV

(Statue by Li'l Eddie)

When a day is said and done,
In the middle of the night and your fast asleep, my love.
Stay awake looking at your beauty,
Telling myself Im the luckiest man alive
Cause so many times I was certain you was gonna walk out of my life (life)
Why you take such a hold of me girl
when Im still trying to get my act right
Napalakas ata pagkanta ko habang nakasalpak ang headset sa tenga ko.
Nakita ko kasi tumingin si manong driver saken sa rearview mirror.
"Pakitabi na lang po kuya" sabay abot ng bayad.
Hindi ko namalayan nasa tapat na pala ako ng school.
Nag commute lang ako.
Yung Z3 ang gagamitin ko maya pag uwi.
Iniwan ko ksi ito sa parking lot ng school khapon.
Malay ko ba na hindi ko na pala kailangang hanapin ang kotse ko.
Sinalpak ko ulit yung headset sa tenga ko.

 Im like a statue, stuck staring right at you,

Got me frozen in my tracks.
So amazed how you take me back,
Each and everytime our love collapsed.
Statue, stuck staring right at you,
So when Im lost for words,
Everytime i disappoint you,
Its just cause I cant believe,
That youre so beautiful. (Stuck like a statue)
Dont wanna lose you, no. (Stuck like a statue)
And youre so beautiful. (Stuck like a statue)
Dont wanna lose you, never. (Stuck like a statue)

Napaaga ata ako.

Ang aga kasing tumawag ni mommy nakakainis.
Bukas ng gabi na pala yung party.
Umupo ako sa ilalim ng isang puno.
Dito ako madalas tumambay pag gusto ko mapag isa.
Nasa likod kasi ito ng school kaya tahimik.
Bihira ang nagpupunta dito lalo na pag ganito kaaga.
Tumingin ako sa relo ko. Maaga pa.
Meron pa akong isang oras at kalahati.
Sumandal ako sa puno at pumikit.
Soundtrip muna ako.
Binalik ko yung headset sa tenga ko.
(Runaway by Bruno Mars)
So easy to forget our love,
The little things we do,
Like calling for no reason
Just to say the words

"Baby I love you,"

Naalala ko si Vince.
Tuwing naalala ko siya may kirot pa ring akong nararamdaman.
Mahal ko pa rin siya.
I know lately, I've been busy
But a second doesn't go by
Without you crossing my mind
It's been so long since we had time
Let's take a day & make everything right
Just take my hand, fall in love with me again
Bakit nga ba hindi ko siya pinaglaban?
Pero bakit ko ba gagawin yun?
Kung si Vince nga di nag aksaya ng panahong magpaliwanag kung ano talaga yung na
ngyari.
Let's runaway to the place
Where love first found us
Lets runaway for the day
Don't need anyone around us
When everything in love gets so complicated,
It only takes a day to change it.
What I have to say can't wait
All I need is a day
So let's runaway...
Let's runaway, just for the day
Runaway, runaway
Pero nag attempt naman siya.
Kahapon.
Oo kahapon lang.
Matapos ang halos dalawang liggong pananahimik niya.
$hit lang di ba.
Halos mabaliw ako sa kaiisip sa dahilan kung bakit.

 Girl, you've been so patient

Spending nights alone & not complaining
But I'll make it up to you,
And I promise today I won't keep you waiting
Paulit ulit kong tinatanong ang sarili ko ano bang nagawa kong mali?
Sana man lang binigyan man lang niya ako ng chance na baguhin ito kung meron man
.
Pero nung makita ko siya...
Hindi ko pala kaya.
Hindi ko kayang malaman ang dahilan kung ba't niya ako iniwan.
Please give me this one chance
To remind you of everything we have
I won't give up I'm too much in love
And I want you to know that
Just take my hand, fall in love with me again
Alam ko naman na wala na talagang pag asa para magkabalikan pa kami.
Gusto ko na lang magkaroon ng magandang alaala na minahal niya ako.
Tama na.
Siguro natatakot akong malaman ang dahilan kung ba't biglang nagbago,
at nawala yung pagmamahal niya saken.
At nagawa niya akong lokohin at ipagpalit sa iba.
Let's runaway to the place
Where love first found us
Let's runaway for the day,
Don't need anyone around us
When everything in love gets so complicated
It only takes a day to change it
What I have to say can't wait
All I need is a day
So let's runaway for the day

And I'll give everything in this moment

And I promise to make everyday just like the day
Simula ngayon magsisimula ulit ako.
Makakalimutan ko rin siya.
Titiisin ko ang sakit.
Kasi habang nasasaktan ako
Ito lang ang patunay na minsan nagmahal ako
At minahal ako...siguro naman kahit papano.
Let's runaway to the place
Here love first found us

May naamoy ako.

Familiar na amoy.
Ang bango.
Papalapit yung amoy.
Sobrang lapit na.
Pagmulat ng mata ko.
"Pfppfffftppp" nanlaki yung mata ko.
Napasigaw siguro ako sobrang gulat kaso tinakpan niya yung bibig ko.
"Sabi ko na nga ba sisigaw ka na naman." natatawang sabi nito.
"Mukha ba kong nakakagulat" dagdag pa nito.
"Bigla kang kasing sumusulpot." tinanggal na niya yung kamay niya.
Tama bang itapat niya yung mukha niya sa mukha ko.
"Kanina pa ako dito nakatayo. Kung di pa ko lumapit di mo naramdaman na andito a
ko. " paliwanag nito.
Umupo siya sa tabi ko at tumingin sa malayo.
Anong ginagawa nito dito?
Sinusundan niya siguro ako.
Echos lang!
Napatingin ako sa kanya.
Di ko maiwasang hindi humanga.

Ang tangos ng ilong nito lalo na naka side view siya.

Yung buhok niya bagsak at natatakpan ng konti nung bangs niya yung mata niya.
Di mapagkakailang guwapo ito.
Mas gwapo nga ito kay Vince.
Mas malakas yung sex appeal.
Whaat?? Nasabi ko ba yun!
Pak$het di ba.
Oo na ianaamin ko.
Bigla siyang lumingon.
Natulala ako saglit.
Ngumit siya.
Shit! Ang gwapo niya talaga.
"Tapos ka na ba?" ngumiti siya ng nakakaloko.
"Saan?" maang kung tanong.
"Sa pagtitig sa mukha ko. Feeling ko kasi natutunaw na tong side nato" sabay tur
o sa side na nakaharap saken kanina.
Inirapan ko siya.
"Antipatiko" bulong ko.
Tumawa ito.
"Russell ang pangalan ko. Hindi antipatiko" nang aasar na sabi nito.
Akalain mo narinig pa pala niya yun.
"Ano naman ang ginagawa mo dito" naiinis kong sabi.
Tumawa siya. "Bakit bawal ba? Gusto ko ring umupo at pumikit sa ilalim ng puno."
Humiga siya at nilagay ang dalawang kamay sa ilalim ng ulo niya at pumikit.
"Yun naman pala eh ba't di ka lumipat ng ibang puno. Ayun meron pa sa bando dun.
o kaya dun sa dulo" singhal ko.
At nang hindi kita nakikita.
Tumawa siya ng mahina.
"Ang sungit mo noh?" mukhang aliw na aliw pa siya at naasar ako.
"Wala kang pakialam!" naasar na talaga ako.
Ngumiti siya ng nakakaloko.

Bumangon siya.
"Alam mo bang gumaganda ka lalo pag ngsusungit ka." sabay titig sa mga mata ko.
Alam ko noh. Tagal na.
Bolero. Hmp!
Nagblush ata ako.
Tumawa ito ng malakas.
Lumapit siya saken.
At nagulat ako nung hinawakan niya yung kaliwang pisngi ko at hinaplos.
" I love it when you blush" nakatitig siya sa mukha ko.
I froze.
Parang my kung anong magnet sa kanyang mga titg.
Naramdaman ko na lang na papalapit yung mukha saken.
Nakatingin siya sa mga labi ko.
And before I knew his face is just an inch away.
I can smell his breath.
Ang bango.
Gusto ko siyang itulak palayo pero wla akong lakas.
Inalis niya yung kamay niya sa pisngi ko at nilipat sa batok ko.
Napapikit ako.
I felt his lips touched mine.
He kissed me slowly and gently.
Then he pulled away.
Tumitig siya saglit.
"You...left. Why?" tanong nito.
Yung pagtakas ko siguro nung isang araw ang tinutukoy niya.
Bakit nga ba?
"I....didn't have any reason.... to stay." pautal kung sagot.
Kumunot yung noo niya.
"You think so?" tanong ulit nito. "After what happened?" dagdag na tanong nito.
Huh? Hanep sa tanong eh.

Parang siya lang yung nawalan ng puri. ahahaha.

Syempre di ko pwedeng sabihin yun masisira yung moment niya.
Di ako sumagot. Ano naman ang sasabihin ko.
Lumayo ako ng konti naiilang kasi ako.
Hinawakan niya yung lips ko.
"God I how i missed it...." ano bang tinutukoy niya yung lips ko o yung kiss? aw
w!
Speechless ako. feeling ko ang pula pula na ng mukha ko.
Tumingin siya sa mga mata ko.
Bakit ganun siya makatitig sa saken.
Naalala ko ang mga mata ni Vince pag tinititigan niya ako.
Puno ng pagmamahal.
Yung mga mata niya, pag tinitignan niya ako.
Parang napakarami niyang gustong sabihin.
"I....miss you." sabi niya habang hinahaplos ang batok ko.
Parang ilang boltahe ng kuryente and gumagapang sa buong katawan ko.
Naramdam ko na bumaba yung isang kamay niya sa beywang ko.
"Come here" sabi niya at hinapit niya ko palapit sa knaya.
Niyakap niya ako ng mahigpit.
Parang andaming paru paro na umiikot sa tiyan ko
Hinalikan niya yung buhok.
Nilayo niya ko ng konti.
$hit di talaga ako makapagsalita.
And he kissed me again.
His mouth is so warm.
It was gentle at first.
Di ko alam kung gaano katagal.
Nilagay ko yung mga kamay ko batok niya pulling him closer.
I opened my mouth with a low moan.
Humigpit yung yakap niya saken.

Napasandal nako sa puno.

I was kissing him back.
It was smooth yet urgent.
"EHEM!"
Parang napapasong binitiwan namin ang isa't isa.
Nauntog pa nga ako sa puno. Sakit ah.
Nsa harap namin ang nakanganga na si Jessica .
Palipat lipat yung tingin niya sa aming dalawa.
Si Russell ang unang nakabawi sa pagkabigla.
Tumayo ito at pinagpag yung pants niya. "Uh, I have to go...."
Tumingin siya kay Jessica saglit then binalik niya yung tingin niya saken.
"See you around." pagkasabi nun ay umalis na ito.
Pinandilatan ako ni Jessica.
"Oh....my...God!" di makapaniwalang sabi nito.
Tahimik lang ako.
Ayokong namang tanungin siya kung ano ginagawa niya dito ng ganito kaaga.
Pareho sila ni Russell basta na lang sumusulpot.
Ano bang nakain nitong mga tao na'to ang aga ngsipasukan.
"First the captain of our basketball team. and now...the star player from the so
ccer team." nakapameywang pa ito.
Wait? Star player? Soccer team?
Yung antipatiko na yun?
Kaya pala mayabang.
Ah alam ko na, kaya niya ko pinakilala na fan niya kay Vanessa.
Sanay siguro siya na nilalapitan ng mga babae.
Eh ano ngayon? Hmp!
"Look, it's not how you think it is." sumandal ako sa puno at pumikit.
Tumawa ito ng sarcastic.
"Then what is it?" nanlaki ang mga nito. "Help me understand what i just saw."
Napahawak ako sa sintido ko.
"Sasabihin ko naman tlga sau. It's just that...i don't know where to start."

"Why don't you start from the beginning?" she rolled her eyes impatiently.
Bumuntong hininga ako.
"Ok please. Let me finish first..and don't interupt...ok"
"Fine!" atat na sabi nito.
So I started form the bar. Kung pa'no kami nagkakilala. Tahimik lang siya na nak
ikinig.
I felt uneasy when i reached that part...at his place.
I told her everything. It appeared like I was a willing victim. That I had no re
grets.
Naiiling siya.
Hindi siya siguro makapaniwala na nakagawa ako ng ganung bagay.
I also told her about our 2nd meeting. And that was where Vanessa saw us togethe
r.
She was speechless.
I know marami siyang gustong sabihin, itanong at malaman.
Parang siya naman ngayon ang hindi alam kung pano sisimulan at saan magsismula.
"Haley, I don't wanna think you did that to forget Vince" sa wakas sabi nito.
"Ayokong isipin na ganun ka kadesperada. Pa'no nalang kung masamang tao si Russe
ll at hindi ka na nakauwi? Natagpuan ka na lang kung saan?" naiinis na siya.
"Haley, hindi ko alam kung matutuwa ako sa nakikita ko ngayon na kahit papano eh
nakakausap na kita ng matino. Pero sa tingin ko hindi ba mas malaking problema
ang pinasok mo?"patuloy na litanya nito.
"Problema? Why?"naguguluhan ako sa tanong niya.
"I mean, we all know that Russell has a girlfriend. At classmate pa natin. Si Va
nessa" nagaalalang sabi niya.
"Pano magkakaproblema eh hindi naman kmi." haler nakikinig ba siya.
"Look, Haley, that's not what I saw. I know there's something going on between t
he two of you. I can't explain it. " hindi ko maintindihan kung anong ibig niyan
g sabihin
"Even the two of you might not know it, maybe for now, but who knows." umiling i
to
"Hindi nga kayo pero I saw more than that nung makita ko kayo kanina. Your chemi
stry is like so strong...I can even feel it" wow ha! OA na tong bestfriend ko
"Yan napapla mo sa panonood mo ng mga koreanovela na yan" natatwa kung sabi.
" hey, im serious. i don't want you to get hurt again" puno ng concern ang boses
niya.

"You have nothing to worry. " i assured her.

"God I knew it. Alam ko may tinatago ka saken these these past few days." she si
ghed
Hindi ako kumibo.
"Anong sabi ni Russell?" biglang tanong nito.
huh?
"Ano ba dapat niya sabihin? maang kung tanong.
"Eh anong ginagawa niya dito?" nanlaki ang mga mata nito.
"Malay ko" kibit balikat ako.
"You mean he just showed up here and kissed you?"
Eto na naman kmi pinaalala naman niya.
"Ewan. Dumating ka and then he left so how would i know?" wla sa sarili kong sab
i.
"So istorbo pa ko ng lagay na yun" ngumiti siya ng nakakaloko.
"geez, that's not what i mean.."singhal ko sa knya.
Umiiling siya.
Nag iba nayung aura niya. Nakangiti na siya.
"I still can't believe it. I dont know kung matutuwa ako but you see....he's Rus
sell Sandoval. My God, he's every girls dream. Crush ko nga yun eh. Inaantay ko
nga na maghiwalay sila ni Vanessa eh. Ang daya daya mo naman eh. Pumila ka kaya.
" pagmamaktol na sabi nito.
Tumawa lang ako. "Halika ka na nga punta tayo cafe di pa ko kumakain.
"Wait.." pigil nito.
"What?" sabi ko pero ngpatuloy ako sa paglalakad.
Sumunod naman ito.
"Kanina ko pa to gustong itanong" ng aalangang sabi niya.
Binilisan ko yung lakad ko.
Kinakabahan ako sa itatanong niya.
Nasa hallway na kmi.
Paliko sa may cafeteria.
"Ano nga?" npatuloy pa rin ako pglalakad.
"How was he....." ngblush ang g@ga

"I mean was he...good?" kagat labi niyang tanong saken.

Ampu....
Huminto ako saglit. Pakiramdam ko umakyat lhat ng dugo ko sa ulo.
Lumingon ako sa kanya.
"HEY BITCH!!"
Gulat din na nalingon si jessica.
Si Vanessa.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Sorry for the delayed update. I was busy.
Thanks for those who voted and now a fan.
I don't have time to check maybe this weekend.
Enjoy this chapter!
Thanks....
*******************************************
[14] Chapter 12: I'm back!
*******************************************
HALEY'S POv

"HEY BITCH!!!!"
Si Vanessa.
Bitch?
Ako ba ang tinutukoy niya?
Duh?
Nagkatinginan kami ni Jess.
Tumalikod ako at nagpatuloy maglakad.
Nakasunod din si Jess.
"Hey I'm talking to you!" sigaw ulit nito.
Napalingon ako.
Papalapit na siya.
"You!" duro niya saken.

"Excuse me ?" at nakataas ang kilay kong tanong.

"Yeah, i said bitch right?" gigil na sabi nito.
Ngumiti ako ng sarcastic.
"Oh, i thought you're talking to yourself." I snapped.
Halatang nagpipigil ng tawa si Jessica.
"How dare you!"
Sumugod siya saken at hinablot yung kamay ko.
"Vanessa!"
Lumingon kaming tatlo.
Si Russell.
"Hwag kang makialam dito. Hindi pa tayo tapos!" singhal nito kay Russell.
Ako naman ang hinarap nito.
"Do you think you can fool me? Huh?" nanlilisik ang mga matang sabi nito.
Huh?
Alam na ba nito ang nangyari samen ni Russell.
"Somebody saw both of you sa likod ng school kanina lang. " palipat lipat ang ti
ngin niya samen ni Russell.
Nakahinga ako ng maluwag.
Akala ko kung ano na.
"And so? " mataray kong sagot.
"Somebody saw what you did! Let me make myself clear, stop flirting with my boyf
riend!"
"I beg your pardon?" kunot noo kung sabi.
Yung kiss ba ang tinutukoy nito?
Ako ba ang lumapit at humalik.
"Vanessa, stop it!" singit ni Russell.
"You shut up!" sigaw niya kay Russell.
" I know your games. Gasgas na ang style mo ng pagpapansin. Wag mo kong subukan.
Di mo alam kung anong pwde kong gawin. So stay away form him." banta nito.
God hindi ko inakala na ganito na kadesperada si Vanessa.
I've known her as a player.
Sa buhay niya, guys come and go.

What's up with her this time?

What's with this guy.
May naisip ako.
"What if I don't?" ngumiti ako ng nakakaloko.
Tumingin ako kay Russell.
Blanko at seryoso ang expression ng mukha nito.
"I understand how desperate you are because Vince left you."
Nawala ang ngiti sa mukha ko.
Sumikip yung dibdib ko.
Nasasaktan pa rin ako tuwing naririnig ko ang pangalan ni Vince.
At kailangan pa niyang ipamukha saken ang nangyari.
Sa harap ni Russell.
At may mga ibang estudyante pa na nakakarinig.
"Gumaganti ka ba ksi pinagpalit ka ni Vince sa bestfriend ko huh? Pati boyfriend
ko gusto mong sulutin?" galit na galit na siya.
"Vanessa, please you don't have to do this!!" hinawakan ni russell ang kamay nit
o at pilit na nilalayo.
Hinablot nito ang kamay niya kay Russell.
Tumingin ako sa kanilang dalawa ng masama.
Nilapitan ako ni Jessica.
"Haley, lets go." sbi niya.
Tinaas ko yung kamay niya.
Sign na ok lang ako.
"See how pathetic you are! loser!" sigaw ulit ni vanessa.
"Tumigil ka na Vanessa, ano ba?!" awat ulit ni Russell
Huminga ako ng malalim.
Pinipigilan ko ang luha ko.
Galit ako.
At the same time nasasaktan.
Nag ipon ako ng lakas.
I composed myself.

I smiled at her. "Look who's talking? Yes, Vince left me for your flirt bestfrie
nd. Pero never kong ginawa yang ginagawa mo ngayon. Never akong naghabol sa kany
a. Never akong naghabol sa isang lalaki. I never begged para bumalik siya saken.
Now who's being pathetic, loser." kalamado kung sabi pero gigil na gigil ako.
"How dare you...!" susugurin niya ako pero inawat siya ni Russell.
"That's enough!" sumigaw na rin si Russell.
Nagulat kaming tatlo.
Seryoso siyang nakatingin saken.
Tumalikod na'ko.
After few steps, lumingon ako.
"One thing, please don't bother me with this kind of shi-t again. And don't you
dare threaten me at hindi ako natatakot sa'yo." pagkasabi nun ay tumalikod ako a
t nagsimulang maglakad.
Nagbubulungan ang mga tao sa paligid.
"If you think i'm done with you, nagkakamali ka! I'll make sure you'll pay for t
his. Simula pa lang to!" sigaw nito.
"I said that's enough" galit na rin si Russell. " For Christ sake Vanessa, pinag
titinginan na tayo nga mga tao dito."
" I don't care!" galit na sambit nito.
"WHAT'S WRONG WITH YOU PEOPLE!!! hinarap naman niya ang mga usisero't usisera.
Yun lang ang huli kung narinig.
Pumasok nako sa cafeteria.
Ito ang napala ko sa pagpasok ng maaga.
Umupo ako sa pinakadulong bahagi ng cafe. Sa favorite spot namin ni Jess.
Parang pagod na pagod ako.
Nilabas ko yung ibang books ko.
Naramdaman ko umupo si Jessica sa tapat ko.
Tumingin ako sa kanya.
Ngumiti ito. "You're back my friend!"
Am I?
My old self is back?
Mataray at palaban.
After Vince left me, hindi naging ganun kadali ang buhay ko dito sa campus.

Not to mention na mas miserable ito pag mag isa lang ako sa condo.
Maraming tsimis na kumalat.
Pinag sawaan na daw ako ni Vince kaya iniwan ako.
Pinagpalit daw ako ni Vince sa mas maganda at mas hot.
Mas maganda nga ba yung flirt na yun at mas hot.
I don't think so.
Di ko na matandaan yung iba pa.
May mga iba na sadyang pinaparinig talga nila na ako ang pinag uusapan nila.
Halos dalawang linggo na ganun.
Nanahimik ako.
Hindi ako lumaban. Wala silang narinig na kahit na ano.
Alam niya ang lahat ng ito.
Si Jessica.
Lagi siyang nasa tabi ko.
Kahit bihira ko syang kausapin.
Bihira akong magsalita.
One thing I like about her, hindi siya makulit.
Never siyang nagpilit na mag open ako.
Nirespeto niya ang pananahimik ko.
And I was sorry I ignored her.
But she never left me.
Masaya ako at okay na kami.
Pag may tampuhan kami hindi ito nagtatagal.
Minsan di na namin kailangang balikan at pag usapan pa ito.
We just talk and laugh about it afterwards.
"You better watch out." natatawa kong sabi sa kanya.
Oo, kahit papano nagagawa ko ng tumawa, kahit madalas pilit lang ito.
Nasasaktan pa rin ako.
Hindi naman mawawala ito overnight.
Alam ko hindi ito magiging madali.

"So what's your plan next week?" pag iiba nito.

"Plan? Do I have to have one?" tanong ko.
Tumawa ito.
"Are you kidding me?" nakakunot noo ito.
"Nope." maikli kong sagot.
"Seriously?" ang kulit tlaga nito.
" Para kang sira" nagbabasa nako ng isang book.
" Haley, it's your birthday next week!" bulalas nito.
Birthday ko?
Oo nga noh.
Mas excited pa siya saken.
"So, what's the big deal?" walang gana kong tanong.
"What's the big deal? You don't have plans for your birthday?" di makapaniwala i
to.
Actually, I always celebrate my birthday.
My mom usually throw a party for me.
But of course of my own choice of guests.
So parang small gathering lang with close friends and relatives.
Of course before the party, I usually celebrate it exclusively with Vince.
We usually go out.
Di pwedeng hindi ko siya maiisip.
Hindi pwedeng hindi siya sasagi sa isip ko kahit minsan lang sa maghapon.
This is the fourth year sana to celebrate with him.
Now, I'm going to clebrate it alone.
Alone nga ba?
Am I being selfish?
Si Vince lang lagi ang iniisip ko.
I still have friends.
And family.
"I'll think about it" sagot ko.
"Great!" masayang sabi nito.

Maybe this is where I start.

Ngumiti din ako.
Tumahimik kami pareho saglit.
"Uhm. Haley..." nag aalangan siya.
"Ano yun?" tumingin ako sa knya.
"I was asking awhile ago..."
"What?" tanong ko.
"About Russell"
Napaayos ako ng upo.
"What about him?" naiilang ako tuwing siya ang pinag uusapan.
"I was asking has was he....."
"....if he was good" halos pabulong na sabi ntio.
Oh That!
Ayan na naman siya.
Feeling ko namula ako.
"Sira ka talaga" pinipilit kung maging cool.
She giggled.
"C'mom Hal, it's just beween you and me" pangungulit nito.
Ano nga ba?
How was he?
Was she asking if I enjoyed it?
Or she was aking how I enjoyed it?
Hmmmnn.....
How his kisses stole my sanity and me even wilder, and bolder?
How I groaned as I lifted my hips and how my legs wrapped tightly around his wai
st?
How he perfectly fit inside me?
" I don't know...." napayuko ako.
I just can't say it.
I know sh'es done it already pero nahihiya pa rin ako sa knya.

Naiilang ako.
"Oh come on! Imposibleng hindi mo alam." di makapaniwalang sabi nito.
I know Jessica.
She will not let me get away with this.
I smiled. Nag iisip kasi ako ng palusot.
"How will I know. It was my first. I have no comparison." woooah!
"geez, you don't have to do it again with other guy just to compare whether his
good or not?" nanlalaki ang matang sabi nito.
May sinabi ba kong ganun?
Takte lang diba, baliw ba siya.
"Ok, let me make it simple for you. Did you enjoy it?"
Di ba mas mahirap sagutin yan?
Mahirap bang sagutin o nahihiya akong aminin sa kanya.
I just can't blunty say that "he's so damn good! and i came twice."
So If I were to ask you?
Was he good?
Nakatingin siya saken.
Naiinip siya sa sagot ko.
"Uhm...maybe..." nahihiya kong sagot.
"Oh God, what kind of answer is that" she rolled her eyes.
Tumawa ako.
"Tatawa tawa ka dyan. I can go and find that out myself. " paghahamon niya.
Tumawa ako lalo.
"As you wish" natatawa pa rin ako.
Nag vibrate yung phone ko.
Saved by the bell.
Si mommy.
"Hello...."
"Yeah, I'll be there" pinapadaan ako sa bahay.
Bakit kaya.
Pupunta naman tlaga ako doon ibabalik ko yung Z3.

"Who's that?" nakatingin si Jessica saken.

"It's mom.." sagot ko.
"No way!" di makapaniwalang sbi nito.
"Yeah, she's back" matipid kong sagot.
"Good luck girl!" natatawang sabi nito at mukhang nakalimutan na nya ang topic n
amin kanina.
Kilala rin kasi nito ang ugali ni mommy.
Ilang beses akong naging naging grounded noon.
No credit cards.
She even cut my allowance.
That was nung nahuli niya na nakatulog lang naman ako sa hagdan sa sobrang kalas
ingan.
Tapos nakasagi ako ng van because I was drunk driving.
Basta mga ganun.
Mga alcohol related cases.
Wala naman akong ibang hilig.
Bar and mall lang naman.
Sabi nga niya dati di naman niya ako pinagbabawalan.
Pero nagagalit talaga siya sa akin pag may mga incident na ganun.
I remember her saying sa sobrang galit niya, " Don't drink too much that you can
't even handle yourself. it's either you'll end up in jail or at the hospital. O
r worst you'll get yourself killed!"
But the last time I got drunk.....
I ended up in bed.
Dapat pa ba siyang magpasalamat.
At least I don't do drugs.
I only did s....
Naputol ang pagmumuni muni ko.
"But for sure you'll have a blast on your birthday!" excited na sabi nito
Alam din niya kung pano mag organize ng party si mommy.
Whether a simple party or a big one.
Isama pa ang overflowing na food and drinks.

Pero I want to have a simple celebration for my upcoming birthday.

"Are you going to invite the whole class again." tanong nito
Impossible.
Part of the class is Vanessa.
I'm sure kahit invited ang buong class last year ay hindi naman siya pupunta.
Ewan ko parang feel ko na hindi namin gusto ang isa't isa.
Nagkataon lang na boyfriend niya si Nike before who happened to be Vince's frien
d kaya umattend siya last time.
I had Vince invited some of his friends kaya andun si Nike.
"I don't know. Maybe not all." I'm sure alam na niya ang ibig kong sabihin.
"Can I invite Tyler?" excited na tanong nito.
"Of course! But I still have to think about it. " sagot ko naman.
"Oh please don't think about it! This is going to be fun!" parang batang nakikus
ap ito.
Natatawa ako sa kanya.
"Basta. Hey, get up order muna tayo ng food. I'm starving. " iniba ko na ang usp
an.
Tumayo na rin siya.
Palapit ako sa counter .
A couple caught my attention sa may kabilang side ng cafe.
Lumakas yung yung tibok ng puso ko.
Hinawakan ako sa braso ni Jessica.
She saw them too.
"Haley...." nakita ko ang pag aalala sa mukha ni Jessica.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Sorry ngayon lang ako nakapag update. Tinamad lang ako kasi I was so tired. Been
a long week.
Sana magustuhan niyo ang update. I'll try to update tomorrow.
Thanks.
Happy weekend!
*******************************************
[15] Chapter 13: The witch

*******************************************
RUSSELL'S POV

"Sinabi ko na nga sa'yo na hiwalayan mo na yang babae na yan! Nakita mo na kung

gaano siya ka possessive!" nanggigigil si Micah.
Ang bilis talaga kumalat ng balita.
Isa pa'tong si Micah. Di ako titigilan nito.
Nilayasan ko nga si Vanessa sa porch kasi ayaw akong tantanan.
Akala ko matatahimik ako kahit papano kaya dito ako sa classroom dumerecho.
" And then what happened? Sino naman tong girl na to this time?" pangungulit nit
o.
Napatingin ako sa kanya.
What happened?
Siguro kung sino man ang my kasalanan ng lahat walang iba kundi ako.
Kung di ko sana siya sinundan kanina.
Oo, sinundan ko siya.
Papasok pa lang siya sa gate nakita ko na siya.
Teka, parang ang iksi naman sobra ng suot niya. Tss.
Sa gilid ng gate lang kasi ako ngpark kaya kita ko lahat ng estudyante na papaso
k sa gate.
Napansin ko na wala siyang dalang kotse.
Bakit kaya? Asan na naman kaya ang kotse nito?
Naisip ko yung gabi na nagkita kami sa bar.
Nung malasing siya.
Baka naiwan naman niya yung kotse niya kung saan. Baka kung saan na naman ito ga
ling.
Teka, ano naman ang pakialam ko kung sakali.
Wala naman akong ibig sabihin dun.
Ang saken lang naman pa'no kung naglasing naman siya kagabi tpos ganun.....
Eh kung mapahamak siya at pagsamantalahan siya ng kung sino sino lang diba.
Baka mapatay ko pa yun kung sino man yun.
Takte ano ba tong mga pumapasok sa isip ko.

Ewan ko ba naiinis ako. Bakit ganun?

Hindi ko kayang isipin na may ibang humahalik sa knya, o kaya yumayakap.
Hindi ko maexplain bakit ganito ang nararamdaman ko.
Hindi ko kayang isipin na may ibang gagawa sa kanya nung mga ginawa ko sa kanya
nung gabing iyon.
Napa careless niya nakakainis siya.
Di siya mawala sa isip ko.
Mangkukulam ata tong babae na'to.
Kanina basta ko na lng siya sinundan. Di ko alam kung bakit.
Na curious ako lalo nung paunta siya sa likod ng school.
Huminga ako ng malalim.
"Remember the girl na kinukwento ko sayo last time?"
Nanalaki ang mga mata ni Micah.
"Oh my God! She's here? Dito siya nag aaral?! " di mo malaman kung gulat siya o
excited.
" So who is she? Anong course niya?' sunod sunod na tanong nito.
Ang kulit niya di ba. Buti na lang wla pang prof. Maaga pa kasi.
"She's Vanessa's classmate. " maikli kong sagot.
Napanganga ito.
"OH. My. God! you're in a big trouble." di makapaniwalang sabi nito.
Bigla rin itong natigilan.
"Teka ba't ba ikaw ang inaala ko. Kung tutuusin kung may kawawa dito eh yung gir
l yun. Ano ginawa ni Vanessa sa kanya kanina?"bawi nito.
Kinwento ko yung nangyari.
Di ko talaga inexpect yung ginawa ni Vanessa.
Ganun na talaga siya.
Almost 3 mos pa lang kaming magkasama marami na siyang babae na inaaway dahil sa
ken.
Yung iba mga flirt talaga. May mga iba na wala namang ginagawa.
Nakita lang na kausap ko o kaya nginitian.
O kaya nilapitan ko. Minsan naman ako ang nilapitan.
Ganun kababaw ang mga dahilan.

Mahilig siyang manugod.

Pero ngayon ko lang siya nakita na ganun.
Kanina alam ko na na susugurin niya si Haley kaya sinundan ko siya.
Nanggagalaiti siya sa galit.
May nakapagsabi daw sa kanya na may kasama akong babae sa likod ng school.
At my conclusion na siya agad na si Haley ang kasama ko.
Ewan ko ba ang lakas ng instinct niya.
Kasalanan ko na naman kung bakit.
Kung di ko sana pinakilala si Haley bilang fan ko nung nagkita kami sa parking l
ot di sana siya pag iinitan nito.
Iba kasi si Vanessa kapag nagalit.
Wala siyang pakialam kahit maraming tao sa paligid.
Nakita ko kung paano niya pagsalitaan si Haley.
Naiinis ako sa sarili ko di ko man lang siya naipagtanggol.
Pag ginawa ko yun magwawala lalo si Vanessa.
Sasabihin nun pinagtatanggol ko pa at hahaba pa yung gulo.
Ayoko kasi na guluhin pa niya lalo si Haley kaya minabuti kong manahimik.
Pero mukhang di ko na siya kailangan pang ipagtanggol.
Matapang siya. Palaban.
Yung mga ibang inaaway ni Vanessa tiklop kapag nasasalubong siya o kaya nakikita
siya.
Mukhang nakahanap ng katapat si Vanessa.
Ni hindi nga natinag tong isang ito.
Pero napansin ko na nag iba yung expression ng mukha niya nung nabanggit ni Vane
ssa ang pangalan nung Vince.
Nasasaktan siya.
So ganun pala ang nangyari.
Parang di ko maiwasang mainggit at magalit sa Vince na yun.
Mukhang mahal na mahal niya ito.
At nasasaktan pa rin siya.
Gago siya. Napakalaki niyang gago.

Pinakawalan niya ang isang tulad ni Haley.

At ipagpalit lang siya sa bestfriend ni Vanessa, si Jasmin.
Kilalang kilala ko itong babae na ito.
Malas ni Vince.
That girl is constantly hitting on every guy in this school na matipuhan niya.
She's a total flirt.
"Really! Wow! She's really something! So Vanessa finally meets her match!" tuwan
g tuwa sabi nito.
Kulang na lang tumalon ito.
"I wanna meet her!"
"What?!" gulat kong sabi.
Sira ba siya.
Gusto niyang ipakilala ko si Haley sa kanya?
Ano naman ang sasabihin ko.
Micah this is Haley, the girl that I slept with last time.
Takte tlga to si Micah.
Tsaka balak ko iwasan na lang si Haley.
Guguluhin lang siya ni Vanessa kung patuloy akong makikipaglapit sa knya.
Lalo na maraming mata si Vanessa dito sa school.
Ayoko madamay siya sa gulo.
Kilala ko kasi si Vanessa.
When she said she will make your life miserable she mean it.
Ayokong guluhin pa niya si Haley ulit.
"Sige na please?!" pagmamakaawa nito.
"I don't know! Magpapalamig muna ako. Wag muna ngayon." naguguluhan kong sabi.
Nagpout ito. Parang disappointed.
Marami pa namang chance.
Tsaka ayoko muna ng gulo.
Ayokong dumagdag pa to sa mga iniisip ko.
May iba rin kasi akong priorities at problema.
Idagdag pa ang family business namin.

Mawawala kasi sila mama ng one month.

Aasikasuhin nila ang expansion ng hotel sa Europe.
Isa pa, nalalapit na rin ang merging ng company namin sa pinakamalaking publishi
ng sa bansa.
At hindi lang sa bansa successful ang publishing na to kundi sa iba't ibang pani
g ng mundo especially sa Europe.
Ako ang magsusupervise sa mga papeles na kailangang ihanda.
May malaki pang problema.
My older brother is missing.
But I know kung nasaan siya.
At siyang dahilan kung bakit ako ang umaako ng mga responsibilidad na dapat sa k
anya.
Rebelde ito.
Wala siyang pakialam kung mawalan siya ng mana.
Wala siyang pakialam kung mamuhay siya ng simple lang.
Di ko maiwasang maiinggit sa kanya.
Alam niya kung ano ang gusto niya sa buhay.
Alam niya kung ano magpapasaya sa kanya.
At handa siyang talikuran ang lahat maging masaya lang siya.
Suddenly, I felt emptiness.
Parang walang direksiyon ang buhay ko.
Ano ba ang gusto kong mangyari sa buhay ko.
Masaya nga ba ako.
Pumikit ako.
Nakikita ko yung mukha niya.
Napakaamo.
Ba't ba naisip ko na naman yung mangkukulam na yon.
Tss.
Ewan ko ba.
Ang gaan ng pakiramdam ko pang nakikita ko siya.
Dalawang beses pa lang kaming nagkikita after nung umalis siya condo pero parang
matagal ko na siyang kilala.

Parang hindi ko yata siya kayang iwasan.

I miss her.
Gusto ko lagi siyang nakikta.
Tuwing nakikita ko siya gusto ko siyang yakapin ng mahigpit.
And when I look at her face di ko maiwasang tumingin sa lips niya.
Ang sarap halikan.
She has the sweetest lips.
Bago ako matulog naiisip ko siya.
I remember how we spent the night together.
Poke!
"Aray masakit yun ah!" nakakainis ang haba pa naman ng kuko niya.
"Eh kanina pa'ko nagsasalita eh mukhang nasa Mars yata yang utak mo!" nakapameyw
ang na sabi nito.
"Ano ba yun?" tanong ko.
"Class Good morning! Go back to your seat! I have some important annoucement fir
st"
Ang bilis naman ng oras. Andito na agad si Prof.
Excited ang lhat. Meron kasing annual dance tuwing foundation day. Malapit na it
o. And usual the guys will be the one to ask the girls to be their date. Parang
prom lang.
Nagvibrate yung phone ko.
"You'll be my date for the annual dance"
Text ni Vanessa.
Nasabi na rin siguro sa kanila yung announcement.
Tss
Sino pa ba sa akala niya ang magiging date ko.
Alangan naman na si Haley ang ayain ko.
Takte naman. Basta na lang talaga siya sumusulpot sa utak ko.
Mangkukulam talaga siguro yung babaeng yun.
Nagvibrate ulit yung phone ko.
"Don't even think about it!"
Si Vanessa ulit.

Pa'no niya nalaman ang iniisip ko. Psychic ba'to.

Nagtext ulit.
"Don't you dare ask her!"
Napailing ako.
Hindi talaga siya matahimik.
I think I should do what I have to do.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------At mukhang hindi tlaga titigilan ni Vanessa si Haley. TSk tsk tsk.
Ano kaya ang gagawin ni fafa Russell?
Next update is Haley's POV, then I'm planning to do Vince's POV as well para mal
aman naman natin kung ano ang iniisip siya. At parang siya ang puno't dulo ng lh
at ng storyang ito. hahaha.
Till next time.
Hope you'll like this update.
Thanks everyone for the support!
*******************************************
[16] Chapter 14: Talk$hit
*******************************************
HALEY'S POV

Hindi ko namalayan tumutulo na pala ang mga luha ko.

Mga luhang kanina ko pa pinipigilan.
Di mawala sa isip ko yung eksenang nakita ko sa cafe kanina.
Si Vince at ang flirt na yun.
Magkalapit yung mukha nila.
Habang yung flirt na yun sinusubuan pa si Vince.
Nakangiti siya rito.
Mukhang masaya naman siya.
I saw how the flirt kissed her.
And he kissed back.
Parang sila lang ang tao sa mundo.

Pakiramdam ko umikot ang paningin ko.

Parang wala lang sa kanya ang break up namin.
Ako lang pala ang nasasaktan.
Habang tumatagal lalong nadadagdagan yung sakit.
Gusto ko silang sugurin.
Pero nanlalambot ako.
Noong una akala ko si Vince lang ang hindi ko kayang harapin.
Ngayon, mas hindi ko yata kayang makita silang magkasama.
Na masaya sila.
Hindi ko alam kung paano ako nakalabas sa cafe nung time na yun.
Inabot na lang ni Jessica saken yung mga gamit ko pagdating sa classroom.
As usual hindi siya nangulit. Hinayaan lang niya ako.
Hindi pumasok si Vanessa sa lahat ng subjects.
Mabuti na lang at baka hindi ko na alam ang gagawin ko.
Lumipas ang maghapon nang wala ako sa sarili ko.
Hanggang kailan ako magiging ganito?
Nanlalabo ang paningin ko dahil sa sunod sunod na patak ng aking mga luha.
Umusad na sa wakas ang sasakyan na nasa harap ko.
May iba pa pala akong kailngang harapin.
Napatingin ako sa relo ko. Past 6pm na.
Medyo matraffic.
Maaga naman akong umalis kanina sa school pero naabutan pa rin ako.
Uuwi ako sa bahay.
After 6 months magkikita ulit kami ni mommy.
Matagal din siyang nawala.
What's the difference.
Lagi naman siyang wala sa bahay kahit andito pa siya.
Pero pabor na rin saken yun. Samen ni kuya.
Minsan kasi feeling ko masyado siyang in-control sa buhay namin.
Kaya natuwa ako when I received my 18th birthday gift.

The condo.
Buti na lang pumayag ito na dun ako tumuloy since malapit sa school.
Of course may mga limitations.
Masunurin naman ako kahit papano.
Almost all of her decisions wla naman akong nakikitang mali.
Yung iba pabor saken.
At lahat ng kailangan ko binibigay naman niya so far.
Wala pang instance na sumuway ako sa kanya ng bonggang bongga.
The last time we argued was before I enrolled in college.
She wanted me to take up business course.
And I strongly objected.
For some reason, ewan ko kung ba't napapayag ko din siya in the end.
After nun mga petty quarrels na lng.
Mga katigasan ng ulo ko ang dahilan.
Di ko namalayan ang oras.
Andito na pla ako.
"Beep Beep"
"Asan kaya yung mga guard dito?"
Binuksan ko yung bintana ng kotse.
Maya maya umangat na yung ng harang sa driveway.
Sumungaw ang isang ulo sa guard house.
"Pasensiya na po ma'am. Mag isa lang ksi ako ngayon eh. Ng cr lang po ako." pali
wanag nito.
Tumango lang ako.
Bumusina ako sa tapat ng gate ng bahay.
Pagbukas ng gate nakita ko ang isang C class na saloon sa driveway.
Andito na siya.
Himinga ako ng malalim.
Nag ayos ako.
Baka mapansin niya na galing ako sa pag iyak.

Pagpasok ko sa sala nakita ko siya na nakaupo at nanood ng news.

Di mo akalaing nasa fifties na ito.
Parang nasa early forties lang siya.
Minsan nga napagkakamalaan siyang nasa early thirtees ng mga kaibigan ng mga bus
iness partners niya sa Spain.
She's so beautiful.
Fair skin. Matangos ang ilong. Bob cut ang hairstyle ng auburn nitong buhok.
Bagets.
Hindi nagkakalayo ang hairstyle namin ngayon.
Sabi ng iba hawig daw kami.
Pero mas kamukha ko si dad.
Napalingon siya.
She smiled.
I missed that smile.
Wam and motherly.
Yung bonding namin nakaka miss din.
That was before.
Pero when I started college everything changed.
She mostly talks about our business.
She no longer asks what I wanted to do and what I want.
Or how am I doing in school, those kind of stuffs.
"Hi sweety!" bati niya saken nakalahad ang mga kamay niya.
"Hi mom!" I embraced her.
She kissed me. " I miss my baby!" sabi nito.
"I miss you too!" sagot ko.
Maya maya....binitiwan ako saglit.
"You cut your hair!" at ngayon lang niya napansin.
"Yeah. " maikli kong sagot.
I cut it short after I found out Vince cheated on me.
"Why? You've always wanted it long?" di siya makapaniwala.
"I'm now busy. It's hard to maintain." pagdadahilan ko.

She knows how I struggled para iblow dry ito after kung maligo kasi ayaw ko ng u
maalis ng bahay na basa pa ang buhok ko.
Halos umabot na ito sa beywang ko.
Maraming naiinggit dito kasi bagsak at jet black ang color.
Di ito nakatikim ng hair color at kahit ano pang hair treatment.
Pero ngayon maiksi ang buhok ko. Chin level lang ito.
Parang kay mommy.
At may kulay ito na light brown.
Sabi ng iba mas bagay saken ang long hair.
Pero mas marami ang nagsasabi na bumagay saken ang short hair.
Mas naging sophisticated daw yung look ko.
Nag iba din daw yung aura.
Naging suplada daw yung dating ko.
"Oh I see!" parang naintindihan naman niya ito.
Nakatitig pa rin siya mukha ko.
"It suits you! You even look stunning!" nakangiting sabi nito.
"I know. You're definitely my mother!" biro ko sa kanya.
Nagtawanan kaming dalawa.
"So How was your trip" sabi ko pag upo namin.
Ang daldal ng mommy ko. Di magkamayaw sa pagkukukwento.
Ok naman daw yung business. Dumami ang mga foreigner na empleyado.
Nag expand daw ng area yung office sa Spain so they need to aquire another prope
rty.
Pinabago din niya ng interior yung bahay doon. Modern daw ang pinili niyang desi
gn kasi daw ako ang titira dito.
She assumes that I will be staying in Spain for good after graduation. Hindi na
ako kumontra.
Syempre hinanap ko ang mga pasalubong ko. As usual sangakatutak. Bags, perfumes,
make-ups, may mga shoes din.
At binalita rin niya na kumita naman daw yung issue na magazine na ako ang cover
. Akalain mo yun. At kung gusto ko daw ulit magpose sa summer. Sabi ko pag iisi
pan ko. Graduate na kasi ako nun. I also have other plans.
Matagal tagal din kaming ngkwetuhan.

Namiss ko'to.
Kahit puro mga business talks ang gusto niyang topic.
"So are you staying for good?" iniba ko yung usapan.
"That depends. Marami pa akong dapat pang ayusin dito." bumalik ulit yung mata n
iya sa pinapanood.
Tumahimik kami pareho.
"By the way, your dad will arrive next week." nakangiting sabi nito.
Nagulat ako.
"Why?" nabigla ata ako dun sa tanong ko.
"Silly. It's your birthday!" amazed na sabi nito.
"I know. Pero hindi basta basta umuuwi si dad na birthday ko lang ang dahilan."
yung ang totoo.
Kung business related ito pwede pa siyang umuwi ng biglaan. Pero uuwi dahil birt
hday ko, what the heck!
"Well, part of it is we are planning to expand our business dito saten." eh di u
mamin din siya.
Napailing ako.
Nakakasama ng loob.
"Bakit nga pla gusto niyo akong makausap?" biglang ngbago yung tono ko.
Para na naman akong sinisilaban.
Gusto ko ng umalis dito.
Di maganda yung vibes ko sa mga mangyayari.
"I'll tell you after dinner" sabi nito.
Wala akong balak magtagal dito.
" I can't stay longer. May mga tatapusin pa ko." palusot ko.
Napalingon siya saken.
"But you are suposed to stay here at least twice a week my dear." paalala nito.
"I know mom. But almost all of my stuffs for school nasa condo. And malapit ang
first prelims namin. And almost major subjects na lahat ang subjects ko this yea
r. I'll be busy the whole schoolyear." mahaba kong paliwanag.
Sumeryoso yung mukha niya.
"It's about the party..." simula nito.
Oh c'mon!

"I told you mom, I'm on it. " baka akala niya wala pa akong balak umattend.
"This is not just a party."
"Well, tell me how does it differ from other parties?" simple kung tanong.
"It's all about the venture." explain nito.
"So, what's the big deal. I understand. It's a business ralated party. I'll beha
ve I promise." naiinip nako. I want to leave.
Ano naman ang tingin niya saken baka magkalat ako sa party na yun.
"This is a serious matter honey.Nakasalalay dito ang lahat ng pinaghirapan namin
ng daddy mo....." takte paligoy ligoy naman to.
"Mom, c'mon! What's the catch!" tumaas na yung boses ko.
Huminga siya ng malalim.
Nag iba yung aura niya.
Nakatingin siya saken the way na tumingin siya sa mga business partners niya.
Kinilabutan ako.
"The party is to formally introduce you to your fiancee." walang gatol na sabi n
ito.
Teka lang....
Did I hear it correctly?
Fiancee?
Boyfriend nga wala ako fiancee pa?
Parang di parin ngsisink in sa utak ko.
"What did you say?" halos pabulong na sabi ko.
Parang feeling ko wala akong lakas.
"You heard me." matigas na sabi nito.
Pinatay nito ang TV
"Your birthday party will also be a formal engagement party. And we are hoping t
o set the wedding before the complete of the venture. Hopefully, a month after y
our birtday. Kaya uuwi ang dad mo." kalmadong sabi nito.
So that's it!
"This is a very big investment. We are just trying to protect it. We are doing i
t for your own good. " paliwanag nito.
Para lang akong isang merchandise na for sale sa highest bidder.
Kumuyom ang palad ko.

"What if I don't agree?" paghahamon ko.

"You will honey. You don't have a choice......" matigas na sabi nito.
Parang siguradong sigurado siya sa sinasabi niya.
Gusto kong magwala.
Gusto ko siyang murahin.
Ito ba ang kapalit ng pagpayag niya sa gusto ko.
Napakaliit ng pabor na hiningi ko sa kanya at ito ang hinihingi niyang kapalit.
Nakatakdang mawala lahat ng pinaghirapan ko.
Naiintindihan ko na ang lahat.
She had it all planned simula pa lang.
Bakit hindi ko man lang naisip yun.
I found myself in this place again.
"Pakitabi na lang po dyan manong" Sa Drunken Bear.
Wala masyadong tao.
Dito ang hang out namin ni Jessica after exam.
Pag walang exam the following week, usually weekends andito kami.
Dito rin ako ngpupunta pag depressed ako.
Pag galit ako o kaya nalulungkot.
Wala naman akong balak maglasing ngayon.
Gusto ko lang uminom para pagdating ko sa condo tulog agad ako.
I'm sure di ako makakatulog nito pag nagkataon.
Naisip ko naman yung napag usapan namin ni mommy. Arranged marriage? Nakakatawa.
Totoo pala ito. Baka pag kinwento ko kay Jessica tatawanan lang ako nito. Feeli
ng ko miyembro ako ng kulto. Para siguro akong tanga ngayon tumatawa ako mag is
a. Akala ko sa pelikula lang ngyayari ang mga ito. Na pinagkakasundo ng mga pare
nts ang mga anak nila especially if both parties belong to a very wealthy clan t
o become more powerful. We are fuc<king rich, I know that. Kahit pa siguro third
generation nang lahi namin eh hindi maghihirap. I didn't expect that they wante
d so much more. What more could they ask for. Dalawa lang naman kaming magkapati
d.
Nakalimang shot na siguro ako ng tequilla ng may naramdaman akong lumapit saken.
"Can I buy you a drink?"
Narinig ko na naman yang gasgas na linyang yan.
Lumingon ako.

Nakasmile siya.
Napatulala ako saglit.
Ang gwapo.
Pero mas gwapo pa rin yung antipatiko na yun.
Ano ba yan ba't naisip ko naman yung kumag na yun.
Ngumiti ako sa knya.
"Actually, that was my last shot" sabay turo sa empty na shotglass.
Umupo siya sa tabi ko.
"I'm Jason by the way" sabay lahad ng kamay niya.
"Haley.." maikli kong sagot.
Napatitig siya saken.
Bumaba ang tingin sa dibdib ko. Then sa mga hita ko na naka cross.
Naconscious ako.
Feeling ko hinuhubaran niya ako.
I'm wearing a pale blue mini dress.
Eto yung suot ko sa school kanina.
"You know what...you looked familiar." nag iisip ito.
Natigilan naman ako.
"Common talaga ang mukha ko. " pabiro kong sabi.
"No, no, no it's not like that" paliwanag nito. " I think I saw you somewhere."
Tumayo na ako.
"Nice meeting you by the way. I gotta be somewhere else." tumalikod na ko.
"hey..." humabol siya.
"Do you hang out here often?" hopeful na tanong nito.
I smiled.
"Yep, sometimes every weekend."
Ang lapad ng ngiti ng mokong.
Ewan ko ba ba't ko nasabi yun.
Wala naman sigurong masama.
Wala naman akong boyfriend.

Hindi naman ako bitter diba.

"See you some other time then, Haley" nakangiting sabi nito.
I smiled.
Then I left.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Shocks di ko alam na putol siya hahahaha!
Anyways, thanks to all of you! Wla pa POV si Vince ksi di ko alammkung saan ko s
isimulan hehehe. Ang dami niya ksi dapat ipaliwanag.
Marami pang characters na darating na importante sa story.
Thanks for all the support.
*******************************************
[17] Chapter 15: Jessica
*******************************************
JESSICA'S POV

Eto naman kami.

Balik naman siya sa dati anak ng tokwa naman.
Akala ko ok na siya. Parang wala na naman siya sa sarili niya.
Nakita niya kasi si Vince at yung flirt na yun sa cafe.
Maghalikan ba naman sa harap niya.
I've seen that look in her face again.
The pain in her eyes.
Di siya makaiyak.
Para lang siyang baliw. Tsk.
She's my bestfriend.
Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya.
Di ko siya masisisi. Almost four years silang magkasama ni Vince.
Halos hindi sila mapag hiwalay.
Mahal na mahal nila ang isa't isa.
Medyo nag lie low sila last year kasi marami na kaming mga major subjects. Sigur
o mga thrice a week na lang sila kung lumabas.

And before the school year ended last year, nakakarinig na ko ng hindi magandang
balita about Vince and that girl.
Madalas silang magkasama. Halos everyday.
One time nakita ko nakapulupot yung braso nung flirt kay Vince.
Hindi lang isang beses yun.
I'm sure nakakarating din kay Haley ang balita.
I tried to tell her but she just laughed about it.
I know she trusted Vince that much. So I trusted her judgement as well.
Sino ba naman ako para pangunahan siya.
Isa pa kung sino man ang nakakilala kay Vince wlang iba kundi siya yun.
Hindi ko na rin pinansin yung iba pang tsimis.
Hanggang nakita na mismo ng dalawang mata niya.
Awang awa ako sa kanya that time.
Tulala lang siya.
Di siya makausap.
Di ko nga siya nakitang umiyak ng todo.
Pero I know she's hurting.
Ang masakit pa di man lang nagpaliwanag si Vince.
Walang text o tawag man lang.
Parang iniiwasan pa nito si Haley.
Yun ay sa abot lang naman ng kaalaman ko.
Hindi kasi ngkukwento si Haley.
Ang kapal nga eh.
Alam ko nahihirapan na talaga si Haley.
Alam ko ayaw lang niyang ipakita.
I've known her bilang tough and palaban.
Madalas siyang mag cut ng klase simula nun.
Especially sa mga minor subjects.
Para siyang walking zombie.
After a week nagpagupit siya.
Halos lahat ng tao ganito.. "wooaaah!"

Yung parang habang dumadaan siya eh slow motion ang lahat.

"Shocks! Nagpagupit siya"
"Sayang ang haba kaya ng buhok niya dati hanggang beywang."
"Mas bagay sa kanya."
"Gosh para siyang cover model ng isang fashion magazine"
"Mas sophisticated siya ngayon"
"Ano ba ang ang iksi na niya manamit"
"Siguro nagrerebelde kasi ngbreak sila ng boyfriend niya."
"Pero gumanda siya lalo in fairnness"
"Nagmukha nga lang suplada"
Sari saring comment galing sa mga usiserot' usisera.
May mga iba na humahanga.
Yung mga iba naiinggit.
Yung iba literal na napapanganga.
Isa na diyan si Vince, one time nakita ko siya, laglag ang panga niya nung makit
a si Haley.
Siguro hindi ito makapaniwala.
Sobrang iksi ng buhok nito.
Ang iksi pa manamit.
At siguro dahil sa sobrang ganda ng bestfriend ko.
Gusto ko siyang sigawan that time, "Maglaway ka loser!" with matching L sign pa
gaya ng ginagawa ni Angelina sa Yaya niya.
Then 2 days na namang hindi nagpakita.
Naka off phone ang niya.
Nung second day na wala siya kinabahan na'ko.
Pinuntahan ko siya sa bahay nila pero wala siya dun.
Nagpunta ako sa condo niya wala rin siya.
Nag antay hanggang madaling araw walang dumating.
Di ako nakatulog ng maayos nung gabi na yun.
I tried to call her pag my chance ako.
Kinaumagahan tinawagan ko na naman.

"Hello"
Sinagot niya sa wakas.
"ASAN KA NA? DI KA BA PAPASOK?!" Takte lang eh.
Inuna ko pa talagang tanungin kung papasok siya.
Sana tinanong ko rin kung kumusta ba siya o ok ba sya.
"Wag ka ngang sumigaw. Di muna ako papasok. May pupuntahan ako. " medyo iritado
yung boses niya.
May pupuntahan? Eh san pa siya galing ng lagay na yan 2 araw na siyang wala.
"UY TIGILAN MO'KO HALEY SAAVEDRA HA! ANONG MAY PUPUNTAHAN?! KUNG ALAM KO LANG MA
GMUMOKMOK KA NA NAMAN MAGHAPON SA CONDO MO. " eh totoo naman.
Di ko napigilan ang sarili ko.
Iiyak lang siya maghapon dun.
"C'mon friend, he doesn't deserve it. Wag mong pahirapan ang sarili mo. One thin
g more, may exam tayo mamayang hapon sa Psychology baka nakakalimutan mo. Pwede
mong hindi pasukan yung iba pero please pumasok ka sa hapon para makakuha ka ng
exam." nag aalala talaga ako sa knya.
Marami siyang kailangang habulin at pag aralan.
My exam pa kami. 50 items. Hindi niya pwedeng mamiss ito.
"Sige, see you then. I'll take the exam." sa wakas napapayag ko din siya.
Kahit papano importante pa rin sa kanya ang pag aaral niya.
" Good!" natuwa talaga ako nun . "And Haley, I'll always be here, so please wag
mo solohin yan." nalungkot ako ksi ayaw niyang mag open saken. Nakakatampo.
Tumahimik siya.
"Hey, are you still there?" akala ko binabaan na niya ako.
"Yeah" mahinang sagot nito.
Yung boses niya parang iiyak na.
"I was so worried about you last night. Di kita macontact. Where were you?" inib
a ko yung usapan.
"I'll talk to you later. Pababa na'ko ng taxi. " Ano daw? taxi?
Eh allergic sa taxi yan. Unless may emergency.
Basta kailangang may mabigat na dahilan para magtaxi siya.
"Taxi? Wait? Asan ang kotse mo?"
" Nasa shop, pinaayos ko. "

"And so? Anong ginagawa ng iba pang mga kotse nyo?"

Marami silang sasakyan alam ko.
" Look Jess, i gotta go. See you later."
Binabaan ako.
Hmmnnnn.
Something Fishy.
Parang umiiwas siya.
Pagpasok niya hindi pa rin siya ngkwento.
Nagtampo talaga ko sa kanya.
Pero hindi ko pa rin talaga siya matiis.
Inintindi ko siya.
Problema yung tao di ko dapat na pinipressure.
Hanggang sa nakita ko siya sa likod ng school ng umaga na yun.
Naisip kong pumasok ng maaga para magreview.
Mas gusto ko sa lugar na yun kasi wala tlagang tao kapag maaga.
Mas ok magreview dun kesa sa library.
Favorite spot namin ito ni Haley.
Shocked ako kasi nakita ko siyang may kahalikan.
Madyo mas nashock ako nung makita ko na si Russell Sandoval yung lalaki na kahal
ikan niya.
Hindi nila naramdaman ang pagdating ko pa'no masyado silang engrossed sa ginagaw
a nila.
Di ko lalam kung matutuwa ako o mag aalala para sa kanya.
May girlfriend si Russell. Si Vanessa kaklase namin.
At sino ba ang hindi nakakakilala kay Vanessa.
Isa pa kilala si Russell na playboy.
Pero simula nung naging sila ni Vanessa hindi ko na siya nakita na nakikipagflir
t sa iba.
Di ko alam kung ano pinakain niya dito.
Teka sila nga ba?
Pag tinatanong kasi si Russell kung sila ba hindi ito sinasagot ng derecho, dina
daan lang sa tawa.

Ano friends lang. Ampu...

Pero, teka lang ha, si Russell Sandoval ang pinag uusapan natin dito ha.
Ang star player ng soccer team.
OMG! Delayed ba ang reaksiyon ko.
Nawala rin ako sa sarili ko.
Pa'no naman kasi kung makapag halikan tong dalawa na'to sa harap ko wagas.
Parang sabik na sabik sila sa isat' isa.
Lalo na tong si Haley kung makakapit sa batok ni Russell parang tuko.
Papikit pikit pa. Tss
Pero in fairness bagay silang dalawa.
Bagay na bagay.
Swerte ng friend ko. Puro fafable ang mga napupunta sa knya.
Nakita ko kung pa'no hawakan at tingnan ni Ryssell si Haley.
Para isa itong babasaging crystal.
Parang isang mamamahaling gamit.
Nakikita ko na rin silang maghalikan ni Vince noon pero hindi ganito ang dating
saken.
Pano ko ba ipapaliwanag.
Kulang siguro ang passionate na description.
Parang may hiwagang bumabalot sa kanilang mga katauhan.
Syempre joke lang di ba.
At deny to death pa ang lola nyo nung confrotation namin.
At malaman laman ko pa may nangyari na pla sa kanila that night. Ampu.
Sabi ko na nga ba my something fishy.
Nawindang tlga ako dun. At hindi sila ha.
Pero in fairness, inggit ako kay Haley.
Isa rin kaya si fafa Russell sa mga pinagpapantasyahan ko gabi gabi, atin atin l
ang ha.
Ano kaya ang feeling ng mayakap ng kanyang muscular na body.
Ang mahalikan ng kanyang mpupulang mga labi.
Etong si Haley tinatanong ko lang kung ano nangyari napakadamot ayaw mgkwento.

Siguro nahihiya siya.

Pero hindi pwede kailangang kung malaman.
Kung magaling ba siya?
Pero ang ibig kong sabhin gusto kong ikwento niya in detail ang ginawa nila.
Nung tinanong ko kung ng enjoy ba siya, syempre nahihiya ako itanong kung malaki
di ba.
Ang landi ko talaga.
Hmmp.
Nakakainis lang ksi ayaw talaga niya magsalita.
Perfect na sana ang moment kaso,
Ewan ko ba pero di ko tuloy maiwasang di mag alala lalo na nung sinugod siya ni
Vanessa.
Partly bumalik na sa dati yung Haley na kilala ko pero nasasaktan pa rin siya tu
wing umeeksena si Vince.
Sana wala na lang sa eksena si Vanessa.
Alam ko may something special na namamagitan kay Haley at Russell pero masyado p
ang maaga para mag conclude ako.
Sana si Russell na ang pumalit sa puso ni Haley para tuluyan na nitong makalimut
an si Vince.
I can tell by the way they look at each other.
Parang ng uusap ang mga mata nila.
Parang gusto nilang sabihin sa isa't isa na "Where have you been all my life?"
Ang corny ko na naman.
Nakakaloka!
Ok na sana eh kaso agaw eksena naman to si Vince.
Hay kelan kaya matatapos ang kalbaryo ng bestfriend ko.
Kung iintindihin ko siya araw araw eh wala ring mangyayari saken.
Syempre may sarili din akong buhay, at lovelife. Meron nga ba? Well, after I bro
ke up with Ambrose di na'ko nagkaroon ng boyfriend. That was almost a year na. I
go out on a date pero wlang seryoso. Siguro wla pa kong nakikita ng higit pa sa
knya. O kaya masydo rin siguro akong nasaktan.
Pero may apple of the eye ako ngayon. Si Tyler. Matagal ko na siyang crush. Kami
pa ni Ambrose crush ko na siya. I always watch him play soccer. My girlfriend d
in siya that time, si Lexie. Transferre. Pero di ko alam ang ngyari ba't wala na
sila.
I had a chance to meet him last week lang.Madalas ksi mag cut ng class si Haley

kasi nga brokenhearted kay Vince. So alone in the rain ang drama ko tuwing lunch
. Nagulat ako nung nilapitan niya ako.
"Excuse me, mind if I share?" tanong nito.
Para naman akong tanga tumingin muna ako sa paligid.
Yung tingin na parang nghahanap ng bakante na table para itaboy siya dun.
Eh kaso wla na nga diba.
Alangan naman na tatabi siya saken ng may iba pang bakanteng table di ba.
"Sure" ngumiti ako.
Inayos ko yung food ko and inalis ko rin yung bag ko sa ibabaw ng table.
Nagpatuloy ako sa pagkain.
Naramdaman ko nakatingin siya saken.
Tumingin ako sa kanya.
Bakit may mga nilalang na ganito.
Grabe ang gwapo.
Nailang ako sa titig niya.
Kaya para hindi ako mahalata binigyan ko siya ng is-there-something-wrong look.
Ngumiti siya.
Kumuha siya ng tissue tapos pinunasan niya yung gilid ng labi ko.
Umiiling siya tpos nagsimula ng kumain.
Nagblush ata ako.
Napahiya ako kasi ang kalat ko kumain.
At the same time kinilig ata ako dun $hit!
Para kaming tanga.
Wala man lang ngsasalita.
Pero bakit ba, di naman kmi close.
Di pa nga siya nakipkipag kilala eh hmp!
"So, you're now having your lunch..alone?" biglang tanong nito.
Huh?
Ako ba ang kausap niya?
Ay hindi, ayun oh. Yung nasa kabilang table ang kausap niya.
Para lang akong timang di ba.

Ngumiti ulit siya. " I noticed one week ka na ksing wlang kasabay magluch."
OMG! Napansin niya na ako lang mag isa lagi nglulunch.
"Yeah." pakshet yung lang ang nasabi ko. yeah!
"So where's your friend" tanong ulit nito.
Wait lang ha.
Hihinga muna ako ng malalim.
Tama ba yung narinig ko.
Hinahanap niya si haley?
"She is sick" matipid kong sagot nawalan ako ng gana.
"Oh so how is she?" tanong ulit nito.
Haler question and answer portion ba tio.
Ok lang sana kung tungkol saken ang tinatanong niya diba.
"I think she's fine. She'll be here probably tomorrow." ng smie ako ng pilit sa
knaya.
"What's her name nga pala?" yun eh.
"uhm...Haley." inaayos ko na yung mga gamit ko.
Hindi ko na tinapos yung pagkain ko.
Makalayas na nga dito.
"I'm Tyler...And you are.." ganun! kaya lang tinatanong name ko kasi rude namn d
i ba kung di niya tatanungin.
"I'm Jessica." Tumayo na'ko. "If you'll excuse me, I need to catch my next subje
ct"
"Nice meeting you. " sabi nito.
At siyempre hindi nagtatapos dyan.
Napansin din niya ang beauty ko.
At inaya niya akong lumabas. Oh di ba!
Teka tumatawag si Haley. Next time na lang ulit. Malalaman niyo din sa takdang p
anahon hahaha
"Hello?"
Pinapapunta ako sa condo niya.
May sasabihin daw siya.
"Bring some clothes dito ka na matulog" sabi nito.

Hindi siya nagtatanong huh, nagsasabi siya.

Hmmmm, mukhang importante ang sasabihin niya.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Thank you sa inyong lahat.
Hanggang sa muli...
*_* fujeeko
*******************************************
[18] Chapter 16: Ouch!
*******************************************

RUSSELL'S POV

Para lang akong tanga.

Ineexpect ko na makikita ko siya ulit dun.
Sa likod ng school.
Ang aga ko pa namang pumasok.
Hindi ko rin siya nakita kanina sa first subject nila.
Hinatid ko kasi si Vanessa.
Nagtaka pa nga ito kasi di ko naman siya dati hinahatid.
Napapraning na naman.
Parang nagdududa.
Nasaan kaya yung bababe na yun.
Nawiwili sa pag absent.
Gusto ko siyang makita.
I....miss her.
Nagiging mas mahirap ang bawat gabi para saken lalo na pag nasa condo ako.
Hindi siya mawala sa isip ko.
I see her everywhere. In every four corners of my room.
I can see her lying in my bed.....naked.
So innocent....

......yet so sexy
And her.....$hit! How I love to touch them. Kiss them. So full and firm.
When I close my eyes i hear her soft moans when we made love.
I remember every detail.
We had it once and it seems like I couldn't get enough.
I always wanted her since then.....
how I wanted her so bad....
.....again.
"Aray!" anak ng.... talaga naman.
Tumingin saken si Prof.
"What's wrong Mr Sandoval?" tanong nito.
Napalakas ata yung boses ko.
"uh....nothing sir" napakamot na lang ako.
Tiningnan ko si Micah ng masama.
Tama bang sabunutan ako.
"Anong problema mo?" galit kong tanong pero pabulong.
"Ikaw anong problema mo? Mukhang nasa outer space na naman yang utak mo? Yung ti
ngin mo kay sir tagos eh. " nakangising sabi nito.
"Wag ka ngang makulit, nakikinig ako. " palusot ko.
Tumawa lang siya.
"Oh sige, mamaya matatanong ako sa'yo ha. Turuan mo'ko." parang tanga taas baba
pa yung kilay niya.
"Ewan ko sa'yo. Bahala ka sa buhay mo."
Tinalikuran ko nga.
Kundi nangungurot, namimingot. Ngayon naman nananabunot.
Nakakainis.
Ang tagal naman ng oras.
Buti na lang lunch na after ng subject na'to.
"Class wala ako tomorrow. Just read chapter 15 to 25 as your assigmnent"
Tumayo agad ako.
"Tara kain na tayo. Tuturuan mo pa ko ng lesson natin kanina. Hindi kasi ako nak
ikinig." tukso nito.

"Tigilan mo nga ako. Sayang ililibre pa naman sana kita ngayon."

"Talaga? Sige na nga hindi na kita aasarin" masiglang sabi nito.
"Hindi na nagbago na isip ko."
"Eto naman di na mabiro." kinurot na naman ako.
"Aray ano ba yung kuko mo naman! Para kang si Wolverine!" ang sakit nun ah.
"Sobrang sensitive naman nito. Halika na nga. Ilibre mo'ko ha!"
Kumapit ito sa braso ko at dumerecho na kami sa cafeteria.
Ang daming tao.
Nagreserve muna kami ng table tsaka kami pumila sa counter.
"Ate siya magbabayad lahat ng inorder ko" nakangisi ito sa kahera.
Pagtingin ko sa tray niya andaming inorder. Puno.
"Wow ang konti naman ng order mo. Kuha ka pa ng isang tray di kasya."
"Ano ka ba mamaya na pwede pa naman akong bumalik." sabay tawa.
"PG talaga" napailing na lang ako.
Umorder ako ng chocolate cake at mukhang nakalimutang niyang bumili ng dessert.
Nahiya naman ako sa knya kulang yung inorder niya. TSk.
"Wow chocolate cake! Thank you ah! Buti na lang bumili ka. Nakalimutan ko eh." a
ntigas tlaga.
Chomp! chomp! chomp!
"Uy huminga ka naman para kang ilang araw na di kumakain".
Tsk. Baka manigas na lang siya bigla.
Chomp! chomp! chomp!
Deadma lang siya.
Nagutom tuloy ako.
Nakakagutom kasi siya tingnan.
Kulang na lang kainin pati yung mga buto ng karne.
Muntik ko ng maibuga yung iniinom ko habang nakatingin sa dalawang papasok sa ca
fe.

Si Haley.......may kasama.

Teka kilala ko to ah.

Si Jason, kasama ko sa soccer.

Nakangiti siya habang nakikipag kwentuhan dito.

Ayos ah, absent sa klase tapos nakikipag date lang pala.

Ang cheap ha! Sa cafeteria pa.

Teka sila na ba?

Aba feeling close tong lalaki na'to. Panay ang dikit kay Haley.

Nakakaasar.

Itong namang babaeng to kung makatawa wagas ah.

Tss.
Nagpapabola siya sa Jason na yan eh napakababaero niyan.

Pwe! Ang sweet nila ha.

May pahampas hampas pang nalalaman tong si Haley.
"Uy! Kung di ka tagos makatingin, ngayon naman para kang papatay ng tao" nagtata
kang tanong ni Micah.
Tumingin siya sa tinitingnan ko.
Papalapit na sina Jason at Haley.
Mukhang naghahanap ng mauupuan.
Bago pa makapagsalita ulit si Micah..
"Russell, pare may nakaupo ba dito?" tanong ni Jason habang bitbit ang dalawang
tray ng pagkain habang si Haley bitbit yung ibang books ni Jason.
Ginawa pa tlagang tagabitbit ng gamit.
Anong palagay niya kay Haley alalay niya.
"Wala naman." maikli kong sagot
Nagulat si Haley nung makita ako.
Napatingin siya kay Micah.
Parang nagtatanong yung tingin niya.
O guni guni ko lang yun.
Nag smile siya ng pilit saken.
Apatan yung mesa.
Ganito ang pwesto namin.
AKO Micah
Haley Jason
"Andami namang tao ngayon" reklamo ni Jason habang inaayos ang mga pagkain nila
sa mesa.
Umupo na rin si Haley.
"Siyanga pala siya si Russell kasama ko sa soccer" pakilala ni Jason saken kay H
aley.
Ngumiti ako ng pilit.
Kunwari di kami magkakilala.
Pinakilala ko rin si Micah sa kanilang dalawa na busy sa pagkain at walang pakia
lam.
"Siya si Haley" sabi ni Jason na mukhang nakalimutang sabihin ang pangalan ni Ha
ley kanina.

"Haley?!" automatic na napaangat yung ulo ni Micah.

Punong puno pa ng pagkain yung bibig niya.
"Yes?" nagtataka si Haley
"Haley?!" ang kulit talaga ni Micah at tumingin saken. "Siya ba yung...."
I have to do something. Hindi na naman mapigila ng bibig niya.
"Araaaaayy naman yung paa ko!!!!!." sigaw ni Micah.
Tama lang yun sa kanya. Inapakan ko nga yung paa niya. Pinandilatan ko siya.
"Umayos ka kasi ng upo, umaabot yung paa mo hanggang dito eh" palusot ko.
"Ang sakit nun ah!" tumingin siya saken ng masama parang ang ibig sabihin eh "hu
manda ka saken".
Maya maya nagsalita ito.
"Boyfriend mo?" hinarap nito si Haley.
Muntik ko ng maibuag yung iniinom ko. Nasamid ako.
"Ok ka lang" concern kunwari na tanong ni Micah.
"Ok lang ako" sagot ko.
Napatingin saken si Haley.
"So ano boyfriend mo ba siya?" kulit nito kay Haley
"Ah hindi." naiilang na sagot nito.
"Pwede rin" sabi ni Jason sabay tawa.
Nakanam....ayos ka bumanat kuya ah.
'Tong babae na to di man lang tumanggi.
Panay ang tingin sa Jason na'to.
Ba't parang iniiwasan nga niya akong tingnan.
Di naman hamak na mas gwapo ako sa Jason na'to.
Tsk. Wala ba siyang taste.
Wag niyang sabihing type niya tong butiki na'to.
Di ba niya nakita yung mga muscles ko.
"Kagabi lang kami ngkakilala" nakangiting sabi ni Jason.
Yung braso niya tlagang kailangang nakadikit pa sa braso ni Haley.
Baliin ko kaya braso nito. Masyadong at home eh.
"Ah! San kayo ngkakilala?" ayos parang pulis lang kung makapag tanong to si Mica

h.
Tumingin si Jason kay Haley tapos ngumiti na naman.
Pacute ampu.
Halos mapunit na yung pisngi niya sa lapad ng ngiti nya.
"Sa Bar. sa Drunker Bear" sagot nito
Nasamid ulit ako.Takte talaga.
Machochoke ata ako.
"Walang manners naman to mag excuse ka nga. Kanina ka pa eh" singhal saken ni Mi
cah.
"Sorry." nakakahiya.
Si Haley parang pinipigil nito tumawa.
Nakangiti siya sken.
Naku wag mo kong ngitian ng ganyan.
Kala mo madaan mo'ko sa ngiti mo.
May kasalanan ka pa saken.
Kung kani kanino ka nakikipagkilala.
Humanda ka saken mamaya pag uwi mo sa bahay.
Huh? Ampu..kung ano ano naiisip ko.
At nawiwili siya sa pagpunta punta sa bar na yun baka mamaya nyan....
Teka nga muna.....
"Sino nga palang kasama mo sa bar kagabi?" bigla kong tanong kay Jason.
Napatingin saken si Haley.
"Sila Dexter at Tyler" sabi nito. Kaso nagkaron sila ng date kasi my nakilala si
lang dalawa na girl. Naiwan ako mag isa. Buti na lang kasi nakilala ko naman si
Haley." ampu kung makatitig wagas ah.
Panay pa ang tingin sa may dibdib ni Haley.
Takte tong babae na'to napa careless talaga.
Pa'no medyo plunging ksi yung blouse.
Lumilitaw ng konti yung cleavage nito.
'Tong gago na'to sarap tusukin ang mga mata.
Ayokong may makakakita nun bukod saken.
Uminit na naman yung pakiramdam ko.

Plastic ako kung sasabihin ko na hindi sumasagi sa isip ko ang mga nangyari nung
gabing yun.
Ni kahit isang saglit di ito nawala sa isip ko.
Siguro physical attraction lang ang nafefeel ko sa kanya.
Pero normal lang siguro ito isang lalaki.
Pero minsan naman may nararamdaman ako na kakaiba.
Ayoko siyang nakikitang malungkot.
Parang gusto ko siyang protektahan.
Siguro dahil sa tingin ko di niya kayang alagaan ang sarili.
At parang napakadali niyang masaktan.
Taliwas ng pinapakita niya na matapang siya at palaban.
"Marami ba kayong nainom?" huh? san nanggaling yung tanong ko na yun.
"Sila Dexter marami nainom. At 3am na ata sila nakauwi. Pero ako maaga umuwi. It
o kasing si Haley nagmamadaling umuwi eh"
Si Haley naman ang nasamid.
"Ok ka lang? Dahan dahan kasi." si Jason sabay himas sa likod ni Haley.
Ampu. Sinusubukan tlga nito ang pasensiya ko.
Kulang na lang yakapin niya si Haley.
Taena tatamaan na talaga to saken.
"Uy wag mong pangigilan yung ulam mo! Yung steak naging giniling na oh!" takte t
alaga to si Micah.
Di ko namalayan panay ang hiwa ko dun sa ulam ko.
Ganun pala ha.
Maaga silang umuwi.
Saan kaya natulog si Haley.
Kaya ba wala siya kanina.
Magkasama ba sila magdamag ni Jason.
At kaya magkasabay silang dalawa ngayon.
Ayokong mag isip ng ganun.
Parang nanikip yung dibidib ko.
Iniisip ko pa lang parang sasabog na yung utak ko.

Binagsak ko yung kutsara't tinidor.

Tumayo ako bigla at kinuha ko yung mga gamit ko. "Excuse me."
"Hoy san ka pupunta?" sigaw ni Micah pero hindi na'ko lumingon.
"Ano'ng problema nun?" narinig kong sabi nung gago.
Problema ko? Ikaw gago!
Kailangan kong lumayo sa lugar na yun.
Baka kung ano pang magawa ko sa kanya.
Hindi naman talaga ako bayolenteng tao.
Pero kanina parang mawawalan ako ng control sa sarili ko.
Natagpuan ko na lang ang sarili ko sa likod ng school.
Nagpupunta din kasi ako dito dati pa.
Pero dun ako madalas sa dulo pumupwesto.
Pero mas pinili kong pumwesto ngayon kung saan ko nakita si Haley nung isang ara
w.
Bakit ganito ang nararamdaman ko.
Hindi ko gusto na nakikita siyang may kasamang ibang lalaki.
Ang pinaka ayaw ko sa lahat yung may humahawak sa kanya.
Naiinis ako sa kanya kasi ang iksi niya manamit.
Gustong gusto niyang pinapakita sa iba yung mahahaba at makikinis niya na legs.
Tsk.
Nakakabwisit lang eh.
Di ko naman siya pwdeng pagbawalan.
Di naman niya ako kaano ano.
Pero after nung nangyari nung gabing yun pakiramdam ko akin na siya.
Akin lang.
Gusto kong mapalapit sa knya pero kailngan ko siyang iwasan dahil kay Vanessa.
Pero parang hindi ko kaya.
Parang parte na siya ng buhay ko.
Na pag wala siya hindi ako kumpleto.
Ampu. Di ba other half ang tawag dun?
Nababaliw na ata ako.

Gusto ko nga siyang kausapin.

Di ko pa siya nakakusap ng sarilinan after nung gabi na'yon.
Marami akong gustong itanong sa knya.
I want to know more about her.
Gusto kong malaman kung naiisip din ba niya ako kahit minsan.
$hit, ako ba'to. Parang nakakabading lang eh.
"Tsk tsk, ngayon naman kinakausap mo sarili mo. "
Si Micah.
" Bigla ka na lng sumusulpot." nagulat ako dun ah.
Kumakain pa rin siya.
Tinake out niya siguro yung food niya para sundan ako.
At alam niya kung saan niya ako makikita.
"Anong drama mo?" tanong nito habang ngumunguya.
Di ako sumagot.
"Selos ka noh?" sabay sundot sa tagiliran ko.
"Ano ba? Nakakarami ka na masakit ah!" singhal ko sa knya.
"Aminin mo na kasi" tukso nito.
"Hindi ah! Ba't ako magseselos? "
Nagseselos ba'ko?
Para saken kasi malalim ang ibig sabihin ng salitang selos.
Nagseselos lang ang isang tao pag.......
Ah hindi, naiinis lang ako.
Tama ganun nga, sobrang asar lang.
"Talaga? Hindi ka nagseselos?" ang kulit talaga.
Ngumiti ito ng nakakaloko.
"Kung sabagay bagay silang dalawa ha. Ang sweet nga nila kanina. Sinusubuan nung
Jason na yun si Haley. Tapos share sila ng drinks. At eto pa.... siya ang date
ni Haley sa annual dance......"
Share sila ng drinks? Sinusubuan?
Date siya ni Haley sa annual dance?
Pakiramdam ko umakyat lhat ng dugo ko sa ulo.

"Uy namumula ka na oh! hahahaha!" para talagang bata to si Micah.

"Anong nakakatawa?" kuyom pa rin ang palad ko parang gusto kung manuntok.
"Ikaw!" kung makatawa wagas lang.
Pinisil ako sa pisngi.
"Umamim ka na boy! Buking ka na!" ayaw pa rin akong tigilan.
Di pa rin mawala ang ngiti sa labi nito.
"May sasabihin pa naman sana ako sa'yo kaso ayaw mong umamin eh." pinapasakay na
naman ako nito.
"Ano naman yun?" hindi obvious na interesado ako.
"Sige, since ayaw mo namang umamin, eh iba na lang hihingiin kong kapalit. Tsaka
kahit hindi ka umamin eh obvious naman" nakakalokong sabi nito.
Ano ba yan andami pa tlagang sinasabi.
"Anong kapalit?" mukhang naisahan ako ng unggoy na'to ha.
Tumawa siya ng malakas.
"Ok, one week mo'kong ililbre ng lunch!"
Yun lang!
"Deal!"
"Wow hindi ka excited ha" talagang sinasadya niya akong ibitin.
Kung good news yan may kiss siya saken hehehe
"Yung mga sinabi ko......." at talaga naman.
Yung kiss neto magiging kaltok kapag ka di pa niya tinuloy talaga.
"....ay hindi totoo."
"What?!" di ko magets.
"Ay stupid! " sabay upo nito at nilabas nag tinake out na pagkain.
"Linawin mo kasi." gusto ko lang makasiguro.
"Bobo ka nga." nagsimula na itong kumain.
Pinagdidiinan pa tlaga niya.
"Joke lang lhat ng sinabi ko kanina inaasar lang kita" panay ang subo nito.
So hindi sila ngsusubuan at hindi sila ngsheshare ng drinks.
At hindi rin sila magkadate sa annual dance.
Kulang na lang pilipitin ko ang leeg niya knina sa sbrang galit ko.

Gaga talaga.
"Nakita ko kung pa'no mo siya tingnan. I know na gusto mo siya. ." this seryoso
siya na nakatingin saken.
Gusto ko siya?
Masyado namang mababaw ata yung term na ginamit niya.
"At nakikita ko na gusto ka rin niya. Napansin ko parang ng iba yung expression
ng mukha niya nung nakita ka niya na kasama ako." paliwanag nito.
Gusto niya ako?
Di nga niya siya maka pag move on dun sa Vince na yun eh.
"I know na masyado pang maaga para malaman niyo kung ano ba talaga ang nararamda
man niyo para sa isa't isa......"
Huminto ito saglit.
Parang nag aalangan.
"Just...give yourselves a chance..."
Dito ako kinakabahan sa babae na'to pag nagseseryoso.
Matindi ang imagination.
"Kung ako sa'yo hiwalayan mo na si Vanessa" walang gatol na sabi nito.
Hindi na'ko nagulat sa sinabi niya.
Madalas niyang sabihin ito.
Ayaw niya kay Vanessa. Hindi sila magkasundo.
Naartehan sila sa isa't isa.
Minsan naman pinagseselosan siya ni Vanessa.
At kahit na hindi niya sabihin na hiwalayan ko si Vanessa.
Yun naman talaga ang gagawin ko.
Bumubwelo lang ako.
Ayoko siyang biglain.
"Let me tell you something." kiyang kita ko sa mukha niya ang curiousity
Huminga ako ng malalim.
"I'm ......getting married...... in few weeks." hirap na hirap akong bigkasin an
g mga salitang yun.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------sorry guys ngayon lang nakapag UD. puyat ksi ako ilang araw na. I'm now working

on Vince POV pero bka next week ko pa ilalabas. what else? i'm working on a plot
para iintroduce ang mga new characters. sorry sa mga typo. bahala na kayo. let
me know pag may magulo na part hahaha.
Thanks sa mga wlang sawang mgcocomment. Sa mga nakakaaliw na comment. Wala pa yu
ng list ko ngayon eh kung sino sino. next week na siguro.
Thanks for the votes! Sana magustutuhan niyo tong UD na'to. :)
*******************************************
[19] Chapter 17: The Party
*******************************************
HALEY'S POV

TOK TOK TOK!

"Pasok." Si mommy siguro.

"Handa na daw po ba kayo?" si ate Myrna pala, kasama namin sa bahay.

"Susunod na'ko. " maikli kong sagot.

Kinuha ko ang aking shawl at small purse.

Pinagmasdan ko ang sarili sa salamin.

Light lang ang make up ko.

Nilagyan ko lang ng konting shadow ng lilac ang mga mata ko to match my dress.

Inayos ko ang shawl.

Bare back ksi ang suot ko.

Ilang araw na lang pala engage na'ko.

I'm getting married in few weeks..

Ngayon ko makikilala ang aking fiancee.

Isang lalaki na buong buhay ko ngayon ko lang makikita.

Ano kaya ang histura niya?

Gwapo ba siya?

Matangkad ba?

Sexy ba ito?

Habang iniisip ko ang mga tanong na ito, dalawang lalaki ang pumapasok sa isip k
o.

Dalawang lalaki na ngkaroon ng kaugnayan sa aking buhay.

Si Vince at si Russell.

Si Vince.

He taught me how to love and be loved.

Si Russell.

He made me feel wanted and desired.

Nakakatawa.

Nakuha ko pang mag isip ng ibang lalaki.

Siguro inaaliw ko na lang ang sarili ko.

Swerte ba ako o malas?

Swerte daw ako kasi pinanganak akong mayaman.

Nukukuha ko lahat ng gusto ko.

Mga bagay na kayang bilhin ng pera.

Sabi ko sa sarili ko malas naman ako kasi wala akong kalayaang mamimili ng lalak
ing gusto kong makasama habang buhay.

Ano kayang pakiramdam ng may asawa?

Pag tulog at pag gising siya ang makikita mo.

Kasabay mo sa pagkain.

Kasama mong bumuo ng pamilya.

Kasama mo hanggang pagtanda mo.

Siguro nangyayari ito sa normal na mag asawa.

At mukhang hindi ko ito mararanasan.

Huminga na'ko ng malalim.

Tapos bumaba na'ko.

Nasa baba na si mommy nag aantay.

Napakaganda niya sa suot na black long gown.

Strapless ito.

May slit na mahaba sa left side.

Lumitaw lalo ang kaputian niya.

Bumagay sa kanya ang mga soft curls ng maiksing buhok nito.

Daig pa'ko.

Effort talaga nakuha pang magpa salon.

Ngumiti siya ng makita ako.

Pinagmasdan niya ko.

"You are so beautiful!" proud na sabi nito.

Ngumit ako ng pilit.

"I know mom. " sabay irap sa kanya.

Nawala ang ngiti sa mukha niya.

Napalitan ng pag aalala.

"Honey, look I know this is hard for you, but this is for the best for all of u
s." paliwanag nito.

For all of us?

O best para sa inyo lang.

"Don't worry mom. I won't do anything stupid." sarcastic kong sabi.

"That's not what I mean." depensa nito.

"Mom please. Kahit anong pa ang sabihin niyo nothing will change. But I am keep
ing promise. Susunod ako sa lahat ng gusto nyo during engagement ang before the
wedding. Pero after nun pwede ko ng gawin ang gusto ko." madiin kong sabi.

Yun lang naman ang importante sa kanila.

Maging legal sa papel ang lahat.

Concern pa ba siya kung ano ang magiging buhay ko pagkatapos ng kasal.

Kung magiging masaya ba'ko.

Di sana naisip niya yun bago niya ako iset up sa punyetang kalokohan na'to.

Tapos sasabihin niya saken, it's for the best.

Sarap lang murahin.

Kung di ko lang nanay to eh.

"Ma'am handa na po ang kotse." si Mang Berting.

Sabay kaming napalingon ni mommy.

"Salamat ho." tumingin siya akin.

Parang sinasabi niya na aalis na kami.

Nauna siyang lumabas at sumunod na rin ako.

Tahimik kaming dalawa sa sasakyan.

Maigi na yung ganito.

Ang bigyan siya ng cold treatment.

Wala ako sa mood makipag usap sa kanya.

Wag niyang subukang magpakita ng concern at makakarinig talaga siya saken.

Sa loob ng halos apat na taon, isang tao lang ang minahal ko.

Ang pinakangarap kong makasama habambuhay.

Ito rin siguro ang dahilan kung bakkit parang napakadali ko na lang tinanggap an
g lhat.

Wala naman akong kailangang ipaglaban.

Wala na si Vince.

Speaking of the devil.

Sumagi sa isip ko ang nangyari sa parking lot kanina.

*Flashback

"Sama ka ba sa mall?" si Jess.

Routine kasi namin yun.

Pag walang assignments at exams kinabukasan, bar or mall lang ang choice.

"Hindi muna. May aasikasuhin lang ako. "pagdadahilan ko

Yung party.

Sa bahay pala ako dederecho dun ako magbibihis.

"Monkey business?" nang aasar siya.

Hindi.

Stupid business.

Di ko pa kasi nasasabi sa kanya.

Bukas na lang para marami akong makukwento sa kanya.

Ngumiti ako. "uhm...sort of."

"Pwede ko bang malaman?" biro nito.

Tumawa ako. "I'll tell you tomorrow."

Nag vibrate yung phone ko.

May nagtext.

Baka si mommy na naman.

Kanina pa kasi ako kinukulit.

Pero hindi sa knya galing.

Natigilan ako.

"Is there something wrong?" nag aalang tanong nito.

Natauhan naman ako bigla.

"Nagtext si mommy, pinapauwi na'ko" nagmamadali kong inayos ang mga gamit ko.

"Ok." parang hindi kumbinsidong sagot nito.

Pero hindi ko na siya pinansin.

Tsaka na lang ako magpapaliwanag.

Umalis na agad ako.

Nilabas ko ulit yung phone ko.

Meet me at the parking lot after your last period. 5pm. Please...

Text ni Vince.

Ano kayang drama nito ngayon.

Kahit ano pa ang sabihin niya wala nang magbabago.

Wala na kami.

At may girlfriend na siya.

Tanggap ko na yun.

Tumingin ako sa relo ko.

515pm.

Di ko na siya maiiwasan.

Bahala na.

Dumerecho ako sa area kung saan nakapark ang kotse ko.

Andun na siya.

Nakasandal siya kotse ko.

Oo nga naman.

Siyempre kung mag aantay siya saken eh di dun kung saan nakapark ang kotse ko.

Alam niya kasi iniiwasan ko siya.

So no choice ako kundi makipag kita sa knya.

Alam niya pala ang gagawin para makausap ako.

Ba't ngayon lang niya ginawa.

Bumalik na naman ang sakit at galit sa dibdib ko.

Naramdaman niya siguro ang pagdating ko.

Humarap siya saken. "Haley....." ngumiti ito.

Pero may lungkot ang kanyang mga mata.

Sari saring emosyon ang aking naramdaman.

Ganun pa rin ang epekto niya saken.

Pinagmasdan ko ang gwapo niyang mukha.

Pumayat na konti yung pisngi niya.

Parang my slight na dark circles sa gilid ng kanyang mata.

But he still have those eyes that I adore.

Napatingin ako sa lips niya.

I miss him so much.

Nangingibabaw pa rin ang pagmamahal ko sa kanya.

Pakiramdam ko papatak na mga luha ko ano mang oras.

Lumapit siya akin.

Gusto ko siyang yakapin.

"Can we talk......please?" nagmamakaawang sabi nito.

Huminga ako ng malalim.

"Anong sasabihin mo?" pabulong kong sabi.

" Can I take you to a dinner first?" nag aalangang tanong nito.

Tiningnan ko siya.

"Dito na lang. Saglit lang naman yan diba. I don't have much time nagmamadali ak
o." proud ako sa sarili ko at hindi ako pumiyok.

Three lines kaya yung binitawan ko.

Kanina ko pa pinipigilan ang sarili ko.

"I'll tell you .....everything" hirap na hirap siyang bigkasin ang mga salitang
na yun.

Yumuko ako.

Nabuhay lahat ang sakit na nararamdaman ko.

Gusto niyang pag usapan namin ang panlolokong ginawa niya saken.

Hindi ko na talaga kaya.

Pumatak na ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.

Hinawakan niya yung kamay ko.

Bakit ganito?

Can i hate and miss him at the same time?

How I miss his touch.

Napahagulgol na'ko.

"I'm sorry." sabi nito at inangat niya ang ulo ko.

Tumingin ako sa kanya.

Totoo ba tong nakikita ko.

May namumuong luha sa kanyang mga mata.

I can see so much pain in his eyes.

He pulled me closer.

At niyakap niya ako ng mahigpit

I felt his warmth.

Naramdaman ko na lang ang sarili na yumakap na rin sa kanya.

I buried my head in his chest.

Wala akong pakialam.

Alam ko basang basa na ang damit niya ng luha ko.

Hindi ako nahiya sa kanya na ipakitang umiiyak ako.

Na nasasaktan.

Na mahal ko pa rin siya.

Na walang nagbago.

Kahit alam ko sa sarili ko na kahit na ano pa ang sabihin niya ngayon hindi na b
abalik sa dati ang lahat.

Hindi na mababago pa ang katotohanan na wala na kaming babalikan.

Siguro kaya gusto niyang makipag usap ay para maging malinaw ang lahat.

Magkaroon kami ng closure sa isa't isa.

Na sana mapatawad ko siya.

Hindi ko alam kung gaano kmi katagal sa ganung posisyon.

He pulled away.

He looked at my face.

Pinunasan niya ang mga luha ko.

I can still see the same way he used looked at me.

Mahal pa rin niya ako.

Patuloy pa rin ang pagdaloy ng luha ko.

Patuloy din ang kamay niya sa pagpunas nito.

And I felt his hands touched my lips.

" I missed you so much" he said in husky voice.

Napapikit ako.

Naramdaman ko na lang ang hininga niya sa mukha.

Pagdilat ko ang lapit ng mukha niya.

I closed my eyes and I waited.

I felt his lips once again.

How I long for his kisses.

Without hesitation my hands slid up and wrapped around his neck.

I kissed him back.

His kisses show how much he misses me.

He's now kissing me rough and hard.

His tongue brushed my lips and caressed his with mine.

He parted my lips as his tougue roamed my mouth.

I felt his fingers tangled im my hair as if he was trying to control himself.

And he was pressing me down smoothly on the side of the car beside mine.

Yes, We're at the parking lot.

And i don't care.

I may not have him anymore so I'm not gonna let this chance escaped.

Because I know that this will not happen again.

And that made me wanted so much more of his kisses and his touch.

I felt his hand inside my blouse

His hand traced my bare stomach sweetly.

I heard myself moaned softly.

His hand moved moved up and gently caressing my left breast.

The all of a sudden he pulled away.

He looked at me. " I want you..."

I've never seen him like this before.

Aching with so much desire.

"Let's go somewhere else..." tumingin ito sa mga mata ko na parang nagmamakaawa.

Hahalikan pa niya sana ako ulit ng...

" Yeah......I think you SHOULD take your business somewhere else." I heard a v
oice firm and cold.

Napabitaw kami sa isa't isa pareho ni Vince sa gulat.

Parang gusto kong lamunin na lang ng sahig sa sobrang kahihiyan.

Si Russell.

At mukhang kanina pa nakatayo sa kabilang side ng kotse kung saan nakasandal ako
.

Madilim ang mukha nito.

Binuksan nito ang pinto ng kotse niya.

Magkatabi pala yung mga kotse namin.

SCCCCCREEEECCCCHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!

Pinaharurot nito ang kotse niya.

Naiwan kami ni Vince na parehong nakatanga.

Pero una akong nakabawi.

Sumakay ako agad sa kotse at nagmamadaling umalis.

"We're here"

Lumingon ako kay mommy.

Pababa na ito ng kotse.

Sumunod ako.

Kinakabahan ako.

Pinagmasdan ko ang paligid.

Napakalaki ng bahay na ito.

Malawak ang garden.

May dim light ang bawat puno ng palm tree.

May malaking swimming pool ito sa gilid.

Marami na ring tao.

Formal ang attire.

Naka tuxedo halos ang mga lalaki.

Long gown naman ang suot ng karamihan sa mga babae.

Mangilan ilan lang ang nakasuot ng maiksi na gaya ng suot ko.

Sakto lang ang dating namin.

Walang familiar na mukha kahit isa.

Kahit kasi paulit ulit akong ipakilala ni mommy sa kanila wala tlaga akong matan

daan.

"Lets go"

Kanina pa pala ako nakatayo doon.

Sumunod ako sa knya sa hanay ng mga table sa gilid ng bahay.

Umupo kmi sa isang table na malapit sa isang fountain.

"Amanda!" bati ng isang babae na tingin ko ay kasing edad ni mommy.

Nag beso ang dalwa.

" Cecille! It's good to see you!" humalik din si mommy.

"Kelan ka pa nakabalik?" Si mommy ulit.

"Last week pa." masayang sagot nito.

Tumayo din ang isang lalaking may edad na. Nasa fiftees na rin ito.

"Hi Ronald!" bati mama ang humalik din ito sa knya.

"Hi! Where's Harold?" tanong nito.

Hinahanap niya si daddy.

"He'll arrive a day before the engagement party" tumingin si mommy sa akin.

Napatingin saken yung Ronald.

"So this lovely lady here must be your daughter" ngumiti siya saken.

Gwapo siguro ito nung kabataan niya.

Ngumiti ako sa knya.

"Yes, this is Haley...and Haley this is tito Ronald and tita Cecille."

"Its' nice to finally meet you Haley." mainit na bati sakin nung tita Cecille.

She embraced me and gave me a quick kiss sa cheek.

"Nice to meet you too.." magalang kong sagot.

Sila ba ang magiging in -laws ko?

"Napakagandang bata. Manang mana sa'yo Mandy" sabi nito.

Mandy.

Yung ang tawag kay mommy ng mga close friends niya.

"Mukhang magiging maganda at gwapo ang magigging mga apo natin" biro nung lakaki
.

Nagtawanan silang tatlo.

Ngumiti lang ako.

"Teka asan nga pala yang anak mo? Nakakahiya pinaghihintay niya ang mga bisita."
tanong ni tita Cecille kay tito Ronald

Humarap siya saken.

"Pasensiya ka na iha. Nakita ko na siya kanina. I'll call him" paumanhin nito.

"Ok lang po." nahihiya kong sagot.

Mababait sila.

Sana ganun din siya.

My fiancee.

Dinial nito ang cellphone niya.

"I'm here." tinig ng isang lalaki.

Lumingon ako.

Naka black din siya na tuxedo.

Nakatingin siya saken.

Napatingin ako sa kasama nito.

Nakakapit sa braso niya ang isang napakagandang babae na nakasuot ng micromini n

a beige dress.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Thank you sa mga walang sawang ngcocomment. Kaya naman masipag akong mag UD :)

New character will be introduced next chapter. For me it's more exciting kasi y
ung mga UD mostly kasama na ni Haley yung fiancee niya.

If you have questions, you are free to ask.

Mahaba po ang story. Marami pang mga mangyayari.

Thanks to all of you.

Happy Easter

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*******************************************
[20] Chapter 18: My fiancee
*******************************************
HALEY"S POV
I saw shock in his eyes when he saw me.
Pero nakabawi din ito agad.
Sumeryoso ang mukha niya.
He is very handome in his black suit.
No bow or tie on his white polo inside. I noticed few buttons are left open.
Sexy pa rin siya tingnan in full suit.
But I see hate and disgust in his eyes.
Napayuko ako.
Hindi ko matagalan ang mga titig niya.
Bakit ganun? I want him to look at me the way he used to.
Ibang Russell ang nasa harap ko ngayon.

Stern and cold.

Yes, he is my fiancee.
Si Clay Russell Sandoval.
Nagulat talaga ako.
Pero nawala ako sa saglit sa sarili ko ng makita ang babae na nakapit sa kanyang
braso.
Sino naman "to?
May naramdaman akong kakaiba na di ko maipaliwanag.
Nagpaalam ako sa kanila sabi ko magpapahangin lang ako.
Masyadong crowded.
Gusto kong mapag isa.
Di ko matagalan ang usapang negosyo sa katulad ng mga party na ganito.
Bukod dun hindi ko rin kasi matake ang kaartehan ng babaeng yun.
Halos magkadikit na yung katawan nila ni Russell.
Halos ipagduldulan niya yung boobs niya dito na halatang fake naman.
Maganda nga siya pero flat chested naman. hmmp!
Isa pa to si Russell kung makatingin dun sa babae wagas.
Pervert talaga.
Ininom ko ng straight ang scotch na natitira sa glass ko.
Di ko alam kung pang ilan na'to.
"Hi!" bati ng isang lalaki.
Lumingon ako.
Siguro nasa late twenties na ito.
Hindi ito kasing gwapo ni Russell pero, oh my!
Shall I say, he's oozing with sex appeal.
Broad shoulders.
Bakat sa suot na panloob na polo nito ang toned chest muscles.
"Care if I sit with you?" tanong nito.
"Sure." nakangiti kong sagot sa kanya.
Umupo siya sa tabi ko.

"You know it's not right for a lovely lady to sit alone in a party." pambobola n
ito
Ngumiti ako.
"Not really, Im with my mom." sagot ko.
"Let me guess, another boring business talks?"
"I guess." ngumiti ako sa kanya.
Tumawa rin ito.
"Maybe I can show you around. " alok nito
"Maybe not. "
Si Russell nakatayo sa tabi ko.
Seryosong nakatingin sa lalaki.
"Russell!" bati nung lalaki.
Magkakilala sila.
"Can you excuse me and my FIANCEE for awhile?" pinag diinan nito ang salitang fi
ancee.
Tumawa ang lalaki.
" Really! Since when?" ngumiti ng nakakaloko.
"Ngayon lang." seryosong sagot nito.
"Oh, and who will be next week? or next month maybe? One year ka na atang engage
d!" asar nito.
Anong ibig niyang sabihin?
"Shut up!" binara niya ang lalaki.
"Hey chill out cuz! Masayado ka namang seryoso eh. " tumatawang sagot nito.
Humarap siya sa akin.
"Nice meeting you. By the the way I'm Brett" he extended his hand
"Nice to meet you too Brett, I'm Haley." inabot ko yung kamay ko
Kinuha niya ito at hinalikan.
Nagulat ako.
Tumingin ako saglit kay Russell.
Blanko ang expression nito.
Nagpaalam na si Brett.
Humila ito ng upuan at umupo sa tabi ko.

"I can't watch you all the time. And I can't remind you everyday on how you shou
ld behave." panimula nito.
Tumingin ako sa knya ng masama.
"What do you mean?" naguguluhan kong tanong ko.
"I'm now your fiancee. It's not right to flirt with other guy." akusa nito.
Aba't! Ako pa ngayon.
"I'm not flirting! He's just trying to be nice!" depensa ko.
He smirked.
"How about what I saw at the parking lot? Maybe that's not flirting! You were Ju
st makin' out! " gigil na sabi nito.
Ito kaya ang dahilan kung ba't para siyang galit saken?
"Mali ka ng iniisip." gusto kong magpaliwanag sa kanya.
"I don't know what's going on between you and that fuckin' guy, and I don't care
, but let me remind you now that you're engaged with me I don't want him around.
Or any another guy around you! Do you understand me?" madiiin na sabi nito.
He doesn't care.
Ngumiti ako ng pilit.
"So,since you are now my fiancee I am no longer allowed to see other guy. But yo
u, you can still see or fondle any girls that you want." maanghang kong sagot.
Kumunot ang noo nito.
"I don't know what you mean?"
"Hey there you are!"
Napalingon kami pareho.
Yung babaeng walang boobs.
"I've been looking for you. Samahan mo'ko. " hahatakin niya sana si Russell.
He smiled at her.
"Sige susunod na'ko." sabi ni Russelll tapos tumingin saken.
Inismiran ako nung babae.
"Promise?" malanding tanong nito.
"Yep." maikling sagot ni Russell.
"Ok, I'll wait for you upstairs." makahulugang sabi nito.
"Ok." maikling sagot ni Russell.

Ang sumunod na ginawa ng babae ang hindi ko inaasahan.

Bigla nitong hinalikan si Russell sa lips.
Hello? Fiancee here!
Aba't ang kakapal talaga ng mukha.
They kissed in front of me.
He put his hands on her waist and she put her hands around his neck.
Ampu!
Inhale. Exhale.
Naghiwalay sila sa wakas.
After 98 seconds and 60 centiseconds and 30 milliseconds.
Takte lang di ba.
Binigyan ako nang aasar ng tingin nung babae bago umalis.
"Maybe you know now what I mean. You can't keep me. This whole engagement, it do
esn't mean anything to me at all. Mind your own business and I'll do the same."
matigas kong sabi.
Kuyom ang palad nito
"Is that what you want." he asked in surrender.
"I know that's that you also want." bato ko sa knya.
Tumayo na'ko.
"And please, tell your bitches to leave me alone." pagkasabi ko nun ay tumalikod
na ako.
Bumalik ako sa table.
May dalawa pang kausap sila mommy.
Hindi ko na nakita si Russelll ulit.
Andun siya siguro kasama ang babaeng mukhang sandok.
Haay....
Iginala ko ang mata ko sa paligid.
Marami rami ring palang mga guest na sing edad lang namin ni Russell.
Hindi lang pla puro matatanda.
Kagaya ng isang pares ng ngsasayaw ngayon.
Tantiya ko mga 16 or 17 lang ang mga ito.
Maya maya may tumabi saken.

Si Russell.
"Oh iho San ka ba galing?" tanong ng mama nito.
" Nagpasama lang si Camille ma." paliwanag nito.
Tinungga nito ng straight ang shotglass na harap niya.
"Pasensiya kana iha, close lang tlga sila ni Camille. Si Russell lang kasi ang m
adalas niya talagang kasama pag andito siya sa Pilipinas." paliwanag ni tita Cec
ille.
Mabuti pa and mommy nito sensitive.
"Ok lang po tita" ngumiti ako sa knya.
Tumahimik ulit kami habang pinapanood ang mga nasa dancefloor.
"Tita, i'll be leaving in few minutes, maaga pa ho ksi pasok ko bukas." paalam k
o kay tita Cecille.
Nagulat si mommy.
"Are you sure?" tanong ni tita Cecille.
"Opo."
"Magpahatid ka na kay Mang Berting" sabi ni mommy.
"I'll drive her home" sabi ni Russell.
Uminom pa ulit ng isang shot.
"No i'ts ok. Tsaka I don't think kaya mong magmaneho." kanina pa ksi siya umiino
m.
"Im not yet drunk. Nakainom lang ako." sagot nito
"O siya. Sige na Haley, at para makapg solo naman kayong dalawa at nag hindi kay
o nagkakailangan." nakangiting sabi ni tita Cecille.
Maya maya tumayo na ito.
"I'll wait for you at the driveway." sabi nito.
Hmmp! Hindi man lang ako inantay.
Nagpaalam nako.
Hinanap ko siya sa labas.
Nakita ko siya na nakasandal sa isang black na Volvo XC90 Sport.
Pinaglalaruan niya ang susi ng kotse.
Pinagmasdan ko siya.
Arogante yung dating niya.

Hindi mapagkakailang napakagwapo nito kahit na medyo madilim sa driveway.

Parang nasa sa kanya na lahat ang katangian para pangarapin ng isang babae.
Siya yung tinatawag na gift from God ng mga babae.
At siya naman yung tinatawag na "hot piece of meat" ng mga bading. Anak ng..
San naman galing yun! Ito kasi si Jessica kung ano ano natutunan kong salita pal
ibhasa maraming kaibigang bakla.
Lumingon siya.
Nagkatitigan kami.
Umikot siya sa passenger seat at binuksan ito.
Para naman akong robot na sumakay sa kotse.
Umikot sa papunta sa driver's seat.
Pinaandar na niya ang kotse.
Palabas na kami ng subdivision di pa rin niya tinatanong kung saan ako ihahatid.
Baka mamaya kung saan ako dalhin nito.
" Sa Crown 99 mo na lng ako ihatid" sa condo na lng ako dederecho.
Tumingin siya saken pero hindi siya nagsalita.
Di man lng kmi ng usap habang nsa byahe.
Di ko namalayan nsa parking na pla kmi ng condo.
"Dito na lang ako. Thank you sa paghatid." bumaba na ko hindi ko na inantay na p
agbuksan ako.
Bumaba din ito.
"I'll take you upstairs." sabi nito.
Ah ok.
Wala ulit kaming imikan sa elevator.
Nakarating kmi sa 6th flr.
Kinuha ko yung susi ng unit ko.
Tumingin ako sa knya.
Ayaw naman niya magsalita eh di din ako mgsasalita.
"Aren't you not going to let me in?" tanong nito.
Nagaalangan ako pero pinatuloy ko na rin.
Gumala ang mata niya sa sala.

"Sitdown." sabi ko.

Dumerecho ako sa kwarto para makapagbihis na rin.
Naiihi na rin kasi ako.
"Mamaya na nga lang ako magpapalit ng damit. Siguro naman hindi na magtatagal to
." para akong sira kausap ko sarili ko.
Pagkatapos kong mg CR derecho ako sa kitchen.
"Gusto ma ba ng coffee?"
Kunwari lang nag aalok ako baka ksi isipin niya bastos ako di man lang mag alok
ng kahit na ano.
Walang sumagot.
Nakatulog na ata.
Pinuntahan ko siya sa sala.
Walang tao.
Aba mas bastos pala to eh.
Nilayasan ako ng di ngpapaalam.
Bwisit.
Bumalik nako sa kwarto.
Dumeresto ako sa banyo agad para makapg shower.
Sarap ng feeling. Refreshing.
Napagod ako dun ah. Galing ako sa school tapos nakuha ko pang magparty.
$hit tanga di ko pala nadala ang robe ko.
Lumabas ako ng shower na tumutulo ang tubig sa katawan ko.
Binuksan ko yung ilaw ng kwarto.
May nakahiga sa kama ko.
EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!
Kung nagulat ako mas nagulat ito. Napaupo siya sa kama.
"Anong ginagawa mo dito!?" sigaw ko sa knya.
Akala ko ba umuwi na'to.
Pero di pa rin ito kumukilos sa pagkakaupo sa kama.
Nakatitig lang siya saken.
Ngayon ko lng narealize, $Hit!

Tumakbo ako pabalik sa banyo.

Taena talaga.
Gusto kong matunaw sa kahihiyan.
Wala pla akong suot na khit na ano.
Gusto kong sumigaw sa loob ng banyo.
Di ko man lang napansin kanina na may nakahiga sa kama ko.
Sabagay yung ilaw lang pla malapit sa CR ang binuksan ko kanina pagpasok ko.
$hit tlaga.
Pano pala ako lalabas ngayon wla akong robe.
Bumwelo muna ako.
"uh Russell, pwedeng pakiabot nung robe ko, andyan sa headrest ng kama.
Binukas ko ng konti yung pinto ng banyo.
Maya maya inabot niya yung robe sa siwang ng pinto ng banyo.
"Salamat." kinuha ko ito.
Ang lakas pa rin ng kaba ko.
Inhale exhale muna.
Lumabas na'ko.
Nakita ko hinuhubad na niya yung polo niya.
"What do you think you're doing?" nakapameywang ko siyang hinarap.
Tumingin lang siya saken ng nakakaloko.
Wala na siyang damit pang itaas.
Oh my G!
Di ko maiwasang hindi tingnan ang katawan niya.
He's just so perfectly hot!
Wala kahit na anong fats sa katawan.
Hinuhubad na niya yung pants niya.
Ampu!
"Hey, you can't just do that!" kulang na lang hawakan ko yung kamay niya at pigi
lan ito.
"Bakit ikaw lang ba ang may karapatang maghubad?" pilosopong sagot nito.
Nahubad na niya ng tuluyan yung pants niya.

Naka boxers lng siya.

OMG! Stop me!
Parang gusto ko atang kumain.
Pero siguro kanin na lang ang kailangan ko.
May ulam na kasing nakahain sa harap ko. waaahhhh!!!!!
Nag snap siya sa harap ko.
Napapitlag ako.
" Sabi ko pahiram ako ng extra towel." nakangiting sabi nito.
Para akong tuod na sumunod at kumuha ng extra towel sa cabinet.
Inabot ko to sa knya.
Nakatingin pa rin ako sa knya.
Umiling siya. Hinawakan yung gilid ng labi. Parang may pinunasan siya.
"Tumutulo oh." tawa nito sabay pasok sa banyo.
Teka lng ha.
Pakipaliwanag nga yung mga pangyayari.
Nandito siya sa kwarto.
At anong binabalak niyang gawin?
Tpos ngayon makikiligo pa siya.
Close na ba kami? At home?
Nagmamadali ako ngbihis at baka abutan pa'ko na ganito ang ayos ko.
Baka mamaya ako naman ang gawing main course nyahahhaha!
Nagsando lang ako at shorts...
Hindi ako sanay, naka undies lang ksi ako matulog.
Umupo ako sa dresser.
Ngpapahid ako ng lotion ng lumabas siya
Deja vu.
Naka towel lang siya.
Tiningnan lng niya ako.
Dumerecho siya sa kama at kinuha niya ang cellphone sa hinubad niya na pants kan
ina.

Sino kaya katext nito? Hmp!

Napatingin ulit ako sa hubad nitong katawan.
Parang ang init ata dito ngayon.
Mukhang sanay na sanay maghubad ang mokong na'to.
Siguro macho dancer to dati o kaya stripper .hehehe
Kung may tao na magaling magdala ng damit.
Siya siguro, magaling magdala ng kahubdan niya hahaha!
Kung ano ano pumapasok sa isip ko.
Hinarap ko siya.
" Hey, wla ka ba talagang balak umuwi?"
"I'll stay for the night, I can't drive" sagot nito habang ngtetext pa rin.
" Sinabi ko namn sayo na wag mo nakong ihatid di ba?" naiinis kong sabi.
"Gusto rin naman kasi kitang ihatid. Tska kanina ok pa ko. Ngayon medyo nahihilo
nko."
Owwws? Style mo bulok.
Maya maya humiga na siya.
Wait lang ha. Kailngan ko ulit ng oxygen.
Inhale. Exhale.
"Wait, are you not just gonna at least change?"
OMG ha, naka towel lng siya.
Eh kung matanggal yun eh di unfair naman sa knya.
Baka mghubad din ako para fair di ba.
Waaaah!!!! Ayko na dito! Help!!!
"So, is that an aprroval na pwede ako matulog dito ngayon?" tanong nito.
"Do i have choice?" gigil kong tanong.
Tumawa siya ng mahina.
Walang balak magbihis.
Saan pala siya kukuha ng damit.
Eh sino bang ngsabing maligo siya hmmp!
May kinuha ako sa cabinet.
Isang boxer and tshirt na white panlalaki.

Inabot ko sa knya.
"Ano to?" inabot naman niya.
Tiningnan niya ang mga damit.
"Ano sa tinnign mo?" duh
"I know, what I mean is you keep men's boxers in your closet? And men's shirt? k
unot noong sabi nito.
"Why not?" saan ko ilalagay yang mga yan sa basurahan.
"Whyn not? what kind of question is that?Nagpapatulog ka ba ng lalaki dito?" gal
it na ito
Oh that!
Di ko naisip na yun ang iisipin niya.
"And so?" Eh ano naman ang pakialam niya.
"Since when?"
Aba't! Usi ka kuya?
"Since i got this place." maikli kong sagot.
"Sino? Yun bang Vince na yun? galit na sabi nito.
Pa'no napunta si Vince sa usapan.
"No! " napasigaw na rin ako.
" Then who is it?" gigil pa rin na tanong nito.
"My brother."
Natigilan siya saglit.
"This belongs to your brother?"
"Yes, why? don't worry it's clean. I'm sure wla siyang sakit." tinaasan ko siya
ng kilay.
Kung masigawan mo ko ha. Di mo pa ko asawa! chos!
Umiling siya. "Sorry, akala ko kasi ngpapatulog ka ng ibang lalaki dito."
Awwww! Yun naman pla eh!
Maya maya.. ampu!
Sa harap ko daw ba isuot yung boxers.
Di man lang pumunta sa banyo
Ako na lang tumalikod. Nakakainis.

Humarap ulit ako nung sa tingin ko tapos na siya mgbihis.

Suot nya yung boxers pero wla pa rin siyang pang taas at nakahiga siya ha.
"Ba't di mo sinuot yung shirt?"
"Ganito tlaga ako matulog. Di ako sanay matulog ng may damit." paliwanag nito.
" Well, not in my room." nakakaloka siya ha.
"Why not? I even let you sleep naked in my room." ngumiti ito ng nakakaloko.
Pinaalala pa tlaga.
"Hindi ko ginusto yun. Hindi ako nghubad sa sarili ko noh." depensa ko naman.
"Wanna get even? Eh di hubaran mo rin ako." natatawang sabi nito.
"God, you're impossible" lahat ng sabihin ko may pambara siya.
Buti na lang di ko na nga sinabi sa kanya na naka undies lang din ako matulog pe
ro ngayon naka shorts ako at sando kahit hindi ako sanay kasi may kasama ako sa
room. Pero parang alam ko na isasagot nito. "Eh di mag undies ka lng para pareho
tayo." Alam ko na yan eh.
Whatever. Mukhang di naman ako mananalo dito.
Binuksan ko na yung lampshade sa gilid ng kama.
Tapos pinatay ko na yung main light.
"umusog ka dun." sbi ko habang inaayos ko yung side na hihigaan ko.
Umusog naman siya.
Humiga na ko at nagkumot. Mahirap na.
Maya maya hinatak yung kumot ko.
"Ano ba?" singahal ko dito.
"Pashare ng kumot, ang ginaw, ang lakas ng aircon mo." sabi nito.
"Eh di magdamit ka!" pambihira.
"Hindi ok na to."pagtingin ko nakapikit na ito.
haay...pwes saken hindi ok!
Di na ako ngsalita. Makatulog kaya ako nito. Isang hunk ang katabi ko waah!
Maya maya gumalaw siya.
Naramdan ko na lang may mabigat na pumatong sa tiyan ko.
Niyakap niya ko.
Magkadikit yung katawan namin.
Help me! I need air! hehehe

Tinatanggal ko yung kamay niya.

Haist ayaw matanggal.
Naramdaman ko na hininga niya sa batok ko.
Tuamayo lahat ng balahibo ko. As in lahat hahaha!
Amoy ko ang shower gel na ginamit niya. Shower gel ko. Ampu.
Hinalikan niya ko sa batok. "Good night" sabi nito.
$Hit hindi ko kayang katabi. to.
Babangon sana ako.
Pinigilan niya ko, "San ka pupunta?"
Hindi ako sumagot.
"Are you afraid of me?" tanong nito.
Umiling ako.
I'm afraid of myself waaah!
Last na 'to. Inhale. Exhale.
Umayos ulit ako ng higa, tumalikod ako sa knya.
Naramdaman ko yung kamay niya sa beywang ko.
"Harap ka saken." parang naglalambing na sabi nito.
Ampu. Ayaw niya akong tigilan waaahh!
Humarap naman ko. Ewan ko ba eto naman ako parang sunod sunuran sa knya.
Kinuha niya yung kamay ko at niyakap niya sa beywang niya.
"Masanay ka na. This is not even the first time that we slept together right, an
d this will not be the last time, you know that." paalala niya.
So ano to practice ganun?
Ayoko ko na kasing makipagtalo pa.
Tska gusto ko rin naman hahaha
"embrace lang ha, umayos ka!" banta ko sa knya.
Tumawa siya ng mahina. $hit ang sexy ng tawa niya.
"I won't do anything without your consent."
Tiningnan ko siya ng masama. Nailang kasi ako.
"Pwede ba matulog na tayo." hinila ko na yung kumot.

Natigilan siya.
Parang may malalim na iniisip.
"Can I ask you something?"
Napatingin ako sa kanya.
Ang lapit ng mukha nya. Mga half inch na lang ganun. hehehe OA noh
"Ano yun?" napalunok ako dun ah.
" Are you.... thinking that I've taken advantage of you that night? nagaalangang
tanong nito.
Nagulat ako sa tanong niya.
"Hindi ba?" tanong ko.
"I know it's my fault. I didn't mean to end like that, you sneaked. Before I kne
w it you were gone." paliwanag nito.
Feeling ko ngblush ako.
"Forget about it." maikli kong sagot.
" I can't." seryoso siyang nakatingin saken. " And I just want you to know that
I never had any regrets sa nangyari. I did that because I know that you're....sp
ecial." dagdag pa nito.
Hindi ako nakapagsalita.
Niyakap niya ko.
Kiniss niya ko sa ulo then inangat niya mukha ko.
I felt his lips once again.
I miss his kiss.
It was a very gentle kiss like he's taking his time.
He let me go.
"Can we start again?" tanong nito.
Marami kasi akong plans after ng kasal namin.
At hindi siya kasama sa plano ko.
"I don't know." naguguluhang sagot ko.
Tumitig siya saken.
"Please? Can we give it a try?" sabi nito
Shocks, ikaw ba naman ang titigan ng isang wlang damit pang itaas na hunk, ano p
a ba magagawa mo...
Tumango ako.

Ngumiti siya.
He kissed me again.
Napapikit ako.
Napakapit ako sa batok niya.
It was a long and hot kiss.
He gently pulled away.
"I have to stop while I can." he's trying to catch his breath.
Nakapikit pa rin ako.
He gave me quick kiss on the lips.
"Sweetdreams" bulong nito at niyakap ako ng mahigpit.
That's our first night together, officially....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Sorry for the late UD. We were busy, it was my mother-in-law's birthday.
.And now I also understand why some author put some not suitable scenes in priva
te. Not all readers are comfortable with BS. Next time i'll put BS in private.
Hope you'll enjoy this update. This is the best I've come up with.
Thanks. Next time ulit.
*-* fujeeko
*******************************************
[21] Chapter 19: His Fiancee
*******************************************

HALEY'S POV

Kanina paggising ko wala na siya sa tabi ko. Ang aga naman niyang umalis.

Naalala ko yung sinabi niya kagabi. Anong ibig niyang sabihin sa can we start ag
ain? At can we give it a try?

Kami na na ba?

Tinatanong pa ba yun? Engaged naman kami di ba?

Pero teka may mga engaged naman na hindi sila kasi hindi nila gusto ang isa't is
a.

Gusto na ba niya ako? O baka naguigulity lang siya kasi iniisip niya na iniisip
ko pinagsamantalahan lang niya ako nung gabi na yun.

At tska pa'no si Vanessa. At yung babae na mukhang sandok na walang boobs.

Buti na lang dalawang subjects lang ako ngayon. Saturady kasi. Ako lang mag isa
ngayon. Walang pasok si Jess pag Saturday.

Buti na lang wala rin si Vanessa ngayon. Hindi ko kasi alam kung pa'no ko siya h
aharapin. Hindi ko rin alam ang magiging reaksiyon ko pag makita ko silang magka
sama ni Russell.

Si Russell kaya may pasok ng Saturday? Ba't naman kasama na naman siya sa iniisi
p ko.

Tinext ko si Jessica. Pupuntahan ko siya sa bahay nila.

Maya maya ngreply.

Tomorrow na lang. Tyler and I are going out.

Ok. Napangiti ako. May lovelife na rin ang bestfriend ko. Matagal din kasi siyan
g walang boyfriend. Pareho kasi kami ng kapalaran. Kung ano yung nangyari saken
ganun din yung nangyari sa kanya. Mag bestfriend ata talaga kami.

"We will not meet next Saturday. I'll be attending a convention. Prepare for an
exam for the next meeting. I'll give you the scope."

Haay salamat, tapos na rin sa wakas.

Dadaan muna ako sa library.

Marami rami rin palang estudyante pag Saturday ngayon ko lang napansin.

May nagpapractice sa soccer field. Teka, andito kaya si Russell?

Tiningnan ko isa isa ang mga nasa field. Wala siya. Bakit parang disappointed ak
o?

"Haley?" Parang may tumawag saken.

Lumingin ako.

Sino naman tong kumag na'to?

"Haley, it's you!" sabi nito. Si ano....ano na nga ba panagalan nito?

"It's Jason, we met at the bar." nakangiting sabi ntio.

"Ah I remember. "

Oo nga pala kasabay ko lang 'tong kmain nung isang araw.

"Nagkita ulit tayo!"sabi nito.

Di kasi kami nagkausap ng matagal last time.

Ngumiti lang ako.

"Ano na nga ulit course mo?" tanong niya.

"Psychology."

"Practice?" tanong ko.

Nawala siya sa iniisip niya.

"Yeah."maikling sagot nito.

Andito kaya si Russell. Nakakahiya namang magtanong.

"So are you here for additional subjects o may behind ka last sem?" tanong nito.

Lahat ksi ng regular students until Friday lang ang pasok. Unless gusto mong mag
dag ng subjects o kaya may naiwan ka last sem pwede kang kumuha ng Saturday clas
ses.

"Additional subjetcs, 2 lang naman" sagot ko.

"Ah ok, ang sipag mo ah!" ngumiti na naman siya.

"Hindi naman, gusto ko kasi next sem konti na lang subjects ko para di ako mahir
apan." ngumiti din ako sa kanya.

Gwapo rin ito si Jason. Matangkad. Maganda din ang built ng katawan. Medyo maput
i. Mukhang masayahin. Hindi kagaya ni Russell na mukhang suplado.

"Pauwi ka na? " tanong nito.

"Hindi pa, dadaan muna ko sa library." sagot ko.

"Ah ok, ayain sana kitang maglunch kasi tapos naman na yung practice. Some other
time na lng." ngumiti ito.

Nagpaalam nako sa kanya.

Mabuti na lang konti lang ang tao dito sa library.

"Asan kaya dito yun?" Wala yung book na hinahanap ko.

Hmn, bka kung saan na naman binalik ng mga loko lokong estudyante yung libro. Mi
nsan ksi pag tinatamad ng magbalik sa pinagkuhaan kaya nilalagay na lang nila sa
shelf na iba ang category. Kaya tuloy minsan mahirap maghanap ng ibang books.

"Ayun, nasa taas lang pala". Inabot ko ito. Mataas masydo. Tumalon ako. Haay.

Maya maya may kamay na umabot nito. Kinuha yung libro at inabot saken.

Si Russell.

Bagong ligo ito. Amoy ko ang shower gel na gamit niya. Ang bango. Preskong presk
o yung hitsura niya. Siguro galing sa practice. Kaya siguro maaga kaninang umali
s. Pero bakit hindi ko siya nakita kanina.

"Anong ginagawa mo dito?" gulat na tanong ko.

"Nakita kita kanina kaya sinundan kita." sagot nito hindi habang nakatingin sa i
bang books.

"Nakita mo'ko kanina?" ulit ko.

"Oo, kitang kitang ko kayo ng loverboy mo." sabi nito sabay irap at naglakad it
o paalis.

Tingnan mo to kinakausap eh lalayasan ako.

"Bilisan mo sa bahay ka na maglunch. I'll wait for sa west wing." yun lang ang s
abi niya at umalis na ito.

Ayos ah. Hindi man lang ngtanong kung may iba akong plano. Nakakainis.

Pumunta muna ako sa powder room. Nag ayos ako ng konti. Nagyon na lang ulit ako
naconscious sa hitsura ko. Dati kasi confident ako hahaha. Ewan ko ba, pag kasam
a ko si Russell nacoconscious ako sa suot ko o kaya sa ayos ko.

Di naman ako nahirapang hanapin yung kotse niya sa parking lot kasi una, nag iis
a lang ito na Volvo na nakapark dito. Pangalawa, konti lang ang kotse dito ngayo
n.

Bumaba siya nang makita ako para pagbuksan ako ng pinto.

"uhm, Russell, pa'no yung kotse ko." nasa kabilang wing kasi ito nakapark.

Nag isip siya saglit. "Ako na lang bahala bigay mo na lang susi mo saken mamaya.
"

Wala naman kaming imikan sa byahe. Haaay, ang boring namang kasama nito. Buti na
lang malapit lang din sa school yung bahay nila.

Nasa driveway na kami ng bahay nila. Hindi pa rin siya bumaba. Nakatingin sa mal
ayo. Parang walang balak bumaba.

Maya maya tumingin siya saken. Naiilang ako. "Hindi ka pa ba bababa?" tanong ko.
Ngumiti siya. Kinuha niya yung kamay ko. Humarap siya saken at hinawakan niya i
to. "Maya mayang konti." sabi nito.

Tiningnan niya yung kamay ko pinaglalaruan niya. "Kanina...uhm..ang aga mong uma

lis." nag aalangan kong sabi.

"Oo nga eh, aga ksi ng practice nakakainis. Ayoko ko pa sanang umalis. Di na kit
a ginising kasi ang sarap ngtulog mo." ngumiti siya.

Errrr.

Awkward moment ha wala akong masabi. Kinuha pa niya yung isa kong kamay hinawaka
n niya pareho. Maya maya kiniss niya pareho. Tapos nilagay niya sa kamay mukha n
iya. Parang hawak ko ang mukha.

"Napagod ako." reklamo niya pero parang nglalambing. Gusto ko siya pag ganito an
g tono niya pag kausap ako.

"Lapit ka dito." sabi niya. Ito na nga ba sinasabi ko eh. Kinakabahan ako tuwing
ganito siya.Parang may gagawin siyang hindi maganda waaah!

Hinawakan niya yung mukha ko. Dinikit nyang noo niya saken. Amoy ko ang mabangon
g hininga niya. At ang perfume na gamit niya na humalo sa amoy ng shower gel na
gamit niya.

"Ikaw ha, ba't kausap mo na naman yung Jason na yun? Di ba yun yung kasabay mong
mglunch nung kelan yun? Pa'no mo pala nakilala yun?" pagkasabi nun tumingin siy
a saken.

Huh?

Haler hindi ba niya naisip na soccer player din si Jason kaya imposible na hindi
ko siya kilala kung sakali. Paro yun nga, hehehe, hindi ko naman kilala talaga.
Akalain mo di kami nagkita dito sa school pero sa bar kami nagkita.

"Na meet ko siya sa bar last week ata." di ko kasi sure.

"Sa bar? Sino kasama mong nag bar?" tanong nito.

"Wala napadaan lang ako. Umuwi din agad ako. Tapos yun nakita ko siya." di naman

ako defensive masyado.

"Ikaw talaga. Wag kang nag pupunta sa bar mag isa simula ngayon ha." seryosong s
abi nito.

"Di naman talaga ako mahilig magpunta sa bar mag isa. Madalas kung kasama si Jes
s." sagot ko.

"Kaya pala." makahulugang sabi nito. Kaya pala mag isa lang ako nung gabing yun
at lasing na lasing. Haay, lagi na lang pinapaalala.

"Wag ka na ulit lalapit dun ha." nakapout na sabi nito. Ang cute niya para siyan
g bata.

"Bakit naman mukha naman siyang mabait." depensa ko. Teka lang, bakit niya ako p
inagbabawalan. Eh may Vanessa na nga siya tapos may Haley pa siya, ano siya sinu
swerte. Andyan pa si babaeng walang boobs na mukhang sandok.

"Hindi lahat ng mukhang mabait eh, mabait."

"Eh di ibig sabihin hindi ka mabait, kasi mukha ka ring mabait?" pilosopo kong t
anong sa kanya.

"Oo, kaya tingnan mo tuloy yung nangyari sa'yo." kinurot nito yung ilong ko saba
y tawa.

Yun na bang nangyari nung gabi na yun ang tinutukoy nito. Na hindi siya mabait k
aya nangyari yun. Ibig sabihin it could've been any other girl. Parang nalungkot
naman ako. Para kasing ang hirap isipin na iba ang kasama niya nang gabi na yun
kung sakali at hindi ako.

"Gusto kong matulog maghapon, parang pagod na pagod ako." sabi nito. Naputol ang
pag iisip ko napalingon ako sa kanya.

"Will you stay with me?" tanong nito habang nakatngin sa lips ko. Matutulog lang
ba? Siguraduhin mo lang ha nyahahaha

Para akong uto uto pag kinakausap niya ako ng ganito kalapit. Napapa oo na lang
ako lagi.

Ngumiti siya.

He pulled me closer for a kiss. He showered small kisses on the corner of my lip
s. I closed my eyes.

Eto na nga ba ang sinasabi ko eh tsk tsk

He is now giving me a full kiss teasing me to open my mouth. We were kissing pas
sionately. My fingers ran through his hair as if I need something to hold on to.

His kisses left me breathless and I clung to him more. His kiss is full of hunge
r this time.

I don't know what came over me, I ran my palm from his stomach to his back. I he
ard a soft moan from him.

He stopped for a while. "Do you realize what you just did?" he asked.

Umiling ako. Di pa rin ako makapag salita.

Then he led my hand down to his belly, then down to his....

O.M.G!! Feeling ko ang pula pula ng mukha ko. I understand what he means. Tama
bang ipahawak sa aken. waaaaahhh!!!

Tumawa siya ng malakas. "Come" sabi nito. Tinatanggal na niya ang.......seatbelt

lang pala akala ko kung ano na whew!

" Baka kung ano pa magawa ko sayo at makalimutan ko kung asan tayo." He kissed o
ne last time and then bumaba siya para pagbuksan ako ng pinto.

Magkahawak kamay kaming pumasok sa bahay nila.

Sinalubong kmi ng isa sa kasama nila sa bahay. Sinabi nito na nasa kitchen ang m
ommy ni Russell.

"Mom!" bati ni Russell.

"Iho! Oh Haley buti naman nakasama ka." nakangiti ito. Lumapit ako para humalik
sa kanya.

Teka, ba't may pakalat kalat na sandok dito este mukhang sandok pala.

"Hi Russell!" bati nito. At humalik siya sa pisngi nito. Akala ko hahalikan na n
aman sa lips si Russell. Naku pag itong lalaki pumayag na naman, lagot talaga si
ya saken. Siya naman ang mawawalan ng kiss saken.

"Where were you last night? I was waiting for you?" malanding sabi nito.

"I stayed at her place." walang gatol na sabi nito.

Napatingin samen pareho yung mommy niya. Namula ata ako dun.

Baka isipin niya kagabi lang kami nagkakilala tapos pinatulog ko na siya agad sa
condo ko. Kahit na magpapakasal kami nakakahiya pa rin.

Hindi naman kasi nila alam na magkakilala na kami. Na higit pa sa magkakilala la

ng.

Yung mukha ni sandok lukot. Mamatay ka sa inggit.

Pupulupot na naman sana yung ahas...este yung sandok..este yung babaeng sandok n
a walang boobs pero hinatak ako ni Russell sa side ng mama niya.

Buti nga sa kanya.

"What's for lunch?' tanong nito sa mommy niya.

"Your favorite, karekare." sagot ng mommy niya.

"Wow! Kaya gusto ko lagi kang andito eh." kiniss niya ulit yung mom niya. Ang cu
te niya maglambing.

" I'm helping tita to cook" sabat ni sandok.

Panira ng moment.

"Kelan ka pa nagkainteres sa kusina." bara sa kanya ni Russell.

"I'm learning to cook your favorite dish." ngintian niya ito sabay irap naman sa
akin.

"Ikaw ba marunong magluto?" tanong nito saken.

Buti nga kanya, dinedma niya si sandok.

"Oo namn." sagot ko. "Tinuturuan ako ni mommy pag free siya every summer pag nag
babakasyon ako Spain. Masarap magluto si mommy."

He smiled.

"Will you cook for me?" tanong nito at inakbayan ako.

"Pwede rin. Next time siguro." ngumiti rin ako sa knya.

"Maigi yan para pag kinasal na kayo hindi na mamimiss ni Russell ang luto ko."

sagot ng mommy niya.

"Syempre mamimiss ko pa rin yung luto mo, ang pinagkaiba nga lang may magluluto
na para saken pag wala ka." sabi nito sa ina.

"Nambola ka pa." nakangiti namang sabi nito.

OP si sandok. Parang nakainom ng suka, ang asim ng mukha.

"Matagal pa ba yan ma?" gutom na siya siguro.

"30 min ok na'to." sagot sa kanya.

"Akyat muna kami." sabi nito.

Napatingin samin yung mama niya. Baka iniisip nito buong magdamag na nga kami ma
gkasama tapos....haay ano ba tong naiisip ko.

"Sige baba na rin kayo agad para sabay sabay na tayong kumain."

Naiwan si sandok na nakatanga lang.

Hinatak niya ako paakyat sa hagdan.

Sa pinakadulo yung room niya, may access siya sa terrace. Ang laki ng room niya.
May mini sala ito. Parang maliit na bahay. Ang warm ng ambiance kahit na aqua b
lue yung paint ng wall. May home theather siya sa gilid at sobrang daming DVDs.
King sized yung bed niya. Teka Justice League yung design.

Pumunta ako sa terrace. Kita yung gilid ng pool. Kita rin ang papasok na sasakya
n sa gate nila.

Naramdaman ko yumakap siya sa likuran ko. He rested his chin on my right shoulde
r.

"You like my room?" tanong nito.

"Yeah, it's warm and.....cozy." sagot ko.

"Why don't you move with me?" hinarap niya ako sa knya.

Nabigla ata ako dun. Ibig sabihin nun di ba magsasama kami. May tawag dun eh nak
alimutan ko na.

"i don't think that's necessary." kunot noo kung sagot.

"Why not? You'll be my wife in few weeks." hinapit niya ko palapit sa kanya.

Parang iba ang dating ng pagkakasabi niya ng "youll be my wife" parang tumayo an
g mga balahibo ko. Kinilig ata ako dun. Medyo lang naman. Parang ang possessive
ng dating.

"I don't know. I also have my own place." di ko kasi alam kung ano isasagot ko.

"And so, we will move soon sa bahay na binili nila dad para saten after the wedd
ing." paalala nito.

Oo nga pla. May binili silang house na malapit sa subdivision nila Russell. Doon
daw kami lilipat.

"Can I still keep my place, the condo?" tanong ko. Yung kasi ang una kong pag aa
ri na binigay ni mommy. Wala pa nga akong sariling kotse talaga na yung gustong
gusto ko. Hindi naman kasi ako mahilig sa kotse. Basta may nagagamit ako.

"Of course. Magagamit mo pa rin yun kasi malapit sa school. " nakangiting sabi n
ito.

Niyakap niya ako.

Bakit ganito siya saken? Malambing siya. Mahilig siyang yumakap. Paro mas mahili
g siyang kumiss.

"Oo nga pala 'll show you something." at humiwalay siya saken. Hinila niya ako p
apasok sa kwarto.

Meron isang side ng room niya na punong puno ng action figures.

OMG! Parang mini toy shop.

Ang daming toys! May life size siya ni Superman at Spiderman. Meron din siyang m
ga bust lang. Karamihan 6 inches na figures. May mga SOTA (State of the Art na m
ga toys) din siya. Yung iba MOC (Mint on Card) pa. Oooopps...nakakarelate ba kay
o? Nagtataka siguro kayo kung ba't alam ko ang mga ito. SOTA toys ay yung mga ma
mahaling mga laruan. MOC ang tawag sa mga toys na hindi pa nabubukasan. At mas m
ahal ang value nito pag binenta mo lalo na pag naka box pa. It's a very expensiv
e hobby at konti lang ang nakaka appreciate nito. Some find it weird lalo na pag
mga adults ang may ganitong klase ng hobby.

"Eto ang mga kinalolokohan ko." naka smile siya saken.

"Kilala mo ba kung sino 'to?" pinakita niya saken ang isang figure.

"Oo naman, Si Baki yan, ito yung tatay niya, tapos yung lolo niya. Pero nakalimu
tan ko yung mga pangalan nila. Mahilig din kaya ako mangollect."

Mukhang magkakasundo kami pagdating dito. Pareho kami ng hobby. We collect actio
n figures. These are not just toys. These are expensive toys. Toys for big boys
ang tawag sa mga ito. Or shall I say we prefer to call them Collectibles, not to
ys.

"Really?!" gulat na sabi nito. "Bihira kasing babae ang nakaka aappreciate ng mg
a to." Ewan ko kung guni guni ko lang, may nakita akong lungkot sa mga mata niya
nung sinabi niya ito.

Ngumiti siya ng pilit ."So anong mga collection mo? iniba niya yung usapan.

"Mga marvel at dc naman ako. Pero yung mga sikat na characters lang. Hindi naman
ksi kilala yung iba. I'll show you sometime." parang gusto ko siyang pasayahin.
Para kasing meron siyang hindi magandang memory nung sinabi niya yun.

"Talaga? Gusto mo bang sumama saken sa Toycon?" isa itong convention ng mga toy
collectors.

"I never miss that convention. In fact, dun ko nabili yung ironman last year." s
abi ko sa kanya.

Nakatingin pa rin siya saken. Parang hindi siya makapaniwala.

"Why?' tanong ko. Para kasi siyang tanga. Di makapag salita.

"I don't know. It's just...I'm just amazed. Ngayon lang ako nakameet ng babae na
mahilig sa action figure. Though marami akong nakikitang mga babae sa toycon na
mga collectors din. Pero yung may kakilala ako na close saken, parang ewan ko,
di ko ksi maexplain. Others ksi find it weird." ang haba ng explanation niya noh
pero parang kulang pa rin.

Umakbay siya saken.

Natatawa tuloy ako sa explanation niya. Wala ata akong naintindihan dun.

Napangiti ako.

"Anong nginingiti mo dyan ha?" atnong nito sabay sundot sa tagiliran ko.

Napatili ako may kilit kasi ako dun. Tumawa ito. Gaganti sana ako kaso hinawakan
niya yung kamay ko. Niyakap niya ako.

Maya maya binuhat ako. Napatili na naman ako. "Uy ibaba mo nga ako!"

Binaba niya ako sa kama. Tumingin siya saken ng nakakaloko.

"Ikaw ha may binabalak kang masama noh." biniro ko siya kasi kinakabahan na nama
n ako.

"Hindi ah, maganda ang binabalak ko." pagkasabi nun pabagsak siyang pumaibabaw s
a aken. Napasigaw talaga ako. Akala ko masasaktan ako. Hindi pala ksi nakatukod
yung kamay niya sa kama.

"Alam mo ang ingay mo noh." natatawang sabi nito.

Pinagmasdan niya yung mukha ko. Pinisil niya yung ilong ko. "Ang cute cute mo ta
laga." gigil na sabi nito.

"Arraaay!" ang sakit non ha. Hinampas ko siya. "Umalis ka nga diyan ang bigat mo
. " daganan ba naman ako eh ang laki niya noh.

"Eh kung ayoko? At tska ako mabigat? Hindi ka naman ngreklamo dati na mabigat ak
o." makahulugang sabi nito. Pinipigil nito ang tawa niya.

Nagblush naman ata ako. $hit. Ipaala na naman daw ba.

Tumawa ito ng malakas. "You're blushing again!"

Niyakap niya ako. "Nahihiya ka pa ba saken?"

Ano ba tinutukoy niya?

Siyempre nahihiya pa rin ako pero siyempre hindi ako umamin. Umiling ako.

"Naiilang lang ako." yun lang ang nasabi ko.

"Wag ka ng mailang. Masanay ka na. The moment we met kahit na wala pang formal a
nnouncement we are already engaged. Tapos magpapakasal din naman tayo. At tsaka
kasal na lang naman talaga yung kulang saten di ba, kasi para na rin naman tayon

g mag asawa." ngumisi ito. Nakuha pa niyang ngumisi samantalang awkward na awkwa
rd ang pakiramdam ko.

Parang hindi pa rin kasi ako maka move on sa mga bagay bagay. Nung isang gabi na
kita ko si Vince, narealize ko mahal ko pa rin siya. Tapos hindi pako nakakaget
over sa nangyari samen ni Russell, tpos eto engage pala kami. At may girlfriend
siya at may pakalat kalat na babae sa bahay nila na halatang may gusto sa kanya.
At parang may something sa kanila alam ko yun. Teka, tanungin ko kaya?

"Uhm, Russell, may itatanong ako?" nag aalangan ako.

"Ano yun?"

"Yung babae na walang boobs..." pinipigil niya yung tawa niya. "...anong ginagaw
a niya dito sa bahay niyo?"

"At bakit mo naman naitanong yan? Nagseselos ka ba?" asar niya saken.

"Hindi ah, parang nagtatanong lang." umiwas ako ng tingin.

"Di ko nga rin alam eh. Hayaan mo tatanungin ko siya. Sasabihin ko pinapatanong
mo. Ako nga rin kasi nagtataka. May bahay naman sila sa Quezon City. Ewan ko ba
kung ba't sumisiksik siya dito. Siguro may gusto siya saken. At balak niya akong
pagsamantalahan pag natutulog ako." pigil na pigil ang tawang sabi nito. Pinagt
atawanan niya ako akala niya nagseselos ako. Nakakainis.

"Tumabi ka nga, nangangawit na'ko." naiinis ako sa kanya. Gustong gusto pa niya
na andito yang babae na yan. Natutuwa pa siya na may gusto ito sa kanya.

"Ayoko nga." natatawang sabi nito sabay patong nung dalawang hita niya sa hita k
o para di ako makakilos.

"Masakit ha, ang bigat mo, di ako nag bibiro." sumeryoso ako.

"Ah ganun ba? Oh sige ganito na lang." umikot siya pahiga at hinatak niya ako. N
apasigaw ako sa gulat ako naman ang nasa ibabaw niya.

"Uy ano ka ba umayos ka nga baka mamaya may pumasok abutan tayo ganito hitsura
natin."

"Wag kang mag alala kanina ko pa nilock yung pinto pagpasok ko." pilyong sbi nit
o.

Hinampas ko siya ng mahina.

Tumahimik kami bigla. Nagkatitigan kami.

Sumeryoso yung mukha niya.

He pulled me closer. "Ewan ko ba, gusto ko lagi kitang nasosolo. Gusto ko lagi n
a lang tayong ganito. Kagabi lang magkasama tayo pero parang namimiss kita lagi.
"

Waaah! alam ko na to. Kinakabahan tlaga ako.

Maya maya I felt his lips pressed to mine.

He rolled on top of me.

He's kissing me gently tasting my mouth.

His kiss grew intense.

I felt his hand tight on my hair .

His lips followed the curve of my neck.

Naeexcite ako na kinakabahan. I don't think I'm ready for "it" again.

He's now unbuttoning my blouse impatiently. He unclasped my bra exposing my full

ness. " I will punish you for not letting me sleep at night." He said in a playf
ul smile.

His lips touched me intimately and I moaned. I could barely breathe. He stopped
and hurriedly removed his shirt. His eyes are bored on my blouse so he pulled it
down to my waist. He pulled them off carelessly.Then he grabed me from the wais
t and wrapped my legs around his waist and embraced me. I felt the familiar warm
th of his body.

But ready or not? I don't think I can allow him to stop.

His kissing me again. His kisses are ruthless and he couldn't stop. My body arch
ed backwards in pleasure when I felt his lips on my breast.

"I can't stop.." parang nagmamakaawang sabi nito.

I smiled. "Then don'.t"

And I slid my hands to his hips trying to remove his shorts.

He stopped me. "Not yet baby, after you." And now he's pulling my skirt up and
removing my undies.

TOK TOK TOK!!!!

I stiffened. But looks like he didnt hear it.

I felt his hands beetwen my legs.

"Russell may kumakatok" nanghihina kong sabi.

"Dont mind it." tuloy pa rin siya sa paghalik sa akin.

He pulled my hips closer.

"Open up for me baby." namumungay ang matang sabi nito.

OMG! Hindi pwede my tao sa labas ng pinto.

"Russell, no, may tao." I tried to restrain him.

Biglang dumilim ang anyo niya. Huminto saglit. Pumikit siya.

Galit na tumayo ito at binuksan ang pinto pero nakakabit pa rin ang chain nito.

Sumilip siya. "Whaat?!" pasigaw niyang tanong.

"Lunch is ready. Kanina pako kumakatok ba't ayaw nyong buksan?." si sandok.

" Sunod na kami." padabog niyang sinara yung pinto.

Pinagbagsakan niya ng pinto si sandok.

Umupo siya sa gilid ng kama. Humawak siya s buhok niya na parang gusto niya ito
ng sabunutan. Maya maya tumignin siya saken.

Ngumiti ito. "Get dressed. Baka sa susunod na may kumatok, kahit na gibain pa ni
la yung pinto I wont stop." At pinisil pa nito ang isa kong nipple. Tumayo lah
at ng balahibo ko. Tumayo ako agad para magbihis para mapagsamantalahan pa ko ha
haha.

"Russell.."

"Ano? " tumingin siya sa hawak ko.

"Nawawala yung ibang buttons ng blouse ko."

Pagbaba namin nagulat ang mama ni Russell pero di naman siya ngpahalata. Ngumit
ito na parang natuwa pa nga.

Si sandok as usual, kelan ba nagliwanag ang mundo nito simula nung dumating kami
.

Pano kasi maluwag na tshirt ni Russell ang suot ko ngayon terno ng maiksi na ski
rt na suot ko kanina. Parang gusto kong lumubog sa kahihiyan. Alangan naman na y
ung blouse na kulang ang button ang isuot ko eh di lalong nakahiya. Mabuti nga h
indi yung bra ko ang nasira. Makahaltak kasi to si Russell wagas. At wala lang
sa kanya na nahihiya na'ko sa suot ko. Parang tuwang tuwa pa siya na suot ko ang
tshirt niya.

Haay, parang hindi ata maganda yung unang impression saken ng mama ni russell. P
ero parang natuwa pa siya nung makita kami kanina pagbaba namin.

Ganun pa man, masaya ako at nakapg bonding kmi ng mommy niya kahit papano. Umali
s ksi si russell saglit at may pupuntahan daw.

Nalaman ko na close pala sila ni mommy. Si mommy ang tinuturing niya na isa sa m
ga trusted friends niya.

Marami daw silang secrets at kalokohan. May pagkapilya ang mommy niya. Kanino pa
kaya siya magmamana.

Nalaman ko rin na nakabili rin sila ng property sa Spain malapit sa block namin.
After ng graduation, isasama ni mommy si Russell sa Spain para pag aralan yung
business dun.

Pagbalik niya tsaka namin aayusin ang mga kailangan sa kasal.

Nalaman ko rin na may kuya pala si Russell, si Ralph. Pero parang iwas magkwent
o ang mama ni Russel dito.

"Maam telepono, Janine daw ho." dun naputol ang pag uusap namin.

"I'm sorry iha I have to take it. It's along distance call, kahpon ko pa inaanta
y" excited na sabi nito.

Naiwan ako saglit sa sala. May mini office ksi ang bahay nila at dun niya sinago
t ang tawag.

"Overwhelmed?" si sandok.

"Excuse me?" sagit ko sa knya.

Tumawa ang impakta. "I said dont be too overwhelmed. Kaya maganda ang pakikitung
o nila sayo dahil ayaw nilang mapahiya."

"What do you mean?" naguguluhan kong tanong.

" Ralph, is missing." nakikinig pala ito sa usapan namin at tinuloy ang kwento n
g mama ni Russell.

And so, ano naman ang paki ko kung nawawal yung kuya ni Russell.

"Why do i care?"

"You should... Because he is supposed to be your fiancee."

Nagulat ako.

"I don't what you're talking about."

"Gusto nilang matuloy yung engagemnet kaya si Russell ang pinalit. "

Nila? Lahat sila pati si mommy alam niya.

"And FYI, Russell is my fiancee. "

"Waht did you say?"

"Yes my dear, we are already engaged. So pag lumitaw si Ralph prior to your wedd
ing, kahit announced na ang engagement niyo, Si Ralph pa rin ang magpapakasal sa
yo. And that's why im here because I"ll do everyhting i can para mahanap si Ralp
h. Our wedding is set in August and it can't be cancelled. Napamigay na ang mga
invitations. So habang wala pa si Ralph, si Russell muna ang fiancee mo."

"And I can see that Russell is enjoying your company." makahulugang sabi nito ha
bang tinitingnan ako nito mula ulo hangang paa.

"Dont worry hindi lang ikaw ang babeng inuuwi niya dito kahit andito ako. Kilala
ng kilala ko Russell, kahit gaano pa kadami ang babae niya ako pa rin ang binaba
lik balikan niya."

"And another food for your thought, our marriage and engagement are not arranged
. You can even ask Russell about it." pagkasabi nun tinalikuran ako.

Para akong ipinako sa kinatatayuan ko.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Hirap akong isulat itong UD na ito. I really couldn't find subtle words to desc
ribe some of the details sa BS. I'm so glad marami ang ngbabasa ng story ko. Th
anks for the continous support. Kahit hindi ako nakakapag UD madalas andyan pa r
in kayo ng aabang. I'm also working so I hope you understand.
God bless.
*-* fujeeko

*******************************************
[22] Chapter 20: Confused
*******************************************
HALEY'S POV

Ang bilis ng araw.

Monday na naman.

Birthday ko na sa Sunday.

Kasabay nito ang engagement party.

Hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ng Camille na yun, ang babaeng mukhang
sandok na walang boobs.

Si Ralph ang fiancee ko.

Gusto kong magwala sa galit.

Hindi ko pa nakakausap si mommy tungkol dito.

Nahihiya naman akong magtanong kay tita Cecille.

Hindi ko naman nakausap si Russell nung araw na yun.

Bumalik lang kasi siya para ihatid yung kotse ko tapos umalis din. Kasama nung f
riend niya, Kevin daw ang pangalan.

Ito kasi ang nagmaneho ng kotse ko.

Hindi ko na siya inantay na bumalik.

Nainis ako sa kanya.

Hindi naman siya ngpunta sa condo.

Bakit naman siya pupunta kung sakali.

Nag eexpect ba'ko na pupuntahan niya ako.

Hindi man lang siya ngtext.

O tumawag man lang.

Oo nga pala di naman niya alam ang number ko.

Hmp, hindi man lang niya hiningi.

Naisip ko what's the difference kung si Russell o kaya si Ralph ang maging asa
wa ko.

Tinanggap ko na naman na ang bagay na ito bago ko pa malaman na si Russell ang

fiancee ko.

Simula pa lang tanggap ko na hindi ko kilala ang mapapangasawa ko.

Pero bakit parang tumututol ang isip ko na si Ralph ang mapapangasawa ko.

Dahil ba nalaman ko sa simula pa lang na si Russell ang fiancee ko?

Lintek ka kasi Ralph asan ka na ba?

Sana hindi na ganito kagulo.

Sana ikaw na lang ang nakilala ko na fiancee ko sa simula pa lang.

Ayokong umasa na si Russell ang mapapagasawa ko.

Ayokong masaktan ulit.

Alam ko may nararamdaman na ko para kay Russell pero ayokong pansinin ito.

Kalingan ko itong pigilan habang maaga pa.

At palaisipan saken ang sinabi ni Camille.

Hindi sa sinabi niya na engaged sila ni Russell.

Kundi ang sinabi niya na hindi arranged and engagement nila at marriage.

Siya ang gusto ni Russell at siya ang pakakasalan nito.

Pero bakit sila pa rin ni Vanessa kung ganun.

Gaya nga siguro ng sabi ni sandok na kahit ilang babae pa ang dumaan sa buhay ni
to babalik pa rin ito sa knya.

Ano kaya ibig niyang sabihin?

Ano bang meron sa kanya at gusto siya ni Russell?

Oo maganda siya pero, excuse me lang ha, ayoko nang magsalita.

Pero bakit pumayag si Russell sa engagement namin kung tuloy pa rin sila sa pagh
ahanap kay Ralph.

Pwede namang imove ito.

Oo nga pala nagmamadali na sila kasi sa venture.

Dapat mangyari ito before July ends.

Dapat ang kasal namin ay mangyayari siguro pinaka late na ang first week ng Augu
st.

Eh pwede namang wala munang engagement.

Pwede namang mangyari ito ilang araw bago ang kasal.
Tama, kakausapin ko si mommy na wag munang ituloy ang engagement party namin ni
Russell.
Antayin muna na makita si Ralph tutal patuloy pa rin naman sila sa paghahanap di
to.
Bakit kaya ito nawala?
Siguro nalaman niya na ipapakasal siya sa isang babaeng di niya gusto.

Na may iba itong mahal?

Naiinggit ako sa kanya kung ganun nga.

Matapang siya.
Ako kasi wla akong kakayahang gawin yun.
Marami akong gustong gawin na hindi para sa sarili ko lang.
At hindi ko magagawa yun kung susuway ako sa gusto ng mga magulang ko.

Naisip ko rin ang posibilidad na baka beke itong si Ralph at nandidiri siyang mg
apakasal sa babae. hahahaha
Tama bang aliwin ang sarili.

Nakakaloka.
l
Sa cafe muna ako dadaan, magkikita kami ni Jessica.

Dapat dun ako sa kanila matutulog kagabi kaso baka hindi rin ako makatulog ng ma
ayos kasi walang tigil ang bunganga nito kakukwento tungko sa lakad nila ni Tyle
r.

Hindi ko tuloy nakwento ang tungkol samen ni Russell.

Konti pa lang ang tao sa school.

Maraming slot na vacant sa parking.

Magpapark sana ako dun sa favorite spot ko nang makita kong nakapark ang volvo n
i Russell sa tabi nito.

Ang aga naman nitong pumasok.

Dumeretso ako sa may west wing.

Dun na lang ako magpapark.

Iiwasan ko na lang muna siya.

Hindi nman kami kailangang lagi nagkikita.

One thing hindi naman talaga siya ang fiancee ko.

Ga@o siya may pamove with move with me pa siyang nalalaman yun pala ikakasal na
siya sa iba.

Anong balak niya ibahay kaming dalawa ni sandok.

At pagtapos ano na, pano pag dumating si ralph?

Ayoko ng itanong pa sa kanya kung totoo ba ito.

I don't care anymore.

Wala naman akong magagawa.

They had it all planned.

Kung sino man siguro ang kailangan kung makausap walang iba kung hindi ang magal
ing kong ina.

Pero kilala ko si mommy, hindi siya gagawa ng isang bagay na hindi ko alam at wa
la akong consent.

Sinasabi niya muna ito sa akin bago mangyari ang lahat kahit alam niya hindi ak
o papayag.

Gaya nitong engagement na ito.

Sinabi na niya saken na makilala ko ang fiancee ko sa party.

Pero hindi yung tipong pagdating ko dun eh magugulat na lang ako.

I'm sure mommy has a good explanation for this.

One thing more may usapan kami ni mommy.

May plano rin ksi ako para sa sarili ko after the wedding.

Aykong masira ang buhay ko sa kalokohan nila.

Kapag hindi nagwork ang marriage namin ng fiancee ko I can get an annulment.

Sabi niya siya pa daw ang mag aayos nito if ever.

Pero sinabi rin niya na may fiancee daw is from a very respective family kaya sa
na daw matutunan kong mahalin at pagsilbihan ang magiging asawa ko.

Kumbaga bigyan ko daw ng chance ang marriage namin na magwork kung saka sakali.

Kung sana ganun lang kadali ang lahat.

Bahala na.

Ang sarap talagang magpark dito.

Isang kotse pa lang ang nakapark.

Pangalawa yung akin.

Yun lang medyo malayo ito sa main building.

Hassle pag marami kang dala.

Dadaan ka sa soccer field, library at cafe bago ka makarating sa main building.

Ok lang 2 books lang naman ang dala ko.

Nagvibrate ang phone ko.

"Hello"

"Hello baby girl!" Si kuya.

Himala.

"Oh anong nakain mo?" mataray kung tanong.

"Ang sungit mo naman ang aga aga." Tumawa ito.

"Ano nga bilis na may klase pa'ko?"

Natigilan ito. "Suduin kita mamaya."

"Ano'ng kailnagan mo?"

"Mamaya na susunduin nga kita.' sagot nito

"Wag na dala ko kotse ko." sagot ko.

" Sige daanan na lang kita, Iwan ko na lang kotse ko. What time uwi mo?"

"5pm." malapit na ko sa cafe.

"o sige." binaba ko na agad ang phone.

Di na ko nagtanong kung bakit.

Alam ko kasi pag ganun, ang sasabihin niya ay something na hindi pwedeng idiscus
s sa phone.

Bakit kaya?

Nagmamadali din kasi ako sa paglalakad baka makita ko si Russell.

May ngpaparactice kasi sa soccer field.

Hindi na ako tumingin dito.

Nakita ko agad si Jess pagdating ko sa cafe.

"Ang aga naman. Ano bang sasabihin mo? " di ko malaman kung excited sa sasabihin
ko o bad trip kasi maaga kaming ngkita.

"Order muna tayo" sabi ko.

Sandwich lang inorder ko tska milkshake.

Salad lang din inorder niya tska juice. "So ano na?" panimula nito habang hinaha
lo niya ang salad.

Di talaga siya makapag antay.

Nagstart ako sa party.

Hanggang sa malaman ko na si Russell pala ang fiancee ko.

Napatigil siya sa pag nguya.

Nanlaki ang mata nito.

Nakwento ko rin na nagpunta ako kahapon kila Russell at nameet ko ang fiancee ni
to.

Naguluhan siya.

Sinabi ko na proxy lang pala si Russell dahil ang kuya nito ang fiancee ko talag
a.

Na nawawala si Ralph.

"Teka lang ha, isa isa lang. Di pa nga ako nakakarecover dun sa pagiging mg fian
cee nyo ni Russell tapos hindi pala tlga kayo ang magpapakasal."

Hehehe sabi ko na nga ba eh. Pentium 3 lang ksi ang procesor nito ni Jess. Ang s
low.

Inulit ko.

Sabi ko si Russell muna ang proxy na fiancee ko habang di pa nakikita ang kuya n
ito na tototong fiancee ko.

Kasi si Russell may fiancee na, si babaeng sandok.

"Ah, ganun?" yung lang ang nasabi niya.

"Teka tinanong mo na ba si Russell tungkol dito, kung totoo nga ito? Malay mo na
man gawa gawa lang ito nung babae na yun?" sabi ni vanessa.

Sa tingin ko hindi.

Kung nakita lang niya ang mukha nung sandok na yun habang sinsabi niya ito malam
ang maniniwala rin siya dito.

Ako nga natulala saglit eh. Kita ko kasi ang confidence sa mukha ni Camille.

" Sa totoo lang wala na akong pakialam. Gawin na nila ang gusto nilang gawin. Wa
la namang magbabago. Sa umpisa pa lang hindi ko naman talaga kilala kung sino ma
papangasawa ko pero tinanggap ko na ang bagay na yun." naiinis kong sagot.

"Pero hindi ba mas maganda kung si Russell na lang tlga ang pakakasalan mo, you
know what I mean?" nag aalangang sabi nito.

Siguro iniisip niya tutal may nangyari naman na samen.

"Nung una naisip ko na iyon, pero baka sumakit lang ang ulo ko. Nakita mo naman
di ba sobrang gwapo. " sarcastic kong sabi.

"Sa bahay nila may babae siya, sa school may iba pa syang babae, ayoko na sanang
mapabilang pa. " dagdag ko.

Nakita ko may naglalarong ngiti sa labi nito.

"Pero friend, nung malaman mo na si Russell ang fiancee mo, ano naramdaman mo? y
ung totoo?" curious niyang tanong.

Yung totoo? Ano nga ba?

Natuwa ba? Na excite?

Di ko lang makalimutan yung expression niya nung makita niya ako sa party.

"I don't know. Medyo magaan lang yung feeling ko ksi kilala ko siya. " yun lang
ng nasabi ko.

"Hindi nga!" kulit nito.

"Yun nga." ulit ko.

Nangingiti ito. "Dun ka ba natulog kagabi sa kanila?"

Namula ako.

Naala ko muntik na namang may mangyari samen kahapon.

"Hindi." sagot ko.

Hindi ko naikwento ito sa kanya.

Kukulitin ako lalo nito. At isa pa nahihiya ako.

Hindi ko na rin nkwento sa knya na dun natulog sa condo si russell nung gabi ng
party.

Hindi ko rin nakwento sa kanya na ngakita kami ni Vince sa parking lot at nakita
kami ni Russell sa isang hindi kanais nais na eksena.

Ang bad ko noh.

Nagsimula na akong kumain.

Maya maya may lumapit sa table namin.

"Pwedeng maki share?'

Si Jason.

"Sure." sabi ko at nilagay ko yung ibang gamit sa sulok.

Ano ba yan di na naman kami makakapag usap ni Jess.

Tiningnan ko ito.

Bagong ligo siya.

Hindii ko maiwasang hindi humanga dito.

Siguro kung hindi ko nakilala si Vince at si Russell baka magkagusto ako dito.

Parang magkakalevel lang kasi ang kagwapuhan nila.

Ewan ko ba, parang iba pa rin ang dating saken ni Russell.

Sabi nga ng mga bakla, ito yung tinatawag nilang may animal apppeal.

With matching "Roooaaaarrr!"

EEwwwwww! hahaha.

Tutal malaki ang table na kinuha namain. Good for 6 persons.

Tumabi siya saken.

Nakatingin si Jessica ngtatanong ang mga mata nito.

"Jason , si Jessica pala, bestfriend ko."

"Hi!" todo ngiti si Jess sabay abot ng kamay kay Jason.

Nahihiya namang inabot ito ni Jason.

Nag hi lang din ito.

"Ang aga niyo naman, anong oras ba pasok niyo?" tanong nito.

Ang pinakamaaga kasing pasok 8am. Qurter to 7 pa lang.

"May gagawin pa kasi kami kaya maaga kming pumasok. " yun na lang ang sinabi ko

"Mahirap ba yang course niyo?" tanong nito at nagsimula na siyang kumain.

"Hindi naman, masyado lang maraming ginagawa tska marami kang dapat basahin."sag
ot ko.

Tumingin ako sa kanya.

"Practice ulit kayo?" tanong ko.

"Oo, nakakpagod nga eh, sobrang aga sa morning tpos meron pa sa hapon after clas
s. Malapit na kasi ang foundation day sa next Tuesday na yun. " reklamo nito.

Parang si Russell, nagrereklamo rin ito sa pagod.

Naiisip ko na naman yung mokong na yun.

Malamang andito na siya kasi andito yung kotse niya.

"Sino bang kalaban niyo sa demo game?" sumabat si Jessica.

"Taga St Peter." sagot nito.

Natigilan si Jessica.

At alam ko kung bakit.

Player dito ang ex niya, si Ambrose.

Isa rin itong a$shole. Pero mahal pa rin niya ito alam ko.

Parang si Vince lang. Na mahal ko pa rin.

O sige na kami na ang tanga.

Pagtingin ko kay Jess nanlaki lalo ang mata niya.

Bakit kaya?

Parang may gusto siyang sabihin.

Yung mata niya parang may tinuturo sa likod ko.

Nakatalikod ksi ako sa pinto.

Lumingon ako.

Si Vanessa...

Nakapila sa counter.

Kasama si Russell.

Nakakapit siya sa braso nito.

Parang may naramdaman akong kirot sa dibdib ko.

Binawi ko yung tingin ko.

Bakit magkasama pa rin sila?

Hindi pa ba niya sinasabi dito na ikakasal na kami?

Baka umaasa pa siya na makita si Ralph kaya wala siyang balak sabihin dito.

Kita ko ang concern sa mukha ni Jess.

Yumuko na lang ko.

"Nagdadiet ka ba?" Si Jason.

Nagulat ako saglit.

"Ano yun?" tanong ko ulit.

"Sabi ko nagdadiet ka ba? Sandwich lang kasi inorder mo." tanong nito lumapit ng
konti saken para marinig ko yung sinasabi niya.

Sasagot sana ako ng...

"Oh clasmatess, you're here" Si vanessa.

Napakaplastic ng ngiti nito.

Nakakapit siya na parang tuko sa braso ni Russell.

Tumingin ako kay Russell madilim ang mukha nito na nakatingin kay Jason.

Anong problema niya?

Wala kaming reaksyon pareho ni Jess.

"Pwede bang makishare?" tanong nito.

Ang dami namang bakante na table anong nakain nito.

Di naman kmi close.

Tsaka di ba galit ito kasi ngseselos siya saken.

Walang sumagot samen ni Jess.

"Sure." Si Jason ang sumagot.

Tumango siya kay Russell.

Magkakilala naman kasi sila.

Tumabi si Vanessa kay Jess. Tumabi saken si Russell para magkatapat sila ni Vane
ssa.

Vacant seat
jason

jess

vanessa

ako

russell

Napaka awkward ng sitwasyon.

Kinain ko na yung sandwich ko.

"Gusto ma sayo na'to? Busog na ksi ako eh." alok ni Jason sa strawberry cake na
dessert niya.

"Hindi ok na'to. " sagot ko.

"Alam mo hindi mo na kailangang magdiet." sabi nito.

"Ano ka ba, sa babae dapat ng magdiet pag ganyan ang katawan kay Haley. Lalo na
pag may mga unwanted fats. " sabat ni Vanessa

Muntik akong mabulunan sa sandwich na kinakain ko.

Excuse me, ako my unwanted fats?

Bakit di mo itanong diyan sa boyfriend mo kung may unwanted fats ako.

Bigla ko kaya siyang ganunin noh.

Tumahimik na lang ako.

Nakatingin lang saken si Jess.

"Sa tingin ko tama lang naman yung katawan niya. Kung ako tatanungin ayoko ng pa
yat." sabi naman ni Jason.
Tama bang katawan ko ang pag usapan.

Si Russell kaya ano ang tingin niya sa katawan ko.

Sabi niya kasi beautiful daw ito..hahaha

Ano ba yan kung ano ano na naman ang pumapasok sa isip ko.

Tsaka ba't ba ako ngpapaniwala dito eh bolero nga pala tong babaero na'to.

"May date naba kayo sa dance? tanong ni Vanessa.

Iniba nito ang usapan.

"Ako wla pa nga eh, gusto ko sanang ayain si Haley.'" napatingin ako kay Jason.

Kita ko sa gilid ng mata ko napatingin saken si Russell.

"Why not, Im sure wla pa naman siyang date. Di ba Haley? at ngumiti siya saken n
g napakatamis.

Plastic talaga.

"Im not sure kung pupunta ako." walang gana kong sagot.

"Bakit naman? You should give yourself a chance na magkaroon naman ng ibang dat
e especially andaming available na guys diyan." makahulugang sabi nito.

"Oo nga sige na Haley. Wala ka pa naman palang kasama eh. Last year sino ba ang
date mo?" tanong ni Jason.

Binitawan ko yung sandwich ko.

Nawalan na'ko ng gana.

Syempre si Vince ang partner ko last year.

"Yung date niya ksi last year may date na iba." sagot ni Jess.

Tiningnan ko ng masama si Jess.

"I'll let you know if I change my mind" sabi ko tapos ngumiti ako kay Jason.

Sumama ang mood ko.

Naalala ko na naman si Vince.

Andito pa sa ngayon sa harap ko sina Vanessa at Russell.

Wala ba silang pambili ng drinks nila at share pa sila.

Ito ang isa sa mga iniiwasan ko.

Hindi ko matagalan ang makita silang magkasama.

Hindi ko alam kung pa'ano ako kikilos.

Parang hindi ako makahinga.

Si Russell parang wala lang sa kanya.

Sanay na sanay palibhasa babaero. hmp!

Nag vibrate ulit yung phone ko.

Si kuya naman.

Susunduin daw ako.

"Sinong mag uuwi ng kotse ko?" tanong ko.

Si Mang Berting daw kukunin niya ngayon.

"Ngayon na?" gulat kong tanong.

Nasa labas na ng gate si Mang Berting.

"Sige sure ka na susunduin mo ko ng 5pm ha." kundi wala akong gagamitin.

Binabaan ko na siya.

Pagtingin ko nakatingin silang 4 saken.

"Sino yun?" Si Jessica.

"Si Hans pinapasundo yung kotse ko. " sagot ko.

Hindi ako sanay tawagin siyang kuya.

Tumayo ako, ibibigay ko yung kotse kay Mang Berting.

Si Mang Berting ang mag uuwi ng kotse ko.

"Excuse lang ha." at umalis na'ko.

Hindi ko man lang tiningnan sina Vanessa at Russell.

Parang kay Jess lang at kay Jason ako nagpaalam.

"Sino si Hans? Boyfriend niya?" si Jason ang nagtanong.

"Oo." walang gatol na sagot ni Jessica.

Hindi na'ko lumingon.

Baliw talaga tong si Jess.

Alam naman niya na kuya ko ito.

Ano kaya trip nito?

Hayy..
Nakakainis talga to si kuya isa pa'to.
Pwede namang kotse ko na lang ang gmitin namin.
Nakita ko naman agad si Mang Berting sa labas ng gate.
Pagkabigay ko ng susi sa kanya bumalik na agad ako sa loob.
Pero hindi na ako bumalik sa canteen.
Balak kong dumerecho sa likod ng school.
Pagliko ko sa may library....
"Haley..." may tumawag saken.
Lumingon ako.
"Pwede ba tayong mag usap?" nagmamakaawang sabi nito.

--------------------------------------------

After few hours.....

Pagtapos ng klase dumrecho agad ako sa gate.

Baka andun na si kuya.

Maghapon akong wala sa sarili ko.

Hindi naman na ako tinanong ni Jess kanina kung ba't di na ako bumalik sa cantee
n.

Alam naman na niya kasi ang dahilan.

Tinanong lang niya kung saan ako galing.

Munitk pa akong malate sa first subject.

Sinabi ko sa kanya na sa tabi tabi lang.

Pag ganun alam na niya na ayaw ko muna itong pag usapan kya hindi na ito nagtano
ng.

Paglabas ko ng gate andun na yung civic ni kuya.

Nakaupo siya sa gilid nito.

Ayos to magpark si kuya nakabalagbag sa driveway yung unahan ng kotse niya.

Parang siga lang.

Sabagay di naman kmi magtatagal dito.

Pagkakita saken..

"Baby girl!" sabay buhat saken at inikot ako sa ere.

Natatawa ako.

Niyakap ko rin siya.

Namiss ko rin tong mokong na'to.
"i miss you!" sabay kiss saken.
parang sira lang hahaha
Ganito kalambing saken si kuya.
Lalo na pag matagal kming di nagkikita.
BEEEEPPP BEPPPPP!
Palabas ang isang sasakyan.

Napatingin kami pareho dito.

Natatawa kami pareho.

Binaba ako ni kuya tapos pumasok siya sa kotse para iatras ito.
Ayan kasi.
Nagulat ako.
Teka..
Yung sasakyan na palabas, isang volvo.

Kotse ni Russell.

Bago pa'ko makapag react narinig ko ang busina ng kotse ni kuya.

Nagmamadali akong sumakay dito.

Huminto kami sa isang Spanish resto.

Mahilig si kuya sa mga Spanish food.

"What do you need?" sabi ko agad pag upo namin.

Tumawa siya.

"Relax ka lang baby girl! Di mo man lang ba ako kukumustahin." sabi nito

Dapat siya muna diba, siya tong nawala ng ilang linggo tapos ngayon lang nagpaki
ta.

"Nagtataka lang kasi ako eh." habang nakatingin sa menu.

"Nagkita na ba kayo ni mommy?" tanong ko sa kanya.

"Hindi pa nga eh. Panay ang tawag nga eh di ko sinasagot." ayos ah.

Di nako nagtaka.
Kung may mas rebelde saming dalawa si kuya yun.

Matigas pa ang mukha nito. ahahaha

"I'm getting married" sabi ko sa knya.

Tumawa ito ng malakas.

Akala ko magugulat siya.

"So, you're the first victim." naiiling na sabi nito.

"Alam mo?" tanong ko sa kanya.

"Of course! Malamang kung may anak silang babae ako ang magpapakasal. Pero sorry
baby girl. Looks like this is your destiny." nakangising sabi nito.

Ibang klase si kuya, parang he's taking it lightly.

Huminga ako ng malalim.

Ako na lang pala ang di nakakaalam.

"Dadating din pala si daddy sa Friday" pag iiba ko ng usapan.

Natigilan ito.

"What's the problem?" tanong ko.

Tumingin siya saken ng seryoso.

"May malaki akong problema. "

Nakabuntis ba siya?

Nakapatay?

Nang rape? Nyeee, malayo ata yung huli.

Sa gwapo ng kuya ko hindi ata mangyayari yun.

Marami ang nagkakandarapa dito.

"Ano naman ang kinalaman ko dun?" may sarili rin akong problema

"Pautang naman baby girl!"

Toinks!

Ang cheap ha!

Tong gwapong nilalang nato nangungutang.

Tumawa ako ng malakas.

"Are you serious? natatawa talaga ako.

"Oo, hindi ako nagbibiro." seryoso nga siya.

Tumigil ako saglit.

"How much?" tanong ko.

"Dalawang milyon"

"Whaaat?!" napalakas ata boses ko. "Saan ako mkukuha ng ganun kalaking halaga?"

Tumingin siya sa paligid.

"Hinaan mo boses mo." bulong nito

"Sige na baby girl. Di ba may trust fund ka. Pwede mo ng galawin yun after ng 18
th birthday mo."

Aba iniispatan niya pala ang trust fund ko.

"What about yours?" ano siya sinuswerete.

"Ganito kasi yun, di ba nghiram ako ng pangbusiness kay papa. Tatlo kaming magka
sosyo ng mga classmates ko nung college. Ang nangyari yung isa na in charge sa f
inaces tinakbo lahat ng pera." hirap na paliwanag nito.

"Whhaat?!" napalakas na naman ulit boses ko.

Nahihilig ata ako sa "what' ngayon.

"Actually last year pa nangayari yun. Nagloan kami para masave ang bussiness. Na
galaw ko rin yung trust fund ko. Eh parang ngayon lang ulit kami bumabawi kaya s
ayang naman. Kaya hihingi sana ako ng tulong sa'yo."

"No way!"

"Sige na please, ikaw na lang malalapitan ko. Tsaka yari ako pag nalaman ni papa
." parang batang nagmamakaawa ito.

Gagamitin ko kasi yun kung sakaling ano man ang mangyari pagkatapos ng kasal. Ma
y balak ksi akong tumakas ahahahaha.

Charing lang. Kung may balak ako di sana bago na lng kasal.

Basta sikreto hehehe.

"Pag iisipan ko.' pakipot ko.

"Sige na baby girl, please kahit ano hilingin mo na pabor gagawin ko."

Hmnnn..

"Kahit ano?"

"Oo, kahit ano?"

"Sige." sabi ko.

Mag iisip muna ako kung ano hihingiin ko dito.

"Yes." siya naman ang napalakas ang boses niya.

Parang sinagot lang siya ng manliligaw niya.

"Ano ka ba nakakahiya, hinaan mo nga yung boses mo!" ako naman ang nahiya ngayon
.

"Kelan mo naman ito kailangan?" tanong ko.

"Bukas sana"

"Ayos ka ah"

"Kailangan na kasi eh."

Pambihira. Bakit bukas pa ba't di na lang kaya ngayon.

"O sige itatransfer ko nalng sa account mo."yung lang ang nasabi ko

Alam naman niya na di ko siya matitiis.

Kung tutuusin close kami ni kuya.

Nung nag college lang kami nagkahiwalay talaga.

Nalaman ko na may bago siyang girlfriend.

Lagi nama siyang may bago actually.

"Nameet mo na ba yung fiancee mo?" biglang tanong nito.

Nagulat ako sa biglaan niyang pagtatanong.
"Oo." matabang kung sagot.

"Kumusta naman?" tanong ulit nito.

"Ok lang." ikli ko sumagot.

"Ang tipid mo namang sumagot." natatawang sabi nito.

Ano gusto niya tumambling ako sa tuwa.

"Wag kang mawawala sa birthday ko ha. " lambing ko sa knya.

"Kelan ba ako nawala."
"Last year madaling araw ka na dumating." nagtatampo kong sabi.

"At least dumating ako."

O di ba utang na loob ko pa.

Namiss ko yung ganito.

Ngayon na lang ulit kami nagkausap ng ganito.

Nalaman ko na isa sa mga pinagkakagastusan nila ay ang panghahanap dun sa kakla

se nila na nangulimbat ng mga shares nila

Nag hire sila ng detective para hanapin ito.

At may lead na daw sila.

Kapag naibalik nito yung pera nila malamang maaga rin niya akong mababayaran.

Ok lang naman kung tutuusin hindi mko pa naman ito kailangan.

Lihim ko siyang pinagmasdan.

Nagmatured siya.

May konti siyang balbas. Pero napakagwapo pa rin ng kuya ko.

Crush nga ito ni Jess.

Pero ayoko siya para kay Jess. Baka paiyakin lang niya ito.

Napaka babaero rin kasi nito.

Laging ako ang ngpapanggap na gf niya pag ayaw na niya sa babae.

"Eh pa'no na nga pala yung boyfriend mo?" biglang tanong nito

Kilala niya ksi si Vince.

Tuwing birthday ko kasi lagi siyang andun.

Hindi pa niya alam na wala na kami.

Naala ko ang nangyari kanina sa school nung pagkahatid ko nung kotse kay Mang Be
rting.

Ito ang dahilan kung ba't tulala ako maghapon sa klase.

Flashback.

Ito ang nangyari kaninang umaga pagliko ko sa may library na dapat dedereacho sa
na ako sa likod ng school.

"Haley" may tumawag saken.

Lumingon ako.

Si Vince.

Lumapit siya saken.

"Pwede ba tayong mag usap?" tanong nito

"May klase pako."

"8 pa namn di ba? kahit 10 min lang pls." nagmamakawa ito.

Nag isip ako saglit.

Para matapos na'to.

"Sige.'

Hinawakan niya ang kamay tapos inaya niya ko na maglakad pabalik.

Parang alam ko na kung saan kmi pupunta.

Bumitaw ako sa pagkakahawak niya.

Sa may gilid ng gym.

Dito kami madalas pumunta pag gusto naming ng privacy.

Walang msydong tao pag ganito kaaga.

May mga bench dito at umupo ako sa pinakadulo.

Umupo siya sa tabi ko.

Tahimik kami pareho.

"Your time starts now. " sarcastic kong sabi.

Huminga siya ng malalim.

Hinawakan niya yung mga kamay ko tapos tumingin siya sa mga mata.

"I want you back....please."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Sa wakas natapos ko rin. Dapat tomorrow ko pa ito ipopost. Pasensiya na kung mar
aming typo. Makakatulog na rin ako sa wakas hahaha. May pasok pa'ko mamayang gab
i.
Thank you sa lhat ng mga readers . I really don't how things work here sa watty.
But isa lang ang alam ko. Ang makapgsulat at magustuhan ng mga readers ang stor
y ko. Kayo ang dahilan kung ba't ng uupdate ako ng wla sa oras instead na once a
week lang sana ito. Mahaba ang kwento na ito. Bigyan ko kayo ng clue, important
e sa mga future update ang conversation ni Hans at Haley. Malaki ang part nito
sa development ng story.
Hanggang sa muli hahaha.....

*-* fujeeko

*******************************************
[23] Chapter 21: The As$hole
*******************************************
AUTHOR'S NOTE...PLS READ!

Para sa mga naguguluhan especially sa mga pangyayari at mga pangalan, let me kno
w. Pero sana sabihin niyo rin kung anong chapter ito para mabalikan ko. Para na
rin sa benefit nag mga susunod pang magbabasa.

Para sa susunod na chapter, ang mga italics yun ang mga flashback. Baka maguluha
n kayo kasi ang kwento ni Vince is via flashback kaso sumisingit ng tanong si Ha
ley. Baka magulat kayo magkakaroon ng dialogue bigla. Pag wala na sa italics an
g sulat nag uusap na sila ni Haley nun, okies.

At isa pa, hindi si Ralph ang kasosyo ni Hans. Sinabi ko na ito sa isa kong comm
ent. Gusto ko lang tandaan niyo yung conversation kasi significant ito sa mga su
sunod na update but it doesn't necessary na applicable ito sa usapan nila ni Hal
ey that time. hahaha at naloka ako dun ha.

Ano pa ba...yun lang muna hahaha..

Eto na si Vince

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

VINCE POV

I need to talk her.

After the last incident at the carpark, I realized that I could not just let her
go.
I still love her.
Nararamdaman ko na ganun din siya.
Walang nagbago.
I missed her so much.
I was a jerk.
An a$shole.
Moron.
$tupid.
Lahat na nang masama na pwede mong itawag akin tatanggapin ko.
I was weak.
Alam kong hindi ganun kadaling ibalik ang tiwala niya saken pero gagawin ko ang
lahat.
Halos tatlong linggo akong nanahimik.
I know she was trying to move on.

Minsan, pinagmamasdan ko na lang siya sa malayo.

Ngayon nasa harap ko na ulit siya hindi ko sasayangin ang pagkakataong ito para
magpaliwanag.
"Your time starts now." sarcastic niyang sabi.
Di ko siya masisisi.
Naiintindihan ko siya.
Ang laki ng kasalanang nagawa ko sa kanya.
Di ko alam kung pa'no at saan ako magsisimula.
Siguro kailangan kong simulan sa gusto kong mangyari.
"I want you back, please." sabi ko.
She was shocked.
She gave me a half-baked smile."Ano ako uto uto?"
Sabay bawi agad ng ngiti niya. "Ganun na lang yun?"
Oo nga naman.
"That's the reason I wanna talk to you."
Tumayo siya.
Lumayo siya ng konti saken.
"Sige, makikinig ako." sabi niya.
Nagstart ito last schoolyear.
Busy siya sa finals nila at busy naman kami sa mga inter school competitions.
Last school year yun bago masummer vacation.

Pinakilala saken si Jasmin.

Sabi ni Nike may gusto daw ito saken.
Nailang ako sa knya kasi hindi siya nahihiya na ipakita na may gusto siya sa aki
n.
Lagi daw siyang nanonood ng mga laro namin.
Nag thank you naman ako sa kanya.
Just like any other fan, akala ko dun na matatapos yung paglapit niya saken.
Nang mga sumunod na game andun na naman siya.
Pati mga practice game hindi siya nawawala.
I tried to avoid her kaso inaantay niya talaga ako until matapos ang laro.
At halos lahat ng game namin andun siya kahit inter school pa ito.
Hindi ko naman ito pinansin.
Hinayaan ko lang siya.
Lumipas ang summer nakalimutan ko na ito.
Nung mag start ang klase eto na naman siya.
Unang araw ng practice game namin sa gym present na naman.
Hanggang sa mga umunod na araw.
Akala ng ibang kateam ko wla na kmi ni Haley ksi masahol pa siya dito kung magba
ntay saken.
Nagugulat na lang ako sumusulpot siya kung saan saan.
Sa locker. Sa cafeteria. Sa malapit sa CR. Sa library.

Minsan sumasabay siya saken sa coridor nagugulat na lang ako bigla na lang kumak
apit sa braso ko.
"Bakit wala kang nakukwetno sa akin tungkol sa babaeng yun. Di ba madalas mong i
kwento saken yung mga babaeng nagkakagusto sa'yo. Sabi mo nga para alam ko diba
at hindi ako nagugulat kung may lumalapit sa'yo pag kasama mo'ko." singit ni Ha
ley.
"I did. I'm not sure kung natatandaan mo pero alam nakwento ko sayo."
Tumahimik ito.
Nagpatuloy ako.
Akala ko ordinary lang siya na na babae na may crush sa isang sikat na varsity p
layer sa school.
Na underestimate ko ang pwede niyang gawin.
One time ininvite niya ako sa bar birthday daw ng friend niya.
Hindi ako pumayag.
Hindi naman kasi talaga ako sumasama sa mga ganung bagay lalo na pag hindi ko ki
lala ang mga kasama ko.
Kaso pinilit ako ni Nike ksi type niya yung isang friend ni Jasmin, si Kelly.
Gusto niyang sumama ako at dapat isama ko siya para makilala niya yung babae.
Sabi niya uuwi din daw agad kami.
So pumayag ako.
VIP room ang kinuha nila.
Narealize ko 3 pairs lang kmi.
Akala ko ba birthday bakit parang kami lang.
Ako, tpos si Jasmin. Si Nike at si Kelly. Tpos may isa pang pair.

Hindi naman ako makapag back out ksi andun na kami. Nakakahiya.
Uminon naman ako ng konti.
Konti lang kahit hindi nman ako basta basta nalalasing. May pasok pa kasi kinabu
kasan.
"Bakit mukhang tayo lang ang tao dito?" tanong ko sa kanya.
"Susunod yung iba." sagot naman nito.

Nagpaalam ako na pupunta sa CR.

Pagbalik ko wala na si Nike at si Kelly.
"Asan si Nike" tanong ko.
Tumawa siya.
Mukhang marami na itong nainom.
"Andyan lang yan sa tabi tabi. "sagot nito habang sinasalinan pa ulit ang baso k
o.
"Last na'to, uuwi na rin ako." sabi ko sanya.
Pumayag naman siya.
Nag stay muna ako at nakipag kwentuhan sa kanya ng ilang minutes.
Nakaramdam ako ng hilo.
Yung ang huling natatandaan ko.
Nag aalangan akong ikwento kay Haley ang mga sumunod na nangyari.

Pero kailngan niyang malaman lahat para maintindihan niya ako.

I woke up in an unfamiliar room.

We were in the same bed naked.

Jasmin and I.
I can't remember anything.
I knew something was wrong.
Huling natatandaan ko nahilo ako.
Sa sobrang kalasingan?
Impossible.
Nalasing na ko ng sobra but I never passed out.
Tumingin ako sa kanya gising na ito at nakatingin saken.
"What have you done?!" galit kong tanong sa kanya.
Takot na takot siyang sumiksik sa gilid ng kama.
"I'm sorry. Gusto lang naman kitang makasama." takot na sabi nito.
Gustong makasama?
Takte saan niya ko gustong makasama? Sa kama?
"Bakit mo ginagawa to alam mo na may girlfriend ako? Pinakisamahan naman kita ng
maayos ah. Never kitang binastos kahit over the top na yung pinapakita mo na at
ensyon sken! Kahit nahihiya na ko sa ibang tao. Pa'no mo nagawa to?!"
Umiiyak na siya.
" Alam mo ba na pwde kaming maghiwalay ng girlfriend ko pag nalaman niya ito.Yun
ba ng gusto ha?!" galit kong tanong sa kanya.
Wala pa rin itong kibo. Patuloy pa rin siya sa pag iyak.
"Wag ka na ulit lalapit saken lalo na sa pag nasa school tayo. Ayaw na kitang ma

kita pa!"
Tatayo na sana ako para magbihis.
Niyakap niya ako.
"Please wag mo kong iwasan. Hindi kita kukulitin. Kakalimutan ko tong nagyari. B
abalik tayo sa dati. Kahit hindi mo ako kausapin wag mo lang akong ipagtabuyan.
Hayaan mo lang akong lumapit sa'yo. Pangako ko sayo walang malalaman ang girlfri
end mo."
Walang malalaman si Haley.
Ayoko syang masaktan.
"Dapat lang ksi kapag nangyari yun, kakalimutan ko na babae ka." banta ko sa kan
ya.
Umalis agad ako sa lugar na'yon
"So kelan mo pa ko ginawang tanga?" biglang tanong ni Haley
"I was planning to tell you but I didn't know how."
Huminga siya ng malalim.
"Kelan nangyari ito?' tanong nito.
Tumingin ako sa kanya.
"First week ng klase" sagot ko.
"So parang lumalabas na hindi mo ginusto ang mga ngyari? Pagkatapos na pangyayar
i na yun pa'no mo ipapaliwanag ang nakita ko sa parking lot. Nasa loob siya ng k
otse mo at naghahalikan kayo.?"
Tingin ko binibilang ni Haley ang araw simula nung nangyari yun at nung huli niy
a kaming nakita sa parking lot.
Pinaliwanag ko ulit yung nangyari nung araw na yun.
That day, I was on my way to the carpark sa west wing para antayin dun si Haley.

Nakasunod pala siya saken.

"Vince, pwede ba kitang makausap." sabi nito.
Di ko siya nilingon.
"Di ba sinabi ko na sa'yo na hindi na kita kakausapin. At pwede ba umalis ka na
anytime dadating na si Haley." nagpatuloy pa rin ako sa paglalakad.
Sumunod pa rin siya.
"Saglit lang to importante lang please" nagmamakaawa ito.
Nag isip ako saglit.
Siguro naman di ito aabot ng 5minutes.
Pinapasok ko siya sa kotse baka kasi may makakita na ng uusap kmi.
"Anong sasabihin mo?" sabi ko pagpasok sa kotse.
Yumuko siya.
"Im pregnant."
Para may sumabog na bomba sa harap ko.
Bago pa'ko makabawi sa pagkabigla, hinalikan niya ako.
Pagtpos nun, nakita ko si Haley nakatayo sa harap ng kotse.
Shocked siya.
Nang magtama ang mga namin , I saw pain and hatred in her eyes.
Tumakbo siya palayo.
Hindi ko ito nagawang habulin.

"Bkit mo ginawa yun ha?" galit kong hinarap si Jasmin. "Nananadya ka ba talaga?"
Nag iba yung expression ng mukha.
Galit na ito.
"Ilang linggo din akong nanahimik. Mula ngayon hindi ako papayag na basta mo na
lang ako babalewalain."
I've never seen a woman so desperate like her.
"Kahit anong gawin mo hindi kita pwedeng mahalin. Hindi mo kayang palitan si Hal
ey sa buhay ko. At gagawin ko kung ano ang gusto ko. At wag mo akong tuturuan ku
ng pano kita tratuhin at kung pano kita pakikisamahan.Wala kang halaga saken kah
it na buntis ka pa. At wala akong pakialam!" di ko na talaga napigila ang sarili
ko sa sobrang galit .
Ngumiti sya ng pilit.
"Wala kang pakialam? Ngayon ko lang narealize na napakawalang kwenta mong tao. A
ng tanga ko lang at sayo pa'ko ngkagusto. Minahal kita ng higit pa sa sarili ko.
Bakit ginusto ko ba'tong ngyari saken. Sige hayaan mo, wag mo na'kong intindihi
n at ako na rin ang bahala sa anak ko tutal wla ka namang pakiaalam."
Lumabas siya ng kotse.
Naiwan akong tulala.
Hindim ko alam ang gagawin ko.
Naisip ko Haley.
"Iniwasan mo'ko ng halos dalwang linggo. hindi ka man lang ng aatempt na kontaki
n ako o kaya kausapin." umiiyak na siya.
Nilapitan ko siya.
"Naduwag din ako na harapin ka. Ayaw ko kitang makitang nasasaktan. That day, I
can't forget the pain and hatred that I saw in your eyes. I decided na hindi mun
a magpakita sa'yo. Iniwasan talaga kita." paliwanag ko sa kanya.
Pati na rin si Jessica na alam ko galit din saken.
Naduwag ako na aminin sa kanya na totoo ang lhat ang nakita niya.

Kaya kong harapin ang galit niya.

Madaling magsabi ng sorry.
Pero ang hindi ko kaya ay ang makita siyang umiiyak at nasasaktan.
"Last week, nakita ko kayo sa canteen, ang sweet sweet niyo. Hinalikan mo pa siy
a." sumbat niya sa'ken.
Yumuko ako.
"I decided to give you up. After I found out that Jasmin tried to abort the baby
, ako na mismo ang lumapit sa kanya at nakiapag ayos. Ayokong madamay ang bata.
wala itong kasalanan. " paliwanag ko sa knaya.
Naisip ko na I don't deserve Haley's trust and love anymore.
Nagkamali na ko so I was trying to straighten things out.
So i tried to be nice to her.
Lahat ng gusto niya sinusunod ko.
Madalas siyang maglambing at humingi ng kiss saken kahit marami ang nakakakita.
Siguro isa ito sa mga eksenang nakita ni Haley sa cafe.
Kalat na rin kasi na wla na kami ni Haley.
Sinusunod ko na lang ang mga gusto niya.
Sabi kasi ni Nike hindi daw pwedeng suwayin ang gusto ng buntis lalo na pag nagl
ilihi ito.
Ito lang ang bukod tanging nakakaalam na buntis si Jasmin.
Wala akong ibang pinagsabihan.
"So ok namana na pala kayo, eh ano pang kailangan mo saken at gusto mong makipag
balikan. Hindi ka na ba kuntento sa isang babae ngayon? Para may reserba ka pag
malaki na ang tyan niya?" sarcastic na sabi nito.

Ngumiti ako sa kanya.

"Nalaman ko na hindi pala siya totoong buntis." sabi ko sa kanya.

Napanganga si Haley.

Hindi ko alam kung masasabi ko itong good news.

Sa sobrang awa na saken siguro ni Nike kaya sinabi na niya ang totoo.
Nawalan kasi ako ng gana sa basketball.
I gave up being a captain of the team.
At sinabi ko na hindi na rin ako maglalaro.
Kaya siguro naguilty na rin siya.
Kaya sinabi na niya saken na hindi totoong buntis ito.
Nadulas daw kasi si Kelly nung one time na malasing ito.
She lied about the pregnancy.
Sinadya niya ang lahat para magkasira kami ni Haley.
Pati ang paghalik niya saken sa parking sinasya na rin ito para makita ni Haley.
Lahat gawa gawa lang niya.

Pagkukunwari lang din ang balak niyang pagpaabort daw sa bata.

Alam nito na baka sakaling lumambot ako sa kanya.
At nakuha niya ang gusto niya.

Ako ang kusang lumapit sa kanya.

At sabi pa ni Nike nagbabalak pa ata sila to lure me again para maging totoo na
ang pagbubuntis nito.
Nung malaman ko ang lahat ng ito hindi ko na magawang magalit pa kay Jasmin.
Wala na akong panahon at ayoko ng mag aksaya ng oras pa sa kanya.
Ang alam ko lang napakasaya ko kasi hindi pala ito totoo.
Para akong nabunutan ng tinik.
That's the first time I texted Haley.
"Now im free from her pwede na tayong magsimula ulit." sabi ko sa kanya.
Walang tigil ang pagtulo ng kanyang mga luha.
Niyakap ko siya.
Naramdaman ko yumakap din siya saken.
"I don't think mahalaga pa ang mga ito. Alam mo ba na ang daming nangyari saken
nung mga panahong wala ka sa tabi ko." humagulgol siya.
Niyakap ko siya ng mahigpit.
"I'm sorry. Andito na ulit ako. I'll never leave you." I kissed her hair.
Tumingin siya saken.
"Maraming nagbago saken. Hindi na ako ang dating Haley na kilala mo." malungkot
na sabi nito.
Hinawakan ko yung mukha niya.

"I don't care. Ang importante ok na ulit tayo." sabi ko habang pinupunasan ang l
uha niya.

Umiling siya.

"You don't understand. I'm getting married." halos pabulong ang pagkakasabi niya
dito.

Pakiramdam ko nanigas ang buong katawan ko.

No! Hindi ito totoo.

Baka gumaganti lang siya.
Na gusto niyang maranasan ang sakit na naramdaman niya.

"Tell me it's not true, right?" nag iinit ang sulok ng mga mata ko.

Umiling siya. "It's true. Our engagement will be announced on my birthday. The w
edding will be few weeks after." puno ng lungkot ang boses niya.

"Why?" di ko namalayan tumutulo na pala ang mga luha ko.

Ngumiti siya. "Because I have to. And it's meant to be kaya siguro nangyari sate
n ang ganito."

Di ako makapagsalita.
Kung meron mang dapat sisihin ako yun.
Ang laki kung gago.
Hindi sana mangyayari ito kung iniwasan ko yung babae na yun.
Pakiramdam ko nanginginig ang buong katawan ko.
Takte walang tigil ang pagtulo ng luha ko.
Niyakap niya ako.

Walang nakapagsalita samen.

Hindi ko alam kung gaano kami katagal sa ganoong ayos.
Siguro karma na saken to.
Nawala saken ang babaeng pinakamamahal ko.

Humiwalay siya saken.

"You don't have to blame yourselt. I forgive you." parang nahulaan nito ang inii
sip ko.
This time pinunasan niya ang mga luha ko.
"Do...do you love him?" tanong ko habang patuloy na tumulo ang mga luha ko.
Yumuko siya.
"I don't have to. He's meant for me even before I met you. And i was thankful na
ranasan kong magmahal at mahalin. I still love you. But I have to let you go. An
d you have to move on. Marami ka pang makikilala na iba."
Umiling ako.
"I don't want anyone else, I want you. I love you. You're my life. Please wag mo
ng gawin saken to." kulang na lang lumuhod ako sa harap niya.
Hinawakan niya yung mga kamay ko.
"Hindi lang ikaw ang nahihirapan. Pero wala akong magagawa. Kailngan kong gawin
to."
Hindi ko siya maintindihan.
Buntis ba siya.
Wala akong pakialam.
"Come with me. Lalayo tayo. Pupunta tayo sa isang lugar na hindi nila tayo mahah

anap." desperado na talaga ako.

Pinisil niya yung mga kamay ko.
"Running away will only make things worst. Tinanggap ko na'to. Nakahanda na'ko V
ince. I found out all about it last week. That time I decided to let you go. I'm
sorry."

I never cried this hard in my whole life.

She hugged me.

I kissed her. And she kissed me back.

For the last time.

"Goodbye, Vince."

And she left.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Hindi ko alam kung paano ko natapos ang POV ni Vince. To think na babae ako at w
ala akong alam sa saloobin ng isang heartbroken na lalaki hahahaha. San nabigyan
ko ng justice kahit papano ang sitwsyon ni Vince. Naloka tlaga ako hindi ko al
am kung paano ko ito nasimulan. And before I knew it , Voila, tapos na ito.

Pic pala ni Vince nasa gilid bak di niyo napansin sa ibang chapters------------------------>

Hanggang sa muli..hahaha.
*-* fujeeko

*******************************************
[24] Chapter 22: Confrontation
*******************************************
PLEAS READ...........

This is an ongoing story. Wag po kayong maguluhan. Kasi marami pang mangyayari a
t I assure you masasagot lahat ng tanong niyo. Ang sinasabi ko lang na baka magu
luhan kayo is dun sa mga typo.

Isa pa, just like the others di po ako namimigay ng soft copy.

Para sa mga updates, pasensiya kung medyo natagalan ito. Sana nga ito na lang an
g trabaho ko para focus tlaga ako but I also have other things to do. And I'm gl
ad na nauunawaan niyo naman ito.

Thank you sa lahat ng mga walang sawang ngcocomment. Alam niyo kung sino kayo. A
t alam ko kung sino sino ang mga ito. Kilala ko na ang mga username niyo. Thank
you inyong lahat.

-----------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Ganun ba kadaling mawala ang feelings ko sa kanya?

O naka move on na'ko?

Ang bilis naman yata.

Bakit ganito ang pakiramdam ko?

Parang ako ang nagtaksil kay Vince.

Kasalanan ko ba kung ba't di na'ko masyadong nasasaktan pag naalala ko siya.

Hindi ko alam kung matututwa ako o malulungkot sa ipinagtapat niya saken.

Kahit saang anggulo mo tingnan kasalanan niya ang nangyari.

Naduwag siya na kausapin ako.

Parang wala kaming pinagsamahan.

Masyadong niyang minaliit ang kakayahan ko na intindihin siya.

Ganun pa man wala na ring magbabago.

Ito ang kapalaran ko.

Ayoko munang isipin to.

May iba akong concern ngayon.

Pupuntahan ko si mommy si office niya.

Tutal wala naman akong klase sa last two subjects ko.

"Is it true mom?"

Nagulat siya sa pagsulpot ko sa office niya.

Di ko man lang siya binati o hinalikan.

Nagtatanong yung mga mata niya.

"That Russell is not my fiancee?"

Natigilan siya saglit.

"Who told you that?" tanong nito.

"Is it important? I'm asking you is it true?!" lumakas yung boses ko.

Lumapit siya saken.

"Honey, let me explain." sabi nito.

"So, it's true! Why didn't you tell me? !" sigaw ko sa kanya.

Tumingin siya saken ng masama.

"I didn't know at first." lumakas na rin ang boses nito.

Ako naman ang natigilan.

"Nung umalis ka sa table dun sa party, Ces told me that you're fiancee is suppos
ed to be his eldest. But he's missing. So they had Russell as replacement. And t
hey are hoping to find him before the engagement party." mahabang paliwanag nito
.

Kaya pala pagbalik ko that time parang uneasy sila.

"Bakit di mo man lang sinabi saken mom?" puno pa rin ng hinanakit ang boses ko
.

Napahinto siya saglit.

"Because Russell said so." sagot nito.

"What?!" gulat kong tanong.

"He said you don't have to know. That he'll be your fiancee and he'll marry you.
" nakangiting sabi nito.

Unbelievable.

Bakit siya nakangiti?

"At sinunod mo naman siya?" tanong ko.

"Why not? He has a point. It's better that you don't know. " kampanteng sabi nit
o.

"Then what mom? Ibang lalaki ang ipapakilala sa engagement party ko tpos iba ang
sisipot sa kasal ko?" ako na di ba.

"I don't think that's gonna happen my dear. Sabi ni Russell siya ang magpapakasa
l sa'yo kahit na mahanap pa si Ralph. I think kaya rin siya pinapahanap nila Ro
nald is hindi kakayanin ni Russell mag isa ang pagmamanage ng mga business nila.
"

Gusto akong pakasalan ni Russell.

Bakit?

" And you know what, I have a good feeling about this boy." she smiled. "I thin
k he likes you."

Parang nahulaan niya ang nasa isip ko.

Nailing na lang ako.

"Mom, please don't imagine things. Di ko nga kilala yang tao na yan eh." sabi ko
.

Wehh!

Di nga!

"Give him a chance. And besides he's extremely good looking isn't he?"

Ampu. Don't tell me pati tong nanay ko eh under na rin sa spell ni Russell.

"Whatever mom!" yun lang ang nasabi ko.

Makalayas na nga dito.

Walang kwenta kausap tong isang to.

"And why were you so upset?" pahabol nito.

Huh?

Ako ba ang kausap niya?

Humarap ako.

Nakatingin siya saken.

Hahaha ako nga ang kausap niya.

"Sabi ko ano bang ikinakagalit mo, ang hindi namin pagsabi sa'yo na iba pala ang
fiancee mo o dahil hindi si Russell fiancee mo?" nakataas ang kilay na tanong
nito.

Nakanganga ako.

Errrr.

Ano nga ba?

Hindi ko alam ang isasagot ko.

O pwede ring sapul ang tanong ni mommy.

Nahalata kaya nito na there's something going on between me and Russell.

Sinumbong kaya ni tita Cecille na dun natulog sa condo ko si Ruseell last time?

Na nagkakamabutihan na kami.

Waaaah! Not with my mom!

"You know mom, think i gotta go.." naubusan ako ng sasabihin.

"C'mon. Kararating mo lang." parang nang aasar na sabi nito.

O baka praning lang ko.

"May kakausapin pa'ko." sabi ko.

"Bye mom!"

Hindi ko na siya inantay sumagot.

Isang tao pa ang kailangan kong kausapin.

Nag park ako sa west wing ng school.

Iniwan ko na yung bag ko sa kotse, cellphone lang ang dinala ko.

Hindi naman kasi ako magtatagal.

Naglakad ako papunta sa field.

Wala pang tao.

Maaga pa kasi.

After 5pm madalas ang practice.

Asan kaya yung mokong na yun.

Naglakad ako papuntang gym.

Try ko kaya sa shower room.

Pagdating ko sa gym may mga naglalaro.

$hit baka makita ko pa si Vince dito.

Di naman siguro.

Sabi niya hindi na muna siya maglalaro.

Nalungkot ako para kay Vince.

Basketball kasi ang buhay nito.

Pangarap iyang makasali sa PBA.

Sayang kung hihinto siya.

Masisira ito dahil lang sa isang babae.

Napakawalang hiya talaga ng Jasmin na yun.

Magkaibigan nga sila ni Vanessa.

Mga losers .

At ako na ang winner hehe.

Teka parang kilala ko ito.

Ito yung friend ni Russell na naghatid ng kotse ko sa bahay nila.

Ano na nga ba pangalan nito?

Nakita ko papalapit ito.

Pano titigan ko ba naman daw ng masama hehe.

Pero di ba soccer player ito?

Ba't basketball ang nilalaro?

Ano nga bang ang pakialam ko kung gusto niya.

Bakit porket soccer player ka di na pwedeng maglaro ng basketball?

May batas bang ganun?

Ayan na siya papalapit na.

Isip isip....ano na nga bang pangalan mo.

"Haley, right?" tanong nito.

Ngumiti ako.

"Hi....." $hit ang bagal magprocess ng utak ko.

Tumawa ito.

"It's Kevin" parang nahulaan nito ang iniisip ko.

Ampu.

Pafable din itong isang ito.

Bakit hindi ko ito napansin nung ipakilala siya saken ni Russell.

Ang tatangkad naman mga nilalang na'to.

Medyo maputi siya.

At pilyo kung ngumiti.

Hmn I like that.

At ang mga mata...haaaay...para akong hinuhubaran, charing lang!

Ba't ngayon ko lang nadiscover andami palang boylet dito sa school.

Palibhasa kasi si Vince lang ang gwapo sa paningin ko sa loob ng halos apat na t
aon.

Teka baka mahalata niya na namimilipit ako sa kinatatayuan ko hahaha.

"Hi Kevin, uhmm napansin mo ba si Russell?"

Nag isip ito saglit.

" I think he went that way, sa pantry siguro ng gym. Dun sa gilid ng shower room
."

Ngumiti ako sa kanya.

"Ah ok. Thanks ha." sagot ko.

Ngumiti ulit siya. "No problem." sagot nito.

Nagpaalam na'ko.

Paglagpas ko nahagip ko pa ang usapan nila ng mga kalaro niya.

Guy1: "Uy chicks yun ah."

Guy2: "Lagot ka kay Ashley."

Huh? Sino si Ashley.

Girlfriend kaya niya.

Sayang hehehe.

"Gag0 hinahanap si Russell." sagot naman nito.

Guy 3: "Naku lagot, andyan pa naman yung isa."

Guy 4: "Ang ganda ng isang to ah. Sexy pa."

Guy 1: Ang tindi tlaga ni Russell noh."

Nagtawanan sila.

Nabuhay ulit ang inis sa dibdib ko.

Binilisan ko ang lakad ko.

Asan na kaya yung pantry dito.

Ayun may nkalagay PANTRY hehee.

Maliit lang ito.

Mga isang lamesa lang ang kasya, joke lang.

Mga apat naman.

Pagpasok ko nakatingin lahat ng tao saken.

Takte kasing pinto ang ingay.

Nasa pinakadulong table sila Russell.

Syempre sino pa ba ang kasama.

At mukhang ang saya nila ha.

Nagulat si Rusell ng makita ako.

Tumayo ito bigla at lumapit saken.

Tumayo din si Vanessa.

"What are you....."

Hindi ko siya pinatapos magsalita.

Tinaas ko yung kamay ko parang sinasabi ko plasteran niya yung bibig niya hehehe
. joke lang.

Tinaas ko yung kamay ko na parang sinasabi ko na "stop in the name of love" gan
un hehe..

"Not today Vanessa." seryoso kong sabi.

Parang meron akong magic at hindi naman na ulit siya nagsalita pero nakanganga s
iya ha hehehe.

Hinarap ko si Russell.

"Pwede ba tayong mag usap?".

"Sure" sabi nito.

Isa rin to si Russell parang tuod na sumunod saken.

Tumalikod ako.

Naramdaman ko na sumunod din si Vanessa.

Huminto ako at humarap sa kanilang dalawa.

"I wanna talk to you...ALONE." pinag diinan ko talaga yung word na ALONE.

Bahala kayong magrumble na dalawa diyan.

Kung hindi pa niya maintindihan ewan ko na lang.

Siguro tatagalugin ko na lang.

Tumalikod na ulit ako at naglakad palabas.

Ramdam ko mag isa nang nakasunod saken si Russell.

Dumaan ulit kami sa gym.

Nakita ko ulit si Kevin pero hindi ko na binati ito.

Nginitian ko lang.

Nahagip na naman ng pandinig ko ang kantyaw kay Ruseell.

Guy 1: "Patay ka."

Guy 2: "Haha lagot ka ngayon."

Guy 3" "Ang gwpo mo kasi pakiss nga. " biro nung isa.

"Gago!" sagot niya.

Hindi ko na narinig yung iba pang usapan.

Dumerecho ako sa gilid ng gym.

Kung saan kami ng usap ni Vince.

May mga magilan ngilan na nakaupo sa mga bench.

Hindi ako umupo.

Saglit lang naman ksi to.

Hinarap ko siya.

Natigilan ako.

Ngayon ko lang siya napagmasdan maigi.

Lalo siyang nagigigng gwapo sa paningin ko.

Simple lang ang suot nito.

Mukhang nag aantay na lang ito ng practice.

Naka round neck siya na black shirt and shorts.

Teka baka mawala ako sa sarili ko at hindi ko masabi ang pakay ko hehehe.

"Bakit hindi mo sinabi saken ang totoo?"

Nakakunot ang noo nito.

"That you're not my fiancee."

Natigilan siya.

"You don't have to know." maikling sagot nito.

"I have the right to know! Hindi yung nagmumukha akong tanga." tumaas na yung b
oses ko.

Lumapit siya saken.

" I decided not to tell you because I don't want you to get involved. Ayoko mada
may ka pa sa issue ng family namin. "paliwanag nito.

Ayaw akong mainvole?

Eh ako nga tong involve diba?

"Bakit mo'ko gustong pakasalan?" tanong ko sa kanya.

Ngumiti siya. "Because I want to."

Kumunot ang noo ko.

"Bakit nga?" tanong ko ulit.

Nangingiti siya. "Siguro hindi ko pa alam sa ngayon. One thing more sino magpapa
ksal sayo wla nga si Kuya."

Ganun? Hmp akala ko pa naman kung ano ang dahilan niya.

Assuming much naman ako.

Pero ewan ko ang bilis mawala ng inis ko sa kanya.

Kanina naiinis talaga ako kasi siya pala ang may pakana na wa g sabihin sa akin
ang tungkol kay Ralph.

"Asan ba kasi yung kuya mo? Kung ayaw niya saken pareho rin lang naman kami ha.
Ayoko din naman sa knya." naiinis kong sabi.

Tumawa ito.

"He doesn't know you personally. And it's impossible na hindi ka niya magustuhan
pag makita ka niya. "

Ano ibig niyang sabihin?

Parang namula ata ako dun.

Ibig ba niyang sabihin sobrang ganda ko para di ako magustuhan ng kuya niya haha
ha.

"Alam niyo na ba kung nasaan siya?" iniba ko yung usapan.

"Hindi pa siya nahahanap. But I know where he is. " sagot nito.

"Kung ganun ba't hindi mo sabihin sa kanila." nagtataka kung tanong.

" He has his own reasons. Masaya siya kung asan siya ngayon. Isa yan sa mga dahi
lan kung bat hindi mo na kailngang malaman kung ba't hindi ako ang fiancee mo. K
asi hindi naman nila makikita si Kuya. So bakit kailngan mo pang malaman kung sa
simula pa lang alam mo na na ako ang fiancee mo." mahabang paliwanag nito.

Oo nga naman.

Ginulo lang tlaga ng sandok na yan ang utak ko.

"Sino nga pala ngsabi sayo?" tanong ntio.

"Si Camille."

"What?!" nagulat ito. "That's supposed to be confidential. Bakit kailangan pa ni

yang sabihin sa'yo."

Ito na ang pagkakataon ko.

"May sinabi pa siya." sabi ko.

Tumingin siya saken.

"Sabi pa niya, engaged daw kayo at ikakasal na sa August."

Di na maipinta yung mukha nito.

Paro ang hot parin niya tingnan hahaha.

"What?!"

Hehehe, sarap gatungan nito.

"Sabi pa niya yung enagagement nyo daw at planong pagpapakasal hindi daw arrange
d."

Natigilan ito.

Nakaready na nga sana akong magbilang ng pangatlong "what" niya eh kaso..

"That was before."

Inamin niya.

Totoo nga.

Na inalok niya ito ng kasal.

Yung sandok na yun.

Ewwww, wlang taste!

Parang ako naman ang gustong sumigaw ng "WHATTT" ngayon.

Hindi na ko makatawa.

"Bakit pumayag ka na pakasalan ako kung ikakasal din pala kayo?" tanong ko.

Hinawakan niya yung kamay ko.

"That wedding was never on hold. It was already cancelled. At alam niya yun."

Tinaasan ko siya ng kilay. "Totoo?"

Ngumiti siya.

"Yeah." pinisil niya yung kamay ko.

"Eh pa'no si Vanessa?" tanong ko.

Yumuko siya.

"I'm working on telling her. Ayoko siyang biglain."

Binawi ko yung kamay ko.

"Siguraduhin mo lang dahil ayoko ng gulo. Kasi kung hindi mo rin naman makokontr
ol yang mga babe mo, I'll wait for Ralph to show up and call our engegement off!
" ang taray di ba.

Galit ako niyan.

Tumawa na naman ito.

Niyakap niya ako.

"Wala akong ibang babae bukod sa'yo." Ansabeh.

Walang ibang babae?

Anong tingin niya kay Vanessa at sandok mga lalaki.

"Tigilan mo nga ako. Hindi mo na ako kailngang bolahin dahil sa ayaw at sa gusto
ko magpapakasal pa rin ako sayo."

Humiwalay ako sa knya.

"Hindi ko girlfriend si Camille." sabi nito.

Weh! Di nga?!

"Eh si Vanessa." hmnnn?

He rolled his eyes.

"What's going on between me and Vanessa is... complicated."

Hanep!

FB status ba ito.

"I was never committed to her. Alam niya yun simula pa lng. She's free to date o
ther guys na magustuhan niya at ganun din ako. Pero lately she's being possesive
. And sometimes I find myself explaining myself and my activities to her kahit a
lam ko na hinndi naman kailngan at hindi ako obligadong gawin yun. Ayoko na lang
ksi ng gulo. Ayoko kasing lumalabas na agarabyado siya. I'm being nice to her k
si wla naman akong nakikita na mali kung ano man ang meron kami whatever you wan
na call it. Wala din naman siyang boyfriend at ganun din ako. Bsta I'll figure i
t out. Just give me time ok." nakatitig siya sa mga mata ko.

Tumango na lang ako.

Alam mo naman na speechless ako lagi pag ganito siya saken.

Puro nalang ako tango hehehe.

Nabunutan ba ako ng tinik.

Pero marami pa rin akong gustong itanong dito tungkol kay Camille.

Bakit niya inalok ng kasal?

Kung ano nagustuhan niya dito.

Kung minahal ba niya ito.

Pang naiinggit tuloy ako sa sandok na'yun.

Pero lilinawin ko lang ha.

Naiinggit ako sa sitwasyon niya hindi sa mukha niya, duh!

Ang ganda ko kaya hahaha.

"Anong iniisp mo?" tanong nito.

"Wala naman." ngumiti ako sa kanya.

Humiwalay ako sa kanya.

"San ka pupunta?" tanong nito.

"Aalis na, yun lang naman ang sasabihin ko." nahihiyang sabi ko.

"Ganun ba?" tanong nito at nakapameywang pa siya.

"Oo" sagot ko.

"Ngayon ako naman ang magtatanong." seryosong sabi nito.

At ano naman ang itatanong nito?

Para akong may nagawang kasalanan.

"Yung lalaki ko na kasama mo sa parking lot, siya ba si Vince?" first question.

hahaha

Pinaalala na naman niya.

"Oo." nakayuko ako nito.

"Yun na yun." natatawang sabi nito. "Yun ang iniiyakan mo?"

Tiningnan ko siya ng masama.

"Eh di hamak naman na mas gwapo ako dun."

Ano daw?

"Eh siko ko lang yun eh".

Ano? Si Vince mukhang siko?

Hoy!

"Excuse me, ang gwapo kaya nun?!"

Tiningnan ko siya ng masama.

"Gwapo ba yun? Ang sabihin mo mukhang lang siyang babaero. At isa pa san pla kay
o ngpunta pag alis ko ha?" second question.

Huh?

"Saan kami pupunta?" ako pa ang nagtanong eh.

Adik ata to si Russell kung ano ano iniisip.

"Huwag ka ng mag maang maangan, kung nakita mo lng ang ayos niyong dalawa kulang
na lang hubaran ka niya at ihiga dun pa talaga sa kotse ko eh dami dami naman i
bang kotse dun." gigil na sabi nito.

Nakayuko ako sa sobrang kahihiyan.

"Uy wag kang manahimik dyan tinatanong kita."

Tama bang pindutin niya ng index finger niya yung noo ko.

Masakit ah.

Pero di na'ko ngreklamo.

"Umalis na rin ako pag alis mo." maikli kong sagot.

"Sigurado ka?" nagdududang tanong nito.

Aba't anong akala niya saken sinungaling.

"Kung ayaw mong maniwala di wag. Di ba ngkita pa tayo sa party. Kung may iba kam
ing pinuntahan di sana wala ako sa party di ba? Baka umaga na'ko nakauwi." naiin
is kong sagot.

Tinalikuran ko siya.

Makalayas na nga.

"Teka lang di pa ko tapos." hinawakan niya ko sa braso.

Binawi ko ito agad.

"Ano na naman?" nakapameywang na ko.

Nagaalangan siya. "Yung unggoy na kasama mo kahapon sa harap ng gate na para kay
ong mga tanga may pabuhat buhat pa siyang nalalaman, sino yun?"

Si Hans.

"Eh ano naman sa'yo?" asar ko sa knya.

Nanlaki yung mga mata niya.

"Eh ano saken, kapag hindi ka umayos kasama ng mga lalaki mo hindi kita sisiputi
n sa araw ng kasal natin. Bahala ka sa buhay mo." nang aasar na sabi nito.

Seryoso ba siya.

"Eh di mabuti kung ganun wla nakong problema, hindi ko naman gustong magpakasal
sayo eh" ganit kong sagot.

Ngingiti ngiti ito.

"O sige, sasabihin ko sa mommy mo na may nangyari na saten. At sasabihin ko na m

ay iba ka pang boyfriend bukod saken kaya ayaw na kitang pakasalan."

Umakyat ata lhat ng dugo ko sa ulo sa sobrang galit.

"How dare you!" sasampalin ko sana siya.

Sinalo niya yung kamay ko.

Natatawa ito.

"Joke lang. Hindi ko naman gagawin yun, inaasar lang kita. All I want is for you
to behave. Ayoko ng may ibang lalaki pa sa buhay mo bukod saken." bakit parang
ang lungkot ng boses niya kahit na tumatawa siya nung sinabi niya ito.

Tumingin ako sa knya ng derecho.

Nagseselos ba'to?

"He's my brother." sabi ko.

Pinipigil ko yung ngiti ko.

Ang lapad ng ngiti ni gag0.

Oh tama ako diba? hahaha

"Ano, may tanong ka pa ba?" naiiliang ako pag ganito kami kalapit sa isat isa.

Nag isip siya.

"May isa pa, gusto kong iwasan mo si Jason."

Hindi siya demanding.

"At isa pa..."

"Ano yun?" atat much ako hahaha

Nilapit niya lalo yung katawan niya saken.

"I'll be your date sa annual dance."

Hindi ko nga sure kung pupunta ako diba.

"You have to be there, kundi wala akong date. I have to be there kasi kailangan.
Kung pwede lang hindi umattend so that we can go somewhere else." seryoso niyan
g sabi.

Ano daw?

Hindi pa rin ako sumasagot.

"Uy, ano na." pinisil niya yung ilong ko.

I nodded. "Sige."

Ngumiti siya.

Niyakap niya ako.

"I'm glad kinausap mo'ko ngayon. Hindi pa kasi tayo ngkakausap ng maayos. Lagi m
o kasi akong sinusungitan."

Humiwalay siya saglit para tingnan ang mukha ko.

"You'll be my wife soon. Ayoko ng lagi na

maging honest tayo sa isa't isa. In that
hit na hindi normal ang arrangement natin
indi mo naman ako kailngang mahalin tulad
ang maging maayos ang pagsasama natin."

lang tayong nagbabangayan. At gusto ko

way we can have each other's trust. Ka
I'll do my best for you to be happy. H
ng pagmamahal mo kay Vince. Gusto ko l

Ngumiti ako sa kanya.

"Tanggap ko na kung
pa rin maintindihan
maintinfihan ko pa
o kasi hindi talaga

anong meron ako ngayon. Nag usap na kami ni mommy. Hindi ko

ang dahilan nila pero hindi na siguro mahalaga ito. At kahit
ito wla na rin nman akong magagawa. Pagtyagaan mo na lang ak
ako marunong sa gawaing bahay."

Tumawa siya.

"Anong alam mong gawin?" tanog niya.

Tumawa rin ako.

"Marunong akong magluto ng konti." sagot ko.

Parang hindi niya narinig yung sinabi ko.

Dinikit nya yung noo niya sa noo ko.

Tumahimik kami saglit.

Gusto ko rin siyang yakapin ng mahigpit.

Namiss ko siya.

Nilagay ko yung kamay ko sa batok niya.

Pumikit siya.

Teka kami na ba?

After neto ano na?

Naamoy ko ang fresh na hininga niya.

Amoy mouthwash.

Dumilat siya.

Lumayo siyang konti.

"Simula ngayon pag wala akong practice ihahatid kita pauwi." sabi nito.

Ngumiti ako. "Ok."

"And I'll stay in your place once a week. Tpos dun ka sa condo ko once a week di
n. And sa bahay tayo every weekend. "

Ehhhhh.

"Wag ka ng kumontra, ganun din naman ang mangyayari." hinawakan niya yung baba k
o.

Ngumiti ako. "May magagawa pa ba ako?"

Naramdaman ko na lang yung kamay niya nasa batok ko.

"That's my girl." sabi nito.

He pulled me for a kiss.

Wait, may mga people sa paligid.

Humiwalay ako.

"Bakit?" tanong nito.

Tumingin ako sa pligid.

"Nakakahiya ksi may mga tao."

Tumawa siya.

"O sige mamaya na lang natin ituloy sa condo mo." at kumindat ito.

$Hit para akong maiihi hahaha.

Nagblush naman siguro ako.

"Sira!" yung lang nag nasabi ko kinurot ko siya sa tagiliran.

Tinalikuran ko na siya.

"Teka lang." awat nito.

Niyakap ulit ako.

"Isa na lang." hirit nito.

Isang ano.

Hinalikan niya ulit ako.

Napapikit na lang ako.

I don't want to spoil the moment.

Ibang iba talaga ang halik ni Russell.

It makes you want for something more.

Parang dumidiin yung halik niya.

He's teasing me to open my mouth.

And I did.

Humigpit yung hawak niya buhok ko.

He's breathing hard.

"What the hell are you doing?!!"

Para akong binuhusan ng malamig na tubig.

Si Vanessa.

Susugurin sana ako pero sinalubong siya ni Russell.

"How dare you!" duro niya saken.

Tumingin na yung ibang estudyante.

"I told you to stay away from him bitch!" sigaw pa niya.

Tumingin saken si Russell.

"Just go." parang humihingi ng pang unawa.

Tumango ako at umalis na.

"Hey, I'm not yet done with you !" sigaw saken ni Vanessa.

"Stop it! "sigaw ni Russell sa kanya.

"We need to talk. " sabi niya kay Vanessa

I've heard that voice again.

His voice

Cold and firm.

-----------------------------------------------------------------------------------Pic ni Russell sa gilid...................:)

hayy naloka ako. akala ko bukas pa'ko makakapag UD.

Thanks for reading.

Hanggang sa muli.....
*-* fujeeko

*******************************************
[25] Chapter 23: The Engagement
*******************************************
For Fans, pakiclik and external link if you want to access bonus chapter....oki
es?! Ito ay para sa request ng mga mobile readers. Tinanggal ko na siya sa list
..:)
Or type this link : http://www.wattpad.com/4322772-bonus-chapter-birthday-gift
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Kanina pa'ko gising pero di pa rin ako lumalabas ng kwarto.

Puyat kasi kami kagabi dumating yung dalawa kong pinsan from Spain kasama ni dad
dy.
Nakakatamad bumangon.

Tok! Tok! Tok!

"Pasok." sabi ko habang sinusuot ang robe.
Sumungaw sa pinto si Ate Myrna, kasama namin sa bhay.
"May bisita ka."
Bisita?
Ganito kaaga?
"Sino?" tanong ko.
Ngumiti ito.
"Boyfriend mo." sabi nito.
Boyfriend?
Si Russell? Anong ginagawa niya dito ng ganito kaaga?
"Sige sunod na'ko." sabay tungo sa banyo.
"Nasa garden siya." sabi nito at sinara na ang pinto.
Paglabas ko sa garage tanaw ko ang garden.
Nakatalikod siya.
Si Vince.
Nakalimutan ko ito nga pala ang kilala ni ate Myrna na boyfriend ko.
Hindi pa niya nakikita si Russell.
Ano kayang ginagawa nito ng ganito kaaga.
Lumapit ako.

Siya namang pagharap siya.

Ngumiti siya saken.
"Good morning." bati nito.
"Hi!" ngumiti ako sa knya.
"Ang aga mo naman."
Lumapit siya.
"I just dropped by to give you this." sabay abot ng silver na box.
"I bought it last Christmas." dagdag nito.
Napayuko ako.
Binili niya ito bago pa mangyari ang lahat.
Kinuha ko ito.
"Thanks." sabi ko.
"Happy birthday." humalik siya sa saken.
Ngumiti ako sa knya.
"You can come." sabi ko.
"I don't think so." malungkot na sabi nito.
Oo nga naman.
Hindi lang ksi birthday ko ang okasyon.
Engagement party rin namin ni Russell.
Tumahimik kami pareho.

"Are you happy?" tanong nito.

Napaangat yung ulo ko.
Tumingin ako sa kanya.
Masaya ba ako?
Kung masaya man ako ngayon kaya ko bang sabihin sa kanya?
Ngumiti lang ako.
Lumungkot ang mukha niya.
"I knew it then." sabi nito.
Huh?
"He was enraged when he saw us at the parking lot. I just cant figure out but I
knew that there was something between the two of you." patuloy nito na parang ka
usap ang sarili.
Si Russell and tinutukoy niya.
"I could still remember the guilty look on your face when you saw him." seryoso
siyang nakatingin saken.
Nung mahuli ba kami ni Russell sa parking lot ang tinutukoy niya?
Ako mukhang guilty?
"I was waiting for the right time to talk you again after that incident, until I
saw you with him last Saturday na pasakay sa kotse niya. I felt like I was losi
ng you completely. But I still decided to take my chance and talk to you."
So nakita pala niya ako that time na sumabay kay Russell after ng Saturday class
ko.
Nahalata niya na may namamagitan samin ni Russell?
Ramdam ko ang bigat ng kanyang dibdib sa mga salitang binitawan nito.

Ano ba to'ng nararamdaman ko?

Akala ko ok na'ko.
Nasasaktan ako pag nasasaktan siya.
Akala ko unit unti na'kong nakakamove on.
Pag kaharap ko siya hindi ako pwedeng magsinungaling sa sarili ko na ito ang una
ng lalaki na minahal ko.
Hanggang ngayon.
Pero pag kasama ko si Russell, nakakalimutan ko si Vince.
Naguiguilty ako.
"Parang nagtampo ako sayo that time. It was too soon for you to find someone els
e." pinipigilan niyang wag manginig ang boses niya.
Hindi ko na napigilan, unti unting tumulo ang luha ko.
Ginusto ko ba ang nangyari?
"I didn't find him. He found me. It was you who brought me to him. I met him eve
n before I found out that he'll be my fiancee." puno ng hinanakit kong sabi.
Kumunot yung noo niya.
"I don't understand. But I guess it doesn't matter anymore."
Yumuko ito.
" I'm sorry. Pinagsisihan ko ang lahat ng nagawa ko. I also want you to know I d
ont have any intention to stand in between."

Naawa ako sa kanya.

Niyakap ko siya.

Yun lang ang kaya kong gawin.

Niyakap niya ako ng mahigpit, parang ayaw niya akong pakawalan.
"I love you so much." pabulong niyang sinabi.
Tuloy tuloy ang daloy ng luha ko.
"I love you too." sabi ko sa knya.
Hinalikan niya ako sa buhok.
"I know." sabi niya. "And I also know that he's someone special."
Humiwalay ako sa kanya.
Tumingin ako sa mga mata niya.
Humihingi ako ng pang unawa.
"Im sorry." sabi ko. "He was.. there when I thought I ....was losing you." pinip
igilan kong humagulgol.
"Sshhhh." niyakap niya ulit ako. " I hope that this will be the last time you'll
cry because of me."
Inilayo niya ako ng konti sa kanya at pinunasan niya ang mga luha ko.
I looked at him.
He's trying to fight back his tears.
Hanggang kelan kami magiging ganito.
Ramdam ko ang sakit at lungkot na nararamdaman niya.
Hindi ko kayang nakikita siya na ganito.
Pero wala akong magagawa.

Malapit na kaming ikasal ni Russell.

Dapat ko na ba siyang iwasan para makapag simula ulit ako?
"I want to be happy for you but I can't. Sana maintindihan mo na hindi ganun kad
ali para saken na tanggapin ang lahat. But I have to let you go." di na niya nap
igilan ang luha niya.
Napahagulgol na'ko ng tuluyan.
Nangyari na naman itong eksena na'to.
Hindi kasi ganun kadali.
Sa loob ng halos apat na taon hindi ko naisip na magkakahiwalay kami ni Vince.
Kaya naiintindihan ko siya kung nahirapan siyang tanggapin ang nangyari.
Ganun din naman ako.
Nauna lang akong nakaramdam ng sobrang sakit nung akala ko pinagpalit niya ako k
ay Jasmin.
Akala ko hindi na ako makakabangon ulit.
Hanggang sa makilala ko si Russell.

---------------------------------------------------------------

Hindi ko alam kung gaano na'ko katagal dito sa harap ng salamin.

Kanina pa nakaalis si Vince pero tulala pa rin ako.
Nakatitig ako sa kawalan.
Tiningnan ko ang regalo niya sa kamay ko.
Tinago ko ito sa drawer ng tokador.

Ang bilis ng oras.

7pm ang start ng dinner party.
Pero may dalawang oras pa'ko
Makapag babad nga muna sa tub.
Hindi pa rin nagpaparamdam si Russsell.
Alam naman na niya ang number ko.
Napansin ko lang hindi siya mahilig magtext.
Tatawag siya kahit na one line ang sasabihin niya.
Hindi pa niya ako binabati.
Si Vince ang kauna unahang bumati saken.
Bukod siyempre kila mommy at daddy pati ng dalawa kong pinsan na kasama ko magda
mag.
Hayy..
This is it.
My birthday party.
Pero hindi yun ang inaalala ko.
The engagement.
Napakaraming nangyari.
Nagkaayos na kami ni Vince.
Nalaman na ni Vanessa ang tungkol samen ni Russell.
Si Vanessa naman hindi pa pumapasok since nung last incident sa gilid ng gym.

Di ko alam kung ano nangyari.

Di ko pa naman nakakausap si Russell tungkol dito.
Pero ano naman ang itatanong ko kung sakali.
Kung kumusta na ba siya?
Kung ok ba siya?
Di kaya lumabas na ang plastic ko eh obvious naman na hindi siya ok kasi ilang a
raw na ngang wala.
Parang naguiguilty tuloy ako.
Kay Vince naguilty din ako.
Ano ba yan lagi na lang akong naguiguilty kahit ako na ang agarabyado.
Napapraning lang siguro ako.
The day after kasi nung eksena sa gym, nagbubulungan yung ibang mga estudyante p
ag dumadaan kami ni Russell.

Hindi siguro sila sanay na makita kami magkasama.

At knowing na kalat na rin sa school ang nangyari last time.

Pero nung mga sumunod na araw parang sanay rin ang mga tao sa school na nakiki
ta kaming magkasama.
Pero wag ka kanya kanyang version ang usisero't usisera.
"Di ba ex niyan yung captain ng basketball? sayang naman antagal din nila diba."
"Eh mas hot naman at mas gwapo tong soccer player noh."
"Baka pinagsawaan na siya ni vince."

"Tlaga?! Ang swerte naman niya. Ang hot nitong dalawang papa niya ha."
"Gosh! Siya ba yung pinalit dun sa cheerleader? No wonder tingnan mo naman ang h
inaharap niya."
"Hmp!Maganda pa'ko. Maputi lang siya at seksi."
"Balita ko nagsasama na sila at malapit ng ikasal."
"Ang sweet nila grabe!"
"Ang swerte niya crush ko kaya yung guy."
Parang lumalabas pa na si Russell ang third party.
Na ako ang nagkaroon ng third party.
At sa side ni Russell ako ang third party.
Kahit saan mo tingnan ako ang lumalabas na masama.
Ako na ang nang agaw kay Russell at ako pa ang lumabas na nangaliwa kay Vince.
Ako na ang total bitch.
Pero wala akong pakialam.
Tulad ng ibang tsimis kusa ring nawawala.
Isa pa alam ko na wala akong ginagawang masama.
Si Russell wala ring pakialam.
Kami na talaga hahaha.
Lagi siyang nakahawak siya sa kamay ko pag magkasama kami.
Minsan naman nakaakbay siya saken.
Pag gusto niyang maglambing hahawak siya sa beywang ko.

At pag gusto niyang yumakap o kaya kumiss.....hay PDA ang bruho!

Masaya ba'ko?

Ewan ko hahaha.

Napatingin ako sa wallclock.

Napatigil ako sa pagmumuni muni.
$hit halos isang oras na pala ako dito.
Umahon ako at nagsimula ng mag ayos.
Isang simpleng moss green off shoulder na dress ang napili ko.
Medyo plunging ang neckline.
Litaw ng konti ang cleavage ko.
Above the knee ito.
Bumagay ang damit sa kulay ng balat ko.
Lalo akong pumuti.
Simple lang din ang make up ko.
Lip gloss lang na pinatungan ko ng ng pink na lipstick para di msyadong mabigat
sa lips ang pakiramdam.
Parang natural lang.
Kinapalan ko ng konti yung blush on ko ksi pale pink ito baka hindi makita.
Konting eyeshadwow lang.

Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin.

Napaganda ko.
Pero totoo.
Magustuhan kaya ni Russell ang ayos ko.
Speaking of the devil hindi talaga nagparamdam.
Mabuti pa si Vince.
Naalala ko yung regalo nito.
Binuksan ko ang drawer ng dresser ko.
Kinuha ko ang necklace na regalo ni Vince.
Isang white gold.
Kakaiba ang pendant nito.
Parang pinasadya.
Two entwined rings.
Kinuha ko ito at sinuot.
Napakaganda ng kwintas.
Agaw pansin ito.
Huminga ako ng malalim at nagpasyang lumabas ng kwarto.
Napakaganda ng ayos ng bahay.
Mahilig sa bulaklak si mommy.
Lahat halos ng sulok may bouquet.

May malalaking vase sa bawat kanto na puno ng anthurium at calla lily.

Sa malalaking table na kasya ang 10 na tao ay may katamtaman ang laking vase na
assorted color na tulips naman ang nakalagay.
At bawat maliliit na table yung mga for 4-6 persons lang may centerpiece na co
mbination ng scabiosa, gerbera daisy at freesia.
Parang sa kasal ang hitsura ng garden.
Napakaliwanag nito.
Pero sa may pool area dim yung ilaw.
May mga nakalutang na shamrock at star of bethlehem.
Romatic yung dating.
"Happy birthday!" si Jess.
Humalik ito saken.
"Ang aga niyo ha." bati ko.
Napakaganda niya sa silver na dress.
Kasama niya si Tyler.
Ngayon ko lang formal na nakilala ito.
Parang natulala ito ng makita ako.
Siniko ito ni Jess.
Ngumiti siya na parang natauhan. "Happy birthday." bati nito.
Ngumiti ako sa kanya.
Nagdatingan na rin ang ibang mga bisita.
Si Kevin kasama ng petite na babae.

Girlfriend niya daw, si Ashley.

Ang napakaswerteng nilalang.
Hindi ko naman pinagnanasaan si Kevin, crush ko lang siya.

Ang hot din kasi ng mokong na'to lalo na pag ngumingiti.

Parang laging may iniisip na kapilyuhan.

Hayy ano ba itong mga naiisip ko.

Dumating na rin si Jason.
Na ang mga mata ay napako na ata sa cleavage ko.
FYI, since Russell is from the soccer team , invited ang buong team nila.

Hindi ko na kilala yung iba o kaya mas maiging sabihin na hindi ko maalala ang m
ga pangalan nila.

Basta ang alam ko lang hunk at papable sila lahat!

Parang last year buong basketball team ang invited.
Actually invited pa rin namang yung iba.
Gaya ni Nike. Pero Im not sure kung pupunta ito kasi nga ang girlfriend nito ay
friend ni Jasmin.
Invited rin ang buong class namin.
Halos lahat magkakasunod na dumating.
Asan kaya si mommy?

Ako lang ang nageentertain ng mga bisita.

Kung sabagay sino ba ang may birthday.

Speaking of the devil.

"Mom!" tawag ko nung makita ko siya.

Kasama niya si Daddy.

"Oh my dear, you're so gorgeous!" humalik siya saken. "Happy birthday!"

"Thanks mom!" sabi ko.

"Happy birthday baby!" bati ni dad.

Niyakap niya ako ng mahigpit.

Dumating na rin sila tita Cecille at tito Ronald.

Pero wala si Russell.

Nalungkot ako.

Di ba siya sisipot sa engagement namin.

"Iha!" bati nito."Happy birthday"

"Thank you po" humalik ako sa kanya.
"Napakaganda ng batang ito." sabi niya.

Humalik din saken si Tito Ronald.

Nahihiya naman akong magtanong kung asan si Russell.
Tninungo nila ang table na reseved talaga para sa family.
Si Hans wla pa rin.
Kahit kelan talaga.
Patapos na ang diner wala pa rin si Russell.
Naki join ako sa table nila Jess.
Ayoko dun kila mommy mabobore lang ako dun.
Lalo na wala pa si Russell.
"Asan si Russell. " tanong ni Jess.
Nagkibit balikat ako.
"Wala pa siya?" kulit nito.
Ay hindi ayan siya oh , katabi mo.
Ang kulit wala nga di ba.
Inirapan ko lang siya.
Maya maya nagsalita na yung EMCEE.
"Good evening everyone. Thank you for coming tonight. I would like to call the b
irthday girl, Ms Haley Saavedra."
Lumapit ako sa harap.
Yumuko ako.
Nagsalita ulit ang EMCEE.

"Tonight is special not because it's her birthday. And what makes this night mor
e special is to formally annouce her engagement. May we call on her fiancee, Mr
Russell Sandoval!"
$hit Russell asan ka na?
Hinanda ko na yung sarili ko.
Nakakahiya. Nakakainis.
Hindi man lang nila inalam kung dumating na ba siya bago man lang sila mag annou
nce.
Nagpalakpakan ang mga tao.
Pumikit ako.
Huminto ang palakpakan.
Naramdaman ko may nakatayo sa harap ko.
Hawak sa isang kamay nito ang boquet ng red roses.
Speechless ako.
Hindi ko alam kung dahil sa sobrang tuwa dahil dumating sya.
O dahil sa nakapgwapong nilalang na nakatayo sa harap ko ngayon.
Nakablack siya na tuxedo.
As usual white na polo sa loob.
Hindi siya mahilig mag tie o khit na ano.
Bumagay ang ayos ng buhok niya na mdyo magulo haha.
Inabot niya ang bouquet.
"Happy birthday." bulong nito.

Hindi pa rin nagbaago ang epekto niya saken pag ganito siya kalapit.
Bago pa'ko makabawi hinalikan niya ko sa labi.
Napakit ako.
Nagpalakpakan ulit mga tao.
Pagdilat ko nasa dance floor na sina mommy at daddy pati na rin sina tita Cecill
e at tito Ronald.

Kinuha ulti ni Russell yung bouquet at nilagay sa isang mesa at dinala ako sa da
ncefloor.
Hinapit niya ako palapit sa kanya.
Parang yakap yakap niya ako.
"You're very beautiful." sabi nito habang nakatitig saken.
Pakiramdam ko ngblush ako.
I remember the last time he said that was when I was lying naked in front of him
.
Iniba ko yung usapan.
"Ba't ngayon ka lang?" tanong ko.
Tumawa ito.
"May pinuntahan lang ako." maikling sagot nito.
Napakaimportante naman ng pinuntahan niya.
Maghapon siya dun at di man lang ako naalala.
Muntik pa siyang malate.
Anong oras na patapos na ang diner hmp.

Mas imporatnte pa ba sa birthday ko.

"Hinanap mo ba ako?" nakangiting mo tanong nito.
"Akala ko tinakasan mo'ko." nakalabi kong sagot.
Tumawa ito at niyakap ako. "Pwede ba naman yun?"
Ganito kami hanggang sa matapos ang tugtog.
Parang kami lang ang tao sa mundo.
Hindi kami nagsasayaw.
Yakap lang niya ako sa gitna ng dancefloor.
Nang matapos ang tugtog pumunta kami sa table nila Jess.
"Ang sweet sweet niya grabe!" kinikilig na sabi ni Jess.
"Anong sweet? Muntik na nga akong maiwan sa ere di ba?" di ko pa rin makalimutan
ang kaba na naramdaman ko kanina.
Pa'no kung hindi siya sumipot.
Maya maya lumapit si Russell.
"Punta tayo sa table nila mommy." bulong nito.
Tumayo ako at nagpaalam kila Jess.
May mga kashare sila sa table.
Mukhang mga business partners nila.
"So here comes the lovebirds!" sabi ng isang may edad na na lalaki.
Napatingin sila samen.

"Alam mo kung alam ko lang na ganito kaganda ang anak mo Harold sana sa anak ko
na lang mo ito ipinagkasundo." biro ng isang lalaki na sa tingin ko sing edad ni
la daddy.
Ngumiti lang ako sa kanya.
Umupo kmi sa tabi nila mommy at daddy.
Inabutan ako ni Russell ng wine.
"So kelan ang kasal?" tanong ng isang ginang.
"Two weeks from now." sagot ni tito Ronald.
Nagkatinginan kami ni Russell.
"Sasama si Russell sa Spain sa after graduation para makita ang environment ng o
ffice doon. Operations formally start 2nd week of August dito sa Pilipinas." sab
i ni daddy.
"Tama yan. Para may time din silang makapag honeymon." biro nung unang matanda n
a nagsalita kanina.
Buti na lang naibaba ko na yung baso ko kundi bka naibuga ko ito.
Sana lang sa pagmumukha niya.
Pervert siya ang tanda tanda na.
Tumingin ako kay Russell.
Nakatingin siya saken at nakangiti ito.
Hindi ko alam kung paano nila natatagalan ang ganung usapan sa napakahabang oras
.

Lalo na nasa party sila.

They are supposed to be enjoying the night.
Hindi puro trabaho at business ang inaatupag.

1130pm na.
Malapit ng matapos ang birthday ko.
Lumapit si Russell.

"Let's go upstairs, may ibibigay ako sa'yo" bulong nito.

Parang sinadya nitong idikit yung lips niya sa tenga ko.
Feeling ko hindi ako makatayo nung magpaalam kami sa knila.
Nanlalambot yung tuhod ko.
Pag akyat namin sa taas tumingin ako kay Russell.
Parang sinasabi ko na, "andito na tayo."
Hinawakan niya ako sa kamay.
"Let's go to your room." sabi nito.
Kinabahan ako bigla.
Tumawa siya.
"May ibibigay lang ako sa'yo. At ayoko ng istorbo." sabi nito.
Parang bigla ata akong kinabahan.
Ano ang kailngan niyang ibigay saken na ayaw pa niya ng pa istorbo.
Pumunta kami sa pangalawa sa pina dulo na room.
"Nice." sabi nito.
Nakatingin siya sa ibang mga collections ko na action figure na nakadisplay.
Siguro magsinlaki yung room namin kaso wla akong sofa.

Pero meron akong parang mini library.

Marami ksi akong books.
Sa gilid my shelf na puno ng mga frames of all sizes.
Kinuha niya ang isang frame.
Luma na ito. Kuha ko nung pre school ako.
Ngumiti siya. "Ikaw ba'to?" tanong niya.
Kinuha ko ulit ang frame at binalik sa dati.
"Alam mo na nga na nasa kwarto kita eh kaninong picture pa kaya yan." naiinis ko
ng sabi.
Tumawa siya.
Pa'no ba naman bungi pa ako dun picture.
Yun pa talaga yung nakita niya hmp!
Ang dami nmang iba dun.
"Ang cute mo nga dun eh" sabi nito.
Tiningnan ko siya ng masama.
"Nang aasar ka ba?" sabi ko sabay irap.
Hinila niya ako palapit sa kanya.
"Hwag ka ng mainis. Di ka na mabiro." sabay pisil sa ilong ko.
"Ano nga pala ibibigay mo?" iniba ko yung usapan.
May kinuha siya na maliit na box sa bulsa niya.

Inabot niya saken.

Binuksan ko ito.
Isang singsing.
Whitegold ito kagaya nung bigay ni Vince.
Napakaganda.
Nakalubog ang mga bato nito na spiral ang design.
Kinuha niya ito.
"Ito ang dahilan kung ba't late na ako nakarating. Inorder ko ito ahead of time
kaso nagkamali sila sa size na nireserve nila." paliwanag nito.
Kaya pala.
Tumingin ako sa kanya.
"Thank you." sabi ko.
Hinawakan niya yung mukha ko.
"Will you marry me?" seryosong tanong nito.
Parang huminto ata ang tibok ng puso ko.
Ngumiti ako sa knya.
Maiihi ata ako.
"May magagawa pa bako?" biro ko sa kanya.
Sumimangot ito.
"Ayusin mo sagot mo kundi lagot ka saken." banta nito.
Ako naman pinipigil ko ang ngiti ko.

Tumango ako.. "Yes" sabi ko.

Ngumit siya. Bigla akong binuhat niya ako tapos inikot sa ere.
Tuwang tuwa siya.
"Ibaba mo na'ko nahihilo na'ko." sabi ko.
Ibinaba niya ako pero hindi niya ako binitawan.

Yakap yakap niya ako.

Ramdam ko ang init ng katawan niya.
Napakasarap ng pakiramdam habang hinahaplos niya yung likod ko.
Inilayo niya ako konti.

Kinuha niya yung sisngsing at isinuot sa kamay ko.

Pagtapos naramdaman ko ang mainit niyang hininga habang papalapit ang mga labi n
iya sa labi ko.

-----------------------------------------------------------------------------------

Stop right there! hahaha!

The next bonus chapter is in private. I have to. Baka hindi makayanan ng mga min
ors ang mga words at eksena hahaha! For fans click external link to access it. O
r type this link : http://www.wattpad.com/4322772-bonus-chapter-birthday-gift
Sa mga naka mobile, kahit anytime nyo pwedeng mabasa ito ok lang kasi hindi siya
makakaapekto sa sequence ng kwento. So kahit mamiss niyo ito ngayon maiintindih
an niya pa rin yung mga susunod na mangyayari sa susunod na chapter.
Hanggang sa muli.....

*_* fujeeko

*******************************************
[26] Chapter 24: Unexpected
*******************************************
HALEY'S POV

Beautiful girls all over the world

I could go chasing but my time would be wasting
They've got nothin' on you baby...
Nothin' on you baby......

Tumingin ako sa wallclock.

500am.

Sino kaya 'tong nambubulabog ng ganito kaaga?

Kinapa ko yung cellphone ko sa headboard ng kama.

Si Hans.

"Hello."

"Baby girl!" bati nito.

"Daya mo di ka nagpunta!" bungad ko sa kanya sabay kusot ng mata ko.

"Hahaha dumating kaya ako. Ikaw ang wala." sabi nito.

Huh?

Anong oras ito dumating?

"Dumating ako ng before 12. Sabi ni mommy umalis kayo nung fiancee mo pero di na
kayo bumalik.

Ikaw baby girl ha, saan kayo nagpunta?" asar nito.

Patay.

Anong sasabihin ko.

"Oh di ka makasagot? Alam ko na." tumawa ito.

Alam niya?

Tumingin ako sa tabi ko.

Wala na si Russell.

"Bakit ka nga pala tumawag?" iniba ko yung usapan.

Tsaka lang din naalala nito ang dahilan ng pagtawag niya.

"May naiwan kasi akong envelope sa sala, pakikuha naman. Pakilagay na lang sa pi
nakataas na shelf ng mga books dun sa gilid. Dadaanan ko na lang mamaya." bilin
nito.

Akala ko naman kung anong emergency.

"Yun lang ang sasabihin mo? Di ba pwedeng mamaya na lang?" ang aga pa kasi.

Anong gusto niya bumaba ako ngayon at kunin ito?

"Importante kasi yun baby girl eh. Baka maitapon nila akala kalat lang. Kanina p
ako tumatawag sa baba walang sumasagot. Baka tulog pa yung mga katulong." sabi n
ito.

Siyempre maaga pa nga di ba.

"Oo siya hahanapin ko na lang mamaya." sagot ko para matapos na.

"Thank you ha. Siya nga pala, happy birthday!" sabi nito.

"Salamat." yun lang at binaba ko na.

Hinagis ko ang phone ko sa tabi ko.

Umalis na si Russell.

Ngayon ko pa lang napansin ang pananakit ng katawan ko. Umupo ako. Ang sakit na
balakang ko. Kinuha ko ang robe ko at tinungo ang banyo. Gusto kong magshower.
Pakiramdam ko ang lagkit ng buong katawan ko. Hinubad ko ang robe at pinagmasdan
ang sarili ko sa salamin. May mga mapupula na parang kagat ng laggam malapit sa
dibdib ko. Meron din sa leeg.

Naala ko ang nangyari kagabi. Ang isang gabing pinag saluhan namin ni Russell.
Pabiro niyang sinabi na ito daw ang regalo niya sa akin pagtapos. Paro bago pa m
an, humingi siya ng sorry na hindi na niya maaantay ang wedding night namin. Hin
di niya inaasahan marahil ang nangyari. Nagkasama na kami sa condo last time per
o wala naman ngyari. Iniiwasan muna niya siguro ito at inaantay na matapos ang k
asal namin.

Tiningnan ko ang singsing sa daliri ko. Kinapa ko yung kwintas na suot ko kagab
i. Wala na ito. Wala akong matandaan na hinubad ko ito. Hindi rin naman ito hinu
bad ni Russell. Bumalik ako sa kwarto. Nasa dresser. Akala ko nawala. Hinubad ni
ya siguro ito baka maputol.

Bumalik ulit ako sa banyo para makapag shower. Kung pwede lang hindi na'ko mali
go para hindi mawala ang bakas ng mga hawak at halik ni Russell sa katawan ko si
guro ginawa ko na. I never imagined na ganun pala kasarap ang pakiramdam.

Ganito rin kaya and mafefeel ko kung si Vince ang kasama ko kagabi. I spent nig
ht with Vince. Though we never crossed the line of our intimacy. We had our own
intimate moments but it was never this way. It has never felt this good. It was
good actually, but with Russell, it's different. There is an intesity with every
kiss. When he kisses me I feel his desire. His needs. I can feel that he wants
me.

Nakaramdam ako ng ginaw. Nababad siguro ako. Loose shirt at pajama na lang isus
uot ko. Matutulog ulit ako tinatamad akong pumasok. Mamayang hapon na lang sigur
o. Bahala na.

Bumalik na ulit ako sa kama. Pumikit ako. Pumasok sa isip ko yung mga sinabi ni
Russell kagabi tungkol sa unang gabi na magkasama kami. Hindi ko na kasi matand
aan pa yung iba. Hindi pa kasi ako nalalasing nang ganun. Hindi ko ineexpect na
hindi ako makakauwi that time kasi ang huling natatandaan ko nakapasok na'ko sa
loob ng kotse. Dalawa pa pala yung pwedeng mangyari saken nung gabi na yun, maak
sidente at sa ospital ang bagsak ko. Pag minalas malas baka sa sementeryo pa. Ki
nilabutan naman ako dun. Naalala ko tuloy yung sinabi ni mommy. Si Jess naman ib
a ang naisip, baka daw natagpuan na lang ako kung saan kung nagkataong masamang
tao si Russell.

Bukod pa dun, parang naguluhan ako dun sa ibang mga sinabi ni Russell. Ang dami
kasi di ko naintindihan yung iba. Inaantok na kasi ako. Kasalanan niya. Pinagod
niya kasi ako eh. Naguluhan ako dun sa huli niyang sinabi. Anong ibig niyang sa
bihin. Haayy makatulog na nga.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Asan kaya to si Jessica. Kanina ko pa tinext di man lang magreply. Punta muna ak
o sa library. Medyo napaaga ata ako. Ang hirap ksing tumiming kanina sa paglabas
sa bahay. Ayokong makita sina mommy. Ayoko ng maraming tanong kung ba't hindi n
a kasi kmi nakabalik ni Russell kagabi. Speaking of the devil, anong oras kaya u
malis ito? Ibig sabihin maaga kasi 500am tumawag si Hans wala na ito.

Masakit pa rin ang katawan ko. Pero kailngan kong pumasok. Major subjects itong
dalawa na ito na pang hapon.

"Haley."

May tumawag saken.

Si Jason.

"Hi. " bati ko sa kanya.

Lumapit ito.

"Pasensiya ka na hindi na kami nakapag paalam sa'yo kagabi. May practice pa kasi
ng maaga eh. Tska hinahanap kita di kita nakita pati rin si Russell. Nagsabi ka
mi sa mommy mo." paliwanag nito.

May practice sila.

"Ok lang yun. Sumakit kasi ulo eh. Salamat pala nakarating kayo. " paliwanag ko.

Ngumiti ito.

"Buti nakapasok ka pa. Sana nagpahinga ka na lng." sabi nito.

Ngumiti rin ako sa knya.

" Actually, absent ako knina. Kapapasok ko lang." paliwanag ko.

Natigilian siya saglit.

"Actually, si Russell wala rin kanina sa practice. Tatanong ko nga dapat sa'yo k
ung asan siya." tumingin siya saken.

Parang gusto niyang sabihing "hindi ba't magkasama kayo?"

"Really? Hindi ko alam eh. " yun lang ang nasabi ko.

Maaga kasi siyang umalis.

Saan kaya siya nagpunta.

"Nagtataka nga kami. Malapit na kasi ang game kaya di siya pwedeng mawala." sabi
nito.

Hindi nila alam kung nasaan si Russell.

"Hindi ba siya nagsabi sa coach nyo?" tanong ko.

"Di ko pa nakausap si coach eh." sagot nito.

Di man lang tumawag saken.

"Kmain ka na ba?" tanong nito sabay tingin sa relo niya.

"Mamaya na lang siguro, aantayin ko na lang si Jess."

"O sige mauna na'ko." paalam ko sa knya.

Napansin ko nakatitig siya saken.

Nailang ako.

"Bakit?" tanong ko.

Nakatitig siya sa leeg ko.

"Anong nangyari dito?" sabay turo sa baba ng tenga ko.

Hah? ah eh..

"A..allergy ...oo allergy... nangangati kasi ako nakamot ko." palusot ko.

Kumunit ang noo nito.

Maya maya ngumiti ito.

"Ah ok." yung lang nasabi nito.

Convinced kaya ito?

Bahala siya.

Nagpaalam na ulit ako sa knya.

Dumerecho nako sa libray.

Nagvibrate ang phone ko.

Si Jess nagtext.

Nasa cafe siya.

Tsk. Babalik pa'ko dun.

Lumabas ulit ako ng library.

Pagdan ko sa field ngayon ko pa lang napansin na nag aayos na sila sa school.

Ilang araw na lang kasi foundation day na.

Marami ng mga booth na nakatayo para sa iba't ibang food provider.

Yung mga iba naman para sa mga tiangge.

Pagpasok ko sa cafe, wala pa si Jess.

"Haley!"

Si Jess. Nakapila pala siya sa counter.

Pumila na rin ako, nagutom ako bigla.

"Uy may test tayo bukas sa English. Pero wla akong copy ng notes. Manghiram ka n
a lng sa iba mamaya. Wala ksi ako sa mood makinig kanina. " masayang sabi nito.

Ayos ah, masaya pa siya wala na nga siyang notes.

Hmnnn...ganito siya noon nung may date sila ni Tyler.

"Ba't ka nga pala absent, mas maaga ka ngang nawala kesa samen. Si Russell din d
i na namin nakita." parang wala naman siyang ibig sabihin nung sinabi niya ito.

Naguilty tuloy ako.

"Sumama kasi yung pakiramdam ko ko. Sumakit yung ulo ulo ko." pagdadahilan ko.

Tumingin siya saken.

"Pa'no kasi di ka pa kumakain kagabi, panay ang laklak mo ng alak. " pinaalala p
a niya.

Bakit ba eh tensed ako baka hindi ako siputin ng mokong na 'yon nakakahiya.

Beef Pot roast ang inorder ko. Gusto ko kasing mag rice. Tsaka Green mago juice.

Mukhang gutom din si Jess. Crispy pata ang inorder. hahaha. Tska Coke.

"Ang gwapo talga ni Hans syet!!!" biglang sabi nito habang inaayos namin ang mga
food sa mesa.

Hindi pala kami nagkita ni Hans.

Gwapo talga ang kuya ko.

Tingnan niyo na lang ako.

"Ang hot niya! Naka loose fit siya na white shirt lang tapos jeans. Alam mo yung
lahat ng tao naka formal tapos nag iisa lang siya na rugged ang sout. Tpoos....
eeeee...di ako makaget over ang hot niya tingnan sa suot niya bumabakat yung mga
muscles niya. Tpos yung buhok nya magulo parang bagong gising lang eeeeh!!!" pa
rang tanga to si Jess nakakahiya.

Tumingin ako sa paligid.

May mga mangilan ngilan na nakatingin samen.

"Yung boses mo nga hinaan mo nakakahiya. Ang landi mo." saway ko dito.

Tumingin siya sken.

"Friend, kung magugustuhan ba'ko ni Hans, matatanggap mo ba'ko para maging hipag
? Sige na please please please." puppy look pa siya.

Hindi pwede. Gago sa lahat ng gago ang kapatid ko pagdating sa babae. Pag nakuha
na niya ang gusto niya aayawan ka na. Lalo na pag di ka niya type. Pero hindi k
o na sinabi ito.

"Kumain ka na, gutom lang yan." iniba ko yung usapan.

Sumimangot ito.

"Pero friend ano ba yung tipong babae ni Hans. Magugustuhan niya kaya ako. Sexy
naman ako ah. May boobs naman ako. Hindi nga lang sinlaki ng sayo." sabi nito.

Ampu. Bakit pati yung akin nasali.

"Excuse me, hindi malaki yung boobs ko. Ang tawag diyan tama lang. Pag malaki ya
n para na'kong porn star." hmp pambihira.

"Oh siya siya ano nga, mahilig ba siya sa flirty type o yung tipong innocent typ
e."ayaw niya akong tantanan.

Tiningnan ko siya ng masama.

"Seryoso ka ba? Sabi ko naman sa'yo walang sineseryosong babae si Hans." banta k
o sa knya.

Parang wala itong narinig.

"Ok lang, kahit third party na lang ako ok lang." parang nangangarap na sabi nit
o.

Bahala ka nga. Nagsimula na'kong kmain.

"Pa'no si Tyler, sige nga." paalala ko.

Nagulat siya.

"Ok lang yun. Pwede naman silang sabay." ngingiti ngiti pa ito.

Gaga talaga siya.

"Kumain ka nga muna. Kung ano ano naisip mo eh." uminom ako nung mango juice

Pwe! Sobrang asim. Parang mapakla.

Napahawak ako sa lalamunan ko.

Pakiramdam ko nagasgas ito sa asim ng ininom ko.

"Ano yan?" turo niya sa gilid ng tenga ko.

Ayun na naman.

"Alin?" patay malisya kong tanong.

Nilapitan niya ito.

"Ayan oh, namumula. Parang namumuong dugo." sabi nito

Errrr.

"Wala allergy yan nasobrahan ko ng kamot." nagpatuloy ako sa pagkain.

Nakatingin pa rin siya akin.

Deadma ako. Subo.

Pagtingin ko, nakatingin pa rin siya.

Deadma ulit. Nakatingin pa rin siya.

Subo. Tingin sa kanya.

"Hoy umamin ka!" sabi ntio.

Sabay pisil sa pisngi ko.

Patay ako.

"Ano ba?! Kumakain ang tao eh." saway ko uit.

"Magakasama kayo ni Russell kagabi no? Sabay kayong nawala?" at nakaturo saken a
ng tinidor niya ha.

Sasabihin ko na ba sa kanya?

"Ehhh..." nag aalangan ako.

Ngumiti ito.

"Umamin ka na." sabay sundot sa tagiliran ko.

Malakas kaya ang kilit ko dun.

"Ano ba Jess para kang timang." paiwas kung sabi.

"Ano nga? Hindi mo na ata tlga ako bestfriend. Lagi ka na lang may tinatago sake
n." tampo nito.

Ampu. Hindi kaya bagay sa knya magdrama.

Bumwelo ako.

"Ano?" kulit niya.

Tumango ako.

"Eeeeeeee!" bigla ba namang sumigaw.

Kilig na kilig ang bruha.

"Sabi ko na nga ba eh. May hinala na'ko eh. Ang ganda ganda mo ksi kagabi my fri
end. Hindi naresist ni papa Russell ang beauty mo. Sana ako din, isang araw mero
n dadating na prince charming na kagay ni papa Russell. Gwapo, hunk at ubod ng y
aman. "

Hindi ako kumibo.

Nahihiya ako.

"So anong nagyari?" muntik na'kong mabulunanan.

Kailangan ko bang ikwento sa kanya ang nagyrai.

Timang ba siya?

"I understand my friend, pero next time hindi na kita palalampasin pagtapos ng h
oneymoon niyo ni papa Russell. Kakainggit ka tlaga. Si Hans na lang talaga ng pa
g asa ko. "

Eto na naman kmi balik Hans na naman.

"Hwag kang mag alala my friend. Pipirma ako ng pre nuptial agreement na one thir
d lang ng pag aari ni Hans ang mapupunta saken pag kinasal kami. Hindi ko naman
kailngan lahat. Hindi naman ako ganun ka swapang. Si Hans lang tlga ang kailanga
n ko." nakatingin pa siya sa kawalan habang sinsabi ito.

Hahahaha....may ganun pa siyang nalalaman.

Crush na crush niya tlaga si Hans una pa lang niyang makita ito nung first year
kami. Ewan ko lang kung natatandaan pa siya ni Hans. Ayoko na ulit siyang ipakil
ala kay kuya. Imposible kasing hindi siya mapapansin ni Hans. Gumanda kasi ito a
t mas sexy siya ngayon. Wala kasing pinapalampas si Hans pag may matipuhan ito.

"Ang swerte mo talaga my friend. Siguro kaya wala kanina sa practice si Russell

kasi napagod hahaha." sabi nito.

Tumingin ako sa kanya.

"Nanood ka kanina?" tanong ko.

"Oo napaaga ako ng 20 minutes. Ang galing talaga ng soccer team natin." sagot ni
to.

Naalala ko na naman si Russell.

Ang pag alis nito kaninang maaga at ang hindi nito pag attend ng practice.

"Andami ngang nanood. Pati si Vince nga nakita ko. Kasama yung babae na yun hmp!
" dagdag pa nito.

Si Jasmin? Akala ko ba wala na sila.

"Uy maalala ko nga pala, alam mo ba ang kumakalat na balita ngayon?" biglang sab
i nito.

Kinabahan ako.

"Ano?" tanong ko.

"Vanessa was found unconscious in her room kaninang madaling araw." sagot nito.

Akala ko naman kung ano na.

Teka lang....

Kaninang madaling araw.

Kaninang madaling araw

Kaninang madaling araw

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hindi talaga mawala sa isip ko ang kinwento ni Vanessa. Hindi pa rin tumatawag s
i Russell. Ayokong mag isip ng hindi maganda. Maghapon akong parang wala sa sar
ili ko. Hanggang sa mag uwian.

"May damit ka na ba sa annual dance?" tanong nito.

Para akong natauhan.

"Oo." matamlay kung sagot.

Tumingin siya saken.

"Are you ok?" tanong nito.

Ngumiti ako.

"Kulang siguro ako sa tulog." palusot ko.

Tumawa siya.

"Alam mo hindi ka lang kulang sa tulog, kulang ka rin sa pahinga. Feeling ko kas
i pagod na pagod ka." tukso nito.

Tumawa rin ako.

"Pacopy nga muna ng notes ni Nice." naalala ko.

May exam pala kami bukas.

Nag stay muna ng mga 10 minutes siguro.

Pagbaba namin hindi papunta sa parking lot yung direction niya.

"Hindi ka pa ba uuwi?" tanong ko.

"Aantayin ko si Tyler, may practice pa ksi." sagot nito.

Naalala ko na naman si Russell. May practice ulit sila. Aatend kaya ito? Bakit h
anggang ngayon hindi pa rin tumatawag. Kami ba talaga. O masyado lang akong ng e
expect. Pero sana man lang magsabi siya kahit papano.

Ayoko ng ganito. Gusto ko ng isang normal na relasyon. Parang kagaya samin ni Vi

nce. May commitment. May pagmamahal.

Ano bang meron kami ni Russell. Siguro kung ano man ang meron siya saken, ito ay
ang obligasyon na pakasalan ako.

Hindi ko namalayan nasa parking lot na pala ako. Teka, may nakasandal sa kotse k
o. Si Russell. Parang tumalon ang puso ko nung makita ko siya. Ngumiti siya nung
makita ako. Parang bumilis lalo ang tibok ng puso ko. Ganito lagi ang epekto ni
ya saken pag nagkikta ulit kami. Hindi kaya magkasakit ako nito sa puso pag magk
asama na kami sa iisang bahay ahahaha.

Sinalubong niya ako. Niyakap niya ako ng hinalikan sa pisngi.

"May practice ako ngayon, maantay mo ba'ko?" sabay hawak sa pisngi na parang nga
yon lang ulit niya ako nakita.

Ngumiti ako ng pilit. "Hindi na siguro, may exam kasi ako bukas." sagot ko.

Hinawakan niya yung mga kamay ko.

"Nakatulog ka ba ng maayos?" tanong nito.

Tumango ako.

"Una na pala ako para makapag review pa'ko." paalam ko sa kanya.

Ineexpect ko na aawatin niya ako.

Pero tumango lang siya. "Ingat." yun lang ang sinabi nito.

Binuksan ko na ang pinto ng kotse.

Hindi niya ko inawat.

Wala siyang balak magpaliwanag.

Pero may kailngan ba siyang ipaliwanag?

Pa'no ako magtatanong?

Pa'no ko ba sasabihin.

Pano ko tatanungin ba't siya umalis ng maaga.

At bakit wala siya sa practice.

Alam ko na.

"Uhm, Russell........"

Tumingin siya saken.

"....have you heard about what happend to Vanessa?" yung ang una kong naisip.

Yumuko ito.

"Yeah." sabi niya.

Pagtapos tumingin ito sa ibang direksyon.

"Actually, I went to see her." derechong sabi nito.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Balik eksena ba ulti si Vanessa? tsk tsk..

Wag kayong magalit hahaha....
Malapit na pala ang kasal nila Haley at Rusell.
Napakaraming mangyayari after ng annual dance.
Abangan...........

Maraming salamat nga pala sa mga nagbasa ng BONUS CHAPTER!!!

Hanggang sa muli..
*_* fujeeko

*******************************************
[27] Chapter 25: The Annual Dance
*******************************************
HALEY'S POV

Nakakaloka ang dami ng estudyante ngayon dito sa school. Bukod sa ngayon ang fo
undation day, ngayon din ang mga ballgames laban sa St James International. Ito
ang napili na guest school since ito ang madalas na kalaban ng school namin sa f
inals.
Excited ang lahat. Pero isa sa mga dahilan ng mga estudyante sa school namin ku
ng ba't sila excited ay ang Annual Dance. At mamayang gabi na ito. Ewan ko ba, s
iguro dahil para na rin itong prom night. Kahit dati pa hindi naman ako naging e
xcited dito. Kahit nung kami pa ni Vince. At kahit na si Russell pa ang date ko
hindi pa rin ako naeexcite. Wala lang sigurong appeal saken ang ganitong okasyo
n.

And speaking of Russell, Sabi niya nagpareserve siya ng seat para samen ni Jess
malapit sa area nila. 2pm ang start ng game. Wala naman kaming pasok ngayon pero
syempre dapat daw kaming umattend ng ballgames to support our players.

Teka parang ako lang ata ang nag iisa at walang kasama. Ang sakit na ng paa ko.
Kanina pa ako nakatayo dito sa 2nd flr. Gusto ko dito kasi tanaw ko lahat ang
nasa baba kaso walang maupuan. Gumala ang mata ko sa baba. Ayun may bakante na
bench sa ilalim ng puno ng mangga.
Nagmamadali akong bumaba. Mabuti pa si Jess magkasama sila ni Tyler. Si Russell
kasi ewan ko kung nasaan. Bahala siya kung ano ang gusto niyang gawin. Ilang ara
w ko na rin siyang hindi nakakausap ng maayos simula nung huli kaming nagkita. A
yoko na ring magtanong pa. Naalala ko kasi yung pag uusap namin last time sa par
king lot.
*flashback
"I went to see her." sabi nito.
Tama ba ang narinig ko?

Iniwan niya ako para puntahan si Vanessa.

Hindi rin siya umattend practice dahil sa kanya.

Pasakay na sana ako sa kotse nung time na'yun pero natigilan ako. Sinara ko ulit
ang pinto ng kotse at sumandal dito.

"What happened?" tanong ko.

Huminga siya ng malalim.
"She passed out. She was skipping meals kaya nag loose din siya ng weight. Sabi
nang doctor dahil sa stress at depression."

Stress.

Depression.

Dahil ba sa break up nila ni Russell.

Nakakaguilty naman.

"So how is she?" tanong ko ulit.

Naging interesado ako.

Lumapit ito saken.

"She's fine. She needs to recover immediately. Her team needs her. Malapit na an
g foundation day. She has to be there." paliwanag nito.
Oo nga pla.
Cheerleader si Vanessa.
Pero ilang araw na itong wala.

Balita ko magaling siya pero siyempre iba pa rin yung may ensayo.
Tumahimik kami pareho.
Hindi ko alam kung ano sasabihin ko.
Hinawakan ni Russell ang mga kamay ko.
Tiningnan niya yung singsing na suot ko.
Pinaglaruan niya ito saglit.
Mama maya tumingin siya sa mukha ko.
"I think she needs me. You have to understand." sabi nito.
Ano daw?
She needs him.
Papano?
Na dapat nasa tabi siya nito habang nagpapagaling?
Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko.
Napayuko ako.
Inangat niya yung mukha ko.
"Please..." parang nagmamakaawang sabi nito.
Bakit?
Nagmamakaawa siya para kay Vanessa.
Bakit parang nasasaktan ako.
Hindi pwede.
Katatapos ko pa lang masaktan kay Vince eto na naman.
Ngumiti ako ng pilit sa kanya.
"I'm fine. Ok lng saken." sagot ko.
Yumuko ulit ako.
Hinawakan niya ang baba ko at hahalikan niya sana ako pero umiwas ako. Binawi ko
ang kamay mga ko.
"I gotta go." Yun lang ang sinabi ko at binuksan ko ang pinto ng kotse at nagma
madali akong pumasok sa loob. Naiwan siya na nakatayo at nakatingin sa kotse kon
g papalayo.
*End of flashback
"Haley!"
May tumawag saken.

Natauhan ako sa pagmumuni muni.

Si Nike.
Kumaway ito.
Kasama niya si vince.
Kumaway din ako.

Parang nagtatalo sila kung lalapit sila o hindi. Parang ayaw lumapit ni Vince. H
inahatak siya ni Nike. Hanggang sa nasa harap ko na silang dalawa. Walang guston
g magsalita. Siniko ni Nike si Vince.

"Haley, may sasabihin daw si Vince." sabi ni Nike.

Tiningnan siya ng masama ni Vince. Tumingin ako kay Vince. Ayaw pa ring nitong m
agsalita.

"Kung pwede ka daw niyang iinvite manood ng game mamaya." sulsol ni Nike.

Tumingin saken si Vince pero hindi ito nagsalita.

Ngumiti ako. "Sure. Anong oras ba yun?"

"Mga 230." si Nike ulit.

Whaaatttt!??

Bigla kong naalala may laro rin sila Russell.

Bahala na.

"uh..sige. I'll be there." sagot ko.

Hindi pa rin nagsasalita si Vince.

Seryoso siyang nakatingin saken.

Alam niya syempre na may laro rin sila Russell.

"Halika ka na nga." sabi nito kay Nike.

Sabay talikod. Hindi siya ngpaalam pero tumingin naman siya saken.

Naiwan si Nike sa harap ko.

"Haley, please, sana makapunta ka. Malaking tulong kay Vince kung andun ka. We c
an't afford to loose this game." pakiusap nito.

Siguro dahil sa nangyari iniisip ni Nike na baka ganahan itong maglaro pag andun
ako gaya ng dati. Since kababalik lang nito sa laro.
Tumango ako.
"Sige pupunta ako." ngumiti ulit ako sa kanya.
Sa sobrang tuwa niya nahawakan niya yung mga kamay ko.
"Thank you tlaga! I'll reserve a seat for you." yun lng ang sinabi nito at hinab
ol si Vince.
$hit anong gagawin ko? 200pm start ng soccer. I can stay there for 30 minutes. T
hen pupunta ako sa gym. Ok yun, 230pm naman start ng basketball. Hayy naku, bas
ta bahala na.

Tumingin ulit ako sa paligid. Ang boring dito. Wala namang magawa. Nilabas ko yu
ng phone ko. Wala man lang nagtext. Kahit missed call wala. Walang nakaalala sak
en. Kahit si Russell. Makalayas na nga dito. Sa labas na lang ako maglulunch .

Ang alam ko may malapit na North Park dito. Walking distance lang.

Pagdating ko halos puno ang mga mesa. Malapit na ksi ang lunch.

Tumingin ako sa mga bakanteng mesa.

Hmmnn..saan kaya ako pupwesto.

Sa dulo ang pinili ko.

Tanaw ko ang isang apatan na mesa.

Sa tabi nito may dalawang nakaupo.

Teka, tama ba ang nakikta ko.

O namamalik mata lang ako.

Napahinto ako.

Si Russell.

Kasama si Vanessa.

Kelan pa ito nakabalik?

Anong gagawin ko.

Tatalikod na sana ako kasi hindi nila ako napansin. Mukha kasing seryoso ang pin
ag uusapan nila.

Pero bakit ako iiwas?

"Haley!"
May biglang tumawag saken.
$hit.
Napaangat yung mukha nilang dalawa. Siguro para hanapin kung nasaan si Haley. Na
nasa harap nila ngayon.

Gulat sila pareho.

Hinanap ko kung sino yung tumawag saken.

Si Jason. May dalawa pa siyang kasama.

Tumayo si Russell

"Haley.." tawag nito.

Tumingin lang ako sa kanilang dalawa pero hindi ko sila pinansin.

Tumalikod ako para puntahan sila Jason.

Buti na lang medyo malayo yung pwesto nila ng konti.

Obvious ba medyo napalakas yung tawag ni Jason saken.

Paglapit ko patapos na sila.

Hinila ni Jason ang upuan sa tabi niya. Dun ako umupo. Pinakilala niya yung dala
wa pa. Sina Bryan at Chester kasama rin nila sa soccer. Hindi ko na masydong nap
ansin ang mga ito. Kinuha ko agad yung menu at umorder. Umorder pa sila ng deser
t para siguro sabayan akong maglunch.

Nag uusap sila tungkol sa annual

o ko kasing kadate may date na."
Alam nmin pareho ang ibig niyang
aman khit wala kang partner eh."

dance. Wala pa palang date si Jason. "Yung gust

parinig ni Jason. Nagkatinginan kaming dalawa.
sabihin. May partner nako, si Russell. "Pwede n
sabi nung Chester, yung medyo singkit.

Nawala sa usapan nila ang focus ko. Sa gilid ng mata ko nakita ko tumayo na sila
Russell. Nauna si Vanessa sa pinto. Palapit sa table namin si Russell. Nagulat
si Jason nung makita ito.

Tumayo ito. "Pare, akala ko wala ka, kaya tinawag ko siya dito." paliwanag nito
na parang gulity.

So hindi nila nakita na kasama niya si Vanessa. Tumango lang si Russell. Siya n
amang pagdating ng order ko.Tiningnan ko lang si Russell. Inayos ko ang pagkain
ko ang nagsimulang sumubo.

"Gusto mo bang sumabay samen pagtapos mong kmain?" tanong niya.

Ako ba ang kausap niya?

Ako nga, saken kasi siya nakatingin.

Sumabay samen?

Ako sasabay sa kanila?

Excuse me?

Ano, para maging chaperone.

Hindi naman kaya para akong kawawa nun.

Tumingin ako sa knya. "Kamakain pa ksi ako eh." sabi ko.

"I'll wait for you." sagot naman nito.

"Matagal pa ko kasisimula ko lang." sabi ko ulit

"Ok lang." pilit naman niya.

"Hindi matagal ako kumain mauna ka na." medyo matigas ang pagkakasabi ko nito.

He sighed in surrender. Ilaw araw na rin kasi akong ganito sa kanya. Ramdam niya
na iniiwasan ko siya. Pero parang iwas din siya na iconfront ako kung ba't ko s
iya iniiwasan. Siguro alam din niya ang dahilan kung bakit. Nararamdaman din niy
a siguro na parang masama ang loob ko dahil wala siyang oras saken.

"Sige, see you at the game na lang." pagkasabi nito umalis na siya.

Nakatingin lang yung tatlo saken. Nagtatanong ang mga mata nila. Pero wala naman
g nangahas na magtanong.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The heat is on!

Mas dumami ang tao sa school. Malapit na kasing mag start ang game. Teka nag sta
rt na ata. Late na ba ako? Nasaan kaya si Jess.

Nagvibrate ang phone ko.

Nagtext si jess.

Andun na siya. Nakaupo na daw siya sa harap.

Pinuntahan ko ang area kung saan naka reserve ang aking seat. Nakita ko agad si
Jess. Napansin halos pareho pa kami ng suot. Nakamaong ako na shorts tapos white
polo na cotton. Siya naman white na shorts at checkered na blue polo.

"Here!" sigaw ni Jess.

Lumapit ako sa kanya. Marami pang bakante na seats. Naglakad ako palapit sa kany
a. Kapansin pansin ang isang babae na nakaupo sa lower lever ng mga bench kasi n
akasuot ito ng pang cheer. Tinitigan ko ito. Si Vanessa lang pala. Hindi ko siya
nakilala. Pumayat nga ito gaya ng sabi ni Russell. Parang katatapos lang nila m
agperform. Late na ata ako.

"San ka ba galing kanina pa kita tinatawagan?" bungad nito.

Dumaan kasi muna ako sa National Bookstore nung maghiwahiwalay kami nila Jason g
aling North Park. Gusto sana akong samahan ni Jason kaso kailangan nilang bumali
k agad.

"May binili lang ako saglit sa bookstore" sagot ko.

Bumili ako ng konting supplies para sa project sa Statistics. Malapit lang kasi
ito sa resto kaya dumaan na'ko.

Nagdadatingan na ang ibang manonood. Tapos na ang first part. Ang cheering ng ma

gkabilang school. Ganun ako katagal sa bookstore. Kaya pala nakaupo na si Vaness
a sa audience. 230p ksi eksakto ang start ng game. Ilang minuto na lang start na
.

Tanaw ko ang players ng kabilang team. Tumawag sa aking pansin ang lalaki na nak
asuot ng jersey number 7. Reyes ang last name na nakasulat sa likod nito. Tuming
in ako kay Jess. Iisang tao ang tinitingnan namin.

Si Ambrose. Ang kanyang ex-boyfriend. First boyfriend niya ito. Mahal pa rin niy
a ito alam ko. Kita ko sa lungkot ng kanyang mga mata at kung pa'no niya ito tin
gnan. Hindi ko akalaing magkakahiwalay ang dalawa. Halos dalawang taon din sila
.

"Nakita ka na ba niya?" tanong ko.

Umiling siya

"Hindi pa." sagot niya

Binalik ko ang mata sa lalaki." Pa'no kung lapitan ka niya at kausapin? tanong k
o ulit.

Huminga siya ng malalim. "I think I'm ready." sabi nito.

Ngumiti ako sa kanya. Sana nga. Alam ko kasi ang pinag daanan nito sa break up n
ila ni Ambrose. Pero magkaiba kami ni jess. Iyakin ito. Maaawa ka talaga. Ang ma
saklap pa nito nung time na nalaman niya na may third party dito, few days na fo
und out din niya na delayed din siya ng two weeks. Hindi ko rin kung paano ko si
ya icocomfort that time. Buti na lang false alarm lang ito.

Natutuwa nga ako at bumalik na ulit ito sa pagiging makulit. Isa pa yan sa dahil
an kung ayokong bakit ayoko siyang mapalapit kay Hans. Kilala ko kasi ang kapati
d ko. Ayoko ng mulit pa ulit ang naranasan niya kay Ambrose.

EEEEEEEEEEEEEEEE "Ayan na siya!!!!" tili nung mga babae sa harap.

Papalakas yung ingay.

"Anong meron?" tanong ko. Nakatingin kami sa direksyon kung saan nakatitingin an
g mga babae.

"Ewan." sabi ni Jess na curious ding nakatingin ito.

Maya maya nakita ko may lumapit kay Vanessa.

"Ay sayang may girlfriend na pala." sabi nung isang babae.

"Ay siya ba yung midfielder nila?" tanong nung isa.

Midfielder.

Ano yun?

"Oo, napanood ko kaya yung championship last year, ang galing niya grabe!" sagot
nung isa.

Tiningnan ko kung sino ang tinutukoy nila. Si Russell. Nakasuot na siya nung Jer
sey uniform nila . Ngayon ko lang siya nakita sa actual na uniform. No wonder na
gtitilian ang mga babae. Black ang uniform nila. Litaw na litaw ang kagwapuhan n
ito at lalong lumilitaw ang kanyang kaputian. Number 23 ang Jersey number niya.

Nanikip na naman ang dibdib ko nung makita kong lumapit siya kay Vanessa.

"Bagay sila. Nakakainggit naman." sabi pa nung isa.

Tumingin saken si Jess. Siguro binabasa nito kung ano nararamdaman ko.

Parang nagtatalo silang dalawa. Napatingin si Russell sa gawi namin. Siguro alam
niya na dun kmi nakaupo ksi siya nagparesrve ng upuan na yun.

Nakita niya ako. Iniwan nito si vanessa at naglakad papunta sa direksyon namin.
Tumingin samin si Vanessa. Blanko ang expression nito.

Himala!

Nasaan na ang tiger look nito hahaha.

"Papalapit siya dito!" sabi nung mga babae sa likod namin.

Lumapit siya samen.

"Ay ano ba talaga kuya? Sino naman itong nilapitan niya?" sabi ng isang pang bab
abe.

Huminto siya sa tapat ko . "Ba't ngayon ka lang?" tanong nito.

Paki mo!

Syempre di ko sinabi di ba.

"Dumaan ksi ako sa bookstore. Tsaka hindi pa namannagsisimula eh." palusot ko.

Ano naman sa knya.

Busy nga siya sa iba di ba?

"Wait for me after the game." sabi nito.

"Sige" matipid kong sagot.

Pero hindi na rin ako nag eexpect. Ilang beses din niya kasing sinabi ito nung
nakaraan na ihahatid niya ako o kaya dadaan siya sa condo pero hindi nman niya g
inawa. Laging may dahilan. Nawawalan din ako ng gana kaya hindi na lang ako nagt
atanong. Siguro baka ayoko lang masaktan. Ayokong malaman kung ano ang pinagkaka
abalhan niya. Hindi niya ako nagawang kausapin ng matino kasi lagi akong umiiwa
s. Minsan pinaparamdam ko talaga na iniiwasan ko siya.

Narinig namin ang announcer bilang hudyat na magsisimula na ang laro.

Tumingin ako sa kanya.

"Goodluck." sabi ko na parang ibig kong sabihin eh umalis na siya.

"Thanks." malungkot na sabi nito at umalis na siya.

Maya maya lang tinawag na ang magkabilang panig. Una ang mga St Martin players.
Nakakabingi ang sigawan ng mga estudaynte habang papasok ang mga players. Sunod
ang school namin ang tinawag. Mas malakas at nakabingi ang hiyawan.

Nag stand out tlaga si Russell kahit sa malayo. Napakagwapo nito sa suot niya.
Pumuputi siya lalo pag tinatamaan ng sikat ng araw.

Nagstart na ang game. Pero wala akong maintindihan sa laro na ito. At least sa b
asketball may naiintindihan akong konti. Ayun nakagoal daw ang kabilang school.
Uminit lalo ang katyawan ng magkabilang panig. Balik ulit sa game. Maya maya tum
ili si jess. "Ang galing ni Russell." ganun din ang mga babae sa likod ko. Teka
bakit sa school namin sila nagchecheer eh kalaban kami di ba. Baliw ata tong mga
to.

Maya maya sigawan na naman. Naagaw daw ulit ng school namin ung bola. Haay paran
g mas nakakapagod ata itong larong ito. Teka, 220pm na. Pa'no ba'to.

"Jess, wait lang ha, restroom lang ako." palusot ko.

"Huh, mamaya na mamimiss mo yung game. Tiisin mo na muna." sabi nito.

"Hindi pwede saglit lang ako." sabi ko at nagmamadali akong umalis.

Tinungo ko agad ang gym. Punong puno din ito ng tao. Hindi pa nagsisimula. Sa gi
lid ako dumaan para pumunta sa area ng mga players.

Nakita ko agad si Nike. "Hi." sabi nito.

Lumapit siya saken. Sinamahan niya ako sa upuan ko. Malapit lang ito sa harap. M
ay hinahanap ang mga matako. Di ko ata makita sa Vince.

Maya maya lang nagsalita na rin ang announcer. Nag assemble na ang mga players s
a magkabilang side. Nagsisigawana ang mga babe sa gilid. Papasok si Vince at ang
ibang mga kasama niya. Haay, ano ba yan. Wala akong itulak kabigin sa dalawa. A
ng gwapo din ni Vince sa white jresey na may light blue na guhit sa bawat dulo n
g shirt at shorts niya. Kaya pala nagsigawan ang mga babae nung dumating ito. Tu
mingin siya sa side ko. Tinanguan niya ako at ngumiti.

Nag start na ang game. Nakuha ng kabilang school ang bola. Nagsimula ang tensyon
sa mga manonood . Mas maingay dito kasi kulob ang lugar. Nakakabingi. Naramdama
n ko nagvibrate ang phone ko. Sino kya to. Nagtext si Jess. Asan daw ako. Hindi
ko sinagot.

Balik ulit ang mata ko sa game. Nakashoot yung isang kateam nila Vince. Halos ma
bingi ako sa sigawan. Maya maya nagvibrate ulit ang fon ko. Tsk, si Jess na anma
n malamang ito.

Huh?

Si mommy tumatwag.

Bakit kaya?

Lumabas ako ksi hindi kami magkarinigan dito.

Humanap ako ng lugar na magkakarinigan kami.

"Hello."

"Hello honey!" bungad nito.

"Bakit mom?" tanong ko agad.

Natigilan yung nasa kabilang linya.

"Where are you bakit ang ingay?" tanong nito.

"May laro sila Russell mom nanonood ako." partly true. galing nga ako dun di ba.

"I see." parang nakikinita kinita ko na nakangiti ito. Natutuwa siya sa mga mal
iliit na pagkakataon na nagkakalapit kami ni Russell.

"Ano na mom?" ulit ko.

"Ah yeah, dadating mamayang gabi yung designer from Spain na gagawa ng gown mo.
So you have to be here early tomorrow. Isama mo rin si Jess para masukatan na ka
yo pareho." paalala nito.

Oo nga pala isa sa mga abay si Jess.

Ako naman ang natigilan. Hindi na talaga mapipigilan ang kasal namin ni Russell.
Parang nawala na rin ang excitement ko dito. Kung pwede lang hindi na matuloy.
Sana sumulpot na lang na parang kabute si Raplh para siya na lang ang pakakasal
an ko.

"Hey, are you still there."

"Yes mom , sige aagahan ko." yun lang ang sinabi ko at binaba ko na.

Bumalik na'ko sa upuan ko. Lamang ang school namin. Humingi ng time out ang kabi
lang team. Balik sa bench ang mga players. Nakita ko may lumapit na babae kay Vi
nce. May inabot na bottled water.

Watregirl?

Si Jasmin pala.

Parang ok naman sila.

Hindi ko gusto kung pa'no siya tingnan ni Vince.

Parang naaliw siya dito.

Di kaya nagkakagusto na rin siya dito.

Dapat ba akong maging masaya para sa kanya?

Kinapa ko ang dibdib ko. Wala akong maramdaman na kakaiba. Di gaya ng nararamdam
an ko pag nakikita ko si Vanessa at Russell na magkasama. Siguro kung may narara
mdaman ako ngayon ay inggit. Tumingin sa side ko si Vince.

Ano bang ginagawa ko dito?

Parang hindi naman ako kailangan.

Sa nakita ko kanina hindi ko na kailngan pang manatili pa rito. Kaya na yan ni V

ince ng wala ako.

Andun naman si Jasmin.

Hindi naman ako bitter.

Pagbalik nila Vince sa court nagpasya na rin ako na bumalik sa soccer field.

Wala ng tigil ang hiyawan pagbalik ko. Nagmadali ako. Ang hirap dumaan kahit sa
aisle may mga tao. Tumabi uli ako kay Jess.

"Ano na ngyari?" tanong ko.

"Nakakainis nakahabol pa sila panalo na sana tayo." inis niyang sabi

Sumigaw ulit si Jess. Naagaw daw ni Kevin ang bola . Ayan na naman ang lakas ang
sigawan. Ang bilis ng pangyayari. Tumili si Jess ng pagkalakas lakas.

Panalo kami.

"Ang galing talaga ng papa mo my friend."

Huh si Russell yung hulign naka goal?

hehe wala talaga akong kwenta.

Hindi ko kasi maintindihan ang laro na soccer.
Nakakabingi ang drum rolls na parang sinasabayan nito ang siagwan ng mga estudya
nte. Nakita ko bumaba si Vanessa. Tiningan ko kung saan ito pupunta. Tumakbo ito
. Papunta sa mga players. Tumakbo siya papunta kay Rusell. At niyakap niya ito b
ago pa man makapag react yung isa. Napatingin sa gawi namin si Russell. Yumuko a
ko. Nagmamadali ako umalis.

"Uy san ka pupunta?" si Jess. Hindi siguro nito napansin yung eksenang nakita ko
.

Pero hindi ko siya pinansin.

May tumawag ulit saken.

Si Russell.

Pero nagmadali akong naglakad. Naramdaman ko na lang na may pumigil sa braso ko.

Humarap ako.

"Saan ka pupunta?" tanong nito.

"Sasaglit sa bhay. Tinawagan kasi ako ni mommy." yun ang naisip kong dahilan.

"Pwede bang mamaya na samahan mo muna ako dito tsaka ntin puntahan ang mommy
mo." sabi nito.

Seryoso akong tumingin sa kanya.

"May kasama ka na. I don't think you still need me here." pagkasabi ko nun tumal
ikod na ako.

"Haley!" tawag niya saken.

Tumakbo na ako palayo.

Naramdaman ko na lang unti unting tumutulo ang luha ko.

$hit bat ako umiiyak.

Nasasaktan na naman ako?

Taenang buhay to.

Malas ata ko sa lalaki.

Parang kelan lang pakiramdam ko ang swerte ko at mamimili na lang ako kung sino
sa kanilang dalawa.

Pero ngayon tila wala ng natira saken.

Si Vince mukhang ayaw siyang igive up ni Jasmin at parang hinayaan na rin niya i
tong lumapit sa kanya. Siguro dahil hindi na rin naman niya ineexpect na magkaka
balikan kami.

Eh si Russell? Simula pa lang hindi ko naman siya pag aari . Ang commitment nami
n sa isa't isa ay nakatali sa isang obligasyon.

Parang akong baliw na naglalakad sa kawalan.

Saan ako pupunta?

Umuwi ako sa condo at nagmukmok.

May apat ako na missed call.

Hindi ko na tiningnan kung sino sino.

I don't care.

It doesn't matter.

Pinatay ko ang cellphone ko.

Humiga ako.

Hanggang sa makatulog.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Madilim na ng nagising ako.

630pm.

Naalala ko ang Annual dance.

8pm ang start ng program.

Mabibigat ang paa kong tinungo ang shower

Saglit lang ako di na'ko nagbabad.

Parang wala akong gana na umattend. Sa dami ba naman ng nangyari kanina. Sino ba
naman ang di mawawalan ng gana. Excited pa naman ako nung pinili ko ang gown na
to. Isang light pink na tube gown. Hapit na hapit ang bewang ko at sakto ang la
pat nito sa dibdib. Mahaba ang slit nito sa gilid upang ipakita nito ang mahahab
a kong legs. Parang may kulang. Kinuha ko ang kwitas na bigay ni Vince. Sinuot k
o ito. Pakramdam ko ito na lng ang kailngan para makupleto ang hitsura ko. Nang
makuntento ako, nagwisik ako ng paborito kong scent ng pefume.

Hindi na ako naglagay ng masydong make up. Ganito ako pag wala sa mood. Medyo ki
napalan ko lang yung lipstick ko. Konting blush lang. Di rin ako ng lagay ng eye
shadow. Ngcurl lang ako ng eyelashes.

Tumunog ang doorbell habang inaayos ko ang laamn ng pouch ko.

Ang aga naman ni Russell.

720pm palang.

Malapit lang naman ang condo sa school.

Binuksan ko ang pinto.
Nagulat ako nang makita ang nakatayo sa pinto.

Si Jason.

Anong ginagawa niya dito? Ngumiti ito. Parang deadma siya sa pagkagulat ko.

"Hi!" bati niya.

Pag ganitong wala akong gana at wala ako sa mood wala akong panahong magpaligoy
ligoy.

"Anong ginagawa mo dito? Asan si russell?" sunod sunod na tanong ko.

Kamot ulo siya.

Pero kahit bad trip ako hindi nakalagpas sa paningin ko na napaka gwapo niya sa
suot nitong tuxedo na black.

Bakit ang hilig nila sa black? Para silang mga myembro ng mafia. At bakit kailan
gang sobrang gwapo. Di ba pwdeng gwapo lang?
"Pinapasundo ka ni Russell may aasikasuhin lang daw siya." sabi nito.

Seryoso?

Eh mainit ang dugo niya dito.

Sabi niya dati wag kong kakausapin ito.

Pero imposible naman na magsisinunagling si Jason eh nakita ko yung expression n

g mukha niya nung makita si Russell sa resto. Parang takot ito kay Russell.

Bakit kaya?

Ganun pa man sumabay na rin ako kay Jason.

Marami rami na rin ang mga tao nung dumating kami.

Kumapit ako sa braso ni Jason. Para kasing akong nasusuffocate sa dilim. Hindi n
aman msyadong madilim, dim lang ang mga lights. Lumapit kami sa table nila Kevin
. Good for 6 persons ito.

"Dito ka lang ha kuha lang ako ng food." paalam ni Jason.

Tumango ako.

Pinagmasdan ko ang lugar. Simple lang ang ayos nito. Marami lang mga dim lights
na siyang nagbigay ng drama sa ambiance.

Wala akong makita na kakilala.

Maya maya bumalik na si Jason. Puro finger food halos ang dala. Kumuha rin siya
ng wine at softdrinks.
"
Di ko kasi alam kung ano gusto mo eh." nahihiyang sabi nito.

Ngumiti ako sa kanya. "Ok na'to."

Dumating na rin sila Jessica at Tyler.

Napakaganda ng kaibigan ko sa gray na evening gown nito. May isang makapal sa st

rap sa left side.

"Hi!" bati nito sabay halik sa pisngi ko.

Ngumiti lang saken si Tyler.

Pansin ko lang napakatahimik ng isang ito.

Ilang beses ko lang itong narinig magsalita.

Dumating na rin si Vince.

Malapit kasi kami sa may entrance kaya tanaw mo halos lahat ng paparating. Naka
black tux din ito. Wala siyang kasama. Wala siyang date? Sabagay sabi nung kasam
a ni Jason sa resto ok lang naman daw kahit walang date. Mukhang hindi niya ako
nakita. Dumerecho siya sa dulo na table.

"Asan si Russell? biglang tanong ni Jess.

Ewan ko ba. Pangalawang beses na'to na may okasyon na late ito dumadating.

"Di ko alam." tipid kong sagot.

Tumitig siya saken.

"Sino kasama mong dumating dito?" tanong niya ulit.

"Si Jason." sabay turo ko sa katabi ko.

"Hah? Are you out of your mind?" gulat na sabi nito.

Nakwento ko kasi yung sinabi ni Russell na iwasan ko si Jason. Iniisip niya sig
uro baka mag away pa ang dalawa pag malaman ito ni Russell.

"Siya nga nakiusap kay Jason na sunduin ako." nawalan tuloy ako ng gana kumain n
aalala ko na naman na pinasa niya sa iba ang pagsundo saken.

"What?! Asan daw siya bakit di ka niya nasundo?"

Bago pa ako makasagot, parang slow motion ang lahat sa paligid ko.
Nakita ko si Russell paparating. Napakagwapo nito sa at naka black tux din ito.
As usual wala na namn siyang tie.

"Hoy!" si Jess. Tumingin siya sa direksyon kung saan ako nakatingin.

Para akong tinamaan ng kidlat sa pagkagulat sa nakita ko.

May kasama si Russell.

Isang babae na naka black na gown.

Si Vanessa.

Nakanganga din si Jess habang papalapit ang dalawa.

Siya ba ang dahilan kung ba't di niya ako nasundo.

Akala ko ba ako ang date niya.

Ibinigay ba niya ako Jason?

Kung alam ko lang na ganito sana pala di na lang ako nagpunta.

$hit ka Russell tandaan mo tong gabi na'to.

Lumagpas sila sa table namin.

"Friend.." puno ng pag aalala ang boses nito.
Malungkot akong tumingin sa kanya.

"Please Jess..." pakiusap ko sa knya.

Ayokong pag usapan ito.

Hinawakan niya ako sa kamay at hindi na ulit ito nagsalita.

Hinatid lang ni Russell si Vanessa tapos bumalik siya sa table namin.

Bumalik siya sa table namin.

Umupo siya sa tabi ko na bakante kasi umalis saglit si Jason.

Bago pa siya magsalita..

"I think that seat is taken." madiin kong sabi. "And I don't think we still have
another room for extra head."

Gulat ang mga kasama ko si table. Lalo na si Jes.

Ang kapal ng mukha niya di ba?

"Please let me explain." hirap na sabi nito.

Inismiran ko siya.

"Hindi na kailangan. Hindi ako ganun kahirap umintindi." pabulong kong sabi. Aya
w kong marinig pa nila ang ibang pinag uusapan namin.
Sinubukan niyang hawakan ang kamay ko pero iniwas ko ito.
"Pakinggan mo muna ako." pakiusap nito.

Bago pa ako pa ako sumagot tinawag ng EMCEE ang attention ng mga players.

Tinawag ang mga nagparticipate kaninang hapon. Unang tinawag ang Cheerleading Te
am. Sa pangunguna ni Vanessa. May escort ito na kasama. Buti na lang kala ko bib
itbitin pa niya si Russell hmp!
Sunod na tinawag ang basketball team. Si Nike ang dineclare na captain. Binitaw
an na talaga ito ni Vince.

Sunod ang soccer team. Tinawag sila isa isa. Nagulat ako sa nalaman ko. Si Russe
ll pala ang former captain ng soccer. Last year lang ito nagresign. Kaya siya pi
nalitan ni Kevin. Si Vince ako daw ang dahilan. Si Russell, ano kaya ang dahilan
nito? Naging isang malaking palaisipan tuloy saken. Habang tumatagal lalong lum
alayo yung loob ko kay Russell. Hindi ko ito lubos na kilala. Ano pa ang kailnga
n kong malaman tungkol sa kanya.

"Please.."narinig ko na lang na sabi ni Russell. Tumingin ako sa pligid. Lahat n

g players na tinawag papunta na sa dance floor. Ito ang tradional na annual danc
e para sa kanila. Inaaya niya akong magsayaw. Nag ipon muna ako ng lakas bago tu
mayo. Inabot ko ang kamay niya pumunta kami sa gitna. Andun na rin sina Tyler at
Jess. Pati si Jason may kasayaw na ito. Kinawayan niya ako. Kumaway din ako sa
kanya.

Naramdaman ko ang kamay ni Russell sa beywang ko.

NP: It Will Rain ( Bruno Mars)

 If you ever leave me baby,

Leave some morphine at my door
'Cause it would take a whole lot of medication
To realize what we used to have,
We don't have it anymore.

Ang lungkot naman ng kanta. Baka maiyak ako. $hit wag ngayon.

Nilagay ko yung mga kamay ko sa dibdib bi Russell. Naiilang ako. Pa'no kanina pa
siya nakatitig saken.

There's no religion that could save me

No matter how long my knees are on the floor
So keep in mind all the sacrifices I'm makin'
Will keep you by my side
Will keep you from walkin' out the door.
Tinanggal niya yung mga kamay ko at niyakap niya ito sa leeg niya. Hinapit niya
ako sa beywang. Niyakap niya ko ng mahigpit. Siguro ramdam niya ang lakas ng tib
ok ng puso ko. At isa lang ang napatunayan ko.

Sa loob ng maikling panahon, mahal ko na si Russell.

Yumakap din ako sa kanya ng mahigpit. "I miss you.." bulong nito. Pero hindi ako
sumagot.

He gently pulled away. Hinawakan niya ang mukha at hinallikan niya ako sa gitna
ng dancefloor.

Cause there'll be no sunlight

If I lose you, baby
There'll be no clear skies
If I lose you, baby
Just like the clouds
My eyes will do the same, if you walk away
Everyday it will rain, rain, rain...

Siguro sa ibang pagkakataon mahihiya ako sa ginawa ni Russell. Hindi ako sanay s

a ganito lalo na pag maraming tao. Pero siguro namiss ko rin siya. Ilang araw ko
din siyang pinahirapan. Pati na rin ang sarili ko.

Hindi ko alam kung paano naghiwalay ang mga labi namin. Namalayan ko na lang hin
atid na niya ako sa mesa. Nanginginig pa rin yung tuhod ko. Nagpaalam siya sagli
t pero hindi ko naintindihan kung bakit. Wala pa rin ako sa sarili ko.

"Grabeeehhh! Ang sweet sweet niyo my friend!" halatang pigil na pigil ang kilig
ni Jess. "Inggit tuloy ako. Pwede ko bang hiramin si papa Russell khit isang gab
i lang. Para maranasan ko naman ang matulala kahit saglit lang hahahaha!" tukso
nito saken.

Natawa naman ako dun hahaha. Baliw talaga to si Jess.

Natigil kami saglit ng magsalit ulit ang EMCEE. Mga faculty naman ang tinawag.

Di ko na namalayan ang oras . Quarter to eleven na pala. May mga intermission nu

mbers din kasi na mga patawa kaya nalibang ako. Halos lahat ba naman ng departme
nt may presentation.

After nun sayawan ng konti. Sinayaw ako ni Jason. Sumunod si Kevin.

Hindi ko na nakita na pa si Vince.

Parang sumakit ata ang paa ko dun ah.

Teka, hindi na bumalik si Russell. Nasaan kaya yun.

"Jess CR muna ako."

"Sama ako." sabi nito.

Napaganda talaga dito sa school pag gabi. Tahimik. Kitang kita mo ang kalangitan
. Parang ang sarap humiga ang mag bilang ng mga bituin hahaha.

Napadaan kami sa isang bakante na room sa gilid.

May nahagip ang pandinig namin na nag uusap.

"Why don't you tell her?." boses ito ng babae.

Familiar ito.

Nagkatinginan kami ni Jess.

Kilala namin ito.

Lalo kaming nagulat ng magsalita ang kausap nito.

"I don't have to. I have nothing to explain to her." galit na sabi ng boses ng
lalaki.

Si Vanessa at si Russell.

"I promise I'll make it up to you." sabi ni Vanessa.

Tumahimik sila.

Nanginginig ako. Nag eecho ang mga sinabi ni Russell.

I don't have to. I have nothing to explain to her

Sabagay sino ba naman ako?

Ano ba niya ako?

Sumusobra na siya akala ko ok na kami.

Hinawakan ako ni Jess sa kamay

Tinanggal ko ang kamay niya.

Susugurin ko sila.

Ngayon mag tutuos kami ni Russeell.

Gugulatin ko sila.

Pagbukas ko ng pinto..

Ako ang nagulat.

Si Vanessa nakasandal sa wall.

Yakap niya si Russell at magkadikit ang kanilang mga labi.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Lahat ng ito ang nangyari sa loob lang ng maghapon. Kapagod. Pati ako napagod ha

haha....
Malapit na itong matapos.
Joke lang.
Pero nasa kalagitnaan na ang kwento.
Hanggang sa muli....
*_* fujeeko

*******************************************
[28] Chapter 26: Not Again...
*******************************************
HALEY'S POV

Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Deja vu. Ganun rin ang inabutan kon
g eksena kay Vince dati.
Ang tanga ko talaga. Pero kasalanan ko ba? Nagmahal lang naman ako. Yun nga lang
sa maling lalaki. So, kasalanan ko ba kung ba't ako nasasaktan ngayon. Bakit pa
rang mas masakit ata ngayon ang bagsak saken ng mga pangyayari.

Mahal ako ni Vince kaya nasaktan ako nung ang pagkakaalam ko ay niloko niya ako
. Pero ba't mas nasasaktan ako kay Russell kahit di naman niya sinabi na mahal
niya ko. Mas mahal ko ba siya kesa kay Vince? O tuluyan nang nawala sa puso ko s
i Vince at si Russell na ang mahal ko ngayon.

Pa'no ko pakikisamahan ang lalaking kagaya niya pag kasal na kami. Puro sakit a
t sama ng loob lang marahil ang mararanasan ko dito. Pero hindi ko na kayang pi
gilan pa ang nararamdaman ko para sa kanya. Mahal ko siya. At wala akong balak n

a ipaalam ito sa kanya.

Sana mapigilan ko ang sarili ko. Pagkatapos ng nangyari samen ni Vince akala ko
wala na'kong kakayahan pa na magmahal pa ulit ng ganito.
Parang wagas lang ang pagtulo ng aking mga luha. Hinayaan ko lang itong kusang
umagos. Hindi ko na pinag aksayahan pa ng oras na punasan pa. Nakakapagod din ka
si.

Sa totoo lang hindi ko alam kung paano ako nakauwi ng maayos. Nagtaxi lang ako.
Panay ang tingin saken nung driver kasi nakagown pa ako at panay ang tulo ng lu
ha ko. At di ko alam kung paano ako nakalayo ng ganun kabilis samantalang medyo
mataas ang sandals ko. Partida pa yun kasi sumakit ang paa ko sa sunod sunod na
pagsayaw.

Nakita na hahabulin sana ako ni Russell kaso narinig ko pinigilan ito ni Jess.
Sanay kasi siya sa akin na kapag masama ang loob ko ayoko muna ng may kausap.

Nakaupo lang ako sa sofa yakap yakap ko ang mga tuhod ko. Almost 1am na. Hindi
pa rin ako nagbibihis. Wala akong balak kumilos. Nakatingin lang ako sa kawalan.

Ubos na ang mga luha ko. Pero andito pa rin ang sakit. At patuloy akong masasak
tan hanggat patuloy akong nagmamahal. Dilat na dilat ang mga mata ko at hindi ak
o dalawin ng antok.
Halos mapatalon ako sa gulat nang marining ko ang tunog ng doorbell. Napabalikwa
s ako. Sinong dadalaw ng ganitong oras saken. Isang tao lang. Bahala siya sa buh
ay niya di ko siya pagbubuksan. Manigas siya.

Ilang sandali pa tumunog ang cellphone ko. Tumatawag si Russell. Kinancel ko. S
unod sunod ang tunog ng doorbell. Papatayin ko sana ang phone ko nang tumunog ul
it ito.

May nagtext.

Si Russell.

Himala. Hindi ito nagtetext saken kahit minsan. Binasa ko ito.

"I know you're there. Pls open the door. I need to talk to you."

Hmp! Talk to you ka pang nalalaman. Bahala ka. Sunod sunod ulit ang pindot niya
sa doorbell. Hindi na tumitigil. Hangang sa tumunog ulit yung phone ko. Nagtext
ulit siya.

"Pag hind mo binuksan to, gigibain ko 'to!"

Napatayo ako. Aba't takutin ba'ko. Pinatay ko ang phone ko at dumerecho sa kw

arto. Manigas siya. Di pa rin niya tinitigilan ang doorbell. Siguro mga 2 minut
es na ganun.
Papikit na'ko ng may naririnig na'kong kalabog. Binubugbog na niya ang pinto. Su
nod sunod ang kalabog. Ampu! Napabangon ako. Mag aala una na ng madaling araw.
Marereport ako nito baka ireklamo ako ng mga ibang tenant dito. Gago talaga.

Lumabas ako ng kwarto. Binuksan ko ang pinto pero nakaharang pa rin yung chain.
Sumilip ako.
Nakawhite na lang na polo ito. Wala na ang coat niya.

"Ano kailngan mo?" tanong ko dito.

"Mag usap tayo please?" pakiusap nito.

Tiningnan ko siya ng masama.

"Marunong ka bang tumingin ng oras? Hindi ba pwedeng bukas na lang gusto ko ng

magpahinga." madiin kong sabi.

"Please ayokong lumipas ang gabi na to ng hindi ka nakakausap."pakiusap nito.

Hindi lang siya hindi marunong tumingin ng oras, pati petsa. Umaga na kuya.

"Ayaw muna kitang makausap ngayon. Makakalis ka na." pagkasabi ko nun sinara ko
agad yung pinto.

"Teka lang..." hinarang nito yung kamay niya.

"Araaaayy!" naipit siya.

Tatanga tanga kasi. Alam na pasara ang pinto hinarang pa niya ang kamay niya. P
ero sa totoo lang nataranta rin ako. Kaya binuksan ko agad yung pinto.

Nakangiwi ito at hawak niya ang kamay niya. Pinipigilan kong matawa sa hitsura
niya. Hindi pwede kasi galit nga ako di ba. Humalukipkip ako. Nakatayo lang siya
nakatingin saken.
"Akala ko ba gusto mong pumasok? Ano pang tinatayo tayo mo dyan?" nakataas ang k
ilay kong sabi.

Tahimik siyang pumasok sa loob. Pabalibag kong sinara ang pinto at dumerecho ako
sa kwarto para kuhain ang first aid kit sa banyo. Paglabas ko ng banyo. Aba't..
.
"Uy, tumayo ka nga diyan! Hindi tayo dito mag uusap dun sa sala."

Ang sarap ah. Nakahiga ba naman sa kama ko.

"Baka pwedeng pahiga kahit 5 min lang. Pagod na pagod ksi ako eh tska marami ak
ong nainom." reklamo nito.

Tinungo ko ang pinto bitbit ang kit. "Hindi pwede. Dun ka humiga sa sofa."

Aartehan pa'ko. Kumita na yan noh. At tuluyan na akong lumabas. Sumunod na rin
siya. Umupo ako sa dulo ng sofa. Binaba ko yung kit sa center table.
"Ayan lagyan mo ng gamot o kya kahit na ano yang kamay mo." padabog kong sabi.
O kaya ibabad
Umupo siya sa
in siya saken.
Umusog siya sa

mo sa asido or whatever I don't care. Pero hindi niya kinuha ito.

gitna. Malapit siya ng konti saken. Tahimik kami pareho. Nakating
Ako naman derecho lang ang tingin. Inaantay ko siyang magsalita.
tabi ko. Sumiksik naman ako su dulo ng sofa.

"I'm sorry." sabi nito.

$hit naiiyak na naman ako. Taena wag kang tumulo. Ubos ka na diba. Ayokong umiy
ak sa harap niya. Kahit na alam kong halata sa mukha ko na galing ako sa pag iya
k.

Pumunta siya para magsabi ng sorry?

"Para saan?" tanong ko.

Linawin mo kuya. Ang sorry kasi sinasabi ito ng may kasamang paliwanag.

"Sa lahat ng pagkukulang ko. Sa mga nagawa ko. Pero sana pakinggan mo muna ako.
" sabi nito.

Parang nanunuyo ang lalamunan ko di ako makapagsalita. Handa na ba akong marin

ig ang side niya. Kailngan ko bang ihanda ang sarili ko ulit para masaktan.

"Susubukan kitang intindihin." sabi ko.

"I don't know where to start." sabi niya.

Marami akong gustong itanong sa kanya. Ano ang uunahin ko?

"Why..why did you kiss her?" pabulong kong sabi.

May namumuong luha sa gilid ng mata ko.

Tumingin ako sa taas para wag itong tumulo.

"I did not not kiss her!" medyo napalakas yung boses niya.

Lulusot ka pa ha!

"Hindi kasi ganun ang nakita namin." sabi ko.

Humarap siya saken.

"Look, she kissed me. Malaki ang pinagkaiba nun. Nagulat na lang ako bigla niya
akong hinalikan. Please maniwala ka saken." pilit niya akong hinaharap sa kanya
.

Humarap ako sa kanya. Lulubus lubusin ko na ang pagtatanong. Minsan lang ang ga
nitong eksena.

"Kayo pa ba?" tanong ko ulit.

Nanlaki ang mga mata niya.
"Hell, no! Matagal na!" galit na sabi nito.

Hell yeah! Ga@o!

"Bakit ..Bakit ganun?"

Meron bang ganun hindi sila pero lagi silang magkasama. Niyakap pa siya pagtapo
s ng game. Tapos sabay pa silang maglunch samantalang ako kakain mag isa kundi k
o pa nakita sila Jason. $shit ayokong umiyak.
Hinawakan niya ang mga kamay ko.
"Nakiusap siya saken. Alam kong mali na pumayag ako sa gusto niya kasi baka umas
a pa siya. Hindi ko sinasadya na saktan siya. "

Natigilan ito. Parang may sasabihin pa siya.

" She was so sad and hurt. And...I remembered you. Nakikita kita sa kanya. The
same pain I saw in you nung inuwi kita sa condo ko. Naguiguilty ako. Ang pinagka
iba nyo lang, you're stronger coz you let Vince go. "

Binitawan niya ang kamay ko. Sumandal siya sa sofa.

"Pero siya, she's begging me to stay. Naawa ako sa kanya. I haven't seen her i
n few days pero she was bugging me thru phone calls and text messages. Hindi ko
naman pwedeng i off ang phone ko."

Ba't di ka magpalit ng number hmp!

"Ayaw niyang lumabas sa hospital hanggat wala ako. Kaya andun ako sa tabi niya
. Hindi ko kasi matanggap na ako ang dahilan kung ba't andun siya nung mga time
na yun."

Umaarte lang siya.

" I tried to help her recover. But she was not helping herself to move on. The
more na nasa tabi niya ako napapansin ko na she was trying to win me back. At na
pansin ko rin na wala na akong time sa'yo. At the same iniiwasan mo rin ako. Pe
ro hindi kita masisisi."
Yun naman pala bakit hindi mo na siya layuan?
"Yesterday, I was starting to tell her. I was starting to let her feel na lalay
o na'ko. "
Hanggang kelan?
"Pero bakit hindi mo ko sinundo kagabi. Siya ang kasabay mo." singit ko.
Ngumiti siya.
"That was the time I told her that I have to stop seeing her. That I'll be busy
kasi malapit na ang kasal natin. That I have to be with you. " sabi nito.

"She bargained. Sabi niya last na daw talaga yun. Pag siya naging date ko sa Ann
ual Dance hahayaan na niya tayo. I was thinking it was not bad at all. Kahit pap
ano pala may bunga naman yung effort ko. I took the risk kahit alam ko na magaga
lit ka. Pero ok lang kasi that will be the last at wla na akong kaugnayan pa sa
knya. And iniisip ko na I can prove that to you para lang mapatawad mo'ko." maha
bang paliwanag nito."

"Bakit si Jason? Di ba galit ka dun? Sabi mo iwasan ko siya. Iniisip ko pinamig

ay mo ko sa knya." may himig ng pagtatampo ang tono ko.

Tumawa siya ng mahina at humarap ka saken.

"Of courese not. I wouldn't do that. I picked Jason coz I trust him. At dahil a
lam kong may gusto siya sayo so I know he'll take care of you. And I'm sure also
na hindi siya gagawa ng isang bagay na hindi ko magugustuhan. " parang sigurado
ng sigurado siya sa sinasabi niya.

Teka bago ko makalimutan. Ang pinaka impotartane at ang pinaka masakit sa lahat
ang huling sinabi niya. Yung may "I have nothing to explain to her" pa siyang s
inasabi.

"May sinabi ka pa sa kanya, sabi mo wala kang kailangang ipaliwanag saken." nag
aalangan kong sabi.
Ito na. Handa na ba akong marinig ang totoo? Kumunot ang noo nito.

"Did i say something like that? I can't even remember."

Hmp! Oo nga pala. Sinabi niya ito in English kaya baka di niya maalala. Tining
nan ko siya ng masama.

"Sabi mo I have nothing to explain to her?" ismid ko sa kanya.

Nag isip siya saglit.

"I'm not sure. Was That all you heard?" tanong nito.

May iba pa ba akong pwedeng marinig.

"Yun lang" natatanong ang mga mata.ko.

Ngumiti siya.

"I'm not sure kung anong part ang narinig mo. That's what happened sometimes w
hen you're eavesdropping." pabirong sabi nito.
Ampu. Eavesdropping pala ha.
"Ang natatandaan ko before you came in was she asked me if I care for her. I sa
id yes." tumingin siya saken.
"Ganun naman daw pala so gusto niyang sabihin ko sa'yo na I care for her. That
i'm still into her kaya ganun ang pinapakita ko sa kanya. She's too desperate. A
yaw niyang malaman mo rin in the end na kaya ko ginagawa ang mga yun kasi naawa
ako sa kanya. Baka daw pagtawanan mo siya. She wants to redeem herself. I said y
ou're not like that. She wants me to create a good explanation except the fact t
hat I was just helping her. Ayaw niya ng kinakaawan siya at pinagtatawanan siya.
I think it's one of her crazy bargains again." mahabang paliwanag nito.
"And I told her why would I do that. Di ikaw naman ang nagalit saken pag sinabi
ko na I was doing all of those kasi gusto ko pa siya. Kahit na hindi totoo. And

I dont believe her nung sinabi niya na pag ginawa ko yun titigil na siya. Di ka
mi matatapos kung patuloy ko siyang susundin. She is doing it subtly kasi na hin
di lalabas na emotional blackmail ang ginagawa niya."
Yumuko siya.
"I was wrong. It was a wrong move. And I'm really sorry." puno ng pagsisising s
abi nito
Anong sasabihin ko. Maniniwala ba'ko sa kanya? Nagsasabi ba siya ng totoo?

"May gusto ka pa bang itanong?" biglang tanong nito.

Huh? Hmm..Meron pa ba? Wala na ata. Umiling ako. Huminga ito ng malalim. Nakati
tig siya sa leeg ko. Napatingin ako sa.... haaaah?
Bastos! Binobosohan niya ako. Napahawak ako sa cleavage ko. Pero hindi siya kum
urap. Huh? Hindi siya dito nakatingin.
Lumapit siya saken. May hinawakan siya sa leeg ko. Ang kwintas na bigay ni Vin
ce.
Tumingin siya saken. "It's pretty." sabi niya.
Hindi ako nagsalita.
"It must be very special. Where did you get it?" tanong nito.

Sasabihin ko ba.

"Hah? uh...Bigay ni Vince." nag aalangan kong sabi.

Binitawan niya ito.

"When?" tanong nito.

Parang imbestigador lang. Kailangan pa bang malaman kung kelan.

Yumuko ako. "It's my birthday gift."

Tumigas yung anyo ng mukha nito.

"I knew it. You're wearing it on your birthday. I didn't ask coz what I was thin
king maybe right and I didn't wanna spoil the night."
Anong sasabihin ko? Ano'ng gagawin ko? Huhubarin ko ba?

" Can I ask you a favor?" tanong nito pero hindi pa rin siya nakatingin saken.
Napatingin ako sa kanya.
"A..ano yun?" tanong ko.
Tumitig siya saken.
"I know you still...love him. Hindi kita pinipiglan na isuot yan , Pero sana na
man wag mong isuot yan pag kasama mo ako." parang may hinanakit na sabi nito.
"I only want you to wear my ring." dagdag pa nito.
Kumunot ang noo ko.
"Why?" tanong ko.

"Kailangan pa bang itanong yun?" balik niya saken.

"Ginagawa mo rin kasi yung gustong mong gawin without considering me, so bakit
ko susundin kung anong gusto mo?" naghahamon kung sabi.

"Alam ko malaki ang kasalanan ko sayo. Naiintindihan ko kung di mo pa'ko mapap

atawad sa ngayon. I'm willing to wait. Patutunayan ko sa'yo na totoo lahat ng si
nasabi ko. Just give me time." pakiusap nito.
Hindi ako makasagot.

"Please..." nagmamakaawang sabi nito.

Yumuko ako. "Hindi ko alam. Magulo kasi ang isip ko." yung lang ang nasabi ko.

Huminga siya ng malalim. Maya maya tumayo ito. Tumingin siya sa relo niya. Puma
sok sa kwarto. Lumabas ulit ito. Teka ano yung bitbit niya. Lumabas ito. Pumaso
k ulit. Ano ba nahihilo ako sa kanya.
"I'll be back." sabi nito paglabas niya ng kwarto.

May nilapag siya sa table. At umalis na.

Anong ibig niyang sabihin na "I'll be back." Tiningnan ko yung nilapag niya sa t
able. Wait, susi ko to ah. Ano ginawa niya sa susi ko. At bigla na lang lumayas.

Leshe nyeta siya. Bahala siya sa buhay niya. Siya pa tong galit. Pumasok na'ko s
a kwarto para magbihis. Nagshower ako saglit. Parang gumaan ang pakiramdam ko ng
konti. Pero hindi pa rin mawala sa isip ko yung halikan nilang dalawa mga bwesi
t sila.
Siguro dahil nagseselos ako. Sabi niya hindi naman daw niya gusto yun. Seryoso
ba siya sa mga sinabi niya. Ayoko ng magpadala pa sa nararamdaman ko sa kanya. A
yoko ng umasa pa.
Pero bakit parang sinasabi ng isang part ng utak ko na nagsasabi siya ng totoo
. Di ko namalayan nakangiti na pala ako. Bakit ganun ang bilis mawala ng galit k
o sa kanya.
Kanina nga nung malaman ko na siya yung nagdodoorbell parang tumalon yung puso
ko at nawala sa ayos. Hindi pa siya nagpapaliwanag ng lagay na yun.
Parang kaya kong siyang tanggapin ulit kahit na magkasala pa siya. Ganun siguro
pag mahal mo ang isang tao.
Inayos ko na ang kama. Hinawakan ko ang part na hinigaan ni Russell kanina. Aka
la ko dito siya matutulog. Ano ba yan kung ano ano na naman ang pumapasok sa isi
p ko Hindi naman ako ganito dati.
Hay naku makatulog na nga. May appointment pala ako kay mommy at sa designer.

Humiga na'ko.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nagising ako sa lagaslas ng tubig sa banyo. Nananaginip ba'ko. Pero hindi. May g
umagamit nga ng shower sa banyo. Bumangon ako.
Tumingin ako sa relo. 2am pa lang. Lumakas lalo ang tunog na galing sa banyo. B
ukas talaga ang shower at may gumagamit. Hindi ako nananaginip.

Nakalimutan ko bang patayin kanina. Tumayo ako para puntahan ito.

Huh?

Half closed ang banyo at bukas ang ilaw. Syet! May nakapasok sa kwarto ko at nak
ikiligo pa ito. Pupuntahan ko sana ang main switch ng ilaw ng bumukas ng tuluyan
ang pinto ng banyo.

OMG!

"What are you doing here!!!" kulang na lang sumigaw ako.

Pa'no siya nakapasok? Kaya ba niya hawak ang mga susi ko kanina.Kinuha niya yun
g duplicate sa keyholder ko ampu! Kaya siguro lumabas saglit para testingin kung
alin ang susi ng unit.
Si Russell ang lumabas sa banyo. Nakaboxers lang ito at mukhang bagong ligo.
Nakanganga ata ako.
Bakit ganun laging ganito ang reaksyon tuwing nakikita ko siyang nakahubad kahi
t na pang itaas lang. Pero siyempre iba ang reaksyon ko pag hubad talaga siya.
Ano ba to'ng ginagawa mo saken Russell. Nagiging pervert na ata ako.Deadma lang
siya sa reaction ko.

"Dito ako matutulog." maikling sabi nito.

Dumerecho siya sa kama at humiga.

Aba't. Hindi man lang marunogn mag paalam. Susugod sana ako sa tabi niya para k
umprotahin siya nang may mapansin ako malapit sa pinto. Pagtingin ko sa kanya na
kapikit na ito. Lumapit ako at kinalabit ko siya.

"Anong ibig sabihin ng mga yan?" sabay turo sa mga nasa pinto.

Para siyang naglayas at bitbit niya ang kalahati ng laman ng kwarto niya. Sigur
o mga 2 maleta malalaki, laptop bag at isang sports bag.
Dumilat ito. Tumingin siya sa mga tinuro ko
"Ah yan ba...." seryoso siyang nakatingin saken.
"I'm moving in." sabi nito.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------I'll entertain questions whether spoiler or not hahaha. Para magkaroon kayo ng
clue. At warning lang hindi po lahat ng pangyayari sa buhay ni Haley at Russell
ay masaya. Misan sa buhay ng tao kailngan ang mga trial para matest ang trust at
love nila sa isa't isa. Yun lang po..bow hahaha.

Hanggang sa muli...
*_* fujeeko

*******************************************
[29] Chapter 27: Finally...
*******************************************
PLEASE READ!!!!!

A/N
Maraming salamat po sa inyong lahat. Inspired ako na magsulat ng bawat UD dahil
sa inyo. Di na'ko mangangako sa susunod kung kelan ang UD kasi baka di ko matupa
d hahaha.
Chapter 25 na po tayo pero may mga nagtatanong pa rin kung nasaan ang external l
ink ng bonus chapter. Lagi ko pong sinasabi na this chapter is dedicated to fans
only. Nakalagay po sa author's note yan. I am under the impression na pag tinan
ong niyo ito is you are not really a fan. I'm sorry to say this. Pero masakit po
para sa akin na magfafan lang kayo para ma access ang bonus chapter. Kasi if yo
u are my fan, pag aaksayahan niyong basahin ang auhtor's note ko. Para po kasi
saken fan is someone who believe in me as a writer at sa story ko, hindi dahil s
a curious sa kung ano ang nakalagay sa bonus chapter na yun. I'm sorry, i will n
ot send pm anymore pag ang tanong is kung pa'no mag access ng externak link at k
ung nasan ang external link. Kasi kung nagbabasa po kayon ng author's note naka
lagay po dun kung pano. Yun lang po.
Maraming salamat!

MAY PIC PO SA RIGHT SIDE.....SIYA AY SI..................:)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Hindi pa rin talaga ako makapag move on sa pag momove in ni Russell sa condo.

Ang walang hiya ang sarap ng tulog samantalang ako di mapakali dahil gustong gus
to ko na siyang kausapin kung anong drama niya.

Pa'no ba naman nung itry kong iconfront ang sagot....

"Pwede ba bukas na lang tayo mag usap. Anong oras na kasi, pagod ako at gusto ko
ng magpahinga." pagkasabi ba naman nun dumapa at tinakpan ng unan ang ulo niya.

Grrrr!, para akong nagging wife na dinadakdakan ang asawa na kauuwi lang galing
beerhouse.

Kapal ng mukha.

Inimbita niya ang sarili niya.

Kanina nga pag alis ko tulog tulog na pa rin ang bruho.

Sarap buhusan ng mainit na tubig.

Pero hindi, sayang naman ang makinis na balat nito.

Waaaah!

Pumayag na nga ako sa gusto niya na once a week siya dito, tpos once a week a sa
condo niya.

Tpos weekend uuwi kami sa knila.

Sana pala pinatawad ko na lang siya agad para hindi niya ginawa ito.

Pero teka bakit ba ako nagkakaganito eh in few days ikakasal na kami at lilipat
din kami dun sa biniling bahay ng parents niya.

Hindi naman na ako virgin para umarte ng ganito.

Hmp! Kahit na! Bwisit siya!

"Uy durog na yung cake oh!"

HUh?

Nagtataka ang mukha ni Jess na nakatingin saken.

Maya maya nagpatuloy ulit ito sa pagkain.

Pa'no ko ba sasabihin kay Jess.

"Excited na tlaga ako sa kasal mo my friend! Ang ganda ng gown mo grabe! Sana ak
o rin. Pag kinasal kami ni Hans pwede bang yun din ang kunin naming designer? "

Hay eto na naman kami.

Galing kasi kami sa bahay para imeet yung desinger.

Hindi nman ito nagtanong tungkol sa insidente kagabi.

Ito ang gusto ko talaga kay Jess kaya siguro magkasundo kami.

Bibigyan niya ako ng time para sabihin sa kanya ang nangyari.

Ang tanging sinabi lang nito ay mag concealer daw ako at nangingitim yung gilid
ng mata ko.

Hay buti na lang din pala wala sa bahay si Hans naku kung hindi.

Bago pako makasagot sa kanya..

$hit!

Si Russell pumasok sa canteen.

Kasama si kevin.

Bago pa'ko maka react lumingon ito sa side namin.

Nakita kmi ni Jess.

Ngumiti ito at lumapit.

"Hi" bati nito kay Jess.

"Wag kang umalis mamaya ha. Naiwan ko kasi yung susi ko sa loob ng condo. Wala p
a kasing keyholder eh. Baka hindi ako makapasok." pagkasabi nun tumalikod na ito
.

Ampu.

Nakanganga pa rin ako.

"Ahem!" si Jess!

Iwas ako ng tingin.

"Ahem." mas malakas ito.

Hehehe

"Tama ba yung narinig ko?" nakatingin siya saken.

Sabi ko na nga ba dapat sinabi ko na lang agad.

"Ha..ah eh...." kakainis tlga to si Russell.

Nakataas na ang kilay nito.

"Hindi ko nman alam eh, bigla na lang siyang naghakot ng gamit niya kaninang mad
aling araw."

Nakataas pa rin yung kilay niya.

"Promise! Tsaka sasabihin ko naman sa'yo kaso bigla na lng sumulpot yung unggoy
na yun."naiinis kong sabi.

Numiti ito.

"Yun ba ang dahilan kung ba't puyat ka na naman.' sabi nito.

*cough cough

Nasamid ako dun ah.

"Of course not! Kaya ako napuyat kasi madaling araw na nambubulabog pa siya. Nak
akahiya nga sa mga katabi kong unit dun. Buti na lang walang nagising." paliwana
g ko.

"So ok na kayo?" tanong nito.

Ang tinutukoy nito ay kung ok na kami pagtapos ng nasaksihan namin kagabi.

Ok na ba kami?

"I don't know! Naguguluhan kasi ako." sabi ko sa kanya.

Huminto ito sa pagkain.

"Di ka naguguluhan friend. I'm sure I know na alam mo kung bakit. Nakikita ko ma
hal mo na si Russell." sabi nito.

Hindi ako kumibo.

Totoo naman kasi ito.

"Patawarin mo na siya friend. Alam ko di mo rin siya matitiis. Wag ka ng magpaki

pot at hindi ka na virgin hahaha!"

Namula ata ako dun ah.

Bruha tlaga to si Jess.

Pero sumeryoso ako bigla.

"Ewan ko. Ayoko nang masaktan ulit." parang inamin ko na rin kay Jess ang narar
amdaman ko.

Pero kahit di ko naman aminin alam naman niya ito.

"Friend, tha's the risk of finding true love. At pag nasasaktan ka yun ang sign
na nagmamahal ka ulit. Pag hindi ka na nasasaktan manhid ka na, ibig sabihin hin
di ka nagmamahal."

Ansabeh.

Natatawa tuloy ako sa kanya pag humihirit siya ng ganito.

Siguro nga nakamove on na siya kay Ambrose.

At si Tyler ang bago niyang minamahal.

"Kaya nga nung makita ko Hans alam ko na magmamahal ulit ako."

Toinks!

Mali pala ako hahaha.

Di siya maka get over kay Hans.

"Pero mag iingat ka friend ha, baka mabuntis ka." nag aalalang sabi nito.

Uhmm

"Hindi...ah."

Wait....

Kelan ba yung huling period ko.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

MICAH'S POV

"Really!"

Ang bilis ng mokong na'to ha.

Mukhang maganda ang development ng relationship ni kamote kay Haley.

Bihira ko na rin kasing makausap ito.

Busy kasi ako sa part time job ko.

Kailngan kasi.

Hindi rin ako naka attend nung birthday niya.

Invited naman kasi ako ni Russell.

Hindi rin ako naka attend nung annual dance.

Pati game nila Russell hindi ko rin napanood.

Pa'no pag tapos ng klase o kaya pag may bakanteng oras derecho agad ako dun.

"Natatawa nga ko sa reaction niya nung makita yung mga gamit ko." sabi nito.

Tuwang tuwa pa si kamote.

Ibang iba ang aura niya pag si Haley ang pinag uusapan.

Natutuwa ako masaya na ulit ang bestfriend ko.

Ngayon ko na lang ulit siya nakita na ganito.

Sa tingin ko si mahal na niya ito.

Pero hindi niya maamin sa sarili niya.

"Eh parang ganun na rin naman yun kasi ikakasal na rin kayo. Kaya lang binigla m
o naman yung tao." sabi ko.

Nakangiti pa rin si kamote.

"I can't think of any other option. Malaki kasi ang kasalanan ko sa kanya. Mabut
i na rin yun para nakikita niya ako lagi. Hindi iyong nag iisip siya kung nasaan
ba'ko. Tsaka gusto ko na rin naman siyang kasama lagi." eh di inamin niya rin.

Pag tinatanong ko siya kung mahal niya na si Haley lagi niyang sagot..

"I don't know. Basta masaya ko kung anong meron kami. Gagawin ko ang lhat para h
indi mawala ito. But I don't wanna expect more." maikling sagot nito

Bitter pa rin siya hanggang ngayon.

"Why don't you give yourself a chance?" tanong ko.

Lumungkot ang anyo nito.

"I don't wanna hurt her. I don't wanna make promises I can't keep. I may not be
capable of loving her but at least I can make her happy." seryosong sabi nito.

Ganun ba talaga?

"You don't wanna hurt her? O... baka ikaw?" nag aalangan kong sabi.

Tiningnan niya ako ng masama.

" We're not having this conversation again." banta nito.

Haay, ok fine.

Ayaw pa rin niyang pag usapan ito.

Siguro nga hindi pa ito ang tamang panahon.

Pero at least may improvement akong nakikita kahit papa'no.

So basta ganun na lang, bahay bahayan muna tapos kasal kasalan.

Pagtapos ano?

Ibang klase talaga pag mga mayayaman.

Lahat ng gusto nilang gawin nagagawa nila.

Gaya niyan pa'no kung mabuntis niya si Haley eh hindi pa sila tapos pareho.

Pero sa kanila ok lang kasi may mga pera sila hindi na nila kailangan pang magtr
abaho para mabuhay.

Samantalang ako kailngan ko pang magwork para magkaroon ng extra income.

Buti na scholar ako sa school na'to.

Si Russell scholar din.

Bukod sa matalino na ito, varsity player pa.

"Kumusta na pala si Vanessa?" bigla kong natanong.

Tumingin siya saglit saken.

"Nag usap na kami last night. I don't think manggugulo pa siya. Marami na rin ak
ong nagawang favor sa kanya. Sana naman makisama siya this time."

Ang gwapo kasi ng friend ko.

Maraming nagkakagusto sa kanya.

Mabait si Russell.

Hindi siya suplado pagdating sa babae.

Kaya na mimisinterpret ng iba.

Akala nag ibang girls gusto rin sila ni Russell.

He's trying to be nice ayaw niyang namamahiya ng tao.

Si Vanessa lang pinakamakapal ang mukha talaga.

Nung pinakilalala sa kanya si Russell hindi na niya ito nilubayan.

Syempre lalaki lang si Russell.

Himala nga kasi mukhang naging one man woman si Vanessa nung makilala niya si Ru
ssell.

Flirt din kasi ito.

Simula nun si Russell na lang lagi ang kasama nito.

Ay mali, nakabuntot pala siya lagi dito.

Minsan nga ginagawa akong dahilan ni Russell para iwasan si Vanessa pero tigas t
alaga ng mukha niya.

Pinagkakalat niya na sila daw ni Russell.

Pag tinanong mo naman yung isa tatawa lang ito.

Parang siya yung lumalabas na nanliligaw kay Russell.

Siguro pinagtyagaan na rin ni Russell tutal wala rin naman itong girlfriend.

Ang sama eh.

Eh mukhang tuluyan ng nawalan siya ng pag asa nung makilala ni Russell si Haley.

Eh ang ganda naman kasi ng isang 'to.

Kahit ako nung una kung makita nagandahan na'ko sa kanya.

Ang ganda kasi ng mukha .

Lalo na yung mata niya.

Pahaba siya. Ano na nga bang shape yun.

Basta yun na yun hahaha.

Para siyang isang model.

At ang ganda pa ng katawan.

Ang ganda pa ng skin, ang kinis.

Parang nakakahiyang tumabi.

Kaya siguro baliw na baliw si mokong dito.

Oo baliw na baliw siya hahaha.

At di niya maamin sa sarili niya.

At alam kong magagalit siya sa mga pinagsasabi ko hehe.

Kung idownplay niya kasi ang feelings niya kay Haley eh sobra.

Like lang niya si Haley.

Kalokah!

"Uy kasama ka pala sa abay ha. Wag kang mawawala magagalit talaga ako sa'yo. Wal
a kang gagastusin kahit magkano. Sige sagot ko allowance mo ng one month ok na b
a yun?" hindi na'ko hinayaan pang magsalita.

Tama ba ang narinig ko.

Sagot niya allowance ko ng 1 month?

Kahit na umabsent ako sa work sa araw ng kasal niya walang mawawala saken.

"Talaga?" abot tenga ang ngiti ko.

Ngumiti ito.

"Oo naman. Kaya wala kang dahilan para hindi maka attend."

Kulang na lang yakapin ko siya.

Pinisil ko na lang ang pisngi niya.

"Ang bait bait mo talaga!" nangigigil kong sabi.

"Aarrray! Napakasadista mo talaga. Tsk. Kawawa naman ang magiging boyfriend mo."
asar nito.

Alam nito na hindi pa kasi ako nagkakaboyfriend.

Naala ko tuloy yung isang antipatiko na lalaki sa bar kung saan nagpapart time a
ko.

Napakaantipatiko at ubod ng yabang!

Kung ganun rin lang naman ang mga natitirang lalaki sa mundo di bale na.

Kung sana lahat ng lalaki kagaya ni Russell, gwapo na, mabait pa at galante haha
ha.

Speaking of galante.

Kaya nga nagtatake advantage ang iba sa kanya.

Minsan sa sobrang bait ni Russell hindi niya ito nakikita.

Madali siyang mauto.

At isang tao lang ang naalala ko sa mga ganitong pagkakataon.

Isa lang.

Naiintindihan ko si Russell kung ba't ayaw na niya itong pag usapan pa.

END OF POV

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------HALEY"S POV

It wasn't bad at all.

Hindi naman pala siya ganun kahirap kasama sa bahay.

I survived our first official night na magkasama without scratch.

I mean, hindi kami nga away at hindi kami nagbangayan.

Wait, hindi first night.

Basta ganun, ito kasi ang first night namin na dito na tlaga siya nakatira

Uh...naghahanap lang siya ng kung ano ano.

Gaya nung ewan ko kung anong kinakalkal sa cabinet sa kusina.

Pwede naman siyang magtanong.

Kaya hindi na'ko nakatiis. "Anong hinahanap mo?" tanong ko.

"Wala ka bang kawali?" sabi niya.

"Wala."

"Eh caserola?" tanong niya.

"Wala." sagot ko.

"Wala?" ulit niya niya.

"Oo, wala. Bkit ikaw ba meron?" sarcastic kong tanong.

"Oo meron."sagot niya. "

Pinipigilan ko ang sarili ko na sabihing "eh di bumalik ka na sa condo mo!"

Buti na lang hindi ko sinabi.

"Hindi ka nagluluto?" tanong niya.

"Wala akong time." sagot ko.

Maya maya nilabas nito yung cellphone niya.

Umorder siya ng pizza.

Oh di ba, eh di solved.

Nilabas ko naman yung fried chicken sa ref at soup.

Ininit ko sa microwave.

May softdrinks pa naman.

Umupo muna ako at nanood ng TV.

Maya maya tumabi siya saken.

Pwede naman siyang dun sa kabilang side dumikit tlaga siya saken.

Maya umakbay siya saken.

Tapos sinandal niya yung ulo ko sa balikat niya.

Inantok tuloy ako.

Napaka sweet niya talaga.

Nakita ko rin ang isang side ni Russell sa loob ng isang gabi na magkasama kmi.

Galit galit muna kapag nakaharap na siya sa notes at sa laptop niya.

Seryoso tlga siya sa pag aaral.

Pag kakausapin mo, sasagutin ka niya pero hindi ka man lang niya susulyapan.

Inaabot siya ng hating gabi sa mga assigmments lang.

Ok lang siya magpuyat kasi 11am pa naman ang pinaka maaga niya pasok.

Ako kasi 8am minsan ang pinaka maaga.

So nauna akong natulog.

Nagising na lang ako nung kumiss siya saken paghiga niya.

Nakatalikod kasi ako sa kanya kaya yumakap siya sa likod ko.

Nung humarap naman ako sa side niya.

Iniyakap niya yung kamay ko beywang niya.

Ganun siya kasweet.

Kanina pag alis ko tulog na tulog pa rin.

Ang cute niya pag tulog.

Parang inosenteng inosente hahaha.

Gustong gusto kong halikan ang lips niya na mamula mula kaya lang baka magising
lagot ako.

Iba ang feeling ko ngayong magkasama na kami sa iisang bahay.

Parang excited ako umuwi.

Nagvibrate yung phone ko.

Si Russell.

Magkita daw kami sa parking lot.

Nagmamadali kung inayos ang gamit ko.

Pagdating ko dun parang inip na inip na siya sa pag aantay.

Humalik lang siya saken pero hindi nagsalita.

Pinagbuksan niya ako pinto.

Hindi na'ko nakatiis.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko.

Nakakailang kasi siya kausapin pag ganito siya katahimik.

"Sa bahay, dun tayo magdidiner." sagot nito na nakatingin pa rin sa daan.

Ayaw niya ng kausap pag ganito siya.

Pa'no yung kotse?

Mamaya ko na lang sasabihin.

Baka irapan ako.

Mahilig pa naman siyang mang irap.

Pagdating namin sa kanila may tatlong sasakyan na nakapark.

Kitang kita ko ang pag iiba ng expression ni Russell.

Napadiin yung hawak niya sa manibela.

Maya maya bumaba ito at binuksan ang pinto sa side ko.

Nakatitig siya saken, parang may gustong sabihin.

Hinawakan niya ang mukha ko.

Hinaplos niya ito.

"Stay with me, please. Whatever happens" sabi nito.

Naguguluhan ako.

"Please.."pakiusap niya.

Hindi ako sumagot pero first time ko itong ginawa.

I pulled his head and kissed him.

It was a slow and lazy kiss.

Nagulat siya saglit.

Pinagmasdan niya ang mukha ko.

Ngumiti siya.

"That's even better." sabi nito.

At hinalikan ulit niya ako ng madiin bago ako bumaba ng sasakyan.

Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit.

Sinalubong kami ng kasama nila sa bahay.

"Inaantay na ho kayo sa sala sir." sabi nito.

"Salamat." sagot ni Russell.

Biglaan ang invitation ng dinner ng mga magulang ni Russell.

Pagdating namin sa sala.

Nagulat ako.

Ano na naman ang gingawa nitong sandok na'to dito.

Akala ko bumalik na'to sa Italy.

Tumingin ako kay Russell.

Nakatingin siya sa isang tao na nakaupo sa single na upuan.

Nakaupo ang isang lalaki tantya ko ay nasa mid twenties.

Malaki ang pagkakahawig ng dalawa.

Medyo singkit lang ito ng konti kay Russell.

Gwapo rin ito at malakas ang appeal.

May kakaiba lang sa personality nito.

Very strong ang kanyang sense of authority.

Nakatingin din ito sa kanya.

Ngumiti si Tita Cecille nung makita kami.

Pero si tito Ronald formal lang ang mukha nito.

"Andyan na pala kayo! "masayang bati nito.

Humalik ako sa kanya at kay tito Ronald.

"Good afternoon." para sa kanilang lhat ang bati ko.

Except kay sandok syempre.

Sinulyapan ko ang lalaki.

Tumingin siya saken.

Di ko matagalan ang titig niya.

Parang nanunuot.

Yumuko ako.

Kita ko si sandok sa gilid ng mata.

Ngingiti ngiti na parang aso nakakairita.

Humalik din si Russell sa mama nito.

"Hi Haley." si sandok.

Ngumiti na parang nang aasar.

"Oh Russell aren't you gonna introduce them both." paghahamon nito.

Huminga ito malalim.

Tumingin saken si Russell.

"Haley...meet my brother...Ralph."
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------PIC NI RALPH SA GILID-------------------------------------------------------->

Nasa kalagitnaan na po ang story. May apat pa na charater na madadagdag sa last

part. Depende sa pagkakataon hahaha. Pero wag niyo na muna itong intindihin.
Maraming salamat sa mga nagbabasa ng author's note. Nakikta ko talaga kung sino
ang mga fan. :)
Hanggang sa muli.
*_* fujeeko

*******************************************
[30] Chapter 28: The Groom
*******************************************
A/N

Maraming salamat sa inyong lahat, bow! Saludo ako sa tiyaga niyong mag abang ng
update. Kaya naman inspired ako na gumawa ng UD minsan wla sa oras. Gaya ngayon,
dpat bukas ko pa ito ipopost.

Mahaba sana itong A/N in response sa ibang mga comment sa last chapter. Pero sa
susunod na siguro. Pasensiya na maiksi lang 'to. Pinaghahandaan ko kasi yung iba
ng chapters na kasunod.

Gusto ko pong malaman niyong lhat na nagsusulat ako hindi para sumikat at malamp
asan ang reads ng story ng iba. Gusto ko lang ishare ang story na gawa ko. Bago
lang ako dito sa wattpad kaya ayoko ng issue. Yun lang po.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Hindi ko alam kung paano ako nakasurvive sa dinner na'yun. Nasa gitna ako nina R
ussell at ni Ralph sa mesa. Napaka awkward ng feeling. Pakiramdam ko ingat na in
gat ang mga magulang nila Russell sa mga salitang binibitawan nila. Siguro dahil
andun ako at si sandok.

Hindi pa alam ng parents ko na nakabalik na si Ralph. Baka magkaroon ulit ng is

ang dinner para makilala ni Ralph ang parents. Ano kaya magiging reaction ng nan
ay ko. I can see that she likes Russell for me. Kausapin ko kaya si mommy? Kaya
lang nahihiya ako. Bahala na nga.

Naka set na ang kasal namin susunod na Sunday. Kasal namin ni Ralph. Humingi ng
paumanhin si Tita Cecille sa nangyari. Alam naman nila na aware na ako sa origi
nal na plano. Tama si sandok, pag lumitaw si Ralph, siya talaga ang pakakasalan
ko.

At papano si Russell? Bestman na lang siya ganun ba yun? Matutuloy ba ang kasal
nila ni Camille? Hindi ko nga maimagine ang sarili ko na ikakasal kay Ralph. Pe
ro mas hindi ko maimagine na ikakakasal si Russell kay Camille.

Sa pagbabalik ni Ralph may mga kailangang baguhin. Gaya ng name ng groom sa invi
tation. Size ng singsing. Mga legal documents like marriage license. Mga mga iba
pang detalye pero hindi ko na inintindi. At ang nakakagulat sa lahat, may nakab
ook na honeymoon package for Hawaii. Papalitan daw yung name sa ticket.

Nagkatinginan kmi ni Russell. Halatang wala rin siyang alam tungkol dito. Napaha
wak si Russell sa ulo niya na parang sumasakit ito. Nakita ko na pumikit ito. Hi
ndi ko maimagine ang sarili ko na kasama si Ralph sa honeymoon.

Ano bang pumasok sa isip ng mga taong ito. Hindi ba nila alam na ang pinag uusap
an dito ay isang arranged marriage lang. Bakit kailangan pa nilang pakialaman an
g mga intimate na detalye ng kasal ng dalawang tao na hindi naman talaga persona
l na magkakilala.

Since naging masunurin naman kaming mga anak sana naman ibigay na nila sa amin a
ng decision tungkol sa mga bagay na ganyan. Sana labas na lang sila kung ano man
ang mga plano namin after ng kasal. Kung tututusin nagkataon na may nakaraan ka
mi ni Russell kaya parang napakadali ng lahat.

Kanina pa seryoso at walang imik si Russell. Hindi siya nakikisali sa usapan nil
a. Ganun din si Ralph. Dalawang beses ko pa lang atang narinig na nagsalita. Hal

atang hindi rin niya nagugustuhan ang mga nangyayari. Kanina ko pa gustong umiya
k. Si Russell hindi man lang niya ginalaw yung pagkain niya. Nahihiya ako sa pam
ilya niya kaya kumain ako.

Isang palaisipan sa akin ang biglaang pagsulpot ni Ralph. Kasabay din nito ang p
agsulpot ni sandok. Naalala ko ang sinabi nito dati. Na kaya siya andito ay para
makasiguro na makikita si Ralph. Na tutulong siya sa paghahanap kay Ralph para
hindi matuloy ang kasal namin ni Russell. Siya ba ang nakahanap kay Ralph?

Naalala ko naman ang mga salitang binitawan ni Russell dati. Confident siya na h
indi na magpapakita si Ralph. Ayon sa kanya masaya na daw ito kung nasaan man si
ya. Rebelde ito. Mas gugustuhing mamuhay ng simple lang kesa maging sunod sunura
n sa gusto ng mga magulang. Bukod sa ayaw niyang maging sunod sunuran alam ko ma
y iba pa itong dahilan at nakuha nitong ipagpalit ang karangyaan sa isang simple
ng pamumuhay lamang? Ano naman kaya ang dahilan bakit biglaan itong nagpakita?

Pasulyap sulyap saken si Ralph nakikita ko sa gilid ng mata ko. Naiilang ako sa
kanya. Napapadalas kasi ang tingin niya sa side ko. Parang may tinititigan siya
sa akin na hindi ko malaman. At pag nahuhuli ko siya na nakatingin sa akin. Isa
ng polite na ngiti lang ang natatanggap ko mula sa kanya. Hindi siya nag attempt
ng conversation between me and him not even once. Alam ko tutol din siya sa kas
al pero gaya ko wala rin siyang magagawa.

Hindi ko sila maiwasang ikumpara ni Russell. Pareho silang maputi. Matangkad. Ma

s singkit lang ang mga mata nito. Si Russell medyo pahaba ang mga mata nito. Mag
kasing built sila ng katawan. Mas seryoso lang itong isang ito. Yung tipong hind
i mo magagawang biruin basta basta. Parang ang hirap lapitan. Suplado lang tingn
an si Russell pero siya pero approachable naman kahit papano. Pareho silang mala
kas ang appeal. Parehong gwapo. Ano pa ba ang hahanapin ko? Kung tutuusin kahit
sino sa kanilang dalawa ang pakakasalan okay lang.

Pero nagbago ang lahat kasi nagkakilala na kami ni Russell bago ko nakilala si
Ralph. Napamahal ako sa kanya sa loob ng maikling panahon. Kaya siguro nahihirap
an ako ngayon na tanggapin na sa iba ako ikakasal. Nung una madali kong natangga
p ito kasi wala na kami ni Vince. Pero ewan ko lang kung papano ko rin tatanggap
in ito kung sakaling kami pa ni Vince nung time na'yun.

Teka, si sandok naman panay ang lagay sa pinggan ni Russell ng kung ano ano. Nak
ita na nga niya hindi nga siya kumakain eh. Bwisit na'to. Parang pinapamukha ta
laga nito na siya na ang fiancee ni Russell ngayong bumalik na si Ralph. Panay p
a ang hawak dun sa braso ni Russell nakakairita. Si Russell naman parang wala sa
sarili kaya hindi niya malamang napapansin ang mga pinaggagawa ni sandok. Waaah
! Gusto ko ng umuwi. Hindi na'ko makatagal dito. Para masaksak ko pa'tong sandok
na to ng tinidor.

Napatingin saken si tita Cecille. Ngumiti ito. "Haley, gusto ko sana na dito ka
lagi magdidinner sa mga nalalabing araw bago ang kasal niyo ni Ralph para magin
g palagay kayo sa sa isa't isa." sabi nito. Gusto nila kaming bigyan ng chance n
a magkakilala. Gusto rin nila na si Ralph ang susundo sa akin sa school pag uwi.
Ngumiti lang ako.

Pa'no yan wala pa naman silang kaalam alam na si Russell ay nakatira condo ko ng
ayon. Pa'no kung biglaang sumulpot sa condo ko si Ralph para dumalaw. Ayokong um
alis sa condo si Russell. Kailangan makaisip agad ako ng paraan.

Hindi naman na nagpumilit si Tita Cecille na ihatid ako ni Ralph. Si Russell kas
i ang nagpresinta. Malamang may pag uusapan pa ang mga ito kaya hindi na sila na
kipagtalo pa kay Russell. At si sandok gustong sumama. Para masiguro na babalik
si Russell. Natuwa naman ako kay Russell. Isang simpleng "no need" ang sinabi n
ito ang tiningnan niya ng masama si sandok hahaha. Buti nga sa'yo.

Wala kaming imikan ni Russell sa byahe. Hanggang sa makapasok kami sa loob ng un

it. Umupo ako sa sofa. Umupo siya sa tabi ko. Wala pa rin gustong magsalita. "Ak
ala ko di na siya babalik?" ako ang unang nakapagsalita. Sumandal siya sa sofa.
"That's what I thought." sagot niya.

Humarap ako sa kanya. "Russell...." Tumingin siya saken. "...ayokong magpakasal

sa kanya." sabi ko. Ngumiti siya at inakbayan ako. "Ayoko rin namang magpakasal
ka sa kanya." sabi nito. Humarap ako sa kanya ng tuluyan. "Bakit hindi mo sinab
i sa kanila na ayaw mo. Nahihiya kasi ako eh. Pero pag nauna ka, magsasalita na
rin ako". Pakiramdam hopeless na talaga ako.

Tumawa siya. "Hindi kasi ganun kadali yun. Isa pa hindi ko pa nakakausap si kuya
. Hindi ko alam kung ano ang dahilan kung ba't siya bumalik at pumayag na magpak
asal sa'yo."

Naalala ko si sandok. "Siguro yung babae na yun ang may pakana ng lhat ng ito."
Tumawa ulit siya. "Malalaman din natin ang totoo." sabi niya. "Ikaw talaga si Ca
mille na naman ang nakita mo." pinisil nya yung ilong ko.

"Pinagtatanggol mo yung babaeng yun. Kanina panay pa ang papansin sa'yo. Siguro
sa kanya mo gustong magpakasal." nakasimagot kong sabi. Tumawa siya ulit at niya
kap ako. "Selos ka naman." biro niya. Pero hindi na'ko kumontra. Totoo naman kas
i niyahaha. "Wag mo ng isipin yun. mas marami pa tayong mas importanteng bagay n
a dapat pagtuunan ng pansin " dagdag nito

So ang imporatnte kaming dalawa lang. Si sandok walang kwenta, di ba ganun yun?
Tumingin ako sa kanya. Nakapikit ito. Sumandal ako sa diddib niya at niyakap ko
ang mga kamay ko sa beywang niya.

"Russell..." tawag ko. "Hmnnn.." nakapikit pa rin siya. "Anong gagawin mo pag na
tuloy yung kasal namin ni Ralph?" tanong ko. Dumilat ito.

Hinigpitan niya ang yakap niya saken. "I'll do everything I can para hindi mangy
ari yun, I promise. "

Maya maya konti tumingin siya sa relo niya.

"Oo nga pala I need to go back. Kakausapin ko si kuya." sabi nito.

Aalis siya?

"Di ba pwedeng bukas na lang." pakiusap ko.

Hindi ko kayang mag isa ngayon.

Nalulungkot ako sa mga nangyayari.

Tumingin saken. "I have to. Hindi rin ako matatahimik hanggat di ko nalalaman an
g totoo." paliwanag nito.

Dun ba siya matutulog? Baka pikutin siya ni sandok waah!

"Dun ka ba matutulog" tanong ko ulit.

Nag isip siya.

"Gusto mo ba'kong dito ako matulog?" lambing nito at niyakap ulit ako para magdi
kit lalo ang mga katawan namin.

Bakit niya naitanong ito eh dito na nga siya nakatira simula nung naghakot siya
ng gamit niya di ba.

Baka iniisip niya na pag natagalan siya hindi na siya makakabalik.

Tumango ako. "I'll wait for you." sabi ko.

Tumingin siya saken.

"You don't have to. Baka late na'ko dumating." sabi nito na parang isang bata an
g kausap.

Ngumiti ako sa kanya.

"Sige, basta babalik ka ha." kulit ko dito.

Tumawa ito. "Sure." sabi nito.

Ako naman ang tumingin sa kanya.

"Huwag ka didikit dun kay sandok ha baka mamaya kung anong gawin sa'yo nun." sab
i ko.

Tumawa siya ng malakas.

"Seryoso ka ba?" natatawang tanong nito.

Sumimangot ako.

"Pinagtatawanan mo'ko eh." inalis ko ang pagkakayakap ng kamay ko sa beywang niy

a at tumayo ako.

Hinila niya ako paupo ulit. Tumatawa pa rin siya.

Pero this time nakakandong ako sa kanya.

Nakayuko lang ako.

Iniangat niya ang ulo ko.

"Wag ka magagalit ha may itatanong ako." sabi nito.

Nangingiti siya.

"Ano yun?" tanong ko.

Pinipigilan nito ang tawa niya. "Nagseselos ka ba?"

Tumingin ako sa kanya ng masama.

"Hindi! Ba't naman ako magseselos!" inis kong sabi.

Di ko malaman kung manhid ba siya o gusto niya akong pagtripan.

Gusto niyang marinig na sabihin ko na ngseselos nga ako.

Tumatawa pa rin ito.

"Wag ka nang mainis. O sige na hindi na ako lalapit sa knya. Ok na ba yun?" naka
ngiting sabi nito.

Ewan ko ba ang bilis mawala ng inis o galit ko sa kanya pag nginingitian niya ak
o.

Ngumiti ako tapos niyakap ko siya ng mahigpit.

Mayamaya lumayo siya at tiningnan ako.

Huh?

"Bakit ganyan ka makatingin?" tanong ko.

"I'm just wondering. You never initiated a hug, or even a kiss. Pero kanina you
kissed me. tapos ngayon niyakap mo'ko."

Err. Bakit nga ba?

Kasi mahal kita at bobo ka hmmp!

Anong sasabihin ko.

"Uhm, kailangan bang may dahilan para gawin yun? Sige nga bakit mo ko niyayakap
at hinahalikan?" biro ko sa kanya.

Nawala yung ngiti niya.

Sumeryoso yung mukha niya.

Nagalit ba siya?

Tumingin siya sa mga mata ko.

Hinawakan niya ang mukha ko.

"Because I like you.' derechong sabi nito.

Ngumiti ito.

"How about you?" nang aasar naman na tanong nito.

Ouch!

Kaya lang nadisappoint naman ako. He likes me. Like lang.

Ako naman ang sumeryoso. Tumingin ako sa mga mata niya. Hindi ko na kaya pang it
ago ang nararamdaman ko.

"I.....l...like you too."

$hit.

Hindi ko talaga masabi.

Nilagay niya ng kamay niya sa batok ko at hinalikan niya ako.

It always feels like the first time.

Napapikit ako.

I put my arms around his neck and enjoyed his kisses.

I know his kiss. I knew it by heart. That even if someone else kisses me with m
y eyes closed I can tell whether it's Russell's kiss or not.

And each time we kiss, we wanted something more.

We want more of each other.

He broke our kiss and looked at me.

"Are you happy?" tanong nito.

I smiled and nodded.

He smiled.

"I can't promise that I won't hurt you. But if I do......... please don't let m
e go."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sa wakas natapos na rin tong chapter na'to. Di ko kasi alam kung ano uunahin ko
. Next chapter? Wedding na ba? Hmnnnnn....
Hanggang sa muli..
*_* fujeeko
*******************************************
[31] Chapter 29: Ralph

*******************************************
A/N

Maraming thank you po sa lahat. :) Sobrang busy talaga ako ngayon. Gusto ko na r
ing madaliin kasi kasi malapit na ang pasukan. I'll be busier because my daugthe
r will return to school.
Few things lang, I noticed one comment said the return of Ralph was already anti
cipated but he's appearance was too soon daw parang ganun hahaha, nakalimutan ko
exact word. Kung mapapnsin niyo po tatlo na POV yung nilabas ko sa UD na yun ku
ng saan lumabas si Ralph. Meaning it coud have been 3 separate updates. Ang gina
wa ko since you've waited few days, pinag isa ko lang yung 3 na POV sa isang cha
pter o UD. Kaya siguro parang pakiramdam ng iba biglang dumating si Ralph. It co
uld've been different siguro kung isa isa kung nilabas ang bawat POV, so bale 3
updates yun. Siguro pag ganun ang ginawa ko ramdam niyo na just in time yung pag
dating ni Ralph hahah. Basta isispin niyo na lang 3 updates yun para mafeel niyo
, okies.
Itong POV ni Haley ngayon, wala lang, in the mood kasi akong gumawa ng ganitong
eksena hahaha. Just to lighten the mood. Di maganda ang pakiramdam ko lately sa
mga nangyayari sa buhay niya hahaha. Wala lang basta ganun. Bahala na kayong umi
ntindi.
Ano pa ba? Yun lang muna...eto na ang chapter 27.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Nakatulugan ko na ang pag aantay kay Russell. Bukod sa gusto ko ng malaman kung
ano ang resulta ng pinag usapan nila, gusto kong makauwi siya agad. Hindi ako m
apakali kasi andun si sandok. Napakadesperada kasi ng babaeng yun. Nakakainis. B
aka mamaya mapikot si Russell waaaah!

Paggising ko may naramdaman akong mabigat na nakapatong sa tyan ko. Kamay pala
ni Russell nakayakap sa beywang ko. Di ko makita ang mukha niya kasi nakasubsob
ito sa gilid ng leeg ko. Ramdam ko ang mainit na hininga niya na nagdudulot sake
n ng kakaibang kiliti.

Napansin ko na suot pa rin nito ang pants na suot niya kagabi. Wla na siyang su
ot na shirt. Para lang siyang lasing na sa sobrang kalasingan eh di na nakuha pa

ng magpalit ng damit. Teka, lasing nga ba ito? Bakit? Hindi ba maganda ang nagin
g usapan nila ni Ralph.

Di bale mamaya ko na lang siya kakausapin. Makabangon na nga. Baka malate pa'ko
. Kaya lang ang bigat naman ng braso nito. Tapos nakadagan pa yung kalahati ng k
atawan niya saken. At sobrang bigat niya. Mabigat talaga siya. Bakit ngayon ko l
ang ito napansin. Di naman siya ganito kabigat pag.............ano ba yan ang ag
a aga kung ano ano naiisip ko.

"Russell...." kailangan ko ng bumangon. Niyugyog ko siya para magising. Pero tu

log pa rin ito. Umangat ako ng konti para makita ko ang mukha niya. "Russell....
wake up." tinatapik ko ng mahina ang pisngi niya. Umungol ito. "Uy....alisin mo
muna yung kamay mo di ako makabangon. " Wala pa rin. Nakapikit pa rin ito.

Di ko mapigilang pagmasdan ang mukha niya. Di ko kasi magawa ito pag gising siy
a. Nahihiya ako. Hindi nakakasawang pagmasdan ang gwapo niyang mukha. Napakakini
s at napakaamo. Nakakagigil. Teka nga. Ayaw mong magising ha. Pinisil ko ang pis
ngi niya. Ayaw pa rin. Sarap pagtripan. Sampalin ko kaya.

Pak!

Mahina ata masydo. Wala pa ring epekto. Nakakagigil talaga hmmmnn.

PAK!

Napaupo ito. Halatang gulat. Napalakas naman ata. Napahawak ito sa pisngi niya.
Pinipigilan ko ang tawa ko. Ang pula ng pisngi niya . Tapos nakakatawa pa yung e
xpression ng mukha niya. Ang cute. Nanlaki yung mata niya sa sobrang gulat.

"Ba't mo'ko sinampal?!" gulat na tanong nito.

$hit natatawa talaga ako.

"Kanina pa kasi kita ginigising di ako makabangon nakadagan yung kalahati ng ka

tawan mo saken. Bka malate ako." di naman ako defensive masyado.

Kunot ang noo nito.

"Ganun? Pwede mo naman akong gisingin sa ibang paraan bakit kailangan mo pa'kon
g sampalin?"

Teka galit ba siya?

Seryoso siyang nakatingin saken.

Parang natakot ako. Di ko pa siya nakikitang nagalit.

Lumapit ako sa kanya.

"Sorry." sabi ko.

Seryoso pa rin siya.

"Alam mo bang ang pinakayaw ko sa lahat ay yung ginugulat ako pag tulog ako?"
Napatingin ako sa knya.
Pag nagkataon ito unang beses na makikita ko na galit siya.

"Bakit ba?" maang kong tanong.

Hindi pa rin nagbabago ang expression niya
"Kasi...........nanghahalik ako pag nagugulat ako."

Pagkasabi nun hinatak ako pahiga at pumaibabaw siya saken. Napatili ako sa gulat
. Ngumiti siya ng nakakaloko hinawakan niya ang dalawang kamay ko para hindi ako
makapalag. Pinaghalikan ang leeg ko. Hindi ako makahinga ksi nakikiliti ako.

"Ayoko na hahaha tama na hindi ako makahinga."

Huminto siya. Nakangiti ito. Pero hindi pa rin niya binibitawan ang mga kamay ko

"Please, malelate nako." sabi ko sa knya.

Hinigpitan pa niya lalo ang hawak sa mga kamay ko.

"Eh kung ayoko." pabirong sabi nito.

"Sorry na, hindi na'ko uulit. Promise.Cge na major subject ang first class ko."
pakiusap ko sa kanya.
Ngumisi ito. "Ganun ba?" Papalapit na yung mukha niya.
"Pakiss na lang muna." Pagkasabi nun ay bumaba ang mag labi niya sa labi ko. Ku
sang pumikit ang aking mga mata at kumapit ang mga kamay ko sa batok niya. How h
is kisses taste so good kahit na bagong gising siya. He rolled on the other side
of the bed at ako ngayon ang nasa ibabaw para siguro hindi ako mabigatan sa kan
ya.
He was kissing me wildly kaya nahihirapan ako sa pwesto ko kasi nahuhulog ako s
a kabilang side minsan sa kabilang side. So he grabbed my hips and spread my leg
s on top of his waist. We continued kissing and I start to feel his hardness thr
ough my thin shorts.
Pinasok niya ang kamay niya sa loob ng blouse ko and he found what his hands ar
e searching for. He squeezed it gently with his both hands.
"Russell....". I can't control a soft moan sa tindi ng sensation na nararamdaman
ko.
He's now kissing my neck. Inaangat niya ako ng konti and he's removing his pant
s. Hinawakan ko ang kamay niya.
"Russell...no. I'll be late." mahina kong sabi.
Pero mabilis na nitong nahubad ang pants niya.
Humiwalay siya saken at agad nitong hinubad ang blouse ko. Ang bilis tlaga ng m
ga pangyayari. Umupo siya saglit habang nakakandong ako sa kanya. Habang hinahal
ikan niya ako sa leeg hinuhubad niya ang shorts ko kasabay ng panty ko.
Hinawakan ko yung kamay niya. "No No no..tama na. Late na talaga ako."
Namumungay ang mga mata nito. "I want you." God ikaw ba ang kausapin ng ganun k
apungay ang mga mata ewan ko na lang. My remaining garments slipped off my feet.
"God you're hot!" sabi nito habang pinagmamasdan ang hubad kong katwan.
Hinatak niya ulit ako pahiga.
"No!" sabi ko. Pero nakakapit pa rin ako sa leeg nya habang hinahalikan niya ako
. Wala akong lakas para itulak siya. Parang wala syang naririnig.
"Russell I need to go." nanghihina kong sabi. Patuloy pa rin ang paghalik niya
sa ibat ibang parte ng katawan ko. "Later na lang."

Huminto ito. Tumingin saken. "Later?" tanong nito. Taena ba't ko ba nasabi yun.
Pwede naman wag na kasi malelate ako. Hindi yung mamaya na lang.
"Uh..." diko alam kung ano ang isasagot ko.
"Ano, later na lang?" nanunuksong sabi nito.
Hahaha. "ah..nabigla lang ako, hindi pala." sagot ko.
Tumatawa ito. "Eh kung mabigla rin ako ngayon ha, baka lalong hindi ka makapaso
k sa school." tukso nito.
Hindi pwede.
Kailangan kong pumasok.
"Uh, sige later na lang." naiilang kong sabi.
Takte lang di ba may schedule.
Ngumiti ito.
He kissed me once again.
At inabot nito ang robe ko.
Kinuha ko ito at sinuot.
Teka...may oras pa ba ako.
Naalala ko si Ralph.
Bahala na.
Kailngan ko talagang malaman.
"Russell....."
Tumingin siya saken.
"How did it go?.....Anong sabi ni Ralph?"
Natigilan ito.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

RUSSELL'S POV

"Russell I need to go." nanghihinang sabi ni Haley. Pero hindi ko siya pinansin
at busy sa paghalik niya sa ibat ibang parte ng katawan niya. "Later na lang."

Ano daw?
Napahinto ako.
"Later?" tanong ko sa kanya. Halatang nabigla siya sa sinabi niya.
"Ano later na lang?" tukso ko sa kanya.
Tumawa siya. "Ah, nabigla lang ako..hindi pala."
Timang ba siya. Matapos niya akong...
"Eh kung mabigla rin ako ngayon ha, baka lalong hindi ka makapasok sa school."
asar ko sa kanya.
Natatawa ako sa expression niya.

Nag isip siya.

"Uh, sige later na lang. " nahihiyang sabi nito.
Nakakatawa siya.
Sige later pala ha. Humanda ka saken mamaya.
Hinalikan ko siya ulit pagtapos kinuha ko ang robe niya.
Baka di pa ko makapag pigil.
Kinuha niya ito at agad isinuot.
Pero hindi pa rin siya umaalis.
Parang may gusto siyang sabihin.
"Russell....."
Tumingin ako sa kanya.
"How did it go?.....Anong sabi ni Ralph?"

Natigilan ako
Kung anong init ang naramdaman ko kanina ngayon naman para akong binuhusan ng ma
lamig na tubig.
Teka, akala ko ba malelate na to bakit kung ano ano pa ang naisipang itanong.

Naisahan niya ako dun ah.

Lagot talaga 'to saken mamaya.

Bigla kong naala ang pinag usapan namin ni kuya.

*Flashback

I never thought na aabot sa ganito.Kung kelan halos ok na ang lahat samin ni Hal
ey. Kung kelan magkasundo na kaming dalawa. Ang biglaang pagsulpot ni kuya ang n
agpagulo ng lahat.
Marami akong gustong itanong sa kanya.

Bakit siya bumalik.

Bakit ngayon pa?

Kanina pa kami magkaharap dito pero wala pa ring nagsasalita.Kanina pa siya wala
ng tigil pag inom. Pagdating ko umiinom na siya. Mukhang malalim ang iniisip.
"What's your plan?" ako ang unang nagsalita. Napatingin siya saken na parang noo
n lang niya narealize na may kasama siya.
"I don't know." parang walang pakialam na sabi nito. Tumungga na naman siya.
"Are you going to..marry her? nag aalangan kong tanong.
"I have no choice." sagot nito.

Mukhang decided na talaga siya.

"What about Alyssa?" naghahamon kong tanong.
Pumikit ito.
"She's pregnant. And I'm broke." maikling sagot nito.
Si Alyssa.
Ang kaisa isang babaeng minahal niya. Kaklase niya ito nung college. Ito ang dah
ilan kung bakit nakuha niyang ipagpalit ang kung ano man ang meron siya ngayon s
a wala.
She belongs to an ordinary family. Ordinary. Ito kasi ang term na ginamit ni mom

my to describe her family. And our parents don't like her. Well, not her persona
lly maybe. Siguro hindi nila gusto ang katayuan nito sa buhay. I know they have
so much plans for us. Pero minsan naisip ko kung para ba talaga samen ang mga pl
ans na yun.
Yun ang dahilan kung ba't lumayo silang dalawa. Sa sobrang galit ni daddy nagpag
awa siya ng bagong will na walang mamamanahin si kuya. Mawawalan rin siya ng kar
apatan sa kumpanya. Hindi rin niya magagalaw ang trust fund niya. Alam naman ni
kuya na ganun ang mangyayari. Kaya nagready na rin siya dati pa. Meron siyang sa
vings bago sila umalis. Tanging kaming tatlo lang ang nakakaalam ng plano nila.
Ako, si kuya at si Alyssa.
Hinayaan sila ni daddy ng halos isang buwan din. Hanggang sa dumating ang napaka
gandang pagkakataon na ito sa expansion ng business. Ito ang naisip na paraan si
guro ni daddy to lure him back. Kalingan niya si kuya. Noong una hindi ko mainti
ndihan kung bakit nila ginagawa ang ganitong kalokohan. Isipin mo nalang pilitin
mong magpakasal ang dalawang taong hindi nman magkakilala o hindi pa ngakikita
sa buong buhay nila.
Ito na marahil ang pinaka praktical, (bukod sa pinaka stupid) na dahilan para p
rotektahan ng magkabilang panig ang kanilang mga investment. Kung ako rin lang d
in ang tatanungin bakit ako maglalabas ng napakalaking halaga sa hindi ko kaano
ano. The marriage will secure the investment of both parties. Sabi pa ng nabasa
ko sa isang libro the bond will strengthen pag nagkaroon ng anak ang couple. Mag
iging isang family na talaga kayong lahat. Ang concept magagawa mo bang lokohin
ang parte ng pamilya mo? Well, that's just my opinion. Ewan ko sa kanila kung an
o pa ang ibang motibo nila.
"We're both happy and contented. Kaya naming mamuhay ng simple lang. We don't ha
ve to have all what we want. As long as we have enough of what we need. And we h
ave each other." malungkot na sabi nito.

"Our plans have changed. Especially my small business is not doing good. It's al
l my fault." parang wala sa sariling sabi nito.
Yan din ang alam kong dahilan kaya confident ako dati na hindi na siya magpapaki
ta pa.
"If only I waited....." hindi nito tinuloy ang sasabihin. Parang maiiyak siya.

"I have nothing to offer. Ayokong lumaki ang anak ko na hindi ko man lang maibig
ay ang kailangnan niya. Kaya naming mamuhay ng simple lang. Kaming dalawa. Kahit
mahirap. Pero ayokong maranasan ito ng magiging anak ko." naluluhang sabi nito.

Hindi pa rin ako makapagsalita.

"I know he hates me."

Si daddy ang tinutukoy nito.

Hindi galit si daddy. Galit na galit ito sa kanya.

"I have to prove that I'm worthy of a second chance. That I'm willing to assume
all my responsibilities. And I think this is the first step to gain his trust. B
y marrying her. In time, maybe he'll alow me to have full access to my trust fun
d. At gaya mo magkakaroon ulit ako ng financial access sa company." huminga ito
ng malalim.
Kailngan niya ng pera. Yung ang dahilan.
"Pa'no kayo ni Allysa?" tanong ko naman.
"She knows everything. Naawa ako kasi sobrang sama ng loob niya. She's crying no
n stop bago ako umalis." pumikit siya.
"She's returned home. She's very luck she has a family who understands. I'll sup
port her financially. I'll visit her at least once a week." hirap na hirap na sa
bi nito.

Yumuko siya.
"What's your plan after all of these." tanong ko ulit.
Nagsalin pa ulit siya ng alak sa baso niya.
"Marami. At sana naman pagbigyan nila ako sa gustong gawin kong pagtapos ng laha
t ng ito. Especially pag stable na ang lahat. Wala na akong pakialam kahit hindi
pa nila matanggap si Alyssa. Pag handa na'ko lalayo ulit kami at sisiguruhin ko
na hindi na'ko babalik pa. Hindi naman siguro nila ineexpect na magtatagal ang
marriage na gaya nito na mula sa wala."

Tatakas ulit siya.

"What's are your plans while you are married?" tanong ko.

"I don't know yet. Siguro naman wala akong magiging problema."

Huminto ito saglit. Tumingin siya saken.

"I think she's nice......" parang ibinitin nito ang sasabihin at tumingin saken.

".....and very attractive."

I'm not sure pero parang saken niya sinasabi ang mga huling salita niya.

Tumingin ako sa kanya.

Ngumiti ito. "I'm sure our marriage will not be that miserable. Maybe she can he
lp me ease my loneliness and..."
Nagpanting yung tenga ko. Hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya.
"Don't even think about it!" madiin kong sabi.
HIndi ko talga napigilan ang sarili ko.
Tumawa ito ng malakas.

Ininom ulit nito ng straight ang natitirang alak sa glass niya.

Umiiling ito.
"So you're into her, huh." sabi nito.

Hindi pa rin ako nagsasalita.

"What are you gonna do?" tanong nito.

Nagtatanong na siya.

Pagkakataon ko na ito.

"I wanna marry her." derecho kong sagot.

Parang lumiwanag ang mukha niya.

Alam ko hindi ganun kadali ito pero kailngan kong gawin ang lahat.

"Tell me all about it." sabi nito.

Tumingin siya saken.
"I'll talk to dad." sagot ko.
Umiling ito.
"It's not as easy as you thought. Pwede mong mapapayag si dad, pero pa'no ako. I
need her. She is the only way. She is the only way para makuha ko ulit ang tiwa
la niya." giit nito.

Hindi talaga ganun kadali.

Pero may isa pa akong naisip na paraan na wala siyang magagawa kapag nangyari it
o. Kaya lang kulang na'ko sa oras.

"How much do you want?" tanong ko. Bahala na.

Tumawa ito.

"You know what, parehong pareho kayo. That Camille girl."

Si Camille.

Oo nga pala.

Sabay ang pagsulpot nilang dalawa.

"How did you two meet?" tanong ko.
" She showed up sa resto. I thougth she's your girlffriend. That you sent her."
sagot nito

So she found Ralph.

"Actually, when she showed up, that really made me decide to come back. She remi
nded me about the marriage. Which reminded me of my inheritance. She helped me i
n maintaining the resto for awhile. Financially." tumigas ang anyo nito.

"How much do you owe her?" tanong nito.

"She said she is your fiancee. She said I had nothing to worry. So I trusted her
." naguguluhang sagot nito.

Napailing na lang ako.

"That's not true. She's just crazy." sagot.

Tumawa ito.
"Just like you." balik nito saken.

"Excuse me?" tanong ko.

Tumawa ito.

"Pareho lang kayo. You're also crazy about this girl." bato nito saken.

Hindi ako nakasagot.

" So, finally huh? At least you found someone they like." sabi nito.

"What happend to...that girl..what's her name again?"

Natigilan ako.

" I don't wanna talk about her." madiin kong sabi.

"So you gave up on her huh?." asar nito.

Tiningnan ko siya ng masama.

"I didn't. She gave up on me." maikli kong sagot.

Sumeryoso ang mukha nito

"I'm sorry."

Hindi ako kumibo.

"I wish I can do something for you. But I really need her. I have to marry her.
And I can't just let you do that." nagmamatigas din na sabi nito.
Nakita ko tumayo na siya. Hudyat na tinatapos na nito ang usapan.
"If you have other plans, you have to work fast dear brother. Make sure na makik
inabang tayo pareho. Kilala mo naman ako. Madali akong kausap pero wag mo akong
gagaguhin. We don't have much time."

Huminto ito saglit.

" And one thing more, work fast, before this girl gives up on you again." sarcas
tic na sabi nito.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Up next...Who will be the groom?
Haaay....
Kaka stress pag naalala ko si Ralph.
Thank God nakatapos ulit ako ng isang UD.
Hanggang sa muli....
*_* fujeeko

*******************************************
[32] Chapter 30: Hopeless?
*******************************************
HALEY'S POV
"Hi." bati ko sa kanya.

Napatayo ito.
"Hi!." halatang nagulat siya.

Bihira kasi akong umuwi. Humalik ako sa kanya. Si Ralph kasi ang sumundo saken f
rom school. Dito ako nagpahatid sa bahay hindi sa condo. Andun kasi sa sala yung
ibang mga gamit ni Russell. Ayokong malaman niya na dun ito nakatira ngayon. Hi
ndi ko na rin siya pinilit na tumuloy sa bahay nung magpaalam ito agad at may p
upuntahan daw.

Umupo ako sa couch na malapit sa table ni mommy. Nakatingin siya saken. Habang a
ko naman malayo ang tingin.

"Hey."

Lumapit ito.

"What's wrong, hmnn?" tanong nito.

Umiling ako.

"Nothing mom, it's just..." di ko alam kung pa'no ko sisimulan.

Nagtatanong ang mga mata nito.

"Ralph is back." sabi ko.

Natigilan siya saglit.

"I know." sabi nito

Alam na niya.

Sinabi na siguro ni tita Cecille.

"Mom...." nag aalangan ako.

Tumingin siya saken.

"Can you do something about it?"

Lumapit ito sa akin

Alam ko na alam niya ang tinutukoy ko.

"I wish I can honey." malungkot na sabi nito.

"Kung tutuusin kahit sino sa kanila it wont matter at all. I think they have fam
ily issues at ayokong makialam. Ayoko silang pangunahan. If i were to ask I pref
er Russell. I think he's nice. And he likes you." nakangiting sabi nito.

Yeah, he likes me.

But I love him mom.

Pero siyempre hindi ko sinabi.

"It's just that, nasanay na ksi ako na si Russell ang kasama ko and...." ibiniti
n ko ang kasunod.

Ngumiti ito.

"You're starting to like him." itinuloy niya ang sasabihin ko.

.
Ngumiti rin ako.

"uhm..something like that." actually it's more that, yun ang gusto kong sabihin.

Biglang sumeryoso ang mukha nito.

"But we've talked about this right? We had an agreement remember?" paalala nito.

Alam ko naman na si Ralph ang mapapangasawa ko.

And thanks to sandok ha at sa kanya ko pa talaga nalaman.

Hopeless na tlaga.

Wala na akong maisip na paraan.

"Is there something going on between you and Russell?
Malakas talaga ang radar ni mommy.
"Not exactly. We're just hanging out lately." pagsisinungaling ko.

Di ko pwedeng sabihin sa knya.

Nahihiya ako.

"Why don't you give Ralph a chance?"

Ngumiti lang ako kay mommy.

Wala pala itong alam tungkol kay Ralph.

Na may mahal itong ibang babae at buntis ito ngayon.

So there is no more chance between me and Ralph.

Bumwelo muna ako.

Iibahin ko na lang ang usapan.

Isang pilit na ngiti ang binigay ko sa kanya.

"I just wanna ask, on your wedding day, how was it like? How did you feel about
it?" nag aalangan kong tanong.

Ngumiti ito.

"I was very excited. I hardly slept that night." parang nag iimagine na sabi nit
o.

Di ko tuloy maiwasang maiinggit sa kanya.

Gusto ko rin maramdaman yung ganung feling.

Pero papano na kung di ko naman gusto ang lalaking pakakasalan ko.

"I didn't expect na siya ang mapapangasawa ko. Nung una, hindi kami magkasundo,
para kaming mga aso't pusa. He was very arrogant. And very handsome. Pero ayoko
sa kanya. Napakayabang kasi."

Napangiti ako.

Very handsome and arrogant.

Si Russell ang pumasok agad sa isip ko.

"Hindi naman talaga kami ipinagkasundo. Magkaibigan ang mga parents namin ng dad
dy mo. So nung mga maliliit pa kami parang biru biruan lang na paglaki namin gus
to nila kami ang magkatuluyan. Hanggang sa nag high school kami tinutukso pa rin
nila kami sa isa't isa. Sa parehong university din kami nag enroll nung college
. We stayed sa iisang apartment sa kagustuhan na rin ng mga parents namin. "

Buti pa sila.

Ba't pa kasi nauso ang ganitong arranged marriage.

Mahilig rin atang manood to si mommy ng mga koreanovela gaya ni Jess.

Di ba ganito rin ang nangyari kay Jun Pyo at monkey girl.

Pero lilinawin ko lang ha, hindi ako mahilig manood ng mga koreanovela na yan.

Lalo na yang City Hunter na yan. Meron pa nga dati yung Attic Cat. Tpos yung Ful
l house. May endless love pa. Tapos yung stairway to heaven ba yun. Naku sabi ko
sa'yo wala talaga akong alam sa mga koreanovela na yan.

"Hindi naman nila kami pinilit. And when we had the chance to get to know each o
ther, I found out na hindi pala siya ganun kahirap mahalin."

Parang pareho yata kami ng experience ni mommy.

I felt the same way.

I started to like him.

I found out lately that I'm falling for him.

Hindi siya mahirap mahalin.

"But it was never easy. Marami rin kaming naging problema bago ikasal. I almost
gave up. Hindi naman siya babaero pero maraming babae ang nagkakagusto sa kanya
at lumalapit. Ayoko ng ganun. Madalas kaming mag away kasi napakaselosa ko."

Selosa.

Selosa rin ba ako gaya ni mommy.

Yung tipong gusto kong tadtarin ng pinong pino si sandok at ipakain sa mga zombi
e.

Yung gustong gusto kong dukutin yung mga mata niya pag tinititigan niya ng malag
kit si Russell.

Selosa na ako ng lagay na yun?

Siguro pag mahal mo ang isang tao ganun talaga.

"Till I found out I was pregnant." sabi nito.

Uhmm..

Siguro naman sa bagay na'to hindi kami pareho.

Teka...

Wala naman akong nararamdamang kakaiba sa sarili ko.

Hindi naman ako nahihilo o kaya nasusuka.

Yung last period ko kasi that was 3 months ago.

Irregular kasi ako.

Naputol ang pagmumuni muni ko ng magsalita ulit si mommy.

"Sobrang saya namin nung ipinanganak ko si Hans. He is a very devoted husband an

d a father. At hangang ngayon hindi ako nagkaroon ng problema sa kanya. Napakaba
it ng daddy mo. "

All my life, I never thought I would have this kind of conversation with her. Ng
ayon ko lang narinig ang love story nilang dalawa.

And I'm proud na product kami ni Hans ng love hahaha. Di gaya ng ibang family n
a napilitan lang magpakasal ang mga magulang nila.

"Kumpleto na ang family ng ipinanganak kita. Sabi ko tama ang isang babae at isa
ng lalaki." nakangiting sabi nito.

Maya maya lumungkot ang mukha nito.

"Akala ko puro masasayang bagay na lang ang mangyayari. When his parents died, w
e found out that there was almost nothing left. Palugi na ang kumpanya nila. Nab
aon kami pareho sa utang para masave ito. Wala ng gustong matiwala samen. Napaka
laki ng kumpanya nila at maraming mga empleyado ang umaasa dito."

"For 3 years walang improvement na nangyari. Utang bayad lang ang nangyari. And
wala na halos kita ang kumpanya. Hanggang sa magkasakit ang daddy mo. I was the
one left in charge of everything."

Hindi ako makapag salita.

"And that's how Russell's family came in the picture. "

Huh?

Ngayon ko lang nalaman ito.

Ang pagkakaalam ko nagkakilala lang ang family namin ni Russell recently.

Hindi ko alam na ganun na pala sila katagal magkakilala.

"I was once visiting your dad at the hospital when I accidentally bumped at Ceci
lle. She's not my bestfriend but one of my closest friends during college."

"Whe she found out what happened, she offered help without hesitation. I didn't
think twice. I agreed."

Malaki pala ang utang na loob namin sa family nila Russell kung ganun.

" Ayaw nilang magkaroon tayo ng utang na loob sa kanila. So what they did parang
pinautang lang nila kami, just like in a bank. Pero di ko pa rin maiwasang tuma
naw ng utang na loob sa kanila. Kasi nagtiwala sila samen ng daddy mo nung mga p
anahong wala ng gustong magpautang samen."

"Kaya nung makabawi kami ng daddy mo sinabi ko sa sarili ko hindi na dapat pang
maulit ang nangyari. Ayaw naming maranasan niyo ni Hans ang naranasan naming hir
ap noon."

"I will do everyhting para sa pamilyang ito. Marahil iniisip niyo ni Hans na pur
o pero at negosyo na lang ang nasa isip namin. Wala naman kaming ibang maipapama
na sa inyo ng daddy mo kundi pera at negosyo lang. At ayokong umabot sa point na
problema at utang ang iiwan namin sa inyong dalawa kung sakali. Gaya ng nangyar
i samin ng daddy mo. Kaya gusto namin habang mga bata pa kayo matutunan niyo kun
g paano pahalagaan at imanage at negosyong pinaghirapan namin ng daddy niyo. Kay
a hindi ako titigil hanga't may pagkakataon ako na mapalago pa ito ng todo."

Hindi ko maiwasang hindi humanga kay mommy. Kaya pala ganito na lang siya ka ist

rikto at kapursigi pagdating sa negosyo.

Sometimes she treats everything like business.

"Sana maintindihan mo, lahat ng ito ginagawa namin para sa inyo. Hindi na kami b
umabata. Ilang taon na lang siguro ang itatagal namin sa mundo. Aanhin namin ang
pera pag matatanda na kami. Ginagawa namin ang lhat ng ito hindi lang din para
sa inyo kundi para na rin sa mga magiging anak niyo.'"

Tumingin siya saken saglit.

"I know I've been harsh to you lately. Alam ko rin masama ang loob mo saken dahi
l sa pakikialam ko sa personal mong buhay. Pero sana maintindihan mo ako. I neve
r wanted a simple life for you and Hans. I always what's best for both of you."

Naguilty naman ako. Oo nagalit ako sa kanya. Mali pala kinasusuklaman ko siya. N
oong una siguro. Pero parang umaayon sa lahat ang plano niya. Nagkaroon lang nga
hassle sa side ni Russell ksi gusto ng parents nila si Ralph ang gusto nilang i
pakasal saken.
"Like what I said, in return, you can ask me everyhting that you want, wag lang
taliwas sa mga plano ko. I will give it to you. Anything, in my power, gagawin k
o. I promised you remember?" paalala niya.

Oo nga pala. We had an agreement. Sabi niya kapag pumayag ako na magpakasal ibib
gay niya kahit ano ang hilingin ko. Kahit ano, kahit magkano. Basta kaya niyang
ibigay.

Napangiti ako. Oo nga pala. Ito kasi ang naisip kong ibargain sa kanya nung hind
i ko pa alam kung sino ang fiancee ko. Naisip ko lang kung wala rin lang namang
silbi ang future ko at least makagawa naman ako ng mabuti sa ibang tao. Pero ts
aka ko na'to iisipin. May hihilingin kasi ako sa knya pero wag muna ngayon. Tsak
a na ako maniningil.

Naisip ko na naman si Russell.

Ano ba 'tong nangyayari saken.

Puro si Russell na lang ang laman ng utak ko maghapon.

Nasa ganun akong pag iisip nnag magsalita ulit si mommy.

Maya maya nag vibrate ang phone ko.

Si Russell.

"Mom , i need to take this." paalam ko sa kanya.

Sa labas ko sinagot ang phone ko.

Hindi daw siya uuwi mamaya.

May pag uusapan daw silang importante sa bahay nila.

Siguro tungkol sa kasal.

Wait, dun siya matutulog, eh andun si sandok.

"Pwede bang dyan na rin ako matulog?" tanong ko.

Nabigla ata ako dun.

Masyado na ba akong obvious?

Tumawa ito.

"Sure. But in one condition." sabi nito.

Tinawanan niya tuloy ako.

"Ano yun?" tanong ko.

"You'll stay in my room." sabi nito.

No way.

Andun mga parents niya tsaka si Ralph nakakahiya.

Pero baka gapangin siya ni sandok waaah!

"May utang ka pa nga saken di ba?" sabi nito.

Utang?

hahaha

Ah yun ba?

Pinaalala pa niya talaga.

"Are you staying for dinner?"

Palapit na si mommy.

Pa'no ba...

Wala naman si Russell sa condo.

Tsaka wag muna ngayon.

Mahirap na baka mabuntis ako.

Ang pangit naman nun asawa ko si Ralph pero buntis ako at si Russell ang ama waa
ah!!!!

"Yes, mom." sagot ko.

I'll stay for the night.

-----------------------------------------------------------------The following day........

HALEY'S POV

Ang tagal naman ni Russell. Nagugutom na'ko. Sabi niya kasi sabay kaming
nch. Teka nga, pag sa fourth floor siya manggagaling dun siya lalabas sa
lam ko na, uupo muna ako dun sa bench sa ilalim ng puno ng mangga. Maaga
i pinauwi kaya matagal tagal pa'kong maghihintay. Tama gagawin ko na rin
signment ko sa statistics.

maglulu
dulo. A
ksi kam
yung as

Naku yung notes ko pala na kay Jess. Andun pa naman yung mga formula. Nagmamadal
i kasi siya kanina parang timang magkikita daw sila ni Tyler sa gym. Di bale buk
as ko na lang gagawin. Konti lang naman ito eh.

Hay naku, ang boring kaya ng klase kanina. Inaantok ako. Sobrang tahimik. Di mo
malaman kung nakikinig ang ibang estudyante o inaantok. Medyo umingay lang nung
may announcement. Pati ako nagising. Si Vanessa daw nagpalipat ng section. Block
B na siya. Conflict of schedule daw ang reason. After nung Annual Dance di ko n
a siya nakita sa mga subjects na magkaklase kmi. Ewan ko lang sa ibang subjects
niya kung pumapasok siya o hindi.

Nagkatinginan kami ni Jessica. Conflict of schedule daw? Baka conflict of intere

st hahaha. Alam namin ang totong dahilan. Parang nabunutan naman ako ng tinik. A
ng sama ko ba? At least nabawasan ang problema ko? Hindi ko kasi alam kung pa'no
ko siya pakikitunguhan to think na halos lahat ng subjects magkaklase kami.
Hmnnnn..ano kaya magandang gawin. Alam ko na aayusin ko na lang mga gamit ko sa

bag. Ayoko kasi yung ganitong bag walang mga compartment sa loob. Pag may hinaha
nap ako halukay na ako ng halukay pero di ko pa rin makita ang hinahanap ko.

Natatawa ako pag naalala ko. One time tinaktak ni Russell lahat ng laman ng bag
ko sa mesa. Siguro naaalibadbaran na siya kasi ilang minuto nakong naghahanap ng
kung ano eh hindi ko pa rin makita ang hinahanap ko. Kaya nung sinabi niya na t
utulungan daw niya akong maghanap eh nagduda na ako. Yun pala ganun ang gagawin
niya.

Lumingon muna ako sa paligid. Walang tao. Pasimple kong nilabas lahat ng gamit s
a bag ko. OMG, dapt pala may isa pa akong pouch. Itong mga make up dpat di ko na
dinadala, hindi ko naman ksi ginagamit. Lip gloss lang at loose powder ang gmit
ko. Kaya lang sabi nga ni mommy dapat daw my make up ka lagi sa bag para in cas
e of emergency.

Nasa ganun akong pagmumuni muni ng may dalawang kamay na tumakip sa mga mata ko.
Naamoy ang isang familiar na male perfume. Hinawakan ko ang mga kamay na tumaki
p sa mg mata ko.

"Russell." sabi ko at tinanggal ko ang mga kamay niya sa mga mata ko.

"Hi." nakangiti niyang bati saken. Niyakap niya ako saglit at hinalikan sa pisng
i. Lagi siyang ganun. Pagtapos nun umupo siya sa tabi ko. Ngumiti lang ako sa kn
ya. Nakatingin siya sa bag ko at mga gamit ko na nakakalat sa bench.

Natatawa siya. "Hindi mo na naman makita ang hinanahanap mo." biro nito.

Natawa ako.

"Hindi inaayos ko lang para hidi ako mahirapang maghanap."sagot ko.

Nakatingin lang siya saken.

"Ang aga mo ha. Akala ko mamaya ka pa. " tanong ko habang binabalik na ang mga g
amit ko sa bag.

"Maaga rin kaming pinauwi." sabi nito.

Maya maya may dinampot sa mga gamit ko. Yung keyholder ng susi ng kotse ko. Tini
ngnan niya ito. Yung keychain na may nakasulat na "Vince". Heart ksi ito na hina
ti sa gitna. Yung half nasa akin. Yung half na kay Vince, ang nakasulat naman "H
aley". Nagkatinginan kaming dalawa.

"Akala ko dun ka manggagaling sa side na yun kaya dito kita inantay. San ka gali
ng?" tanong ko. Gusto ko kasing idivert yung atensiyon niya.

Parang wala siyang narinig.

"Ginagamit mo pa pala to." sabi niya.

Ngumiti ako. "Hah? Ah, oo wala na kasing iba eh."

Binalik niya ito saken.

"Let's go." sabi nito sabay tayo at naunang naglakad.

Tingnan mo to iwanan ba ako.

Naiinis akong sumunod sa kanya.

Tahimik kami pareho sa biyahe.

"Russell, akala ko na sa Glorietta tayo maglulunch." tanong ko.

Napansin ko hindi ito ang way papunta dun.

"We'll have lunch sa bahay. Tumawag si mommy kanina." seryosong sagot nito.

Bakit hindi man lang niya sinabi ito sa akin.

Wala ng nagsalita sa aming dalawa hangang sa makarating kami sa kanila.

Nasa driveway sila Ralph at Camille pagdating namin.

Naunang bumaba si Russell para pagbukasan ako ng pinto.

Tumakbo si Camille palapit kay Russell at humalik ito sa pisngi niya. Bago pa ma
kabawi si Russell kumapit si Camille sa braso nito at hinatak niya papasok si Ru
ssell sa bahay. Lumingon si Russell pero wala itong nagawa. Naiwan akong nakatan
ga. Si Ralph naman kanina pa siguro nakatingin sa akin. Parang binabasa nito ang
reaksiyon ng mukha ko.

Lumapit siya saken "Hey." sabi nito.

He kissed me sa left cheek. Napaikit ako. Pakiramdam ko tumayo ang mga balahibo
ko sa batok. Bakit ganun? Pareho ang epekto ng halik nila saken. And to think na
sa cheek pa lang niya ako hinalikan. I wonder how it feels like when he kisses
me on the lips.

Pagdilat ko nakatapat yung mukha ni Ralph sa mukha ko. Nakakaloko ang ngiti nito
. Parang may sasabihin siya pero hindi na nito tinuloy. Hinawakan niya ang isang
kamay ko at hinila ako papasok sa loob.

Pagdating namin sa dining magkatabi sa mesa si Russell at si Camille. Nagsimula

na silang kumain. Parang pinaghihimay nito ng kung ano si Russell. Madilim ang m
ukha ni Russell nanakatingin samen ni Ralph. Nakatingin siya sa kamay ko na hawa
k ni Ralph. Bumitaw ako at dumerecho sa upuan na katapat nila.

Napansin ko na wala ang mga parents nila.

Kami kami lang.

"Wala sila tita?" tanong ko kay Ralph.

Umupo na rin ito sa tabi ko.

"She just left. May emergency meeting ata sila." sagot nito.

Nilagyan niya ng juice ang baso ko.

"Anong gusto mo?" tanong nito.

Ngumiti ako sa kanya.

"Ako na ang kukuha." sagot ko.

Nilagyan niya ako ng kanin sa plato ko.

Pagtingin ko nakatitig saken si Russell.

Nairita ako.

Pilit siyang sinusubuan ni sandok.

At sinubo naman niya kung ano man yun. hmmp!

Nakakagigil.

Bumalik ulit yung tingin ni Russell saken.

Tiningnan ko rin siya ng masama.

Hitsura nito gustong gusto naman niya.

Nagsimula na akong kumain.

Nilagyan ako ni Ralph ng shrimp sa pinggan ko.

"Hindi ako marunong magbalat niyan." sabi ko sa kanya.

Si mommy kasi ang naghihimay saken pag kumakain ako ng shrimp.

Minsan naman si Hans.

"Ipagbabalat kita" sabi ni Ralph.

Pagtapos niyang mabalatan yung iba nilagay niya sa plato ko.

"Thanks." sabi

Ngumiti lang siya.

Nakatatingin pala si sandok at si Russell samen.

"How sweet naman." banat ni sandok.

Pasimple niya akong inirapan.

Inirapan ko rin siya bakit ba.

Teka, ba't nang iirap rin tong isang 'to.

Si Russell inirapan ako.

Siya pa'tong may ganang umirap eh mukhang nag eenjoy nga siya sa comany ng sando
k na yan.

Maya maya nagsalita si sandok.

"Haley, pa'no ba yan since andito na si Ralph, so Russell will be the best man."
naka ismid na sabi nito.

Ewan ko kung nang aasar lang ito.

"Excuse me?" nakataas ang kilay kung sabi.

"You heard me." mataray ding sabi nito.

"My brother will be the best man. That's the original plan. Walang mababago sa
list ng sponsors without my consent." matigas kung sabi.

"We'll see. Maraming magbabago at alam mo yan."

Atribidang to.

"I know na maraming mababago. I think it's none of your business. So no one need
s your opinion. You're not even a relative. " di ko na talaga napigilan ang sari
li ko.

Kitang kita ko ang shock sa mukha ni Ralph.

Kapal ng mukha niya.

" I may not be a relative for now but I'll be a part of this family soon."

Parang tumaas at ang BP ko sa mga pinagsasabi niya.

"You think so, huh?" paghahamon ko sa knya.

Tumingin ako kay Russell.

Nakayuko lang ito.

Gusto ko siyang sigawan.

"That's enough. " sa wakas unang ngsalita si Ralph.

"You cant' have both of them. Msyado ka naman atang sakim. Hindi ka ba kuntento
sa isa ha?!"

Nagpanting ang tenga ko.

"Why not? Are you jealous?" asar ko sa knya.

Ngumisi ito.

"Why should I. I know that he's mine in the first place. Pag pinagsawaan ka na n
iya babalik din siya saken."

Natigilan ako saglit.

Pakiramdam ko nanginginig ang buong katawan ko.

"I said that's enough." tumaas na ang boses ni Ralph at nakatingin ito ng masama
kay Camille.

Hindi ko na kaya.

Tumayo ako at umalis.

Nakita ko tumayo rin si Russell.

Nakasunod siya saken.

Nahagip ng pandinig ko ang matigas na tono ni Ralph.

"Leave them alone!"

Malamang si sandok ang sinasabihan nito.

Baka gustong sundan si Russell.

Sa gilid ng pool ako dinala ng mga paa ko.

Tumayo ako saglit at pinagmasdan ang tubig.

Parang gusto kong tumalon.

Tumabi saken si Russell.

Hinawakan niya ang kamay ko.

Tumingin ako sa knya.

"Hindi ba niya talaga ako titigilan ha?!" singhal ko kay Russell.

Yumuko ito

"I'm sorry." sabi nito.

"Please, ayokong magpakasal ka sa babaeng yun."

Ewan ko ba kung bakit yun ang nasabi ko.

Pwde ko namang sabihin na ayokong magpakasal kay Ralph.

Ewan ko.

Siguro kaya kong magpakasal kay Ralph.

Matatanggap ko ito.

Pero ang hindi ko matanggap ay ang magpakasal si Russell sa iba.

Lalo na sa babaeng yan.

Parang nahihrapan akong huminga naiisip ko pa lang ito.

Baka malagutan na ko ng hiniga pag natuloy ang kasal nila.

Niyakap niya ako.

"Wala ka pa bang naiisip na paraan, ha?" tanong ko sa kanya.

Hindi ito sumagot.

Kumalas ako sa pagkakayakap niya.

Tumingin ako sa kanya.

"Russell ganun na lang ba yun? Papayag ka ba na makasal kami ni Ralph?"

Sa nakikita ko sa kanya ngayon parang gusto ko na talagang mawalan ng pag asa.

"I don't know what to do. Marami rin kasing problema ngayon hindi lang yun." mal
ungkot na sabi nito.

So ganun na lang yun.

Ang bilis naman niyang mawalan ng pag asa.

"But I'm doing everything I can. Sana maintindihan mo." pakiusap nito.

Pero wala nang oras.

Ilang araw na lang ang nititira.

"If something comes up... at wala na talaga akong magagawa.... sana wag kang mag
alit saken." naluluhang sabi nito.

Anong ibig niyang sabihin?

Wala na ba talagang ibang paraan?

Hindi.

Ayokong mag isip.

Mababaliw na ata ako.

"If ever na...na matuloy ang kasal niyo..... mag aantay ako.......I know hindi r
in naman ito magtatagal ..... I promise.....I'll wait for you."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Shemay, edited version na ito. Masyadong madrama yung una. Try ko gumawa ng maha
ba habang UD. Thank you po sa inyong lahat.

Hanggang sa muli...
*_* fujeeko

*******************************************
[33] Chapter 31: The Wedding (Part 1)
*******************************************

A/N -----PLS READ!!!

Maiksi lang po ito. This is part one, so sana wala na namang maguluhan. Sa part
2 malalaman ang mga kasagutan ok.
Mapapansin niyo po binawasan ko ng spaces kaya 5 pages lang ito. Sa request na r
in ng mobile readers.
Thank you.
PIC NG Isang Busy na Russell sa gilid---------------------->
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Yun ang huling pag uusap namin ni Rusell tungkol sa kasal. At wala kahit na isa
samen ang umungkat nito. Ayoko namang kulitin si Russell. May hiya naman ako kah
it konti. Gaya nga ng sabi niya may iba pa silang problema bukod dito. Busy ang
pamilya niya nitong mga nakaraang araw. Nagkaproblema ang dalawang provincial br
anches ng hotel nila . Yung isang branch sa Cebu under strike ang halos kalahati
ng mga empleayado. At yung branch sa Zamboanga nagkasunog ata at may mga casual
ties. Nauna na sila tito Ronald at tita Cecille sa magkahiwalay na biyahe. Next
week susunod si Ralph at Russell. Three days sila doon. Ang balik nila is the ni
ght before the wedding.

Natuwa naman ako kay mommy nung issugest nito na ipostpone muna ang kasal kahit
two weeks lang nung makausap niya si tita Cecille sa phone. Pero mapilit si tito
Ronald na ituloy ang kasal. Isang araw lang naman daw ito. Kung tutuusin hindi

naman talaga sagabal ang kasal kung saka sakali kasi may wedding planner na nag
aayos nito.Kaya tuloy na tuloy na talaga.

Hindi ko alam kung paano ko ito ioopen kay Russell. Bukod sa minsan late na iton
g umuuwi. Pag andito naman siya hindi mo naman makausap pag nakaharap na siya sa
laptop niya. Sila kasi ni Ralph pansamantala ang in charge sa mga naiwang traba
ho ng mga parents nila habang out of town ang mga ito. Parang problemado lagi a
t madalas nakakunot ang noo nito. At hindi ako sa sanay na nakikita siyang nagag
alit. Minsan kasi pag may kausap sa telepono tumataas ang boses nito. Nakita ko
ang isang side ni Russell. Bilang isang boss. Ibang iba sa Russell na estudyante
na nakilala ko.

Mahirap siguro talaga pag businessman ang napangasawa mo. Parang nakikinita kini
ta ko na ang magiging buhay ko. Pag busy sila wala na silang time sa ibang bagay
. Lalo na pamilya nila. Parang mauulit lang sa pamilya ko ang nangyari samin ni
Hans. Madalas wala sina daddy. Pag andito naman sila parang wala rin kasi madala
s naman silang wala sa bahay. Pero ganun talaga. Ngayon naiintindihan ko na.

Patingin tingin saken si Russell. Paano kasi kanina pa ako paroo't parito sa har
ap niya bitbit ang mga notes ko. Siguro gusto niya akong sabihan na umupo na at
nahihilo na siya. Gustong gusto ko na siyang kausapin. Pero nag aalangan ako. Pa
rang ampangit naman kasi na busy silang lahat sa problema at ito ako kasal ko la
ng ang iniintindi ko.

Malapit na kasi ang kasal namin ni Ralph. Hindi ako mapakali. Gusto kong kausapi
n si Ralph. Na pabayaan na lang kami ni Russell. Na mahal ko siya. Na ibibigay k
o sa kanya lahat ng trust fund ko. Gusto niya pati lahat ng shares ko sa company
kung pera lang ang kailngan niya. Pati mana ko kung gusto niya.

Taena! Ano pa ba? Ganun na ba ako kadesperada? Kailangang ako ba dapat ang nag i
isip ng paraan? Anong ginagawa ng lalaki na gwapo.... na hot.....na nasa harapa
n ko ngayon? Wala! Binagsak ko ang mga notes ko mesa. Napatingin sa akin si Russ
ell. Nakakunot ang noo nito.
Hehehe.
Na carried away ata ako sa iniisip ko. Binigyan ko siya ng isang plastic na ngit
i. Umiling ito. Baka isipin niya nababaliw na ako.
Haay di ko na alam ang gagawin ko.

Halos ganun lagi ang routine naming dalawa

Hanggang sa dumating ang araw ng pag alis nila.

Diyos ko paulit ulit akala mo bata ang kausap niya.

"Check if the door is locked bago ka matulog. Maglock ka din ng room mo. Di kasi
marunong maglock. I'll advise the guards downstairs na wag magpaakyat ng visito
rs after 11pm. So if someone knocks after 11pm, call the guardhouse ok." sabi ni
to habang sinusuot ang long sleeves niya.
Tumawa ako.
"Yes sir!" biro ko.
"Look, this is not a joke. I'm serious especially wala ako ng ilang araw." seryo
so siyang tumingin saken.
Hay naku, eh two years nakong nakatira sa lugar na'to at namuhay mag isa. Di ba
niya naisip yun. Ang OA niya ha.
"Ok." sinabi ko na lang para hindi na humaba pa.
Lumapit ako sa kanya.
I buttoned his polo.
Pag angat ko ng ulo nakatingin pala siya saken.
"There." sabi ko. "Are you not going to wear a tie?"
Hinawakan niya yung mga kamay ko.
"I don't wear one." sabi nito.
Oo nga pala.
"Mag iingat ka dun ah." sabi ko sa kanya.
Tumango ito at ngumiti.
"Ikaw din."
Parang ngayon pa lang namimiss ko na siya.
"I........I'll miss you.." nahihiya kong sabi.
Niyakap niya ako.
"I'll miss you more." sagot nito at niyakap ako.
Niyakap ko rin siya ng mahigpit.
Maya maya tumunog ang phone niya.
Si Ralph daw nireremind yung schedule ng flight.
"I have to go." sabay lapit saken.
He kissed me lightly on the lips
But I pulled him closer for a deeper kiss.

I teased his lips to open and gave him small kiss. Gaya ng ginagawa niya saken.
Tumawa siya. "You don't want me to miss my flight, do you?"
Ngumiti ako. "Last na talaga." sabi ko. And I kissed him again. Hindi ko alam ku
ng anong nakain ko. Nakakahiya mang isipin, ito na kasi ang magiging last kiss n
amin kung saka sakali. I am trying to memorize the warmth of his mouth, the soft
ness of his lips, his sweet kisses. We kissed for few minutes then I let him go.
Tinitigan ko siya.
"Hey, don't look at me like that." sabi nito.
"Like what?" tanong ko.
"Like I will never come back."
Nakaalis na si Russell pero ilang minuto na pala akong nakatayo sa harap ng pint
o.
Parang ang pag alis niya ito ang simbolo ng pagkawala niya sa buhay ko.
Wala man lang akong nagawa.
Naalala ko ang huling usapan namin ni Russell.
Siya man ay parang suko na.
Handa ko naman siyang ipaglaban kung sakali.
Pero ako, kaya rin ba niya akong ipaglaban?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mabilis na lumipas ang araw. Bukas na ang kasal. Suot ko na ang wedding gown ko
for final fitting.
Napakaganda.

"You're very lovely." tuwang tuwang sabi ng baklang designer.

Ngumiti ako sa kanya.

Sabi ng matatanda bawal daw isukat ang wedding gown. Pero hindi ako naniniwala d
ito. Ilang beses ng napatunayan na hindi ito totoo. Maigi kaya yun para makita k
ung may adjustments pang kailngan. Pero ito sakto lang. Hindi naman ako ng gain
ng weight.

Parang naeexcite ako kahit papano. Iba pala pag suot mo na ang gown. Lalo na sig
uro pag naglalakad ka na sa altar. Nakaramdam ako ng lungkot. Si Ralph ang pakak
asalan ko. Simula nung huling nag usap kmi ni Russell tungkol dito hindi na niya
ulit ito nabanggit kung ano na ang nangyari. Ayoko namang ako ang maginitiate b
aka mamaya okay na pala na kay Russell ito.

Hindi man lang nagparamdam si Russell kahit minsan. Kung makapag bilin bago uma
lis akala mo sobrang concern talaga. Pero kung talagang concern siya hindi man l
ang niya ako naisip na tawagan kahit minsan lang. O kya itext tutal nakakapagtex
t naman siya kung gusto niya talaga.

Minsan naisip ko gusto lang talaga ako ni Russell. Sabagay oo nga naman, hindi n
aman niya sinabi na mahal niya ako. Dapat talaga hindi naman ako nga eexpect ng
kung ano ano. Binigay ko naman ang sarili ko sa kanya ng kusa. Hindi niya ako pi
nilit. Akala ko magiging masaya ako. Masasaktan lang pala ako. Parang naulit lan
g ang sakit. At mas nasasaktan ako ngayon.
"There might be some adjustment here." sabi ng deisgner na ikinagulat ko. Sa may
hip area daw.

Nagmumuni muni na naman ako.

"I think we have to loosen it a little bit. "

Lumaki daw ng konti ang bewang ko. Hehehe. Pa'no wala kaming ginawa kundi kumai
n ni Jess pag vacant time namin. At simula nun dumating si Russell laging may da
la itong pagkain pag uwi niya. Kaya nakakain ako ng heavy meal sa umaga bago ako
pumasok.

Yung ibang mga ibang gowns at suit ng mga abay andito na rin. Si Micah ang maid
of honor. Si Russell ang pumili since sa side ko galing ang bestman, si Hans. Sa
mga abay na babae, Si Jess at Selene, ang pinsan ko na galing Spain ang pinili
ko. Sa mga lalaki naman Si Kevin at Si Bret, pinsan ni Russell ang pinili niya
. Hati kami sa pagpili. Tanging ito ang mga detalye sa kasal namin na kami ang
nagdecision. Bukod sa gown na ako ang pumili. The rest sila na lahat pati mga ni
nong at ninang na kukunin.

Nang bumalik si Ralph hindi na niya ito binago. Wala naman daw siyang invited n
a mga kaibigan. Talagang hindi siya pabor sa kasalan na ito. Pero kailangan ko n
a sigurong tanggapin na siya ang mapapangasawa ko. Dapat ko nang simulan ang pak
ikipaglapit sa kanya pagtapos ng kasal. Mukha naman siyang mabait kahit alam kon
g may pagkapilyo rin gaya ng kapatid niya. Siguro naman hindi na namin pa kailng

ang pag usapan kung paano namin pakikisamahan ang isa't isa kasi alam naman nami
n na hindi kami normal na mag asawa. At siguro naman hindi siya magtatake adavan
tage saken kasi may girlfriend na ito.

Naisip ko tuloy ano kaya ang hitsura ni Alyssa? I'm sure maganda ito. Nakakaingg
it siya. Swerte siya mahal siya ni Ralph. At ipinaglaban siya nito. Naisip ko si
Russell. May pagmamahal din kaya siya saken kahit konti lang. Minsan may mga pi
napakita siya saken na nararamdaman na mahal niya ako kahit papano. Pero gusto k
ong marinig ito mula sa kanya. Na mahal niya ako..kahit konti lang. Pero alam ko
naman na mahirap umasa. Simula pa lang hindi naman talaga malinaw kung ano ang
meron kami.

Parang si mommy hindi ako nakatulog ng gabi na yun. Pero ako, hindi sa sobrang e
xcitement. Hindi ako nakatulog dahil wala akong ginawa kundi sariwain ang mga ma
sasayang alala na magkasama kami ni Russell. Hindi ko napigilan ang mga luha ko.
Pero pinahid ko rin ito agad. Ayokong mamaga ang mga mata ko bukas. Baka kung a
no rin ang isipin ni mommy. Ipinikit ko ang mga mata ko. Bukas, kasal ko na. San
a panaginip na lang ang lahat.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Balita ko dumating na sila Russell kagabi. Pero hindi man lang siya tumawag sake
n. Pinanindigan nito ang hindi talaga pagpaparamdam saken. Pero maigi na rin ito
. Sisimulan ko ng wag mag expect ng kahit na ano mula kanya.
Naninikip ang dibdib ko.
Suot ko na ang aking wedding gown.
This is it...
Kaya ko bang lumakad sa altar?
Kaya ko bang pakasalan si Ralph?
Totoo ang sabi ng iba kong friends na ikinasal na. Iba ang pakiramdam pag suot
mo ang wedding gown sa araw ng kasal mo. Sari saring pakiramdam ang bumabalot sa
dibdib ko. Kaya minsan hindi natutuloy ang kasal ng iba dahil sa mga ganitong p
akiramdam. Ito kasi ang pinakamahirap na desisyon sa buhay ng isang tao. Pero hi
ndi ko na kailngang magdesisyon. Dahil ito na ang nakatakdang mangyari. Naisip k
o si Russell. Unti unting tumulo ang mga luha sa mga mata ko. Pinakawalan ko an
g isang impit na hagulgol.
"No, no, no,no, no!!!!" tatarantang sabi ng make up artist.
Sabay lapit saken at inalalayan ako paupo.
"Please, don't cry. This is your wedding day." sabi nito. Baka akala nito tears
of joy ito.
Ngumiti ako sa kanya. "Give me five minutes, please." pakiusap ko dito.

Tumango ito at umalis. Nakatulala lang ako sa salamin. Kailangang mailabas ko it

o lahat ngayon. Para gumaan ang pakiramdam ko. Ayokong umiyak sa harap ng ibang
tao.
Maya maya bumukas ang pinto. Pumasok si Jess. Bihis na ito. Nagulat siya sa hits
ura ko. Hindi ko naitago pa ang nararamdam ko. Sa kanya ko ibinuhos lahat ng luh
a ko. Niyakap niya ako ng mahigpit. Alam niya ang pinagdadadaanan ko nitong mga
nakaraang araw. Kahit na hindi ako nagsasalita. Ngayon lang niya ulit ako nakit
a na ganito. Parang kulang ata ang five minutes dahil walang tigil ang luha ko s
a pag agos. Parang hindi ko ata kaya. Hindi ko kayang mawala si Russell.
Humiwalay si Jess at tinignan ako. Puro luha rin ang kanyang mga mata. Sira ang
make up nito.
"Tama na." sabi nito habang hinahaplos ang likod ko.
Hindi ako makapagsalita. Tanging hikbi ko lamang ang maririnig sa dressing room.
Awang awa si Jess saken. Tumingin siya saken ng seryoso.
"You have to decide. Kung ayaw mong ituloy 'to, I'll help you." desididong sabi
nito.
Ano ang binabalak nito?
Tatakas kami?
Kaya ko bang gawin ito?
Kaya ko bang talikuran ang pamilya ko?
Hindi lang pamilya ko ang magagalit saken. Pati pamilya ni Russell.
Kaya ko bang harapin ang galit nila?
Bago pa ako makasagot, pumasok na ang make up artist.
"Oh my God!" sabi nito. "You're a mess! Look at your face. Amanda will kill me."
sabi nito.
Make up artist ito sa studio sa Spain. Personal itong pinili ni mommy para mag a
yos saken. Kasabay nito na dumating yung designer ng mga damit.
Tumingin ako kay Jess. "I'm now fine." at ngumiti ako ng malungkot.
"And you too. Que horror! We're running out of time. Come come!" tinawag nito si
Jess at inayos ang make up nito.
"You have to wash your face first. Your face is sticky. Come on hurry." sabi sak
en.
Mabigat ang mga mga paa ko na tinungo ang lababo sa cr ng dressing room.
Pinagmasdan ko ang mukha ko sa salamin.
Kailangan kong magpakatatag.

Tinaanggap ko na ito sa simula pa lang.

Kailangang pangatawanan ko ito.

At minsan, sa buhay hindi mo kailangang gawin ang isang bagay para lang sa saril
i mo.
Huminga ako nga malalim at tsaka lumabas.

Tapos nang ayusan si Jess paglabas ko.

Ngumiti ako sa kanya.
"I'm sorry but you need to wait outside." sabi ng baklang make up artist kay Jes
s.
Hinawakan niya ang kamay ko.
"Lalabas na'ko." sabi niya pero hindi pa rin ito kumikilos. Nakatingin lang siya
saken.
"Cge." sabi ko.
Nag aalangan siyang lumabas. Parang sinsabi nito na "are you sure?"
Ngumiti ako sa knya. "I'll be fine." sabi ko.
Tumango siya at lumabas na.
Naiiling ang bakla habang pinagmamsadan ako. Light lang daw sna ang base ng make
up ko since hindi naman tlga kailngan ng makapal na foundation. Medyo umalsa n
g konti yung mata ko. Kumuha siya ng dalawang cucumber slice sa ref at pinalagay
niya sa mata ko habang inaayos niya ang buhok ko. Hirap siyang itaas ito kasi m
dyo maiksi. Saglit lang niya itong ginawa. Tama si mommy, mga expert itong mga i
to. Nagawa niyang itaas ang buhok ko na parang mahaba. Medyo loose ng konti at h
indi banat ang dulo.

Ang ganda.

Sumunod niyang inayusan ang mukha ko. Nabawasan ng konti ang pamamaga ng mata ko
. Wala pang 5 minutes tapos na ito. Light pink ang blush at lipstick. Just how I
like it. Yung ang request ko sa kanya. Ligth silver ang eyeshadow ang nilagay n
iya ko at naemphasize lalo ng shape ng mata ko.

Pinatayo niya ako para ayusin ang gown ko. Nasa ganun kaming eksena ng pumasok s
i mommy at si Micah. Napakaganda nito sa tube type na gown. Magkaiba sila ng sty
le ng damit ni Jess. May strap naman ang damit nito. Gold ang napiling motiff ni
la mommy. Bumagay kay Micha ang kulay ng gown niya. Ngayon ko lang sya nakitang

nakaayos. Para kasi itong boyish at walang hilig mag ayos. Pero maganda ito. Aka
la ko nga isa ito sa mga babae ni Russell nung una ko silang makita na na magkas
ama.
"Oh my baby, you're sooo beautiful!" sabi ni momy at niyakap ako. Hay nanay ko t
alaga. Yan ang gusto ko sa kanya, parang ang anak niya ang pinakamaganda sa buon
g mundo kung makapag react.
Nakangiti lang si MIcah na nakatingin samen.
"C'mon move, 10 minutes and you're up!" nakangiting sabi nung bakla.
" You've done a great job here Ulrich." sabi ni mommy.
"I know." nakangiting sabi ng bakla. Kumindat saken. Buti na lang hindi ako naab
utan ni mommy na nagngungoyngoy.
Binigay niya kay Micah yung dulo ng gown ko at bingyan ng instruction. Nakalimut
an ko ito pala ang maid of honor.
At lumabas na kmi ng kwarto.
Ang daming bisita. Sa lobby ng hotel nila Russell gaganapin ang kasal.

Napakagarbo ng ayos ng reception area.

Accentuated halos lahat ng gold ang makikita mo.

Mula sa chandelier at sa mga cover ng mesa. Pati mga vase at uniform ng mga wait
ers.

All white roses ang mga bulaklak. Contrast ito sa kulay gold na nagbigay ng ligh
tness at sa ambiance.
Pumasok kami sa isang room kung saan may pinto papunta sa aisle na lalakaran ko.
Hinalikan ulit ako no mommy bago ako iniwan.
Kapag nagplay na ang piano music tsaka ako lalabas.
In two mintes daw dapat ready na ko.

5......

4.....

3........

2.........

1................................

At narinig ko na ng bridal entrance song.

Lumakad ako papunta sa pinto.

Kusang bumukas ito.

Nakita ko sa pinto si Daddy.

Niyakap ko ito.

Pinipigilan ko na naman ang luha ko.

Siguro ramdam niya ang emosyon ko.

Hinawakan niya ako sa mukha ko.

"Don't worry. It will all be alright. I promise. " sabi nito na parang may ibig
sabihin.

"I love you so much baby." sabi nito at hinalikan niya ako cheeks.

Ngumiti ako.

Ewan ko ba, parang napanatag ang loob ko ng makita ko si daddy kahit papano.

"I love you too dad." sabi ko.

Inalalayan niya ako papunta sa carpet na lalakaran. Nauna na ang mga abay. Ako n
a ang kasunod. Nakatingin ako sa altar. Dalawang lalaki ang nakatayo dito. Ang
lalaking mahal ko. At ang lalaking pakakasalan ko.

Dahan dahan akong naglakad paunta sa aisle. Pakiramdam ko nanginginig ang tuhod
ko. Mabuti na lng at nakakapit ako kay daddy.

Malapit na kami sa altar. Formal pareho ang mukha ni Ralph at ni Russell. Napaka
gwapo talaga ni Russell sa suot nito na black tux. Parang hindi nag eexist si Ra
lph sa paningin ko. Tanging si Russell lang ang nakikita ko. Ako na sana ang pin
akamaswerte at pinakamasayang babae sa mundo kung sana siya ang pakakasalan ko.

Magkaharap kaming apat ngayon sa altar.

Yumuko ako.

Hindi ko matagalan ang mga titig ni Russell.

Kitang kita ko ang paghanga sa mukha niya ng makita ako.

Naiiyak na naman ako.

Nagsalita si daddy.

Inabot ang kamay ko.

" Son, Take care of my daughter." sabi ito.

May umabot sa kamay ko.

"I will sir." sabi nito.

Pag angat ng mukha ko.

Siya ang may hawak ng kamay ko.

"Russell..."
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Gaya ng sabi ko, part one pa lang po ito....Marami pong salamat sa inyong lhat!
Hanggang sa muli...........
*-* fujeeko

*******************************************
[34] Chapter 32: The Wedding (Part 2)
*******************************************
Author's Note: Pls Read!
Maraming salamat sa inyong lahat . The votes, the comments, everything is overwh
eling.
I noticed a few good observations. Hinahanap nila si Hans. Sa POV kasi ni Haley
hindi ko pwedeng isingit si Hans sa part 1. Gusto ko kasing ibitin yung huli kay
a ganun. Kaya dito siya tlaga maisasali sa POV ni Haley sa Part 2. Kasi sa simu
la pa lng yun na agad ang mapapnsin mo. Anong ginagawa ni Russell dun. Meaning m
ay changes tlaga na nangyari. Asan si Hans di ba.

Hindi pa rin tapos ito. May two remaining chapters pa para tuluyang masagot ni R
ussell lahat lahat kung paano nangyari ang lhat ng ito. Kung paano natuloy ang k
asal.
Hindi kasi ganun kadali at alam ko na ang pangyayaring ito ay nangangailan talag
a ng mabigat na dahilan. I take an effort para gumawa ng author's note para di m
aguluhan ang iba. Pero nakakabasa pa rin ako ng comment na magulo daw.
Gaya ng sabi ko may remaining two chapters pa para masagot lahat ni Russell ang
tanong ni Haley. Meaning as chapters continue marami pa ring mag aarise na quest
ions. Ok lang magtanong kayo. Pero minsan kasi lumalabas sa comment ng iba na hi
ndi nagbabasa talga ng author's note. Yun lang po. Yung lang naman po yung pakiu
sap ko para magkaintindihan tayo. Ang gusto ko lang ay maapreciate niyo yung sto
ry ko. So paano ito mangyayari kung naguguluhan kayo sa takbo ng kwento na kung
tutuusin eh may mga notes na nagpapaliwanag kung bakit ganun ang mga pangyayari,
so sayang naman di po ba.
And sa about sa pic ni haley na nakasuot ng wedding gown, meron kaso nakaladlad
yung hair niya. Yun tlga yung naisip ko na hitsura ng gown niya. Sa fb ko na lan
g ilalagay. Ang ilalagay ko dito is yung pic niya na naka royal blue na dress si
Haley. Yung pinalit niya sa wedding gown niya.
Regarding sa dedication, priority po una ang mga nauna, second mga fans, third m
ga madalas magcomment at magvotes para po fair. So you know where your dedicatio
n requests stand. I will be the one to decide. Sana po mainitndihan niyo. . Mara
ming salamat.
May nagpapabati pala kina DAisyree, JAnine and Eury. This is from JocoBoado.
PIC NI HALEY SA GILID----------------------------->

--------------------------------------------------------------------HALEY'S POV

Tama ba itong nakikita ko?

Kay Russell inabot ni daddy ang kamay ko.
Totoo nga.
Kami ni Russell ang ikakasal.
Nung makita ko siya kanina na nakatayo katabi ni Ralph parang gumuho na talaga a
ng mundo ko.

Siya na ang bestman sa kasal ko hindi si Hans.

Ibig sabihin si Ralph na talaga.
Naisip ko lang, paano niya natanggap ang lahat ng ganun ganun na lang.
Wala ba talaga siyang pagtingin saken.
Halos malagutan ako ng hininga kanina habang naglalakad palapit sa altar.

Para akong bibitayin.

Pero napawi ang lahat ng ito ng makita ko na kay Russell inabot ni daddy ang kam
ay ko.

Napakasaya ko.

Pakiramdam ko maiiyak ako sa tuwa.

Kulang na lang yakapin ko si Russell.

Tiinitigan ko siyang maigi.

Baka nanaginip lang ako.

Hinawakan ni Russell ang isa ko pang kamay.

Toto nga ang lahat.

Pero di ko maiwasang mag isip at mag alala.
Napakaraming katanungan ang naglalaro sa isip ko.
Si Russell lang ang makakasagot ng lahat ng ito.

Hinalikan ako ni daddy at bumaba na ito sa altar.

Lumapit si Ralph at hinalikan din ako sa pisngi.
"Best wishes." bulong nito at umalis na rin.
Tumingin ako kay Russell.
Nakangiti ito.
"Russell, paanong...anong..."
Hindi niya pinatapos ang sasabihin ko.
"I don't think you would like to talk about it in front of him."

Napatingin ako sa harap.

Nasa harap na pala namin si father at kami na lang ang inaantay. Humarap kami sa
kanya.

The wedding ceremony has started.

Halos wala akong naintindihan.

Parang kapag umaatend ka sa isang kasal na inaantay mo na lang na matapos ito.

Nakatingin lang kmi ni Russell sa isat' isa.

Ayoko siyang hiwalayan ng tingin baka bigla siyang maglaho na parang bula.

Ganun din siya nakatingin lang siya saken.

Pasulyap sulyap kami paminsan minsan sa pari.

Nag uusap ang mga mata namin.

Bakit ganun?

Napakaraming sinasabi ng mga mata niya.

Sana isa sa mga yun ay ang mga salitang gustong gusto kong marinig mula sa knya.

Kung mababasa lang niya kung ano ang nasa isip at puso ko ngayon.

Mahal na mahal ko siya.

Siya ang lalaking gusto kong makasama habang buhay.

Siya ang gusto kong maging ama ng mga anak ko.

"Repeat after me" sabi ni father.
"Do you Russell, take Haley to be your lawfully wedded wife, promising to love a
nd cherish, through joy and sorrow, in sickness and in health, and whatever chal
lenges you may face, for as long as you both shall live?"

His eyes are locked wtih my mine as he uttered those words. "I do."

Ramdam ko ang bawat salitang namumutawi sa knyang mga labi.

Parang sinasabi niya na mahal niya rin ako.
"Do you Haley, take Russell to be your lawfully wedded husband, promising to lov
e and cherish, through joy and sorrow, sickness and health, and whatever challen
ges you may face, for as long as you both shall live?"

Tumingin ako kay Russell. "I do."

Handa kong pangatawanan ang lahat ng mga pangako na ito.

Siya lang ang mamahalin ko.

At hindi ako susuko.

Gagawin ko ang lahat para mahalin niya rin ako.

Umakyat na sa altar si Jess at si Kevin para sa candle. Hinalikan ako ni Jess.

"I'm so happy for you." bulong nito.

Ngumiti ako sa kanya.

Tumingin ako kay Russell.

Ngumiti ito at hinawakan ang kamay ko.

Sumunod sina Selene at Brett para veil.

Pagkatapos nun pinatayo kami.

Nagsalita ng konti yung pari.

Wala talaga akong naintindihan kahit isa.

Sumusunod lang ako kay Russell kung ano ang gagawin niya.

"You may kiss the bride."

Humarap ako kay Russell.

He leaned and kiss me a long and soft kiss

Parang kaming dalawa lang ang tao sa mundo.

Nagbitaw lang kaming dalawa ng magpalakpakan ang mga tao.

Sobrang saya ko.

Maya maya umingay na ang paligid.

Nawala sa amin saglit ang atensiyon ng crowd.

Hinarap ko siya.

"Russell, what happened?" tanong ko.

Tumawa ito.

"Easy ka lang, aren't you not happy?" tanong nito.

Ngumiti ako.

Masaya ako.

Ang concern ko lang, alam ko na hindi ganun kadali yun.

Pa'no si Ralph.

"Of course, Im happy." ngumiti ako sa knya.

"Yun naman pala eh. I'll tell you some other time. Can we just at least enjoy th
is moment kesa pag usapan natin ito. Our flight will be at 4am tomorrow. Konti n
a lang time natin sa isat isa. We need to go back. Promise ikukuwento ko sayo la
hat." sabi nito

Tumango ako.

"Can you at least tell me kung kelan, kung kelan ok na ang lahat, kung kelan pum
ayag si Ralph." kulit ko.

"Last na yan ha" sabi nto.

"Yep." sabi ko.

Ngumiti ito.

"The night that we had lunch sa bahay." sabi nito na natatawa.

Nung araw na nagdrama siya.

"Whattt!?" gulat kong sabi.

Nung mga time na halos mabaliw ako sa kakaisip kung anong pwedeng gawin tapos ok
na pala kay Ralph ang lahat.

"Oh, wag ka ng magalit. " sabi nito.

Kinurot ko siya ng mahina sa tagiliran.

"Araay!" natatawang sabi nito.

Niyakap niya ako.
"Sana sinabi mo man lang saken." sumbat ko sa knya.

Sumimangot ako.
"Hindi pa ksi sure nun. Kinausap pa namin si daddy. Medyo nahirapan kami dun. Pe
ro yung pagpayag ni kuya, it was really a good start. And since si kuya ang pin
ag ayos ni mommy ng changes sa kasal, hindi na talaga namin pinabago ang lahat.
Sabi ko naman sa'yo di ba I'll do everything." sabi nito.
Bago pa ako makapagsalita ulit lumapit ang wedding planner.
Picture taking daw.
Pakiramdam ko nakalutang ako sa alapaap.
Totoo ba ang lahat ng ito.
Parang hindi pa kasi nag sisink in saken ng tuluyan.
Ilang araw ko ring inisip ang tungkol sa bagay na ito.
Pakiramdam ko tumanda ako ng sampung taon sa kaiisip kung anong dapat kung gawin
.
Hinawakan ako ni Russell sa beywang.
Tumingin ako sa kanya.

Totoo nga ang lhat ng ito.

Hindi panaginip.
I am now Mrs Haley Sandoval.

And I am probably the happiest bride ever.

Pero hindi ko maiwasang hindi mag isip.

Ano kaya ang ginawa ni Russell.

Ano ang sinabi nito sa papa niya at kay Ralph para pumayag ang mga ito.
Naisip ko kasi ang huling pag uusap namin.

Na nawawalan na ito ng pag asa.

Akala ko balewala lang sa kanya ang lhat.

Yun pala gumagawa siya ng paraan.

Lalo tuloy akong humanga sa kanya.

Wala siyang hindi kayang gawin.

"Congratulations honey!" si mommy

Humalik siya saken.

"I'm so happy for you." bulong nito.
Ngumiti ako sa knya. "Thanks mom."
Tumingin ako saglit kay Russell.
May kausap ito.
Hinarap ko si mommy
"Mom, are you aware na....?" nag aalangan ako.
Tumawa ito. "Of course."
Mukhang nahulaan niya ang sasabihin ko.
Kakainis.
Don't tell me alam na nila lahat.
"Sabi ni Russell wag muna daw sabihin sa para surprise." natatawang sabi nto.
Waaah!
Sasabunutan ko talaga siya.
"Sinabi niya yun? Pa surprise surprise pa siyang nalalaman eh kung tumakas pala
kmi ni Jess baka siya ang nasurprise." naiinis kong sabi kay mommy.
Tumawa ulit ito.

"You know what, he's very clever. He even asked me what's the probability tha't
you'll run away."

whaaat?!!!
"Ano naman ang sinabi mo?" tanong ko
Ngumiti ito. "Sabi ko there is no chance. We already had an agreement."
So planado pala niya ang lahat.
Masaya ako pero di ko pa rin maiwasang mainis.
Ang ayoko kasi sa lahat ay yung ganitong may mga nangyayari sa paligid na ako an
g involved at wala akong kaalam alam.
"What about Hans? Alam din niya?"
"Ang alam ko siya pa rin ang bestman wala naman kasing nagbago sa invitation. Gu
sto rin naman kasing tumayo ni Ralph as bestman ng kapatid niya kaya ganun ang n
aging latest na arrangement. Pinakiusapan nila si Hans. Alam mo naman ang kapati
d mo allergic sa ganitong okasyon kaya pag mawawala siya sa eksena eh kahit ano
pa ang dahilan papayag yun." natatawang sabi nito.
Mabuti pa si mommy marami rami akong nakuhang impormasyon hehehe.
Maya maya lumapit si Hans.
"Baby girl!" hinalikan ako.
Niyakap ko siya.
"Parang kelan lang baby ang baby girl namin. Ngayon magkakaroon ng siya ng saril
i niyang baby. " biro nito.
Kumalas ako sa pagkakayakap sa knya.
Kinurot ko siya sa braso. "Ikaw talaga kung ano ano agad ang naiisip mo."
"Araay! Ang sakit mo talga magurot kahit kelan. Buti kung matagalan ka ng asawa
mo. Brutal mo eh." reklamo nito.
Sabay himas sa braso nito.
"Pero alam mo astig yung asawa mo ha, ngayon lang kami nagkita gusto pa kong gaw
ing sinungaling." natatawang sabi nito.
Kumunot ang noo ko.
"Napaka controversial naman pala ng kasal mo baby girl tsk tsk tsk. Sa totoo lan
g wla akong naintindihan sa mga sinasabi nila. Basta they want to keep everythin
g secret from you. He wanted to surpirse you. "
Ngingiti ngiti ito.
"And you know what, I'm so happy for you. Because one thing I found out. This gu
y likes you. A lot." sabi nito.
Sumeryoso siya.
"And you're very lucky. Kaya magpapakabait ka. Wag mong paiiralin ang pagiging s
poiled brat mo. At isa pa, bantayan mo, alam mo naman kaming mga gwapo lapitin n

g mga babae." pabirong sabi nito.

Natawa naman ako.

Sinali pa tlaga niya ng sarili niya.

"Ikaw gwapo? Kapal mo ha!" biro ko sa kanya.

Ngumuso ito.

"Oo gwapo ako. Uy yung bridesmaid mo ha manang mana sa'yo, napakasungit akala mo
kung sinong maganda." sabi nito sabay alis.

Bridesmaid?

"Si Micah?" tanong ko.

"Oo, napagkamalan pa akong gate crasher, ang sarap anuhin eh, naku pag di ako na
kapag pigil talaga." gigil na sabi nito.

Hahaha, nakakatuwa si Hans. Ngayon lang siya napikon sa isang babae.

"Hey let's go." di ko namalayan nakalapit na pala si Russell.
Sa kabilang side lang ang recepiton.
Nakakapagod pala.
Walang katapusang picture.
Nagugutom na ako.
Sa wakas natapos din ang napakaraming seremonyas.
Tinawag ako ni Ulrich para magpalit daw ng damit.
Nagpalit ako ng gown.
Isang simpleng royal blue na dress may dalawang makapal na strap.
"God you're boobs are bigger." sabi ng bakla.
Sumilip yung wedding planner.

"Maam kailangan na po kayo sa labas."

Nagkatinginan kami nung bakla.
Nataranta ito. Litaw na litaw ang cleavage ko.
"Give us five minutes." sabi nito.
Huinubad ko saglit yung damit.
Ganun pala yun. May alawans na konti.
Mabilisan niya itong tinastas. Dalawa pala ang tahi.
Hindi naman halata na tinastas lang so kahit hindi na plantsahin. Malambot kasi
yun tela.
Kasya na.
Konti na lng nakalitaw na cleavage.
Kanina kasi halos kalahati ng dibdib ko ang nakalabas.
"That's better." kuntentong sabi nito.
Inayos niya ng konti yung buhok at konting retouch.
Paglabas ko nakaabang si Russesell sa labas ng pinto.
Naka white na long sleeves na lang ito.
Nakangiti ito na lumapit sa saken.
"You're very pretty!" sabi nito.
Ngumiti ako sa knya.
Hinawakan niya ako mukha.
Nakatitig lang siya sa mukha ko.
Maya maya hinalikan ako.
Akala ko smack lang.
Naramdaman ko humigpit yung hawak niya sa batok ko.
Kumapit rin ako sa leeg niya.
We we're kissing pasionately.
"Oh my god, hey you two stop that." nataranta na naman yung bading.
Tiningnan niya yung mukha ko.
Umiiling ito.
Kumuha siya ng tissue.

Kumalat ata yung lipstick ko.

Pinunasan niya.
Inabutan niya ng tissue si Russell.
Puro lipstick rin yung gilid ng lips nito.
"Guys, save it for tonight ok." makahulugang sabi nito at inirapan si Russell.
Natatawa naman ito.
Maya maya tinawag na kami for the traditional dance.
Andun n sila mommy at daddy.
Pati parents ni Russell.
Tumabi kami sa mga ito.
Niyakap lang ako ni Russell.
God I miss him so much.
Ilang araw ko siyang hindi nakita. At nayakap.
Humigpit yung yakap ko sa kanya.
Yumakap din siya ng mahigpit.
Wala akong pakialam sa paligid.
Mag asawa na kami.
" I miss you so much." bulong niya saken.
Napapikit ko.
Ramdam ko ang mainit na hininga niya sa gilid ng tenga ko.
Inangat ko ng konti yung mukha ko.
" I miss you too." sabi ko.
Tumawa siya.
"Akyat na tayo sa taas habang busy silang lahat." bulong nito.
Mukhang umiiiral na naman ang kapilyuhan niya.
Tumawa ko ng mahina.
"Hindi pwede. Hindi pa tapos ang dinner. At tsaka nagugutom na rin kaya ako." sa
bi ko.
"Oo nga. Kumain ka ng marami. Para may energy ka mamaya." natatawang sabi nito.
Nag isip ako sglit.
Nagiging slow ata ako nitong mga nakaraang araw.

Nang amprocess ng utak ko ang ga sinbabio niya.

Namula siguro ako.
Tumawa siya ng malakas.
Pinagkukurot ko talga siya.
"Arraayy! Ano ba yan ang sakit ah. Ang ang hahaba ng mga kuko mo ngayon ha. Gus
to ko mamaya bago tayo umakyat papututlan mo yan ha, ayoko ng puro sugat at kalm
ot ang likod ko." natatawang sabi na naman nito.
Ano na nman yun!
Akala niya hindi ko naget.
Teka nga.
Pakiramdam ko ang pula pula na siguro ng mukha ko.
Humiwalay siya sa pagkakayakap saken.
At may balak kang tumakbo ha.
Halika ka nga dito.
Hinawakan ko siya sa kamay.
Tawa pa rin siya ng tawa para kami sigurong mukha kaming mga tanga sa gitna.
Kinurot ko ulit siya at sinabunutan ko siya ng mahina.
"Uy, mamaya na kayo maglambingan maaga pa."
Napatingin kami pareho.
Si Ralph.
"Can I borrow my sister in law for a while?" pabirong sabi nito kay Russell.
"Sure. Mabuti na lang dumating ka." natatawang sabi nito at umalis na.
Sinayaw ako ni Ralph.
Nakatitig siya saken.
Ngayon ko lang siya napagmasdan ng malapitan.
Malaki ang pagkakahawig nila ni Russell.
Para nga silang kambal kung tutuusin.
Sa mga mata lang sila nagkaiba talaga.
Singkit ng konti ang mga mata ni Ralph.
Gwapo rin ito.
Siguro kung hindi ko nakilala si Russell magkakagusto rin ako sa kanya.

"You're very beautiful." nakangiting sa nito.

Ngumiti ako. "Thanks" maikli kong sabi.
Nag blush ata ako ng konti.
Konti lang naman.
Nagagandahan pala siya saken hahaha.
"At naiintindihan ko na kung ba't naloloko ang kapatid ko. You must be very spe
cail. That he'll do everything for you." sabi nito.
Anong ibig niyang sabihin.
"Ralph, ano nga palang nangyari? Bakit ka pumayag?" tanong ko.
Tumawa ito.
"Hmmnn, let say, he made a very generous offer na hindi ko kayang tanggihan." ma
kahulugang sabi nito.
Ano kaya yun?
Curious tuloy ako.
"Ano yun?" tanong ko.
"You should ask Russell about it. Siya na lang magsasabi sa'yo lahat."
Naging palaisipan saken ang sinabi ni Ralph.
After dinner nakaalis na ang ibang mga bisita pero hindi pa rin mawala ito sa is
ip ko.
Paakyat na kmi sa suite na naka reserve samen ni Russell.
Malapit sa penthouse ito.
Namangha ako sa laki ng suite.
Nakapasok na'ko sa mga mamalaking hotel pero napakaganda ng hotel nila Russell.
World class talga ito.
Ang laki ng isang ito.
Parang bahay sa loob ng hotel.
Ang fresh ng color, mint green ang paint. May balcony na malaki. Bukas ang slidi
ng door kaya ramdam mo ang simoy ng hangin.
Sumilip ako sa loob.
Busy si Russell sa phone niya.
Pumasok ako.
Tungin siya saken.

Ngumiti ito.
May naalala ako.
"Russell, I don't have my things here. Wala ring akong dalang mga damit."
Tumawa ito.
"Don't worry baby, tonight you don't have to wear anything." pilyong sabi nito.
Ayan na nman nagsimula na naman siya.
Tumawa rin ako malamang namumula naman ako.
"Puro ka naman biro, pa'no ako uuwi kung wala akong damit." biro ko na rin.
Ngumiti siya. "Check the closet i think pinaready na rin ng mommy mo yung ibang
damit mo."
Pinuntahan ko yung isang closet.
May ilang piraso ng mga undies. Blouse at shorts lang nakita ko. Si mommy nga ng
pahanda nito. Alam niya na yung lang ang alam kong isuot.

Ilang araw ba ako dito.

May 2 piraso ng lingerie. May isang white na cotton at black.
Black?
Ewwww!
Yung white na lang siguro.
Kinuha ko ito at kumuha ng isang towel.
Pagharap ko nasa likod ko si Russell.
Nagulat ako ng konti.
Nailang ako.
"Rusell, paki unzip naman yung damit ko." nag aalangan kong sabi.
"Sure." nakangiting sabi nito.
Walang effort niyang naibaba ang zipper nito.
"Errr..thanks." sabi ko at aalis na sana ako.
Wala akong balak maghubad sa harap niya haler.
Pinigilan niya ako.
Mukhang hindi siya papayag waah!

Kanina pa kaya ako kinakabahan.

Hindi ito ang first night namin together pero hindi pa rin tlaga mawala ang kaba
ko.
Pero siya parang wala lang.
Mukhang sanay na sanay tong mokong na'to.
Hinawakan niya ng dalwang strap ng dres ko pababa sa braso ko hanggang sa tuluya
n ng mahulog ito sa sahig.
Isusuot ko sana ang robe ko preo pinigilan niya ako.
Hinawakan niya yung mukha ko pababa sa leeg.
Bumaba ang kamay niya sa pagitan ng dibdib ko.
Hinapit niya ako sa beywang.
His tracing the curve of my breats.
Hanggang sa hawakan niya ito.
"they are bigger..and fuller..how is that possible?" sabi nito.
Yung dibdib ko ba ang tinutukoy niya.
"the last time i remeber it just fits my hand so perfectly." sabi nito while mas
aging it with his hand.
Napapikit ako.
Lumapit siya at hinalikan ako.
Simulan ko na ring hubarin yung polo niya while kissing him.
Pati pants niya.
Nasa ganun kaming ayos ng tumunog ang phone niya.
Parang away pa niyang bumitaw pero tuloy tuloy pa rin ang ring nito.
Tiningnan niya kung sino.
" I'll take this. Mauna ka ng magshower." sabi nito.
Tumango ako at tinungo ang banyo.
Nakahinga ako ng maluwag.
Pagpasok ko sa banyo, woahh!
Ang laki.
Yung jacuzzi akala mo maliit na swiming pool.
Lumusong agad ako.
Ang sarap magbabad.

Naisip ko yung nangyari kanina.

Kung wala sigurong tumawag baka may mangyayari saming ng dawala nang hindi man l
ang kmi nagshoshower hahaha.

I just realized that Russell is very passionate lover.

That you'll love everything that he does at hahanap hanapin mo ito.

Pumikit ako.

Nakakarelax ang tubig medyo maligamgam.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal.
Naramdaman ko na lang dumausdos na pala ako sa ilalim ng tubig.
Malulunod pa ako ng wala sa oras.
Umahon ako at ngshower ng konti.
Pagpasok ko sa loob.
Ito ang naabutan ko.
Isang tulog na tulog na Russell.
Hindi man lang nakapag hubad ng pants niya at hawak pa rin nito yung phone nya.
Nakababa pa yung isang paa nito sa kama.
At alam ko na ang tulog niya na ito hanggang bukas na.
Ilang beses ng nangyari ito.
Kawawa naman.
Siguro napagod siya sa byahe.
Tapos mghapon pa silang busy.
Inayos ko yung higa para di siya mahirapan.
Mas mantika pa kaya siya matulog kesa saken.
Pinagmasdan ko ang mukha niya at hinaplos ito.
Hinalikan ko siya sa pisngi.
Parang kelan lang hindi ko maamin sa sarili ko na gusto ko siya.

Ang bilis ng mga pangyayari.

Sing bilis nung unang naming pagkikita.
Walang bagay na hindi mo pwedeng hindi magustuhan sa kanya.
He's very rich. And very handsome. And hot. And sexy.
And I couldn't forget those blissful nights I had with him.
And looks like he's very good in everything that he does.
Natatawa ako sa sarili ko.
Kung ano ano tuloy ang pumapasok sa isip.
Kasalanan ni Russell ang lahat ng ito.
My sensual side has awakened.
It's all because of him.
Hinalikan ko siya lips at tumabi na rin ako sa knya.
Yumakap ako sa beywang niya.
Mabuti na rin ito ksi kailangan niya ng pahinga at tulog ksi maaga ang flight ni
la bukas.
Pumikit ako hanggang sa makatulog.
Nagising ako sa alarm.
Pati si russell nagising na rin.
Tiningnan ko ang phone niya.
Nakalagay "flight"
Pumikit pa ito at yumakap saken.
lIang minutes siguro kaming ganun.
"Gising na malelate ka sa flight mo." sabi ko.
Umupo siya tapos tumingin saken.
"Bakit hindi mo ko ginising?" ang sama ng tingin niya.
Natatawa ako.
"Ang sarap kaya ng tulog mo." sabi ko.
"Ang tagal mo kasi dapat pala pinasok na lang kita sa banyo." parang nagmamaktol
na sabi nito.
Lumapit ako sa kanya.

"Marami pa namang chance eh." sabi ko sa nya.

Niyakap niya ako. " This is different. It was our wedding night. And i was stupi
d I slept." sabi nito.
"No, it's ok. Ang importante nakapag pahinga ka. Alam mo naman na hindi normal a
ng mga pangyayari sa paligid natin nitong mga nakaraang araw.." pabiro kong sabi
.
"It's not ok. Baka abutin pa ako ng 1 week dun."malungkot na sabi nito.
One week?
Ang tagal naman ata nun.
"Hah? Bakit ganun? Akala ko ba patapos na kayo?" tanong ko.
"Ang daming kailangang ayusin. Ayaw makipag ayos nung ibang emplyeado. I have to
take our company lawyer with me pagbalik ko. Problema ko pa ang school. Baka ku
muha na lang ako ng take home exam." sabi nito.
Kawawa nman siya.
Wala pa siyang pahinga.
"May maitutulong ba ako?" tanong ko.

Tumingin siya saken.

Ngumiti ito na parang may naglalaro na namang kalokohan sa utak nya.

"Meron." sabi nito.

" Sumunod ka sa Cebu."

Parang batang tuwang tuwa nung sinabi niya ito.
"Hah?" gulat kong sabi.
"Sige na please, since hindi naman natin magagamit yung ticket for hawaii, dun n
a lang tayo maghoneymoon." sabi nito.
Honeymoon.
Ang tinatanong ko kung ano ang maitutulong ko.
Tapos ang isasagot saken honeymoon.
Hmnn.
Pag iisipan ko muna.
"Ichechek ko muna sched ko ha." sabi ko.

"Kelan naman ako susunod kung sakali" tanong ko.

Nakangiti ito.
"Bukas." walang gatol na sabi nito.
Ampu.
Bukas na agad.
"Teka lang, bukas na agad. May deadline akong papers sa Friday eh. "
Ok lang siya bukas na agad.
Atat much.
"Sige na tuesday na lang." tawad nito.
Hindi pwede term paper ang tatapusin ko eh.
"Thursday na lng try kong tapusin ng maaga yung term paper ko." sabi ko.
Sumimangot na naman ito.
" Tuesday na lang. Magpatulong ka na kay Jess. Hindi ko na kayang mag antay ang
ganun katagal" sabi nito.
Anong hindi niya kayang antayin.
Hindi talaga niya mapigilan ang kapilyuhan niya sa katawan.
Tapos na nga kami sa Tuesday di ba. Bumalik pa rin siya sa Tuesday.
"Oh sige Wednesday na lang." sabi ko.
Bahala na.
Hindi ko rin naman siya matiiis.

Sa wakas pumayag na rin ito.

"I want you to get an early morning flight on Wednesday. Call me pag alis mo ok.
" bilin nito.

Haayy eto na naman kami.

Umuoo lang ako.

"Don't leave this room. I think Jun will pick you up. Sa condo ka muna tumuloy h

a."

Naka casual lang siya ngayon. Black na polo shirt at jeans.

Ang gwapo tlaga ng asawa ko.

"Hey, what's with the face?" sabay pisil sa pisnig ko.

Umiling ako. "Sige na baka malate ka."

"I'll pick you up at the airport pagdating mo dun ha." sabi nito.

"Ok." malungkot kong sabi.

Aalis na naman siya.

We kissed for a moment, the he left.

Nakaalis na si Russell heto at tulala pa rin ako.

Susunod ako sa Wednesday.

Para sa honeymoon?

Yun daw ang maitutulong ko. WTH!

Mag asawa na nga kami talaga ni Russell.

At walang nakapigil dito.

Naisip ko bigla si sandok.

Hmm ba't kaya wala siya sa kasal. Pero buti naman. baka kung ano pang maisipang
gawing kalokohan. Ngayon wala na siyang magagawa.

Mag asawa na kami ni Russell. After a week magpapalit na ako ng status ko. At ga
gamitin ko na ang last name ni Russell sa lahat ng legal documents ko.

Wala rin si Vince. Sinama ko siya sa list ng mga papadalhan ng invitation.

Though tama ang hula ko na hindi siya pupunta, as a courtesy pinadalhan ko pa ri

n siya.

Silang dalawa ang literal na nagpahirap ng kalooban ko na hindi ko sukat akalain

na matutuloy ang kasal na ito.

Lalong lalo na si sandok na siya ang puno't dulo ng kaguluhang ito. May she rest
in peace, charing lang hahaha!

Bumagon ako at pinagmasdan ang sunrise sa balcony.

Gusto kong makita ang pagsikat ng araw.

It's a new day.

Ito ang unang araw ko bilang Mrs. Haley Sandoval.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Forgive me sa wedding scenes. Wala tlaga kong alam tungkol dito. Kaya wag kayong
maghahanap ng detailed na ceremony o kya kung sakaling may namiss ako hahaha. K
inuha ko lang yung sa tingin ko eh important na details. Salamat kay pareng goog
le para dito.
There are two remaining chapters na part pa rin ng wedding chapter. Hindi pa ito
ending ha nililinaw ko lang. The two chapters include Cebu trip ni Haley. At ab
angan niyo ito....What to expect? Hmmnnn..what do you think?:)
Hanggang sa muli.....

*-* fujeeko

*******************************************
[35] Chapter 33: Cebu (Part 1)
*******************************************
A/N
Nahirapan po akong mag sulat, masyado kasi akong affected ng impeachment trial h
ahaha. Dapat tapos ko na ito kahapon pa. At mas mahaba kaso yun nga busy kami ka
hapon.
Ano pa, yan na muna. Btw, thank you sa inyong lahat. Alam niyo na yun..:)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Haley's POV

Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang araw na'to.

Hindi bilang isang may bahay hahaha.
Kundi bilang isang estudyante.
Ang dami kong gagawin.

Pano kasi yung mga gagawin para sa isang linggo ay gagawin ko na lang sa loob
ng dalawang araw.
At dapat maaga ng Wednesday daw ang flight ko sabi ng magaling kong asawa.
Hindi ko na nga maharap ang magsuklay at mag powder man lang.
My project ako Developmental Psychology.
Tapos my term paper ako sa Abnormal Psychology.
Puro major subjects lang naman lahat.
Buti na lang wala si Jess kasama si Tyler, kundi baka di ako makapag concentrat
e.
Bukod sa napakadaldal at puro Tyler at si Hans ang bukambibig nito.
And im sure kukulitin ako nun tungkol sa first night namin ni Russell.
Na wala namang nangyari.
Haay, hindi naman ako disappointed hahaha.
Anim na libro ang table ko ng mga books.
Kailngan kong magconcentrate.
Buti na lang konti ang mga estudyante dito sa library.
Minsan kasi pag maraming tao umiingay.
Kahit na library eh di nila maiwasang magtsismisan.
Mas masakit kaya sa tenga yung mga parang bubuyog na bulungan ng bulungan.
"Excuse me, ginagamit mo bang lahat to?"
Grrr! Sino itong lumapastangan ng katahimikan ko.
Tumingin ako sa nagsalita.
Ah wala akong panahon sa'yo.
Nakaturo siya sa apat na makakapal na books sa harap ko.
Mga Psychology books.
Tiningnan ko siya ng masama.
"What do you think?" mataray kong tanong sa kanya.
Ngumisi ito.
"I don't think na kaya mo silang gamitin ng sabay sabay. I'm just wondering If
I can borrow this one? Wala na kasing available naka out lahat eh. At napansin k
o hindi mo naman siguro gagamitin pa." hawak niya ang book sa Abnormal Psycholog
y.

Antipatiko na pilosopo pa.

"I might use it. Kaya ko nga kinuha para di ko na balikan. Can't you see I'm bu
sy." at pinagpatuloy ko ang ginagawa ko.
Akala ko aalis na siya.
Pero nakatayo pa rin siya sa harap ko.
"I don't think it's fair na kumuha ka ng books na hindi mo naman magagamit when
in fact mas kailangan ito ng iba. C'mon, don't be selfish. I need this para sa
book report ko tomorrow."
Tiningnan ko siya ng masama.
"I will use it." hinablot ko ang libro sa kamay niya.
"Now?" tanong nito.
"Now! Ngayon! Today!" masungit kong sabi.
Hayy. Ito na muna ang gagawin ko siguro mamaya na yung sa isa para lumayas na i
to.
"How about this one?" hawak nito ang isa pang libro.
Pigilan niyo ako!!!!!!!!!!!!!!!
"Gagamitin ko rin. Lahat yan gagamitin ko." tumaas na ang boses ko.
"Imposible! Magkaibang subject yang dalawa na yan."
"Wala ka ng pakialam dun."
Nakita ko papalapit na ang librarian.
"Don't you know that I can send both of you out now?!You're disturbing the othe
rs." sabi nito
Nagkatinginan kaming dalawa.
"I'm sorry." sabi ng lalaki
Tiningnan muna kami ng masama nung libarian bago umalis.
Tumingin siya sa aken.
"Please kahit itong isa lang na'to. I need it." halos pabulong na sabi nito
Please daw.
Yun naman pala eh.
Bat kailangan pa akong ngaragin.
Akala niya uubra saken yang ganyang attitude.
Sige pagbibigyan kita hindi porket'....
Gwapo ka..

at matangkad ka...
at medyo buff ka ha...hmmnnn..waahhhh!
Ayokong magkasala sa asawa ko.
Tumayo ako at baka kung saan pa makarating ang imagination ko.
Hinablot ko ang libro sa kamay niya.
Dumerecho ako sa librarian para maibalik ito para siya na ang magpalista as new
borrower ng book.
Bumalik ulit ako sa upuan ko.
Pinagmasdan ko ang lalaki na nakatalikod saken.
Wooah!!! Ang lapad ng likod niya. At ang sexy ng tayo niya.
Waaah! Lord patawarin niyo po ako.
Binalik ko lang sa ginagawa ko ang atensiyon baka lumingon bigla.
Naramdaman ko may nakatayo sa harap ko.
"Mind if I sit here?" nakaturo siya sa tabi ko.
Kung nakakamatay lang siguro ang tingin kanina pa to nakaburol.
"I do. Gusto ko kasing mapag isa."
Tumawa ito.
"You want to be alone? Eh di wag ka dito sa library. "
Talagang pinapainit nito ang ulo ko eh.
Pinagbigyan ko na nga kukulitin pa rin ako. Sarcastic pa sumagot.
"I don't think it's your business. Tsaka pwede ba ang daming bakanteng upuan di
ba?" nakaturo sa ako sa ibang table.
"C'mon it's no big deal. Treat me like I don't exist. Dito lang ako sa kabilang
seat. Unless bothered ka sa presence ko." sabi nito.
Ano daw?
"Excuse me?"
"Wala. Sabi ko maganda ka sana ang sungit mo lang." pabulong nitong sinabi yung
huli pero narinig ko pa rin.
Tagal na. Huh!
"Whatever." ayoko ng makipag talo pa sa kanya.
Kailngan kong tapusin ang mga ginagawa ko.
Tahimik nga siya simula nung umupo siya.

Napatingin ako kanya.

Naalala ko bigla si Russell.
May nangungulit rin kaya sa kanya dun na maganda at sexy.
Nag iisip rin kaya siya ng mga bagay na naiisip ko.
Parang ngayon pa lang gusto ko ng lumipad papuntang Cebu.
Hindi pwede waahhh makakapatay ako ng tao pag nagtaon.
Dapat ako lang ang naiisip niya lagi.
Namiss ko tuloy yung mokong na yun.
Sana Wednesday na.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Nagkita kami ni Jess sa canteen ng 2pm

Last subject na namin ito kasi wala kaming professor dun sa pang 230p na subjet.
Sa kanya ko na ipapagawa yung isang project ko.
Pagdating ni Jess nakatitig lang siya saken.
"What?!" naiinis kong sabi.
Pano para siyang timang nakatitig lang saken.
"What happened to you?" hinawakan niya ako sa mukha sabay baling ng mukha ko sa
sa kanan at sa kaliwa.
"Para kang nilapastangan ng sampung hot na lalaki." maarteng sabi nito.
Anong ibig niyang sabihin.
"My firend, ang tindi naman ni Russell isang gabi pa lang ang nakalipas pero par
a ka ng....ewwww!"
What?!
Kinuha ko agad ang salamin sa bag ko at tiningnan ang sarili.
OA naman nito ni jess. Wala lang akong polbos at lip gloss mukhang ewwww na.
Maganda pa rin naman ako.
Medyo magulo nga lang yung buhook ko.
Pano sa kakasabunot ko siguro dito habang gumagawa ng mga projects at report ko.
Haay makapag ayos nga muna.

"Busy kasi ako kanina. Ang dami ko kasing tinapos. Tulungan mo naman ako dun sa
Filipino. Minor lang nman yun. Ikaw na gumawa plsease, khit two pages na lng." p
kiusap ko.
Kinuha ko ang suklay sa bag ko at nag ayos ako ng konti.
"Oo na alam ko miss na miss mo na rin si papa Russell kaya hindi ka magkanda uga
ga diyan." padabog na sabi nito at tumabi saken.
Kinuha niya yung isang folder at nagsimulang gumawa.
"Ano pa bang kulang mo?" tanong nito.
"Isa pa lang nagagawa ko eh." sagot ko.
"Ano? Ang tagal mo sa library isa pa lng nagagawa mo? Naku ha parang alam ko na
yan eh. Ako na naman ang bagsak ng iba niyan eh. " reklamo nito.
Hehehe, alam na alam na niya yung mangyayari.
Nangyari na kasi ito one time eh.
Nung magbreak kami ni Vince.
Siya lahat tumapos ng mga paperworks ko.
Kaya mahal na mahal ko yan eh.
"Pa'no ksi may bwisit na asungot sa library kanina ayaw akong tantatanan." naala
la ko yung anipatikong yun.
"Ha? Ano hitsura? Gwapo ba?" interesadong tanong nito.
Walanghiya tlaga tong babae na 'to.
Sana tanungin muna niya kung ano ginawa nung lalaki di ba.
Tama bang yung una niyang naisip itanong.
Gwapo ba?
"Hay naku, patpatin na pandak na maitim tapos buhaghag ang buhok at ang ipin nak
a usli...eeewww! Bsta ganun ang hitsura." hanggang ngayon di pa rin mawala sa is
ip ko yung bwisit na yun.
Naglagay ako ng konting lipgloss. Ayan ok na ulit ang hitsura ko.
Tumawa siya.
"Naku asungot nga." sabi nito.
Tumahimik kami saglit.
"Oh asan ang format nito? Pano ko gagawin yan?" tanong ni jess.
"Ha? andyan lang. Baka nakaipit kung saan."
Nilabas ko yung ibang gamit ko.
Wala talaga.

Maya maya umingay sa cafe.

Anong meron?
"Gosh, nakabalik na sila?" sabi nung isang babae.
"Ang gwapo talaga niya!" sabi pa nung isa.
"Hi Seth!" bati nung isang babae.
Tiningnan ko kung sino ang tinutukoy nila.
Napatingin kami ni Jess sa pinto ng cafe.
Oh hindi. Yung guy na makulit sa library.
Ngumiti naman ito sa mga bumati sa knya.
Anong meron at pinagkakaguluhan siya ng mga estudyante.
Sikat ba siya?
Duh bat di ko siya kilala?
Shit nahuli niya ata na nakatingin ako sa kanya.
Sinasabi ko na nga ba nakita ako.
Wag kang lalapit.
Waaah! Pero papalapit siya.
"Ay papalapit siya dito" sabi nung babae sa tabi nmin na table.
Maya maya huminto sa tapat namin ni Jess.
Napanganga si Jess sa nakita.
May kinuha ito sa book na hawak niya
Isang papel.
"I think you left this sa isa sa mga books kanina sa library." sabi nito sabay a
bot saken.
Nagkatinginan kmi ni jess.
Natatanong ang mga mata nito.
Tiningnan ko ito.
Yung format ng report ko sa Filipino na nawawala.
Kinuha ko ito.
"Thanks!" sabi ko
Yumuko ulit ako.

Nakatayo pa rin siya sa harap ko at nakangiti ito.

"Know what hindi kita ahlos nakilala. Iba ksi hitsura mo pag nakaayos. But I lik
e it better pag hindi. Yung bang parang bagong gising ka lang." nakangising sabi
nito.
Yumuko siya at bumulong saken.
"I find it sexy." mahinang sabi nito.
At natatawang umalis ito.
$hit namula ata ako.
Pumila siya sa counter kasama ng mga friends niya.
"Ay ang swerte ni ate. Ano yung binigay?" sabi nung isang babae.
"Baka autograph." sabi nung isa.
Autograph? duh.
Inabot ko kay Jessica yung format na hinahanap niya.
"Don't tell me siya yung guy na makulit na sinsabi mo."
"Ha ah eh.." pano ko ba sasabihun.
Hehehe.
"Pangit pala ha. pandak pala ha. "
"Eh sa ganun ang tingin ko sa knya." palusot ko.
"My God that's Seth Borromeo!"
Who the hell?!
"And so? Sino naman siya?"
"God yan ang hirap sayo si Vince lang ata at si si Russell ang kilala mong gwapo
." sabi nito.
" Vocalist siya ng sikat na bandang Unconscious."
Unconsious, eww baduy!
Hindi ako mahilig sa mga local bands na yan.
"Psychology major din siya. Irregular student siya. Last year lang siya ngtrasfe
r dito from international school."
Kaya pala ngayon ko lang siyang nakita.
"Pero recoding artist na sila. 2nd album na nila ito. Alam ko my provincial tou
r sila at kababalik lang nila."
Ibang level ang pagkatsismosa ni Jess.

Basta gwapo alam bawat detalye.

"Hay naku wala akong panahon sa kanya."
Ngingiti ngiti ito.
"Ano nginingitingiti mo dyan?"
"Ang tindi talaga ng kamandag mo my friend. Buti na lang kasal na kayo ni Russel
l. Mukhang may tulog si Russell sa isang to. "makahulugang sabi nito.
Anong may tulog ang pinagsasasabi nito.
Hayy naku kay Russell pa rin ako.
Palibhasa celebrity kaya malamang puro retoke na ang mukha nito.
Samanatalang si Russell all natural hahaha.
Pero gwapo rin itong isang ito.
Presko nga lang.
At mukhang sanay na sanay mambola.
Tsk.. showbiz nga.
"Ang wild talaga ng imagination mo mo. Cge na simulan mo na yan para matapos na
tayo. May dalawa pa akong gagawin."
"Hmnn pano ganyan ba naman kagwapo ang mangulit saken malamang di rin ako makapa
g contrate at wla akong matatapos." sabi nito.
"Excuse me hindi ko sinabing hindi ako makapag concentrate. Sabi ko nangungulit
siya kaya hindi ko natapos yung iba kong ginagawa. Umalis tuloy ako sa libray ng
wala sa oras. Bagsak ko dito sa cafe." mahaba kong paliwanag.
"Oo na sinabi mo eh."
Tumahimik ulit kaming dalawa.
"Uy ano nga pala yung binulong niya sa'yo?" biglang tanong nito.
Anak ng.....sa usisera wala ka talagang lusot.
"Gusto mo bang malaman." pasuspense kong sabi.
"Oo naman." nanlaki ang matang sabi nito.
Natatawa ako.
"Lapit ka dito ibubulong ko." sabi ko.
Lumapit nmana agad ang bruha.
Basta tsismis uto uto eh.
Natatawa ako.
Bumulong ako. "Tapusin mo muna lahat ng report ko at tsaka ko sasabihin sa'yo."

Tumingin siya saken ng masama.

Mukhang nakahalata.
"Ikaw wag mo'kong inuuto ha." inis na sabi nito.
Natawa na lang ako.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Napilitan na akong magbook ng flight kinagabihan.

Tumawag kasi si Russell nangugulit kung anong oras ang flight ko. sa Wednesday.
One way lang ang ticket.
Gusto niya kasi sabay na kami bumalik pero di pa siya sure kung anong time sa Su
nday ang alis namin.
Hindi tuloy ako nakatulog nang gabing yun.
I miss him so much.
Pag naalala ko siya naninibago ako pag wala akong katabi matulog.
Parang lungkot.
Ito ba yung sinasabi nilang malamig ang gabi pag wala siya.
Ay shemay, nagiging cheesy na'ko eew! Kadiri! hahaha!
Ang aga ko tuloy nagising.
Napaaga tuloy ako sa classroom.
Ang creepy naman dito walang ibang tao.
Nilabas ko yung ibang notes ko.
Wait sa canteen na nga lang ako para makapag breakfast na rin.
Pagtingin ko sa classroom may nakatayo rito.
Si Vince.
Nakangiti ito.
Ngumiti rin ako at lumapit sa kanya.
"Hi!" bati ko.
"Why are you so early? Di ba mamaya pa ang pasok mo?" tanong nito.
"May gagawin kasi ako. Ikaw anong ginagawa mo dito?' tanong ko.
Yumuko siya.

"I don't know. I'm just hoping I would find you here." nahihiyang sabi nito.
Tumawa ako.
Gusto ko sanang sabihin na pabiro, "kunwari ka pa sinundan mo'ko noh."
Pero hindi ko na lang sinabi.
Hindi na pala kami tulad ng dati.
Tsaka naiilang din kasi ako.
"And Im here" biro ko na lang.
Tumawa rin siya.
Tumahimik kami pareho.
"So, you're here. Are you not....like...out of town or something?"
Kumunot ang noo ko.
Anong ibig niyang sabihin.
Yumuko ulit siya.
"I mean.........no forget it." sabi nito
Ano ba ang tinutukoy nito.
"Ahmm. By the way congratulations.." mahinang sabi nito
Ah, yun pala ang tinutukoy niya.
Yun na yun.
Ngumiti ako.
"Thanks." sabi ko.
Tumahimik ulit kami.
"So san ka pupunta niyan?" tanong nito.
"Sa cafe sana dun na lang ako gagawa ng mga paperworks ko at para makapg breakfa
st na rin." sagot ko.
Tumingin siya saken.
Tumitig siya saglit sa mukha ko.
"You look good. You must be very happy." seryosong sabi nito.
Tumawa ako.
"Ano ka ba I always look good, duh." biro ko sa kanya.
Tumawa ito ng malakas.

Inakbayan ako.
"Hindi ka pa rin nagbabago. Tara na nga samahan kita sa cafe."
Nasa ganun kaming ayos ng may makasalubong kami ng tatlong lalaki.
"Uy Vince, ang aga niyan ah." biro nung isa.
Pamilyar ang mukha niya.
Ang alam ko kasama ni Vince ito sa basketball team.
Yung isa ngayon ko lang nakita.
At itong isa, ito yung antipatiko sa library.
Nakatingin siya samen ni Vince.
Ngumisi na naman siya.
Nakakairita.
"Kayo na ulit?" biro ulit nung unang nagsalita.
Kasi nakaakbay saken si Vince.
Hindi pa alam ng iba sa school na kasal na kmi ni Russell.
Hindi naman kasi tlga namin pinaalam.
Tumawa si Vince.
"Oo bakit, masama?" biro rin ni Vince.
"Wala naman. Pero mag iingat ka. Balita ko miyembro daw ng mafia ang boyfriend n
i Haley. Lagot ka." biro pa nito.
Nagtatakang napatingin saken yung lalaki sa library.
Tumawa lang si Vince.
Nilagpasan namin sila.
"Ang wild mag isip noh?" sabi ko kay Vince.
"Hayaan mo siya." natatawang sabi nito.
Namiss ko rin si Vince kahit papano.
Pero hindi kagaya nga dati na namimiss ko siya at the same nakakaramdam ako ng k
irot sa dibdib ko.
Before I was wondering how two ex lovers become good friends.
Sabi ko dati imposible yun.
Parang plastikan lang ang dating.
Kasi if both of you are hurt it's impossible to patch things up especially when

you are already apart.

Pero sa case ko ngayon, I realized it's possible.
Magaan ang pakiramdam ko.
Siguro what you should avoid is to talk about things of the past especially thos
e things that would make both of you uncomfortable.
What are those?
Those happy and intimate moments.
Sa tingin ko ang mga bagay na yun ay hindi na dapat iniisip at pinag usapan pag
magkasama kayo.
Awkward di ba.
Pasensiya na ha.
First time ko kasing magkaroon ng ex.
At least wala na akong nafefeel na gulit
I'm glad na ok kami ni Vince after all.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wednesday............

Approximately one hour ang flight.

ETA 1005 sa Mactan Cebu International Airport.
First time ko ito dito sa Cebu.

At excited ako.
Sa wakas.
Ito ang gusto ko pag nag oout of town walang hassle.
Wala kasi akong check in luggage.
Isang hand carry lang ang dala ko na sinearch ko pa sa internet kung ilang kilo
ang required sa carrier.
Pag kailangan ko ng ibang gamit baka mamili na lang ako tutal kasabay ko naman s
i Russell pauwi.
Nagtungo na'ko sa arrival area.

Sabi ni Russell susunduin niya ako.

Asan na kaya yun.
Pagtingin ko sa kabilang side nahagip ng mata ko ang isang lalaki na nakasweat s
hirt na cream.
Hindi ko alam kung saan ito nakatingin.
Parang si Russell. Naka side view ito.
Sobrang gwapo naman nito.
Gwapo si Russell pero parang model tong isang to.
Maya maya humarap ito.
OMG! Si Russell nga.
Natulala ako saglit.
Naglakad ito palapit saken.
Nagiging sobrang gwapo niya sa paningin ko nitong mga huling araw.
Parang nakaramdam ako ng takot an hindi ko maipaliwanag.
Lalo na pinagtitinginan siya ng ibang mga babae ngayon.
Dukutin ko kaya ang mga mata nito isa isa.
Nakakairita.
"Hey." nakangiting bati nito.
Niyakap niya ako.
Ilang segundo siguro bago niya ako binitawan.
"Kanina ka pa?" tanong ko.
Humiwalay siya saken.
"Twenty minutes siguro." sagot nito.
"Ang aga mo naman, sinabi ko naman sa'yo yung arrival time di ba? Nag antay ka t
uloy."
Ngumiti siya.
Hawak niya yung mukha ko.

"Ok lang. I'm so excited to see you. Kesa naman ikaw ang mag antay." malambing n
a sabi nito.

Palapit yung mukha niya.

Naku wag mong ituloy ang binabalak mo, ang.........

He kissed me, right there.

....daming tao.
Napapikit ako.
Hindi ko kasi alam kung gusto kong i feel yung kiss niya o dahil sa nahihiya ako
.
Sabagay wala naman sigurong nakakakilala saken dito ksi first time ko sa lugar n
a'to.
Tumagal ng konti ito at bumitaw rin siya saken.
Nakahinga ako ng maluwag.
"Let's go." sabi nito sabay kuha ng bag ko.
Malapit lang sa airport ang hotel na tinutuluyan ni Russell.
Fifteen minutes lang siguro.
Isa ito sa mga branches ng hotel nila dito sa Cebu.
Twenty storeys ito at sa 2nd flr lang ang suite ni Russell.
WoW! Halos sinlaki nung suite namin nung gabi ng kasal.
Mukhang iisa ang structure ng mga hotels nila.
Bawat room ata my balcony.
"Ang laki nanam ng suite mo, eh mag isa ka lang naman." sabi ko.
Tumawa siya.
"Actually this is not my suite. Since andito ka kaya kumuha ako ng mas malaki.""
sagot nito
"Bakit? Hindi naman kailngan ng malaki. Gusto ko dun sa room mo." sabi ko.
Niyakap niya ako.
"Hindi pwede, maraming mga papeles dun tska magulo. Parang nilipat ko lang yung
laman ng office dun. Tsaka ordinary suite lang yun."
Ordinary. Mukhang sa hotel nila walang ordinary.

Magaganda lahat I'm sure.

Natawa ako.
"Ano naman ngayon kung ordinary suite lang yun? Bakit ano bang tawag mo sa suite
na'to, special." biro ko sa kanya.
Ano ba tong room na to, special, parang siopao lang ah.
Tumingin siya saken.
Ngumiti ito.
"This..is a honeymoon suite."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------PIN NI SETH BORROMEO SA GILID------------------------------------------->

Part two will be posted sa weekend, sure na yan.

Wala talaga akong masabi nabablanko ako.
Mas maraming typo sa chapter na'to ksi wlang edit edit ito.
Gusto ko na kasing mapost agad. I'll let you know pag may changes. Pasensya na.
Hanggang sa muli.............
*_* fujeeko
*******************************************
[36] Chapter 34: Cebu (Part 2)
*******************************************
A/N
Greeting sa inyong lahat!
Konting kaechosan lang ito, sa pOV po ni Russell nakabold italics po ang mga Fla
shbacks ksi nagkukwento siya kay Haley. Just like sa ginawa ko sa POV ni Vince d
ati. PAg wla na sa bold italics ang mga words nasa reality na ho tayo hehehe. Ks
i imposibleng hind magtanong si Haley habang kukwento siya. Ano pa ba, pakibasa
rin ang autor's note sa very last page. May important announcement lang.
Maraming salamat po sa inyong lahat!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------HALEY'S POV

Honeymoon suite?
Nakaalis na si Russell pero hanggang ngayon nag eecho pa rin sa pandinig ko ang
sinabi niya.
Honeymoon.....
Para akong tanga.
Napapangiti ako na ewan.
Napakapilyo talaga ng lalaking yun.
Makakain na nga muna kung ano ano na naman ang naiisip ko.
Nagpaserve siya ng lunch sa suite.
Babalik daw siya before dinner at may aasikasuhin lang.
Pinagmasdan ko ang mga gamit niya sa room.
Everything is organized.
Pati mga gamit niya sa closet.
Parang ako.
Ayoko ng makalat.
Di ko naubos ang lunch. ko
Ewan ko ba parang busog pa ako.
Lumabas ako sa balcony.
I looked down at the busy street.
Parang masarap lumabas at mamasyal.
Kaso parang mas gusto kong magpahinga.
Pakiramdam ko pagod na pagod ako.
Hindi lang dahil sa byahe kundi dahil na rin dalawang araw akong halos walang pa
hinga.
Minadali ko kasi lahat ng gawain ko kasi sa school.
Parang inantok ako bigla.
Pagkakain nagshower ako.
Makapagshower na nga muna.
Pinagmasdan ko ang kabuuan ng banyo.
Kapareho ito ng suite namin ni Russell sa Makati.
Pati laki ng banyo at jacuzzi.

Nakakarelax talaga ang tubig pag warm.

Kumuha ako ng isang tshirt ni Russell pagtapos kong maligo at yun ang sinuot ko.
Nakakainip naman pala pag wla kang magawa.
Pumikit ako.
Baka sakaling makatulog ako.
Parang may pumipisil ng ilong ko.
Nakatulog nga siguro ako.

I slowly opened my eyes.

He was leaning on me.
"Good morning." nakangiting bati nito.
Nanalaki ang mga mata ko.
Huh?
"Umaga na?" gulat kong tanong.
Tumawa siya.
"Biro lang. Yung hitsura mo kasi parang bukas ka na gigising." sabi nito.
Ngumiti ako.
Yumakap ako sa beywang niya at hinila ko siya pahiga sa tabi ko.
"Five minutes na lang. Antok na antok pa kasi ako." sabi ko habang nakapikit.
Tumawa ito. Pero humiga na rin ito at yumakap saken.
Tahimik kami pareho habang hinahaplos niya ang likod ko.
It feels so good to be in his arms again.
Namiss ko yung ganito.
Minsan ganito kasi kmi sa condo.
"Anong oras na?" tanong ko at nakapikit pa rin.
"430" sagot niya.
Dumilat ako.
Ang lapit ng mukha niya.
Ngumiti siya.
"I like it when you wear my shirt."

Napatingin ako sa suot ko.

Oo nga pala shirt niya ang suot ko.
"Konti lang ksi dala kong damit eh." paliwanag ko.
"Don't worry, there are boutiques downstairs." Maya maya hinatak ako. " Get up.
We'll have dinner." sabi nito.
Umupo na ako.
Naramdaman ko ang mga kamay niya na humahaplos sa mga hita ko.
Napatingin ako sa kanya.
Nakatingin siya sa mga hita ko.
Pakiramdam tumayo ang mga balahibo ko.
"Ba't ang aga mo pala?"
Naiilang kasi ako.
"Nagpaalam ako kasi andito ka." sabi nito hindi pa rin siya tumitigil sa paghapl
os sa mga hita ko.
Hinawakan ko yung kamay niya para pigilan ito.
Baka kung saan ksi makarating at paakyat ng paakyat ito.
Nilipat ko yung kamay niya sa beywang ko.
Diyos ko napakalikot ng kamay ng lalaking ito.
Umaakyat naman yung kamay niya sa baba ng dibdib ko.
Hinawakan ko ulit ito.
Umiinit ang pkiramdam ko.
"Uhmm..maliligo na'ko para maalis na tayo.' sabi ko.
Ngumiti ito.
"Sabay ako sa'yo." sabi ito.
"Hah?" gulat na sabi ko.
"Bakit wla namng masama. Mag asawa naman na tayo."
Nakakahiya.
Hindi ko nga siya matingnan ng derecho pag....
Haay naku basta..
"Eh hindi kasi ako sanay." sabi ko.
Pagkasabi ko nun tumayo na'ko at pumunta sa clsoet para kumuha ng towel.

Tinitingnan lang niya ako hanggang sa makapasok ako sa banyo.

Hindi naman siya sumunod.
Saglit lang ako kasi naligo na ako kanina.
Paglabas ko ng banyo.
Natigilan ako sa nakita ko.
Nakatapi lang ng towel si Russell at wala siyang damit pang itaas.
Mukhang maliligo rin ito.
Nakatalikod ito at may kausap sa cellphone.
Ang hot tlaga ng asawa ko.
Pinagmasdan ko saglit ang likod niya.
Ang sexy niya.
Shit baka makita niya ako na nakatitig sa likod niya.
Makapagbihis na nga.
Isang pink na cotton dress ang napili ko.
Above the knee ito at spaghetti strap.
Maya maya ibinaba na ni Russell ang cellphone.
Humarap siya saken.
"Ang bilis mo namang maligo." sabi nito.
At may balak ngang sumabay maligo.
Lumapit siya saken.
Napalunok ako.
Ngayon no lang ulit napagmasdan ang katawan niya in full view.
Kahit minsan hindi ko siya nakita na nag work out.
Wala rin siyang nababanggit kung naggygym siya.
His body is purrrfect!
I just love everything about him.
The way he walks, the way he moves.
"Uy, ba't ang sama mo makatingin ha, ang sabi ko ko ba't ang bilis mong maligo."
sabi nito sabay pisil sa baba ko.
At sa wakas natauhan ako.
"Hah? Ah, naligo na ksi ako knina bago ako matulog. Kaya nag shower lang ako ng

mabilis." sagot ko.

"Hindi mo naman ako inantay eh." naglalamabing na sabi nito at hinatak niya ako
palapit sa kanya.
Niyakap at hinalikan ako sa braso.
"You smell good." sabi nito.
Hinalikan niya ako sa leeg.
Napapikit ako.
Hindi ko na yata kayang pigilan ang sarili ko.
Patuloy siya sa paghalik sa leeg ko at sa gilid ng tenga ko.
Habang humahaplos ang kamay niya sa gilid ng beywang ko.
I put my arms around his neck and kissed him back.
It always feels like the first time.
I rememer one song and its lyrics.
It something about a kiss that tastes like wine.
Kaya siguro para akong lasing pag hinahalikan niya ako.
I could feel his tounge flicked against mine.
My legs are shaking when he ran his fingers down my legs.
Pababa sa pagitan ng hita ko.
I lost all my control
I ran my fingers to his chest.
A soft moan escaped from his mouth as I fell his grip tigthten on my right breas
t.
Naramdaman ko na lang na binuhat niya ako at inihiga sa kama.
I felt the pressure of his body when he leaned on top of me.
My hands are tight on his hair pulling him closer.
We kissed like we never did it for a long time.
Before the wedding, wala talga kaming time sa isa't isa.
"God how I missed you!" he wispered in my ear.
I didn't answer but I kissed him again.
I wrapped my rigth leg to his waist.
And my guess was right.

I feel his hardness between my legs.

I heard him moan softly as I slowly moved my hips closer to feel him.
BUZZ BUZZ
Nagkatinginan kami.
"May tao." sabi ko.
Nakakunot ang noo nito.
"I'm not expecting anyone." nagtatakang sabi nito.
Bumangon ito at kumuha ng robe.
Yun ang pinalit niya sa towel na nakatapi sa beywang niya.
Binuksan niya ang pinto.
"Pasensiya na po sir wala po ksing sumasagot sa suite 205 na nakapangalan sa iny
o. Sa laundry service po ako. Kahapon pa po ksi ok yung mga damit niyo. Napansin
ko po na dalawa yung nakapangalan sa inyo na suite kya tinry ko po dito baka na
ndito kayo." mahabang paliwanag ng isang tinig ng babae.
"I think my instructions were clear to not disturb this room unless I call for s
ervice." madiing sabi ni Russell.
"Pasensiya na po kayo sir, bago lang po kasi ako."
"It's ok. Pakilagay na lang dun yang mga yan."
Pumasok ang isang babae na tantiya ko ay disiotso anyos lang.
Tulak nito ang rack shelf na may ilang mga damit.
Tumingin sa aken saglit yung babae.
Nahihiyang ngumiti ito at tumango saken.
"Thank you." sabi ni Russell at padabog nitong sinara ang pinto.
Lumapit siya saken. "Get ready, we'll be leaving in few minutes." He kissed me o
ne more time at pumasok na ito sa banyo.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Marami rami ring mga boutiques at restaurant sa baba.

Parang mini mall ito.
"I'll show you something." sabi nito.
Pumunta kami sa may pool area ng hotel.

Ang ganda.
Parang mini resort ito.
May mini park din sa gilid na nakaharap sa west side.
Oh di ba lahat mini hahaha.
Na amaze lang kasi ako.
Parang alam ko na kung ano ipapakita niya saken.
"Let's wait here." sabi nito.
Umupo kami sa bench.
Sumandal ako sa dibdib niya.
Pumikit ako.
Maya maya kinalabit niya ako.
"Look.."
Pagmulat ng mata ko...
Wow!
Sunset.....
Ngayon lang ako nakakita ng ganito.
Akala ko sunrise lang ang maganda panoorin.
Bright red ang kalangitan sa simula, hanggang sa untiunting nawawala ang liwanag
.
Hudyat ng pagtatapos ng araw.
Hanggang sa unti unti nawawalan ang liwanag ng araw.
Twilight....
Sabi nila ito daw ang pinakamagandang bahagi ng maghapon.
The period between sunset and dark.
Nag aagaw ang liwanag at dilim.
Ang ganda....
Nag stay kami saglit.
"Let's eat." sabi nito at tumayo na.
Nag ikot kami sa ground floor ng hotel.
Marami ring mga chain ng resto.
"Where do you wanna eat?" tanong nito.

Nag isip ako saglit.

Isang thai resto ang napili ko.
Mahilig kasi akong mgtry ng iba't ibang resto.
Gusto kong matikman ang iba't ibang food all over the world.
First time kong magtry ng thai food.
Fried mussels ang napili ko at curry noodles.
Ang inorder naman ni Russell at Thai steamed rice at popcorn chicken.
Kumuha rin siya soup.
"This is good." sabi ni Russell pagtapos sumubo ng soup.
Naunahan lang niya ako.
Masarap din yung inorder ko.
"Ito rin masarap, tikman mo." sinubuan ko siya nung inorder ko.
Sinubo naman niya ito.
"It's a little bit spicy." sabi niya.
Mahilig ksi ako sa spicy.
"Ayaw mo ng spicy?" tanong ko.
Marami pa pala akong hindi alam tungkol kay Russell.
Bukod sa chicken curry hindi ko alam kung ano pa ang mga paborito nito.
"Hindi naman. Mas prefer ko lang ang hindi maanghang. Pero kaya ko ring kumain n
g maanghang. Here, try this one." at sinubuan niya nung soup na sinasabi niya na
masarap
Pwe! hehehe joke lang.
Masarap, pero hindi siya sing sarap ng ineexpect ko.
Magkaiba rin pala kami ng taste sa food.
Ngumiti lang ako. "Ok masarap naman." yun lang ang nasabi ko.
Pinagmasdan ko siya habang kumakain.
Nagutom siguro.
Hindi niya ako masyadong kinakausap.
Patapos na kami nang magsalita ito.
"How was your day?" tanong nito.
Ngumiti ako.

"Gusto ko sanang lumabas kanina kaya lang nakatulog ako."

"The whole day?" di makapaniwalang sabi nito.
"Oo." natatawa kong sabi.
Tumawa rin siya.
"Mamaya maglakad lakad tayo. Let's check the bar sa tabi bago tayo umuwi. Maaga
pa naman eh."
Saang bar?
Wala naman akong napansin kanina.
Paglabas namin ng resto nasa left side ito.
Ah ok, resto bar pala ito kaya di ko napansin.
Konti pa lang ang tao.
May mga live bands din na tumutugtog pero 10pm pa ang start ng gig.
Pero may male singer sila ngayon to serenade the customers.
Beer lang ang inorder ni Russell para samen.
Nakatingin kami pareho sa lalaki na kumakanta sa stage.
Pinagmasdan ko ang mukha ni Russell sa side view.
Ako na yata ang pinakamasayang babae sa balat ng lupa.
Matapos ang napakaraming pagsubok kahit papano nalagpasan namin ito.
Naalala ko si Ralph.
Ano ba talaga ang nangyari?
Tumingin siya.
Nagulat ako.
Nahuli niya na nakatitig ako sa mukha niya.
"What's wrong?" tanong nito.
What's wrong?
Ano ba ang nabasa niya sa mukha ko?
Bakit what's wrong ang tanong niya.
Yumuko ako.
Oo masaya ako kasi natuloy ang kasal namin.
Pero hindi lubos ang kasayahan ko hangga't hindi ko talaga nalalaman kung ano an
g totoong nangyari bago matuloy ang kasal.

"Hey.." sabi nito at inangat ang mukha ko. "Is there a problem?" nag aalalang ta
nong nito.
Tumingin ako sa kanya.
"I'm just worried...." nag aalangan kong sabi. "... about what happened before t
he wedding."
Kung ano nangyari.
"I mean, I also worried about Ralph. I know he really needs that wedding." sabi
ko.
Pa'no na ang mga plano nito.
Ngumiti ito.
"I told you, everything is taking care of." sabi nito.
Hinawakan ko yung kamay niya.
"Pwede mo na bang sabihin saken kung ano ang nangyari?" tanong ko.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

RUSSELL'S POV

Looks like something is bothering her.

She held my hand.
"Pwede mo na bang sabihin saken kung ano ang nangyari?" tanong ko.
Hanggang ngayon iniisip pa rin niya ito.
She is very sensitive especially on how would others feel.
I know worried pa rin siya.
Ayaw ko na sanang sabihin pa.
But I think she really needs to know

* Flashback

Hindi ko alam kung pa'no ko sisimulan ang usapan namin.

Alam ko na alam niya ang dahilan kung ba't gusto ko siyang makausap.
And I don't have much time.
I went straight to the point.
"Are yo serious?" tanong nito saken.
Natatawa siya.
"I am. With that alone you can have some decent business that you can start your
life with. May back up pa kayo for 2 to 3 years." alok ko.
Yeah, I'm giving up my trust fund. All of it. Pag ayaw pa niya I'm willing to gi
ve up a portion of my shares sa company depende kung magkano ang gusto niya.
But looks like he was stunned by the trust fund alone.
Who cares.
Who needs that large amount of money anyway.
Ngayon parang naiintindihan ko na why he gave up everything and ran away.
Practically kailangan mo rin ito kahit papano.
Siyempre para makapag simula.
Pero hindi ko kailangan ang ganito kalaking halaga.
Hindi na mahalaga saken kung mawala ang mga ito.
Walang ibang mahalaga saken ngayon kundi si....
si Haley.
"I don't think I can take it....but I have no choice." sabi nito.
With his answer I see hope. Pag pera ang usapan hindi siya mahirap kausap. Ganun
din naman ako. Pera lang kasi yan. I'm sure naiipit lang siya sa sitwasyon kaya
siya nagkakaganito ngayon.
Hindi namin kami maluho.
Alam ko balewala sa kanya ang kahit na anong halaga.
Pero sa sitwasyon niya ngayon, sino siya na tatanggi sa inaalok ko ngayon.
Now that nothing was left for him.
Kahit ngayon pa lang pwede na siyang umalis kung gusto niya.
Magpakalayo layo na sila ni Alyssa.
Hindi ko gustong gawin ito pero kailangan.
At alam ko na ito rin ang makakpagpasaya sa kanya.

We're just doing each other a big favor.

"What about dad?" tanong nito.
Alam ko na ito ang tanong niya na tatapos sa usapan namin.
This will close the deal kumbaga.
Ibig sabihin pumapayag na siya at si daddy na lang ang problema.
"I'll talk to him." sabi ko.
Naiiling na tumawa ito.
Kilala niya kasi si daddy.
Hindi ito basta basta nagbabago ng desisyon.
"You really like her don't you?" tanong nito.
Alam niya na na sa gagawin ko pwede akong mapasama.
Sa lahat ng ayaw ni dad ay ang pinakikialaman ang desisyon niya.
Huminga ako ng malalim.
" I don't just like her....."
"I think it's more than that." ngayon ko lang naamin sa sarili ang nararamdaman
ko para kay haley.
I don't know. But I just can't say it.
"You love her." sabi nito.
Hindi ako kumibo.
Naiiling ito.
Tumahimik kami pareho.
Pinag iisipan ko kung pa'no ko kakusapin si daddy.
I decided to talk to him that same night.
Naramdaman din niya siguro na importante ang sasabihin ko.
Medyo late na rin kasi.
I've never had a one on one conversation with him.
Ngayon lang.
Hindi ko alam kung paano ko sisimulan.
Siguro nakatatlong glass na'ko ng brandy nung magsalita siya.
"C'mon Russell. What do you wanna talk about?" tanong nito.

Matinik talaga siya.

Mukhang naiinip na rin.
Nagset ako ng appointment sa kanya pero kanina pa kami nag uusap hindi ko pa rin
masabi ang dahilan kung ba't gusto ko siyang kausapin.
Ininom ko ang pang apat na baso.
Tumingin ako sa kanya.
"I want to marry Haley."
Nanlaki ang mata nito.
Tumayo ito at pumunta sa tabi ng bintana.
"Do you know what you're talking about?"
I aready expected this response from him.
"Inaalisan mo ng responsibilidad ang kapatid mo. " madiing sabi nito.
"It's not like that dad. He's more than willing to cooperate." sabi ko.
Lumapit siya saken.
"At ano ang hihingiin niyang kapalit? At sa tingin mo magtitiwla pa ako sa knya.
"
Kalmado pa rin ako.
Epekto siguro ng ininom ko.
"You have my word dad. I speak for him. I will be liable sa lahat ng actions na
gagawin." I assured him.
Tumingin siya saken ng masama.
"You are risking everything for that son of a bitch!" galit na galit siya.
Hanggang ngayon galit pa rin siya kay kuya.
Sinabi niya dati na hindi niya ito mapapatawad.
Tatanggapin siya ulit pero hindi na siya pagkakatiwalaan pa.
"He won't leave. He needs to be here." I assured him.
Medyo nagulat ito.
Now I have his attention.
"How can you say that?" tanong nito.
I have no choice. Wala sa usapan namin ito. Sabi ni kuya wag ko daw sabihin baka
daw maging kumplikado pa ang lahat.
"His girlfriend is pregnant." sabi ko.

It's my last card. Bahala na. Yun lang ang pwede kong ibigay na assurance that h
e'll stay because he needs to support Alyssa at the baby finacially. That he had
nothing. He's totally broke.
I'm not sure pero parang natigilan siya ng marinig ito.
Pero nagmatigas pa rin ito.
"Mas lalong gagawa ng kalokohan yan kasi mas kakailnganin niya ng malaking halag
a."
Partly true.
Kailangan ni kuya ng malaking halaga. Pero I doubt kung gagawa ito ng kalokohan
para makuha nito ang gusto niya. Hindi ganun kababa ang pagkakakilala ko sa kany
a.
Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.
"Look dad, I think you both need each other."
Bahala na.
Alam ko magagalit siya saken.
"What are you talking about?" galit na sabi nito.

"C'mon dad, I know you're afraid that he'll leave lalo na may problema ang dalaw
ang hotel ngayon. Pero hindi niya gagawin yun kasi kailangan niya ng pera. At al
am mo rin na hindi ko kaya mag isa. Why don't you use the situation for your own
advantage." alok ko.
Namumula sa galit ito.
Mali ata ang pagkakasabi ko.
"Hindi ikaw Russell ang magdidikta kung ano ang dapat kong gawin! Umalis ka sa h
arap ko ngayon din. Pareho lang kayong magkapatid. " sigaw nito.
Ito na nga ba ang sinasabi ko eh.
Ito sana ang iniiwasan kong mangyari.
I have no choice.
"I'm just being practical dad. Alam natin pareho na mas experienced si kuya kesa
aken. He's willing to regain your trust. He's willing to do everything. I think
you should give him another chance." paliwanag ko.
Umiling ito.
"This is the chance I'm giving him. And you're taking it away. If this is the on
ly to punish him, then let it be. Ayaw niyang magpakasal, then let him suffer. H
e chose his own path kaya magdusa siya. The wedding is set and ito na ang huling
pakikialam mo sa desisyon ko Russell. You can go!"
Nakayuko na lang ako.

Hindi ko na talaga alam kung ano pa ang sasabihin ko para maconvince siya.
"OUT!" sigaw niya na nakaturo sa pinto.
Tumayo ako.
Tumingin ako sa kanya ng derecho.
Uminit na rin ang ulo ko.
Naging sunud sunuran ako sa kanila tapos hindi nila ako mapagbigyan.
"I don't care if you can't fix your issues with him. I'll fix mine myself. I wil
l marry Haley and my brother agreed with it. Pati si Haley pumayag na rin. I don
't think may
magagawa ka pa. Aren't you thankful na galing si Haley sa isang magandang pamily
a. I want to marry her. Magpapakasal kami sa ayaw at sa gusto niyo." panghahamon
ko.
"Sinverguenza!" galit na galit na sabi niti.
"Gumagawa kayo kayong sarili niyong plano sa likod ko. Itutuloy ang kasal ni Ral
ph at Haley sa ayaw at gusto niyo. At ikaw marami pa namang iba yan bakit sa fia
ncee ng kapatid mo ka pa ngkainteres."
Marami pang iba.
Pero si Haley ang gusto.
"Anong gusto niyo mag uwi ulit ako ng babae na hindi papasa sa standards niyo?"
sarcastic kong sabi.
Pakiramdam ko gusto niya akong suntukin.
"Wag mong ubusin ang pasensiya ko Russell. Umalis ka na. Let's stop this non sen
se. Nothing will change and my decision is final!"
Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko.
Kung magagalit ako o iiyak na lang ako.
Kailangan ko pa bang lumuhod sa harap niya.
Ano kailangan kong gawin.
Isa na lang ang naisip ko.
Alam ko magagalit saken si Haley.
Pero kailngan kong sabihin ito.
"I need to tell you something." sabi ko.
Napatingin siya saken.
"Haley and I are living together for few weeks."
"Sina bi mo yun?!" gulat na sabi ni Haley

Hinawakan ko ang kamay niya.

"Baby, I had no choice. I'm sorry."
Di siya makapaniwala.
I took advantage of her silence and continued.
Nagulat si dad sa sinabi ko.
"We had realtionship prior to the engagement. And now we are trying to fix thing
s.'
Hindi ko na siya hinayaang magsalita.
"She...could be pregnant. Hindi naman siguro maganda na si Kuya ang sasalo sa re
sponsibilidad. At isipin niyo na rin and reputasyon ng family ni Haley. Hindi ma
ganda
na nauugnay siya sa dalawang lalaki at magkapatid pa. I want to set everyhting s
traight dad. I want to marry her. I...love her. Please dad."
"What?!" napalakas na ang boses niya.
Napatingin yung ibang customer sa kanya.
"Sssh! Patapusin mo muna ako pwede." pakiusap ko.
"Bakit mo sinabi yun? Humarap ako sa kanya nung kasal ng wala akong kaalam alam
sa mga pinagsasabi mo sa kanya?" galit na sbai nito.
Alam ko magagalit siya kasi ayaw niyang ipaalam na magkasama kami sa condo.
Naiintindihan ko siya.
"I'm sorry. I was hopeless. Hindi ko na alam ang gagawin ko. All i wanted was to
marry you." paliwanag ko.
Lumambot nag expression mukha niya.
Huminga siya ng malalim at tumingin sa malayo.
At nagpatuloy ulit ako.
"Please dad, I know you understand me. Nagawa mo na rin ito dati sa inyo ni momm
y di ba. Bakit mo ko pinapahirapan ngayon? Alam mo naman ang pakiramdam di ba? P
lease dad payagan mo na kami." kulang na lang lumuhod ako sa knya.
He froze.
Siguro sa dami ng sinabi ko.
Una, nashock siya nung sinabi ko na nagsasama na kami ni Haley.
Na baka buntis ito.
At pinaka malaki ang impact malamang ang yung huling sinabi ko.
Hindi niya siguro ineexpect na alam ko ang pinagdaanan niya para mapangasawa si
mommy.

Mas mahirap ang pinagdaanan niya kasi rival ang family nila sa business.
Ayaw sa kanya ng family ni mommy at ganun din ang family niya kay mommy.
Wala akong narinig na ano mula sa kanya.
Maya maya nagsalita ito.
"Please.....leave...now." malumanay na sabi nito.
Pakiramdam ko nanlamig ang buong katawan ko.
Ito na yun.
So this is how it all ended.
Mas gusto ko pa kapag sumisgaw siya kesa ganito na malumanay ang tono niya.
Kapag ganito ang tono niya, kailangan mong sumunod kung hindi...hindi mo magugus
tuhan ang mangyayari.
Wala na.
Isa na lang ang naiisip kong gawin.
Bahala na.
I told her everything except the fact that I......love her
She doesn't need to know.
Not yet.
------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Hindi pa rin ako makapg get over sa sinabi ni Russell.

Nung una nagalit ako.
Pero nawala ito ng tuluyan na marinig ko ang sinabi niya.
"I'm sorry. I was hopeless. Hindi ko na alam ang gagawin ko. All I wanted was to
marry you."
Ginawa niya ang lahat para matuloy ang kasal namin.
Gusto kong maawa sa kanya sa huling part ng conversation nila ng dad niya.
Hindi ko maimagine na magpapakumbaba siya nang ganun.

And to think na sobrabg galit ng dad niya ksi pinagsalitaan niya ito ng hindi ma
ganda.
Kung ako ang nasa lugar niya, hindi ko kayang pagsalitaan si mommy at daddy ng g
anun.
Pero siya, he took the risk.
He risked everything.
"What happened?" tanong ko.
Pakiramdam ko kulang ksi ang kwento niya.
Na hindi pa ito tapos.
"Hindi kami hinarap ni dad kinabukasan. Si mommy ang kumausap samen. Alam ni mom
my na there was something going on between us. Lalo na nung dumating tayo ng sab
ay ng luch sa bahay after ng first dinner natin. Magkaiba talaga sila ni dad. Na
tutuwa siya sa ginawa ko. Nakikita daw niya si dad saken nung kabataan nila."
"Pumayag si dad na magpakasal tayo.
bi ni mommy. Pero isa lang ang alam
wedeng mangyari na baka mawala kami
gyari yun. Mas maraming mawawala sa

Kung ano man ang dahilan ni daddy hindi sina

kong dahilan. Alam ko na takot rin siya sa p
pareho ni kuya. Mas mahihirapan sila pag nan
kanila."

"And I was right. Everything is in writing. Sigurista si dad. He allowed Ralph t

o have full access sa trust fund niya. Pati sa mga finances sa ibang compnay. An
d sasagutin din ng comany lahat ng expenses at sustento sa mag ina niya. At kapa
g nawala ulit ito magiging void ang contract. It's not bad. Sobra sobra pa ang b
ingay ni dad sa kanya. Ewan ko na lang kung lumayas pa siya."
"Nakalagay din sa contract na hindi siya pwedeng magpakasal sa span ng two years
. At mukhang may binabalak na naman siya. Pero wla na kaming pakialam ni kuya du
n. Maraming pwede mangyari in two years so ba't mo pa iisipin ito."
Hindi pwedeng magpakasal si Ralph in two years?
May balak ba ulit silang ipag kasundo ito kung kanino man?
"So, if ever na hindi pumayag ang dad mo, what's your other plan?" curious kong
tanong.
Ngumiti ito.
"He'll run off again. With Alyssa. And with all my money." natatawang sagot nito
"So kung wla siya ako ang magpapakasal sa'yo. Beside we never changed anything s
a set up sa kasal. Siya ksi ginawang in charge ni mommy. Sa invitation, sa mga l
egal documents, lahat nothing has changed."
Magkasabwat pala sila ni Ralph.
Naiinis pa naman ako sa kanya nung una.
"Naisip ko rin na baka siya pumayag ay dahil sa dalawang huling sinabi ko. Na ba
ka nakita niya ang sarili niya sa akin kaya niya ako pinagbigyan niya ako."
"And what's the other one?" tanong ko.

"What other one?" maang na tanong nito.

"Sabi mo ksi sa tingin mo pumayag siya dun sa huling dalawang sinabi mo. sinabi
mo yung isa, so ano yung isa pa?" ulit ko.
"Ah, forget about it. Let's go it's almost 9." parang umiiwas na sabi nito.
Pero hindi na rin ako nagtanong.
"Russell...." tawag ko habang naglalakad kmi pabalik sa suite.
"hmnn.." sbai nito.
"During the wedding, mukhang ok naman kayo ng daddy mo."
Wala naman kasi akong napansin na kakaiba sa pakikitungo niya saken at kay Russe
ll. Parang ganun pa rin sa dati.
" When I saw him that day he just gave me hug and wish me goodluck. Wala na yun.
Ganun kasi si dad. Hindi naman ganun kabigat yung ginawa ko. Si kuya lang talag
a nagpacomplicate ng lahat. Siya ksi ang puno't dulo ng lahat." sabi nito.
Actually hindi naman si Ralph at puno't dulo ng lahat ng kaguluhan kundi yung sa
ndok na yun.
Kung sana hindi niya natunton si Ralph sna hindi na ito bumalik.
Kung gipit man ito siyempre kokontakin nito si Russell at hihingi ng tulong at h
indi nito maiiisipang bumalik kundi siya nabrainwash ni sandok.
Syempre ang hopeless na tao madaling mauto yan.
Kaya siguro pumayag ito na bumalik.
"Russell..may tanong pa ako." sabi ko habang paakyat na kmi sa suite.
Lumingon siya saken.
"Ano yun?"
Nagdadalawang isip ako.
"Si Camille..where is she? What happened to her?" nag aalangan kong tanong.
Ngumiti ito.
"She's back in Italy." sagot nito.
Yessss!!!!!!!
Pero bakit?
"Huh? Bakit? Anong nangyari?" wish ko lang hindi ako nakangiti nung tinannong ko
yan di ba? Nakakahiya kasi masyado nman akong obvious.
Tumawa ito.
"Asked mom about it." natatawang sabi nito.
Hmnnn.

Bakit kaya?
Hayy naku tsaka ko na iisipin ito.
Ang importante wala na siya sito at hindi ko na siya makikita.
Nakabalik na kami ni Russell sa suite.
Umupo ako sa sofa.
Hindi pala gaun kadali ang pinag daanan ni Russell para matuloy ang kasal namin.
Oo mahal ko siya pero kahit kelan hindi ko pa ito nasasabi sa kanya.
Hindi na importante saken kung mahalin niya ako.
Hindi naman ako nag eexpect ng kapalit.
Ayoko nang masaktan.
Maigi na yung ganito.
Pinagmasdan ko siya.
Nakahiga siya sa kama at nakapikit ito.
Pero alam ko gising siya.
Lumapit ako tumabi kanya.
Pinagmasdan ko ang mukha.
Hinaplos ko ito.
Dumilat siya.
Hinawakan niya ng kamay ko at hinalikan niya ito.
Pumikit siya ulit.
Napakaamo tlaga ng mukha niya.
Lahat ng parte ng mukha niya hindi nakakasawang pagmasdan.
Napatingin ako sa mga labi niya.
Parang may magnet ito na sinasabing halikan ko siya.
Unti unting lumapit ang mukha ko sa mukha niya.
I kissed him.
Dumilat siya halatang nagulat.
I felt his smile on my lips.
Hinawakan niya ako sa batok and he carried me to stride on top of him.
I was kissing him urgently while unbuttoning his polo.

Natatawa si Russell.
He held my face gently.
"Hey...what's the rush? We have the whole night baby..."
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------PIC NI RUSSELL SA GILID-------------------->
Wala lang, parang gusto ko lang lagyan lagi ng pic niya every UD, hahaha.
I'll try to look for pic sa honeymoon uite nila.
The next chapter will be private. I'l keep you posted kung kelan ang UD. After t
hat UD weekend na ulit ang kasunod.
Thank you ulit...Happy weekend!
Hanggang sa muli.....
*-* fujeeko
*******************************************
[37] PC: The Suite
*******************************************
A/N

Thank you for patiently waiting......:)

Sobrang busy ko talaga akala ko aabutin ng weekend ang chapter na ito.

This is in private. For Fans, click the external link on the right side. Or type
this link.....
http://www.wattpad.com/5044267-the-suite?d=ud

FYI: I DON'T reply to messages especially if those are regarding the ff:

1. How to access external link. (since instruction was already given)

2. The link is not working. (there's nothing wrong with th link esp if others ha
ve accessed it already. esp if you will see comments in the comment box that som
ebody read it already.)

3. Why you can't access the link. (find out why...)

4. How to become a fan. (i find it awkward to ask the author on how to become a
fan. when i was new here i never sent pm to the author to ask on how to become a
fan. i looked for a way to do it.)

What else? Basta anything in relation to these concerns, pasensiya na kung hindi
kayo makakatanggap ng reply. Yun lang po...

Baka sabihin niyo hindi naman ako nagrereply. Nagrereply po ako unless your conc
erns are NOT any of these. Pasensya na pero wala pong silbi ang mga author's not
e ko kung hindi rin po binabasa.

Reminder po pala, sa mga nagpapadedicate na nagpalit ng username paki PM na lang

pom ako.

Maraming salamat po sa suporta!!!!!

Hanggang sa muli.....
*-* fujeeko

*******************************************
[38] Chapter 35: The Check Up
*******************************************
A/N

Maraming pong salamat sa mga nakabasa ng private chapter. At maraming salamat di

n po sa mga nag aabang ng susunod na UD. Pasensya na natagalan ang UD kasi busy
na talaga ako. Kung dati may pattern ang UD ko, every Wednesday at Sunday. I'll
still do 2x a week UD pero hindi ko na matantiya kung na araw ko ito mapopost.
Actually dapat kahapon ko pa to tapos, affected much alng ako sa Pacuqiao match
hehehe. Di naman tlga ako mahilig sa boxing. Pero napanood ko ang laban and I wa
s really disappointed. Ganun talaga.
Anyways, this is just a short UD. Wag rin kayong madisappoint...:)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

"Sh!t sh!t!"

Naalimpungatan ako. Muntik akong napatalon sa sobrang gulat. Nakaupo si Russell

sa tabi ko hawak ang phone niya. Mukhang kagigising lang. Napabangon ako.

"Bakit?" tanong ko.

Lumingon siya saken

"I'm late." sabi nito.

Tumingin ako sa wallclock. 1130am na. Almost lunch. Pa'no kasi anong oras na nat
ulog at madaling araw na ayaw pa ring tumigil. Lumapit siya saken. Hinalikan niy

a ako tapos tumayo ito papuntang banyo. Take note, tumayo siya ng walang kahit a
nong saplot sa katawan.

$hiiit!

Hindi porket halos tumambling na ako kagabi eh pwede na siyang rumamapa ng basta
basta ng walang kahit na anong suot sa harap ko. .

Hindi ba siya nahihiya. Sabagay wala naman siyang dapat ikahiya. Pero kahit na.
hmp! Hindi ba niya alam na nagkakasala ako pag napapatingin ako sa kanya waaah!
Siguro hindi na ako nagkakasala ngayon kasi mag asawa na kami. Ah basta hindi p
a rin pwede saken yang ganyang........

Huh?

Lumabas na ulit siya ng banyo. Tapos na ba siya maligo? Wala pang 5 minutes. Sye
t sumusobra na tlga siya ha. Naglakad na naman ng walang towel man lang. Oo nga
pala wala itong bitbit na twalya nung pumasok. Tapos tumutulo tulo pa ang tubig
sa katawan niya.Parang gusto kung tuloy tuyuin ito gamit ang katawan ko waahh!!
Tumingin siya saken.

"What's wrong?" nakakunot noong tanong nito.

Kinakausap niya ako.

Teka ha sasampalin ko lang sarili ko.

"Huh? Tapos ka nang maligo?"

Tumawa siya.

"I can't afford to stay longer. I need to be there before 12."

Tama bang tumayo pa siya sa harap ko.

"Wala ka bang dalang towel man lang kanina baka sipunin ka."

Ampu.

Sipunin?

Ano ba tong pinagsasabi ko.

Naiiling ito at natatawa na tumalikod at kumuha ng towel.

Iiling iling ka pa hmp! At natatawa ka ha.

Sunggaban kaya kita dyan hehehe.

Makatulog na nga ulit.

Pumikit ako.

Naraman ko may humalik sa mukha ko. Dumilat ako. Bihis na si Russell. Nakatulog
nga ako. Nagpaalam siya. May sinabi pa siya pero hindi ko na naintindihan.
Pumikit ulit ako.
Antok na antok na tlga ako.
Past 4am na ata ako natulog.
Hanggang sa makatulog ulit ako.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

330pm.

Nakatulog din ako ng ilang oras. Makabangon na nga. Hanggang ngayon nangingining
pa rin yung tuhod ko. Pinilit kong pumunta ng banyo kahit masakit ang buong kat
awan ko. Makapag shower na nga para magising ang diwa ko.

Huh?

May mga pasa ako sa braso.

Pati sa hita.

Pero wala akong matandaan na magiging dahilan na magkakapasa ako. Siguro hindi k
o na rin napansin kung humihigpit yung hawak niya saken. Alam ko lang madalas si
yang manggigil hahaha. Haaay...ganun siguro talaga. Hindi ko na rin ito namalaya
n siguro kasi halos wala rin ako sa sarili ko kagabi.

Nagsimula na kong magshower. Ang sarap ng pakiramdam ng malamig na tubig sa kata

wan. Parang nabuhay ang mga ugat ko hahahaha. Hindi ko maiwasang hindi balikan a
ng mga nangyari kagabi.

We literally had the whole night. Actually madaling araw na nga eh. I know he's
an athlete pero di ko alam kung saan siya kumukuha ng lakas. He made love to me
all night till I begged him to stop. And I'm sore all over. And my my knees wer
e literally shaking that I could barely stand up.

Sabi niya were here for a 3-day honeymoon. Pero putsa yung honeymoon na pang tat
long araw ginawa niya sa isang gabi lang. San ka pa diba. Hindi naman ako nagrer
eklamo. Sinsabi ko lang. What we had last night was beyond any words to describe
. I threw all away my inhibitions. Masaya ako kasama ko ngayon ang lalaking pina
kamamahal ko at wala akong regrets. It was the best night ever...

He's really serious when he said he wants me to be checked. He wants me to do it

today. Ayaw na niyang mag antay pabalik ng Makati. Gusto ko sana kasi friend ni
mommy na OB kasi dun talaga ako nagpapacheck. He left a calling card. Puntahan
ko raw. Yun yung sinabi niya kanina na half awake ako.

Isang simpleng yellow na sundress ang sinuot ko. Kita yung maliit na pasa ko sa
braso. Wala naman akong dalang dress na may sleeve. Di bale hindi naman masyadon
g pansin. Hindi ko na naisip na mag padala ng food service sa suite. Sa labas na
lang ako kakain. Siguro saglit lang namang ang ckeck up.

Nilabas ko ang calling card nung doctor na binigay ni Russell. Tiningnan ko yung
address. Maribago Rd. Ito na yung Maribago Rd. Meaning malapit lang ito dito. L
umabas ako ng building. Makapagtanong na nga para mabilis. Tamang tama may mama
na nakatayo sa tabi ng tindahan ng mga vovelty items. Nilapitan ko ito.

"Kuya, excuse me po, alam niyo po ba kung saan itong address na ito." pinakita k
o dito ang calling card.

Tiningnan ako nung mama.

"Wala ko kasabot sa imong gisulti" sagit nito.

Ansabeh!

Magsasalita pa sana ako nung may lumabas na isang matabang babae sa pinto ng sho
p. Mukhang ito ang may ari nito.
"Unsay gi pangutana niya?" sabi nito sa lalaki.
"Wala ko kabalo,wala ko kasabot,ikaw na ang tig istorya" sagot naman nito.

Mukhang nagalit ang babae.

"Balik nalang didto, mag limpyo nalang ka wala kay hinungdan!" sigaw nito sa lal
aki.

Dali daling pumasok sa loob ang lalaki.

Nakangiting lumapit saken yung babae.

"Anong kailangan mo ineng?" tanong nito sa Tagalog accent.

Mukhang hindi siya taga rito talaga. Marunong lang siguro itong magsalita ng Ceb
uano.

"Pasensiya na po sa istorbo. Itatanong ko lang po sana kung saan itong building

na'to?" pinakita ko yung card.

"Derecho lang ito. Nakikita mo yung building na yun sa unang kanto, doon yun." s
abi nito.

Malapit lang kung ganun.

"Cge po maraming salamat."

Lalakarin ko na lang. Tanaw ko na kasi ang building. Malapit lang unang kanto la
ng ito.

Medyo maliit lang yung clinic. Maayos at malinis naman ito.

Nagpalista ako sa receptionist.

Saglit lang akong nag antay tinawag agad ako sa loob.

"Good afternoon doc." Bati ko.

Please sit down." ngumiti ito.

Napaka bata ng doctor na'to.

At maganda ito. Pero siyempre mas maganda pa rin ako. :)

Tantiya ko nasa late 20s or early 30s ganun.

Nakatingin siya sa record ko.

"You're from Makati?" nakakunot noong tanong nito.

Hindi ko kasi alam ang address ng hotel. Pero tama lang naman na yun ang ilagay
ko kasi yung tlaga ang permanent address ko.

"Actually, I'm staying in a hotel nearby. I'm just here to visit someone. And yo
u were refered by Russell...Russell Sandoval." sabi ko.

Nanlaki ang mata nito.

"Really?! Is he here?" parang excited na tanong nito.

"Yes, he's here for a convention." yun lang ang nasabi ko.

"I see. It's been awhile since the last time we went out."

Wait..Ano daw?

They used to go out, daw!

"How are you two related?" tanong nito.

Tiningnan ko siya ng evil look.

"I'M HIS FUC<ING WIFE!" sigaw ko sa kanya.

Hehehe joke lang.

Ngumiti lang ako sa kanya.

Pero sa totoo lang yung ang gusto kong gawin.

"He's my husband." maikli kong sabi.

So back off!

Kita kita ng pagbabago ng expression ng mukha niya.

Kung gaano siya kaexcited kanina ng marinig ang pangalan ni Russell. Ngayon nama
n na shock siya sa sinabi ko.

Tumingin siya sa record na hawak niya.

Saavedra kasi ang nakalagay dun.

"We've just got married. Few days ago." siangot ko ang tanong na naglalaro sa is
ip niya bakit hindi Sandoval ang last name ko.

Ngumiti ito.

"Wow! He's really full of surprises. Hindi man lang nag imbita ha. Anyway give m
y regards to him, at kay tita Mandy at tito Ron." tumawa siya.

Wow ka pa dyan! At mukhang close siya sa family ni Russell ha.

"So, what's the problem?" tanong nito.

"I just wanna know kung bakit sobrang tagal ng dating period ko. Irregular kasi
ako pero hindi siya umaabot ng ganito katagal. I"m just wondering baka.."

Nagsimula itong magsulat .

"Nakakaramdam ka ba ng pagkahilo o pagsusuka?" tanong nito.

"Hindi naman po. Para po kasing lumalaki yung dibdib at balakang ko sabi nila."

Sabi ni Russell at nung designer.

"Hmnn...ang paglaki kasi ng dibdib ng isang babae ay di nangagahulugan na buntis

na nga ito. Though isa ito talaga sa symptoms ng pagbubuntis. Ganun din ang ba
hagyang paglaki ng balakang. Minsan naman kasi and mga symptoms na ito nararamda
man ng ibang babae pag malapit na ang period nila. Lumalaki din ang dibdib nila
at balakang lalo na puson. So we really can't tell. Unless we run some tests."

Nagsulat ulit ito.

"Kelan ang una at huling araw ng period mo, naalala mo pa ba?

"uh, iregular po kasi ako."

"3 months ago pa yun di ko na maalala."

Nagsulat ito.

"You will have PT para masiguro natin na hindi ka buntis bago kita bigyan ng gam
ot." sabi nito

"Ok." sabi ko.

"Balik ka sa receptionist bibigyan ka ng instruction."

Inabutan ako ng isang plastic container nung receptionist. Pa'no yan hindi pa'ko
naiihi. Labas kaya muna ako. Hindi pa pala ako nglulunch. Breakfast nga wla pa
eh. Mag aantay na lang ako. Saglit lang naman siguro ito.

After 10 years, naiihi na rin ako hahaha. Sabi nung receptionist 5 minutes maxim
um may result na. Kinakabahan ako na ewan. Maya maya tinawag ako. Inabot ang isa
ng strip.

"Pakidala na lang po ito kay doc sa loob." nakangiting sabi nito.

Gusto ko sanang tanungin kung ano ang resulta kaya lang nahiya ako. Pinagmasdan
ko ang strip na binigay saken. May guhit na pink ba ito o red.

Dalawang guhit.

Wait..... parang isa lang.

Mukha namang dalawa.

Haay...madala na nga ito sa loob.

Pinagmasdang maigi nung doctor yung strip.

Ngumiti ito.

"Negative naman ang result. Gusto mo bang icheck natin kung ba't sobrang tagal n
g dating ng period mo ngayon. Sabi mo kasi ito na yung pinakamatagal na hindi ka
dinatnan."

Oo nga. Madala kasi almost 2 months na wala. Minsan naman lagapas na ng 2 months
. Pero nagyon lagpas 3 mos na.

"Sige po doc."

Hindi na rin kasi pwede yung ganitong cycle ko ngayong may asawa na ko. Baka bun
tis na pala ako hindi ko pa alam. This year lang naman ako ngkaganito. Last year
ok naman ang cycle ko.

"Ok. So Ttake this at the laboratory. Nasa left side yung room. Saglit lang din
ang result niyan." inabot saken ang request slip.

Ito ang pinakaayaw ko sa lahat pag nagpapacheck up ako. Andaming test. One time
nahilo lang ako, pina bloodtest agad ako. Nung inubo nman ako, pina xray ako. Ka
ya ayaw na ayaw ko tlagang nagpapacheck up.
Kinuha nung lalaki yung papel na hawak ko.

Tumingin muna saken bago mula ulo hanggang paa bago ako pinapasok.

Pagpasok ko sa lab may kama ito at isang monitor na katabi.

Nagsuot na mask yung lalaki at nagsuot ng gloves.

"Pakitanggal na lang po ng undies." sabi nito.

Ansabeh?!

"Ano po yun?" tanong ko.

Tumingin saken yung lalaki.

Parang doctor din sa tingin ko.

"Pakitanggal na alng po ng undies." ulit nito.

Pakitanggal daw ang undies.

As in now na.

Dito na...mismo?

"Dun na lng po sa side na yun." parang nahulaan nito ang nasa isip ko.

Ah ok.

Para itong fitting room na may kurtina.

Ano kaya gagawin niya bakit kailngan ko pang hubarin ang panty ko.

Bumalik ako sa knya.

"Please lie down here." sabay turo sa kama.

Ok. Lie down.

May hawak siya na white na pahaba.

Tantya ko tube na maliit mga less than a foot ang haba.

Anong gagawin niya.

Pupuwesto na siya sa pagitang ng hita ko.

Parang ipapasok niya ito sa....

"Wait lang po kuya...hehehe...ano pong procedure ito?"

Anong binabalaak niya ipasok ito sa ano ko.

Hangang dito ba naman di pa rin ganito pa rin.

Waah, I think I'm still sore down there eh.

"Transvaginal exam po. Gagamitin po natin ito para makita po yung loob ng uterus
."

At yan ang ipapasok niya.

NO WAY!!!!!!

Bumangon agad ako.

"Wait..I'll be back."

Pagkasabi ko nun dali dali akong lumabas ng kwarto na yun wla akong pakialam kun
g wala akong suot na panty.

Ayoko nga ng lalaki na OB tapos isang lalaki pa ang natapat sken para gumawa ng
exam na yun.

The heck!

Bugbog sarado tong lalaki na'to kay Russell pag nalaman niya ito.

Waaah!

Pumasok ulit ako sa room nung doctor.

Medyo nagulat siya bumalik ako agad.

Ngumiti ito.

"Tapos na ba?" tanong nito.

Nahihiya akong lumapit dito.

"Doc, uh, lalaki kasi yung gagawa nung test..I'm wondering kung.."

Ngumiti ito.

"It's ok. Magrerequest na lang ako ng female na gagawa ng procedure. Just wait n
a lang dun sa labas nung room."

Nakahinga ako ng maluwag.

At sa wakas natapos din.

Ganun pala yun ipapasok yung white sa loob ng...basta dun.

At hindi naman pala yung buong tube na yun parang kalahati lang.

Nakakakiliti lang ksi medyo malamig ito pagpasok gawa nung gel siguro na nilagay
.

Medyo uncomfortable lang nung parang iniikot niya ito sa loob.

Ramdam mo talaga na isang matigas na bagay ang nakapasok sayo.

May sinasabi siya at pinapakita saken sa monitor.

Pero wla akong naintindihan.

Chinese kasi ang salita niya.

Joke lang!

Eh putsa naman gamitan ba ko ng mag medical term eh ano naman ang alam ko dun di
ba.

Dun na lang ako sa doctor magtatanong.

Ihahatid na lang daw dun sa office nung doctor ang result.

Makapg CR nga muna.

Pagpasok ko sa room nung doctor may hawak na ito na papel.

Malamang ito na yung result nung test na ginawa saken.

Tinanggal nito ang salamin at humarap saken.

"Please sit down." sabi nito.

Umupo ako.

"Ano yung result doc." atat kong tanong.

Pinakita niya sken ang result nung ultrasound.

"Meron kang polycystic ovary." maikling sabi nito.

Kumunot ang noo ko.

"Ibig sabihin meron kang maliit na cyst na uterus kaya ito tinawag na polycystic
. Actually this is common to women."

Kinabahan ako.

"Cyst?" ulit ko.

Bukol yun di ba?

Cancer? may cancer ako!

Wahhhh!!!

"Yeah, but these cysts are not actually harmful, but they lead to hormonal imbal
ance. Gaya ng nangyayri sa'yo ngayon."

Ahhhh! Yun naman pala eh.

"But with this kind of hormonal imbalance, you will have fertility problems. Lik
e getting trouble of getting pregnant." sabi nito.

whatt!!!!

"Trouble getting pregnant? What do you mean?"

Wala nga akong cancer pero baog naman ako!

Oh hindiiii!!!!!

"Meaning pag hindi ka dumadaan sa fertility period so how can you produced fert
ilized eggs for ovulation."

At least nainindihan ko naman ang ibig sabihin niya dito.

"Pero mabubuntis pa ho ba ako? Magkakaroon pa bo ako ng anak?" natataranta na ak

o ha.

Pag ganitong tinatanong ako ni Russell kung buntis ba ko tapos hindi ko pala siy
a mabibigyan ng anak.

Tumawa yung doctor.

"Of course, if it's treated."

Yun naman pala.

Naku doc wag niyo akong binigla ha at baka himatayin ako ngayon dito.

Hindi birong energy ginamit na asawa ko kagabi para magkalaman na daw ang tyan k
o tapos di pala pwede hehehe.

"Pero doc, pano ako nagkaroon nito. San ko ito nakuha?"

Imposible nmang parang kabute lang tong sakit na to na sumulpot.

"Actually sa nakikita ko, very rare sa itsura mo na magkaroon ng case nito. ksi
mostly associated ang disease na ito sa mga obese at may mga high cholesterol a
t high blod pressure. Ang naiisip ko na lang na pwedeng maging dahilan is this m
ay run in your family. Some maybe from you mother's or father's side may have th
is kind of disease."

Namana ko ito.

Kanino?

Oo nga pala buong buhay ko kasi pinamulat samen ng parents namin na pera lang an
g pwedeng ipamana at good genes nila.

Pero bakit nila nilihim nila sa aken ito.

Na meron pala silang ganitong karamdaman at ako ang nagdudusa ngayon!

OA na hehhe.

"Ganun po ba? So pa'no po ito magagmot?"

Nilabas nito ang reseta niya.

"I'll give you maintenace pills. And I need you to take d***** tablets for 5 day
s 3x a day. You should have your period on the 5th day. It could be earlier, lik
e it could be on the 3rd day. Pero pag hindi ka dinatnan on the 5th day bumalik
ka agad for another check we'll run some additonal tests"

Ok. Dapat magkaroon ako.

"And the maintenance pills, take it on the first day of bleeding, ok? It's a 21day pills. After you consumed the 21 pills, Stop for 7 days. On that span of 7 d
ay pill free you'll have your period. On the 8th day start another box, this is
whether you have your period or not. Eventually magkakaron ka rin. Just continue
taking pills based on my intrustions. If everything goes well, your cycle will
be back to normal. "

Ang haba un ah.

Sige na nga oo na.

"After two consecuitve months at ok na ang cycle mo, you can stop the pills. It'

s your choice especially you're married. But mas maganda kung itutuloy mo ito fo
r few months."

Inabot nito ang reseta saken.

"You should also have a heart healthy diet. Well, in general, this kind of diet
includes lots of fruits and vegetables. And mas magnda kung mahilig ka rin sa nu
ts and beans. And limit your intake for some dairy products like cheese. O kaya
avoid dried foods muna."

Tumayo na ako.

"Cge po doc."

Ngumiti ito.

"You can call me anytime in case you'll have problems or questions. Andyan yung
number ko sa reseta."

"Thanks."

Pagkasabi ko nun lumabas agad ako.

Nilagay ko sa bag ang reseta at result nung test.

Tumingin ako sa relo ko.

Almost 4pm na pla.

Nilabas ko yung phone ko.

4 missed calls.

Si Russell ang tumatawag.

Hindi ko man lang narinig.

May isang text.

Nasa suite na siya.

Ang aga namang umuwi nito.

Late na nga pumunta sa office tapos ang aga pa umuwi.

Tinext ko.

Meet me at the lobby. In 10 minutes.

Malapit lang ksi yung clinic sa hotel.

Pagdating ko sa lobby nakatayo ito malapit sa pinto kausap ang receptionist ng h

otel. Kulang lang mamilipit ang babae sa kinatatayuan niya. Ano kaya ang pinag u
usapan nila at abot tenga ang ngiti ng babae kulang na lang mapunit ang pisngi n
ito.

Lumingon si Russell. Nakita ako na papalapit. Biglang nitong iniwan yung babae a
t lumapit saken. Hinalikan niya ako sa pisngi. Kita ko ang pagtatransform ng muk
ha nung babae. Mukhang nadisappoint ito.

Tumingin ako sa kanya sabay " Belat!"

Joke lang hahaha.

Nginitian ko lang tio.

Ngiting nag aasar.

Hmp! Flirt kasi!

"Ba't ang tagal mo?" tanong nito.

Hindi ko siya sinagot.

"Kain muna tayo nagugutom na'ko."

Nagulat ito.

"Hindi ka pa ba naglulunch." tanong nito.

Hinatak ko na siya palabas.

"Hindi pa nga ako nagbebreakfast eh."

Huminto ito.

"Whhat!?"

Maka 'what" tlaga siya OA.

Napatingin tuloy si manong guard.

Hinatak ko siya ulit.

"Oo, hapon na ako nagising."

At kasalanan mo kung bakit.

Pagurin at puyatin mo ba naman ako.

Pero hindi ko na sinabi.

Baka mamaya pagurin niya ulit ako wahhh!!

Wag muna ngayon gutom ako at wala akong lakas.

Mamaya na lang hahaha.

Parang adik lang.

"What's funny?" tanong nito.

Huh?

Baka nangingiti na naman ako na parang tanga.

"Wala." sabi ko.

Naiiling siya. "Weird." sabi nito.

Di ko na pinansin kung anong resto pinasukan namin.

Basta nabasa ko na restaurant ito hinila ko siya papasok dito.

Buti na lang hindi Indian resto ito hahaha.

Isang local na restaurant.

CNT Lechon House ang pangalan nito.

Hmmnnnn...tamang tama gutom na gutom ako.

Umorder ako ng lecho at grilled marlin.

My fruit platter pa pala ako hehe.

Sabi kasi ng doctor dapat ang diet may fruits and veggies daw.

May sinabi ba siya tungkol sa cholesterol?

Hehe deadma muna ako ngayon.

Gutom na gutom talaga ako.

Nakatingin lang si Russel saken.

Mango juice lang ang inorder ntio.

Busog pa daw siya.

Sunod sunod ata ang ngasab, este subo ko.

Inabutan niya ko ng juice.

Natatawa siya.

"Kaya mo bang ubusin yan?" natatawang sabi nito.

Ang sarap ng lechon kasi malasa.

Tumango lang ako at nagpatuloy sa pagkain.

Ganito kasi kami ni Jess.

Pag nagutom kami lamon talaga.

Pero pareho kami hindi naman tumataba.

Nangangalahati na ako sa pagkain nag magsalit ulit si Russell.

"So how di it go?" tanong nito.

Ano daw?

Tumingin sa knya.

"Your check up. What happened?"

Nawalan ako ng gana.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sabi ko nga maiksi lang ang UD hahaha. In the middle of the week na ang sunod,
hopefully....
Bago ko makalimutan, nagpapasalamat ako sa aking good friend na si Jeff, para sa

Cebuano translation hehehe.

Maraming salamat sa pagbabasa.
Hanggang sa muli...
*_* fujjeko

*******************************************
[39] DELETED!!!!!!!
*******************************************

At first I wanted to delete this enitre page, however, I decided to delete just
the content, leaving all comments behind. Because if I delete the whole page, th
e comments will also be deleted, so I decided to keep it. I want to remember you
r support and trust.

For some reason, I have to delete the content. First, let bygones be bygones, so
I have to start fresh. What's important is the lesson I learned from it.

Second, I think everything is clear and everybody had enough of it.

Third, I'm gonna censor the brand of the medicine to avoid future issues. And I
edited some of the words I used which I think some of the readers found it intri
guing or questionable. I used common term. I don't wanna create this kind of cha
pter again for heaven's sake!

Lastly, I wanna take this chance to thank all fo you, for the endless support yo
u have for me as a writer and for the story itself.

You're always be my inspiration. Thank you so much!

*-* fujeeko

*******************************************
[40] Chapter 36: He loves me...he loves me not?
*******************************************

A/N:
Pasensiya na natagalan ang UD. I did not edit this, expect lots of errors. I'll

revise it within the week. Minor changes lang siguro ang mangyayari. Thanks for
all your neverending support. Luv u guys!...

May pic ulit si Russell sa gilid........

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Pinagmasdan ko si Russell na himbing na natutulog sa tabi ko.

Hindi ko pa rin nasasabi sa kanya ang totoo.
Ang sitwasyon ko kung bakit hindi ako buntis.
At hindi pa ako pwedeng magbuntis.
Alam ko na gagaling ako at babalik ang lahat sa normal.
Kaya hindi na niya kailangang malaman pa ito.
At hindi na niya malalaman pa.
Hindi ko rin kasi alam kung paano ko sasabihin.
Para kasing kahit sa sarili ko hindi ko rin ito matanggap.
Gusto kong magkaroon ng sarili kong pamilya.
Gusto kong magkaroon ng mga anak.
Siguro hindi pa ngayon.
Tumingin ako sa katabi ko.
Ewan ko ba ba't msyadong nagmamadali itong lalaking ito.
Naalala ko tuloy ang pag uusap namin kanina.

*Flashback
"Your check up. What happened?"
Nawalan ako ng gana.
Pero pinilit kong ngumiti.

"Ok naman." sagot ko sabay subo.

Nakatingin pa rin siya.
Parang may inaantay siyang sabihin ako.
Umayos ako ng upo.
Tumingin ako sa kanya.
"It's....it's negative." nag aalangan kong sabi.
Natigilan siya.
Kita ko ang disappointment sa mukha nito.
Pero saglit lang ito.
Ngumiti siya.
Hinawakan niya ang kamay ko.
"It's ok. We'll work something out."
Pinisil niya ang kamay ko.
Anong ibig niyang sabihin?
Nag eexpect na eventually mabubuntis din ako?
Siguro kung normal ako ganito ang mangyayari.
Hindi naman ako baog pero parang ang hirap sabihin na wala akong kakayahang magb
untis...pansamantala?
Sa ngayon hindi pwede...pero in few months , oo.
Pero hindi ko masabi sa kanya.
Hindi ko kaya.
Hindi pala ganun kadali.
Ngayon naiintindihan ko na ang pakiramdam ng mga hindi magkaanak.
Kahit na alam ko sa sarili ko na magkakaroon naman ako nito balang araw.
Mahirap pala pag nasa ganitong sitwasyon ka na.
"Gusto mo na ba tlaga?" tanong ko sa kanya.
Lumapit siya saken at hinawakan ako sa mukha.
"Ayaw mo pa ba?" tanong nito.
Pa'no ko ba sasabihin.
Kailangan makaisip ako ng dahilan.

"Hindi naman sa ganun. Why don't we just wait kung kelan ito dadating. Di ba mas
maganda kung after graduation na lang."
Takte lang di ba.
Matapos ang lahat lahat eh nagyon ko lang naiisip na nag aaral pa pala ako.
By that time naman siguro ok na ang cycle ko.
Sana kumagat siya sa dahilan ko.
Lumungkot yung mukha niya.
"Ganun ba?" Pilit itong ngumiti. "Oh sige ikaw ang bahala."
Ayoko siyang nakikita na malungkot.
Nawalan na'ko ng tuluyan ng ganang kumain.
Hindi kami nagkibuan hanggang sa makarating kami sa suite.
Pagpasok namin sa suite humiga agad ito hanggang sa makatulog.
Hindi man lang ito nakapagpalit ng damit.
Hinubad ko na lang yung shoes niya at inayos ko ang pagkakahiga nito.
Humiga ako at yumakap sa kanya.
End of FB
Maya maya may naramdaman ako na nagbavibrate sa hita ko.
May tumatawag kay Russell.
"Russell...." tinatapik ko siya sa balikat.
Napakamantika tlaga matulog nito.
Mukhang bukas na ata gigising to eh.
Teka nga.
Kinapa ko ito sa bulsa niya.
Ayaw kasi magising eh.
Baka iba naman ang makapa ko dito.
At iba ang magising waah!!!!
Ayun, nagising este, nakapa ko na yung fon niya.
Mukhang importante at ayaw tumigil ang pagvibrate.
Tiningnan ko kung sino ang tumatawag.
Si Ralph.

Sagutin ko kaya baka importante.

Pero baka magalit siya ksi pinapakialaman ko ang fon niya.
Ayan binaba na.
Maya maya nagvibrate ulit.
Ginising ko na siya.
Kinurot ko siya sa pisngi.
Nasaktan siya siguro kasi kunot noo itong dumilat.
Pinakita ko yung phone niya.
Bumangon ito at sinagot.
Lumabas siya sa balcony.
Maya maya bumalik na ito.
Tumingin siya saken.
"Gusto mong magswimming?" tanong nito.
Huh? Swimming?
"Hindi ka ba busy?"
Umiiling ito.
"I'll be busy tomorrow." seryosong sabi nito.
Ganun. Wala na naman siya maghapon.
"Kumusta nga pala sa office? Ok na ba yung problema?" bigla kong naisip itanong.
Oo nga naman, hindi ko man lang makumusta kung ano na ba ang nangyayari dito.
Ewan ko ba wala talaga akong interes sa mga negosyo.
"Medyo ok na. Pwede ko nang iwanan kay Atty ang lahat. Actually kaya tumawag si
kuya pinapabalik ako sa Manila tomorrow. We'll leave tomorrow night. Kailngan na
man ako dun." mahabang paliwanag nito.
Ganun.
Hanggang bukas na lang kami dito.
Parang nakaramdam ako ng lungkot.
"Magbihis ka na para makaalis na tayo. Konti na lang time natin. Hindi pa pa tay
o nakakapasyal. Next time na lang siguro. Ipapasyal na lang kita sa resort."
Pagkasabi nun dumerecho siya sa banyo
Resort.

May resort din ba ang hotel na ito?

Buti na lang nagdala ako ng swimsuit.
Hindi ako ready ha.
Nakagawian ko na kasi yun pag nag oout of town kahit na hindi swimming ang purpo
se nagdadala talaga ako in case of emergency.Hindi naman ito pabigat sa bagahe.
Parang underwears lang ang mga ito.
Isang two-piece suit ang dala ko. Combination ng black and white.
Pagpasok ni Russell sa banyo dali dali akong nagbihis.
Yun lang wala akong dalang boardshorts. Di bale may white namang akong cotton sh
orts na dala. Pinatungan ko lang ang swinsuit ng isang red na shirt.
Pagkabihis ko saktong labas ni Russell
As usual wala na namang pakundangang naghubad at nagbihis sa harap ko.
Hindi pa rin ako sanay.
Hindi ko talaga maiwasang hindi tumingin sa kanya.
Blue na boardshorts ang suot nito at plane na gray shirt.
Ang gwapo talaga niya kahit simple lang ang suot nito.
Siguro lahat ng ipasuot mo sa kanya bagay dito.
Gusto ko siya pag nakaplain shirt lang.
O kaya simpleng polo.
Pero mas gusto pa rin siyempre pag wala siyang damit hehehe.
"Nangingiti ka naman." naiiling na sabi nito.
Lumapit ito saken.
"Anon iniisip mo? Kanina ka pa ganyan?" natatawang sabi nito.
Niyakap niya ako.
Oo nga pala kanina natatawa naman ako.
"Wala, bakit masama bang ngumiti."
Natatawa ito.
"Oo lalo na nakatingin ka sa kawalan." Sabay pisil sa ilong ko.
Dinikit niya yung noo niya sa noo ko at pumikit ito.
Yumakap rin ako sa kanya.
Nilagay ko ang mga kamay ko sa leeg niya.
Marahan kong hinaplos ang ulo nito.

He opened his eyes and he gave a peck on the lips.

"Let's go, bago pa magbago ang isip ko. Baka hindi kita maipasyal." makahulugang
sabi nito.
Naglakad kami paikot sa gilid ng building.
Woaah!!!!
My beach pala sa likod ng hotel.
Sa kabilang side pa lang ksi yung nakita ko.
May pool area din kasi ito.
Ang ganda!
"Part pa rin ba ng hotel to?" di ko natiis na hindi itanong.
"Yeah. Bale Hotel, resort and spa in one."
Wow!
Pinagmasadan ko ang buong resort.
Nakahanay in uniform ang mga umbrella at bench pati na mga jetski.
May mga bar din sa gilid.
Kahit madilim kita mo na malinaw ang tubig.
May mga mangilan ngiilan na naliligo.
Hinubad ko ang tsinelas ko at naglakad sa white sand.
Ang sarap ng pakiramdam ng buhangin sa paa ko.
Nakatingin pala saken si Russell.
Ginaya niya ako.
Nagsimula kaming maglakad mula sa entrance ng resort papunta sa dulo.
Mahaba at malawak ang sakop ng resort.
May mga natatanaw akong maliit na bahay sa dulo nito.
Malamang mga cottage.
Medyo malayo layo ito pag nilakad mo. Pero since may kasama ako kaya hindi ko na
malayan, nakarating pala kami.
Tama ako.
May mahabang hanay ng maliit na mga cottages dito na iisa design.
Sa gitna nito may isang bahay na two-storey.
"Let's have dinner first." sabi ntio.

Pumasok kami sa bahay.

"Magandang gabi sa inyo." sabi ng isang may edad na lalaki
Tumango lang si Russell
"Manong Felix pakisabi kay Aling Maring mag handa po ng dinner."
Kilala siya ng katiwala.
Tumingin ako sa kanya.
Ano kaya itong bahay na ito.
"Family resthouse ito. Pag vacation purposes dito kami tumutuloy. Pero pag purel
y business purpose, sa hotel. Mas convenient kasi malapit sa bungad. Malayo kasi
ito sa main entrance." sabi nito.
Pinagmasdan ko ang buong bahay. Napakalaki ng sala. Moderno ang style nito sa la
bas pero sa loob may mga display na sa tingin ko mga authentic na antique.
Gaya ng isang malaking jar at isang cabinet na may malaking clock.
"Magpapahanda po ba ako ng kwarto? Dito po ba kayo magpapalipas ng gabi?" tanong
nung tinawag niyang Mang Felix.
Tumingin siya saken parang tinatanong nito kung gusto ko bang dito matulog.
Nag iisip ako.
Siya lang naman ang iniisip ko kasi may lakad pa siya bukas at malayo nga ito sa
bungad.
"Sige pakihanda na lang po yung kwarto sa may balcony." sabi nito.
Nahulaan niya siguro ang iniisip ko.
Umakyat ang matanda sa second floor.
"Wala tayong dalang gamit." sabi ko.
Ngumiti siya.
"May mga extra akong damit sa taas. Iniwan ko yung mga yun ksi madalas kami dito
last year. " sabi nito.
Umakyat ito sa taas.
Sumunod nman ako.
Malaki ang empty space sa taas.
Siguro may mga walong kwarto.
Pinakamalaki ang room na nililinis ni manong felix
Kita ang beach view sa labas kasi puro glass ito.
"This is mom and dad's favorite room. Yung saken nasa kabila."

Kaya pala parang master's bedroom.

"Why don't we use your room?" tanong ko.
Hinawakan niya ako at dinala sa balcony.
"Wala kasing balcony yun eh. Tsaka mas malaki ito. "
Ang ganda ng view.
Kita mo ang mga ngsuswimming at nagjejetski.
Malamig ang dampi ng hangin sa balat ko.
Napakaganda ng paglubog ng araw.
Kahit na hindi ko mismo tanaw ang sunset napakaganda ng reflection nito sa tubig
.
Naramdaman ko ang braso niya na umakbay saken.
"You like it?" nakangiting tanong nito.
"Yeah." maikli kong sagot at humilig ako sa balikat niya.
He kissed me on the forehead.
Tahimik naming pinagmasdan ang dagat.
"Nakahanda na ang mesa."
Sabay kaming napalingon sa nagsalita.
Si Mang Felix.
"Sige susunod na ho kami." sagot ni Russell.
Pagababa nadatnan namin ang isang may edad na rin na babae.
Ito siguro si Aling Maring.
Humalik dito si Russell.
Mukhang close sila ng matanda.
Pinalapit niya ako.
"Si Haley po, asawa ko." pakilala nito sa matanda.
Ito ang kauna unahang pagkakataon narinig ko sa bibig niya na tinawag niya akong
asawa.
Napakasarap ng pakiramdam.
Parang napakapossesive ng dating nung sinabi niya ito.
"Napakaganda naman ng asawa mo iho."nakangiting sabi nito na nakatingin saken
"Kelan ka pala kinasal? Biglaan ata?" kay Russell naman ito tumingin.

Niyakap ako ni Russell.

"Syempre. Sa tingin mo manang pag ganito kaganda ang mapapangasawa mo hindi ka b
a magmamadaling magpakasal." biro nito.
Hindi ko alam kung matutuwa ako sa sinabi niya.
Alangan naman na sabihin niya na pinagkasundo lang kaming dalawa.
"Napakapilyo talaga ng batang ito." natatawang sabi nung matanda.
Nakitawa na rin ako malamang ngblush ako ng konti sa sinabi niya. Na maganda daw
ako. :)
"O siya kumain na kayo habang mainit pa ang pagkain."
Inaya ni Russell na sumabay sila sa pagkain.
Napakadaldal nang matanda.
Nalaman ko na every summer nung bata pa si Russell dito sila madalas magbakasyon
.
Kaya pala close siya sa mga ito lalo na kay Aling Maring.
Ito ang yaya ni Russell pag nagbabaksyon sila rito.
Tatlo pala ang branch ng hotel nila dito sa Cebu, pero itong branch na ito ang p
inakapaborito ng mag anak.
At dito sa resthouse na ito sila tumutuloy.
Medyo makwento si Aling Maring.
Sinabi nito na may sakit si Russell.
Sakot sa tulog. Wag lang masandal at tulog na agad ito.
One time daw, pinapakain daw niya ito nung bata pa siya.
Ngumunguya daw ito at nung sumandal maya maya tulog na.
Napatunayan ko ito ng maraming beses simula nung lumipat siya sa condo.
At mantika pa matulog.
Takot din daw ito sa ipis.
Tumawa ako ng malakas.
Tiningnan niya ako ng masama.
Parang isang bata na napahiya.
Di ko maimagine si Russell na takot sa ipis.
Natatawa ako pag naiisip ko.
Ang laking tao takot sa ipis.

"Bakit hindi ka ba takot sa ipis?'" asar saken

"Hindi noh hawakan ko pa yan eh." nagmamalaki kong sabi.
Wala akong kinakatakutang insekto.
Isa lang ang kinatatakutan ko.
Ahas. Parang andulas nung balat. Kadiri kasi.
Lalo na yung mata nila nakakatakot.
Pero hindi ko na ito sinabi sa kanya baka ako naman ang asarin.
Madilim na nung natapos kaming kumain.
Nagpaalam na kami sabi ni Russell magsuswimming kami.
Walang msyadong tao sa side ng beach na yun.
Mukhang atat na atat ng magswimming ang loko.
Naghubad agad ito ng tshirt tapos tumakbo sa dagat.
Parang bata. Hmp hindi man lang ako inantay.
Saglit siyang nawala sa paningin.
Maya maya lumitaw din ito at umahon.
Napatingin ako sa katawan niya.
Nganga.
Ang sexy niya tlaga.
Teka parang napanood ko na ito eh.
Yung long shot na kuha sa movie tapos umaahon ang isang hot at sexy na male acto
r mula sa tubig at slow motion na naglalakad papunta sa pampang.
"Hindi ka ba maliligo?' tanong nito.
Para akong sira hindi ako nakasagot agad.
"Hah...ah... maliligo masyado ka kasing nagmamadali tumakbo ka bigla." sabi ko.
Natatawa siya.
"Halika na." sabi nito.
Atat talaga.
Hinubad ko ang suot kong shirt.
Sumunod kong hinubad yung shorts ko.
Nilagay ko ito sa malapit na bench.

"Halika..." natigilan ako.

Nakatitig si Russell sa katawan ko.
Parang noon lang niya ako nakita.
Alam ko sexy ako hahaha.
Tumingin ako sa paligid.
Wala na akong makita kahit na isang tao sa area na yun.
Help! Baka marape ako dito wahhh!
Alam ko kasi yung mga tingin niya na yun.
May iniisip ito hindi maganda.
"Uy sabi ko halika na." sbi ko sa kanya.
Hinawakan ko ang kamay niya at hinila pabalik sa dagat.
Naiilang kasi ako.
Parang noon lang siya natauhan.
Sumunod naman siya pero ang bagal niyang maglakad parang tinatamad ito.
Tumigil ako.
"Oh akala ko ba gustong gusto mo nag mgswimming?" nakapameywang ko siyang hinara
p.
Ngumiti ito.
"Kanina yun. Pero ngayon iba ang gusto kong gawin." makahulugang sabi nito.
"At ano naman yun?" natatawa kong sabi.
"Balik tayo sa resthouse tapos akyat tayo sa kwarto dun ko sasabihin sayo." nata
tawang sabi nito at nilapit niya yung mukha niya saken at dinikit nito yung kata
wan niya sa katawan ko.
Di ko maipaliwanag ang nararamdan ko sa sinabi niya na yun.
Para akong kinikiliti na naiihi.
Sinasabi ko na nga ba may kapilyuhan na naman itong iniisip.
Namumula na naman siguro ako.
"Ah ganun, sige habulin mo muna ako." sabay takbo ko.
Bago pa siya makapgreact nakalayo na ako ng ilang metro.
Paglingon nakasunod na siya.
Syet ang bilis namang tumakbo nito.
Nung malapit na niya akong abutan tumakbo ako malapit sa mga nakahilera na bench

at umbrella.
"Tatakbo ka pa ha, lagot ka saken pag inabutan kita." sabi nito.
Hiningal ako dun ha.
"Time out muna pagod na'ko." natatawa kong sabi.
Palapit na siya.
"Ayoko na, pagod na ako eh." sabi ko pero patuloy pa rina ko pag ikot sa mga ben
ches.
Baka kasi maabutan niya ako.
"Sino ba'ng nagsimula?" natatawang sabi nito.
Umikot ako sa pinakadulo na bench para makalayo ako sa kanya.
Tingnan ko lang kung mahabol mo pa ko dito.
Huminto siya.
Parang nag iisip ito.
Maya maya tumakbo ito palapit sa akin.
Hindi ito umikot sa mga bench.
Sa ibabaw ng mga bench ito mismo tumakbo palapit saken.
Shocked talaga ako.
Napako ako sa kinatatayuan ko.
Tatakbo sana ako palayo pero nahuli na niya ako.
Napatili talaga ako ng sobrang lakas.
Tinakpan niyang yung bibig ko.
"Ang ingay mo. Gusto mo bang sugurin tayo ng mga lifeguard at security dito. Tsk
"
Nagpupumiglas pa rin ako habang nakayakap siya sa tyan ko at nasa likuran ko siy
a.
Nasa ganung ayos kami nang nagsimula itong maglakad pabalik sa resthouse.
"Saan ka pupunta akala ko magsuswimming tayo.?" tanong ko.
"Ayoko nawalan na ako ng gana." sabi ntio.
Huminto ako sa pagpalag
Tumingin ako sa knya.
"Bakit? Gusto ko rin nmang magswimming eh." sabi ko.
Natigilan din siya.

"Gusto mong mag swimming?" tanong nito.

Tumango ako.
Ngumisi ito.
Parang may naiisip na naman na kalokohan.
Pinasan niya ako at tumakbo ito papunta sa dagat at hinagis ba naman ako.
Sumigaw ako ng pagkalakas lakas.
Tuwang tuwa siya para lang baliw
Buti na lang mababaw lang.
Pag ahon ko...
Nasaan yung mokong na yun.
Pinagtataguan ata ako.
Eh saan nman siya magtatago eh nasa pampang kami.
Baka nasa ilalim siya ng tubig.
Teka...ang tagal naman.
Baka.....
Naramdaman ko na lang may humawak sa paa ko.
Napatili na naman ako.
Umahon ito.
Natawa siya.
Sumimangot ako.
"Ayoko na ha, hindi maganda yang ganyang biro. Ang tagal mong nawala akala ko na
lunod ka na."
May gana pa siyang tumawa.
"Ako malulunod sa hanggang bewang na tubig?"
Oo nga hangang beywang lang eh antagal niya kaya sa ilaim.
Nagsimula na kasi akong mag alala.
Nakakainis siya.
Para lang kaming mga bata na naglalaro.
Gumawa kami ng sand castle.
Naghabulan kami habang nagbabatuhan ng buhangin.

Hindi naman kami nakaligo ng maayos ngkulitan lang kami ng nagkulitan hanggang s
a mgsawa.
Nung mapagod ito umuhon siya at umupo sa isang tabi.
Tumabi ako sa kanya.
Humiga ito sa sand at pumikit.
Ako naman nanatiling nakaupo sa nakatingin sa dagat.
Maya maya tumayo ito.
"Let's go, it's getting late." inalalayan ako nito patayo.
Tahimik kaming naglakad pabalik sa resort.
Pagdating namin sa kwarto may dalawang pair ng shirt at shorts na nakapatong sa
kama.
Nauna akong naligo kasi bumaba siya.
Kinausap niya ata si Mang felix.
Nagpunta ako sa balcony pagtapos kung magbihis.
Siya namang pag pasok ni Russell.
Hindi ko ito pinansin.
Hindi rin siya nagsalita dumerecho lang siya sa banyo.
Nakatingin ako sa malawak na dagat.
Asan kaya ang dulo nito?
Kahit gaano kalawak ito meron din itong hangganan.
Malungkot kong pinagmasdan ito.
Nakatitig lang ako sa kawalan.
Ngayon lang nag sisink in saken ang lahat.
Parang may kulang sa pagsasama namin ni Russell.
Bakit parang hindi pa rin ako lubos na masaya.
Kasal na kami ng lalaking pinakamamahal ko pero parang may kulang.
At alam ko kung ano ito.
Ito ay isang one sided na relationship.
At ako lang ang nagmamahal sa kanya.
Pa'no kung magising na lang ako isang araw na umayaw na siya at iwan niya ako.
Masaya ako, kami, pero hanggang kelan ito.

Pa'no kung dumating ang time na matapos ang lahat ng ito.

Oo alam ko, lahat naman ng bagay may hangganan.
Pero bakit pag si Russell ang involve ayokong matapos ang mga bagay na ito.
Ayokong matapos kung anuman ang meron kami.
Kung anuman ang nasimulan namin.
Lumingon ako.
Parang naramdaman ko kasi na may nakatingin saken sa likod.
Nakatayo siya sa pinto at nakatingin saken.
Nakabihis na ito at mukhang katatapos lang maligo.
Yumakap siya saken.
"Ayaw mo pa bang pumasok, madilim na, tsaka maginaw dito sa labas."
Ngumiti ako.
"Sige pasok na tayo." kumalas ako yakap niya at nauna akong pumasok.
Nahiga agad ako.
Ngayon ko lang naramdaman ang pagod.
Ang pagod gawa nung nakaraang gabi at sa ilang oras na paglalaro at pag suswimmi
ng sa dagat.
Tumabi ito sa akin at niyakap ako.
I feel safe and warm in his embrace.
Siguro masarap magmahal si Russell.
Ang swerte naman ng babeng mamahalin niya.
Dinadasal ko na sana ako na lang ang babaeng yun.
Wala namang masama siguro kung umasa ako.
Walang masama, siguro masasaktan lang ako.
Ilang babae na kaya ang nagdaan sa buhay niya.
Si Camille at si Vanessa lang kasi ang kilala ko.
Meron pa kayang iba.
Sina kaya ang first love niya?
Naisip ko yung doctor.
"Hey..." kinalabit ko siya.
"hmmn?"

Umangat ako ng konti para makita ang mukha niya.

"May itatanong ako?" sabi ko.
Tumingin siya saken.
"The doctor....have you.."
$hit pano ko ba itatanong.
"How are you...." takte!
Natatawa siya.
Bumagon ito at tinukod ang kamay niya at humarap saken.
"Ano ulit yun?" nakangiting sabi ntio.
Tinatawanan pa ako.
"Sabi nung doctor, you used to go out." wow!
Nasabi ko ito ng derecho.
Kumunot ang noo nito.
"Was she your girlfriend?" nahihiya kong tanong.
"No." derechong tanong nito.
Hmnn.
"But you used to go out?" tanong ko.
Nag isip siya.
"I can't even remember. " sabi nito.
Nagsisinungaling ba yung doctor na yun.
"So kelan kayo huling nagkita?" sunod sunod ang tanong ko.
Nakangiti ito.
Parang aliw na aliw pa siya.
"Huli kaming nagkita? Di ko matandaan. Alam ko family dinner yun pero last year
pa ata yun. Friend kasi ni dad yung papa niya."
Matagal na pala.
"Bakit ka may calling card niya? Eh OB siya, wala ka naman sigurong kailangan sa
kanya."
Tumawa ito.
"C'mon, what are you tring to say?" nangingiting sabi nito.
"Sagutin mo muna yung tanong ko."

"Ok. Binigay niya saken. Tawagan ko daw siya."

Ganun lang?
"Did you call her?"
Nawala ang ngit sa labi nito.
"Why should I? Sabi mo nga wla naman akong kailangan sa kanya." kunot noong sabi
nito.
"Bakit na sayo pa rin yung card kung matagal na kayong nagkita? Wala ka palang k
ailangan sa kanya? Bakit tinago mo pa rin?"
Saan ko ba nakuha tong mga tanong na'to.
Parang may pinghuhugutan lang.
"Actually I forgot all about it. Nagliligpit ako ng mga gamit ko pagdating ko di
to when I saw it. Naalala kita. Since susunod ka dito so I kept it. I wanted you
to use it. I've been thinking about it these past few days that maybe you're..y
ou're...." hindi niya masabi.
"That maybe you need it. I just don't wanna know how to approach you." seryosong
sabi nito.
Ano daw.
Iniisip niya pala ako.
Na baka nga buntis ako ganun.
Pero teka lilinawin ko lang ha.
"So wala talaga? Di mo siya naging girlfriend?"
Ang lapad ng ngiti nito.
"No." maiking sagot nito.
Tumahimik ako.
Parang nabunutan ako ng tinik.
"Why did you ask?"
Napatingin ako sa kanya.
Nakangiti ito.
"Looks like she's intersted in you." nakasimangot kong sabi.
Tumawa siya.
Tumingin ako sa kanya.
"Gusto mo ba siya?" nahihiya kong tanong.
"Whaat?! No." nagulat siya sa tanong.

Hindi ako sumagot.

Lumapit siya.
"Hey....are you..? siguro balak niya akong asarin pero nakita niya na seryoso ak
o.
Natigilan ito.
Umusog siya sa tabi ko at niyakap niya ako.
Hinawakan niya ako sa mukha.
" Look at me...Since I met you, I've never been interested in anyone. I want you
to keep that in mind. I only see you. I'm not good in saying it, so I can't te
ll you exactly how I feel. How happy I am now that I'm with you. I want you to b
e a part of everything that I do. You mean so much to me."
Importante ako sa kanya.
Masaya siya na magkasama kami.
Pa'no kung dumating yung time na hindi na siya masaya.
"What if dumating yung time na hindi na tayo masaya? Na hindi na kagaya ng dati.
Pa'no kung...." hindi niya ako pinatapos.
Puno ng pagaalala ang mukha nito.
"May problema ba? Tell me...." pilit niyang hinaharap ang mukha ko sa kanya.
Umiling ako.
Yumakap ako sa kanya at tinago ko ang mukha ko sa dibdib niya.
Pakiramdam ko kasi anytime tutulo ang mga luha ko.
Pa'no ko tatanungin sa kanya kung may nararamdaman din ba siya para saken.
Bakit ganito ang nararamdaman ko.
Ngayon lang ako nakadama ng matinding insecurity.
Na baka mawala siya saken at iwan niya ako pag nakakita siya ng babaeng mamahali
n niya.
Baka hindi ko makaya ito.
Unti unting tumulo ang mga luha ko na kanina ko pa pinipigilan.
Humigpit ang yakap ko sa kanya.
"Hey...what's wrong?"
Pilit niyang inaangat ang mukha ko pero pilit ko akong nagsusumiksik sa dibdib n
iya.
Hinaplos niya ng marahan ang likod ko.

Bakit ganito?
Pakiramdam ko na mahal din niya ako.
Pero bakit kahit isang beses hindi ko ito narinig sa kanya.
O kahit attempt man lang na parang may sasabihin siya, pero wala talaga.
Masyado ba akong nagmamadali.
Pero bakit ako minahal ko siya sa maikling panahon na magkasama kami.
Hindi ba niya ako kayang mahalin rin sa loob ng maikling panahon.
Patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha ko.
Tumigil siya sa paghaplos sa likod ko.
Pilti niyang inilayo ang mukha niya para makita ang mukha ko.
Nanatili akong nakayuko.
Inangat niya yung mukha ko.
Napatingin siya tshirt niya na basa ng luha ko.
"Why are crying? May nagawa ba ko? May problema ba?" natataranta siya.
Panay ang punas niya sa mga luha ko.
Umiling ako.
"Bakit ka umiiyak?" puno ng pag aalala ang mukha nito.
Pinagmasdan ko siya.
Ang mukha niya.
Hinaplos ko ito.
Kaya ko bang sabihin sa ang nararamdaman ko.
Handa ba akong masaktan kung sakaling hindi niya maibalik ang pagmamahal na yun.
"Natatakot ako na mawala ka... na baka dumating ang time.... iwan mo ako...." pu
tol putol kong sabi.
Naiiling ito.
"Why makes you think would I do that?" sabi nito at hinaplos din ang mukha ko.
This time wala ng tigil sa pag agos ang mga luha ko.
"Pa'no kung dumating yung time na.....may makita ka na iba...na.."
NIyakap niya ako.
"SShhhh! That will never happen. I can't imagine my life without you."
Patuloy pa rin ako paghikbi.

Humarap siya saken.

He looked straight into my eyes.
"Hey...look at me...listen, there is no one else, ok. I'll prove it you...just g
ive me enough time, please."
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------'Till next UD.....
Thanks to all of you...
Hanggang sa muli..
*_* fujeeko

*******************************************
[41] Chapter 37: The Blushing Bride
*******************************************
A/N
Pasensiya na natagalan ang UD. Thanks sa mga matiyagang nag aantay. Hirap na po
talaga akong isingit ito sa schedule. Kahit gusto ko ng simulan ang isan pang s
tory pero baka mahirapan ako sa mga UD pag nagkataon. Ayoko naman nang marami a
kong nasimulan pero hindi ko mamaintain ang UD. So bear with me. Once again, tha
nks to all especially those who are still with me from the very start kahit alam
ko na ilan na lang kayong natitira hahaha. Basta yung mga questions niyo masasa
got lahat yan bago matapos ang story. Just wait. I'm still thankful and grateful
!
Di ko rin ito naedit. Basta just let me know pag may magulo. Sana wala ksi binas
a ko ito 3x hahaha. Tinatamad lang ako gumawa ng correction:)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Back to reality.
Nakakatamad talagang pumasok pag galing ka sa ilang araw na bakasyon.

Tinatamad akong bumagon.

Dalawang araw na ang nakalipas simula nung nakabalik kami ni Russell galing Ceb
u.
Naging busy siya ng during the weekend.
Madalas late na siya umuuwi.
Napansin ko rin na mas sweet siya ngayon kesa dati.
Yun nga lang bihira kaming magkita at magka usap.
Pagdating niya tulog na ako.
Paggising ko tulog pa siya.
I spent my weekend kila Jess tinapos namin ang mini thesis namin para sa Monday
.
Buti na lang napaaga yung balik namin kasi talagang kailngan pala ako ni Jess.
Dahan dahan kong inabot ang robe ko na nakapatong sa ibabaw ng mesa kung saan na
kapatong ang lampshade.
Kahit mag asawa na kami hindi ko pa rin keri maglakad sa harap niya ng walang d
amit.
Kahit na ilang dipa lang ang layo ng kama sa banyo hindi ko pa rin kaya ang gina
gawa ni Russell.
Kahit tulog pa siya ayokong magtake ng chances.
Eh kung magising ito, mahirap na.
Sinuot ko ang robe at tinungo ang banyo.
Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin.
Naisip ko ang mga nangyari kagabi.
Ganun ba talaga ang buhay mag asawa?
I wonder if all married couples do "it" also almost everyday.
Baka kaya ganun lang kasi bagong kasal kami.
Busy nga si Russell at laging pagod pero wag lang akong gagalaw ng konti kahit n
a tulog ako pag dumadating siya at alam na...hahaha.
Ibang klase siya.
Haay makaligo na nga.
Paglabas ko ng banyo ito ang nakita ko.
Nakalilis yung kumot ni Russell.
Partly covered ang hubad nitong katawan.

Bigalang uminit ang pakiramdam ko.

Minsan di ko maiwasang hindi mahiya sa sarili ko pag naiisip ko ang mga ganung b
agay.
Kahit na mag asawa na kami, at kahit napakaraming beses na namin itong nagawa.
Inayos ko ang kumot niya at inayos ko rin yung higa niya.
Medyo malikot din kasi siya matulog.
Kaya siguro malaki ang kama nito sa condo niya.
Pagkatapos kong magbihis humalik ako sa kanya at umalis na.
Namiss ko ang school.
Namiss ko ang ingay ng mga estudyante.
Nagpark ako malapit sa gate.
Himala, quarter to 8 na pero konti pa lang ang kotse sa parking.
Kapansin pansin tuloy ang isang 2-door na silver na Porsche.
Wheeew! Hindi ako maluho pero pag ako papipiliin 2-door din na luxury car ang gu
sto.
Nilagpasan ko ito at naglakad papunta papunta sa first class ko.
Hindi pa ko nakakalayo naramdaman ko na parang may nakasunod saken.
Lumingon ako, hindi ako nagpahalata.
Umasim ang mukha ko.
Hmp ang aga naman nito.
Yung makulit na lalaki sa library.
May kausap ito sa cellphone at mabagal na naglalakad kasunod ko.
Makadaan nga muna sa canteen.
Bumili akong milkshake at sandwich dun na lang sa room ako kakain pag wala pa si
prof.
Paglabas ko ng cafe anudun pa rin yung lalaki sa kanto malapit sa hagdan paakyat
.
Kung iiwasan ko to baka malate ako.
Bahala na.
Naglakad ako papunta sa direksyon niya.
May kausap pa rin ito sa phone.
Nagtama yung mata namin.

Ngumiti siya saken.

Tiningnan ko lang siya at nilagpasan.
Takte ba't nakasunod pa rin ito.
Easy lang baka naman sa second floor ang klase niyan.
Nakalagpas na ako ng 2nd floor nakasunod pa rin.
Napansin ko wla na siyang kausap.
Malapit na ko sa classrooom nakasunod pa rin siya.
Bigla akong humarap sa kanya.
Nagulat ito.
"Sinusundan mo ba ako?" derecho kong tanong sa kanya.
Tumawa ito.
"Excuse me?" sabi nito sabay lapit saken.
Nagkaroon ako ng chance na pagmasdan ang kabuan niya.
Maputi rin siya.
Singkit ang mga mata nito.
Naka plain black shirt lang ito, crew neck.
At jeans.
Napaka relax ng hisura niya tingnan.
Unlike nung una kaming magkita.
"Sabi ko sinusundan mo ba ako?" mataray kong inulit ang tanong ko.
Natatawa ito.
"Why will I do that?" mayabang na tanong nito.
Uhm..
"Kanina ka pa nakasunod eh, sa parking pa lang." nilagay ko ang isang kamay ko s
a beywang ko.
Umiling ito.
"Bawal ba akong maglakad sa campus. Estudyante rin naman ako dito. And just so y
ou know, that's my first class." sabay turo sa room.
Iniwan niya akong nakanganga at pumasok na ito.
No!
That's my first class too!

Don't tell me...arrgh!

Pag minamalas ka nga naman.
Gaya nung una namin siyang nakita sa cafe, umingay na naman sa klase pagpasok ni
ya.
Binati siya nung iba.
Ngumiti siya at binati rin niya ang mga ito.
Ang pagkakataon nga naman.
Nawala lang ako ng ilang araw pagbalik ko kaklase ko na tong unggoy na to.
Eh hindi nga magnda yung una naming pagkikita tapos magiging kaklse ko pa sya.
Huminga muna ako ng malalim bago ako pumasok sa classroom.
Hindi nila ako napansin na pumasok kasi halos lahat ng atensyon ng mga tao nasa
kanya.
Mga tao talaga, eh tao rin naman siya, ordinaryong estudyante lang kung makapag
react tong mga to akala mo super star ang kaharap nila..
Tsaka haler! Hindi ko nga siya kilala eh.
Siguro nga kya ganito ang reaction ko kasi hindi ko siya kilala.
Eh kung si Dennis O'neil pa yan pwede pa.
Siguro I'll scream from the top of my lungs! hehehe.
Aba at tingnan mo nga naman.
Sa likod ko pa talaga siya nakaupo.
"Haley!"
Si Jess.
Napangiti ako.
Ba't nalipat ng upuan to.
Pinuntahan ko muna siya di ako tumuloy dun sa upuan ko.
"Hi!" bati ko sabay halik sa knya.
"Ba't ka dyan nakaupo?" tanong ko.
Katabi ko kasi siya.
Tumingin ako dun sa lalaki, nakatingin siya samen ni Jess.
"Nilipat ako dito si kasi di makita ni Irish ang nakasulat sa blackboard kaya si
ya na muna ang katabi mo." sabi nito.
Ah ok.

Nasa gitna kasi ako nakaupo pero second to the last row.
Ayoko sa unahan eh.
Kitang kita ako pag di ako nakikinig hahaha.
"May itatanong pero wag ka munag titingin ha?Anong ginagawa ng asungot na yan di
to?" pabulong kong sabi.
Pagaksabi ko nun, tama bang lumingon agad si Jess sa likod.
Kasasabi ko lang diba na wag siyang titingin.
Malalaman niya na siya pinag uusapan namin.
Tama nga ako, pagtingin ko nakatingin parin siya sameng dalawa.
Tiningnan ko ng masama si Jess
"Hehe sorry. Di ko natiis eh. Nagpalipat siya ng sched. Conflict daw sa taping s
chedules niya yung una niyang klase. Since may available na isang slot sa klase
natin kasi di ba wala na nga si Vanessa kaya inaccomodate siya dito sa section n
atin. Pag alis mo dun siya nagstart sa class na'to. At hindi lang itong class na
'to, yung last subject natin mamaya kaklse din natin sya at 2 sunjects din sa TTh!" ang haba ng sinabi niya noh.
Teka ba't parang tuwang tuwa pa tong lokang toh!
"Whatt?!" yung ang initial reaction ko.
OA noh?
Napalakas ata yung boses ko.
Ibig sabihin 40% ng oras ng mga klase makikita ko ang pagmumukha ng asungot na't
o.
Napatinginn tuloy saken yung iba naming classmates.
Noon lang nila napansin ang presence ko.
Ilang araw ksi akong wala.
"Welcome back!" bati ni Patrick, regular din sa block namin.
"Pasalubong naman!" sigaw ni Dana.
"Wow! Blooming ah! Kumusta ang honeymoon?" sabi ni Ck isa sa pinaka pilyo kong c
lassmate na lalaki.
Namula ata ako.
Nagtawanan sila.
"Uy wag kayong ganyan nagbublush na tuloy si Haley." natatawa akong pinagtanggol
ni Irish.
Inirapan ko lang si CK.
"Later na yung pasalubong." yung lang ang nasabi ko.

"Yeay!" sigaw nila.

Umupo ako sa tabi ni Jess.
"Uy kumusta ang bakasyon?' nilapitan ako ni Irish.
Ngumiti ako.
"Ok lang. Magkatabi na pala tayo ha." sabi ko.
Ok rin naman si Irish, kasundo ko naman ito.
Kahit na ilang years ang tanda nito samin.
May asawa na rin ksi ito.
Huminto siya nung nabuntis at after few years dun siya nagcontinue ulit ng pag a
aral.
"Oo nga eh, nahihirapan ksi ako sa side na yun. Sa Wednesday ko pa makukuha yung
salamin ko eh di ko makita masyado yung nakasulat pag dito ako nakaupo." paliwa
nag nito.
Maya maya dumating ang prof namin.
"Class we'll have a short quiz!"
Umigay ang klase.
Di man lang bumati sa teacher.
Mga walang galang.
Eh ikaw ba naman ang bigyan ng pambungad na quiz eh tingnan ko lang kung makuha
mo pang bumati.
Nagulat ang lahat at nagkanya kanyang balik sa mga upuan nila.
" Quiet! Dont worry 10 items lang naman ito. Tungkol ito sa assignment na pinaba
sa ko sa inyo."
Takte talaga!
Ano naman ang alam ko dun.
Maya maya may naramdaman ako na mainit na hangin na dumapo sa gilid ng leeg ko.
"May extra ka bang paper?"
Paglingon ko....
Yung mukha nung antipatiko sobrang lapit sa mukha ko.
Kung di ako napa atras ng konti baka nga nahalikan ko ito.
Sayang! hahaha joke lang.
Nakaka imbyerna.

"Wala." maikli kong sagot.

Inirapan ko siya.
"Andamot mo naman. Ayan oh may nakita akong nakaipit na extra sa notebook mo eh.
"
Ampu.
"Gagamitin ko yan. Tska estudyante ka ba talaga? Bat wala kang papel."
Tumawa ito.
"Hindi ako nagdadala ng papel."
So, anong paki ko. Hindi ako kumibo nagsusulat lang ako.
"Sige na naman oh. Papalitan ko na lang mamaya."
Ayan naman siya. Parang mas malapit pa siya ngayon kesa kanina. Ramdam ko gumala
w yung buhok ko nung nagsalita siya.
Paglingon ko...
Kulang na lang nakadantay yung baba niya sa braso ko.
"Pwede ba wag kng makulit! Ayan ang katabi mo dyan ka manghingi. At hindi mo ba
alam ang ibig sabihin ng pesonal space ha." mataray kong sagot
Tumawa ulit ito.
"Hindi." sabi nito.
Obvious ba na hindi niya alam. Kulang na lang halikan na niya ako.
Bahala ka sa buhay mo.
"Kayong dalawa kanina pa kayo. What's the problem?" napansin kami ng teacher nam
in.
Yumuko ako. Nakakahiya.
"Wala po ma'am. Nanghihingi lang po ako ng papel. Ang tagal niya kasi magbigay."
Aba't! Ang kapal talaga ng mukha niya. Ako pa ang matagal magbigay.
Sasagot sana ako.
"I don't wanna hear anything. I want a clear desk. We'll start in two minutes!"
Padabog kong kinuha ang papel na nakaipit sa notebook ko at ibigay sa kanya.
"Thanks." bulong nito.
Pakiramdam ko gahibla ng buhok na lang at didikit na yung labi niya sa tenga ko.
Ramdam ko yung mainit na hininga niya sa gilid ng tenga ko.
Nilingon ko siya at tiningnan ko siya ng masama.

Ngumisi lang ito.

Haay, pag di talaga ako nakapag pigil dito tatamaan to saken.
"Ok ready?" si prof ulit.
Saglit lang naman yung exam.
8/10 ang nakuha ko.
At yung nanghingi ng papel mas mataas pa ang nakuha saken.
9/10 siya.
Hmp lakas makatsamba.
After nun gumawa ng groupings na tigalawa.
Sayang hindi ko kapartner si Jess.
Ok lang si Irish naman kapartner ko at masipag naman ito.
"Sobra kayo ng isa. Seth, pick your team mate." sabi nung teahcer.
Pipili pa siya ng kasama niya bat di na lang siya mag isa.
"I think I'll join them." sabi nito.
Join who?
Ang malas naman ng kateam niya.
Malamang laging absent yan.
Nagsusulat ako ng mga notes sa notepad ko.
"Ok, so Seth will be with Haley and Irish, I'll assign each topic And I'll give
you 1 week to prepare."
Malas naman ni Haley and Irish.
Wait, haley?
Ako yun ah.
Irish? Siya yun!
What the!
Lumingon ako sa kanya.
Ngingisi ngisi ito.
"Bat gusto mo sumama sa grupo namin? Ano naman maitutulong mo? Papel nga wala ka
eh." singhal ko sa kanya.
Tumawa ito.
"Bat ba ang bigat ng dugo mo saken? Tsak isa pa, alam ko na masipag ka mag resea
rch, kuhain mo ba naman lahat ng libro sa libray eh. Pag ganun wala akong gaanon

g gagawin." asar nito saken.

Kapal talaga ng mukha.
"Kapag ginawa mo yun isusumbong kita kay ma'am." banta ko sa knya.
Lumapit ito sa akin.
"Magsumbong ka. Malakas naman ako sa kanya."
Nakipagtitigan siya saken.
Bago pa ako makapag salita.
"I will not be here tomorrow so that you can start working. I want each of you t
o cooperate. You'll only have one grade, as a group, not individually."
hay, ano pa nga ba.
Konting discussion lang at sa wakas natapos din ang unang subject namin.
After nun lunch na yung kasunod kasi wala yung prof sa sunod na subject.
Nilabas ko yung phone ko.
Di pa tumatawag si Russell.
Baka tulog pa yun.
Napagod siguro.
Pa'no kasi...haay ayoko na ngang mag isip ang aga aga.
Napapangiti ako pag naalala ko ang mga nangyari kagabi.
At least nakuha ko ng ngumiti.
Isa pa nawala agad sa paningin ko yung asungot na yun.
Eh simula ata kanina pagpasok ko sa klase na'to ang sama na nang mukha ko eh.
Salamat naman.
Mamayang last subject ko na ulit siya makikta.
Kay Irish ako sumabay kasi magkagrupo kami.
Nagpunta kami sa cafe.
Hindi ko pa pala nakakain yung sandwich ko.
Yung milkshake pa lang ang nauubos ko.
"Pili tayo ng film na marami tayong makikitang abnormality." suggest ni Irish h
abang naglalakad kami papuntang cafe.
"Sige magreresearch rin ako mamaya. Tapos itetext kita." sana walang masyadong a
ssignment mamaya.
Buti na lang walang masyadong tao sa cafe.

Nakahanap kami ng magandang pwesto.

Malapit ito sa bungad pero sa gilid naman ito.
Binuksan ko ang phone ko.
Parang excited ako lagi na icheck yung phone ko.
Si Russell kasi natututo ng magtext hahaha.
Marunong naman siya, ibig kong sabihin nasasanay na siya na magtext.
Dati kasi puro siya tawag lang.
Lahat ng nasa inbox ko puro text niya.
Mas maganda kasi pag text kesa tawag kasi mababalikbalikan mo pa yung message at
pwede mong basahin ulit.
Kahit mga simpleng "see you later" o kaya "I'll be late"
Minsan naman "don't stay up too late".
Kahit na hindi ito yung mga ineexpect ko na matanggap na message mula sa kanya e
h ok na saken, masaya na ako.
Nakangiti ako habang binabasa ang mga messages.
Nsa ganung ayos ako siguro nung makita ako ni Irish.
"Uy anong nginingiti ngiti mo dyan? Parang kinikilig ka pa." tukso nito.
Umiling ako. "Wala may naalala lang ako." palusot ko.
Tumawa siya.
"Naala mo ang honeymoon niyo." tukso ulit nito.
Tumawa rin ako. Pakiramdam nagblush talaga ako.
"Uy hindi ah!" natatawa kong sabi.
Tumingin si Irish saken.
"Ang swerte ni Russell ha, blushing ang bride niya." biro nito.
Ngumiti lang ako at nagsimulang kainin ang sandwich na binili ko.
Pinagmasdan ko si Irish.
May asawa ito at isang anak.
Bata pa siya nung mabuntis.
Sa nakikita ko sa kanya mukha naman siyang masaya sa buhay niya.
At kaya niyang ibalance ang pag aaral at pagiging ina.
How is she as a wife?

Naasikaso pa ba niya ang asawa niya kung puro anak niya at pag aaral ang pinag k
akaabalahan niya.
Nagtaas siya ng tingin.
Nahuli niya na nakatingin ako sa kanya.
"Ano yun? May sasabihin ka ba?" nakangiting sabi nito.
Pa'no ko ba sisimulan.
"Naisip ko lang, pa'no mo namamanage yung time mo. Kasi sobrang busy tayo dito s
a school tapos may baby ka pa?" sabi ko.
Tumawa ito pero patuloy pa rin siya sa pagsusulat.
"Alam mo, nung una akala ko hindi ko rin kaya, pero pag andun ka na sa sitwasyon
na yun, yung no choice ka na kundi tanggapin at gawin, regardless kung kaya mo
itong ihandle o hindi, magugulat ka na lang at the end of the day sa sarili mo.
Kahit ikaw hindi ka makapaniwala na nakaya mong ihandle ang mga bagay na yun."
Kung titingnan mo siya parang she's taking everything lightly.
I want her to be my friend.
Friend ko pa rin si Jess pero I need someone who can undesrtand me, yung pareho
kami ng sitwasyon.
Siya kasi yung tipong madaling makagaanan ng loob at yung tipong pwedeng pagsabi
han ng sikreto gaya ni Jess.
As a new wife, marami akong gustong itanong sa kanya.
Nakakahiya baka kung ano isipin niya.
"Ano yun wag ka nang mahiya." natatawang sabi nito.
Wala pa nga akong tintanong nahulaan na niya na may itatanong ako.
Tumahimik ako.
"Uy ano yun?' tanong nito.
Ngumiti ako.
"Hindi wag na lang." hindi ko talaga kaya nahihiya ako.
Tumingin siya saken.
"Tungkol saan ba?' tanong ulit nito.
Pa'no ko ba sasabihin kung tungkol saan.
"uh..."
Inilabas niya yung mga notes niya.
"Tungkol sa sex ba?" kaswal na tanong nito.

Pakiramdam ko namula ako.

Tumawa siya.
"Kung makapag blush ka iha para kang hindi galing sa honeymoon." asar nito saken
.
Yumuko lang ako.
"Anong gusto mong malaman? Wag ka nang mahiya. Pareho lang tayong may asawa." sa
bi nito.
Oo nga pala.
May asawa na ako.
Tumingin muna ako sa paligid baka may makarinig.
"After ba ng kasal niyo, gaano kayo kadalas mag...mag..."
Di ko tlaga masabi.
"Gaano kami kadalas magsex?" parang normal lang na mga salita ang binibitawan ni
to.
Ngumiti lang ako.
"Alam mo, hindi naman tlaga kami nagkaroon ng honeymoon kasi buntis na ako. Naun
a na ang honeymoon actually." tumawa ito.
"We've been doing it for almost 4 years. Unexpectedly nabuntis nga ako. At tungk
ol sa tanong mo, nung una namin itong ginawa, akala ko hindi na msusundan pa uli
t ksi sobrang takot ko kasi nga nag aaral pa kami pareho. Pero the more the inii
wasan nmin ito, the more na namimiss naming gawin. So ganun, naging habit namin
ito."
Halos lahat ng kakilala ko they're doing it even few months after na maging sila
. Kahit si Jess. Pero iba kasi kami ni Vince. We're both holding back kahit na m
araming beses na muntik na naming gawin ito. Yung iba nga hindi naniniwala na hi
ndi pa namin nagagawa ito. Kasi sa loob ng apat na taon imposible na kahit isang
beses eh walang nangyari. Pero wala talaga. But Vince and I talked about it. Ka
hit na nagkakahiyaan pa kami. That we can do it sa last year namin sa college an
d we even planned of living together after graduation. Pero hindi na nga nangyar
i.
"Siguro dati nung nagkaroon kami ng place, we're doing it as often as we like. E
specially pag wala kaming pasok." patuloy ni Irish sa pagkukwento.
Napaisip tuloy ako.
Normal lang pala yun.
Akala ko hindi kami normal ni Russell.
Si Russell lang pala ang akala ko hindi normal hahaha.
Minsan kasi wag lang kaming magdidikit tlaga at dun ang punta namin.
"Alam mo ienjoy niyo na muna ang sarili niyo kasi pag nagkaanak na kayo iba na r
in ang focus niyo lalo ka na." sabi nito.

Pinaalala pa niya ito.

Tsaka ko na ito iisipin pag andyan na.
Darating din ako sa point na yun.
"Normal lang ba yung everyday na..na ganun." tanong ko.
Hindi ko pa rin masabi ng derecho.
"Sa kaso niyo siguro oo kasi bagong kasal pa lang kayo."
Ganun? Pag matagal ng kasal hindi na ganun?
"Healthy ba yung ganung...."
Realtionship ba ang ibig kung sabihin? Na sexual relationship lang ang meron kam
i?
Wala nang iba.
May naramdaman akong kirot sa dibdib ko.
Masakit.
"Kung mutual siguro yung feeling niyo, oo." napatingin siya saken
Anong ibig niyang sabihin.
Napakunot noo ako.
"Dapat gusto niyo at naeenjoy niyo pareho ang ginagawa niyo. Kasi kung napipilta
n lang ang isa o kaya nagsasawa na na sa ginagawa,hindi naman maganda ang ganun.
"
Napaisip tuloy ako.
"Bakit nagsasawa ka na ba?" tanong nito.
Nagsawa na ba ako?
I don't think pagsasawaan ko ang isang kagaya ni Russell.
O kaya kung ano man ang gawin niya.
Mahal na mahal ko siya.
"Hindi naman." maikli kong sagot.
"Si Russell kumusta naman?" tanong ni Irish
Ano ba ang gusto niyang itanong?
"What do you mean kumusta naman?"
Gaya ni Jess tinatanong niya rin kung how was he?
ganun ba yun?

"Ikaw tlaga hahaha wag na nga. Hindi ka pa nga sanay." naiiling na sabi nito.
"Alam mo ganyan din ako nung una nahihiya rin akong pag usapan ito pero nung tum
agal na parang normal na lang ito."
Siguro nga.
Para siyang si Jess. Normal na lang na pag usapan ang mga ito.
Naalala ko nung nagkwento ito nung first time nilang gawin ni Ambrose.
Naloka talaga ako.
May detalye pa siya talaga.
Hindi ko na kinwento kay Vince noon at baka mainggit hahaha!
Magtatanong pa sana ako nang makakakita ako ng asungot.
Tumahimik ako.
At as usual umingay na naman ng bahagya sa cafe.
Pag dumarating siya umiingay talaga ang paligid.
Maya maya lumapit ito.
"hey..."
Umupo siya sa tabi ko pero si Irish ang kinakausap.
"I'm not available next week, my practice kasi kmi. But I can provide a place, e
verything that you need. Yun na lang maicocontribute ko." bahagya siyang tumingi
n saken.
Deadma lang ako.
"Ah ganun ba? Ano sa tingin mo? Ok lang ba sayo?" saken nakatingin si Irish.
Tumingin ako sa kanilang dalawa.
"Actually, no offense ha, pero sa totoo lang kaya naman naming dalawa ni Irish."
mataray kong sabi.
Di siya nagsalita nakangiti lang ito nakatingin sa aken.
"May nakakatawa ba sa sinabi ko?" tanong ko.
Umiiling siya.
"Oo ikaw, nakakatawa ka."
Uminit ang ulo ko.
"Excuse me?' Mataray kung tanong.
Tumayo agad ito.
"Makaalis na nga. Baka makalmot pa ko dito. Ang sungit talaga. Kung di ka lang m
aganda." pabulong nitong sinabi yung huli pero narinig ko pa rin.

Ewan ko lang kung narinign din ni Irish.

Tumingin siya kay Irish.
"Just let me know kung kelan tayo mag sstart." sabi nito kay Irish.
Natatawa ito na nagmamadaling umalis bumalik sa pila sa counter kasama ng mga fr
iends niya.
"Tingnan mo to, bastos no?' sabi ko kay Irish.
Tama bang layasan ako.
Naiiling rin si Irish at nangingiti.
"Uy isa ka pa. Nahawa ka na ata sa asungot na yun." si irish naman ang napagbali
ngan ko.
"Alam mo kung wala ka pang asawa at hindi ko kilala si Russell, iisipin kong bag
ay kayo ni Seth."
Napanganga ako.
Ano daw?
"Oh, wag kang magalit saken. Sinasabi ko alng kung ano ang nakikita ko."
At ano ang nakikita niya.
"I think he likes you...."
I rolled my eyes.
"Ugh! Please, not him." maarte kong sabi.
Tumawa si Irish.
"I find him very attractive. Especilaly his eyes. When he looks, it's very sexy.
" malanding sabi nito.
Tumawa ako.
"Ikaw tlaga. Lagot ka sa asawa mo." biro ko.
"Its ok lang namam na magkagusto sa iba. Normal lang yun. Basta alam mo yung lil
itations mo." sabi nito.
Takte to si Irish mukhang BI pa saken to ah.
Palihim kong sinulyapan yung asungot sa counter.
Di nga makakaila na malakas ang appeal nito.
Siguro dahil celebrity ito.
Baka malakas umepal ang ibig kong sabihin.
Oo yun nga yun, epal. Mag kaiba naman yun sa appeal.

Pero hindi eh, malakas talaga yung dating niya.

Siguro dahil sa ubod ng yabang at bastos pa hmp!
Matangkad din ito. Pero mas matangkad si Russell ng konti.
Ang kulit lang ng buhok nito, parang skinned head na ewan.
Pero bagay ito sa kanya.
Nsa ganun akong pag iisip nung lumingon ito.
Taena nahuli niya ako na tinitingnan ko siya.
Nguimiti ito at kumindat.
Kapal talaga ng mukha.
Pinandilatan ko siya at inirapan.
Binawi ko agad ang tingin ko.
Umiiling ito na natatawa.
Diyos ko ba't ba sumulpot pa 'tong tao na'to sa mundong ibabaw.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Seth is already part of the plot. From the very start, I think one of the earlie
r chapters, I informed you that there'll be few more characters to come out. He'
s one of them. Hindi ko lang siya basta naisip na isingit.
Hanggang sa muli...
*-* fujeeko

*******************************************
[42] Chapter 38: Ohemgi!
*******************************************
A/N
It's just a short update! Thanks for reading!

-----------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

"Are you free this weekend?"

Huh? Ako ba ang kausap niya? Napahinto ako sa pagsisipilyo. Nakiramdam ako. Wala
namang tao sa pinto. Tumahimik ulit. Baka may kausap siya sa cellphone.

"Hey..." sabi nito sabay bukas ng pinto ng banyo na bahagyang nakaawang.

Nagulat ako.

"I said, are you free this weekend?"

Inulit nito ang tanong na parang naiinip sa sagot ko. Ako pala ang kausap niya.
Ang layo niya kasi akala ko may iba siyang kausap. Nagmumog muna ako bago ako su
magot. Humarap ako sa knya.

"Hindi ako sure. May activity kami para next week. Baka gawin namin kila Irish s
a weekend. Bakit mo natanong?"

Tumalikod ito at bumalik sa sala. Kinuha yung cellphone. Lumapit naman ako sa ka
nya.

"Gusto ko sanang mamili ng ibang gamit para sa bahay." sabi nito habang pumipind
ot sa cellphone niya.

Tumingin siya saken. Siguro napansin niya hindi ako sumagot.

"Tinatanong ni mommy kung kelan daw tayo lilipat dun sa bahay natin. Kaya naisip
ko na baka pwede ka sa weekend para makabili tayo ng iba pang gamit. Di pa ksi
kumpleto."

Oo nga pala, ito ang regalo nila samen sa kasal. Nawala na ito sa isip ko. Dapat
dun na kami tumutuloy ngayon gaya ng gusto ng mga parents niya.

"Ganun ba? After next week titingnan ko kung pwede ako." pagkasabi ko nun kinuha
ko ang bag ko at dumerecho ako dining table.

Magrereview ako ng konti bago ako matulog. May exam kasi ako bukas. Maya maya su
munod ito pero dumerecho siya sa ref. May sinalin siya sa baso. Umupo siya sa ta
pat ko. Softdrinks ang iniinom nito.

Tumingin ako sa kanya. Nakatingin lang din siya. Naninibago ako kasi ngayon lang
kami nag abot ng gising kami pareho. Himala maaga itong umuwi. Hindi naman kasi
ako matanong kung ano bang pinag kakabalahan niya nitong mga nakaraang araw. Pa
g nagtetext siya minsan sinasabi niya nasa school pa siya. O kaya minsan dumaan
siya sa office o kaya sa kanila.

"Kinukumusta ka pala ni mommy. Gusto niya dun tayo tumuloy next week."

Sinabi na rin ito saken ng mommy niya dati. Na gusto niya paminsan minsan dun ka
mi tutuloy. Namimiss niya daw kasi si Russell. Kasi kahit may sarili itong condo
umuuwi pa rin ito sa kanila ng at least twice a week. Sabagay malapit din ito s

a school.

"Sige aayusin ko yung mga gamit ko sa friday."

Nagsimula na'kong magbuklat ng notes ko. Nakaupo pa rin siya hindi pa umaalis.

"Wala ka bang gagawin?" tanong ko habang binubuklat yung notes ko

Tumayo siya.

"Marami. Di ko alam kung paano ko sisimulan."

Dumerecho ito sa sala at binuksan ang tv. Nagkibit balikat na lang ako. Marami p
ala siyang gagawin ba't di niya simulan para matapos siya agad. Bahala siya sa b
uhay niya.

Nagreview ako hanggang sa antukin ako. I decided to sleep nung mga pat 8pm na. I
nayos ko muna yung mga gamit ko para bukas. Tumabi ako sa kanya saglit. Maya may
a tumayo na ako.

"Inaatok na ako." sabi ko sabay hikab.

I was about to kiss him goodnight nung hawakan niya ako. Hinila niya ako paupo s
a tabi niya.

"Dito ka na muna humiga." sabi nito sabay turo sa sofa

Natawa ako.

"Baka gumulong ako sa sahig." biro ko sa knaya.

Tumawa rin siya.

"Andito pa naman ako eh. Mamaya bubuhatin na lng kita pag tulog ka na. Baka kasi
tamarin ako pag wala akong kasama." lambing nito.

Nag isip ako saglit. Ngayon lang ulit kami nagkasama ng ganito kaya pinagbigyan
ko na baka magtampo.

"O sige." sagot ko.

Humiga ako sa lap niya. Hinalikan

ang lumipas at nakatulog rin ako.
katulog pag bukas ang TV. Lalo na
. Nakatulong siguro ang paghaplos
ya ako inantok agad.

niya ako noo. Hindi ko alam kung ilang minuto

Hindi ko naman masabi sa kanya na hindi ako ma
sa Crime and Suspense na chanel pa siya nanood
niya sa ulo ko at paghagod niya sa buhok ko ka

Paggising ko nasa kama na'ko. Tumingin ako sa oras. 1am na. Nakita ko si Russell

nagsusulat sa maliit na study table sa loob ng kwarto. Hindi pa rin siya natutu
log.

Kinuha ko ang cellphone ko sa mesa sa gilid. Low bat na pala ako. May isa akong
missed call. Number lang. Sino kaya ito. May isang text. Huh? Pa'no kaya nalaman
ng asungot na'to yung number ko.

Tumingin ako kay Russell. Mukhang busy ito at hindi niya napansin na nagising ak
o. Humiga ulit ako at pumikit.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ang sakit ng ulo ko parang sasabog. Inaatake na naman ako ng migraine . Pero hin
di naman ako puyat. At lalong hindi naman ako gutom. Yun kasi ang madalas na tri
gger factor ng migraine ko.

Lumingon ako sa katabi ko. Nakadapa ito at tulog na tulog. Anong oras na kaya na
tulog 'to. Makabangon na nga. Dumerecho ako sa banyo para maghalungkat ng gamot
sa medicine cabinet. Isa na lang pala ang stock ko ng mefenamic. Makabili na nga
mamaya.
Makaligo nga muna baka mabawasan ang sakit ng ulo ko. Di kaya sobra ako sa tulog
. Pero hindi naman, tama lang ang oras ng tulog ko. Tsaka lagi namang ganun ang
oras ng pagtulog ko. Aaah, kung ano ano naisip kung dahilan ng migraine ko.
Hmn...magdedress ba ko o skirt at blouse?
Ngayon lang ata ulit ako nagdalawang isip kung ano ang isusuot ko. Madalas kasi
pag dress ang naisip kong isuot ay ito talaga ang gusto ko. Walang second though
ts kumbaga. Alam ko na. Isang pair ng leggings na gray at white na blouse ang na
pili kong isuot.
Matagal tagal na rin kasi akong hindi nakapag suot ng ganito. Madalas palda at d
ress na maiiksi. At madalas magreklamo si Russell dito. Hindi daw ba ako nasisil
ipan sa sobrang iksi ng suot ko. Sabi ko nakacycling naman ako sa loob. Kahit hi
ndi. Sana naman matuwa siya sa suot ko kahit papano.

Pagdating ko school napansin ko agad ang malaking streamer na nakakabit sa gilid

ng school. Announcement ito tungkol sa world tour nila asungot. At mukhang todo
suppprt ang school at pumayag ito na ikabit ang steramer sa may gilid ng univer
sity mismo.
Sosyal ha. World tour? Hindi ko ineexpect na ganun sila kasikat para magkaroon
ng world tour. Ni hindi ko nga sila kilala. Ibig sabihin parang kalevel nila ang
Bigbang at JYJ? Duh, hindi naman siguro. Siguro sikat na nga sila pero small ti
me lang. Hmp! Histura lang niya.
Pagkapark ko ng kotse, nilapitan ko ang streamer. Gosh fully booked sila. Febru
ary ang start ng European tour. Ang aga namang ipost ang streamer na'to eh mata
gal pa pala to. Pero wow ha! Ilang countries din ang pupuntahan nila. Ibang leve
l pala tong si asungot. Kaya pala sobrang yabang.

Aba kung ganun ito na ang huli na magiging kagrupo ko siya sa mga activity dahil
hindi na ako makakapayag pa sa susunod. Ano siya sinuswerte. Mawawala siya ng
ilang buwan tapos maiiwan sa mga kagrupo niya ang lahat ng gawain. No way!

Nainis na naman ako sa kanya. Parang hindi naman fair ang school na to kung lagi
na lang silang bibigyan ng consideration . Lahat naman nagpapakahirap para puma
sa at grumadweyt.
Pagpasok ko sa room, marami rami na rin ang mga estudyante. Wala pa si Jess. Wal
a rin si asungot. Sana hindi ko siya kaklase. ngayon. Napakaaga pa para mabad t
rip.

Quarter to eight na wala pa rin si Jess. Bakit kaya? Hindi yun umaabot ng ganito
kalate. Basta may allowance ito lagi sa oras at pinakamaiksi na yung 15 minutes
before class.

"Nagtext ba sa'yo si Seth kagabi? Ang kulit kasi kaya binigay ko yung number mo.
Tsaka naisip ko na baka ok lang din sa'yo tutal kasama natin siya sa activity."
si Irish.

So siya pala ang salarin na nagbigay ng number ko sa asungot na yun.

Ngumiti lang ako. "Oo. Ok lang tama ka bka nga kailnganin ko nga." Ayoko na kasi

ng pag usapan ito.

Maya maya dumating na yung professor namin. Wala pa si Jess. Nilabas ko yung pho
ne ko baka nagtext. Pero wla. Naku malolowbat na ata ako. Wag lang siyang tatawa
g at mag eempty na'to.

Nagsimula na ang klase pero wala pa rin si Jess. Di ko maiwasang hindi mag alala
. Major subject kasi ito at hindi siya palaabsent. Tsaka minsan nagsasabi siya s
aken sa text o kaya tatawag ahead of time kung maleletlate ito. Pero ngayon kahi
t tawag o text wala.

Tatawagan ko na lang siya mamaya. Sad naman ako. Pero natuwa naman ako kahit pap
ano kasi wala si asungot. Buti na lang hindi ko siya kakalse hahaha.
Nsa kalagitnaan ng discussion ng....

May asungot na pumasok.

Talaga naman. OK na eh. Maganda yung sikat ng araw eh.

"Mr Borromeo, you don't have to attend this class anymore if you want to. After
ng project na pinapagawa ko sayo, you have the option na wag na itong pasukan s
ince incompelte ka lang naman last semester sa subject na'to. Pero kung gusto m
o ok lang din. Ang concern ko lang sa gaya mong hirap sa schedule kagaya ng iban
g working students eh para magamit niyo ang oras na ito sa iba pang bagay."

"It's ok maam. Wala naman po akong ibang gagawin." sagot nito.

Tiningnan ko siya ng masama.Pwede naman pala siyang hindi pumasok eh. Humabol pa
talaga. Nakakainis.

Nainip tuloy ako sa klase. Nawalan ako ng gana. Bukod sa wala si Jess, dumating
pa tong asungot na'to. Buti na lang malapit na ang time.

Nagvibrate yung phone ko.

Baka si Jess na'to.

Pasimple kung nilabas ito. Tumatawag si Russell. Ang aga namang nagising nito. $
hit baka mag empty ako. Bakit kaya? Teka, mag eexcuse ba'ko at lalabas para sagu
tin o ikakacancel ko.

"Hindi mo ba alam na bawal ang cellphone sa loob ng klase."

Muntik akong mapatalon sa gulat. Bwisit tlaga tong asungot na'to. Alam ko na'to
eh. Teka, umatras muna ako ng konti bago lumingon sa kanya. Tama nga ako sobrang
lapit naman ng mukha niya saken. Feeling ko nga kung text ang tinitingnan ko sa
phone ko malamang nabasa pa niya ang message. Tumigil sa pagvibrate ang phone k
o. Binaba na ni Russell. Hinarap ko siya.

"Alam mo, wala kang pakialam. Tsaka pwede ka tigilan mo yang kadidikit saken ng
ganyan at di tayo close. Naalibadbaran ako sa'yo alam mo ba yun?!"

Kung nagulat ito, mas nagulat si Irish na katabi ko. Di ko na kasi napigilan yun
g sarili ko. Pero di ko talaga alam kung sa adobe ba to pinaglihi o kaya sa marm
ol at napakapal ng mukha. Nagulat siya saglit lang, pero nakabawi ito agad.
"Ganun ba? Bakit hindi pa tayo pwedeng maging close? Tinext nga kita di ka naman
nagreply." pang aasar niay saken at lumapit pa ulit ito at tumitig sa mukha ko.

Sarcastic ako na ngumiti.

"Ang tindi mo rin noh. Hindi mo ba alam na bago maging close dapt nagiging frien
ds muna. Eh hindi nga tayo friends diba, close pa kaya?"

Tumawa ito.

"Alam mo pwede rin naman tayong maging friends. Ikaw lang tong laging masungit s
aken. Kung naiinis ka pa rin saken dahil sa nangyari sa library, ok, Im sorry ku
ng naistorbo kita that time o kya nainis kita. Ok na ba sa'yo yun?"

Nagbago ang expression ng mukha nito. Parang maamong tupa naman ang drama. Akala
mo madaan mo ko sa pagpapcute na ganyan.

Inirapan ko siya. "Whatever!" mataray kung sagot sa kanya.

Tumawa siya ng mahina. Pinagpatuloy ko ang pagsusulat. Hindi naman na siya nangu
lit. Pagkatapos magsulat ni ma'am ng assignment sa board nagpaalam agad ito.

Nag alisan na rin ang ibang naming mga kaklase at ako na lang ang natira. Inayos
ko ang mga gamit ko pagtapos tumayo na ako.

Nagulat ako. Si asungot hindi pa rin pala lumalabas. Hawak nito ang cellphone ni
ya. Maya maya tumayo na rin ito. Hindi ko siya sinulyapan. Papunta na ko sa pint
o ng tinawag niya ako.

"Hey!"

Ano na naman! Bahala ka. Deadma lang ako.

"Haley!" napalakas yung tawag niya na parang warning. ito

First time niya akong tawagin sa pangalan ko. Parang ang sarap pakinggan ng bigk
as niya ng pangalan ko. Pero dahil naiinis ako sa kanya hinarap ko siya na nakap
ameywang pa.

"Ano na naman?!" gigil na sabi ko.

Lumapit siya saken.

"Tumingin ka sa likod mo." sabi nito.

Hindi ako sumunod sa sinabi niya.

"Wag mokong pinagloloko ha." banta ko sa kanya.

Sumeryoso yung mukha niya. "Hindi kita pinaglololoko. Kung ayaw mong maniwala ba
hala kang magkalat dyan." Pagkasabi nun iniwan ako at nagsimula siyang maglakad
palabas.

Parang galit pa siya. Ano kayang sinasabi niya na tingnan ko sa likod ko.

OMG!!!

Panic mode

May stain ako.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hopefully I can post an UD in the middle of the week just like before.
Thank You.

Hanggang sa muli.....
*-* fujeeko

*******************************************
[43] Chapter 39: Friends?....

*******************************************
A/N

Another short UD. In every story hindi lahat po ng pagkakataon ang bida eh kaila
ngan nasa bawat eksena. Kahit sa mga movies. May mga eksena na hindi sila kailng
an talaga at may mga ibang character naman na kailngang ipakilala na kailngan di
n po sa kwento. Don't worry po, Russell will on the next chpter, hopefully this
weekend. And nafefeel ko na, ito na talaga. Malapit ng matapos ang kwento. May
3 more characters na lalabas ba. I think sila na yung last na susulpot.
Maraming salamat po sa inyong lahat!

May pic po pala yung ex ni Jess sa gilid....si Ambrose-->

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

JESSICA'S POV

Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyari. Bumangon ako at dinampot ang blo
use na hinubad ko kagabi. Isusuot ko na sana ito ng maramdaman ko ang kamay ni A
mbrose na yumakap sa beywang ko. Marahan niya akong hinila pahiga.Yumakap siya s
aken at sinimulan akong halikan sa leeg.

Kahit anong pagtanggi ng isip ang gawin ko, iba ang reaksyon ng katawan ko. Napa
kit ako at napawak sa ulo niya. Marahang humahaplos ang kamay niya sa tyan ko pa
akyat sa dibdib ko. Hinawakan ko ang kamay niya para pigilan ito.

"I gotta go." blanko ang expression ng mukha ko habang nakatingin sa kanya.
Kailangan kong pigilan ang sarili ko baka kung saan na naman kami makarating. Ni
yakap niya ako palapit sa kanya.
"Sobrang aga pa. 5am pa lang. Maya mayang konti pwede." pakiusap nito.
Bumangon ulit ako at sumandal sa headborad ng kama.
"Kailangan nating umalis ng maaga kasi kung hindi for sure I will miss my first
class. May exam din ako mamayang hapon. Kailangan kong magreview."
Hindi siya sumagot. Pero bumangon na rin ito. Umupo siya sa tabi ko.
"Wala ka bang pasok?" tanong ko sa kanya.

Ngumiti ito at inakbayan ako.

" Meron. But with this chance that I have now with you, I'd rather miss all of i
t."
Iniharap niya ako sa kanya. Tumingin siya sa mga mata ko.
"You don't know how much I waited for this moment. I thought hindi na mangyayari
pa ito. I missed you so much." puno ng emosyong sabi nito.
I felt his lips on mine once more. Marahan ko siyang itinulak baka madala ako. P
ero bakit ganun? Unti unting bumabalik ulit ang sakit na naramdaman ko noon. Aka
la ko naka move on na'ko. Hindi pa pala. Bakit parang hindi man lang nabawasan a
ng sakit na nararamdaman ko. I tried to hold back the tears. Hindi niya dapat ma
kita na umiiyak ako. Tapos na ang lahat samen.
"Sana hinyaan mo na lang ako. Kung kelan nasanay na ako ng wala ka." sumbat ko s
a kanya.
Nawala ang ngiti sa mukha niya.
"That was my original plan. To let you go. That I will keep my distance. Not unt
il I saw you with that guy. I can't bear to see you with someone else. And I und
erstand how it feels to be hurt. And i understand you. And I'm so sorry I've cau
sed you so much pain."
Hindi ko na napigilan ang mga luha ko.
"I already made a decision. Kahit paulit ulit mo akong ipagpatabuyan hindi pa ri
n ako titigil. Kung noon sumuko ako at hinayaan kita ng ilang buwan para balewal
ain ang mga pkiusap ko na bigyan mo ulit ako ng isang chance. Ngayon I don't car
e kung gaano ako katagal mag aantay. Kung kelan mo ko handang patawarin at kung
kelan mo'ko matatanggap ulit. At kahit paulit ulit mo ulit akong ipagtabuyan wal
a akong pakiaalam. Handa kong tanggapin lahat. And I'm willing to wait kahit kaa
no pa katagal. I won't give you up."
Kung kanina tahimik lang akong lumuha. Ngayon hindi ko na mapigilan ang humagulg
ol. Sobrang sakit pala. Na malaman mo na mahal ka pa rin ng taong mahal mo at pa
tuloy mo ring tinatanong ang sarili mo kung ba't nagawa ka niyang lokohin. Hinar
ap ko siya.
"Pero bakit mo nagawa saken yun? May nagawa ba'ko na hindi mo nagustuhan? O may
hindi ako nagawa. Kulang pa ba, ibingay ko naman lahat lahat sa'yo di ba?"
Pinunasan niya ang mga luha ko.
" It's not your fault. Ako lahat ang may kasalanan. I was thankful sa binigay mo
ng tiwala saken kahit na hindi ko deserve ito. Kaya pinagsisihan ko lahat ng na
gawa ko. It's still you, no one else. I love you so much."

Sa isang part ng isip ko gusto kong matuwa. Na mahal pa rin niya ako. Pero hindi
ito sapat para makalimutan ko agad ang mga nagawa niya. Gustuhin ko man masaki
t pa rin.

"And I'm sorry it was too harsh para sapilitan kitang dalhin dito. There is no o
ther way. I waited for days pero di kita matyempuhan na walang kasama. Especiall
y these past few days nakikita ko na hatid sundo ka ng lalaki na yun. I was ther
e everyday waiting for you sa labas ng school. Sa tapat ng bahay niyo. Siguro it
was the perfect nung makita kitang lumabas kagabi. "
Oo, perfect time unggoy ka. Magsisimba dapat ako. Nagulat na lang ako may humara
ng sa dadaanan ko. Akala ko holdaper. Sisigaw na sana ako. Hindi ko kasi siya na
kilala. Nakacap kasi siya at nakashade eh 7pm na ng gabi. Sabi niya mag uusap la
ng daw kami at saglit lang. Wala akong nagawa at sumama sa kanya.
Dinala niya ko sa resort nila sa Laguna. Dito rin kami ng celebrate ng 2nd month
namin. This is where we spent our first night together. And that was when I gav
e everything to him. Everything.
"I'll let you cry this time. And I'm not gonna promise that you'll never cry aga
in. But one thing I can promise, I'll do everyhting not to hurt you again. And I
'll do evryhting para bumalik ulit yung trust mo saken. Para mahalin mo ulit ako
."
Tumingin ako sa kanya. Gusto kong sabihing walang nagbago. Na mahal na mahal ko
pa rin siya. Pero sa naging mapait na karanasan ko sa kanya napigilan ko ang sa
rili ko para sabihin ito sa kanya. Hindi niya kailangang malaman sa ngayon kung
ano ang tunay kong nararamdaman para sa knya. Oo, binigay ko ulit ang sarili ko
sa kanya, nagpakatanga na naman ako. Pero hindi ibig sabihin handa ko ulit ibig
ay ang puso ko, ang pagmamahal ko. I'd rather keep it to myself.
"Naguguluhan ako. Sa totoo lang hindi ko na alam kung ano ang totoo sa mga sinas
abi mo. Gusto kong makapag isip."
"I understand. Tell me, anong kailngang kong gawin." sabi nito.
Tumingin ako sa kanya ng derecho.
"Layuan mo na ako. Huli na'to. Napagbigyan na kita siguro naman titiglan mo na a
ko. Kung talagang mahal mo ako pabayaan mo akong magsimula ulit. Nakaya kong mag
isa nung mawala ka. Sorry pero hindi ko na kayang magtiwala pa sa'yo."
Nagulat siya sa sinabi ko. Ako rin nagulat sa mga sinabi ko. Gusto kong magsimul
a ulit. Mas madaling magtiwala kesa magbalik ng tiwala. Si Tyler. Unti unti, nat
ututunan ko na siyang mahalin. Sabi niya willing siyang mag antay.
"You know that I can't do that. At alam ko na mahal mo pa rin ako. I can tell by
the way you kiss me. And the way you respond to my touch. Just like before. Wal
a lang ba sa'yo lahat ang mga nangyari kagabi?"
Siya pa ang may ganang sabihin saken ang mga bagay na ganyan.
"Kung sabihin ko sa'yong oo. Sa sinasabi mo ngayon parang ayaw ko atang maniwala
sa sinasabi mo na hindi mo minahal ang babeng yun. Kasi i can tell by the way y
ou kiss her. How you respond to her touch." sarcastic kong sagot.
He was helpless. Kasi totoo ang sinasabi ko.
"Magkaiba yun Jess. Lalaki lang ako."
Tumingin ako.
"Kung yun ang dahilan mo, lalaki ka lang, kung ganun wag mong bigyan ng ibang da
hilan ang mga nagyari. Hindi ako lalaki, pero tao rin lang naman ako. Nagkakamal

i rin. At kung inisip mo na magbabago sa isang iglap ang mga nagawa mong pagkaka
mali dahil sa nangyari ngayon nagkakamali ka."

Lalaki lang siya. Bakit porke't babae ako wala rin akong kahinaan.

"God knows I didn't plan for this to happen. I just wanted to be with you. To ta
lk to you. But....I just missed you so much and I couldn't keep my hands off you
. Nagawa ko yun kasi mahal na mahal pa rin kita Jess."

Oo inaamin ko, si Ambrose ang weakness ko. Noon, hanggang ngayon. Kahit sa panah
on ng break up namin, umaasa ako na isang araw balikan niya ako at magiging maay
os ang lahat. Pero para sa isang taong kagaya ko na lubos na nasaktan, hindi pal
a ganun kadali. Mas maganda pala ang mangarap minsan. Kasi dito, magagawa mo lah
at ng gusto mo, pwede mong makasama at taong mahal mo. At hindi ka masasaktan.

"Tama na, please ihatid mo ako. At nakikiusap ako, wag ka na ulit magpapakita pa
saken."
Yumuko siya. Kuyom ang mga palad nito. Maya maya tumayo na siya.
"Get dressed. Ihahatid na kita. Sorry pero hindi ko kayang gawin ang sinasabi mo
. You may control my heart, pero ako pa rin ang magdedesisyon kung ano ang gust
o kong gawin. Sabi ko naman sayo kahit paulit ulit mo akong ipagtabuyan wala ako
ng pakialam. Gagawin ko ngayon ang sana dapat matagal ko ng ginawa. Sana hindi k
o na lang sinunod dati ang mga pakiusap mo. Dapat hindi ko na pinaabot ng ganito
katagal. "
Ilang oras na ang nakalipas ng ihatid ako ni Ambrose. Nakatitig lang ako sa kisa
me. Wala naman talga akong balak pumasok ngayong umaga. Gusto ko lang makaalis s
a lugar na yun. Baka kapag nagtagal pa kami dun ay hindi ko mapigilan ang sarili
ko at maulit na naman ang nangyari kagabi. Akala ko mag uusap kami. Pero hindi
ito nangyari. Hindi maikakaila na nasabik kami sa isa't isa.
Ano ba tong nangyayari saken. Masaya naman ako kay Tyler nung hindi pa siya nagp
apakita. I like him a lot. Pero hindi ko pa siya mahal. Siya ang bukod tanging l
alaking nakakaalam ng lahat tungkol sa pinagdaanan ko. Siya ang kaisa isang lala
king pinagkatiwalaan ko bukod kay Ambrose. Tinaggap niya ako kung ano ang nakara
an ko. At handa siyang tulungan ako na makalimutan ito.

Bumagon ako. Kaingan kong pasukan ang susunod ko na subject. Hindi pwdeng magkul
ong lang ako dito ngayon. Baka mabaliw ako sa kaiisip. Anong paliwanag ang gagaw
in ko kay Haley. Hindi man alng ako nagtext sa kanya. Hanggnag ngayon kasi naka
off pa rin ang phone ko.Malamang nag aalala na yun.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV

Pa'no ako lalabas nito ngayon ako na lang mag isa. Hindi na'ko nag isip. Lumakad
ako palabas ng pinto.
Kalalabas lang ni asungot.
"Psssssssssst!"
Huminto siya saglit pero di siya lumingon at naglakad ulit. Dinedma niya ako.
"Hoooy!" tawag ko ulit.
Lumingon ito pero mamaya maya tumuloy ulit sa paglalakad.
Ampu!
"SETH!!!"

Sa tingin ko napalingon yung isang estudyante na dumaaan sa lakas ng tawag ko. L

umingon siya pagtapos naglakad ito palapit saken.
"Kanina pa kita tinatawag eh!" reklamo ko sa kanya.
Nagulat ako nang ilapit niya yung mukha niya sa mukha ko. Napaatras ako ng konti
.
"First, hindi ako aso para sutsutan mo. Second, hindi hoy ang pangalan ko. Third
, pwede mo naman pala akong tawagin sa pangalan ko bakit hirap na hirap kang gaw
in 'to. Ganun ba tlaga katindi ang galit mo saken. Nag sory na'ko di ba?" seryos
ong sabi nito
Hindi ako nakakibo. Nakayuko ako. Galit ba siya? Hindi kasi ako sanay na seryoso
ang mukha nito. Lagi kasi itong nakangiti saken.
"Pasensiya ka na." yun lang ang nasabi ko.
Parang napahiya ata ako dun.
"Now what?' sabi nito.
Ngumiti ako ng pilit sa kanya.
"Hindi ok lang, di bale na. Pasensiya ka na ulit. Sige pwede ka ng umalis."
Sa totoo lang hindi ko alam kung pa'ano ako lalabas sa room kung hindi niya ako
tutulungan. Pero nakakahiya naman sa kanya tapos hihingi pa ako ng pabor. Inaant
ay ko siyang umalis muna bago ako bumalik sa upuan ko. Baka makita na naman niya
yung tagos ko nakakahiya talaga. Pero hindi pa rin umaalis. Tumingin ako sa kan
ya.

"Alam ko naman na hindi ka makaalis dito ng mag isa ka lang. I was just testing
kung gaano kalaki yung galit mo at kung hihingi ka ng tulong saken. Pero either
way, babalik naman talaga ako to help you kahit na sungitan mo pa'ko."
Errrr...naguilty tuloy ako. Mabait naman pala ito kahit papa'no.
"So, how can I help?" tanong nito.
Hindi pa rin ako sumgot.
"Wag ka nang mahiya." sabi nito.
Baka hindi diya pumayag eh.
"Wag na lang, ok lang ako. Ako na lang bahala."
"C'mon. Anything. Just tell me."
Bumwelo muna ako.
"Pwede ko bang hiramin yung jacket mo?"
Nanlaki yung mata nito.
"Whaaat!?" gulat na sabi nito.
Sabi ko nga hindi siya papayag.
"Sabi ko nga di bale na lang di ba."
Pangatlong beses na'kong napahiya ngayong araw sa asungot na'to.
"No, I mean, anong...gagawin mo sa jacket ko."
"Itatali ko sa beywang ko para matakpan yung likod ko."
"Ano!?"
Alam ko naman ang iniisip niya. Baka malagyan ng dugo yung jacket niya at parang
nandiri ito. Di ba nakakahiya.
"Don't worry lalabhan ko naman eh. O kaya pag kaya ng jacet mo na takpan yung li
kod eh di isusuot ko na lang."
Ano pa nga ba ang magagawa ko. Kahit nga magmakaawa ako ngayon sa kanya gagawin
ko. Bat kasi ngayon pa wla si Jess. Maya maya hinubad nito ang jacket niya at in
abot saken. Kinuha ko ito.
"Thanks." nahihiya kong sabi.
"Sasabayan na kita palabas.' sabi nito.
Tumango ako.
Tinantya ko kung mahaba yung jacket niya. Pwede. Isinuot ko ito tpos sinilip ko
yung likod ko. Ang laki naman pala ng jacket na to lagpas pa. Pagtingin ko sa ka
nya nakangiti ito na nakatingin sa saken. Parang tuwang tuwa siya sa nakikita ni
ya.

"Bakit?" tanong ko.

Umiling ito.
"Nothing. It's just that.....my jacket looks good on you." sabi ntio.
Natigilan ako. Ganun din ang sinasabi ni Russell pag suot ko ang shirt niya. Nai
lang ako. Ngumiti lang ako tapos kinuha ko na yung mga gamit ko at sumunod sa ka
nya palabas. Sumabay siya saken hanggang sa ladies room. Ngayon ano na.
Ah alam ko na. Pumasok ako sa cubicle at hinubad ko yung blouse ko na may tagos.
Mahaba kasi ito ksi naka leggings lang ako. Sinuot ko yung jacket ni asungot. N
ilabhan ko lang yung part na may tagos gamit ang handsoap. At pagtapos tinapat k
o sa dryer.
And voila! Parang walang nangyari.
Girls scout ata to hahaha. Sinuod kong hinubad yung leggings. Ganun din ang gina
wa ko. Buti na lang may vendo dito sa loob ng mga tissue at napkin. Siguro mga a
lmost 30 minutes din ako sa loob. Di bale mamaya pa naman ang next class ko. Ma
y 1 hr pa ako. Sasaglit muna ako sa condo para makapg palit ng tuluyan.
Paglabas ko ng CR.
"Anong ginagawa mo dito?'
Si Seth nakatayo sa harap ng pinto ng ladies room. Naglalaro ito sa cellphone ni
ya.
"I'm waiting for you."
Akala ko umalis na ito.
"Hindi ko kasi alam na inaantay mo ako kaya hindi ako nagmadali. Tsaka sabi ko n
aman sa'yo lalabhan ko na lang tong jacket mo. Uuwi ako sa condo at kahit ngayon
g araw din na'to ibabalik ko sa'yo. Idadryer ko na lang para mabilis matuyo."
Ngumiti lang siya at kinuha ang jacket sa kamay ko.
"Don't worry about it. Ok lang."
Ano kayang nakain nito. Kanina lang parang diring diri siya at parang ayaw ipaga
mit ang jacket niya. Tumingin siya saken. Parang tinatanong nito kung paano pala
ako pag kinuha niya yung jacket niya. Ngumiti ako tapos tumalikod ako sa kanya.
"Wooah!! What did you do?" amazed na sabi nito.
"It's a scret." sabi ko tapos nagsimula nakong maglakad papunta sa parking. Lumi
ngon ako.
"Thanks pala ha. Uwi muna ako."
Tumago siya at tumalkod na'ko.
"Haley!"
Lumingon ulit ako.
"Are we..good? Friends?" nag aalangang sabi nito.

Huminto ako.
"Basta hindi mo na ako aasarin." nakapameywang kong sabi.
Tumakbo siya palapit.
Pinagsaklop niyan ang dalawang palad niya sa harap ko at nag bow. Parang tanga.
"Promise." sabi nito.
Natawa kami pareho.
"Sige." sabi ko at umalis na'ko.
"Ingat." pahabol nito.
Hindi nako lumingon pero tinaas ko na lang yung kamay in response sa sinabi niya
.

Pagliko ko sa parking.....

"Jess!"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

By the way, regarding Russell's POV, I'm saving it for the last remaining chapte
rs. Wala muna siyang POV sa ngayon.

Hanggang sa muli.........
*-* fujeeko

*******************************************
[44] Chapter 40: A glimpse of his past...
*******************************************

HALEY'S POV

Giniginaw ako. Pero gumaang naman ang pakiramdam ko. Dumilat ako. Huh? Nasaan ak
o? Ah, oo nga pala nasa cilinic ako ng school. Di ko na kasi kaya ang sakit ng p
uson ko kanina. Ang lakas naman ng aircon dito tumatayo ang mga balahibo ko.

Tumingin ako bintana. Madilim na. Kya pala, past 6pm. Ganun ako katagal na nakat
ulog? Nakaantok kasi ang pinainom saken na pain killer. Makabangon na nga. Hinaw
i ko ang kurtina na tumatakip sa kama na hinigaan ako. Dumerecho ako sa counter
sa reception area ng clinic para kuhain ang bag ko.

"Kumusta na ang pakiramdam mo?" tanong ng nurse. Nguimiti ako. "Ok na ako. Nakat
ulog ako, medyo madilim na pala." nahihiya kong sabi.
Tumawa yung nurse. "Oo nga eh, nakatulog na rin yung boyfriend mo sa kaantay na
magising ka. Gigisingin sana kita kaso sabi niya wag na lang daw, antayin na lan
g daw niya na magising ka." sabi nito.

Andito si Russell? Nagpaalam na'ko sa nurse at nagmamadaling lumabas.. Paglabas

ko sa waitng area, nakaupo ito sa couch. May nakasalpak na headset sa mga tenga
niya. Tulog. Lumapit ako at umupo sa tabi niya. Pinagmasdan ko ang mukha niya. M
ay mga maliliit na balbas na tumutubo sa gilid ng kanyang mukha. Ganun ba siya k
abusy at kahit magshave man lang hindi niya magawa. Kawawa naman siya.

Hinawakan ko ang mukha niya at marahang hinaplos ito sa pag aakalang magigising
siya. Pero tulog na tulog ito. Tumingin muna ako sa paligid kung may tao. Ahihih
i, ayos wala. I gave him a long kiss on his lips. Huh? Tulog na tulog tlaga siya
talaga. Napasimangot ako. Pa'no na lang kung iba ngayon ang katabi nito na baba
e at bigla siyang hinalikan, ibig sabihin hindi ito magigising. Waaah! Baka mara
pe ang asawa ko ng wala sa oras! Ba't kasi napakamantika matulog ng lalaki na't
o. Nanggigil ako. Mahina kong tinapik ang pisngi niya ng palad ko. Tinaggal ko a
ng mga headset sa tenga niya.
"Russell.." tinapik ko pa ng mas makas ang pisngi nito. Mas malakas pa. Maya may
a dumilat na siya. Nanlaki ang mata nito nang makita ako.
"Ba't ka tumayo? Ok ka na ba? Kumusta na ang pikramdam mo?" puno ng pag aalalang
sabi nito.
Ngumiti ako. Sunod na sunod naman ang tanong niya.
"Ok na ako. Wala naman akong sakit talaga. Nagpahinga lang ako kasi di ko na kay
a yung sakit ng puson ko kanina. " sagot ko.
"Are you sure? Gusto mo pumunta pa tayo sa hospital para magpacheck ka?" suggest
nito.
Natawa ako. OA ha. "No need. Tihis is just normal. Ok na talaga ako." pagkasabi
ko nu tumayo na ako at marahan siyang hinatak patayo. "Let's go, madilim na."
Tumayo na rin siya at sumabay saken. "Pa'no mo nga pala nalaman na andito ako?"
naalala kong itanong.

"Sinabi saken ni Jess. I went ta your room para sunduin ka sana. Sinamahan niya
ako dito kanina kaso nga tulog ka. Umalis rin siya agad at nagmamdali mukhang ma
y lakad ata." sagot niya.
"Bakit mo'ko sinundo?"
Napahinto siya sa paglalakad. " Do I need to have a reason para sunduin ka? You'
re my wife.'"sabi nito.
Napakasarap namang pakinggan. Hinawakan ko siya ulit at nagsimulang maglakad. "H
indi naman. Nagtataka lang ako."
Naglakad na rin ulit siya. "I'm taking you to diner." sabi nito.
Napahinto naman ako. This is the first time he asked me out.
"Why?" nagtatakang sabi nito.
Umiling ako. "Wala naman." Ngumiti ako sa kanya. "Bilisan na natin para hindi ta
yo masyadong gabihin. May mga assignments pa'ko."
Sa isang malapit na Italian restaurant kami nagpunta. May reservation siya rito.
Kaya siguro siya tumatawag kanina. Pero hindi ko na tinanong. Medyo marami rin
ang mga kumakain. Hindi kagaya ng ibang restaurant na matagal dumating ang order
, dito siguro mga wala pang 10 minutes hinatid na yung food namin.
Light meal lang ang inorder ko. Simpleng Pasta Linguine with Scallops. Tsaka um
order din ako ng Picnic Salad. Wala kasi akong gana kasi meron ako. Dapat salad
lang ang oorderin ko kaso baka magtaka si Russell. Ininom ko yung pinili ko na d
rinks. Limoncello ang pangalan. Pwe! Takte ba't ganito ang lasa. Pagtingin ko ka
y Russell tumatawa siya.
"Ba't ka tumatawa?" naiinis kong tanong.
"Hindi ko rin kasi gusto ang lasa niyan. Ba't ba kasi yan ang inorder mo." pang
aasar nito.
"Malay ko ba! First time ko kayang kumain dito." bruhong 'to.
"Ba't di mo sinabi? Here..try this" natatawa pa rin siya. Inabot nito ang drinks
niya at pinalit niya sa drinks ko.
Ininom ko yung binigay niya. Hmn..masarap, manamins tamis.
"Is it good? Kung ayaw mo oorder ulit tayo ng iba." sabi nito.
"Hindi ok na'to. Pwede ba'ng isa pa nito? Ang sarap eh." natatawa kong sabi.
"Are you sure? Pwede kang umorder ng juice kung gusto mo. Baka mamaya mahilo ka
hindi ka na makatayo." sabi nito.
Alak pala to. Sige na nga juice na lang. Marami pa akong gagawin. Kinuha ko ulit
yung menu. Ito kaya Organic Italian Volcano Tangerine Juice. Hmnn..mukhang ok k
asi organic, kaya lang baka lasang lahar naman ito, wag na nga. Meron naman dito
blood orange jucie. Takte di ba pwedeng simpleng orange juice na lang. Binigay
ko kay Russell yung menu.
"Ikaw na nga pumili." baka magkamali na naman ako.

"Anong juice ba ang gusto mo?" tanong nito habang nakatingin sa menu.
"Orange juice lang sana." sagot ko.
Tumawag siya ng waiter at umorder ng juice. Nagsimula na akong kmain. Ewan ko ba
, kahit kelan talaga hindi ko nagustuhan ang mga original na italian pasta. Naas
iman kasi ako. Pero pwede na rin, medyo gutom na kasi ako. Napatingin ako kay Ru
ssell. Nakatingin siya saken.
"Ganyan ka ba kumain lately?" tanong nito.
"What do you mean?" tanong ko. Pa'ano ba ako kumain?
"I just noticed...it's like you're losing weight. Para kasing tinitikman mo lang
yung kinakain mo. Hindi mo ba gusto yung food? Or hindi mo gusto yung mga food
dito?" tanong nito.
"Hindi naman. Ok naman dito. Wag mo na lang akong pansinin." ngumiti ako ng pili
t.
Hindi na lang ulit ito nagsalita. Hinatid nung waiter yung juice ko.
"Siyanga pala, tinatanong ni mommy kung kelan daw natin ipapabless yung bahay. S
abi ko tatanungin muna kita. Talk to her pag umuwi tayo dun sa weekend. Tsaka di
pa nga kumpleto yung mga gamit. Pero sabi niya pwede naman na daw tayong lumipa
t dun kahit wala pang blessing."
Oo nga pala. Dapat maayos ko rin yung schedule ko. Sobrang busy ko rin kasi. Wal
a akong time sa ibang bagay. Wala na rin akong time kay Russell. Hindi ko na mai
magine pagdating ng March, baka hindi na kami magkaroon ng chance gaya nito. Isi
singit ko sa schedule ko next week yung pagbili namin ng mga gamit. Kahit weekd
ays na lang kung di pwede ng weekend.
"Sa tingin ko itaon na lang natin yung blessing bahay sa Sem Break. Para pareho
tayong wala nang pasok." sabi ko.
"Naisip ko rin yun. Para magkaroon din tayo ng chance na ayusin yung bahay. Gust
o ni mommy kukuha siya ng architect na magdedesign. Kaso gusto ko tayong dalawa
na lang mag aayos tutal tayo naman titira ang dun."
Actallually naisip ko na rin yun. Ayoko ng mga bahay na gaya ng mga nakikita ko
sa mga magasin. Maganda nga pero parang stiff. Hindi na ito mukhang tirahan. Muk
hang itong model unit sa mga showroom ng binebentang bahay at mga condo. Gusto k
o yung, cozy at comfortable tirhan. At gusto ko ako ang mag aayos. Napangiti ako
. Pareho pala kami ni Russell ng iniisip.
"Oo, gusto ko ako, o kaya tayo personally ang mag aayos. Ayoko ng may ibang naki
kialam. Basta we'll do shopping kahit weekdays kung ok ang schedule mo."
Ngumiti ito. "Sige, I'll clear my schedule next week. Sinabi mo yan ha." sabi ni
to.
"Ako pa." biro ko sa kanya.
Naiiling na lang ito. Siguro iniisip niya ako nga itong laging walang time.
"Bilisan mo na diyan. Hindi tayo aalis dito hangga't hindi mo nauubos ang food m
o."
Ansabeh? Parang bata ang kausap niya ha. Pero hindi ko kayang ubusin ito. Kailan

gan makaisip ako ng paraan. Yung salad lang ang kaya kong ubusin lahat.
"Tikman mo'to." sinubuan ko siya nung kinakain ko.
Nasamid siya. "Teka, ang dami naman non." reklamo nito.
Hehehe. Para konti na lang ang uubusin ko.
"Nakakahalata ako ah. Parang ako ang umubos ng food mo." natatawang sabi nito
Nagyon pa siya nakahalata, kung kelan ubos na ito.
"Pinagbigyan lang kita ngayon ha ako na ang umubos ng pagkain mo. But I want you
to fix your eating habit. Baka pumayat ka lalo. Hindi maganda ang sobrang payat
." sabi nito.
"Bakit sobrang payat na ba'ko?" conscious kong tanong.
Tumawa siya. "May sinabi ba'ko? Sabi ko sa tingin ko pumapayat ka. Hindi ko nama
n sinabing payat ka na."
Lilinawin mo. Inirapan ko siya. Ayaw niya ng payat pero si Vanessa buto't balat
na ata yun hmp!
Mga past 7pm na nang makaalis kami ng resto.
Saglit lang din ang byahe namin at nakarating kami agad sa condo. Parang inaanto
k na'ko. Kaya lang marami pa akong gagawin. Tumingin ako kay Russell na nakaupo
sa sofa.
"Aalis ka pa ba?" tanong ko. Mukhang wala siyang balak magbihis.
"Mamaya pa naman." sagot nito.
Saan kaya siya sa pupunta. Pwede ko kayang tanungin. Asawa naman niya ako eh. Pe
ro parang nahihiya pa rin akong pakialaman ang mga personal niyang lakad. Kahit
minsan pag may kusap siya sa phone nahihiya akong tanungin kung sino. Ang mga ka
ya ko lang itanong ay kung kauwi lang niya pag nagigising ako minsan at naabutan
ko na nakadamit pang alis pa siya.
"Magbibihis lang ako." sabi ko. Pumasok na agad ako sa kwarto. Hindi ko na inan
tay ang sagot niya. Para maiwasan ko na rin ang magtanong pa.
Madalas siyang gabi na umuuwi. Ano kayang pinagkakaabalahan niya. Nagulat ako na
ng may maramdaman akong mga kamay na yumakap sa beywang ko. Kung ibang pagkakata
on siguro ito malamang napasigaw na naman ako. Napangiti ako. Hinawakan ko ang m
ga braso niya. We stayed there for few minutes. Maya maya iniharap niya ako sa k
anya.
"I miss you.." sabi nito.
Ngumiti ako sa kanya. "I miss you too..." pinisil ko ng konti yung pisngi niya.
"Sorry I was really busy lately hindi na kita naasikaso. Babawi na lang ako sa'y
o sa Sem Break. Promise."
Hindi ko na siya napaghahanda ng food. Minsan kasi pinagtitira ko siya ng food
pag umoorder ako o kaya pag nakakapagluto ako ng mga simpleng dinner lang. Kahit
na kung tutusin wala pa kaming two weeks na magkasama bilang mag asawa, sa ting
in ko kasi parang hindi normal ang ganitong simula na pareho kaming walang time
sa isa't isa. Kahit sabihin na nating hindi rin normal ang pagsasama namin.

Nangingiti ito. "Sa Sem Break pa? Bakit hindi na lang ngayon." sabi nito at nar
adaman ko na lang na nasa loob na ng blouse ko ang isang kamay niya.
"Wait lang.."
Bago ko pa ituloy ang sasabihin ko I felt his lips on mine. Habang ang isang kam
ay niya ay humahaplos sa isa kong dibdib. I miss him so much. I miss the warmth
of his kiss. I wrapped my arms to his neck and enjoyed the moment. Humiwalay siy
a saglit at mabilis na hinubad ang blouse ko. He was kissing my neck and pulled
my brassiere upward to cup and kiss my breasts. I felt something hard in front o
f me. Natauhan ako bigla. Marahan ko siyang itinulak.
"Hindi pwede.." mahina kong sabi.
"Why?" kunot noong sabi nito habang ang isang kamay ay naglalakbay pa rin sa kat
awan ko.
"I now have my period." nahihiya kong sabi.
Napabitaw siya saken bigla. He rolled his eyes with disappointment. And he just
hugged me helplessly.
"Kelan pwede." tanong nito.
Natawa naman ako. Talagang nagtanong na siya kung kelan pwede.
"Depende. After a week maybe." sagot ko.
Nanlaki ang mata nito. "Hah? Ba't ang tagal naman. Di ba 3 days lang yan."
Aba't?! Pa'no mo alam ha. Sinong kayang bruhang nagsabi sa kanya.
"Kanino mo naman nalaman yan ha? O sige dun ka kung sino man yang nagsabi na 3 d
ays lang." mataray kung sabi at tinalikuran ko siya.
Nakainis ha. Nang aano ka eh.
"Hey, huwag ka agad nagagalit." hinawakan niya ako sa braso para pigilan ang pag
talikod ko.
" Sige sabihin mo saken kung sino yang nagsabi sa'yo na 3 days lang 'to. Malama
ng anemic yan o kaya patpatin." naiinis pa rin ako.
Natatawa siya.
"Lagot ka kay Micah. Tsaka ba't ka nagagalit sa sinabi ko. Eh yun kasi ang sinab
i niya eh."
Si Micah.
"Sigurado kang si Micah?" Eh sino pa ba? May iba pa ba?
" Oo, bakit ba? What difference does it make kung hindi si Micah ang nagsabi."
"Ah basta!" hindi ko na kailangan pang sabihin sa kanya kung ano ang iniisip ko.
Tinalikuran ko siya.
"San ka pupunta?" tanong nito.

"Magbibihis!" sagot ko sabay padabog na sinara ang banyo. At dinig ko ang mahina
ng tawa niya bago ko isara ang pinto.
Nagtatanong pa siya kung what difference does it make kung hindi si Micah ang na
gsabi? Malaki. Kung ibang babe ang nagsabi nito magagalit ako lalo. These things
are intimate para sabihin niya ang mga ito kay Russell. Anong klaseng conversat
ion o ginagawa meron sila at mababanggit ng kung sino mang babae na yan ang tung
kol sa bagay na ito. Kagaya din ba ng conversation meron kami ngayon. O ang gina
gawa ba nila ay kagaya rin ba ng muntik nang mangyari ngayon samen ni Russell.
Kung si Micah I would undesrtand. Bestfriend niya ito. Pero kung sa ibang babae
ito galing, that will be a different story. Iniisip ko pa lang parang sasabog na
ang utak ko.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Later that same night........

MICAH'S POV

"Hindi ka pa ba uuwi?"
Kanina pa kasi panay ang order ng beer.
Uminon ulit ito.
"Maya mayang konti." sagot nito nang hindi man lang tumitingin saken. Sa malayo
ito nakatingin.
Sunod sunod ang sindi niya ng yosi.
"Tama na yan uy! Pinagbigyan na kita kanina ha, isusumbong kita kay Haley." bant
a ko sa kanya.
Tiningnan niya ako ng masama na parang sinasabi niya na subukan ko.
"Last na'to." sabi niya.
Hindi naman talaga niya bisyo ang manigarilyo.
Lalo na ang uminom sa isang bar na kagaya nito.
Nagsimula siyang maging ganito noong....
"Get two more of these, please. " sabi nito.
Tiningnan ko siya ng masama.
"Look, 11pm pa ang out ko ha, at hindi kita maihahatid. Kaya please lang, tama n
a. Namumula ka na eh. Baka hindi ka makatayo diyan. " paalala ko sa kanya.

Alam ko marami siyang iniisip. Pero kung tutuusin hindi na siya dapat nakikialam
pa sa mga bagay na hindi niya dapat problemahin.
"Last na rin to." tumawad pa tlaga.
Umalis ako saglit para ikuha ko pa siya ng dalawang beer.
"Hi sexy! dito ka naman samen." tawag saken ng isang customer.
Huminto ako sa tapat nila.
"Mukha ba kong GRO?! ha!?'" mataray ko silang hinarap.
"Bakit kanina ka pa dun sa table nung lalaki na yun? Ang tagal ko ng customer di
to di mo man lang ako mapagbigyan? Eh yung lalaki na yun parang ngayon ko lang n
akita dito pero pumapayag ka na magpatable." reklamo nung isang lalaki.
Lumapit ako kinuha ang mga ilang pinggan na wala ng laman at ilang bote sa mesa
nila.
"Correction hindi ako nagpapatable. Pinsan ko yun. Kaya pwede ba wag kayong maku
lit." pagkasabi ko nun at umalis ako agad.
"Micah, anong oras out mo? Hatid na lang kita mamaya." si Gene. Kapitbahay namin
.
Huminto ako sa tapat ng mesa nila at hinarap ito.
"Ikaw Gene tigilan mo nga ako ha. Baka gusto mong isumbong kita sa nanay mo. Tsa
ka ba't hindi pa kayo umuuwi, anong oras na. Kayo ha, alam ko na yan."
May show kasi dito after midnight. Malamang yun ang inaantay ng mga ito. Kung an
ong klaseng show wag niyo nang alamin.
Oo, sa isang ganitong klaseng bar ako nagtatrabaho.
""Ito naman di ka na mabiro. Ubusin lang namin to tapos uwi na kami." kamot ulon
g sabi nito.
Marami ring mga estudaynte ang nagpupunta dito. Pag weekdays, may live band unti
l 12mn. After that, alam niyo na. Ako naman ksi until 11pm lang ang pinaka late
na schedule ko dito.
Pagbalik sa table ni Russell. Nakatingin ito saken.
"Wala ka bang balak lumipat ng ibang trabaho?" sabi nito.
Hindi siya pabor sa kinuha kong part time.
Huminga ako ng malalim.
"Ito lang ang tumanggap saken na pwede akong magtrabaho kahit anong oras ako ava
ilable kasi nag aaral ako. At pwede rin akong magextend kung ilang oras ko gusto
. Kung ordinaryong restaurant lang baka hindi ko kayanin ang oras nila."
Nagtry na rin ako sa iba. Kaso may schedule talaga na ibibigay sa'yo. Minsan 2hr
s lang. Hindi pwede saken ang 2 hours lang. Hindi kakayanin ng sahod ko ang baya
d sa rent ng apartment. Yung pinagbentahan ko kasi ng kotse ko nilalaan ko para
sa tuition ko next sem at para sa first sem next year. Hindi dapat mabawasan ito

. Kaya kailangan kong magtrabaho para matustusan ang allowance ko at renta.

Umiling siya.
"Bakit mo ba pinapahirapan ang sarili mo? Ba't di ka na lang umuwi sa mama mo. B
aka mapahamak ka pa dito." nag aalalang sabi ito.
"Dont' worry about me, kaya ko ang sarili ko. And I have to do this. Kailangang
pangatawanan ko to. Wala na akong ibang aasahan kundi ang sarili ko." matigas ko
ng sabi.
"You can use my place para hindi ka na namomroblema sa rent ng apartment. I will
move my things sa condo ni Haley tutal dun naman na ako nakatira. Sayang naman
yung lugar walang gumagamit."
Hangga't kaya ko ayokong tumanggap ng tulong at umasa sa ibang tao. Ilang beses
na nag alok ito ng financial na tulong pero tinaggihan ko. Kaya nagyon naman yun
g condo niya ang inaalok niya. Nagtatampo na nga siya eh. Para daw hindi bestfri
end ang turing ko sa kanya. At tska sabi ko sa kanya nakakahiya rin, nadadamay p
a siya sa problema ko. Sabi pa niya kung yung ibang tao daw natutulungan niya ak
o pa na bestfriend niya.
And speaking of that, alam ko ito ang malaking problema niya ngayon. Ang isang i
nako niya na responsibilidad. By chance nangyari ang lahat, pero ang pagtulong n
i Russell, masasabi ko na by choice ito. Likas siyang matulungin sa ibang tao.
"Kumusta na nga pala yung matanda?"
Umiling ito.
"Not good." maikling sabi nito.
Paubos na niya ng isa pang bote.
"Kung bakit kasi nagakaroon pa siya ng napakawalang kwentang anak."
Kung bakit kasi inako pa niya lahat ang responsibilidad sa isang taong hindi nam
an niya kaano ano. Naiintindihan ko siya na napalapit na siya dito at naging par
te na rin ito ng buhay niya kahit papano. Pero sobra sobra na ng ginagawa ni Rus
sell para sa kanya noon. At pati na ang pagtulong ni Russell ngayon sa pamilya n
iya. Not to mention ang ginawa nitong kalokohan.
"I think...I think I have to find her." sabi nito.
Find her?
Hahanapin niya ang isang taong ayaw magpakita.
"Bakit pa? Tsaka wag ka nang makiaalam. Hanggang diyan lang ang pwde mong ibigay
. Nakatulong ka na kahit papano."
Pumikit ito. Humawak siya sa ulo niya na parang sumasakit ito.
"She's been calling out her name. She misses her. I don't think she can last for
few more months, or weeks, or days." naiiling na sabi nito.
So, ano ngayon?
"Anong plano mo?"

Uminom ulit ito at tumingin saken.

"I don't know yet."
Matapos ang halos isang taon. Ngayon ko naman siya nakitang ganito. Akala ko ok
na ang lahat. Akala ko tapos na ang ang lahat nang mawala ang taong yun.
"Pa'no si Haley? Pa'no pag nalaman niya ng tungkol dito?"
Ang isang taong walang kamalay malay sa mga nangyayari sa paligid niya. Masasakt
an ito panigurado pag malaman niya ang lahat ng ito.
"She doesn't need to know. I'll take care of everyhting. Matatapos ang lahat na
ito ng parang walang nangyari. At wala siyang malalaman. " desididong sabi nito.
Kung ano man ang binabalak ni Russell, yun ang hindi ko alam. Hindi ko na kayang
icontrol pa ang mga gusto niyang gawin. Pero sa nakikita ko ngayon sa kanya, ka
hit na gaano pa siya kasiguarado sa outcome ng mga pangyayari, may nakikita pa r
in akong pag aalala sa mukha niya. Khit bestfriend ko siya. Minsan hindi ko mah
ulaan ang iniisip niya. At hindi ko alam ang kahulugan ng mga ikinikilos niya.
"May itatanong ako, wag kang magagalit."
Tumingin siya saken. Sa loob halos ng isang taon ngayon ko lang ulit ito itatano
ng sa kanya.
"What?" kunot noong sabi nito.
Bumwelo muna ako at baka mabulyawan ako. Nung tinanong ko kasi dati ito nagbasag
siya ng mga bote. Alam ko ayaw niyang pag usapan ang tungkol dito. Pero dapat k
ong malaman. At may sarili din akong mga plano para sa kanya, sa ayaw at sa gust
o niya this time makikialam na ako.
"Do you still..love her?"

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Since malapit ng matpos ito, I'm planning to do side stories for Micah and Jess.
I'll post UD next week maybe. Hindi naman short stories. Bsta mga 20plus chapte
rs lang siguro. I just posted a prologue and a cover for Jessica and Ambrose's l
ove story. You can have a quick peck! It's in my list of works in my profile. Ho
pe you'll support them, the way you showed support for Russell and Haley.
Maraming salamat sa walang sawang pag suporta sa story na'to!
Hangang sa muli....
*-* fujeeko

*******************************************
[45] Chapter 41: Untitled
*******************************************
A/N

Hwag po kayong mainip at lahat ng katanungan niyo ay mabibigyang kasagutan lahat

yan. Kung hindi man sa UD na ito, for sure before the story ends lahat yan masa
sagot. Just patiently wait kasi hindi sila pwedeng sabay sabay na maisusulat. Ho
ld po muna sa mga dedication request. Baka hindi na umabot yung iba. I'm trying
to have 50 chapters lang sana, pero depende sa mood ko. Pag good mood kasi ako m
adetalye ako magsulat. So yun, estimated up to 50 chapters ito para sa mga nagta
tanong.
Hindi pa man nagtatapos ang story na'to, hindi ako magsasawang pasalamatan kayo
lahat. I realized, I don't have to demand anything from you guys, kasi pag napam
ahal talaga sa isang reader ang story they'll support the story until it ends. S
ome of you may come and go, some stays, some may like the story or not, but I wi
ll always be thankful for dropping by. You can also check a new one, FOOL ME TWI
CE. Para sa mga hindi pa nakakaalam, it's Jess and Ambrose's story. It's in my l
ist of works. Hope you'll support them as well...
Thank you so much. I love you all! *-*

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HALEY'S POV
Late na naman siya umuwi kagabi. Nung isang araw naman parang madaling araw na t
a siya dumating. Wala naman sigurong masama kung tanungin ko kung saan siya gali
ng. Oo, tama tatanungin ko na lang siya mamaya. Dapat makaisip ako ng paraan kun
g paano. Hindi yung lalabas na suspicious ang dating ko.
"Sa gate 1 po ba kayo ma'am?"
Nabaling ang atensiyon ko sa taxi driver. Nagcommute ako. Mamaya sabay kami ni R
ussell kasi mamimili kami ng ilang gamit tutal Friday naman ngayon.
"Oo kuya, pakitabi na lang sa gilid kung pwede."
Tinabi niya ito malapit sa bungad ng gate. Maya maya may pumarada na isang black
na Lexus sa harap ng taxi. Bumukas ang pinto nito. Nagmamadaling bumaba ang sa
tingin ko ay isang estudyante sa school namin. Nagulat ako nang makilala ko kung
sino ito.
"Jess?"
Ngayon ko lang nakita ang kotse nila na'to. Dali dali akong nagbayad para masaba
yan ko siya papasok. Pero pagdating ko ng lobby wala na ito. Ang bilis naman. Sa
an kaya magsuot yun biglang nawala. Nagmamadali naman ito msyado eh mamaya pa na
man ang first class.
Hmnn. Nagiging weird ang mga ikinikilos ni Jess nitong mga nakaraang araw. Nung
umabsent siya ng first period sabi niya late daw siya nagisng. Which was very un
usual. Una, bihira itong malate. Ang kung late man ito nagising humahabol ito ka
hit na late na siya. Pero gaya nga ng sabi ko bihirang mangyari ito.
Alam ko naman na hindi ito ang totoong dahilan. Pero siguro kaya magkasundo kami

ng dalawa kasi pareho kami ng ugali. Hahayaan ko na siya ang mag open saken kung
ano man ang nangyayari na hindi ko alam na ayaw niyang ipaalam saken. Sa ngayon
siguro ganun nga, pero I know eventually sasabihin din niya ito saken.
Punta nga muna ako sa cafe. Nakakainis naman yung babae na yun wala tuloy akong
kasabay. Pumila agad ako sa counter. Hindi naman ako nagugutom. Bibili lang ako
ng maiinom. Naghanap ako ng mauupuan.
"Haley!"
Lumingon ako sa kabilang side ng cafe. Dun ko kasi narinig yung tumawag saken.
Si Seth. May kasama pa siya na dalawa. Lumapit ako.
"Dito ka na lang. Paalis naman na 'tong dalawa na'to." sabi nito sabay hila ng i
sang upuan sa tabi niya.
"Ayos ah. Magkakasama tayong dumating dito tapos aalis agad kami." reklamo nung
isa.
Natatandaan ko siya. Isa siya sa kasama ni seth nung nasalubong namin sila that
time nakita ko si Vince sa harap ng classroom namin. Oo tama. Tanda ko na ito. K
ateam din siya ni vince sa basketball.
"Oo nga, pasimple pa'to." sabat naman nung isa.
Ngumiti lang ako at umupo sa tabi niya.
"Ang iingay nyo kasi. Mag rereview kami ni Haley. May test kami mamayang hapon."
sabi nito.
"Eh ano naman nagyon? Eh di hindi kami magsasalita." giit nung isa, yung kateam
ni Vince sa basketball.
"Pasensiya ka na. Makukulit kasi itong mga 'to." sabi ni Seth.
"Siyanga pala, si Nico." sabay turo dun sa kateam ni Vince. "At si Bien." nakatu
ro dun sa isa, medyo singkit din ito kagaya ni Seth.
"Si Haley." pakilala niya saken.
Ngumiti lang ako sa kanilang dalawa.
"Kilala ko na siya." sabi nung kateam ni Vince. Yung Nico ang pangalan.
"Ako hindi pa. Hi Haley!" sabi nung Bien at inilahad nito ang kamay niya.
Aabutin ko sana kaso inawat ni Seth ang kamay niya.
"Oh wala nang shake hands shake hands, tapos na eh. Napakilala na kita di ba."
Natatawa na lang ako sa kanila.
"Sobra naman!" angal nung Bien.
"Kita mo na, ang gulo niyo eh, lalo ka na. Sige na nag umalis na nga kayo." patu
loy silang tinataboy ni Seth.
"Wala ka pala eh. Kanina tinatawag tawag mo kami kasi sabi mo may ikukuwento ka
samen tungkol dun sa girl na laging nagsusungit...."

Hindi na pinatapos ni Seth ang sinabi niya. Parang ayaw niya na marinig ko ang s
asabihin ni Bien.
"Oo na sige na dito na kayo, wag na kayong umalis. Pero pwede itikom mo yang bib
ig mo. Daig mo pa babae eh sobrang daldal mo eh." pinandilatan niya ito.
Natatawa sa kanila si Nico.
"Tara na uy. Hayaan mo na sila dito." tumayo na ito.
"Dito muna ako. Mauna ka na." sabi ni Bien at nakangiti na nakatingin saken.
"Bahala ka." tumango siya saken at tinapik si Seth sa balikat at umalis na siya.
Nakatitig pa rin saken yung Bien.
"Uy kung malatititg ka wagas ah." hinampas ni Seth si Bien sa braso.
Tumawa yung Bien.
"Naisip ko lang kasi, ang tanga naman ni Vince."
Napatingin ako sa kanya.
"Ano yun?' kunwari hindi ko narinig. Pero narinig ko kung ano ang sinabi niya.
"Papansin lang yan, wag mo nang pansinin." bara ni Seth.
"Totoo naman ang sinasabi ko. Ang swerte nung boyfriend mo. Nakakainggit. Kaya p
ala pati itong si Seth..."
Hindi pa niya natatapos ang sasabihin niya biglang tumayo si Seth.
Nagulat ako ng mahina niya akong hinatak patayo. " Halika ka na nga wag tayo dit
o. Ang daldal kasi nito."
Napatayo na rin ako sabay bitbit nung juice na binili ko.
Nakasunod pa rin si Bien samen.
"To naman napakaselan. O sige na hindi na ako mag iingay."
Pero hindi siya pinapansin ni Seth. Tahimik lang kaming naglakad papunta sa room
namin ng first subject.
"Uy!" tawag ni bien kay Seth.
Hindi niya ito pinansin. Hindi naman na ito sumunod sa taas. Konti pa lang ang t
ao sa classroom pagdating namin. Nilagay ko muna yung mga gamit ko sa upuan ko a
t nilabas ko yung notes ko para sa subject na may test kami para sa hapon. Lumab
as ako sa hallway at pumwesto sa bintana na katapat nito. Naramdaman ko na sumun
od si Seth. Umupo siya sa gilid ng binatana.
"May napili ka na ba na institution para sa Outreach natin sa Sem Break?" tanong
nito.
Oo nga pala. Meron kaming at least 30 hours na outreach exposure sa Sem Break. K
ami ang bahalang pipili ng institution kung saan pwede naming gawin ito.

"Oo meron na. " sagot ko sa kanya.

Nung pinapirma kami dun sa list kung anong institution ang napili namin, napansi
n ko na pareho kami ni Seth nang napili. Kung nauna akong nagsulat iisipin ko na
baka sinusundan niya ako. Pero hindi, nauna siyang nagsulat sa list. Ang Little
Angels Foundation. Isa itong orphanage.
Nagtataka lang ako. Masyadong maliit ang institution na ito at hindi kilala. Kar
amihan kasi sa mga classmates namin mga sikat na institution ang napili. Kung na
gkataon ako lang ang nag iisa na nagpalista dito.
"Nakita ko yung list. Pareho tayo ng napili na institution. Pa'no nalaman yung p
lace?" tanong ko.
Tumingin siya saken. Hindi ito nagulat sa narinig.
Kung wala lang akong experience sa institution na yun hindi ko talaga alam ito.
That was way back in high school siguro when I first learned about the orphange.
I had an unforgettable experience that affected my life so much. Hanggang ngayo
n. Meron itong soft spot na iniwan sa puso ko.
"Wala ka ba talagang maalala? Ako, hindi mo tlaga ako natatandaan?"

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Micah's POV

"Andito ka na naman?!"
Nakapameywang ko siyang hinarap.
"Eh ano naman ngayon, masama?!" singhal naman nito saken.
Inirapan ko siya.
"Ano na naman ang kailangan mo?"
Ngumisi lang ito. Andito na naman tong kumag na'to. Pagkatapos ng kasal ni Haley
halos gabi gabi na ata siya dito. At gusto pa ata akong gawing personal waitres
s niya. Marami naman akong ibang kasamahan pero ako pa talaga ang gusto niyang n
agseserve sa kanya.
Nakakainis. Minsan tatawagin ako para lang asarin. Kung ano ano ang sinasabi. An
g layo ng ugali niya kay Haley, parang hindi nga sila magkapatid. Si Haley kasi
sa tingin ko sweet. Eh ito kasi sin Hans, parang suplado na bastos.
"Ang sungit mo talaga kahit kelan. Baka nakakalimutan mo customer ako dito. Baka
gusto mong isumbong kita kay Chuck." pananakot nito.
Si Chuck. Friend niya ang may ari ng bar na ito. Natatandaan ko na hindi ako tin
anggap nito nung una kasi ayaw kong magpatable. Waitress lang talaga ang pinapas

ukan ko. Pero nagtataka ako nung bigla niya akong tawagan at pinag rereport para
makapag start na'ko. At oo, pumayag siya na waitress lang ako. Hanggang ngayon
hindi ko pa rin alam kung bakit nagbago ang desisyon niya tungkol dito.
"Ano nga? Sabihin mo na, ano pa ang kailngan mo? Ang dami rin kasing customer hi
ndi lang ikaw."
Nagsindi ito ng sigarilyo at tumingin saken.
"Umupo ka muna." sabi nito.
Napapansin ko lang madalas niyang gawin ito. Every night na andito siya gusto ni
ya nakaupo lang ako sa tabi niya. Hindi naman niya ako kinakausap.
Nagrereklamo na nga yung iba kong mga kasamahan kasi wala akong ginagawa nakaupo
lang ako dun. Palibhasa kasi kaibigan niya yung may ari kaya ok lang kay Chuck
hindi naman ako sinisita nito.
Umupo ako sa tabi niya. Inabutan niya ako ng menu.
"Umorder ka kahit anong gusto mo." sabi nito.
"Hindi ako nagugutom." maikli kong sabi.
Umiling ito. Maya maya tumingin siya sa mukha ko. Hinawakan niya ito. Tumingin s
iya sa magkabilang side ng mukha ko.
Natatawa ito.
"Anong nakakatawa?"
"Alam mo msyadong makapal yung lipstcik mo, para kang nasubsob sa siling labuyo.
Tsaka yan, anong tawag dyan?" sabay turo sa nasa pisngi ko
Eto na naman, nagsimula na naman siya.
"Blush on?"
"Whatever! Para kang sinamapal ng sampung bakla."
Ako naman ang natawa.
"Ano pa bruha? Ano pa ang masasabi mo sa make up ko?"
Natigilan naman ito.
"Oh bakit, naubusan ka na ba ng comment sa make up ko? How about my outfit? Msya
do bang hapit o maluwag, what do you think?" pang aasar ko sa knya.
"Yung damit mo lagyan mo ng tali sa leeg. Baka mahulog, wala kasing makapitan."
pang aasar nito.
Inasar na naman niya ako. Tube type kasi ang uniform dito. Naala ko nung una niy
a akong sinabihan na flat chested ako.
"Hah! Sabi ko na nga ba eh. Nagdududa na talaga ako sa'yo. Bakla ka siguro noh.
Wala kang ibang napapansin kundi make up at outfit ko."
Tumawa siya ng malakas.

"Anong nakakatawa?"
Tawa pa rin siya ng tawa.
"Ikaw! Siguro wla ka pang first kiss. O kaya hindi ka pa nagkakaboyfriend."
Huh?! Pa'no niya alam.
"Pa'no... mo alam?"
"Lumang style na kasi yan. Yung tipong sasabihan mo na bakla yung lalaki para ha
likan ka. Pero hindi yan uubra saken, hindi hindi mo ako matitikman." sabi ito s
abay tawa.
"Ang kapal talaga ng mukha mo!" hinamapas ko siya sa braso.
"Hah? Sabi ko na nga ba hindi ka nagkakaboyfriend. Halata naman eh. Pa'no ba nam
an, sinong tatagal sa'yo, ang brutal mo eh." hindi pa rin talaga siya tumitigil.
"Sumusobra ka na talaga!" sinabunutan ko siya sabay hampas sa kahit saang parte
ng katawan niya.
Siguro kung hindi makapal ang blush on ko gaya ng sabi niya, makikita niya na na
gbublush ako. Aasarin na naman niya ako malamang.
"Aray! Ikaw ang sumosobra!" hinawakan niya ang dalawang kamay ko.
"Ikaw nagiging physical ka na ha. Ang bigat ng kamay mo. Baka akala mo di ko pa
nakakalimutan noong una tayong nagkita binatukan mo na agad ako."
Tumingin siya saken. Bakit ganun. Iba ang pakiramdam ko tuwing tinitigan niya ak
o. Oo, naiinis ako sa kanya kasi hindi siguro maganda ang yung naming pagkikita,
pero minsan naiilang ako pag tumititig siya saken. Kagaya ngayon.
"Bitiwan mo nga ako. Nasasaktan ako ah." naramdaman ko kasi humigpit yung hawak
niya sa mga kamay ko.
"Huli na to ah. Sa susunod na magiging physical ka pa ulit sinasabi ko sa'yo hin
di na kita palalampasin." banta nito.
Agad akong binitawan nito. At umiwas siya ng tingin.
"Bakit anong gagawin mo? Gaganti ka? Sasaktan mo rin ako?" hamon ko sa kanya.
Tumingin siya saken. "Hindi." nangingiting sabi nito.
"Eh ano?" mataray kong tanong.
Inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. Napaatras ako ng konti sa coach.
"Alam ko may pagnanasa ka saken. At para tigilan mo na ang pananakit saken, ibib
igay ko sa'yo kung ano ang matagal mo ng gusto. Ang magkaroon ng first kiss."
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------This UD may not be interesting for some of you but this will be in preparation f
or some future scenes in the story. Lahat po ng UD ay mahalga para saken. Hindi
lang kay Russell at Haley umiikot ang story na'to.

Maraming salamat sa inyong lahat.

Hanggang sa muli...*-* fujeeko
*******************************************
[46] Chapter 42: Conflicts
*******************************************
A/N
If you have questions you can send send me PM. But make sure na nabasa niyo pong
maigi ang story, because if the answer to your question is already on the UDs,
well, I only write story once, I don't retell /rewrite them, sorry.
And I appreciate those who answer some of their fellow readers concern, thank yo
u so much! Hindi naman po ako lagi online. And nakakalimutan kong sabihin lagi n
a every chapter are not fully edited so pasensiya na sa mga corrections. Thank y
ou.
Before I forget greetings daw po kina krisca joy lopez, at fatima escano...from
joco boado..~~
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Haley'S PoV
Hanggang ngayon palaisipan pa rin saken ang sinabi ni Seth. Nagkita na ba kami d
ati? Bahagi ba siya ng nakaraan ko. Bakit hindi ko siya maalala. Nagka amnesia b
a ako? I'm sure hindi. Wala naman akong history ng ganun. duh!
Sobrang bata ko pa naman para magkaroon memory gap. Eto talaga si Seth kung ano
ano pinapasok sa isip ko. Nung una akala ko may crush lang ito saken. Pero paran
g mas lumala ata ang hinala ko. Na baka addict ito. Eh, and tindi ng hallucinat
ion eh, abot hanggang past life niya. Akalain mong sabihin niya na hindi ko siya
matandaan. Na pinapalabas niya na nagkita na kami dati. Ako pa ang palalabasin
niya na may amnesia para mapag takpan ang bisyo niya tsk tsk tsk!
Haay, pero sana naman wag magkatotoo ang hinala ko na addict siya. Hindi kaya ex
ko siya? Pero haler, si Vince and first boyfriend ko. At nung high school wala
naman akong naging boyfriend, hindi kaya uso yun saken noon. Mag MU MU lang ganu
n. Naku ha, nakakaloka siya. Hindi ko naman siya matsambahan para matanong ko ul
it ang tungkol dito. Di bale sa sem break na lang siguro pag nag start na ang ou
treach namin. Nung weekend naman hindi ako makatyempo. busy kasi kami ni Irish s
a paggawa nung activity na magkakasama kaming tatlo.
Ipinark ko ang kotse ko sa slot nito sa condo. Parang nagugutom ako. Ang dami k
asing ginawa maghapon nakakainis. May tatlong quiz tapos may mga activity pa. Hi
ndi tuloy kami nakapag tsismisan ni Jess. Parang bumabalik na kasi siya sa dati.
Nagiging madaldal na ng konti. Panay ang kulitan nila ni Seth. Para silang mga
tanga.
Daan muna kaya ako ng pagkain. Nasa unit na kaya si Russell? Malamang wala pa. M
adalas late na kasi ito umuuwi. Pero pag matsambahan ko siya mamaya kahit gabi k
aausapin ko siya. Tatanungin ko kung saan siya nagpupunta at late na siya umuuwi

. Sumusobra na talaga siya hmp! Humanda siya saken.

Magpadeliver na lang kaya ako. Ako lang naman ang kakain. Nagpasya akong dumerec
ho na lang sa unit. Pagpasok ko, nagulat ako. Andito si Russell. Himala. Pero pa
rang madilim ang anyo nito. Babatiin ko sana kaso inunahan akong magsalita.
"What's this?" sabi nito.
Hawak ang nito ang box ng maintenace pill na na nireseta ng doctor. Saan niya na
kita ito? Baka naiwan ko kanina.
"It's for....." hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko.
"I know what it is for! Why do you have this? " gigil na sabi nito.
Ngayon ko lang siya nakita na ganito. Parang pigil na pigil siya na sigawan ako.
Kinabahan ako.
"Russell please, let me explain.." pinilit kong wag maginig ang boses ko pero sa
totoo lang naiiyak na'ko. Hindi ako sanay na ganito siya. Lumapit siya saken.
"Why? May iba bang dahilan para gumamit ka nito bukod sa ayaw mong mabuntis?" ga
lit na sabi nito.
Pakiramdam ko gusto niya ihampas sa mukha ko yung box ng pills na iniinom ko. Oo
, isa itong box ng contraceptive pills. Ayon sa doctor makaktulong ito para mare
gulate ang monthly cycle ko especially nagstart na ulit akong datnan. Ang pagkak
amali ko siguro hindi ko ito nasabi sa kanya.
"Is that how desperate you are? Am I asking too much from you, huh?" gigil pa r
in sabi nito.
Ano ang ibig niyang sabihin? Is he expecting that I could've been pregnant if I
wasn't using that pill?
"You dont undesrtand." I said helpslessly.
Umiiling siya.
"Ano pa ba kailangan kong intindihin? Ano pa bang kailangang intindihin eh malin
aw naman na ayaw mo talaga di ba?"
Ano ba ang ibig niyang sabihin? Na ayaw kong magbuntis? Hindi ko ineexpect na ga
nito ang dating ng mga pangyayari sa kanya. Ang dahilan kasi kung ba't ko ito ni
lihim sa kanya ay dahil hindi ko masabi na hindi pa ako capable magbuntis. Nawal
a sa isip ko na contraceptive pills pala ang maintenace na binigay saken. Hindi
ko naisip na baka makita ito ni Russell at ganito nag ang iisipin niya.
"No. Hindi sa ganun. Nagkakamali ka. Pakingan mo muna ako, please." hinawakan k
o siya sa kamay.
Malungkot itong tumingin saken. Marahan nitong inalis ang kamay ko na nakahawak
sa kanya.
"Why, are you thinking on how you would say it to me subtly, huh? Well, let me
tell you this, it could've been better if you tell it straight to my face... tha
n lie! Nagmumukha lang kasi akong tanga na umaasa sa wala. "
Hinagis nito yung box ng pill sa couch at padabog nitong isinara ang pinto pagal
abas niya.Umalis siya. Nilayasan niya ako ng hindi man lang niya ako hinayaang m

agsalita. O magpaliwanag.
Hindi ko na napigilan ang mapaiyak pag alis niya. Pinulot ko ang box ng gamot ko
. Ibinalik ko ito sa bag ko. Naiwan ko siguro ito kaninang umaga nung uminom ako
.
Umupo ako saglit sa
ya nakitang nagalit
saken ng ganito sa
la ang sama ng loob

couch. Wala pa ring tigil ang mga luha ko. Ngayon ko lang si
ng todo. Hindi ako sanay. Si Vince kasi never siyang nagalit
loob ng halos apat na taon. At pag nagtampo naman ito nawawa
niya pag naglambing na ako sa kanya.

Ayokong magalit saken si Russell. Pa'no ko siya kakausapin. Pag naglambing din k
aya ako sa kaya mawawala din ang galit niya. Ang hirap kasi ng ganito. Hindi pa
namin talaga lubos na kilala ang isa't isa. Hindi ko alam kung ano ang mga gusto
at ayaw niya.
Aaminin ko, natakot ako sa kanya kanina. Pakiramdam ko gusto niya akong saktan
pero pinipigilan niya ang sarili niya. Pigil na pigil siya kanina, parang gusto
niya rin akong sigawan. Hindi kom alam kung ilang minuto rin akong nakalugmok sa
couch. Inantay kong maubos ang mga luha ko.
Napatingin ako sa relo. $hit almost 7pm na wala pa akong nagagawa sa mga homewor
k ko. Tumayo ako para magpalit ng damit. Naghilamos ako pagkatapos.
Lumipas ang oras, natapos ko ng gawin ang mga homework ko pero wala pa rin si Ru
ssell. Bumaba na lang ako ng unit para magtake out for two persons. Mas matagal
kasi pag nagpadeliver pa ako. Nakabalik na ako't lahat wala pa rin siya. Hindi
ko na siya inantay nagdinner na lang akong mag isa.
Naisip ko naman ang nangyari kanina. It's my fault. Sana sinabi ko na sa kanya s
a simula pa lang. But I just couldn't say it. Hindi ko kaya. Na wala akong kakay
ahang magbuntis hanggat hindi bumabalik sa normal ang cycle ko.
Pero papano ko sasabihin ito sa isang taong atat na atat ng magkaanak. Sa totoo
lang hindi ko alam kung bakit gustong gusto na niyang magkaanak. Yung tipong aka
la mo my expiration ang mga sperm cells niya, parang ganun takte lang di ba. Ano
naman ang tingin niya saken baby machine. Eh kahit maging sex machine pa nga si
ya wala naman siyang magawa kung ganito ang condition ko di ba.
Waaah! Nakuha ko pang mag isip ng mag kung ano anong kalokohan . Sa totoo lang h
indi ko alam kung ano ang gagawin ko. Kung paano ko siya lalapitan. Anong oras n
a naman kaya siya uuwi? Basta aantayin ko siya.
Pero natapos na akong magdinner wala pa rin si Russell. Nagpasya na akong matulo
g pagpatak ng 10pm.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Maaga akong nakarating sa classroom kinabukasan. Andun na si rin si Jess at si S

eth.
"Hi!" masiglang bati ni Jess.
Himala. Mukhang maganda ang gising ng bruha. Nung mga nakaraang araw kasi ang we
ird niya. Natigilan siya ang makita ako.
"Anong nagyari sa'yo? Ba't namamaga yang mga mata mo?" tanong nito.

Napatingin si Seth samen. Hindi ako sumagot. Hindi na ulit nagsalita si Jess. Lu
mapit siya saken.
"Iniinvite tayo ni Seth sa gig nila this weekend." kunwari deadma siya pero Im s
ure alam nito na umiyak ako kaya namamaga ang mga mata ko.
"Im not sure." maikli kong sabi.
Lumapit si Seth. "Sige na. Until 10pm lang naman yun." sabi nito.
Tumingin ako sa kanya. Ngumiti ako.
"Titingnan ko pero di ako sure." sabi ko ulit.
Binalik ko ulit ang atensyon ko sa mga gamit ko. Pakiramdam ko nakatingin siya s
aken. Umupo siya sa tabi ko.
"Is there something wrong?" concern na tanong nito. Umiling lang ako.
"Ok." sabi nito. Pero mukhang hindi siya convinced. Tumayo siya at iniwan ako.Hi
ndi maganda ang mood ko. Masama pa rin ang loob ni Russell sa akin. Kagabi nagis
ing ako nung dumating siya pero hindi ako nagpahalata. Siguro mga quarter to twe
lve. Inaantay ko na kumiss siya saken pero hindi. Kahit gustong gusto ko na siya
ng kausapin hindi ko na ginawa. Kaya ipinagpabukas ko na lang. Nagtaxi lang ako
ngayon kasi balak ko siyang antayin. Sasabay ako sa kanya para makapag usap kami
.
Napakabagal talaga ng oras. Wala rin akong gana nung lunch. Bumalik na ulit ang
kakulitan ni Jess. Sayang. Gustong ko pa naman siyang makausap. Mukhang magkasun
do sila ni Seth. At nagconfirm ito na pupunta sa gig kahit na hindi ako sigurado
na makakasama.
Dumating ang pinakaantay ko. Ang uwian. Nauna na naman si Jess as usual pero hin
di niya sinabi this time kung saan siya pupunta. Madalas kasi sinasabi niya na m
agkikita sila ni Tyler. Kaya medyo duda ako sa mga lakad nito ng mga nakaraang a
raw. Wala siyang nababanggit tungkol kay Tyler.
Wala na rin si Seth nagmamadali itong umalis. Nagpunta muna ako sa restroom para
mag ayos ng sarili ko. Nabawasan na ang pamamaga ng mata ko hindi na ito halata
. Nagmamadali kong tinungo ang parking lot. Nakahinga ako ng maluwag ng makita k
o na andun pa ang kotse ni Russell. Doon ko na lang siya aantayin. Saglit lang s
iguro siya.
Pero lumipas ang 10 minutes wala pa rin ito. Hangang maging 20 minutes. Wala pa
rin. 30 minutes. Nilalamok na ako sa parking lot. 45minutes. Wala talaga.
"Haley?"
May tumawag saken.
Paglingon ko....
Si Seth. Lumapit siya saken habang pinaglalaruan nito sa kamay niya ang sa tingi
n ko ay susi ng kotse niya. Parang nagtataka siya nang makita ako.
"Anong ginagawa mo dito? Kanina pa ang out natin di ba?' tanong nito.
"May inaantay kasi ako eh." sabi ko.

"Ganun ba? Eh baka umalis na. Gusto mo sumabay ka na lang saken." sabi nito. HIn
di naman siya nagtanong kung sino ang inaantay ko.
"Hindi ok lang pupunathan ko na nga siya eh. Sige una na'ko." naglakad na'ko pab
alik sa campus.
"Gusto mo samahan kita." pahabol nito.
Lumingon ako. "No thanks." sabi ko. "Ingat na lang." habol kong sabi.
Nagmamadali akong naglakad. Sa totoo lang hindi ko alam kung saan ko hahanapin s
i Russell. Ayoko naman siyang tawagan kasi gusto ko personal ang una naming pag
uusap.
Inuna ko ang gym. Pero pagdating ko doon walang tao. Pinuntahan ko yung pantry k
ung saan ko siya nakita dati. Pero wala rin siya dun. Pati dun sa malaki na pant
ry wala na ring tao. Nagmamadali na akong umalis sa lugar na yun ksi medyo madil
im na rin.
Bumalik na lang ako sa main building. Malapit na ako sa soccer field na may mari
nig akong ingay. Hinanap ko kung saan ito. Sa cafe. Mukhang marami pang mga estu
daynte. Pinuntahan ko ito baka andun si Russell. Pagbukas ko ng pinto ng cafe,
marami pa ngang mga estudyante rito. Mukhang may okasyon.
Sinuyod ko isa isa ang mg table. Pamilyar yung iba. Mga kasama ni Russell sa soc
cer team. Andito kaya siya. Nakita ko si Kevin, kasama nito yung girlfriend niya
. Sakto namang napatingin siya sa pinto at nakita ako. Tinuro niya ako dun sa na
sa harap niya. Si Russell. Nakatalikod ito sa pinto. May katabi siya na babae, s
abay silang napatingin saken. Ewan ko ba, parang nanikip ng konti yung dibdib ko
. Ang tingin ko kasi parang pair silang nakaupo sa table na yun.
Parang gusto kong tumakbo palayo. Kung kanina parang gustong gusto ko siyang kau
sapin, ngayon parang umurong yung dila ko. Nakita kong tumayo ito at lumapit sak
en. Nagtataka ang expression ng mukha niya.
"Ba't hindi ka pa umuuwi?" tanong nito.
Pakiramdam ko napahiya ako. Kulang na lang tanungin niya na anong ginagawa ko du
n. Na parang binabantayan ko siya. Pero hindi ako nagpahalata sa kanya. Ngumiti
lang ako.
"Wala kasi akong akong kotse. Sasabay sana ako sa'yo kung pwede."
"Ganun ba?" sabi nito at lumingon siya sa mga kasama niya. "Baka mamaya pa ako u
uwi. Despedida kasi ni Mike. Bukas na ang flight niya. Biglaan kasi." sabi nito.
"Pwde bang antayin na lang kita." yun lang ang nasabi ko. Pero ang gusto kong sa
bihin sa kanya, pwede ba akong mag stay at antayin ko siya. Hindi naman siguro a
ko nakakaistorbo kung sakali.
Nagisip siya.
"Ganito na lang. Hatid na lang kita tapos babalik na lang ako." sabi nito.
Pakiramdam ko ayaw niya akong mag stay. Kaya ko lang naman gusto siyang kasabay
kasi nga kakausapin ko siya. Pero pakiramdam ko umiiwas pa rin siya.
"Ganun ba? Sige wag na lang, sasabay na lang ako kay Jess. Sige una na ako." Tum
alikod agad ako hindi ko siya inantay na sumagot. Sinabi ko yun kahit alam ko na
kanina pa nakaalis si Jess. Pag sinabi ko kasi na magtataxi ako hindi ito papay

ag. Eh ayoko naman ng ganun.

"Are you sure?" sabi nito at humabol saken.
"Oo, thank you na lang." at nagmamadali akong umalis. Kulang na lang takbuhin ko
ang main gate. Ewan ko ba parang naiiyak na naman ako. Nagiging OA na yata ako.
Kung ihahatid niya ako bakit kailnagn pa niyang bumalik. Eh almost 1 hour naman
na siya dun siguro naman pwde naman siyang magpaalam na uuwi na.
Bumalik sa isip ko ang expression ng mukha nung babae na katabi niya. Parang tin
aasan ako ng kilay at inismiran ako. Ito kaya ang isang dahilan kung ba't ayaw p
ang umuwi ni Russell. Kahit naman siguro hindi kami normal na mag asawa wala siy
ang karapatan na mambabae. Hindi naman fake ang kasal namin.
Nag abang ako ng taxi sa tapat gilid ng gate ng school. Maya maya lumabas ang is
ang Porsche na silver sa gate ng school. Yung two-door na nakita ko dati. Pagtap
at nung sasakyan saken, bumaba ang bintana nito.
Si Seth. Nakangiti ito. "Halika na sabay ka na saken." sabi nito.
Nag isip ako saglit. Bahala na.
"Saan ka ba umuuwi?" tanong niya.
"Diyan lang sa Crown 99." sagot ko.
Wala kaming imikan sa loob ng sasakyan. Napansin ko ang pagbabago ni Seth lately
simula nung naging ok na kami. May time na makulit siya pero most of the time h
indi ito palakibo. Kagaya ngayon. Yung tipong hindi siya magsasalita kung wala t
alaga siyang sasabihin na importante.
Sa labas lang ako nakatingin. Napansin ko ang park malapit sa school.
"Pwede bang doon mo na lang ako ibaba." sabi ko sabay turo sa park.
"Hindi ka pa ba uuwi?" tanong nito.
"Hindi muna, magpapahangin lang ako. Pero maya maya uuwi na rin ako." sagot ko.
Ayoko muna kasing umuwi. Gusto kong magpahangin muna. Parang pkiramdam ko nasusu
ffocate ako. Naninikip ang dibdib ko.
"Dito na lang. Wala kasing parking malapit sa bukana. Madyo malayo ang lalakarin
mo." sabi nito.
"Ok lang.Thank you ha." sabi ko.
Pababa na'ko nung inawat niya ako.
"Pwede ba akong sumama...kung ok lang sa'yo." nag aalangang tanong nito.
Natigilan ako saglit. Ok lang tutal marami akong dala ngayon may dalawa akong bo
oks na malalaki. Pabor saken.
Hindi na ulit ako nag isip. "Sure. Iiwan ko na lang bag ko at mga gamit ko dito,
saglit lang naman."
Mga 5 minutes siguro naming nilagad simula sa parking hanggang sa entrance ng pa
rk. Mara rami rin ang tao. Halos lahat estudyante. Yung mga iba dito na gumagawa
ng project. Yung mga iba nagkukulitan lang parang nagpapalipas ng oras. Yung ib

a nakaupo sa damuhan. Yung mga iba naman nakahiga.

Nakahanap ako ng magandang pwesto malapit sa fountain. Sa damuhan ko napiling um
upo instead na sa bench. Gusto kong magrelax. Gusto ko ko naka stretch ang mga p
aa ko. Natatawang sumunod saken si Seth. Humiga naman siya malapit sa tabi ko na
katingin siya sa mga ulap, naks! hahaha! Maya maya pumikit ito.
Unti unti kong naappreciate ang behaviour niya. Akala ko makulit talaga siya at
madaldal. Pero hindi pala. Tahimik ito. At hindi siya palatanong. Gaya ngayon. P
wede naman siyang magtanong kung bakit ayaw ko pang umuwi. Just like what normal
friends do. Pero hindi. Nararamdaman ko na sensitive siyang tao. At alam ko na
alam niya na there's something wrong saken pero hindi siya nagtatanong. He knows
how to respect what silence means. He doesn't pry. But he made you feel that he
's there, by your side.
Pinagmasdan ko ang mukha habang nakapikit. Matangos ang ilong nito. Makinis at m
aputi ang mukha niya. He's extraordinary handsome kung tutuusin. Siguro kung hin
di ko mahal si Russell posible akong magkagusto sa kanya. Hindi nalalayo ang hit
sura niya kay Russell. Pero syempre mas gwapo pa rin ang asawa ko. At mukha maga
nda rin ang built ng katawan nito. May girlfriend kaya siya. Mali, ilan kaya ng
girlffriend nito.I'm sure na kabi kabila nag babae na may gusto dito lalo na voc
alist pa ito ng isa sa mga sikat na bands sa bansa. Not to mention na may World
Tour sila next year huh,. O di ba ang taray ng lolo mo.
Naisip ko lang, ano kaya ang gusto nito sa isang babae. Magugustuhan niya kaya a
ng isang tulad ko kung sakali. Ano ba yan kung ano ano ang pumapasok sa isip ko.
Pero at least pansamantala nawala si Russell sa isip ko. Ang problema ko.
Maya maya may naramdaman akong malamig na pumatak sa mga hita ko. $hit umulan. K
inalabit ko si Seth na mukhang nakaidlip ata.
"Let's go, umaambon na."
Pero nakakailang hakbang pa alng kami bumuhos ang napakalakas na ulan. Nagkating
inan kami. Parang nag uusap ang mga mata namin. Maya maya ngumiti kami pareho, p
arang iisa ang takbo ng isip namin, sabay....takbo!
Hindi lang naman kami ang sumugod sa ulan. Halos karamihan ng mga estudaynte. Wa
la ka rin kasing masilungan na malapit. Kaya siguro pareho yung takbo ng isip na
min ni Seth na takbuhin na lng ang parking kesa tumakbo sa Jollibee sa may di ka
layuan para sumilong. Basang basa na kamin ng marating namin ang parking. Buti n
a lang pala iniwan ko lahat ng gamit ko sa kotse niya. At ganun din siya.
Kaya pagdating sa condo hindi ako pumayag na hindi siya pumasok at magpalit ng d
amit. May extra naman ako na gamit ni Hans. Nakakahiya rin sa kanya. Kung hindi
ako nag aya sa park, hindi siya mababasa.
"May washing machine sa gilid pwde mong idry din yung pants mo dun." sabi ko. B
asa rin kasi yung pants niya.
"Hindi ok na'to. Thanks."sabi nito sabay abot nung shirt ni Hans.
"Sige na, saglit lang naman yun, baka magkasakit ka sige ka." inabutan ko iya ng
towel para mahubad niyang pants niya. Napakamot na lang siya sa ulo niya. Inabo
t nito ang towel at ibinalik nito ang tshirt ni Hans.
"Isasabay ko na rin tong shirt ko kung ganun."sabi nito at tumuloy siya sa banyo
.
Pumasok na rin ako sa kwarto para makapgpalit na rin. Nagmamadali akong nagbihis

. Makapag prepare man lang ng meryenda para sa mokong na'to.

Paglabas ko ng kwatro wala si Seth pero bukas na ang pinto ng banyo. Baka nasa g
ilid naglalaba. Gumawa ko ng sandwich ang ng prepare ako ng juice. Pinuntahan ko
siya sa gilid nung matapos na ako.
Natigilan ko ako ang bumungad sa harap ko ang half naked na si Seth. Nakatapi la
ng ito ng towel. $hit! Russell ikaw ba yan? Hindi kasi sila nagkakalayo ng kataw
an nito. At..may abs din kaya ito. Di ko kasi makita nakatagilid siya saken. Nak
atukod yung kanang kamay nito sa washing machine at yung isang kamay nakahawak s
a cellphone niya. May kausap ito.
At parang sinagot niya ang tanong ng isip ko. Humarap ito parang naramdaman niy
a na nakatingin ako.
OHemGI! He's more buff that I thought. Hindi halata na ganito kalaki ang katawa
n niya pag naka tshirt siya. Parang mas define yung mga muscles niya, lalo na sa
abs. This guy is so freakin' hooot!!! Parang batang gym itong isang 'to. Papala
pit siya. Napaatras ako ng konti. Tinalikuran ko siya. Baka namumula na naman pa
la ako nakakahiya.
"Magmeryenda ka muna." sabi ko at dumerecho ako sa dining area. Nakasunod siya s
aken. Hindi ako makatingin ng derecho sa kanya. Baka kasi mahulaan niya ang tuma
takbo sa isip ko.
Kumuha siya ng sandwich. Kumagat ito ng konti. "Ikaw gumawa nito." tanong niya.
"Oo, bakit anong lasa? Hindi ba masarap?" tanong ko.
Hindi siya sumagot pero kumagat siya ulit. "Pwede na." natatawang sabi nito.
Inirapan ko siya. Pwede na, eh mas malalaki at sunod sunod yung kagat niya sa sa
ndwich. Napatingin siya saken. Naalala ko tuloy yung sinabi niya nung nakaraan.
Magtatanong sana ko nung tumunog ang timer ng washing machine. Pinuntahan niya i
to. Maya pumasok siya ng banyo para siguro magbihis. Di bale next time ko na lan
g tatanungin. Niligpit ko yung ibang kalat sa mesa. Paglabas niya sa banyo suot
na niya ang pants niya. Wala pa siyang suot na shirt pero hawak pa niya ito.
"Alis na ako may dadaanan pa kasi ako eh. Thanks pala sa meryenda." sabi nito pa
rang nagmamadali na tinungo ang pinto. Akmang isusuot nito ang tshirt niya ng bu
mukas ang pinto.
Sabay kaming napatingin dito.Para akong binuhusan ng malamig na tubig.
"Russell...."
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------May UD na po for Chapetr 2 sa FOOL ME TWICE para sa mga hindi pa nakakabasa. And
I posted also a cover and prologue para sa story nina Micah at Hans titled MY P
ART TIME LOVE. You can check it sa list of works ko. Hope you'll support Micah a
nd Hans as well. Maikli lang naman ang mga ito.
Thanks!
Hanggang sa muli...
*-* fujeeko

*******************************************
[47] Chapter 43: Confessions
*******************************************
A/N
Sorry sa typo. At pag magulo.I'll revise it sa weekend. Thanks for reading!
PS...hold po muna sa mga dedication request for YPOM...*-*
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------HALEY'S POV

Kung nagulat ako sa pagdating ni Russell, mas nagulat siya sa naabutan niya. Ki
ta kitang sa expression ng mukha niya. Natigilan pa siya saglit sa pagbukas ng p
into. Palipat lipat ang tingin niya samen ni Seth pagpasok niya.
Maya maya tiningnan niya ng masama si Seth. Itong si kamote tumitig din ng masam
a kay Russell. Nagkatitigan silang dalawa. Ramdam ko na anytime pwedeng silang m
agpalitan ng kamehameha wave . At bago pa may masamang mangyari nagsalita na ako
. Sa totoo lang natetense ako.
"Uhm, si Seth pala classmate ko...Nabasa kasi kami sa ulan kanina kaya pinatuloy
ko muna siya. Pero... paalis na siya." errr. tama ba ang sinabi ko.
Tumingin siya saken ng masama. Hindi pa rin ito nagsalita. Huminga ito ng malali
m. Parang pinipigilan nito kung ano ang gusto niyang gawin. Ramdam ni Seth sigur
o ang tensyon, sa pagitan niya at ni Russell. At sa pagitan ko at ni Russell. Si
guro ramdam din niya na hindi ako comportable. Kaya siguro nagpaalam na ito.
"Alis na ako. See you tomorrow." pagkasabi nito tinapunan pa niya ng isang masam
ang tingin si Russell. At hindi naman nagpatalo tong isa. Tumingin din siya ng m
asama kay Seth.
"Sige ingat. Thank you ulit ha." sabi ko dito.
Nakahinga ako ng maluwag pag alis ni Seth. Akala ko magsasapakan ang dalawa. Pag
sara ko ng pinto, hinanda ko na ang sarili ko. Alam ko iba na naman ang iniisip
niya sa nakita niya. Ikaw ba naman, abutan mo ang asawa mo na parang bagong ligo
at may lalaking kasama na half-naked sa loob mismo ng bahay niyo. Naiintindihan
kung ano ang iisipin niya. Kahit naman siguro sino yun ang unang maiisip pag ga
nun ang aabutan nila. Pero sana this time makinig siya saken.
"Alam mo ba na nag aalala ako sa 'yo kasi pag alis mo bumuhos ang malakas na ula
n. Nagmamadali pa mandin ako. Tapos ngayon dadatnan kita dito na may kasamang la
laki." bungad agad nito.
Humarap ako sa kanya. Nakalagay sa mga bulsa nito ng dalawang kamay niya. Hindi
ako makatingin sa kanya ng derecho pag ganito ang hitsura niya. Ayokong matanim
sa isip ko ang ganito. Kung tingnan niya ako para akong ibang tao.
"Hindi ko naman kasi alam na wala na si Jess." pagsisinungaling ko. "Nakita lang
ako ni Seth sa gate nag aabang ng taxi kaya sinabay niya ako."

Hindi niya inintindi ang sinabi ko.

"Kung di ko pa nakita si Tyler hindi ko malalaman na kanina pa nakauwi si Jess.
" sabi nito.
Ibig sabihin iniwan niya yung party para lang sundan ako. Sa isang part ng utak
ko gusto kong matuwa. Kahit papano concern din pala siya saken kahit na galit pa
siya dahil sa nangyari noong isang araw.
"Hindi ko nga alam na wala siya. Nung nagtext ako sa kanya dun ko lang nalaman n
a nakauwi na pala siya." pinanindigan ko na ang pagsisinunagling na hindi ko ala
m na wala na si Jess.
Lumapit ito saken na parang nangigigil.
"Yun naman pala eh ba't di mo'ko binalikan. Alam mo naman na hindi ko hahayaang
magcommute ka kung alam ko lang na wala kang kasabay. Nagpahatid ka pa talaga sa
tukmol na yun." Hindi ko alam kung kanino siya nanggigigil, kung sa akin ba o k
ay Seth.
Pero teka lang ha, ako pa ngayon ang sinisisi niya kung ba't hindi ako nagpahati
d sa kanya. Nag oofer pa'ko na aantayin siya pero parang ayaw niya akong mag sta
y. Na parang di niya maiwan yung mga kasama at kailangan pa niya talagang bumali
k.
"Sa tingin mo gagawin ko yun. Eh hindi mo nga maiwan yung mga kasama mo di ba. A
yaw mo naman na antayin kita, pakiramdam ko nga ang laki kong abala sa'yo eh. Na
abala na nga kita nung pinuntahan kita eh. Nakaistorbo ata ako sa'yo ang sama ng
tingin saken nung katabi mong babae." hindi ko na napigilan ang sarili ko.
"What are you driving at? Ikaw pa tong may ganang mag isip ng ganyan eh ikaw nga
tong nagpatuloy ng lalaki dito ng wala ako." sumbat nito.
Ang kapal ng mukha niya. Siya nga 'tong kung ano ano ang iniisip.
"Wala akong nakikitang masama sa ginawa ko. Nagmagandang loob lang yung tao at n
abasa pa ng ulan. I just returned the favor."
Ngumiti ito ng nakakaloko. "And what did you do in return? Was that something th
at you did with me when I also did a favor to you that night huh?"
Anong ibig niyang sabihin? Nung gabing nagkita kami sa bar, yun ba ang tinutukoy
niya. Iniisip ba niya na ginawa namin ni Seth ang ginawa namin nung gabi na yun
? The moment na nagsink in sa utak ko ang sinabi niya, parang automatic na dumap
o ang palad ko sa mukha niya.
"How dare you! Ganun ba ang iniisip mo?! Hindi ako ganun klaseng babae at alam m
o yan! Napakadumi ng isip mo?!Ganun ba kababa ang tingin mo saken hah?! Dahil ba
sa ganung paraan mo lang ako nakuha iniisip mo na ganun din ako sa iba?! " pigi
l na pigil ang mga luha ko. Parang gustong gusto ko siyang saktan. Na sasabog an
g dibdib ko pag hindi ko ito nagawa.
Para itong nakakita ng multo. Namutla siya.
"I should have known better. Nagsisisi ako na ikaw ang pinakasalan ko." pagkasab
i ko nun patakbo akong pumunta sa kwrato. Nilock ko ito.
Pagpasok ko kwarto dumapa ako sa kama at dun ko ibinuhos ang lahat ng sama ng lo
ob ko. Sumosobra na talga siya. Hindi ko ineexpect na ganito pala siya. Kung pag

salitaan niya ako ganun ganun na lang. Wala siyang tiwala saken.
Sana kay Ralph na lang ako nagpakasal. Siguro hindi ako namomroblema ng ganito n
gayon. Kahit mahal ko siya hindi ko hahayaan na ganituhin na lang niya ako. Maya
maya may kumakatok.
"Haley!" sumisigaw siya sa labas mg kwarto. "Buksan mo'to."
Bahala ka diyan. Kahit gibain mo yan wala akong pakialam. Tutal nasa loob naman
tayo ng unit. Walang mabubulabog. Hindi ako tuminag sa pagkakadapa sa kama.
Lumakas lalo ang pagkatok niya. Parang ginigiba na niya yung pinto. Tumakbo ako
papunta sa CR. Kung mabubuksan niya yan, pwes pinto ng CR ulit ang gigibain niya
para makausap niya ako. Wala akong pakialam. Ayoko siyang kausapin pag galit si
ya. Walang patutunguhan ang pag uusap namin. Hindi siya nakikinig saken.
Mga ilang minuto rin siyang kumatok. Maya maya tumahimik na ang paligid. Binuksa
n ko na ang pinto ng banyo at sumilip. Sarado pa rin yung pinto ng kwarto. Ibig
sabihin hindi siya nakapasok. Humiga ulit ako sa kama.
Tumulo na naman ang mga luha ko. Bakit mo'ko ginaganito? Bakit ikaw pa yung mina
hal ko? Sabi ni mommy bigyan ko daw ng chance yung pagsasama namin. Dapat daw ma
ging mabuting asawa ako kay Russell. Pero mukhang hindi sapat ito. Malaki ang ka
ibahan ng isang relationship na nagsimula sa wala at sa nabuo sa loob ng napakah
abang panahon. Naniniwala pa rin ako na mas matibay ang pagsasama ng dalawang ta
o kung lubos nilang kilala ang isa't isa.
Akala ko magiging exempted ang pagsasama namin ni Russell sa ganitong paniniwala
ko. Maayos naman kasi ang takbo ng pagsasama namin. Kahit sabihin pa na halos i
sang bwan pa lang kaming nagsasama bilang mag asawa, marami na akong nakikita si
milarities namin.
Akala ko sa pelikula lang nangyayari ito. Totoo pala, na kapag galit ang isang t
ao walang katwiran na pinapakinggan. Gaya ni Russell. Hindi niya ako hinayaang m
agpaliwanag. Pero kailangan niyang malaman ang totoo. Ang tanong kelan ko masasa
bi sa kanya ang totoo kung ayaw naman niya akong pakinggan. Hindi pa nga kami na
gkakaayos dun sa una tapos heto naman nadagdagan pa. Anong kailngan kong gawin p
ara makining siya saken.
Maya maya tumunog ang phone ko. Kinuha ko ito para icheck kung sino ang tumatawa
g baka si Russell. Pero number lang. Kinancel ko ito. Hindi ako sumasagot ng taw
ag na number lang. Meaning hindi ko siya kilala. O kaya baka si Russell ito naki
kigamit lang ng ibang number. Nag ring ulit ito. Sunod sunod. Hindi ko sinagot.
Nag ring ulit.
Hayyy..
"Hello."
"Hello, good afternoon po ma'am! Eto po ba si Mrs Sandoval?" boses ng isang lala
ki.
Mrs. Sandoval? Ah, ako pala yun. Lagi kong nakakalimutan, Sandoval na pala ako.
"Sino ka?" alangan naman na sabihin ko agad na "oo ito nga".
"Si Mr Joco Boado po ito ma'am, manager ng homeworld dito po sa S***. "
Homeworld. Ah, namili pala kami ng mga gamit nung isang araw. Bakit kaya.

"Ah, oo ito nga. Ano pong porblema?" tanong ko.

"Nag request po kasi si Mr. Sandoval ng replacement nung kama na binili niyo. Ma
y defect po ata yung unang delivery. Kaso hindi po namin siya makontak kaya kayo
ang tinawagan ko." sagot nito.
"Ganun ba? So ano na, ok na ba? Napalitan na ba?" tanong ko ulit.
"Yun nga po ang dahilan kung ba't ako tumawag. Kanina pa po kasi yung mga tao du
n sa tapat ng gate nung address kaso mukhang wala daw pong tao. Andun na po sila
ngayon."
Naku naman ba't ngayon pa.
" Oo wala talagang tao dun kasi wala pang nakatira. Ganito na lang, pakisabi mag
antay ng konti. I'll be there in 15minutes, ok."
"Sige po ma'am, salamat."
"Thank you!"
Dali dali akong ngbihis. Nakakahiya naman knina pa pala sila dun. Bakit di nila
macontact si Russell. Nka off ba ang phone nito. Eh kanina pala kung tintawagan
ko siya hindi ko rin siya makokontak. Hmp! Hitsura lang niya ha. Naiinis talaga
ako sa knya.
Ilang minuto lang at nakarating ako sa bahay na binili ng mga magulang ni Russel
l para samen. Humingi ako ng paumnahin sa mga nag deliver. At pinapasok ko na an
g replacement na kama na binili ni Russell.

"Gaano niyo katagal iaasemble yan?" tanong ko.

"Mga more or less 30 minutes po." sagot.
Matagal tagal din pala.
"Sige maiwan ko muna kayo lalabas lang ako."
Pinagmasdan ko ang mga gamit sa sala. Pinalitan ni Russell ang mga couch.Yung na
pili ko ang kinuha niya. Parang light brown ito na leather. Pati yung dining tab
le ako rin ang pumili nun. Akala ko babalikan namin ang mga ito sa weekend. Pero
inayos na niya lahat. Yung TV lang sa salas at kwarto siya ang pumili kung ano
ang brand at klase. Pati mga gamit sa kusina nakaayos na. Siya kaya nag ayos? Na
pansin ko rin nakakabit na yung wedding picture namin sa sala.
May washing machine na rin sa washroom.Kumpleto na pala eh. Lumabas ako sa exten
sion nito sa gilid. May billard at darboard dito. Umikot ako sa likod. Ngayon ko
lang napansan, may katamtaman na laki ng swimming pool sa likod.
Malaki itong bahay na ito para sa dalawang tao. Okay na nga kami sa condo kung k
aming dalawa lang. Kaso parang pang isang pamilya itong bahay na ito. Hindi kaya
ito ang iniisip ng parents niya nung binili nila ito. Pag nagkapamilya na kami.
Kung noon gusto kong siya ang magiging ama ng magiging mga anak ko. Nagyon, hind
i ko na maimagine na magkakapamilya kami ni Russell. Kung ngayon pa lang hindi n
a kami magkainitndihan sa maliit na bagay. Pa'no pa kaya pang may mga anak na ka
mi.

"Maam ok na po. Pakisign na lang po ito". Nagulat ako sa biglang pagsulpot ni k

uya. Ang bilis naman ng 30 minutes niya. O hindi ko namalayan kasi kanina pa ako
nakatunganga sa kawalan. Siguro hinanap ni kuya kung nasaan ako.
"Thank you."
"Sige po una na kami." paalam ng mga ito.
Pinuntahan ko ang kama na inasaemble nila. Ito rin yung kama na napili ko. Puro
napili ko lahat ang kinuha ni Russell. Akala ko pag iisipan muna niya kasi sabi
niya babalikan daw namin ang mga ito, pero ok na lahat. Maganda naman yung napi
li ko. Pang unisex ito. Iba sana ang gusto ko naisip ko hindi lang ako ang gagam
it nito. Ready na ang bahay na ito for house blessing. Ready for occupancy na ri
n.
Humiga ako. Pakiramdam ko pagod na pagod ako. Ang daming nangyari sa loob ng 24
hrs. Buminggo ako ng dalawang beses. Hindi ko inakalang pag isipan niya ako ng m
asama. Hindi ko matatanggap ang sinabi niya saken. Naramdaman ko na lang na tumu
lo na naman ang luha sa mga mata ko. Nangangahulugan lang na napakababa ng tingi
n niya saken kasi nagpagsalitaan niya ako ng ganun.
Mabigat pala sa dibdib kapag hindi mo nailabas ang sama ng loob mo. Lalo na hind
i mo maipaliwanag ang totoong nangyari kasi ayaw makinig sa'yo.
Siguro kung sa ibang tao ko ito narinig ok lang. Pero sa isang taong mahal mo,
masakit para saken. Lumalabas na wala talaga siyang pagtingin saken.Na wala akon
g halaga sa kanaya. Ksi hindi niya iniisip ang mararamdamn ko. Na baka masaktan
ako.
Halos isang buwan pa lang kaming magkasama pero parang hindi ko na ata matatagal
an pa. Sabi ko dati sarili ko hindi naman ako nag eexpect na mamahalin niya aga
d agad. Willing naman akong mag antay kung kelan niya ako matutunang mahalin. Pa
rang hindi na ako makakapg antay pa.
Pumikit ako. Hanggang sa makatulog.
Madilim na nung magising ako. $hit 11pm na. Ganun ako katagal nakatulog. Uuwi pa
ba ako? Pwede naman akong matulog dito kung tutuusin. Masama pa rin ang loob ko
kay Russell. Ayoko siyang makita. Pero pag hindi ako umuwi ngayon lalo siyang m
ag iiisip ng masama. Uuwi na lang ako. Malamang wala pa yun dun.
Nakarating ako sa condo ng wala pang 15 minutes. Dumaan lang ako ng dinner sa bu
kas na resto tpaos umakyat na agad ako unit. Pagpasok ko wlang tao. Wala pa siya
. Talagang pinapaninindigan niya ang pag uwi ng madaling araw. Nawalan tuloy ako
ng ganang kumain. Kmain ako ng konti at nilagay ko sa ref ang mga pagkain.
Muntik akong mapasigaw pagpasok ko sa kwarto. Nakaupo si Russell sa kama at mukh
ang kanina pa niya ako hinihintay. Huminga ako ng malalim. Hindi ako papayag na
sisigaw sigawan na lng niya ng basta basta.
Nagkatinginan kami pagpasok ko. Hindi ko siya pinansin. Kinuha ko yung robe mala
pit sa gilid ng kama. Napansin ko ang anim na beer in cans na nasa side table. N
agyon ko lang ito nakita na uminon dito sa condo. Paalis na ko ng magsalita siya
.
"Saan ka galing?" malumanay naman ang tono nito. Bakit parang may concern ang to
no nito.
Tumingin ako sa kanya. " Bakit, kung sasabihin ko sayo ang totoo kung saan ako
galing paniniwalaan mo ba ako?" singhal ko sa kanya.

Pagkasabi ko nun tinalikuran ko siya at pumasok agad ako sa banyo.

Umiinit naman yung sulok ng mga mata ko. Naiinis ako sa kanya. Pero mas naiinis
ako sa sarili ko, kasi kahit ganun siya saken, mahal na mahal ko pa rin siya. Na
iyak nako ng tuluyan pag naalala ko ang katangahan ko. Naawa ako sa sarili ko.
Ilang minuto rin siguro akong umiyak sa loob ng banyo. Maigi na'to kesa maiyak a
ko sa harap ni Russell. Lumabas ako pagtapos kung maligo. Nakaupo pa rin siya sa
gilid ng kama. Hindi ko man lang siya tinapunan ng tingin. Pinatuyo ko ng konti
ang buhok ko sa blower pagtapos humiga na'ko.
Ilang saglit pa naramdaman ko na humiga na rin siya. Maya maya yumakap siya sa l
ikod ko. Ramdam ko ang init ng kanyang katawan. " Im sorry." bulong nito. Naramd
aman ko ang mainit na hininga nito sa batok ko. At amoy beer ito.
Unti unting tumulo ang luha sa mga mata. Bakit ganun ang bilis mawala ng galit k
o sa knya. Siya lang ba ang may karapatang magalit. Hindi ko siya sinagot.
Pilit niya akong hinaharap sa kanya pero ayoko. Gumulong siya sa ibabaw ko para
lumipat sa kabilang side ng kama.
" Im really sorry. I didn't mean it. Lahat ng sinabi ko hindi ko sinasadya. Nabi
gla lang ako." sabi nito habang pinupunasan ang luha ko. "Tahan na."
Tumingin ako sa kanya, patuloy pa rin ang pagtulo ngmga luha ko. "Wala kaming gi
nagawang masama."
"I know. And I'm sorry. Nagalit lang siguro ako because I didn't like what I saw
. Sa totoo lang gustong gusto ko na siyang sapakin talaga kanina. But with you a
round I cant do that. Ayokong matakot ka saken." malumanay na sabi nito.
Ayaw niya akong matakot sa kanya? Eh hindi pa ba ba nakakatakot yung histura niy
a, eh parang siyang kakain ng tao.
" Ayoko ng nagpapatuloy ka ng lalaki dito ng wala ako. Pwde ka nilang gawan ng m
asama."
"He's my classmate. Hindi niya maagagawa yun."
"How did you know that. Hindi mo alam kung ano ang takbo ng isip ng mga lalaki."
Hindi pa ri nako nagsasalita.
"And what makes you think that I will allow that to happen? Is that how you feel
about me? That I am everybody's bitch?" napahagulgol ako nugn sinabi ko yun. It
o ang pinakamasakit na narinig ko mula sa kanya.
"No, of course not! hindi ko sinasadya. I'm sorry. It's just that, I don't know
how to explain it .....I don't like it when you're with someone else. And ganun
pa yung nakita ko. So how would you expect me to react?" paliwanag nito.
"Bakit kailngan mo akong sabihan ng ganun? Ganun ba talaga ang tingin mo saken?"
"No, I'm really sorry. I was just..jealous...maybe...kaya ko siguro nasabi yun."
nahihiyang sabi nito.
Tumingin ako sa knya. Ngayon lang niya inamin na nagseselos siya.
" You don't have to. Wala kaming relasyon. Wala akong gusto sa kanya." sabi ko k

anya.
"I know. Ikaw wala kang gusto sa kanya. Pero siya.... I can tell by the way he l
ooks at you."
"He can look at me whenever he wants to. Eh ano naman ngayon." That doesn't the
fact that I'm now your wife. So hindi na pwede kung ano man ang iniisip niya."
"We maybe be married but doesnt give me a guarantee that you're......mine." nak
ayukong sabi nito.
"What do you mean?" anong drama nito.
"Alam ko naman na simula pa lang napilitan ka lang magpakasal. That you chose me
over Ralph kasi kilala mo na'ko. But that doesn't change kung sino talaga ang g
usto mo. I know, there will come a time that you'll get tired of this....you'll
get tired of me.....of everything... or you'll find someone else." malungkot na
sabi nito.
" Sinabi ko na yan ah. Dialogue ko yan eh." napasimagot ako. Nang aasar ba siya
. Parang ganito rin yung sinabi ko sa kanya noon nung nasa Cebu kami. Nung nagdr
ama ako.
Tumawa siya. "Yeah, I know. Narealized ko lang ngayon na pareho tayo ng iniisip.
I was just hoping that ......we feel the same way ......pag naiisip natin pare
ho ito."
Wait..........$hit anong ibig niyang sabihin. Na.....
"What do you mean?" naguluhan ako. Ang lakas ng tibok ng puso ko.
Huminga siya ng malalim. Parang may gusto siyang sabihin at hirap siya na bigkas
in ito.
"I was hoping that we feel the same way.....that you love me.... too." tumingin
siya saken.
Wait ulit..... $hit nabibingi na ba ako. Meron ba tlagang "too" sa dulo yung sin
abi niya. Gustong paulit ulit na iplay yung sinabi niya para masiguro na may wor
d na "too" sa dulo.
Bago pa ko makapgatanong ulit, I felt his lips pressed to mine. And slowly we ki
ssed. I pulled him closer. I want to feel his body. And slowly, he pulled away.
He held my face a looked at me.
"I Love you.." pabulong na sabi nito. Pero para itong napakalinaw sa pandinig ko
. Napatanga ako saglit. Hindi ko na namalayan ang pagpatak ng aking mga luha. Hi
ndi niya alam na ang tagal kong nag antay para sabihin niya saken ito. Akala ko
magkakahiwalay na kami ng hindi ko man lang maririnig sa kanya ang mga salitang
ito.
"I love you too." pinilit kong wag pumiyok ng sabihin ko ito.
Natigilan din siya. Hindi rin niya siguro ineexpect ang isasagot ko. Parang hin
di pa nagsisink in sa kanya yung sinabi ko. Maya maya ngumiti ito. Niyakap niya
ako at Tumawa siya.
He kissed mo once again. At wala kaming inaksayang oras. Parang sabik na sabik k
ami sa isa't isa. And before I knew it, we're both naked. And it always feels li
ke the first time. This one...this is the real making love. Because we found lov

e at last. We both love each other.

We were both catching our breath as he lay next to me. Magkayakap lang kaming da
lawa. Sobrang saya ko. Ako na yata ang pinakasayang babae sa buong mundo. Mahal
din ako ng lalaking pinakamamahal ko.
Naramdaman kong humigpit ang yakap saken ni Russell.
"You know how long I waited for this...i just thought that you..still love...him
, don't you?" bulong niya saken
Si Vince ba ang tinutukoy niya?
"No." derecho kong sagot.
Napabangon siya. Tumingin siya saken. "Since when...you found out that you love
.... i mean.... that you don't love him anymore?" parang excited na tanong nito.
Ngumiti ako tapos yumakap ako sa kanya." I'm not sure when exactly. Before the
wedding maybe." sagot ko.
Niyakap niya ko. "That's what I thought." sabi niya.
Gusto ko rin sanang itanong sa kanya kung kelan niya narealized na mahal
a ako. Pero parang hindi na ito mahalaga pa para saken. Kuntento na kasi
hit sabihin niya siguro na he just realized that he loves me seconds ago
ll still feel the same happiness na nararamdaman ko ngayon. Marami akong
linawin sa kanya tungkol sa mga misunderstanding namin.

rin niy
ako. Ka
eh I wi
gustong

"Hey, may sasabihin pala ako." nag aalangan kong sabi. "....about the pills?"
He rolled his eyes, parang sinasabi niya na pinaalala mo pa. "No, dont worry abo
ut it. I was thinking I was selfish...If you dont want to, I wont force you into
something you dont want to." malambing na sabi nito.
"No, no it's not that. It's not what you think it is." sabi ko.
Kumunot ang noo nito. "Then what is it?"
"Remember nung nagpacheck ako sa CEBU? It was given to me by the doctor" sabi k
o.
Naguguluhan pa rin siya. "Bakit daw?"
" She said it will regualte my monhtly cycle. It will help it return to normal.
Because if not, pregnancy..... may not be possible." nahirapan akong sabihin yu
ng huli.
Natigilan ito. "But.... your cycle is now back to normal right?"
Siguro ang tinutukoy nito ang yung pagkakaroon ko ng period nung nakaraan.
"But it's not as simple as that. I have this kind this disease....na baka mahir
apan akong magbuntis in the future." takte di ba. Parang pinalala ko pa yung con
dition ko.
Kumunot ulit yung noo niya. " So how is it? Mas nararamdaman ka ba? May sumasak
it ba sa'yo?" concern na taning nito.
"No, it's not something physical. It's just a possibility that.. I may have....

difficulty getting .....pregnant." malungkot kong sabi sa kanya.

"Is that it? Nothing serious?" parang natutuwang sabi nito.
"Nothing serious." yun lang nag basabi ko. Nothing serious ba yung possobleng hi
ndi na magkaanak.
Ngumiti ito. " The truth is I don't care anymore. Maybe we can figure something
out in the future. As long as walang masamang nangyari sayo o mangyayari sa'yo,
yun lang ang importante saken."
Mas important sa kanya ang health ko yun ba ang ibig niyang sabihin.
"Pero, gustong gusto mo ng.... magkababy diba?" tanong ko.
Tumawa siya. "Of course, sino bang may ayaw? But now. Im willing to wait. Masaya
na'ko ngayon. Ang importante gumaling ka." sabay halik sa ulo ko.
"May itatanong ako." curious kasi ako eh.
"Hmmnnn.."sabi nito at nakapikit na siya.
"Bakit dati gustong gusto mo ng maka baby." kasi parang nag aabang na siya talag
a. Tinago pa niya yung calling card nung doctor baka magamit ko daw.
Tumingin siya saken.
"Yung totoo?" pa suspense na sabi nito. "The truth...naiisip ko dati na baka mag
bago yung isip mo kahit kasal na tayo. That you'll realize it's not what you wan
t and you want out. It's probably my own way of keeping you to our marriage. Nai
sip ko na pag buntis ka na wala ka ng magagawa but to stick with me."
"Or if you ever thought of leaving, I'll keep our baby. Our baby will be the onl
y reminder of we had, just in case. At hindi ko siya ibibigay sa'yo." sabi nito
sabay pindot sa ilong ko.
"Naisip ko rin na...there is no more chance for you and Vince pag may anak na t
ayo.' Huminto siya saglit.
"At isa pa, para mawala na yung mga umaaligid sa'yo. Gaya nung isa ngayon." Ini
rapan niya ako.
"I want you to go to shool na malaki ang tyan, with me at your side. Para malama
n nila na may asawa ka na at magkakabay na tayo." seryosong sabi nito.
"Ano, may itatanong ka pa ba?" nakakalokong tanong nito.
Sa totoo lang, may mag iba pa akong pero mukhang hindi na akayang iabsorb ng uta
k ko. Ok na saken lahat ng sinabi niya. At ayoko ng may iba pang laman ang utak
ko ngayon. Pakiramdam ko sasabog na ang ulo ko sa haba ng hair ko.
Umiling ako. "Wala na." Yumakap ako sa kanya. "Tulog na tayo late na eh."
Natatawa siya. "Wait..." he rolled on top of me. "Bago ka matulog, isa na lang."
Anong isa na lang? Isang tanong na lang o....I felt something hard between my le
gs. Nahulaan ko na kung ano ang gusto niyang sabihin.
"Since, hindi pa naman tayo magkakababy, bat di na lang muna tayo magpractice...
." sinadya nitong ibitin ang sasabihin niya.

"Magpractice na?" kunawari hindi ko alam ang ibig niyang sabihin.

"Magpractice muna tayong gumawa ng baby...."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------May Chapter 1 na po pala ang MY PART TIME LOVE, yung story nina Micah at Hans a
t may chapter 3 na rin ang FOOL ME TWICE, you can check.
Hanggang sa muli.....salamat!
*-*fujeeko

*******************************************
[48] Chapter 44: Questions and Answers
*******************************************

Warning!!!!.... typos and errors! lots and lots! lol!

Nobody's POV
~~~~~~~~~~

"Wag mong titigan baka matunaw yan." tukso ni Nico kay Seth na kanina pa nakatin
gin kay Haley na nakupo sa bench sa ilalim ng puno ng mangga.
Tumawa lang siya.
"Ano bang binabalak mo kasi. Hindi kita maintindihan eh. Ang gulo mo eh." si Nic
o ulit ang nagsalita.
"Wala akong binabalak." sagot ni Seth na hindi pa rin inaalis ang tingin kay Hal
ey na busy sa pagsusulat ng notes.
Si Nico naman ang tumawa.
"Ano?! Eh ano pang silbi ng paglipat mo sa school na'to? Di ba sabi mo ang tagal
mo siyang hinanap?"
"Oo nga. But things changed. Hindi pala ganun kadali. Hindi ko naisip nabaka pag
magkita kami may boyfriend na pala siya."
"Alam mo pre, kung ganyan kaganda ang babae hindi pwedeng hindi magkakaboyfriend
yan. Eh wala pa ngang isang bwan nung magbreak sila ni Vince, may boyfrien na a
gad eh. Syempre marami nag aantay dyan at umaasa kung kelan sila mag bebreak. Ik
aw kasi ang bagal mo eh. Naunahan ka tuloy ni Russell. Pero hindi pa naman sila
kasal di ba, so may pag asa ka pa."
Umiling si Seth. "I just found out that they're married."
"Ano? Kasal na sila ni Russell? Pa'no mo naman nalaman." gulat na tanong ni Nico
.
"I saw the guy nung hinatid ko siya sa condo niya. Kaya pala sa iisang bahay na
sila nakatira. So I asked one my classmates na close sa kanya. They're married.
Nung nawala siya ng ilang araw I thought they were just teasing her that she's r
eturned from her honeymoon. Totoo pala ksi ikinasal na sila." malungkot na sabi
nito.
"Talaga? Hindi ko alam yun ah. Wla naman kasing nababanggit si Vince eh. Di ba n
ga nakita pa natin sila ni Vince nun na magkasama. Alam na kaya ni Vince?" sabi
ni Nico.
"Pero kung ganun na nga, wala ka na tlagang pag asa." parang pag aasar na sabi p
a nito.
Nakatingin si Seth ulit sa baba. Dumating si Russell. Maya maya naghalikan yung
dalawa. Matagal.
Tumingin si Nico sa direksyon ni Haley.
"Pare, masochista ka rin noh. Pa'no mo natatagalan na tingnan sila ng ganyan."
"I don't know. I don't care if I see them kiss. I'm not even looking at the way
the kiss." huminto siya saglit. "I just wanna see her smile. I just wanted to se
e her happy. I see that she's happy with him."
Naiiling na lang si Nico. "Ibang klase ka rin noh."
Maya maya tumingin si Haley sa taas.

"Nakita tayo pre." sabi ni Nico.

Tumayo si Seth sa pagkakaupo sa gilid ng bintana.
"Lipat tayo dun." sabi nito.
Lumipat sila sa isang side ng building na hindi sila kita ni Haley pero tanaw pa
rin nila ang dalaga at si Russell.
"Ba't di ka na lang manligaw ng iba. Ang daming nagkakagusto sa'yo."
"I don't like them." derechong sabi nito.
"Sinong gusto mo yung may asawa na." sarcastic na sabi nito.
"That doesn't change the fact that I like her."
"Hey, you're here!" boses ng isang babae at napalingon sa kanilang dalawa.
"C'mon, let's have lunch." malambing na sabi nung babae.
Si Vanessa. Classmate niya ito sa regular block section B. Halatang may gusto it
o sa kanya.
"No. I gotta do something else." maikling sabi nit Seth.
Natigilan si Vanessa sa ipinakitang coldness nito. Pero hindi nagpahalata.
"Are you gonna drop by tonight?' tanong nito kay Seth.
Tumingin sa kanya si Seth. "No, not tonight." sagot ni Seth.
Hindi naman na nagpumilit ang babae na mag stay.
Umalis na rin agad ito.
"Tsk. Kilala mo ba yung babae na yun? Wag mong sabihing..." hindi nito natapos a
ng sasabihin.
Tumawa si Seth.
"I know her." sabi nito.
"I mean yung nangyari...." hindi nito itinuloy ang sasabihin kasi nagsalita ulit
si Seth.
Yung tungkol siguro sa nangyari na natsismis na si Haley ang third party kaya na
ghiwalay si Russell at Vanessa.
" I know. " sabi nito.
"Wala talagang nakakalusot na tsismis sa basta tungkol kay Haley."
Tumawa ulit ito.
"Not really. Hindi ko nga alam na kasal na sila. I'm just wondering how two youn
g people get married early."
"Baka buntis siya." sagot ni Nico.

Tiningnan siya ni Seth ng masama.

"It's impossible....." sabi nito.
Tiningnan siya ni Nico ng may pagdududa.
"Pa'no ka nakakasiguro na hindi siya buntis. Ikaw ha."
Ngumiti siya na parang may naiisip.
"I just know." sabi nito.
"May hindi ka ba sinasabi saken." tanong ni Nico.
"Wala naman." maikling sagot ni Seth.
Nakatingin sila sa palayong sina Haley at Russell.
"Kelan mo sasabihin sa kanya. Mukhang hindi ka niya talaga matandaan." sabi pa n
i Nico.
"Hindi ako ganun kaimportante para maalala niya ako. Masaya ako nakita ko na siy
a ulit. I couldn't ask for more." sabi nito.
"Pero kung hindi siya buntis, ano ang magiging dahilan ba't sila nagpakasal agad
. Hindi naman sila nagmamadali."
May naglalarong ngiti sa labi ni Seth.
"That....I have to find out."

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Haley's POV
~~~~~~~~~~

Nagulat ako ng may humalik saken. Syempre sino pa ba ang gagawa nun.
"Pa'no mo nalaman na andito ako?" tanong ko sa kanya.
Ngumiti siya at umupo sa tabi ko.
"Hindi ko alam na andito ka. Nakita lang kita kasi galing ako sa parking." sabi
nito.
Kararating lang siguro nito. Hindi ako nagsalita kasi busy ako sa sinusulat ko.
"Nalate ka ba kanina?" tanong nito.
Napatingin ako sa kanya.
"Oo, 10 minutes." natatawa kong sabi.

Hinawakan niya ang kamay ko.

"Sorry." sabi nito at hinaplos ako sa mukha.
Tumawa ako. Napuyat kasi ako kaya ako nalate. Si Russell kasi ang kulit.
"Ikaw kasi." biro ko sa kanya. "Pero ok lang naman." sabi at nagsimula kong lig
pitin ang mga gamit ko.
"Sabi ko kasi wag ka ang pumasok di ba." sabi nito.
Tumawa ako. "Hindi pwede. Marami kaming gagawin ngayon."
Binalik ko na lahat ng gamit ko sa bag ko.
"Asan pala si Jess?" tanong nito.
"May meeting sila ng mga ka grupo niya eh." May activity sil mamaya.
"Sabay na tayong kumain."sabi nito.
"Sige." tatayo na sana kao ng ianwat niay ako.
"Pakiss muna ako habang walang msyadong tao." ungot nito.
"Ikaw tlaga. Isa lang ha." natatawa kong sabi. Baka may makakita samen maguidanc
e pa kami.
Hinawakan niya ako sa mukha at hinalikan niya ako. Automatic na napapikit ako. H
indi ko alam kong ilang segundo niya ako hinalikan. Nung maghiawalay ang mga lab
i namin....
"I love you." sabi nto
Hindi lang isang beses ko narinig sa kanya ang mga salitang yun kagabi. Ito ang
pinakamasarap na word na marining kahit paulit ulit.
Ngumiti ako. "I Love you too." sagot ko at hinalikan niya ulit ako ng isang bese
s pa.
Hindi ko alam kung bakit parang pakiramdam ko may nakatingin samnen. Tumingin ak
o sa taas. Nakita ko si Seth at si Nico na nakatingin samen. Bigla silang umalis
nung nakita ko sila. Ewan ko ba parang feeling ko naging distant si Seth saken
after nung incident sa condo kagabi. Pinapansin pa rin naman niya ako pero hindi
na siya ganun kakulit.
Pero maigi na rin yun. Baka maging dahilan pa siya ng pag aaway namin ni Russell
. Ayokong magkaproblema kami. Napakasaya ko. Kuntento na ako kung anong meron ka
mi ni Russell.
Naglakad kami ni Russell papasok sa main building.
"Gusto mo sa labas na lang tayo kumain? Maaga pa naman eh." tanong nito saken.
"Dito na lang tinatamad na akong lumabas. Next time na lang siguro." sagot ko.
Kumuha kami ng apatan na mesa para maluwag ng konti para may lagayan ng gamit.
"Ano gusto mong kainin?" tanong niya.

"Pasta na lang. Wala akong msyadong gana." pag marami akong gagawin nawawalan ak
o ng gana kumain. "Tsaka mango juice." pahabol ko.
Nilabas ko yung iba kong notes para magsimulang magsulat.
Mamaya dumating na si Russell. Puno ng ng food yung tray nadala nito.
"Ang dami naman niyan!" natatawa kong sabi.
"Kain ka rin ng kanin. Hwag yung pasta lang ang kakainin mo." sabi nito habang i
naayos nito ang mga pagkain sa mesa.
Nagsimula na kaming kumain ng may lumapit samen.
"Russell?" sabi nung babae. "Russell right?" nakangiting sabi nito.
Nakatingin lang si Russell sa babae. Iniisip siguro nito kung kilala niya ang ba
bae. Maya maya tumingin siya sa aken parang sinasabi nito na hindi niya ito kila
la.
Wait, parang kilala ko 'to ah. Eto yung babae na katabi ni Russell kahapon.
"I'm Vannah. We met yesterday, I'm Ashley's friend."
Siya nga. Friend siya ng girlfriend ni Kevin. Yung kasama niya kahapon sa table.
"Uh, hi!" yun lang ang nasabi ni Russell habang nakatingin saken.
"Mind if I join you?" kay Russell pa rin ito nakatingin na parang ito lang ang n
ag eexist.
Excuse me, wife here!
"I do." seryoso kong sabi. At napatingin saken yung babae. "You see this table i
s full. And i think there are still available." pakiramdam ko napadiin yung pagk
akasabi ko nung huli.
Tumaas ang kilay nito at tumingin kay Russell na parang sinasabi nito na hindi
ikaw ang kausap ko. Parang nag aantay ito kung ano ang sasabihin ni Russell.
"Yeah, and we're also busy. Sorry. "sagot ni Russell.
Ngumiti ito ng pagkatamis tamis kay Russell. "No, no it's ok. I'll get that one
over there." tinuro yung nasa likod ko. "See you around." at si Russell lang tal
aga ang kausap niya.
Lumipat si Russell sa tabi ko. Para siguro nakatalikod din siya dun sa babae.
"See you around." pabulong ko siyang ginaya.
"Ikaw talaga." natatawang sabi nito.
"Ang arte kasi. Ang kapal pa ng mukha. Di ba niya nakikita na may kasama ka." gi
gil kong sabi.
Tumawa siya. "Hayaan mo na." Nilagyan nito ng kanin at ulam yung plate ko.
"Tatawa ka dyan. Ba't mo nga pala katabi yun." baling ko sa knya.

Oo nga pala, nakalimutan ko mitong tanungin kagabi.

"Dumating siya kasama ni Ashley. Hindi ko nga matandaan ang pangalan niya pinaki
lala na nga siya saken.Honestly, hindi ko nga siya talaga nakilala kanina." sabi
nito at nagsimula na rin siyang kumain.
"Eh ba't ayaw mo'kong mag stay?"
Gusto ko siyang antayin pero ayaw niya. Gusto niya akong ihatid agad.
"Kasi puro lalaki yung mga andun.Hinatid na nga rin ni Kevin si Ashley pag alis
mo. Magkasabay kaming umalis nung sumunod ako sa condo.Gusto mong mag stay para
antayin ako eh mga lasing na mga tao dun by the time na matapos kami."
Errr...Ganun ba?
"Eh san ka galing nung umalis ka ulit?" tanong ko. Hehehe para lang akong NBI la
ng eh.
"Sumaglit ako sa bahay. Kinausap lang ako ni mommy. Tinatanong niya kung ano daw
ang gusto nating date sa house blessing. Sabi ko malaman ko next week."
Gusto ko pa sanang magtanong tungkol sa halos madaling araw na nitong pag uwi.
"Ikaw san ka galing. Almost twelve ka na umuwi kagabi." siya naman ang nagtanong
.
"Galing ako sa bahay sa kabila. Dineliver yung replacement ng kama. Nakatulog ak
o. Dapat nga hindi na ko uuwi eh. Naiinis kasi ako sa'yo." inirapan ko siya.
"Don't do that again. Kahit mag away tayo umuwi ka pa rin. Nag alalala ako sa'yo
hinid mo pa sinasagot ang mga tawag ko." sbai nito.
Oo nga. Nakailang missed call siya nung gabing yun.
Huminto siya sa pag subo at humarap saken.
"Yung lalaki na inabutan ko sa condo, akala ko ba sinabay ka niya, bat kayo naba
sa ng ulan?"
Ngumiti ako.
" Dumaan akong park kasi ayoko munang umuwi. Eh sinamahan niya ako. Buti nga ku
ng hindi baka hindi pa ako nakauwi agad kahapon. Sobrang lakas ng ulan. Ayaw nga
niyang tumuloy kasi nahihiya siya. Eh dapat nga ako pa ang mahiya kasi kundi da
hil saken di siya mababasa." paliwanag ko.
Sumimangot ito.
"Tapos humarap ka pa sa kanya ng sobrang iksi ng shorts mo." sabi nito.
" Eh wala naman akong ibang pambahay puro ganun eh." sagot ko. Anong gusto niya
mag nigties ako.
" Ah basta ayoko ng humaharap ka sa ibang lalaki na ganun ang suot mo ha. " nak
asimangot pa rin ito.
" Tska yang mga suot mo na ganyan hindi na pwede yan simula bukas. " nakaturo si
ya sa mini dress na suot ko.

Hah!? Anong gusto niyang isuot ko.

" Nakita mo ba nakatingin sa'yo lahat ng mga estudyanteng lalaki na bawat madaan
an natin."
Ayoko ng makipagtalo pa sa kanya. "Oo na, sige na. Promise." natatawa kong sabi.
"Kumain ka na." sabay sinubuan ko siya ng kinakain ko. Mukhang nawala kasi yung
mood niya sa pagkain.
Maya maya tumunog ang cellphone nito. Saglit lang niyo itong kinausap. Wala akon
g maintindihan sa pinag uusapan nila. Tumingin muna siya saken at maya maya bina
ba rin niya ito.
" Malelate pala ako tonight." sabi nito at ipinagpatuloy niya ang pagkain.
Ito na naman siya.Napapadalas ang uwi niya nggabi. Minsan madaling araw.
"Russell...." nag aalangan ako. Wag na lang kaya.
"Ano yun?" sabi nito habang nagtetext hidni siya tumingin saken.
"Uhmmm...I just want to know....what kept you so busy these past few days. Lagi
ka na lang gabi umuuwi. One time I woke up mga 4am wala ka umalis ka. Madalas na
man past twelve ka umuuwi." ingat na ingat ako sa sasabihin ko baka magalit siya
.
Napahinto siya sa pagtetext pero hindi pa rin siya tumitingin saken. Parang hind
i siya makatingin ng derecho.
" Pwede ka bang malaman kung saan ka nagpupunta, if you don't mind."

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------You can pm me questions, para masiguro ko masasagot lahat ang mga ito bago mata
pos ang story. Nalulungkot ako tuwing nagtataype ng UD. Parang ayaw ko pang mata
pos *sob *sniff. Drama haha! Malapit na. Sunod ang sem break UD at house blessin
g ng mew house nila. Aling kaya ang uunahin ko? May UD na rin sa MY PART TIME LO
VE, Chapter 2, you can check. Thanks!
Hanggang sa muli....
*-* fujeeko

*******************************************
[49] Chapter 45: All About Trust
*******************************************
A/N

Sorry sa delay ng UD. I'm sick. Sa totoo lang, buti nagawa ko na tong UD na to s
a office kagabi. If ever wala akong UD ngayon kasi I'm not not feeling well tala
ga. I just want to stress out these quetsions:
Anong relasyon ni Seth
o ang sagot ni Russell
other girl? and so on.
agi kong sinasabi hind
bread and butter. I am
yo.

kay Haley dati? Sino yung tinutukoy na "her" ni Micah? An

sa tanong ni Micah? Anong nangyari kay sandok? sino yung
Lahat po yan masasagot sa susunod na UD. At gaya po ng l
po ako full time writer. And writing for watty is not my
working and I also have a family. Sana po maintindihan ni

At once again po, HOLD na po sa dedication for YPOM. Maraming salamat!

============================================================================

Micah's POV

"She's starting to ask quetsions." sabi nito habang paroo't parito siya kanina p
a ako nahihilo sa kanya.
Yun lang ang sasabihin niya. Kaya niya ako pinapunta dito sa condo niya at pina
absent pa ako sa trabaho.
"Diba sinabi ko na sa'yo noon pa diba. Imposibleng hindi maghinala yung tao pag
ganung oras lagi ang uwi mo."
Anong tingin niya kay Haley, walang pakiramdam. Na hindi nito mahahalata yung pa
g uwi niya ng late at pag alis ng madaling araw.
"Pwede umupo ka. Kanina pa ako nahihilo sa'yo."
Umupo naman ito. Tumahimik kami pareho.
"Anong sinabi mo nung nagtanong siya." tanong ko.
Napahawak siya sa ulo niya.
"Sa totoo lang hindi ko alam kung ano'ng isasagot ko. Buti na lang dumating si J
ess. Dumaldal nang dumaldal. Ayon nalibang naman yung isa, nawala na yung tanong
niya."
Sinuswerte pa rin siya. Patay siya pag nagkataon.
"Oh hanggang kelan naman yan. Sa tingin mo hindi magtatanong ulit yan."
Tumayo siya ulit at pumunta sa tapat ng balcony.
"That's why I called you. I need your help." pagkasabi nito humarap siya saken.
Naku ha parang alam ko na yan.
"Ano naman yun?" kunwari di ko alam.
Bumwelo muna siya.

"I want you to handle everything for me. I can't be home late sa mga sususnod na
araw. Kailangan kong magpalamig muna." sabi nito.
Handle everyhting? Shet! Pa'no trabaho ko.
"I want you to quit your job."
Ano daw!?
"What?!"
"I'll take care of your finances. All of it. Please, just do this for me."
Ayan naman siya sa papungay pungay ng mata niya.
" Yan na nga ba sinasabi ko eh. Di ba sinabihan na kta dati. Kung sana nakinig k
a saken di sana hindi ka namomroblema ng ganyan."
Ang tigas kasi ng ulo.
"I know. Wag ka ang magalit. Sige na pumayag ka na. Papahiramin din kita ng kot
se."
Hiram lang. Hindi bigay? Chos! Hmnnn. Not bad. Wala pa namang kotse ngayon. Tsak
a sagot niya lahat ng gastos ko. Sige na nga!
"Kelan naman ako magsisimula ng trabaho ko." sabi ko sabay irap.
"Talaga? Pumapayag ka na?" hindi makapaniwalang sabi nito.
Asus. Kunwari pa siyang hindi makapaniwala eh kung makapgsalita siya, I want you
to ganito, I want you to ganyan. Oh di ba parang pautos. Di naman siya nakikius
ap eh. Hmp! Hindi pa rin talga siya nagbabago.
"Oo na nga eh. Magkano naman ang allowance ko." mahal ako maningil. Lalo na pag
ganyang kailangan ko ng datung.
Ngayon lang ito ngumiti simula kanina.
"Name it." sabi nito.
Ayan na naman siya. Para na naman siyang nagtatapon ng pera. Dahil lang sa walan
g kakwenta kwentang tao. At speaking of the devil.
"Kumusta na nga pala ang paghahanap mo." hanggang nagyon mabigat pa rin ang dugo
ko sa knya. kahit kelan hindi ko siya nagustuhan.
Umiling ito.
"Wala pa rin. I think I have to stop looking for her. Ikaw na munang bahala. Ayo
kong magkaproblema kami ni Haley."
Oo nga. Ngayon pang ok na sila. Bulabugin ba naman ako ng sobrang aga kanina. Ex
cited niyang ibinalita na "Haley loves her too daw". Oh di ba ang landi ng bakla
. Akalain mo yun, kelan lang nung nagpunta siya sa bar, inamin niya saken na mah
al niya si Haley, pero hindi niya ito masabi. Tapos ngayon ok na ang lahat. Haaa
y, im so happy for them.
Pero hindi ko maiwasang hindi maawa Kay Haley. Sana malagpasan nila ito. Misan
kasi magulo si Russell. Hindi ko siya minsan maintindihan.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Haley'POV

Ba't kaya wala pa yun? Sabi niya dito daw siya kakain. Nagluto pa naman ako. Hin
di pa nga ako nakakagawa ng homework ko eh. Nakakainis siya ha. Hindi pa nga niy
a sinasagot yung tanong ko kung anong pinagkakaabalahan niya. Tapos nagyon heto
na naman siya. Nagsimula na naman siya.
Kung sabagay maaga pa naman 6pm pa lang. Baka naman napadaan lang kung saan. Noo
d na lng muna ako. Siguro napagod ako sa pagluluto kaya nakaidlip ako.
Nagising ako ng parang may kumikiliti sa ilong ko. Nakaupo siya sa sahig at naka
tingin sa ken paggising ko. Tumginin agad ako sa relo. 630pm pa lang. Hindi siya
late na late umuwi. Nakatulog agad ako paghiga ko sa couch.
"Kararating mo lang?" tanong ko.
"Mga 10 minutes na siguro." nakangiting sabi nito.
Bumangon ako. "Ba't di mo ako ginising?"
Noon ko lang napansin yung hawak niyang isang bouquet ng pink na roses at my box
na chocolates na kasama.
"Ang cute mo kasi pag tulog ka." sabay abot nung roses at chocolates.
Ngumiti ako sa kanya.
"Ano to suhol." biro ko.
"You can say that." natatawang sabi nito.
Inirapan ko siya.
"San ka galing." tanong ko sabay amoy sa roses.
Umupos siya sa tabi ko. "Nagkita kami kay Micah may pinakisuyo lang ako."
Sumandal siya sa couch at inakbayan ako.
"Nagustuhan...mo ba?" nag aalangan g tanong nito
Yung roses ba ang tinutukoy niya na wala akong tigil sa pag amoy.
Tumango ako. "Thanks nga pala ha." hehe hindi man lang pala ako nagpasalamat.
"Thank you lang, wala bang kiss?" nakalabing sabi nito. Sa totoo lang ang cute n
iya pag ganun siya.
At dahil cute siya, instead na sa cheeks ko lang siya ikikiss dpat , I gave him
a quick kiss sa lips. At yun ang akala ko, quick kiss lang. But he did not let m
e go. He cupped my face ang kiss me deeply. Humigpit yung yakap niya saken at na
ramdaman ko na lang my may tumutusok na tinik sa braso ko. Yung mga bulaklak kaw

awa napipi.
Naitulak ko siya ng konti kasi nasaktan yung braso ko. HIndi naman ito dumugo.
"Bakit?" nagtatakang tanong niya.
Napatingin siya sa braso ko na hawak ko. Medyo namumula. At parang nahulaan niya
kung napano ito.
"Sorry."sabi niya hinaplos niya ito.
"Ok lang. Lika na, kain na tayo." hinawakan ko siya sa kamay at dinala sa mesa.
"Nagluto ka?" nakangiting tanong niya.
"Yep." sagot ko.
Kumuha ako ng plato at pinagsandok ko siya ng niluto ko.
"Wow favorite ko rin kaya 'to!" parang batang sabi nito.
Pinagluto ko siya ng Paella.
Kumuha rin ako ng pinggan ko para sabay na kami kumain. Pinagmamasdan ko siya sa
unang subo niya. Tinitingnan ko yung reaction niya.
" Ano, masarap?" baka hindi niya magustuhan kasi nakangiwi siya.
Tumango lang siya at inabot ang baso ng tubig. "Ang init. Pero masarap." sabi ni
to.
Nagsimula na rin akong kumain. Tahimik lang kami pareho. Pinagmasadan ko siya. H
indi ko alam pero parang may kakaiba sa kinikilos nito.
"Hmnn..Russell, wala ka bang lakad ngayon?" tanong ko.
Tumingin siya saken. "Wala naman." nakangiti siya. "Ba't mo naman natanong?"
"Wala lang akala ko kasi aalis ka mamaya. Tsaka kung uuwi ka na ba ng maaga buka
s?"
Ngumiti siya at inakbayan ako. "Everyday maaga na akong uuwi."
Ngumiti rin ako. "Kaya ko tinatanong kasi kung ganun ipagluluto na lang kita lag
i."
Hindi ito nagsalita hinalikan lang niya ako sa noo. Tapos ipinagpatuloy niya ang
pagkain ulit.
Pakiramdam ko may hindi pa ri siya sinasabi saken. Hindi ko alam pero parang ki
nakabahan ako.
"Russell, may itatanong ako, pero wag ka sanang magagalit." humarap ako sa kanya
.
Napahinto siya saglit sa pagkain at humarap naman ito saken.
"Ano yun?' seryosong tanong nito.
Huminga ako ng malalim. "May hindi ka ba sinasabi sa akin?" nag aalangan kong sa
bi. "Kasi pakiramdam ko....nitong mga nakaraang araw, parang ang ilap mo. Parang

umiiwas ka na kausapin kita."

Hindi siya nakasagot agad. Nagalit ba siya? Hindi ba niya gusto na tinatanong ko
siya.
Ngumiti ako ng pilit. "Uhm...ok lang kung ayaw mong sagutin...gusto ko lang nama
ng....." hindi niya pinatapos ang sasabihin ko.
"No, it's ok." hiunawakan niya ako sa kamay. "it's just that....." parang hirap
siyang magpaliwanag. "May mga inaayos kasi ako ngayon...at.." siya naman ang hin
di ko pinatapos magsalita.
"Pwede mo bang sabihin saken kung ano itong mga ito?" hindi birong oras ang bini
bigay niya sa bagay na ito para mag spend ng halos magdamag kung nao man ito. At
minsan umaalis pa siya ng madaling araw. Pakiramdam ko tuloy parang may isa pa
siyang pamilya na inaasikaso. At oo, kailngan kong malaman kung ano ito.
Yumuko siya. " I was thinking it's no longer your concern. Pero sa tingin ko sin
ceyou asked, sasabihin ko sa'yo lahat, pero hindi ngayon. This is not a good tim
e. I don't wanna spoil what we've started." nakangiting sabi nito. "I promise, s
asabihin ko sa'yo lahat lahat."
Kelan pa? Sabi niya, it's no longer my concern. Pero affected ako sa mga kinikil
os niya. Hindi ako mapakali. Nagulat ako nung hinawakan niya ako sa magkabilang
braso at hinarap sa kanya.
" I want you to promise me one thing." nakatingin siya sa mga mata ko. " I want
you to trust me. And want you to believe me first before anyone else, ok."
========================================================================
Pasensiya na sa UD hindi ko na na edit. May UD na rin pala po for FOOL ME TWICE,
Chapter 4. Updated na rin po ang Chapter 3 ng My Part Time Love.
Thanks!
Hanggang sa muli...
*-* fujeeko

*******************************************
[50] Chapter 46: Sem Break
*******************************************
A/N

Minadali ko ito. Sorry maraming errors. At *sniff...malapit na..*sob...ilang cha

pters na lang. Gusto ko na nga sanang icut. Pero maraming chapters na mawawala.
Pero pag iisipan ko.
Thank you sa inyong lahat!
=========================================================================

HALEY'S POV

Ganito ba talaga pag graduating ka? Parang lahat ng pasakit at parusa na sa'yo.
Naturingan ngang sem break pero sobrang busy naman ang schedule ko. Sa weekend s
usunod kami ni Jess sa Batangas ilang araw kila Russell para naman makapag relax
ng konti at makapamasyal. Dun kasi sila magpapractis ng isang linggo.Tapos pagb
alik, house blessing sa weekend bago magpasukan naman ang aasikasuhin namin.
At ngayon, ito ang first day ng outreach namin sa orphanage. Ang aga kasi ng kin
uhang schedule ni Seth. Sabi ko sa kanya hapon eh. Eh hindi naman daw siya pwede
.
Teka, ano bang dadalhin ko. Hmnn...half day lang naman yun eh. Maliit lang na ba
g. Cellhpone, camera, loose powder, alcohol, cologne at lip gloss at hanky.
Anong isusuot ko? Mag shorts na lang kaya ako? Naku lagot, ayaw pala ni Russell
na nagsusuot ako ng maiksi. Alam ko na, skinny jeans na lang at shirt. Maglalaro
lang naman kami ng mga bata.
Pagkatapos kong magbihis, nagmamadali kong tinungo ang garahe. Ilang sandali pa
ay nasa street na'ko paunta sa orphanage. Mabuti na lang walang traffic. Sem Br
eak na kasi.
Nakita ko ang ilang pirasong lantang rose na nasa isang box sa kotse ko. Kumuha
kasi ako ng ilang piraso dun sa binigay ri Russell saken kamakailan. Ganun kasi
talaga ako. Pag binigyan ako ng bulaklak ng isang taong importante saken, nagtat
ago ako ng ilang piraso. Souvenir kumbaga.
Naging maayos naman ang pagsasama namin. Ang bilis ng panahon sem break na. Ilan
g buwan na rin pala ang nagdaan. Naging consistent naman siya sa pag uwi at mas
naging sweet pa ito. Kahit busy kami pareho we see to it na may time kami sa isa
't isa.
Naging palaisipan lang ang mga sinabi niya saken nung araw na yun. May hindi ba
siya sinasabi saken. Part ng utak ko sinasabi na alamin ko ito. Pero sa isang ba
nda naman sinasabi ng utak ko, baka kaya ayaw niyang nsabihin saken kasi baka ma
saktan ako.
Gusto kong manahimik pero kahit anong gawin ko binabalikan pa rin ng alaala ko a
ng pag uusap namin na yun. Kung may mga hindi man ako alam na ikakasakit ng damd
amin ko, mas maigi siguro na hindi ko na lang ito malaman pa. Sabi nga ng isang
kasabihan, "what you don't know won't hurt you." Ah, bahala na.
Basta may tiwala ako kay Russell at mahal na mahal ko siya. At mahal din niya ak
o. Yung lang ang importante saken. Kung ano man ito, aantayin ko na lang yung ti

me na siya ang magsabi saken. Ayoko siyang pangunahan. Alam ko naman na may maga
nda siyang dahilan kung bakit ayaw pa niyang sabihin ito saken sa ngayon.
Ooops, andito na pala ako sa orphanage. Hindi ko namalayan ang oras. Hindi ko na
pinasok sa gate ang kotse ko. Sa gilid lang ako nagpark. Sumilip ako sa gate. B
uti na lang may guard na ito ngayon. Dati kasi wala. Matapos akong pagbuksan nun
g guard dumerecho ako sa office ni Sr. Ana. Ito kasi ang incharge sa orphanage.
Naabutan ko si Seth na nakaupo sa harap ng table ni Sr Ana at mukhang masaya sil
ang nag uusap. Ngumiti si Sr Ana nung makita ako.
"Halika iha maupo ka." sabi nito.
Lumapit ako.
" Good morning po sister." nag bless sa kanya.
Nakatingin lang samen si Seth. Ngumiti siya ng bahagya saken.
" May activity ang mga bata sa Woosely Hall. Kayong dalawa na lang ang bahala mu
na. Pagtapos nun derecho na lang ang mga bata sa dining hall pag lunch. May conf
erence lang ako. Sana makabalik ako before lunch."
Tumayo na ito at kinuha ang bag.
"Ako na po ang magdadala." kinuha ni Seth ang bag madre. Kapansin pansin na clos
e siya sa matanda.
Nauna kami na naglakad ni Seth palabas. Nakasunod siya samen. Wala kaming kibuan
na tatlo hanggang sa makarating kami sa kotse na nakaparada sa bukan ng gate.
"Natutuwa ako at nagkita ulit kayong dalawa." nakangiting sabi nito.
Nakakunot noo akong nakatingin sa kanilang dalawa.Nakayuko lang si Seth.
"Sige maiwan ko na muna kayo. Pag may kailangan kayo sabihin niyo na lang kay si
ster Shirley."
Pagkasabi nun ay umalis na sila gamit ang service ng orphanage. Paglabas ng kots
e sa gate, nauna na akong maglakad pabalik sa loob ng magsalita si Seth.
"Kmain ka na ba?" tanong nito.
Napalingon ako.
"Hindi pa. Pero hindi pa naman ako nagugutom." sagot ko.
"Halika kain muna tayo" sabi nito. "Tara sa dining."
Mukhang kabisado nito ang pasikot sikot sa lugar. Pamilyar din naman ako sa lug
ar kasi nagpupunta rin ako dito dati. Na curious ako sa sinabi ni sister ana na
"Nagkita daw ulit kami". At nung binaggit ko kay Seth yung orphanage dati, sabi
niya "kung wala daw ba talaga akong maaalala."
Nacurious ako lalo sa pagkatao niya. At sa sa nakita ko na pag uusap nila ni Sis
ter Ana ay parang close silang dalawa.
Lumapit kami sa counter.

"Ate anong ulam?" tanong nito.

"Tocino, hotdog, longganisa tsaka tapa." sagot ni ate.
Lumingon siya saken. "Anong gusto mo?" tanong nito.
"Tocino na lang." sagot ko. Tumalikod ako at pumili na ko ng mauupuan namin.
Pinagmasdan ko si Seth habang nakatayo sa counter. Naka white shirt lang ito at
jeans. Bakit ganun, iisa lang naman ang suot ng mga lalaki pero iba iba ang dati
ng nila. Gaya ni Russell, kahit naka simpleng shirt at jeans lang siya, makikita
mo pa rin ang formality sa aura niya. Si Vince naman, sporty yung dating. Si S
eth...parang easy go lucky ang dating. Parang napaka light ng personality niya.
Wala siyang inaalala sa buhay. Ang sarap niyang pagmasdan.
Lumapit na si Seth at inayos niya ang mga pagkain namin. Nagsimula na siyang kum
ain. Sunod na sunod ang subo nito. Parang gutom na gutom siya. Siguro almost hal
f na yung nakakain niya nung mapasin niya na hindi pa ako kumakain at nakatingin
ako sa kanya.
"Ba't di ka pa kumakain?' tanong nito.
Ngumiti lang ako. "Hindi naman talaga ako gutom." sabi ko pero sinimulan ko ng g
alawin ang pagkain ko. Sumubo ako ng konti.
Wala pa rin kaming imikan hanggang sa matapos na siyang kumain. Hindi ko siya ma
iwasang hindi tingnan. Napakaamo rin kasi ng mukha nito. Parang baby face.
Tumingin siya. "Ba't ang sama mo makatingin kanina ka pa?" birong tanong nito. N
apangiti ako. Napapansin niya pala na tinitingnan ko siya.
"Ang takaw mo kasi." natatawa kong sabi.
Tumawa rin siya. "Ang sarap kasi ng tapa. Na miss ko nga eh."
Nawala yung ngiti ko. Namiss daw niya yung tapa. Taga rito ba siya dati. Nagpupu
nta ba siya dati dito? Nagkita na ba kami dati? Ito ba ang ibig niyang sabihin d
un sa sinabi niya hindi ko siya matandaan?
"Seth, may itatanong ako?" nag aalangan kong sabi.
"Ano yun?' tanong nito.
Pano ko ba itatanong.
"Nagpupunta ka na ba dati dito?"
Natigilan ito. Umayos siya ng upo.
"Oo." derechong sagot nito.
Napahinto ako sa pagsubo.
"Hah!? Pa'nong......" hindi ko malaman kung paano ako magtatanong.
" I was adopted by my foster parents. Dito nila ako kinuha."
Nakatingin lang ako sa kanya. Nung mag sink in saken yung sinabi niya, dun ako n
akaramdam ako ng awa sa kanya.

Malungkot na ngumiti ito. "Wag kang maawa saken. I'm fine." Mukhang nahulaan niy
a ang nasa isip ko.
Nakaramdam ako lungkot. Hindi ako makapaniwala na ampon lang si Seth. Na wala si
yang tunay na magulang. Na hindi niya kilala ang mga ito. Para sa akin isa ito s
a mga pinakamasaklap at pinakamalungkot na pangyayari sa buhay ng isang tao.
Speechless ako. Marami akong gustong itanong pero hindi ko alam kung ano ang uun
ahin ko. O mas maiging sabihin na hindi ko alam kung paano ko ito tatanungin.
" I first saw you...here." tumingin siya saken. "Dito tayo unang nagkita. Unfort
unately you can no longer remember." malungkot na sabi nito.
Nagkita na kami dati? Dito sa orphanage? Takte, ba't wla talaga akong maalala. I
to siguro yung ibig niyang sabihin.
" I was here, that day you brought Siren here." sabi nito.
Si Sirene. Ang bata na naging daan para para malaman ko ang tungkol sa orphanage
na ito. Pero si Seth, hindi ko talaga siya maalala.
"I was the one who opened the gate for you." sabi nito na nakatingin sa mga mata
ko. Parang inaantay nito ang reaction ko.
Gosh!I remember that!
I remember him!
"That was you..." parang unti unting bumabalik saken ang lahat.
Una akong tumawa. Nangitngiti na rin siya.
* Flashback*
Pauwi na ako galing school nung time na yun. Nang may madaanan kaming nagtitinda
ng mangga sa tabi ng kalsada.
"Mang Berting pakitabi nman po."
Nataranta naman ang matanda sa pagtabi.
"Bakit po ma'am?"takang tanong nito.
"Bibili lang po ako ng mangga." sabi ko sabay kuha ng wallet ko.
"Akala ko kung ano na nangayari sa'yo." natatawang sabi nito. "Ako na lang ang b
ibili. Dito ka na lang masaydong maraming tao." sabi nito
Inabot ko ang pera sa kanya at nagpaiwan na ako sa kotse. Naupo ako sa loob at n
ag antay. Oo nga. Tama si Mang Berting, masyadong crowded and pwesto ng tindahan
ng mangga.
Pinagmasadan ko ang kalye. Mula sa magkabilang side. Ngayon lang kami dumaan dit
o ni Mang Berting. Baka traffic kaya binago niya ang route. Napatingin ako sa is
ang mataas na gate na nasa tapat ko kung saan nagpark si Mang Berting.
Maraming mga batang naglalaro sa loob. Pero hindi naman ito mukhang school. Mata
as ang gate nito. Pero may maliit na pinto sa gilid. Napansin ko ang isang carto
n na nasa nasa gilid ng gate.

Ano kaya ito? Baka may nakaiwan? O kaya baka nakalimutan ng may ari?
Maya maya gumalaw ito. Huh? Pumikit ako. Dahan dahan akong dumilat. Baka namamal
ik mata lang ako. O kaya nag hahallucinate. Pagdilat ko. Hindi naman ito gumagal
aw. Haay salamat. Imposibleng gumalaw ito na mag isa. At walang dahilan para mag
halucinate ako duh! Posible bang mamaligno ako kasi ngayon lang ako nakadaan sa
lugar na'to. Sabi nila ganun daw yun.
Ang tagal naman ni Mang Berting kailngang makaalis na kami dito. Napatingin ako
ulit sa carton. Gumalaw ulit ito. Diyos ko ito na naman. Walang tigil sa paggal
aw yung karton. Binuksan ko ang bintana ng kotse. Pinagmasdan kong maigi ang kar
ton. Gumagalaw talaga ito. Maya maya may narinig akong iyak ng bata.
Tumingin ako sa paligid. Walang tao. May mga bata sa loob ng building na tapat n
g kotse pero walang umiiyak. Masayang naglalaro ang mga ito. Tsaka hindi iyak ng
bata ang narinig ko iyak ng baby.
Bumaba ako sa kotse. Lumapit ako sa carton. Parang papalapit din ako sa tunog. N
ung gumalaw ulit ito, dun ko nalaman kung ano ang laman nito.
Isang baby.
Halos mdurog ang puso ko sa nung makita ito. Una, dahil sa kalunos lunos na sitw
asyon nito. Pinasok lang siya sa carton na parang isang bagay. At pwede siyang m
amatay dun kung hindi ko ito nakita. Kinuha ko ang bata at kinarga ko ito. Wala
pa ring tigil sa pag iyak. Sino kayang walang awang pusong magulang ang gagawa n
ito.
Ayaw pa ring tumigil sa kaiiyak. Ano bang gagawin ko dito? Ang tagal ni Mang Ber
ting. Sumilip ako sa loob ng building. Parang intentional na iniwan ang bata sa
harap ng building na ito.
Nung makita ko ang iba't ibang edad ng mga bata na nasa loob ng building, dun n
a naging malinaw sa akin ang lahat. Kung bakit nasa tapat ng building na itong a
ng isang batang nasa carton. Isa itong orphanage at sinadyang iwan ang bata sa h
arap mismo ng gate.
Hindi na ako ngdalawang isip na kumatok sa maliit na pinto. Nakailang katok din
ako ng may magbukas na isang lalaki. Tantya ko ay kasing edad ko.
"Good afternoon." bati ko dito.
Pero hindi ito sumagot. Nakatingin lang siya saken at sa batang hawak ko.
"Pwede bang makausap ang in cahrge dito." tanong ko.
Dumilim ang anyo nito.
"Bakit iiwanan mo ang baby mo dito?"
Teka lang kuya ha....ba't ang sungit mo? Tsaka anong ibig niyang sabihin. Anong
baby ko ang pinagsasabi niya.
"Hindi...." pero hindi ko naituloy ang sasabihin ko.
"Hindi? Ano, sasabihin mo na babalikan mo rin pero hindi naman pala?"
Ano bang iniisip nito? Na anak ko ito? Na dalaga akong ina at ipaampon ko ito?

Na iiwan ko ito?
"Nagkakamali ka, hindi ko anak to. Sa katunayan nakita ko lang ito sa tapat ng
gate. Ayan ang carton oh. Diyan nilagay yung bata. Kawawa nga eh." Tinuro ko yun
g carton. "Napadaan lang kami dito."
Natigilan ito. Parang tinatantya nito kung nagsasabi ako ng totoo. Madalas ba an
g ganitong eksena dito kaya parang alam na alam na ni kuya at peg ng bawat taong
kakatok dito na may dalang bata? Kanya kanya bang drama ang mga ito?
"Totoo?"
"Oo mukha na ba akong nanay?" nakataas ang kilay kong tanong.
Tumingin siya saken saglit. Tapos sinilip niya ang mukha ng bata na hawak ko.
"Hindi ka nga mukhang nanay, pero kamukha mo naman yung bata."
Ampu! Teka, ano ba ang gustong palabasin nito.
"Teka nga, alam mo kanina pa ako nagtitimpi sa'yo ha. Ayaw mong maniwala di wag.
Ayan ang bata ipa DNA mo kung gusto mo! Kung makapag bintang ka!"
Punyemas na'to.
"Haley, ano yan!" Si Mang Berting.
* End of Flashback *
Nangingiti ako na nakatingin sa kanya.
"Ikaw ba yun?" di ako makapaniwala. Medyo payat kasi siya tapos mahaba ng buhok
niya ng konti. Ngayon kasi.... basta ibang iba yung hitsutra niya.
Tumawa siya.
"Nagbago lang ako ng hairstyle hindi mo na ako kilala."
Actually hindi lang hairstyle ang nagbago sa kanya. Lahat. Pati built ng katawan
. Pumuti siya. Tapos nag iba yung dating niya. Nagkaroon ng angas kumbaga. Mas a
stig siya ngayon.
Tumingin ako sa kanya. Parang kanina pa siya nakatingin saken. Sa totoo lang na
iilang ako pag tinitigan niya ako. Parang may gusto siyang sabihin saken.
"Pa'no ka napunta ulit dito? I mean after ka na inadopt?"
"I accidentally found out about it few months before you showed up sa orphanage
. I saw the papers. So hinanap ko to."
"Kinausap ko si Sister Ana. Natandaan niya ako nung sinabi ko yung pangalan ko.
Sabi niya hindi niya makakalimutan ang pangalan ko kasi yung ang nakasulat dun s
a note na kasama nung iniwan ako, na Seth ang ipangalan saken."
Naawa ako sa kanya. Ganito ang naramdaman ko nung makita ko ang bata, si Siren n

a nakasilid sa box nung araw na yun. Kaya pala ganun na lang ang nakita kung gal
it sa mukha niya nung makita niyang may dala akong bata na sa tingin niya ay bal
ak kong ipaampon. Siguro nakikita niya ang sarili niya sa batang yun. At nakikit
a niya saken ang kanyang ina.
"Sa sinabing yun ni sister Ana,nagka idea ako na hanapin ang tunay kong mga magu
lang. Naisip ko na baka balikan ako dito sa orphanage kasi may instruction na Se
th ang ipangalan saken. Na baka may balak silang hanapin ako at kunin ulit."
" So nagvolunteer ako na mgwork dito. I was hoping that she'll return para punta
han ako. So i waited."
Kaya pala kabisado niyang lugar. At namiss daw niya ang tapa. Kaya nagtaka ako s
a sinabi niya.
Umiling ito.
"Lumipas ang ilang buwan, wala pa rin. Noong una oo aaminin ko nagalit ako sa ka
nila. Pero nung tumagal, ewan ko kung bakit nawala yung galit sa kanila. Naisip
ko pa nga na baka may sakit siya o kaya...baka patay na siya. Ilang taon na rin
kasi ang lumipas."
Nalulungkot ako para sa kanya. Gusto ko siyang pasayahin. Pero hindi ko alam ku
ng papano. Kaya pinilit kong ibahin na alng ang usapan.
"Bakit bigla ka na lang nawala?"
January kasi kami nagkita. Kalagitnaan ng February ko na huling nakita. Hanggang
sa mag summer vacation.
"When my fosters parents found out sa naging routine ko. Na dito ako nagbababad
after school. Nasaktan sila at the same time nagalit. Dinala nila ako sa states.
I know they love me so much natatakot sila na baka pag makita ko ang parents ko
iwan ko sila. I love them as well. At pinaliwanag ko sa kanila na hindi ko sila
pwedeng iwan. Utang ko sa kanila kung ano ang meron ako ngayon."
Kaya pala hindi ko na siya ulit nakita.
"Gusto ko lang makita ang tunay kong mga magulang. At gusto kong malaman ang dah
ilan kung ba't nila ako iniwan."
Hindi ko maiwasang hindi humanga sa kanya. Napakalawak ng pang unawa niya. Hindi
siya gaya ng iba na puno ng galit ang puso nila kasi inabandona sila ng kanilan
g mga magulang.
"Nagalit ako sa kanila n dinala ako sa states. Hindi ko sila kinakausap pareho.
I wasn't doing good in school. I never had friends. Hindi rin nila ako natiis.
So my mad and I made a deal. Babalik kami sa Pilipinas pero aayusin ko ang pag
aaral ko."
"Tinapos ko lang ang school year tapos bumalik agad kami dito. Hindi naman na ni
la ako pinagbawalang pumunta dito. Hindi kagaya dati. Pero ako na rin ang nawala
n ng pag asa. Kaya tumigil na rin ako. Pumupunta punta pa rin ako pero paminsan
minsan na lang."
Ako nga hindi na nga ulit nakapunta. Nung summer that year nagvacation ako sa S
pain. College na kasi ako sa sususnod na school year kaya ganun. Fourth year hig
h school ako nung una kaming magkita ni Seth.
"Buti ka pa. Ako, simula nung umalis ka hindi na ako nakapunta ulit dito. Pero c

onstant yung communication namin ni sister Ana."

I'm sending donation monthtly from my allowance. And I cut budget for my shoes a
nd clothes too para sa mga bata. Shortly after I turned 18, pwede ko ng galawin
ang trust fund ko. Dinagdagan ko ang pinapadala ko monthly.
"Ang tagal na rin nung huli tayong nagkita. Ang galing no, napaka coincidencenc
e na sa isang school lang pala tayo nag aaral." natatawa kong sabi.
Pero hindi siya natatawa. Seryoso siyang nakatingin saken.
"It's not coincidence." sinadya nitong ibitin ang susunod na sasabihin. " I look
ed for you.'
===================================================================
Kung bakit hinahanap ni Seth ni Haley, malalaman sa next UD. After next UD, hous
e blessing ang sunod. Mabilis na lang ang mga pangyayari sa susunod na mga chapt
ers.
Hanggang sa muli....
*-* fujeeko

*******************************************
[51] Chapter 47: Seth
*******************************************

A/N
Not yet edited. Thank you.
=========================================================================
Haley's POV

Di pa rin ako makatulog. Hawak ko ang isang box na matagal ng nakatago. Nakalaga
y dito ang ilang mga importanteng bagay. Mga sulat. Mga pins. Mga pictures. Laha
t ng mga abubot na iningatan ko ilang taon na ang nakalipas.
Isang bagay ang tumawag ng pansin saken. Isang plastic ng mga tuyot na roses. Ki
nuha ko ito. Kahit na durog na ang ilan, alam ko kung ilang piraso ang mga ito.
Labindalawa.
Ito ang kauna unahang bouquet of roses na pinahalagahan ko at itinago. Bigay ito
sa aken ng unang lalaking binigyan ko ng pansin at pagpapahalaga. Ang lalaking
hindi man lang ako binigyan ng pagkakataon na makilala. Isang taong napakailap
at hindi ako nagkaroon ng pagkakataong makausap man lang.

Si Seth pala yun.

Isang tao na ni minsan hindi man lang ako tinapunan ng tingin nung mga panahong
nagpupunta ako sa orphange. He made me feel I didn't exist. At ganun din ako sa
kanya. Hindi ko alam pero pakiramdam ko noon hindi niya ako gusto. Parang galit
siya lagi saken.
Pero hindi ko maiwasang hindi siya mapansin. Knowing na hindi maganda ang first
meeting namin. Kahit saan nakikita ko siya. Minsan sa hallway, pag nagmomop siya
ng sahig. O kaya sa garden, pag nagdidilig siya ng mga halaman. Minsan sa dinin
g hall, kapag tumutulong siya sa kusina.
Akala ko isa siyang part ng utility service kaya hindi ko siya msyadong iniintin
di. O kaya isang working student. Isa pala siyang nilalang na umaasa na baka bal
ikan siya ng kanyang mga magulang nung mga panahong iyon. Siguro kung nalaman ko
ito ng maaga baka nagkaroon kami ng chance na magkausap at magkakilala man lang
.
Kaya nagtaka talaga ako nung iabot saken ng isang batang babae galing sa kanya
ang isang bouquet ng roses at isang note halos apat na taon na ang nakaraan.
Naalala ko ang pag uusap namin ni Seth kanina.
*Flashback*
"It's not coincidence." sabi nito. "I looked for you."
Natahimik kami ng ilang minuto. Walang nakapgsalita samen. Siguro naiilang kami
pareho.
" That day we arrived from the states, I came here, hoping to see you. Pero hind
i kita nakita. I waited the following day. Pero wala ka pa rin. Until the third
day came, wala pa rin. Nahihiya akong magtanong kay sister Ana kung nagpupunta k
a pa ba dito. Pero hindi ko na rin natiis. Sabi niya magkasunod daw tayong nawal
a. After daw ng summer hindi ka na nagpunta."
Huminto siya saglit. Oo, wala ako that summer, nasa Spain ako. Gusto
libang para makalimutan ko ang tungkol sa lalaking nagbigay saken ng
te. Siguro crush ko na rin siya noon. Pwede ring hindi. Kaya ko lang
naiisip noon kasi siya ang kauna unahang lalaki na nagsabi na gusto

ko ring mag
roses at no
siguro siya
ako.

During my early high school days kasi, may mga sumasabay saken pauwi o kaya may
sumasabay maglunch. May naghatid na rin saken. Pero wala pang nagsasabi saken ng
derecho na gusto ako, kahit sa sulat lang. Kaya siguro na overwhelmed ako sa su
lat na natanggap ko mula sa kanya.
"That day, I asked one of the children sa orphanage to give something to you."
Yung bulaklak at sulat ang tinutukoy niya.
" I obeserved you sa ilang araw na nakikita kita sa orphanage. I saw your genuin
e concern sa mga bata at para sa instituiton. I knew it then that you have a goo
d heart. I tried to be wherever you are. I wanted to see you everyday. Each day
pakiramdam ko napapalapit ang loob ko sa'yo."
Kaya siguro halos lahat ng lugar kung saan ako magpunta andun siya. Stalker ang
peg?!
" But I tried to hold back. I stayed away from you. Nahihiya kasi ako sa sarili

ko. Especially nung malaman ko na adopted lang ako. Naging ilang ako sa mga tao,
hindi ko alam kung bakit. Pero ikaw ang kauna unahang babae na naglakas loob ak
o na i aapoarch. Not personally, I mean."
Yung pagbibigay ba niya ng roses saken sa pamamagitan ng isang bata ang tinutukk
oy niya? Nagtaka talaga ako kasi nga parang galit siya saken at parang iniwasan
niya ako. Kaya pala siya ganun, ngayon naiintindihan ko na.
" The note I gave you...." huminto siya at parang nag aalangan. "Dou you still r
emember what I wrote?" nahihiyang tanong nito.
Actually hindi ko nakalimutan ang nakasulat dun. The fact is, I still have the n
ote. Tinago ko ito kasama ng roses na binigay. Pero hindi ko ito sinabi sa kanya
syempre nahihiya ako. Kaya marahang tango lang ang sinagot ko sa tanong niya.
It was simple note. He said that he thinks he like me and he wants to know more
about me.
Pero hindi na kami nagkaroon ng chance makapag usap ulit kasi nawala na lang siy
ang parang bula. Hindi na siya bumalik. I spent severel nights thinking about hi
m. Nakalagay pa rin sa vase sa kwarto ko ng ilang araw ang mga roses na binigay
niya. I would look at them each day. I read the note over and over again. Hoping
one day he'd show up. Pero wala siya. Yun pala dinala na siya sa states ng pare
nts niya.
I started to miss him. That time I realized I felt something for him. Something
I couldn't figure out. Most people called it puppy love maybe. Some call it, inf
atuation.
Nagkatinginan kami dalawa.
" I...." hind niya maituloy tuloy ang sasabihin niya. " I meant everything I wro
te."
Ayos ka ah. Kung maka "everyhting" siya akala mo ang haba ng letter niya. Tama
nga siya note lang yun hindi letter eh. Ang iksi kaya nun. Hehehe seryoso kasi m
asydo si kuya.
" Nagpatuloy pa rin ako sa pagpunta dito. Hindi dahil sa pag aabang na baka bali
kan ako ng mga magulang ko." tumingin muna siya saken bago siya magsalita. " I c
ame here almost everyday, hoping to see you. Hoping you'd come."
Nung mag start kasi ang pasukan, naging busy na rin ako. At naging kami ni Vince
. Kaya siguro nawala na siya ng tuluyan sa isip ko. Hanggang sa makalimutan ko n
a rin ng tuluyan ang kung ano ang hitsura niya.
Hindi pa rin ako makapagsalita. Nakatingin lang ako sa kanya. Hindi ako makapani
wala. After all these years hinanap niya ako?
" I was busy for a while nung matanggap ang banda sa audition. Nawalan ako ng ti
me sa pag hahanap sa'yo." tumingin ulit siya saken. But no single moment na naw
ala ka sa isip ko."
Ano daw!? Waaahhh!!! Naiilang na talaga ako. Para siyang nanliligaw.
" Before the year ends the band signed a contract. At dahil dun nawalan na rin a
ko ng oras para sa sarili ko. The following year I came to see Nico, you remembe
r him right." sabi nito.

Oo, si Nico. Kasama ni Vince sa basketball team.

" Hindi ko akalain na siya siya ang magiging way para magkita tayo ulit."
Si Nico. Ano ang kinalaman ni Nico dito.
"Pinuntahan ko siya one time sa bahay nila. Nagkataong wala siya so I waited fo
r him. While waiting for him I came across checking their photo albums. A group
picture caught my attention. I think it's a group picture of his basketball team
. I saw you. And I can never be wrong. It was you. I was really happy that time.
"
Marami akong kuha na kasama ang basketball team. Kasi nga captain si Vince. Espe
cially pag nanalo sila sumasama ako sa picture. Hindi lang naman ako actually an
g girl na kasama sa picture, kasama rin yung ibang girlfriends ng iba pang mga p
layers.
" At the same time I was diaspponited. So sobrang excited ko siguro ikaw lang an
g napansin ko sa picture. I didn't notice that someone one beside you. His one a
rm extended on your shoulder and you were leaning next to him."
Si Vince yun malamang.
" Kahit ganun, kahit papano masya pa rin ako kasi may chance na magkita tayo."
"I asked Nico's help to cross enroll even for few subjects only. And when I saw
you, I saw you with him. You even glanced at me. That's the time I realized eve
rything changed. Hindi mo ako matandaan. You even looked at me . But without any
sign of recognition." malungkot na pahayag nito.
Hindi ko talaga siya matandaan kahit na noong una kaming magkita sa library. At
kahit na magkaklase na kami. At kahit na nung sinabi niya na hindi ko ba siya ma
tandaan after kung banggitin ang orphanage.
"Nakuntento na lang ako sa pagtanaw sa'yo sa malayo. Hindi naman ako makalapit
sa'yo. Hindi ko alam kung paano. At kung anong approach ang gagawin ko. Hangang
sa nakilala na ang band. Dumami ang gigs namin. Hindi ko na rin masabayan ang sc
hedule mo. May time na tatlong subjects lang ang natatapos ko sa isang sem. Hang
gang sa ngakaroon na ng mga out of town na gigs. Iba na rin ang focus ko."
" There are times na nakikta kita, nagkakasalubong tayo, almost lahat ng estuday
nte sa school kilala na ako, exept you. Parang wala kang pakialam."
At totoo yun. Sabi ni Jess vocalist daw si Seth ng isang sikat na band. Pero hin
di ko talaga sila kilala. kahit siya hindi ko siya kilala. Hindi kasi ako mahili
g nga sa mga bands. Nakakatawa.
Pero bakit hindi ko magawang tumawa sa sarili kong biro. Hindi ko pwedeng pagtaw
anan ang isang tao na nag antay at naglaan ng panahon para makita ulit ako.
" Nung medyo lumuwag ang schedule namin this year, nagdecide ako na magtransfer
dito. Full time irregualr student. Psychology na talaga ang gusto kong major pri
or ko pa malaman na yun din ang major mo. Kaya tuwang tuwa talaga ako. Kasi mala
ki ang chance na pwede kitang maging kaklase kahit na isa sa mga major subjects
lang. "
Bakit kaya ito ang napili niyang course? Ako kasi simula nung nalaman ko ang tun
gkol sa foundation, dun ako nagdecide na Psychology ang kunin kong major. At gus
to kong mag specialized sa Child Pychology. Siya kaya, anong dahilan niya? Pakia
lamera no hehe! Kailangan ba may mabigat siya na dahilan para kukuha ng Psycholo

gy major? Oo nga, eh trip niya di ba.

" And then, we had our first meeting , sa library. Nagdadalawang isip ako na la
pitan ka. Baka kasi umiral na naman yung pagkasuplada mo." natatawang sabi nito.
Iniisip siguro nito yung very first meeting namin, nung kumatok ako sa gate na k
arga ko si Siren.
"So I decided na dapat malakas ang dating ko para pag sinungitan mo ako hindi mo
ako basta basta mapapalayas. And I was right. Wrong timing ata ang paglapit ko.
"
Tumawa ako.
"Sa totoo lang, nangigigil ako sa'yo noon." sabi ko sa kanya.
"Alam ko." tumawa siya. Pero sumersoyo siya ulit pagkatapos ng ilang segundo.
" But I did not give up. Inayos ko ang schedule ko. Until may nakilala ako na ta
ga registrars office na fan ng band. I was able to sneak at all your schedules.
And good thing may available na isang slot sa block niyo kaya nakuha ko yung iba
ng slot mga major subjects."
Siguro yung slot ni Vanessa ang tinutukoy niya. Puno na kasi ang section namin e
specially sa mga major subjects. Eh wala na si Vanessa kaya may available na isa
ng slot.
" But I wasn't able to be part of your block kasi halos lahat ng ibang oras con
flict sa schedule ko. Minsan kasi kalagitnaan ng maghapon pinapatawag kami ng ma
nager namin. But I made sure na makukuha ko ang very first class in the morning.
...." huminto ulit siya.
"......in that way, I want to see you at the start of the day.....at kinuha ko r
in ang last period sa coz.... I want to be with you before the day ends." puno
ng emosyong sabi nito.
Hindi ko alam kung saan ako haharap. Ayoko siyang tingnan. Hindi ko matagalan an
g mga titig niya. Bakit niya sinasabi saken ang mga ito. Hindi ba niya alam na m
ay asawa na ako.
" Wala akong gustong mangayari. I just wanted you to know. I can no longer keep
it to myself. Ayokong maweirduhan ka saken pag nahuhuli mo ako na nakatingin sa
'yo."
Humarap siya saken. Hinawakan niya ako sa baba para makita niya siguro ang mukha
ko kasi nakayuko ako.
" Before, I thought I can just forget about what I feel. But........" hindi nito
tinuloy ang sasabihin niya.
Ngumiti ito. ".....I guess it doesn't matter anymore. Ang tagal kitang hinanap.
Ang tagal kong inantay tong pagkakataon na'to. Sana wag mo akong iwasan. Hindi
ako manggugulo . I know you're now happy. I just want you around, nothing more.
Gusto ko lang lagi kitang nakikita. At dun masaya na ako."
*End of flashback*
Hindi ako dalawin ng antok. Ayaw daw niyang manggulo. Pero ngayon ginugulo niya
ng isip ko. Lahat ng mga sinasabi paulit ulit na napaplay sa utak ko. Naisip ko
dati nung nasa park kami kung may gusto ba siya saken? O kaya magugustuhan kaya

niya ako? Bakit kaya sumagi sa isip ko yun nung time na'yun. Crush ko na ba siya
noon? O parang nabubuhay lang kung ano ang naramdaman ko sa kanya noon. Pero hi
ndi eh, wala lang yun kasi hindi naman kami. Hindi nga kami nakapag usap di ba.
Possilble ba yun? Hindi mo matandaan yung tao, pero yung feeling parang familiar
, magaanang loob mo sa kanya?
Ah wala lang siguro yun. Crush lang yun malamang. Puppy love. Takte! May asawa n
a'kot lahat kung ano ano pa ang naiisip ko. Bakit pa kasi may mga taong kagaya n
iya? Matagal makalimot.

=========================================================================

"Hey.." napatingin ako kay Russell.

"Bakit?" tanong ko sa kanya.
Naiiling siya. " Kanina pa ako nagsasalita pero parang wala kang naririnig. Ang
sabi ko kumusta yung outreach niyo? " seryoso siyang nakatangin saken.
Andito kami ngayon sa resthouse ng coach nila sa Batangas. Sumunod agad ako afte
r naming makumpleto ni Seth ang required na hours sa outreach program.
Ewan ko ba, para akong lutang. Parang wala ako sa sarili ko. Muntik nga akong lu
magpas kanina sa bus stop. Hindi mawala si Seth sa isip ko. Ang mga sinabi niya.
Lahat hindi mawala sa isip ko.
Pinagmasdan ko si Russell. Kung nagkaroon kaya kami ng pagkakataong maging kami
ni Seth noon, siguro hindi ko makikilala si Vince, na naging dahilan para makila
la ko si Russell sa bar.
Pero siguro talagang nakatakda kaming magkita ni Russell. Kahit na ilang Seth at
Vince pa siguro ang dumaan sa buhay ko, makikilala at makilala ko rin siya. Kah
it hindi pa kami ng meet sa bar noon. Kasi nakatakda akong ikasal sa kuya niya,
kay Ralph.
Nagulat ako ng hawakan ni Russell ang kamay ko. "What's wrong?" puno ng concern
ang tono nito. "Hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko? Kanina pagdating mo par
ang wala ka sa mood, ang tamlay mo."
Naguilty tuloy ako. Ngumiti ako sa kanya. Hinawakan ko rin ang kamay nito. "Pase
nsya ka na. Napagod lang siguro ako. Kasi pagkagaling ko sa orphanage dumerecho
na'ko agad sa bus station." paliwanag ko sa kanya.
Ngumiti rin siya. " Sorry kung masyadong kitang minamadali sa pagsunod dito. I j
ust...miss you. Almost one week rin kasi tayong hindi nagkita. " sagot nito.
Yumakap ako sa kanya. " I miss you too."
Yumakap din siya saken. I know he's going to kiss me.
" Ehemmm!"
Si Jessica.

" Ano ba yan di pa nga lumulubog ang araw eh di man lang makapag antay." pang aa
sar nito.
Kasunod niya si Tyler. Akala ko ba cool off sila. Ang gulo ng bestfriend ko na '
to. Pa'no si Ambrose. Naku bahala nga siya.
Andito kami sa second floor ng balcony ng resthouse ng coach nila. Makikita mo r
aw kasi dito ang sunset.
"Maaga daw ulit tayo bukas sabi ni coach. Last practice na daw." sabi ni Tyler.
Si Russell ang kausap nito.
"Ano? Akala ko ba last practice na kaninang umaga?" parang iritadong tanong ni R
ussell.
"Ewan ko. Natetense masyado eh. Kinakabahan siguro sa susunod na laban. Diba wal
a pa ngang talo yung makakalaban natin. Sabi pa niya araw araw din daw na 2 hour
s ang practice next sem." sabi ni Tyler.
Napamura ng mahina si Russell. Nabanggit saken ni Russell na may laban sila next
sem. Isa ito sa major na game nila. Makakalaban nila ang Holy Cross University.
Hindi naman niya binggit saken na wala pang talo ito. Naaalala ko kasi noon, pi
naghahandaan talaga nila Vince ang laro kapag wala pang talo ang kalaban nila.
At alam ko kung bakit napamura si Russell. Mawawalan kami ng time sa isa't isa.
Gaya namin noon ni Vince. Naging busy ako at ganun din siya. Kaya ganun ang nang
yari samen. Nagkaroon ng problema. At sana naman wag maulit samen ni Russell ang
nagyari.
" Ay ganun? Akala ko pa naman makapag horseback riding tayo ng maaga bukas." nak
asimagot si Jessica.
Oo nga, napansin ko na parang farm din ang lugar. May mga poultry sa banda roon.
Pero wala kong napansin na mga kabayo. Dito kasi sa harap parang mini resort. P
ampamilya lang talaga. Tapos sa gitna nito ang napakalawak na soccer field.
"Pwede pa naman tayong maghorseback riding after ng practice. Mga 7 siguro tapos
na kami." sagot ni Tyler at inakbayan nito si Jess.
Nagkatinginan kami ni Jess. Parang pareho kami ng iniisip. Kung makaakbay si Tyl
er wagas, parang sila ulit. Hindi ba nga sinabi na na she is seeing Ambrose at h
indi niya ito maiwasan.
Pero teka, tapos na sila ng 7am sa practice, ibig sabihin mga 5am ang practice n
ila ganun? Isa rin siguro sa dahilan kung ba't napamura sa Russell. Ang hirap ka
si gumising niya ng maaga. Hindi ko maimagine kung paano ito nagigising kung gan
un pala kaaga ang practice nila.
" Anong nginingiti mo dyan? " at pinisil nito ang kanang pisngi ko.
"Wala naman. Naisip ko lang kung anong oras ka nagigising dito. " natatawa kong
sabi.
Inirapan niya ako. " Nang aasar ka pa. Nakakainis nga eh. Daig ko pa ang pang um
aga na schedule. Kaya nga 11am lahat ng pasok ko kasi nahirapan akong gumising n
g maaga." huminto siya. "Pero mas mahihirapan akong gumising ng maaga kasi andit
o ka." makahulugang sabi nito.
"Ganun ba? O sige para hindi ka mahirapang gumising ng maaga, share kami ng room
ni Haley, oh di ba wala kang problema kung ganun." nakapameywang niyang hinarap

si Russell.
Kanina pa siguro siya nakikinig sa usapan namin.
Niyakap ako ni Russell at hinalikan sa pisngi. "A.Y.O.K.O." pinadilatan niya si
Jess. " Ok lang ako kahit mahirapan akong gumising basta dun siya matutulog sa r
oom ko." ngumisi sa kanya si Russell.
Maya maya hinatak ni Tyler si Jess palapit sa kanya. Niyakap din niya ito. Naing
git siguro hahaha!
" Pabayaan mo na sila. Gusto mo tayo na lang magshare ng room." pilyong sabi nit
o kay Jess.
Natatawa kaming nagkatinginan kami ni Russell. Si Jess kasi namumula akala mo na
man virgin pa. hahaha!
" Ikaw talaga puro ka kalokohan." kinurot nito si Tyler sa tagiliran.
" Arrray! Ano bang mali sa sinabi ko?" natatawang tanong ni Tyler.
"Tse! Wag mo akong kausapin. Halika ka na nga bumaba na nga tayo. Iwanan nating
yang mga yan. Ang aga aga kung ano ano ang pumapasok kukute nila." at hinatak na
ako ni Jess papunta sa hagdan.
Nahagip ng paningin ko na binatukan ni Russell si Tyler.
" Mga banat mo kasi eh, pati tuloy ako nadamay." natatawang sabi ni Russell."
"Buti nga sa'yo g@go." ginantihan niya ng mahinang suntok sa braso si Russell.
Pagbaba namin, nasa dining table yung ibang boys preparing for diner. Andun din
si Ashley at yung friend nito, yung babae na katabi ni Russell sa cafe nung pin
untahan ko siya. Teka, anong ginagawa nitong babae na'to dito. Hindi ko siya nap
ansin kanina. Hmp! Nakakainis.
" Ba't di naman maipinta ngayon ang mukha mo ?" birong tanong ni Russell. Nahala
ta niya siguro na nagbago yung mood ko.
Sumimangot ako. "Anong ginagawa ng babaeng yan dito?" nginuso ko yung babaeng k
atabi ni Ashley.
Nagkibit balikat ito. " I don't know. Kasama siguro ni Ashley. Halos magkakasaba
y lang kayong dumating. Nauna lang sila ng ilang oras." sagot nito.
Buti naman. Akala ko kasabay nila itong dumating. Naiirita talaga ako sa kanya.
Ewa ko kung bakit. Kumukulo ang dugo ko pag nakikita ko siya. Padabog akong naup
o sa couch. Tumabi saken si Russell. Si Jess at Tyler dumerecho sa kusina.
Hindi pa rin ako nagsasalita pero nakasimangot pa rin ako.
"Uy misis, anong problema mo?" natatawang sabi ni Russell.
"Naiinis ako sa kanya. Siguro kaya sumama yang babae na yan ksi alam niya na and
ito ka." gigil kong sabi.
"Hey, you can't just say that. Malay mo gusto lang din makakita ng ibang lugar."
sagot nito
Tiningnan ko siya ng masama. " Pinagtatanggol mo pa. Siguro gusto mo rin siya an

o."
Tumawa siya ng malakas. Pero tumigil siya pansamantala nung tiningnan ko ulit si
ya ng masama. Pero halatang pinipigil nito ang tawa niya.
"Anong nakakatawa?" hinarap ko siya.
"Ikaw." natatawang sabi nito. "Hindi ko kasi alam kung seryoso ka sa sinasabi mo
."
"Bakit mukha ba akong nagpapatawa?" angil ko ulit sa kanya. "Pati ba naman dito
sinsusundan ka pa rin."
Huminto siya sa pagtawa nung makita niya na seryoso ako.
" Hindi naman niya siguro ako sinusundan." malumanay na sabi nito. Inakbayan niy
a ako. "Pero kung ganun nga, wla na akong magagawa dun. At para sabihin ko sa'yo
, wala akong gusto sa kanya. Kaya wag ka nang magalit."
Parng gumaan ng konti ang pakiramdam ko. May phobia na kasi ako sa mga ganyang k
laseng babae. Na gagawin ang lahat makuha alng gusto nila. Gaya ng ginawa ni Jas
min kay Vince. Ayokong maulit pa ulit ito. Kaya kung kinakailangang bantayan ko
si Russell gagawin ko.
"Hindi ba niya alam na may asawa ka na?" taning ko ulit kay Russell.
Ngumiti lang ito. "I don't know. And I don't care kung ano ang iniisip niya." ma
taray na sagot ng lolo mo.
Hindi pa rin ako nag react. Oo nga naman di ba. Sino ba naman siay para ipaliwa
nag ni Russell sa kanya na may asawa na siya. Pero may mga babae kasing makakati
pa talaga sa gabi. Kahit na may asawa na eh walang pakialam sige pa rin.
"Why don't you relax and enjoy your stay? Hanggang bukas na lang tayo dito. Late
in the afternoon na siguro ang alis natin. " sabi nito. "Sige na, wag ka nang s
umimangot."
Tumingin ako sa kanya saglit. Pinilit kong ngumiti. "Pasensiya ka na ha. Ewan k
o ba, parang masama yung gising ko eh." Ayoko ko rin namang ma spoil ang stay ko
dito kasama si Russell. Hindi ko lang talaga maiwasang hindi mainis.
"Masama yung gising mo? Oh sige mamayang gabi sisiguruhin na maganda ang mood m
o bago ka matulog para bukas maganda ang gising mo." pagkasabi nito ngumiti siya
ng nakakaloko.
Tumawa ako. Umandar na naman ang kapilyuhan ng asawa ko.
"Ikaw ha ano naman ang binabalak mo?" kinurot ko siya ng marahan sa tagiliran.
Umiwas siya ng konti at hinawakan ang kamay ko.
"May itatanong pala ako?" sabi niya.
"Ano yun?" sabi ko at humarap ako ng tuluyan sa kanya.
Tumingin muna siya saken. " The pills, when will you stop taking it....." natig
ilan siya nang makita ang reaksyon ng mukha ko. Nagulat kasi ako sa tanong niya.
".....I mean, hanggang kelan mo siya iinumin?"
Hanggang kelan? Sa totoo lang pwede ko na itong itigil kasi almost 3 months ko i

tong iniinom. At regular na ang dating ng cycle ko. Pero gusto ko pa ring makasi
guro na magiging tuloy tuloy ito kaya tinuloy ko pa rin ang pag inom.
"Actually, pwde ko na siyang itigil kasi ok naman na yung cycle ko. Pero gusto
ko lang ituloy para sigurado na ok na." sagot ko sa kanya.
Ngumiti ito at excited na nagsalita.
" Why don't we try...I mean..why don't you stop it para malaman natin kung ok na
talaga. Kung pwede na ba tayong magka baby."
===========================================================================
Next UD will be the house blessing. Di ko pa sure kung kelan ko ito ipopost. Up
dated na pala ang chapter 4 ng My Part Time Love..:) Meron na ring Chapter 5 ang
Fool Me Twice.
Thanks for dropping by!
Hanggang sa muli...
*_* fujeeko
*******************************************
[52] Chapter 48: House Blessing
*******************************************

Haley's POV
~~~~~~~~~

Ako na si Curacha. Ang babaeng walang pahinga. Literal. Paano ba naman

Russell hakutin na lahat ng gamit namin sa bagong bahay. At gusto niya
mi tumuloy after ng blessing. Kaya ngarag na ngarag kami pareho sa pag
ming dalawa ang personal na nagpack ng mga gamit sa condo. Nagpatulong
sa mga driver sa pagbubuhat ng mga gamit.

gusto ni
dun na ka
aayos. Ka
lang kami

Pero sa pag aayos kami lang ang nag asikaso sa lahat. Maigi na lang at si mommy
na rin ang nag ayos ng detalye sa blessing. Simula sa food provider at sa iba pa
. So nabawasan na rin kahit papano ang gagawin ko.
Hanggang ngayon ramdam ko pa rin ang pagod. Masakit ang buong katawan ko. Noong
nakaraan nga, sa sobrang pagod ko siguro nakatulog ako sa couch. Si Russell din
nakatulog na hindi alam na wala ako sa tabi niya. Kasi mga 5am na nung naramdama
n ko na buhatin niya ako papasok sa kwarto. Ibig sabihin noon lang din siya nagi
sing.
" Are you ready?" pumasok si Russell sa kwarto. Napakagwapo nito sa suot na grey
na polo shirt. Hindi naman kasi formal ang okasyon kaya naka maong lang ito. Ak
o naman naka ordinary na dress lang. Isang simpleng spaghetti strap na dress na
mocha.
" Wait lang. " sabi ko. Lumapit siya saken kasi hindi ako magkadaugaga sa pagkab
it ng strap sandals ko. Yumuko siya para tulungan ako.

"Marunong ka bang magkabit niyan?" tanong ko.

Tumawa siya. " Silly. Parang sa belt lang yan eh." Iniisip niya siguro na baka i
niisip ko na hindi siya marunong magkabit kasi lalaki siya. Oo nga pala. Yung ka
bitan ng strap ng sandals parang sa belt lang kaya alam niya ito ikabit.
"Let's go." sabi nito at inalalayan ako sa pagtayo.
Tumango ako. Kumiss siya saken sa pisngi at magkahawak kamay kaming lumabas ng k
warto.
Sinalubong namin ni Russell ang mga bisita sa main door. Unang dumating si mommy
. Mag isa lang ito. Wala siyang kasamang amiga. Yun kasi ang gusto namin ni Russ
ell. Mga close friends and relatives lang ang invited.
Dumating na rin si Ralph. Kasunod ang mga parents ni Russell.
" Blooming ka iha." nakangiting bati saken ng mommy ni Russell.
Napatingin saken si Ralph. "Hiyang eh. " biro nito.
Nagtawanan sila.
"Wala pa ba akong apo?" biro naman ng daddy ni Rusell sabay halik saken.
Nagkatinginan kami ni Russell. Inakbayan ako nito.
"Malapit na." nakangiting sagot naman ni Russell.
"Tss." kantyaw ni ralph. "Ang bagal mo naman."
"Igaya mo ako sa'yo." ganting asar ni Russell.
Natatawang naglakad papasok ang mga parents niya papunta sa direksyon ng table n
i mommy.
Maya maya natanaw ko na rin Sina Jess at Tyler na paparating. Blooming ang bruha
. Pag agawan ka ba naman ng dalawang papable ewan ko na lang.
" Ang ganda house mo my friend!" bati nito saken.
May dala siyang parang isang chinese item na ginagamit sa feng sui.
"Ikabit mo to sa main door ha." sabi nito. " To drive away bad spirits." sabi ni
to.
Ito talaga si Jess kahit kelan mahilig sa mga kung anong anik anik. Nung new yea
r may regalo rin siya saekn na bracelet, for goodluck naman daw. Haayy..sige na
nga. Ipapakabit ko na lang kay Russell mamaya. Magtatampo kasi yan pag hindi ko
ginagamit ang mga bigay niya.
Nagdatingan na rin ang mga iba naming friends. Ang kasamahan nila Russell sa soc
cer at iba niyang classmates. Dumating din si Irish. At yung mga ibang classmate
ko sa block A. Yung ibang mga cousins ko dumating na rin from Quezon City. Si M
icah dumating na rin. Napansin ko na yung isang kotse ni Russell ang gamit nito.
Sabi kasi ni Russell naglayas daw ito sa kanila at binenta nito ang kotse niya.
Kaya siguro pinahiram niya ito.
Dumating na lahat ng ineepxect namin na bisita. As usual wala pa si Hans. Hindi
na ata ito marunong dumating on time. Pero kahit na late na siya, hindi pa rin s

iya nawawala. Humahabol pa rin.

Napansin ko lang, ang weird ng mga kinikilos niya nitong mga nakaraang araw. Nu
ng kelan tinanong niya ako kung kelan kami lilipat sa condo. Sabi niya siya daw
muna gagamit ng condo ko kasi may gumagamit daw ng condo niya. Hmn....Hindi na r
in nako nagtanong at nang asar. Mukha kasing wala siya sa mood nung time na yun.
Naisip ko lang sino ang posibleng gumamit ng condo ni Hans. Eh napakaselan sa ga
mit nito. Ako pa lang ang nakakapasok sa condo niya. At lalong wala pang nakakap
asok sa kwarto nito. Bukod din kay Ate Myrna na naglilinis once a week. Baka may
babae na naman itong kinalolokohan. Kaya lang hindi naman siya nagdadala ng ba
bae dun. Malalaman at malalaman ko rin ito kung sino ito. Kaya lang ayaw ko siya
ng pangunahan. Kapag hindi siya kusang nagkwento ibig sabihin ayaw niyang malama
n ko ito
Hindi naman kasi ako nakikiaalam sa personal niyang buhay. Kapag nanghingi lang
siyan ng tulong saken doon lang ako nagbubunganga. .
Ako kasi ang madalas niyang gawing girlfriend kunwari pag ayaw na niya sa babae.
Ewan ko ba, hirap makipag break sa kanya ang mga babae na yun. Kaya marami sigu
rong galit na babae saken. One time kasi sa mall may nagtaray saken akala ko sas
abunutan ako. Yun pala ex ni Hans at natandaan ako. Eh mas mataray ako sa kanya
kaya sorry na lng siya.
May dumating pa na mag asawa hindi ko sila kilala. Tito at tita pala ni Russell.
Hinatid sila saglit ni Russell kung saan andun yung parents niya. Naiwan ako sa
glit sa main door. May inexpect pa ako na dalawang tao. Si Vince. Kahit alam ko
na malabong pumunta ito. Hindi ko alam kung ba't parang umaasa pa rin ako na bak
a dumating siya. Namiss ko rin yung mokong na'yun. Hindi ko na rin siya nakakaus
ap. Nagkakasalubong kami pero hindi kami nakakapag usap.
Naisip ko rin si Seth. Sinabihan ko naman siya na pumunta. Pero hindi ito nag co
nfrim. After nang pag uusap namin, hindi naman siya nagbago ng pakikitungo saken
. Gaya pa rin siya ng dati. Natatakot siya na baka iwasan ko daw siya. Pero ba'
t ko naman gagawin yun. Eh siya naman ang nagsabi na wala siyang intensiyong man
ggulo so walang kaso saken yun. Wala naman sigurong masama. We can still be frie
nds.
Hindi rin nagtagal tanaw ko na ang kotse ni Hans. Sa wakas. Ngayon lang ata siya
nakahabol on time. Naramdaman ko ang paglapit saken ni Russell. Tumingin ako sa
kanya. Madilim ang mukha nito na nakatingin sa kotse na paparating. Sa kotse ni
Hans.
Ang Z3.
Kita ako ang gulat sa mukha niya nang makita na si Hans ang bumaba sa kotse.
Nakangiting lumapit ito samen. " Baby girl!" bati nito. Humalik siya saken. Tina
pik nito sa braso si Russell. Tumango lang ito kay Hans pero seryoso ang mukha n
ito.
"Hindi ako late ah." sabi nito.
Tumawa ako. " Last ka naman na dumating." kantiyaw ko sa kanya.
Inakbayan niya ako papasok. " I tour mo naman ako sa bahay mo. " biro nito saken
. Nakasunod lang samen si Russell. Hindi ito nagsalita.
Ilang saglit pa at nagsimula na ang blessing ceremony. Pagtapos nito open na ang
food for lunch. Buffet ang service na kinuha ni mommy.

Nakita ko si Hans na lumapit sa table ni Micah. Parang may sinabi ito. Tumayo si
Micah papunta sa buffet table at kumuha na ng pagkain. Weird. Magkagalit itong
dalawa na'to nung kasal.
Lumapit naman kami sa table ng parents ni Russell. Andun din si mommy at yung ti
to at tita ni Russell. Nakalimutan ko agad ang mga pangalan nila. hehe. Mahina t
alaga ako in remembering names.
Kumuha si Russell ng pagkain namin.
"Napakaganda naman ng asawa ni Russell." sabi ng tita nito. " Buti wla ang nanli
ligaw sa'yo iha." tanong nito.
Wala ba? Wala naman hehe.
"Wala naman po." nahihiya kong sagot.
Nagsalita yung tito nito. "Si Russell, hindi ba naman nambabae?" birong tanong n
ito. Napatingin ako sa parents niya na nakatingin saken.
"Hindi naman po...siguro." nag aalangan kong sagot. Natawa sila sa sagot ko. Par
ang hindi kasi ako sigurado.
"Ano ka ba mabait ang binata ko." sagot ng daddy ni Russell. " Mana saken yan."
sabi nito sabay akbay sa mommy ni Russell.
Hindi ba siya nambababae? Dalawa lang naman ang babae na involved sa kanya ang k
ilala ko. Si Vanessa na hindi ko na maramdaman halos ang existence sa mundo. Min
san nagkakasalubong kami sa hallway, hindi kami nagpapansinan, pero hindi rin na
man kami nag iirapan. Civil lang. kami sa isa't isa. Civil? Mas maganda siguron
g sabihin na deadma lang.
Si Camille. Balita ko nasa Italy na ulit ito sabi ni Russell. Pero hanggang ngay
on curious pa rin ako kung bakit ito umalis. At curious din ako sa sagot ni Russ
ell. Itanong ko daw sa mommy niya kung bakit. Napatingin ako sa mommy niya. Para
ng nahihiya naman akong magtanong.
"Puntahan ko muna sila Kevin ha, babalik din ako agad." paalam ni Russell habang
inaayos sa table ang food na kunuha niya. "Kumain ka wag mo na akong antayin."
sabi nito.
Pag alis ni Russell tumingin ako kay Ralph na busy sa pagkain. Alam kaya kiya y
ung nangyari? Sakto namang napalingon siya. Parang nagtatanong ang mga mata nito
kung may sasabihin ba ako. Parang naunanahan naman ako ng hiya.
"May sasabihin ka ba?" tanong ni Ralph. "Wag ka ng mahiya." natatawang sabi nito
. Nahulaan nga nito na may gusto akong sabihin.
"Uhmm, naisip ko lang, sabi kasi ni Russell...." pano ko ba tatanungin. " ..tung
kol kay Camille...bakit siya umalis?" putol putol kong tanong. Hindi kasi aalis
ito ng walang mabigat na dahilan. Knowing na baliw na baliw ito kay Russell.
"Ano bang sabi ni Russell?" play safe na tanong nito. Nag aalangan siya siguro n
a baka may masabi siya na hindi pa nasasabi saken ni Russell.
"Sabi niya itanong ko daw sa mommy niyo." sagot ko.
Natawa siya. " Ah, ganun ba."

"Ano bang nangyari?" hindi naman ako atat di ba.

" Nagkasagutan kasi sila ni mommy." simula nito. " Before the wedding, nalaman n
iya na pumayag na si daddy na magpakasal kayo ni Russell. That same night, umuwi
siya ng lasing na lasing. Naabutan ko sila ni Russell nagtatalo sa sala. Ang in
gay niya kasi nagsisigaw. Dinig sa taas."
Huminto siya ng tuluyan sa pagkain.
"Inaawat ko sila kasi baka magising sila mommy. Minura niya ako. Wag daw akong m
akialam. Ang daming pinagsasabi. Sobrang ingay. Sinenyasan ako ni Russell na dal
hin na namin sa kwarto niya sa taas. Nagwala lalo nung pinipilit naming umakyat.
"
"Nagising si mommy. Siyempre nagtatanong siya kung ano bang nangyayari. Sinagot
siya ni Camille ng pabalang. Sabi niya "sa tingin mo anong nagyayari, mukha ba k
aming nagsasaya ha." Nagulat si mommy pero hindi siya pinatulan kasi lasing nga.
Nagsimula na namang magsalita si Camille. Mura pa siya ng mura."
"So sabi ni mommy na makakarating daw sa parents niya ang pinaggagawa niya. Na p
apauwiin na siya kinabukasan. Sabi pa ni mommy na hindi niya nagugustuhan ang gi
nagawa ni Camille. Nagalit si Camille lalo. Sinabi nito na alam naman daw niya n
a ayaw daw talaga sa kanya ni mommy para kay Russell. Na plastic daw si mommy. M
inura niya si mommy."
"Ayun, hindi na napigilan ni mommy ang galit niya. Sabi niya pinakisamahan daw s
iya ng maayos pero pagsasalitan pa siya ng ganun. Pinalayas siya ni mommy that n
ight. Hinatid namin siya ni Russell sa bahay nila sa Quezon City. The following
day umalis na siya. Nagpunta siya sa bahay at gustong makausap si mommy. Gusto s
igurong mag sorry. Pero hindi siya hinarap. Sabi ni mommy, hindi pa daw siya rea
dy na kausapin si Camille."
Ganun pala ang nangyari. Grabe naman pala to si sandok. Hindi na nahiya. Pero bu
ti nag sa kanya. Hanggat galit sa kanya ang mommy ni Russell hindi siya makakala
pit sito. Hehehe. Ang sama ko ba? Eh sa masaya ako eh bakit ba. Pero, bakit nat
atawa pa si Russell nung kinukwento niya ito.
" May something...funny ba na nangyari?" ano ba tong mga tanong ko.
" What do you mean something funny?" kunot noong tanong nito.
"Natatawa kasi si Russell nung sinabi niya na tanungin ko daw sa mommy niyo kung
ba't umalis si Camille." sabi ko. Oh di ba, using usi ang dating ko.
Natawa siya. "Ah, baka nung nagsuka si Camille. Kami ang pinaglinis ni mommy. Pa
ti ako nadamay. Dapat nga si Russell lang. Tulog na kasi lahat ng tao. Sabi ni m
ommy linisin daw namin at wag na daw antayin na mga kasama pa sa bahay ang magli
nis kinabukasan."
Hehehe. Nakakatawa nga naman. Dalawang hunk naglilinis ng suka. Ewww! Kung ako b
aka pinakain ko pa sa kanya yung suka niya. Hmp!
Magsasalita sana ako nang mahagip ng mata ko sina Micah at Hans na magkasama sa
isang table. Parang may something sa dalawa na to. Kanina si Micah ang kumuha ng
pagkain ni Hans galing sa buffet table. To think na buffet ito, ibig sabihin al
am ni Micah ang mga pagkain na gusto ni Hans.
Napansin ko na may mga pagkain na nilalagay si Hans sa plate ni Micah. Ganun si
Hans pag may ayaw na ingredients sa kinakain niya. Kung close kayo tatanungin ka
nito kung kumakain ka ba nun, kasi kung oo, ilalagay niya lahat sa pinggan mo a

ng mga ingredients na ayaw niya. Ayaw niya kasing masayang. llan lang ang green
peas at red bell pepper ang pinaka ayaw niya.
Nakita ko rin na sinalinan ni Hans ng juice yung baso ni Micah. Sila ba? Nakaram
dam ako ng panic. Hindi. Hindi ito maari. Hindi si Micah. Sabi ni Russell hindi
pa nagkakaboyfriend ito. Gago tlaga to si Hans. Pati ba naman bestfriend ni Russ
ell tataluhin pa niya. Humanda siya saken. Ito namang babaeng to nagpapauto siya
dyan. Napakabolero ng babaero na yan. Nangigigil ako kay Hans.
Hindi ko masisisi si Micah. Wala atang babae ang hindi magkakagusto kay Hans. Si
Jess nga baliw na baliw dito. Buti na lang busy siya sa dalawang boylet niya at
tinantanan na niya ako tungkol kay Hans. Nakaramdam ako ng takot at awa para ka
y Micah. Hindi ko siya maimagine na iiwan din siya ni Hans matapos siyang pagsaw
aan nito.
" Haley...."
Lumingon ako. Nakabalik na pala si Russell. Nakatingin siya saken.
"Sabi ko na nga ba hindi ka nakikinig." reklamo nito " Kanina pa ako nagsasalita
." nagtatampong sabi nito.
"Pasensiya ka na. Tinitingnan ko kasi yung dalawa." sabi ko.
"Sino?" tanong niya at tumingin siya sa direksiyon nila Micah at Hans.
"I think there's something going on between the two of them." sabi ko. " May ala
m ka ba?" tanong ko sa kanya.
Tiningan ulit sila ni Russell na masayanbg nag uusap.
" I don't know. Wala namang nakukwento saken si Mix." natigilan ito. "But I over
heard Hans said to Mix na hindi daw siya uuwi sa weekend and may sinasabi siya a
bout sa laundry, something like that."
Napatingin ako kay Russell. Minsan may pagkatsismoso rin ito. Nagkatinginan kami
ng dalawa. Parang iisa ang iniisip namin. Napatigil si Russell sa pagkain. Tumin
gin ulit siya sa dalawa.Parang may iniisip.
" Lately, sinabi ni Mix that she's moving out from her apartment." sabi nito.
At lately lang din sinabihan ako ni Hans na may gagamit ng condo niya.
Humanda kang lalaki ka!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Hans' POV
"Pwede ba kitang makausap?" Si Russell.
Anong kailangan saken ng asawa ng kapatid ko. Kanina parang ang weird niya tumin
gin lalo na nung pagbaba ko ng sasakyan. Alam na kaya niya ang pagtira ni Micah
sa condo?
"Ano yun?" tanong ko.
Nag aalangan siya.

"Yung Z3, sino ang first owner nito?"

Ano daw? Kung sino daw ang first owner ng Z3? Iniisip ba njiya na second hand it
o nabili? Anong tingin niya samen dukha at hindi kayang bumili ng brand new na Z
3. Alam ko medyo luma na tong model na'to at kahit na may Z4 na eh hindi ko pa r
in binebenta to kasi may sentimental value to saken. Ito ang unang kotse na bini
gay saken ni daddy. Yun nga lang bihira kong gamitin ito.
"All of our vehicles were purchased brand new." sagot ko.
Nag isip ulit siya.
"Bukod sa'yo sino pang ibang gumagamit nito.?"
Teka nga muna, ano ba to, detective o ahente ng kotse. Yung mga tanong eh.
Pero sinagot ko naman siya ng maayos. "Si Haley, minsan siya ang gumagamit."
Di siya mapakali. Parang marami siyang gustong itanong na hindi niya masabi.
"How about your other relatives wala bang nakahiram nito. O kaya kaibigan mo, o
kaya....."
Para naman siyang NBI agent ngayon. Tss.
"Wait, let's cut the chase? Ano ba talaga ang gusto mong itanong?" naiinis kong
tanong dito.
Tumingin ito saken saglit. Parang hindi niya napansin na naiinis na ako sa mga t
anong niya.
"May Nakita akong gumamit ng Z3 na yan early last year. Hindi ako pwedeng magka
mali yan yun. Naalala ko kasi yung logo ng Arnis Club sa gilid. "
Early last year.
Sino pa ba ang humihiram ng kotse na yan. Si Haley lang naman. At...
Maliban sa isang tao. Na kung pwede ko lang patayin kahit sa isip ko ginawa ko n
a. Pero hindi ko naman ito pwedeng patayin kasi malaki ang atraso nito saken. Sa
min ni Nomer. Siya ang aming business partner.
That jerk!
"May isang gumagamit niyan dati. A long lost friend. Dati ko siyang kasosyo sa n
egosyo. " sabi ko sa kanya.
"Nasaan na siya?" tanong ulit nito.
Nacucurious tuloy ako. Don't tell me may atraso din siya kay Russell.
"Tinakbo nito ang lahat ng kita at funds ng negosyo. Siya kasi ang in charge dit
o. Hindi namin ineexpect. Naloko ito ito sa isang babae."
Sa lahat ng gago, siya na siguro ang pinaka sa lahat. Dahil lang sa isang babae
sinira niya ang pagkakaibigan namin.
"Sino siya? At asan siya ngayon?" interesadong tanong nito.
"Siya si Jandex See. Matagal din naming siyang hinanap dahil malaki ang atraso n

iya samen. Hindi birong halaga ang kinuha niya. Kaya hindi ako tumigil na ipahan
ap siya. Actually, nasa Sinagpore sila ngayon kasama ang girlfriend niya. Pero a
ng huling information na nakuha namin nakakulong ito ngayon sa kasong assault."
"Assault?" tanong nito.
"Oo, binugbog niya ang girlfriend niya kaya pinakulong siya nito."
Napansin ko nagdilim ang mukha nito.
"Ki...kilala mo ba kung sino ang girlfriend niya?"
Ah hindi siya agent o kaya dtective. At lalong hind siya ahente ng kotse. Isa la
ng siyang hamak na tsimoso. Ngayon naman pati lovelife ng business partner ko ti
natanong.
"Oo naman." sagot ko. " Si Kirsten Menesses."
Kitang kita ko ang pagkuyom ng mga palad nito.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Sorry for the delay. Salamat sa pag aantay at pagbabasa.

Before I forget, greetings to MarfeMalto and to ALLEN JAY ECHALAR, from JOco Bo
ado. Happy reading!
My update na pala ang chapter 5 for My Part Time Love, ang kwento ni Hans at ni
Micah. At updated na rin po ang chapter 6 ng Fool Me Twice, ang kwento naman ni
na Jessica at Ambrose.
Hanggang sa muli....
*_* fujeeko
*******************************************
[53] Chapter 49: FB
*******************************************

A/N...Please read! Pretty please?....

I've read all your comments in Chapter 47, naguluhan na po yung iba. Pero lahat
po ng answers sa question niyo nasa previous chapters. Di ko na maalala kung pan
g ilan. I would appreciate kahit konti lang po yung readers ko as long as naiint
indihan po nila ang takbo ng kwento. Mahirap po gumawa ng UD. Madetalye po ako m
agsulat kaya nalulungkot po ako pag may mga questions po na nasabi na sa nakaraa
ng UD.
Pansin niyo wala na akong author's note sa mga ilang chapters. Tinatamad na po k
asi akong gumawa kasi ILAN lang po talaga ang nagbabasa nito. Yung iba naman UD

lang na andun si Russell at Haley ang binabasa kaya pag may conflict na andaming
tanong. I DON'T reply po sa comment box. Because I believe hindi iyon ang purpo
se nito. Hindi kasi ito chatbox para magpalitan tayo ng messages. Kaya po ito ti
nawag na comment box.
Pero gaya ng sabi ko nababasa ko isa isa yan kahit na ang comment mo lang ay UD,
o kaya :) mga ganun. Kilala ko na ang mga ganun ang comment lagi. At alam ko ri
n ang username ng mga mahahaba ang comments at talagang binabasa nila maigi ang
kwento. Yung iba review ang ginagawa tlaga. I'm saving the last few chapters for
them sa dedic. Kaya nakahold ang dedic dito. That's my tribute to them. Wag mag
tatampo yung iba. Kasi they deserve the dedication. Yung mga iba ngrequest na ng
dedic before kaya hindi na sila kasali. But I will still mention them.
Once in a blue moon lang ako magreply sa comment box. Pag tinatamad akong pumunt
a sa profile para magsend send sa inbox. When you post message sa MB i tried to
answer all kahit matagal. Especially sa Inbox din I reply. I don't reply pag ang
meassage mo ay pa'no ma access ang external link. Nasabi ko na po ito dati pa.
This chapter is dedicated to @SimplyErich. This chapter is for you. Kahit na ala
m ko ayaw mo ng mga sad chapters, still this is for you. :) Isa po siya sa mga
masugid na reader ng YPOM. Siya rin po ang author ng short story na RESERVED SEA
T (SHORT STORY) at tinuloy niya po ang story na ito titled RESERVED FOR YOU. Kak
aiba ang energy level ng batang 'to. Isang napakasipag na estudyante at passiona
te na writer. Thank you for your support! More power to your stories! *_*
Btw, I woud like to say hi to @ZeiShi. Happy reading!

==========================================================================

Micah's POV
~~~~~~~~~~

One week nang hindi nagpapakita si Hans. Hindi ko alam kung bakit. Iniiwasan ba
niya ako? Sabi niya every weekend siya uwi sa condo. Pero Sunday na wala pa rin
siya. May nagawa ba akong mali. Was he turned off when he kissed me at hindi a
ko marunong?
"Kanina ka pa parang wala sa sarili mo." si Russell
Napalingon ako sa kanya sa sobrang gulat.
"May sinasabi ka ba?" tanong ko.
Nangingiti ito. "Wala naman. Napapansin ko lang madalas kang nakatingin sa malay
o at parang may malalim na iniisip."

Malakas ang pakiramdam ni Russell. Minsan alam ko dinadaan niya lang sa biro ang
lahat. Alam niya na may tinatago ako sa kanya. Pero napapadalas ang mga tanong
niya na kung ano ano. May pagkatsismoso kasi minsan to kalalaking tao.
Pero hindi ko sasabihin sa kanya ang pagtira ko condo ni Hans. Hindi rin naman a
ko magtatagal dun.
"Ba't mo nga pala pinatawag? May kailngan ka ba?" iniba ko ang usapan.
"Wala naman." sabi nito. " How is she?"
Umiling ako. " Not good."
Gusto kong sabihing nagaantay na lang siya ng oras niya. Pero hindi ko na ito si
nabi. Hindi kasi magandang pakinggan. Tumatakbo ang pera ni Russell ng walang ka
tuturan. Sabi ng doctor life support na lang ang bumubuhay sa kanya. Wala kami s
a posisyon i Russell para magdesisyon kasi hindi kami immediate family. We're no
t even related.
" Russell....just in case...." hindi ko masabi na kung sakaling mamatay ang mata
nda, anong gagawin niya.
" I found her." hindi niya pinatapos ang sasabihin ko.
He found her. Kung noon ayoko nang makita pa niya ang babaeng yun. Pero sa sitwa
syon ngayon ito ang hinihiling kong mangyari.
" Then what are you waiting for? We're running out of time. Anytime pwedeng mama
tay yung matanda." sabi ko.
" Hindi ganun kadali. I can't leave. Anong idadahilan ko kay Haley pag umalis ak
o."
Yun pa pala ang isang problema. Pero hindi na ito mahalaga. Alam ko na mahal niy
a si Haley. Kahit na sa isang banda, nag aalala pa rin ako. Kasi nung tinanong k
o siya dati kung mahal pa niya ang babaeng yun. Ang sagot niya, "i don't know."
Pero pa'no kung magkita ulit sila at marealize ni Russell na mahal pa pala niya
ito. Maloloka na ata ako. Bakit pati ako nadadamay sa ganitong mga problema. May
sarili di naman akong buhay. At lovelife. Huh? Meron ba?
Wahhh! Nababaliw na nga ata ko.
" This is the very last favor...I promise." pakiusap nito.
Parang alam ko na ang sasabihin nito.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Haley's POV
~~~~~~~~~

Wala talagang mgawa pag ganitong weekend. Pero ok na yun ngarag naman kami sa da
mi ng activities nung weekdays. To think na first week pa lang ng pasukan. Buti
na lang tapos ko na lahat ng mga homewroks ko. Nakakatamad namang lumabas pag wa
la akong kasama. Si Russell kasi busy sa practice.
May gig sila Seth kaya lang hindi ako sumama. Galit ako sa kanya. May kasalanan
siya saken. Simula nung naghabulan kami sa hagdan hindi na ulit kami nag usap. A
yoko muna siyang kausapin. Ayoko na munang maisip ang nangyari. Naguiguilty ako
pag naalala ko ito.
Dapat kong libangin ang sarili. Ayokong mag isip ng kung ano ano. Kinuha ko ang
laptop ko. Makapag online nga muna. Binuksan ko ang twitter account ko. Ang dami
ng follow request. Di ko naman halos kilala lahat.
Accept. Accept. Accept.
Decline. yung mga di ko kilala.
Nagtweet ako ng kacornihan, then log out. hahaha!
FB naman. Gosh andaming friend requests?!! Wala man lang akong kilala kahit na i
sa. Kelan ba ko huling nagbukas nito. Before nang break uo namin ni Vince.
Wait, kilala ko naman yung iba. Mga models na nemeet ko sa Spain. Si Yuri. Isan
g part time model din. Half-filipino. Pero french ang father niya. Kelan ko ba t
o huling nakausap. Yung isa si Nelvi, isang pinoy na naka based din sa Spain. Yu
ng iba kilala ko lang sa mukha.
Marami pa. Si Jason, Si Nike, Si Kevin. Puro taga school. Hindi ko rin kilala yu
ng iba. Unahin ko muna yung mga kakilala ko. Tska na yung iba. Pag iisipan ko pa
.
Stalk ako ng konti sa profile nila. Si Jason muna. Sheeet! Ang hoot ng mga pics
niya. Balik ako sa profile niya. Ang dami! Balik ako sa profile niya. Basa ng ko
nti.
Kay Kevin naman. Hmp! Puro pictures nila ni Ashley. Ang swerte naman niya. Ayun
may mga solo pictures siya. Waaah! Gusto ko yung topless siya hahaha! Ang sexy n
iya grabeeh! Ayoko na dito nagkakasala ako. I was about to leave the page ng may
mahagip ang mata ko.
Wait...tama ba ng nakikita ko..
Si Russell may FB?!!
Pfftttt hahaha!!!
So gay!!!
Pero bakit ba? Pag si Kevin hindi gay, pag si Jason hindi gay. Pero pag russell,
gay na. Di ba pwdeng nakikiuso muna. Oo nga naman.
Hindi ko kasi ineexpect na may FB siya. Parang wala kasi siyang hilig sa mga gan
ito.
Macheck nga. hmmnnn.. Andaming mga friends puro halos mga babae. Pano hindi man
lang naka private. Hmp!
Maraming mga pics. Mga 8 albums ata. Puro solo. Yung iba group pics sa soccer. M
ay isang album na walang laman. KR ang title ng album.

KR..KR..
Ano kaya ang ibig sabihin nun. Hmnn.
Iniscan ko ang profile pics niya wooah sobrang dami. Pero pinagtyagaan ko pa rin
g isa isahin.
One picture caught my attention. A couple. The guy i know for sure it's Russell
ksi nakaharap siya kahit medyo malayo ang kuha. Hindi ko kita ang mukha nung gir
l. Kasi.....
Nakakiss ito sa cheeks niya.
Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Basta ang alam ko parang namanhid an
g buong katawan ko. Hindi ako magalaw. Hindi ako makaalis sa page na yun. Nakati
tig lang ako sa picture.
Nung mawala ang pamamanhid na nararamdaman ko. Unti unti akong nakaramdam ng kir
ot. Naninikip ang dibdib ko. Gusto kong sumigaw kasi nahihirapan akong huminga.
Gusto kong umiyak pero walang lumalabas na luha sa aking mga mata.
Bakit ganun. Picture pa lang ang nakikita ko nasasaktan na ako. Pa'no pa kaya ku
ng.....
Huminga ako ng malalim. Hindi ako dapat magpadala sa emosyon ko. Siguro isa lang
siya sa mga past girlfriends ni Russell. O kaya ito ang huling girlfriend niya
before we met.
Pinagmasdan ko ang babae. Mahaba ang buhok nung girl. Medyo maliit. Sa tingin ko
mas matangkad ako. Slim. I check each album hoping to find more pero wala ng i
ba. Yun lang.
Binalikan ko yung album na walang laman. KR...parang initial.. For sure yung R s
tands for Russell. Yung K, malamang initial nung girl., siguro..Ewan ko ba paran
g pinipiga ang puso ko habang tinitngan ang account niya. Gusto kong tingnan an
g wall niya kaya lang natatakot ako.
Alam ko na mas marami akong malalaman tungkol sa kanila pag tiningnan ko ito. Ba
ka hindi ko makayanan ang sakit. Pumikit ako. Wag muna siguro...sa ngayon.
Pumunta ako sa Personal info niya. Napansin ko ang email adrdess niya.
kiruss22@yahoo.com.
Confirmed. Naalala ko ang email address ko.
ashgel16@yahoo.com.
Combination ng name namin ni Vince at date ng anniversary namin. Ash from his fi
rst name, ang gel naman is from my second name Angela. Ganun din yung email adre
ss ni Vince. Combination din ng name naming dalawa.
So yung email address ni Russell, posible na combination din ng name nila ng is
ang girl siguro, but not just any other girl. She must be very special. At yung
album na walang laman na titled KR it must be a compilation of thier photos toge
ther na binura ni Russell lahat ng laman. At nakalimutan niyang burahin pati yun
g album.

At yung nag iisang naiwan na picture, looked like na miss lang niyang burahin at
naiwan ito. Napakarami niya kasing profile picture. Kasi nag iisa na lang tlaga
ito na picture nila.
Gusto ko pang iexplore ang account kaya lang kakayanain ko ba if ever na may mak
ita pa ako na iba. Nahihirapan akong huminga. Masakit pala. Dapat pala hidi ko n
a lang ito tiningnan. Di ko na chineck ang wall niya baka may mabasa pa ako na h
indi ko magustuhan.
At isang napakalaking palaaisipan saken ang nakita ko. Meron isang part sa buhay
ni Russell na kailangan kong malaman. Particular tungkol sa babae na nasa pictu
re. Gusto kong maikilala ang lahat ng babaeng nagdaan sa buhay ni Russell. Dalaw
a pa lang sa ngayon ang kilala ko. Ilan pa ba silang lahat? Pero handa ba akong
malaman ang katotohanan.
Pero kung hindi ngayon? Kelan?
Ako na ang asawa ni Russell. Pero ano pa ba ang kinakatakot ko? Siguro habang tu
matagal nagababago din ang pananaw ng tao. Kung noon para saken, "what you don't
know won't hurt you." ngayon naman, " keep your friends close, and your enemies
closer." At dapat kung alamin kung sino sino ang mga ito.
Isa lang ang alam kong makakapagbigay saken ng impormasyon.
Si Micah.
=========================================================================
Madadagdagan po ito ng ilang chapters. Di ko na matantya. Lalagpas po ito ng 50
chapters.
Forgive me for errors and typos.
Thanks for reading!
Hanggang sa muli...
*_* fujeeko
*******************************************
[54] Chapter 50: Two beats in one heart?
*******************************************

A/N
Ang nangyari prior to this ay nasa chpater 6 ng fool me twice. In case gusto niy
o ng detail kung ba't naghabulan sina haley at seth. Tinatamad na ksi akong mag
ulit ng mga pangyayari. Pero hindi naman ito masyadong makakaaepkto sa chapter n
a'to. Kung gusto niyo lang naman ng detailed na nangyari.
Maraning salamat sa inyong lahat!
I dedicate this chapter to @myla25. If I'm not mistaken isa siya sa mga walang s
awang nag cocomment at nagvovote sa bawat chapters. And one thing I've noticed,
lagi siyang nagpapasalamat sa bawat UD. You did not request for this, but I thin
k it's my one way of saying thank you personally for your neverending support to
YPOM. And also for the other two side stories. Thank you so much!

==========================================================================

Haley's POV
~~~~~~~~~

" Ano pa bang kulang? " naiinip kong tanong kay Irish habang dinidikit ko ang hu
ling piraso ng cut outs para sa report namin bukas ng first period. Nag extend k
ami ng oras para gawin ito. Medyo madilim na. Mangilan ngilan na lang ang mga es
tudyante sa school. Almost 7pm na kasi.
Mabuti na lang wala si Russell. Kundi maiinip yung sa pag aantay saken. Kahapon
lang siya umalis. Nasa Singapore ito. Biglaan ang alis niya para sa 3-day na bus
iness trip daw. Hindi na ko nagtanong ng detalye kasi kahit ipaliwanag niya eh h
indi ko rin naman maiintindihan. At hindi rin ako interesado especially pag busi
ness ang pinag uusapan. Ok lang din kasi mukhang wala rin siyang balak magpaliwa
nag tungkol dito. Parang aburido siya na ewan.
Ilang araw din akong hindi pinatulog ng nakita ko online. Pero napagdesisyunan k
ong Isantabi ko muna ang nakita ko sa facebook account niya. Mukhang last year p
a kasi nangyari ito. Ibig sabihin part lang ito ng nakaraan niya. Ang babaeng yu
n marahil ay parang si Vince lang. Isang magandang pangyayari sa buhay ni Russel
l.
"Last na'to. " sabi niya sabay abot saken ng mga ibang cut outs para madikit pa
sa ibang cartolina paper.
Tumingin ako kay Seth na tahimik na nagsusulat sa kabilang side ng room. Sa laha
t ng magiging kagrupo ko ba't siya pa. Sakto namang napatingin siya sa side ko.
Umiwas ako ng tingin. Almost two weeks ko na rin siyang hindi kinakausap at pina
pansin. Naiilang na nga si Jess.
Pati si Irish hindi kami magawang biruin at parang nararamdaman nito na seryoso
ang issue naming dalawa. Hindi na lang din siya nagsasalita. At hindi siya nanag
ahas na magtanong. Pero si Jess nangungulit na ito. Naiinip na siguro at halos d
alawang linggo na eh hindi ko pa kinukwento kung ano ang tooong nangyari.
Nagsimula ang lahat nung mag asaran kami one morning at naghabulan sa hallway pa
baba sa hagdan.
* Flashback
"Lagot ka saken pag inabutan kita." pabirong banta nito habang ako naman tumatak
bo palayo sa kanya. Buti na lang naka doll shoes lang ako nun kya hindi ako nahi
rapang tumakbo. Madalas na rin kasing maong ang suot ko simula nung pagbawalan a
ko ni Russell na magsuot ng maiiksi.
" Subukan mong lumapit saken sasapakin talaga kita." natatawang ko namang banta
sa kanya. Hindi kasi ito ang unang pagkakataon na naghabulan kami pag nagkakapik
unan sa konting asaran. Minsan sila rin ni Jess. Minsan kaming tatlo pero magka
kampi kami ni Jess.Madalas siya yung hinahabol nami kasi malakas talaga itong ma
ng asar. Para kaming mga bata. Palagay na ang loob namin sa isa't isa.

Tumakbo ako paakyat sa hagdan patungong third floor. Mabuti na lang at walang ma
syadong tao. Pagdating ko ng third floor, nagdalawang isip ako kung aakyat pa ak
o sa fourth o bababa ako. Nataranta ako ng makita ko si Seth na papalapit. Kaya
tumakbo ako pababa.
Sa sobrang taranta ko at maabutan na niya ako., nagmadali ako bumaba. Lumingon p
a nga ako sa kanya para masiguro yung distance niya sken. Pagtapos nun hindi ko
inaasahaan ang sumunod na nangyari. I missed one step. Buti na lang last 3 steps
na ito. Padapa akong bumagsak sa sahig. At pagbaling ko sa right side nahigaan
ko ang right arm ko. Napasigaw ako sa sakit.
Tarantang sumaklolo si Seth. Tinulungan niya agad para makaupo at isinandal niya
ako sa wall.
"I'm sorry." puno ng pag aalalang sabi nito. "It's my fault." nag sisising sabi
nito.
Pinilit kong ngumiti kahit na medyo masakit ang braso ko. Pati na tuhod ko. Paki
ramdam ko magkakapasa ako dito kinabukasan. "No, hindi mo kasalanan. Hindi kasi
ako tumitingin sa dinadaanan ko."
Umiiling siya. Lumapit siya at hinawakan ang braso ko. Parang nag aalangan siya
na hawakan ako. "Masakit pa ba?" tanong nito.
Tumango ako. "Konti." sagot ko. Pero ang masakit talaga ang ay mga tuhod ko. Fee
ling ko mahihirapan akong tumayo nito.
Marahan niyang pinisil ang kamay ko. Paaakyat sa braso. Parang minamasahe niya i
to. Parang nabawasan ng konti ang sakit nito. Bibiruin ko dapat siya kung manghi
hilot ba siya dati. Pero pag angat ko ng mukha ko.....Sobrang lapit na mukha niy
a saken. At nakatitig siya sa mukha ko. Amoy ko ang mabangong colgne na gamit ni
to. Papa cologne. Joke lang. Kung pwede lang talaga akong magbiro sa pagkakataon
g ito ginawa ko na sa sobrang ilang ko. Pero di ko magawa.
Sobrang lapit namin sa isa't isa. Napakalakas ng kaba ng dibdib ko ng maramdaman
ko ang maninit na hininga niya sa mukha ko. Pinipigilan ko ang sarili ko na map
apikit.
Wala ni isa samin ang nakapag salita. Nakatingin lang din ako sa mukha niya. Nap
akakinis din ng mukha nito kagaya ni Russell. Seryoso nakatitig saken ang singki
t na mga mata nito. Pagtapos lumipat ang tingin niya sa mga labi ko.
Para akong ipinako sa pwesto ko. I felt his one hand on my waist. Parang alam ko
na ang susunod na mangyayari. Then I felt something soft and warm....on my lip
s.
Napapikit ako ng mariin. His lips moved gently to mine. I felt my body quiver. P
akiramdam ko lalabas ang puso ko sa sobrang lakas ng pintig nito. Nag start magp
anic ang utak ko pero bakit ganun hindi makagalaw ang katawan ko. My heart is be
ating so fast. At isa lang ang dapat at kailangan kong gawin kanina pa. Ang tuma
nggi. Ang itulak siya palayo. Pero hindi ko magawa.
Tumigil siya sa paghalik saken. Dinikit niya ang noo iya sa noo ko. I can smell
his fresh breath. Naluluha akong tumingin sa kanya. Magtatanong sana ako kung ba
't niya ginawa yun. Nakita ko na pumikit ito at hinawakan niya ako sa mukha at i
sinandal ako sa wall.
I thought he would let me go. But his arms are wrapped around my waist pulling m
e closer. Nawalan na ako ng lakas para tumanggi. I can also feel his hearbeat be
ats with mine. All of a sudden I felt my lips moved. Parang may mali sa nangyay

ari. I like the way he kisses me. At first parang ingat na ingat siya. Pero ngay
on his kisses are demanding. Demanding for a response. All of a sudden I felt my
lips moved with his. I was kissing him back. Sinamantala niya ng hindi ko pagta
nggi. A soft gasp escaped from my mouth nung lumipat ang labi niya sa gilid ng t
enga ko. I can hear his rugged breathing.
" Seth ...no." mahina kong sabi. Pilit ko siyang tinutulak pero ang higpit ng ya
kap niya saken. O pwede ring nanghihina ako ako hindi ko siya magawang itulak ng
malakas palayo.
Bago pa ako mkapagsalita ulit his lips were on mine again. Hindi ko alam kung ga
ano na kami katagal sa ganitong ayos. I was shocked when i felt his one hand war
m on back. Pinasok niya ang isang kamay niya sa loob ng blouse ko. Naramdaman ko
na lang ang isang kamay niya paakyat sa baba ng didbdib ko nang may narinig kam
ing papalapit na mga tinig na nag uusap.
Napabitiw kami pareho sa isa't isa. o. Hindi ko namalayan ang sarili ko nakayap
pala ako sa beywang niya. Napatayo ako bigla hindi alintana ang sakit ng tuhod k
o at naitukod ko pa ng braso ko na masakit. Sa sobrang pagkakapahiya ko sa saril
i ko hindi ko na ito napansin. Tinalikuran ko si Seth at nagmadali akong naglaka
d pababa ng hagdan. Hinabol niya ako.
"Haley.." tawag nito. Pero hindi ko siya pinansin.
Hinawakan niya ako sa braso para pigilan ako.
"I'm sorry. Hindi ko sinasadya." nagmamakaawang sabi nito.
Parang gusto kong umiyak sa pagkakamaling nagawa ko. Naguguilty ako. May asawa a
kong tao pero nagpapahalik pa ako sa iba. Mali. Nakikipaghalikan ako sa ibang la
laki. Gusto kong sigawan si Seth. Galit ako sa kanya. Pero mas galit ako sa sari
li ko. Kasalanan ko rin ang nangyari. Ano bang nangyayari saken.
Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa braso ko.
"Please, wag mo na akong kakausapin ulit...o kahit lapitan man lang. Kahit kelan
." madiin kong sabi. At halos takbuhin ko ang mga hagdan pabalik sa classroom na
min.
Naiwan siya nakatulala.
*End of flashback
Tuwing kinukulit ako ni Jess, hindi ko talaga masabi sa kanya ang totoong dahil
an. Nahihiya ako sa kanya. Nahihiya ako sa sarili ko. Oo na, ako ang may tinatag
ong kalandian sa katawan. Flirt na ako. Bitch. Sige na itawag mo na ang gusto mo
ng itawag saken.
Was it beacuse I slept with a stranger before? It's beacuse I'm still intereste
d in atrractive men? Was it beacuse I kissed other guy and I'm married? What els
e? Sige na masama na akong babae.You may call me whatever you want, pero ito lan
g ang masasabi ko, tao lang din ako.
"Pack up na tayo. Ok na yan." para akong bumalik sa realidad ng magsalita si ir
ish. "Ituloy na lang natin bukas ng maaga yung pagsusulat ng iba pa. Agahan na l
ang nating pumasok bukas."
Tahimik naming nilgpit ang mga gamit namin. Ang awkward talaga ng sitwasyon. Si
Irish lang ang kinakasuap ko. Ganun din si Seth. Hindi tlaga kami nagpapasinan a
t nag uusap. O mas magandang sabihin na hindi ko siya pinapansin at hindi ko rin

siya kinakausap.
Nauna na akong lumabas after kong magpaalam kay Irish. Napatingin tuloy siya kay
Seth na nakatingin lang saken. Parang nag aantay siya na batiin ko siya o kaya
baka magpaalam din ako sa kanya. Pero deadma lang ako at nagmamadali na akong lu
mabas. Nagpunta muna kong restroom para mag ayos ng sarili ko. Nakasanayan ko na
kasi ito kasi lagi akong sumasabay kay Russell pauwi. Pero kahit wala siya para
ng nasanay na ako dumadaan sa restroom.
Patay na karamihan sa mga ilaw sa main buliding. Nakakatakot pala dito pag ganit
ong oras. Nagmamadali akong naglakad papuntang parking. Medyo maliwanag naman di
to kahit papano. Pero mangilan ngilan na lang kotseng nakapark dito.
Papalapit na ako sa kotse ko ng mapansin kong may nakasandal sa kotseng katapat
nito. Nakilala ko ito paglapit ko.
Si Seth.
Parang nahulaan nito ang gagawin ko kaya humarang siya sa pintuan ng kotse ko. W
ala talaga akong balak pansinin ito.
" Ano bang kailangan mo?" malumanay pero madiin ang pagkakasabi ko. Pinipigilan
ko ang sarili ko na tarayan siya.
"Please, kausapin mo na naman na ako." nagmamakaawang sabi nito. " I'm really so
rry. Please hindi ko na kaya."
Hindi na niya kaya? Ang alin? Ang hindi ko pagpansin at hindi pagkausap sa kanya
. Tiningnan ko siya ng masama. "That's not my problem. Now, if you don't mind ka
ilangan ko ng umuwi." ibig kong sabihin umalis na siya sa pintuan ng kotse ko.
Tumingin siya saken ng derecho. " Bakit mo ako iniiwasan? Bakit ayaw mo akong ka
usapin? Dahil ba natatakot ka? " makahulugang sabi nito.
"I don't know what you're talking about." sagot ko.
" C'mon. You knew what exactly happened that time. You let me kiss you." seryoso
ng sabi nito.
"How dare you." pabulong kong sabi. Gustong gusto ko siyang sampalin. Pero hind
i ko ginawa. Bakit? Kasi totoo ang sinabi niya. Hinayaan ko siya na halikan niya
ako. And I even kissed him back. Yan ba ang ibig niyang sabihin. Natatakot akon
g aminin sa sarili ko. Na may posibilidada na gusto ko rin siya.
"Yeah, I feel it. Kahit na hindi mo aminin saken. You feel something for me. Al
am mo ba napakasaya ko ng araw na yun kahit na alam kong galit ka saken."
Oh my God! Hindi ko na matagalan pa ang pakikipag usap sa lalaking to. Gusto ko
nang makaalis dito.
" And if this is your own way of totally avoiding me, O kaya ginagawa mo ito par
a layuan kita. Kahit anong gawin mo hindi ko magagawa yun sa'yo."
"Bakit mo sinasabi saken ang mga bagay na yan ha? Pwede ba, nakiiusap ako sa'yo,
layuan mo na ako." nagmamakaawa kong sabi sa kanya. Oo tama siya, nakakaramdam
nga ako ng takot. Takot sa sarili kong nararamdaman.
" I can't." parang nahihirapang sabi nito. " Hindi kumpleto ang araw ko pag hind
i kita nakikita. sabi ko naman sa'yo hindi kita kukulitin di ba. Basta wag mo la
ng akong iwasan."

"Are you crazy? Sa titingin mo babalik pa rin sa dati ang lahat pagkatapos ng na
ngyari. Baka nakakalimtuan mo I'm married!" hindi makapaniwalang sabi ko.
Nagulat ako ng bigla niya akong hawakan sa magkabilang braso. " I don't care if
yo're married. Kahit na sampu pa ang anak mo I don't care." parang maiiyak na sa
bi nito.
Huminto siya saglit at tumingin sa mga mata ko. " I love you." pabulong na sabi
niya.
Parang nakabitin sa ere ang susunod sana na sasabihin ko. Ito yung mga pagkakata
ong gusto kong mabingi. Pero napakalinaw ng dating ng sinabi niya sa pandinig ko
. Paulit ulit sa pandinign ko ang sinabi niya.
Mahal niya ako.
" And I'm sorry. Hindi ko sinasadya. And its' not your fault. Kahit hindi mo na
lang ako kausapin, basta wag mo lang akong iwasan. Please hindi ko kaya." kulang
na lang umiyak ito sa pagmamakaawa.
Hindi ako makapgsalita. Nakatingin lang ako sa kanya. Anong sasabihin ko? Anong
gusto niyang gawin ko? Tumalon ako sa tuwa at mahal niya ako?
"Bakit ako?" wala sa sarili kong tanong ko. " Marami namang iba."
" I don't know." sagot nito. " Oo maraming iba, but they're not you. Ikaw ang gu
sto ko."
Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko sa kanya. Akala ko kasi tapos na ito. Nag
usap na kami dati pa.
" Pero hindi na pwede." sa sobrang hina ng pagkakasabi ko pakiramdam ko aok lang
ang nakarinig nito.
"I know. Wala akong balak guluhin ka. But if you'll give me a chance, I assure y
ou, what happened, it won't happen again I promise. And I won't bother you again
about what i feel about you. I'll do anything, everything, bumalik lang tayo sa
dati." pakiusap nito. "Please..."
Kita ko ang inseridad sa mukha niya. Wala akong maisip na isagot sa sinabi niya.
Nakatingin lang ako sa kanya. Bakit nagkakaganito si Seth sa isang tulad ko? Sa
yang siya. Sayang ang pagtingin ba binibigay niya saken. I can't love him back.
Hindi ko alam kung ano mararamdaman ko. Maawa ba ako sa kanya? Matutuwa ba ako?
Napakaswerte ng babaeng mamahalin niya. Pero malas niya ksi nagkataong ako yun.
Hinidi ko siya pwedeng mahalin. Hindi ko naisip na magmahal ng iba bukod kay Rus
sell kasi mahal na mahal ko ang asawa ko.
Bibigyan ko ba siya ng chance? Babalik pa kaya sa dati ang lahat. Kung tutuusin
hindi lang siya ang may kasalanan. Part of it was my fault. Pero kahit na he too
k advantage of the situation. Pero teka, kung sana papalapit pa lng siya dapat t
inulak ko na siya. Pero bakit ko naman gagawin yun, eh hindi ko naman alam na ha
halikan niya ako. ows? Talaga, nakita mo na nga na kahibla na llang ang pagitan
ng mukha niya sa mukha mo hindi mo alam ang intensyon niya? weh! Waaah! Ayoko na
!
" I don't know. Hindi ko alam kung paano ako kikilos pag nasa paligid ka lang. H
indi ako komportable. Naiilang ako. Mas maigi na siguro kung ganito tayo." minsa
n kasi pakiramdam ko nakatingin siya saken pag hindi ako tumitingin. Parang may

nakatingin sa likod ko.

Puno ng lungkot ang mukha niya ng marining ang sinabi ko. Yumuko ito. Ilang minu
to rin siya sa ganung ayos. Isang nakakabinging katahimikan. Isipin pa na kaming
dalawa lang ang nasa parking lot. Maya maya rin nag angat na siya ng mukha.
" I'm sorry I've caused you a lot of trouble. Simula pa lang alam ko na mali na
talaga ang pakikipaglapit ko sa'yo. Pero nagpapasalamat pa rin ako at binigyan m
o ako ng chance. Kahit sa loob lang ng maikling panahon." tumigil siya saglit. P
arang bumubwelo siya sa susunod na sasabihin niya.
" If that's what you want wala akong magagawa. Hindi na kita guguluhin simula ng
ayon. At para hindi ka na mailang pag andyan ako, ako na mismo ang iiwas. Give m
e time para ayusin ang schedule ko. Pagtyagaan mo na muna ang presence ko ng ila
ng araw. Lilipat muna ako ng section. Aayusin ko muna ang mga requirements ko. T
hen I will leave this school. In few days I assure you, I'll be out of your way
."
Tama ba yung narinig ko. Aalis siya? Lilipat siya ng school. Hindi pa pwedeng lu
mipat na lang siya ng section. Hindi ko maexplain pero nataranta ako sa idea na
aalis siya sa school. Lalo na nakita ko hindi siya nagbibiro. Umalis siya sa pag
kakasandal sa pinto ng kotse ko.
" I'm really sorry. Kahit na sa muling pagkikita siguro natin hindi ako magsasaw
ang humingi ng sorry sa'yo. " tumalikod na siya pagkatapos.
Hindi ko alam kung ano ang nangyari saken. Parang may isip ang mga kamay ko at k
usang kumilos ito. Hinawakan ko si Seth sa braso para pigilan ito. Huminto siya
at lumingon saken. Nagtatanong ang mga mata nito.
" You...... don't..... have to do that." sabi ko pero hindi pa rin ako tumitingi
n sa kanya.
Humarap siya saken ng tuluyan. "Ang alin?" naguguluhang tanong nito.
Tumingin ako sa kanya. " You don't...have to leave."
" I thought you don't want me around." kunot noong sabi nito.
Huminga ako ng malalim. " I didn't say something like that."
" I know. Pero para na ring ganun yun. And I don't have any reason to stay....."
sagot nito. "....unless........you want me too. Otherwise....." at talagang ibi
nitin nito ang susunod na sasabihin.
Pumikit ako. Oo, hindi ko gusto na umalis siya. Kahit na hindi ko siya pinapansi
n at kinakausap nasanay na ako sa presence niya. Hindi ko maintindihan pero pa
rang bumigat ang dibdib ko nung sinabi niya na aalis siya. Tama ba ng desisyong
gagawin ko? Bahala na.
" I want you to........stay."
===========================================================================
Thanks for reading....
*_* fujeeko
*******************************************
[55] Chapter 51: The bracelet

*******************************************
Haley's POV
~~~~~~~~~

" Dahan dahan lang baka mabasag." paalala ng mommy ni Russell habang binababa sa
truck ang isang napakalaking statue ng Santa Claus. Inorder pa niya ito from En
gland. Bukod dun may mga ibang accesories pa na kasama ito. Mahilig magdecorate
ang mama niya.
Ang bilis ng panahon, next week December na. Christmas na. Ito ang unang Christm
as namin Russell bilang mag asawa. Next week na rin siguro ako magkakabit ng mga
decors after naming mamili. Wala pa kasi kaming Christmas tree.
At talaga namang dama mo na ang Christmas spirit sa bahay nila Russell. Puno ng
christmas lights ang mga palm tree sa harap at napapalibutan din ng mga ilaw ang
gate. Nakapwesto ang napakalaking Santa Claus na kadedeliver lang sa harap mism
o ng bahay. So pagpasok mo ng gate kita mo na agad ito. Sa loob naman pinagtulu
ngang iset up ng mga kasambahay nila ang 15 feet na Christmas Tree.
Mommy niya ang personal na nag aasikaso ng pagdedecorate. Parang si mommy. Ganit
ong date din siya nagkakabit ng decor. Siya rin mismo ang personal na nag aasik
aso. Right after ng All Saints Day ang start niya ng pagkakabit. Pero nagpapatug
tog na siya ng Christmas songs sa kotse niya as early as Sepetmber.
Pumasok kami sa loob para simulan ang pagkakabit ng decor sa christmas tree. Nag
request ang mommy ni Russell na dito kami mag spend ng weekend. Siguro namimiss
na rin niya ito. Wala kasi si Ralph nasa Zamboanga. Siya na ang in charge sa mga
business nila sa southern part ng pilipinas. Natutuwa naman ako para kanya. At
least bumalik na ang tiwala sa kanya ng parents nila after what happened. Sabi n
i Ralph gusto daw niyang ispend ang christmas kasama si Alyssa. Nabanggit niya s
aken ito nung blessing. So malamang hindi makakauwi ito sa christmas.
Tumingin ako sa relo ko. Wala pa rin si Russell. Sabi niya kanina dito siya magl
ulunch. Pero hindi siya dumating. Nagtext siya na hindi daw siya makakauwi. Past
2pm na wala pa rin siya. Ayoko naman magtext ulit para tanungin kung asan na si
ya. O kaya anong oras siya uuwi. Napansin ko kasi nitong mga nakaraang linggo, p
arang naiinis siya pag tinatanong ko kung anong oras siya uuwi. Eh alam ko naman
na may practice sila. Siguro napapadalas lang yung pagtatanong ko kaya ganun pa
rang naiininis na siya. Kaya simula nun hindi na ako nangungulit. Minsan nga hin
di na ako nagtatanong.
Lumapit sa mommy ni Russell na nagsosort ng ibang mga decors.
" Tulungan ko na po kayo." sabi ko ang kinuha ko ang isang basket na puno ng mga
mga christmas balls na iba't ibang kulay.
" Sige ikaw na magkabit niyan. Yung mga red muna. Tpapos alternate mo yung blue
at green." sabi nito.
Nagsimula na rin itong maglagay ng poinsettia.
" Anong plano niyo sa christmas vacation?" tanong nito.
Lumingon ako sa kanya.

" Baka dumalaw po kami kay daddy sa Spain. Nagkausap ata sila ni Russell kailang
an din ata siya dun. Baka dun na rin kami mag spend ng New Year." sagot ko.
Ngumiti ito. " Maigi kung ganun. Sabi ng mom mo, hindi makakauwi ang dad mo sa
Christmas."
Oo nga. Bihira siyang mag spend ng Christmas dito sa Pilipinas. Kaya madalas kam
i ang nagpupunta dun. Pero nung nag college na si Hans kami na lang ni mommy ang
dumadalaw kay daddy. Hindi na siya sumasama. Busy siguro siya sa mga babae niya
.
Sinimulan kong ikabit ang mga decor. Inuna ko sa baba. Sa kabilang side naman ki
nakabit ng mommy ni Russell ang mga angels na maliliit.
"Nice bracelet." sabi nito nakatingin siya sa suot ko.
Bigay ni Russell ito saken. Isang white gold na bracelet. May palawit na dalawan
g lion.
" Galing pong Singapore. Bigay ni Russell." maikli kong sagot.
" Nagpunta kayong Sinagpore?" tanong nito habang patuloy sa pagkabit ng mga deco
r.
Napatigil naman ako. Tama ba ang narinig ko. Tinatanong niya kung na nagpunta ka
ming Singapore. Pero bakit. Akala ko ba business trip ang ipinunta niya dun? Dap
t alam ng mommy niya ang tungkol dito? Bakit siya nagtatanong ng parang wala siy
ang alam.
"Kelan kayo nagpuntang Singapore?" tanong ulit nito. Hindi ko pa nga nasasagot a
ng unang tanong niya.
At wala akong balak na sagutin ito. Ang tanong niya na yun ang nagcococonfirm na
hindi alam ng mommy niya ang biyahe niya na yun. Ibig sabihin hindi ito busine
ss trip. Ano ang dahilan ni Russell ba't siya pumuntang Singapore. Anong ginawa
niya dun. Bkit hindi niya sinabi saken ang totoong dahilang ng pagpunta niya dit
o.
" May kukunin lang po ako sa kwarto." paalam ko sa mommy niya para umiwas na sag
utin ang tanong nito. Nilapag ko ang basket sa sahig. Hindi ko na siya inantay n
a sumagot. Nagmamadali akong umakyat sa kwarto namin ni Russell sa taas.
Pagpasok ko
natuklasan
agkakataon.
ng ang isip

sa loob nilock ko agad ang pinto. Humiga agad ako. Nanghihina ako sa
ko. Binalot na naman ng takot at kaba ang dibdib ko sa pangalawang p
Parang nagtatagpi tagpi na ang mga hinala ko. Kung noon puno ng tano
ko. Ngayon parang unti unti na itong nasasagot.

Hindi ako naghinala kasi wala naman akong nakikitang pagbabago sa pagsasama nami
n. Especially sa pakikitungo niya saken. On time naman siya umuwi. Ang pinagkaib
a lang pag may lakad siya, napansin ko na hindi niya sinasabi kung saan siya pup
unta hnagga't hindi ako nagtatanong. Pag nagtanong naman ako napakatipid sumagot
. Kahit kelan hindi ko siya pinagdudahan. Simula nung nalaman ko na mahal niya r
in ako, kuntento na ako. Hindi na ako nghangad ng kahit na ano pa man.
Nung makita ko ang online FB account niya, hindi ko maiwasang hindi mainsecure.
Kahit na sa tingin ko bahagi lang ang babeng nakita ko ng kanyang nakaraan. Pero
bakit ganun, may mga pangyayari after nung dumating siya galing Singapore ang
labis kong ikinabahala at ikinatakot.
Una, ayaw niyang magpasundo sa airport nung araw ng uwi niya galing Sinagpore. N

akakapagtaka. At sa pagkakaalam ko pa umaga ang uwi niya, pero gabi na ito dumat
ing. Mga maliliit na detalye na pinalagpas ko kasi buong buo ang tiwala ko sa ka
nya.
Pinagmasdan ko ang bracelet na suot ko. Di ko talaga makakalimutan kung paano ni
ya naala na may pasalubong siya saken. Nakalimutan niya ito.
* flashback
Dalawang araw simula nung nakauwi si Russell galing Singapore, tumawag ang secre
tary ng mommy niya at hinahanap nito ang bill ng credit card ni Russell. Sa offi
ce kasi nila ito binabayaran. Hindi pa daw niya dinadala dun. Hindi daw kasi ni
la macontact si Russell. Ang alam ko sa condo niya pinoforward ang mga bill niya
sa mga card niya na issued bago kami ikasal. Yung mga bago kasi napalipat ko na
sa new address namin. Since malapit din naman ang school sa condo niya pwede ko
itong daanan.
I tried to call him pero unattended ang phone nito. Nasaan kaya siya? Kahit may
practice siya hindi naman nakapatay ang phone nito. So I decided to drop by sa c
ondo niya tutal may susi naman ako. Tsaka may iba pa akong gamit dun alam ko.
Pagdating ko sa condo maayos naman ito. Bukod sa isang maleta na nasa sala. Kung
hindi ako nagkakamali ito ang maleta na ginamit niya nung nagpunta siyang Singa
pore. Bakit andito ito? Hindi ko napansin kung may uwi siyang maleta pag uwi niy
a sa bahay nung time na yun. Pero bakit dito niya ito iniuwi hindi sa bahay?
Pumasok ako sa kwarto. May bedsheet ang kama. Nung huli kaming nagpunta dito wal
ang bedsheet ito at lahat ng unan nasa closet. Nagsimula na akong kabahan. Ginag
amit ni Russell ang condo? Umuuwi pa rin siya dito to think na may bahay naman k
ami? Binuksan ko agad ang closet kung may extrang damit na nadagdag. Puro damit
lang niya. Medyo nakahinga ako ng maluwag.
Lumabas ako sa kwarto. Binalikan ko ang maleta na ginamit niya galing Singapore.
Bubuksan ko sana kaya lang nakalock ito. Napansin ko ang 3 paperbags na nasa gi
lid ng couch. Kinuha ko ito. Female brand. Puro nga damit pambabae. Sa pagkakata
ong ito gusto kong patawanin ang sarili ko. Na baka ang mga damit na ito ay para
sa kanya. Na closet king siya. Pero hindi ko magawa.
Nilabas ko isa isa ang mga damit. Size ko ito. Pati mga kulay at style ng damit
parang para saken ang mga ito. Pero bakit hindi pa niya ito binibigay saken. Wal
a nga siyang pasalubing saken nung dumating siya. Pero hindi ako naghanap. Tinin
gnan ko ang receipt na nakadikit dito. Binili ang mga ito nung araw na dumating
siya galing Singapore. Around 2pm sa isang mall sa Makati. Pero umuwi siya sa ba
hay gabi na. Nagshopping muna siya bago umuwi? Para saken? Pero bakit hindi niya
ito binigay saken pagdating niya. Kung hindi naman para saken, para kanino?
Nanghihina akong naupo sa couch. Ayokong mag isip ng hindi maganda. Ayokong pagd
udahan siya. Pero paano ko tatanungin nang hindi ako mukhang nagdududa.
Kinagabihan nung araw na yun, hindi ako mapakali. Hindi ko alam kung paano ako m
agsisimulang magtanong. Nakaupo lang ako sa harap niya at nakatingin ako sa kany
a. Napansin niya ito.
" May sasabihin ka ba?" malambing na tanong nito.
Hindi ako nakakibo. Lumapit siya sa tabi ko at inakbayan niya ako.
"C'mon. Alam ko may sasabihin ka. " sabi nito.
Ngumiti lang ako. " Nahihiya kasi ako eh." sabi ko.

Ngumiti rin siya. " Ano ba yun? Sige na sabihin mo na, wag ka ng mahiya."
Dapat convincing ang drama ko para hindi ako mahalata. " Nung nagpunta kang Sina
gpore, wala ka man lang bang pasalubong saken?" ngpacute pa ako kunwari.
Nag isip siya. Tumawa ito. " Naku...syempre meron." sabi nito na parang may naal
ala siya.
Medyo gumaan ang pakiramdam ko. Na baka ang mga damit na yun binili niya para sa
ken kasi wla siyang nabili sa Singapore.
" Wait lang." sabi niya. Tumayo ito nagpunta sa kwarto.
Paglabas niya may dala siyang maliit na box. Inabot niya saken.
"Ano 'to?" nakangiti kong tanong pero binuksan ko na rin.
"Pasalubong ko sa'yo. Sorry ha nakalimutan kong ibigay." sabi nito.
Nawala ang ngiti sa mga labi ko. Nakatitig ako sa isang white gold na bracelet.
Kinuha ko ito. May dalawang lion na palawit. Mukhang binili niya ito sa Singapor
e.
" Hindi mo ba nagustuhan?" nag aalalang tanong nito. Napansin niya siguro ang pa
gbabago ng epxression ng mukha ko at nakatitig lang ako sa bracelet. Ito ang pas
alubong niya saken. So, para kanino ang mga damit na nasa condo niya.
Gusto ko na siyang kumprontahin pero pinigilan ko ang sarili ko. Ang pinakapangi
t sa lahat ay ang lalabas na nagdududa ako sa kanya kung gagawin ko yun. Pero ka
ting kati na talaga akong magtanong ng derecho kung para kanino ang mga ito. Kai
langan kong makaisip ng magandang paraan.
"Maganda. Thanks ha." humalik ako sa pisngi niya.
Next step. Paano ko tatanungin
" Russell, wala ka bang kakila na magbibirthday o kaya ikakasal this month...."
ampu.
Walang kaabog abog naman ata yung tanong ko. Naisip ko lang na baka ipanreregalo
niya.
Natatawa siya sa tanong ko. " Bakit naman out of nowhere eh nagtanong ka ng gany
an." pagtapos yumakap siya saken. Kaya hindi ko magawang magduda sa kanya kasi w
alang pagbago sa pagsasama namin. Ganun pa rin sya ka sweet saken.
Tumawa na rin ako. " Wala lang, gusto ko lang kasing gumawa ng occasion calendar
para sa mga firends natin. Syempre gusto kong magstart this month. " palusot ko
.
" Ganun ba? Naka alarm na sa phone ko lahat. Bibigay ko na lang sa'yo yung list.
" sabi nito.
Ngumiti lang ako. Naubusan na ako ng dahilan. May naisip pa ako. Tama, baka para
sa mommy niya ang mga ito. Hindi kami nagkakalayo ng sukat mommy niya kasi sl
im ito. Pero paano ko malalaman?
*End of flashback

Nagbalak din ako noon na kausapin ang mommy para alamin kung sa kanya nga ang mg
a damit na yun. Pero nawala na rin sa isip ko ang bagay na yun pagdaan ng ilang
araw. Sabi ko nga, naging mas sweet siya saken at nakikita ko ang effort niya na
bigyan ako ng oras.
Minsan na nakakanood pa kami ng sine bagay na hindi namin nagagawa bago kami ika
sal. Madalas kaming mag diner sa labas together. Madalas kaming magkasama kahit
sa school. Minsan magugulat na lang ako nasa labas siya ng roon nmin nag aantay
para sabayan ako maglunch. Kaya siguro tuluyan ng nawala sa isip ko ang tungkol
sa bagay na yun.
Naging mas komportable kami sa isa't isa. Lalo na ako., naging kumportable na ak
o sa kanya. Nasobrahan naman ata. Kasi I can now walk naked in front of him afte
r shower. At gagawin ko lang yun pag hindi ako nagmamadali syempre pag may laka
d ako. At wala akong kawala sa kanya pag ginawa ko yun. And marami akong natut
unan on how to please him...in bed. At nasasabi ko rin sa kanya kung ano ang gus
to ko. Wala na ang shy at always blushing na si Haley. At yan ay dahil kay Russe
ll. At sinisi ko pa tlaga siya.
Despite sa magandang develpoment ng relationship namin, hindi ko maiwasang malun
gkot at matakot. Lalo na sa natuklasan ko ngayon. Sa sinabi ng mommy niya, ilang
mga bagay ang aking napatunayan. Hindi totoo na business trip at pinunta niya s
a Singapore. Hindi siya nagsabi ng totoo. At saan siya tumuloy pagdating niya at
gabi na siya nakauwi. At kanino ang mga damit na nasa condo niya na nakita ko t
wo days after niyang nakauwi.
May tinatago ba siya saken?
==========================================================================
Happy reading to KANJE!
Short UD lang ito. Thanks for reading.This chapter will be revised on wekend. I
'll let you know jung merong major changes. So far, this is what I came up with.
Reminder: Editing will be done as soon as the story is complted. As long as the
errors won't affect the flow of the story, like typos and grammars. Let me know
if you have questions.
Kirsten's picture will be posted as soon she enters the scene.
May chapter 8 na po pala ang Fool Me Twice.
Hanggang sa muli...
*_* fujeeko

*******************************************
[56] Chapter 52: Secrets
*******************************************
A/N
This is a short UD. *_*

Marami pong nagtatanong kung may kasunod pa ba ang huling chapter. On going po i
to. Siguro naman po hindi ito ang unang story na nabasa niyo. At Im sure na yung
ibang nabasa niya tapos na. May " The end" po na nakalagay sa dulo pag ending n
a. Yung iba naman po may Epilogue. Sabi ko nga, paullit ulit na lang ako, don't
worry lalagyan ko ng word na "the end" pag ending na ito.
At bitin ho ito kasi nga on going po ito. Pag tapos na ito hindi na bitin. O gus
to niyo sabihin ko na lang ang ending para hindi na kayo mabitin. Hindi na lang
ako gagawa ng UD. Sabihin niyo lang. Comment lang kayo kung gusto niyong sabihin
ko na lang ang ending para wala ng UD. At sasabihin ko na ang ending in ONE SEN
TENCE lang. Hindi na rin ako mahihirapan pag ganun. At hindi na rin kayo mag aan
tay. I know those people who really read YPOM by heart. Yung mga talagang fan n
g story. They know everything, base sa mga comments nila. Di bale ng konti ang n
agbabasa ng story basta naiintindihan nila. Gaya nung 2 other stories ko, mas gu
sto ko pang mag UD dun eh, kasi konti ang reads at comments pero these are like
selected readers only. At hindi magulo. Parang may iba silang community doon. E
xclusive kumbaga.
Ganun pa man nagpapasalamat pa rin ako. Gusto ko ng tapusin ito kaya lang kulang
ako sa oras
I will dedicate this chapter to someone but i can't find my list. I check again
tomorrow. Thanks!

=========================================================================

Haley's POV
~~~~~~~~~
" Anong oras daw tayo pwedeng lumabas iha?" tila naiinip na tanong ng mommy ni R
ussell.
Pang third day na niya na nakaconfine sa hospital gawa ng hypertension at overfa
tigue. Plus may tahi siya sa ulo kasi bumagsak siya sahig nung nahilo ito.
Isinugod namin siya sa hospital that same night after naming magdecorate. Hindi
ko alam kung ano ang gagawin ko kasi pagbaba ko sa sala puro dugo ang ulo ni mom
my. Wala si daddy. Wala pa rin si Russell that time hindi pa umuuwi kaya tarant
ang taranta talaga kaming lahat sa bahay. Lalo na ako. Kaya naiyak talaga ako nu
ng tinawagan ko si Russell para ipaalam sa kanya ang nangyari. Natakot kasi ako.
"Mamayang hapon pa daw po. Mga after lunch. Aantayin pa daw po yung doctor niyo
sa neuro para iclear kayo." sagot ko. Kababalik ko lang galing sa nurse station.
Kinukulit niya kasi ako na tanungin ang oras ang discharge sa kanya. Inip na in
ip na ito. Parang si mommy hindi sanay ng walang ginagawa.
" Hindi na ako makapag antay. Bakit wala bang available na doctor na pwedeng mag
clear saken?" kulit nito.
" Nagbilin daw po kasi si daddy na si Dr Acuna lang daw po yung pwedeng mag clea
r sa inyo." Yung daddy ni Russell ang tinutukoy ko. Alam kasi nito na mangunguli

t na naman ang mommy niya para magpaclear kahit na kaninong doctor. Kaya mahigpi
t instructions nito sa mga nurses.
" Sabi ko na nga pakana na naman ng daddy mo ito. Hay naku, naiinip na tallaga
ako dito. Nasaan nga pala yung laptop ko? Pakiabot nga anak." sabi nito.
Hindi talaga mapakali. Sinabing magpahinga eh.
" Binalik na po ni Russell sa kotse. Gusto niyo po gisisngin ko siya para kunin
ito?" tanong ko. Tumingin ako kay Russell, tulog na tulog ito sa couch.
" Naku wag na. Isa pa yan. Baka pagalitan na naman ako." parang batang himutok n
ito. May binulong pa siya pero hindi ko naintindihan. Pumikit ito.
Dinala na ni Russell ang laptop sa kotse kasi kagabi pa ito nangungulit at gusto
ng magtrabaho .
Lumapit ako kay Russell na mahimbing na natutulog sa couch. Ilang araw na rin si
yang walang tulog na maaayos. Kita ito sa dark circles sa mga mata niya. At hind
i siya umalis sa tabi ng mommy sa pagbabantay dito. Ako lang ang umuuwi sa bahay
para kumuha ng mga gamit at damit niya. Simula nung dinala ang mommy niya sa os
pital hindi na rin ito pumapasok sa school.
Humiga ako sa tabi niya. Namimiss ko na siya. Ilang araw na kaming hindi nakapag
usap kasi sa ospital siya natutulog. Pag umaga naman nasa school ako. Ayaw nama
n niya na sa ospital ako matulog tutal kasya naman kami sa couch. Hindi daw ako
makakapagpahinga at makakatulog ng maayos kasi maya't maya may pumapasok na mga
nurses para icheck si mommy.
Marami akong gustong itanong sa kanya. Marami akong gustong malaman. Kahit sigur
o magakaroon kami ng pagkakataong mag usap ay hindi ko kayang banggitin ang mga
gumugulo sa isip ko ngayon. Lalabas naman na napakainsensitive ko. Worried na n
ga siya sa mommy niya tapos eto ako iba ang pinoproblema.
Tsaka kung tutuusin madali ko namang malaman ang tungkol doon kung gugustuhin ko
. Pinag isipan ko na rin ito. Wala namang problema dun. Meron akong kilala na pr
ofessional na pwedeng gumawa nito. Kaso nakahanda ba ako sa mga posibleng malala
man ko pag ginawa ko yun. kahit ang pagkumpronta kay Russell ay nagdadalawang is
ip ako. O pwede ring sabihin na natatakot ako.
Pero hanggang kelan ako magtitiis. Aantayin ko na lang ba na bumulaga
katotohanan na may ibang kinalolokohan ang asawa ko. Tatanungin ko na
awayin ko ba siya? Paano kung umamin siya na totoo nga? Papipiliin ko
anda kaya ako sa magiging sagot niya. Pa'no kung iwan niya ako. Hindi
kakaya.

saken ang
ba siya? A
ba siya? H
ko yata ma

Napayakap ako sa natutulog na si Russell. Sinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya.

Gumalaw siya ng konti. Nagising yata siya. Naramdaman ko ang isang kamay niya n
a yumakap sa beywang ko. Pero nakapikit pa rin ito.
Yumakap ako ng mhigpit sa kanya. Mahal na mahal ko siya. Kakayanin ko ba pag pa
g nawala siya kapag iniwan niya ako? Hindi. Hindi ko kaya. Kaya isang desisyon a
ng nabuo sa isip ko. Sana hindi ko pag sisihan ito.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lumipas ang ilang linggo. Minabuti kong wag mag isip ng kahit na ano. At manati
ling tikom ang bibig sa anumang katanungan na gumugulo sa isip ko. Ito ang kap
alit ng desisyon ko na manahimik muna sa ngayon. Ang pagiging paranoid.
Pag may nagtetext kay Rusell hindi ako mapakali. Pasimple akong magatatanong kun
g sino ito. Minsan natatawa siya. Nahahalata niya siguro na nagiging palatanong
ako. Wala naman siyang nakikitang masama sa ginagawa ko. Minsan nangingiti na la
ng ito.
Minsan pag umaalis
an siya pupunta at
mga araw. Kaya pag
it na minsan hindi

siya, tinatanong ko talaga kung anong oras siya uuwi, kung sa

kung sino ang kasama niya. At nasanay na siya sa paglipas ng
aalis siya complete information na ang binibigay niya. At kah
ko siya kinakitaan ng mga kaduda duda na kilos.

Naisip ko lang baka may pinagbigyan talaga siya ng damit na yun na kakilala o ka
ya kaibigan ng wala namang okasyon. Pasalubong lang kumbaga kasi kauuwi lang niy
a from Singapore. At yung condo pinuntahan ko ulit pero maayos na ito. Wala na u
lit bedsheet yung kama at mga unan nasa closet na ulit. Nakahinga ako ng maluwag
. Unti unti kong inaalis ang bad vibes sa isip ko.
Napakabili ng araw, akalain mo last day na ng pasukan. Excited ang lahat. para s
a Christmas vacation. Mahaba habang bakasyon kasi ito. Palihim kong binigay isa
isa ang mga gift ng mga kaklase ko. Baka kasi magkaselosan kasi iba iba ang rega
lo ko. Nabigay ko na rin yung kay Jess. Isa na lang ang hawak ko ngayon ko.
" Thanks ha." narinig kong sabi ni Seth kay Zarina. Isa sa mga classmates namin.
Hawak niya ang isang paperbag ito. Gift niya siguro ito.
Lantarang may gusto ito kay Seth. Hindi siya nahihiyang ipaalam sa lahat. Parang
si Seth pa nga ang nahihiya minsan.
" Ikaw pa." pacute na sabi nito kay Seth.
Nagpaiwan din talaga ako kasi kakausapin ko si Seth. Palabas na ang babae ng mag
salita ulit ito.
"Uy call me ha." malanding sabi nito at kinurot sa tagiliran si Seth. Makakainis
. Napakalandi tlaga.
"ha? uh...Sige." sabi ni Seth sabay kamot sa batok. Siguro umoo na lang din yung
isa para tantanan siya.
Paglabas ni Zarina tumayo na ako at kinuha ko yung mga gamit ko. Lumapit ako kay
Seth. Nagulat siya kasi andun pa ako. Nilabas ko ang isang maliit na box. Isa i
tong keyholder na silver. Pinasadya ko talaga ito para sa kanya. Isang angel na
may hawak na gitara ang design.
"For you." nakangiti kong sabi.
Nagulat siguro siya kasi ito ang unang pagkakataon na lumapit ako sa kanya. Afte
r nung awkward na incident na yun, hindi ko siya iniwasan pero never na ako ang
unang lumapit o kya nag aaproach sa kanya.
Kinuha niya ang box. "Thanks." sabi nito.
"Welcome!" sagot ko at nagsimula na akong maglakad palabas ng classroom.
"Wait." sabi nito. Lumingon ako.

"I also have something for you." nakangitng sabi nito.

Pumunta siya saglit sa upuan niya at may kinuha sa bag. Isang red na box. Inabot
niya saken ito.
" I just hope...that you'll use it." sabi nito.
Binuksan ko ang box kasi hindi naman ito naka wrap. Isang jewelry. Combination n
g gold at white gold. Hindi ko alam kung kwintas o bracelet. Nahiya naman akong
iladlad. Bumalik siya sa upuan niya para kunin ang mga gamit niya
"Sure. Thanks." sagot ko.
Ngumiti siya. Nagaalangan siya pero hinaplos niya ako sa mukha. He leaned and ga
ve me a quick kiss on my cheek. "Happy Holidays.." bati niya.
Nagmamadali itong lumabas hindi na inantay ang sagot ko. Naiwan akong tulala. Na
pahawak ako sa pisngi ko na hinalikan ni Seth.
Ilang minuto na ako sa sa loob ng kotse pero hindi pa rin ako umaalis. Nasa park
ing pa rin ako ng school. Hawak ko box ng gift ni Seth. Hindi ito kwintas. At hi
ndi hindi rin bracelet. Isa itong anklet.
Kaya siguro niya sinabi na sana gamitin ko kasi wla akong dahilan para hindi gam
itn ito kasi wla naman akong anklet. May kwitas na ksi ako at bracelet.
Naalala ko si Russell. At ang mga pagdududa ko sa kanya. Di ko maiwasan isipin
ang nangyari samen ni Seth. Ano kaya ang reaksyon ni Russell pag malaman niya an
g tungkol dito. Hindi na niya kailangan malaman pa. Wala namang nakakaalam sa na
ngyari kami lang ni Seth. At nangako si Seth na hindi na ito mauulit. Ayokong ma
galit si Russell. Ayokong siyang masaktan.
Nitong mga nakaraang araw, nung matuklasan ko na parang may nililihim si Russell
, nasaktan ako kasi pakiramdam ko niloloko niya ako. Pero hindi kaya gaya ko rin
si Russell. Kung ano man ang ginagawa niya, malamang ayaw niyang malaman ko ito
. Na baka masaktan din ako at magalit.
Nakaabang saken si Russell sa sala pagdating ko. Nanonood siya ng TvV Nakauwi na
kasi si mommy kaya nakabalik na rin kami sa bahay. Humalik ako sa kanya at tuma
bi ako. Yumakap ako sa beywang niya at nanood kami ng TV. Umakbay nman siya sake
n.
Tumingin ako kay Russell. Mukhang busy siya sa panood. Hinalikan ko siya
. Nagulat siya napatingin siya saken. Ngumiti lang ako sa kanya. Humarap
ken at hinalikan ako sa lips. Ilang araw din kaming walang time sa isa't
guro namiss din niya ako. Ramdam ko ito sa mariin niyang paghalik saken.
gal kami pareho ng maghiwlaay ang aming mga labi.

sa leeg
siya sa
isa. Si
Humihin

"Love you." sabi niya. " Love you more." sagot ko.
Kumunot ang mga noo nito. "Mali. I love you most." sabi nito
"Hindi. I love you most." giit ko.
Umiling siya ulit. " Hinid nga eh ang kulit mo rin noh." natatawang sabi nito.
"O sige may itatanong na lang ako sa'yo." sabi ko.
Hininaan niya ng volume ng TV. " Ano yun?"

"Gaano mo ako kamahal?"

Tumingin siya saken. Pinatay nito ang TV.
" Why do you ask?" nakangiting tanong nito.
Inrapan ko siya.
"Sagutin mo yung tanong ko."
Nag isip siya. "I don't know. All I know is you're the most important person to
me now."
Hmn. Familiar. Nanonood kaya siya ng Twilight.
" I don't wanna lose you,....." dugtong pa niya.
" And I'll do whatever it takes not to hurt you....everything." makahulugang sab
i nito.
" I will not ask you the same question. I don't want you to do the same as well.
All i'm asking..is for you to trust me."
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Hindi pa ito ang last chapter...bow!
Btw, you can access private chapter for Fool Me Twice by clicking external link
on Chapter 8. It's now posted. Or type this link:
http://www.wattpad.com/6961462-fmt-restricted
Chapter 9 for Fool Me twice is also up!
Hanggang sa muli...
*_* fujeeko

*******************************************
[57] Chapter 53: Christmas (Part I)
*******************************************
A/N

I dedicate this chapter to @thegreatme. She's also a new writer like me. And I w
ould like to congratulate her sa story niya na Touching His Boxer Shorts. It's
a blast for a starter. Whew!!!

==========================================================================

Haley's POV
~~~~~~~~~

December 24, 1124pm

Bitbit ko ang mga regalo na pinamili namin ni Russell para mailagay sa ilalim ng
Christmas tree. Pababa na'ko ng hagdan ng masalubong ko siya. Natigilan siya na
ng makita ako. Ngumiti ito at lumapit saken.
"Ang ganda talaga ng asawa ko." sabi nito at hinalikan ako sa pisngi.
Umirap ako. "Nambola ka pa."
Simple lang ang dress na napili kong isuot. Isang spaghetti strap long dress na
old rose ang kulay. Nakapusod ang medyo humahaba kong buhok. Wala akong make up
at lipstick. Baby powder lang at lipsgloss.
Mas gusto ni Russell ang ganito. Gusto niya ang amoy ng baby powder sa mukha ko.
Ayaw din niya na nakalipstick ako. Hindi daw niya gusto ang lasa ng lipstick. S
ino ba kasi ang nagsabi na kainin niya ang lipstick ko. Pero gusto niya ang cher
ry flavored na lip gloss.
"Hindi kita binobola. At hindi lang ako ang nakakapansin. May mga iba pang makak
apal ang mukha sa tabi tabi na dikit pa rin ng dikit kahit na alam na nilang may
asawa ka na." makahulugang sabi nito.
Di ko tuloy malaman kung sino ang tinutukoy nito. Si Seth ba na nagregalo saken
ng jewelry. Nakita niya kasi ito kaya hindi ko na tinaggi. Matandain kasi si Rus
sell ng mga pangalan. Di kagaya ko. Nung marinig niya ng pangalan ni Seth, naaal
ala niya na ito ang lalaki na naabutan niya dati sa condo. Pwede rin kasing si
Vince ang tinutukoy niya. Bingyan din niya kasi ako ng regalo. Isang formal na
dress na uwi ng mama niya galing states.
"Hindi naman sa ganun. Ikaw talaga kung ano ano ang nakikita mo." umiwas ako ng
tingin.
"Wag kang masyadong kampante. Pinag iingat lang naman kita." seryosong sabi nito
.
Hindi ko alam kung ang ang eksaktong ibig niyang sabihin. Pero hindi na rin ako
nagtanong at baka humaba pa ang usapan namin at saan pa ito mapunta.
" Oo na po. Ibaba mo nga muna itong mga to. Babalikan ko lang yun iba sa kwarto.
" iniba ko na yung usapan para matapos na. Kahit kelan kasi hindi ako nanalo sa
kanya sa argument pagdating sa ganung topic.
"Sabi ko naman sa'yo ako na magbababa ng mga yan." sabi nito at kinuha isa isa a
ng mga dala ko.
"OK lang yun. Hindi naman mabibigat ang mga yan." binigay ko sa kanya ang regalo
na dala ko at bumalik ako sa kwarto.
Lumayo siya saken ng konti kaya napagmasadan ko siyang maigi. Simple lang suot n
iya, sweat shirt na black at jeans. Ang gwapo talaga ng asawa ko. Cotton ang tel
a nito at medyo fit ito sa katawan niya. Medyo nakaumbok ang mga muscles nito sa
dibdib.

" May masama ka na namang binabalak no? Ang lagkit na naman ng tingin mo saken."
natatawang sabi nito.
"Hindi noh. Ikaw tlaga, kapal mo." natatawa kong sabi at pinisil ko ang ilong ni
ya.
Hindi ako ganun ka vocal pagdating sa ganung mga bagay hindi gaya niya. Hindi ko
masabi na napakagwapo niya. That he has a gorgeaous body. Na maganda yung mga m
ata niya. Na gusto ko yung lips niya.
Hindi gaya niya. Every part of me na nakikita niyang maganda he never hesitated
to let me know. Gusto daw niya ang mga long legs ko. Gusto niya yung color ng sk
in ko at texture. Maputi daw at makinis . Hindi siya nahihiyang aminin ang mga b
agay na ganito. Pati nga yung mga dibdib ko, sabi niya gusto rin niya daw niya y
ung size nito at yung feeling pag hinahawakan nya ang mga ito. May sinabi pa si
ya na he loves kissing me down there. At talaga namang hiyang hiya ako sa sarili
ko pag sinasabi niya ang mga bagay na ganito. Kahit na palagay na ako sa kanya,
pag naiisip ko ang dalawang huling sinabi niya, umiinit ang pakiramdam ko.
"Totoo? Wala kang binabalak o inisip na masama? Ba't ka nagbublush?" nakangiting
tanong ito.
Hinampas ko siya ng mahina sa braso at ipinagtabuyan pababa. " Ikaw tlaga kung a
no ano ang nakikita mo. Sige ilagay mo na yang mga yan sa sa baba susunod agad a
ko."
Alam na alam na rin niya ang ibig sabihin ng mga expression ng mukha ko.Tumaliko
d agad ako para makaiwas sa pang aasar niya. Kinuha ko ang ilang natirang mga re
galo. Kinuha ko rin ang phone ko na nasa dresser.
May 2 missed calls. Tiningnan ko kung sino.
Si Seth. Sa kanya galing yung dalawang missed calls. Itetext ko na sana siya par
a batiin siya pero tumawag ulit ito.
" Hello."
Hindi ito nagsalita.
"Hello?" ulit ko.
"Hey...." mahinang bati nito.
" Merry christmas!" bati ko sa kanya.
Tumawa siya. "Merry christmas.."
Ang hina ng dating boses niya. " Nasaan ka?" tanong ko. Ang hina kasi ng dating
niya.
" Nasa bahay lang." sagot nito. "Lalabas lang ako di kita marinig."
Nawala siya saglit. Maya maya may narinig akong malakas na tugtog. Parang nasa b
ar siya na ewan.
" Hello?" siya ulit.
" Hello." sagot ko.

"May party kayo?" tanong ko. Ang lakas ksi ng tugtog. Unti unti itong humihina p
arang lumalayo.
"Ano ulit?" tanong ni Seth.
"Kung may party ba kayo?" tanong ko ulit.
" Oo. Mga bandmates ko tsaka yung mag ibang bands din." sagot niya.
"Wala ba yung parents mo dyan?" tanong ko. I mean his foster parents.
" Nasa states sila. Ang balik nila after the holiday na."
Tumahimik kami pareho.
" Gusto mo bang magdrop by later?" tanong nito.
Drop by later? Hmnnn.
" Sinong kausap mo?" munti na akong mapatalon. Nasa tabi ko na pala si Russell.
Hindi ko siya sinagot.
"Hello?" sabi ko ulit.
Tumawa si Seth sa kabilang linya. " Sige na. Bye."
Ibinaba na niya yung phone. Narinig niya siguro si Russell.
" Sino yun?" tanong ulit ni Russell.
" Uh..si....Jess. Nawala siya sa line eh." hindi ko alam kung ba't nagsinungalin
g ako. Ayoko na rin humaba pa ang usapan at ayokong bigyan niya ng meaning ang p
agtawag ni Seth na yun.
" Baba na tayo. andun na mom mo sala." sbi nito. Hindi naman na siya nagtanong p
a ulit.
Napagpasyahan namin
tmas eve since wala
Pero siyempre pag
a inaabot ng umaga.

ni mommy na dito na rin siya kina Russell mag spend ng Chris

rin si daddy. Pati na rin si Hans pinapasunod din niya dito.
pasko kasi may sarili itong lakad lagi. Pero hindi naman siy
Umuuwi rin naman. Pinaka late na siguro ang mga 3am ganun.

Saktong 1150 pm pagbaba namin ni Russell. Nakahanda na ang mesa. Kami ni mommy a
ng personal na nag asikaso ng mga food. Ako ang nagluto ng paella . Ako rin ang
ngprepare nung Russian salad. Gusto daw kasi ni Russell yun. Yung iba si mommy a
ng ngprepare. Napakakulit. Ayaw magpa awat. Parang hindi galing sa ospital. Yun
g iba naman pinadeliver na lang namin. Wala kasing masyadong makatulong sa prep
aration. Yung ibang kasama sa bahay kasi nila Russell pinauwi ng mga parents niy
a para naman makasama nila ang mga family nila ngayon holiday season. Bukod kay
Ate Myrna na naiwan at may isa pa siyang kasama.
Humalik ako kay mommy. Ganun din sa parents ni Russell.
"Masaya ako at lumalaki na ang pamilya natin." masayang sabi ng mommy ni Russell
habang nakatingin ito sa aming dalawa. "Sana lang andito si Ralph para kumpleto
tayo."
" Ok lang yun. Andito naman si Haley at si Mandy." alo ng daddy niya.

Mas malulungkot ito pag New Year. Lilipad kami ni Russell ng Spain para dun mag
celcebrate kasama naman si daddy.
" 12 na!" sabi ni Russell.
Hayy ang bilis ng oras!
" Merry christmas!" sabay sabay naming bati sa isa't isa.
Niyakap ako mahigpit ni Russell at hinalikan ako sa lips. "This is our first Chr
istmas!" sabi nito.
Tumango ako. Oo, ito ang unang pasko naming dalawa. At napakasaya ko. Lumapit si
mommy at niyakap ako.
" Merry christmas sweetheart." bati ni mommy
" Merry chritsmas mom!" humalik ako sa kanya.
" Merry christmas!" bati nito kay Russell at humalik din ito sa kanya.
Dumerecho kami sa table para kumain.
"Wala pa si Hans mom." sabi ko kay mommy.
"Parang hindi ka na nasanay dun." natatawang sabi ni mommy.
Baka nasa condo sinamahan si Micah kasi mag isa lang ito. Hindi pa pala alam ni
Russell na magkasama yung dalawa dun. Ayokong makialam. Malalaki na sila.
After kumain nagpalitan kmi ng mga gifts. 6 pcs neckties ang gift ko kay Russell
. Napansin ko kasi hindi siya gumagamit nito.
Ticket of two for Prague
mmer. Si mommy naman iba
noche buena ng mga bata
ng hiningi namin na gift

naman ang regalo ng parents ni Russell samen for the su

hiningi kong gift. Hindi para samen. Sagot ni mommy ang
sa orphanage. Pati noche buena nila sa New Year. Yung a
ni Russell.

Nagstay muna kami ng ilang minutes after ng exchange gift. Nagpaalam na kami ni
Russell para umakyat sa kwarto.
Mula sa balcony ng kwarto namin ni Russell tanaw ko ang paisa isang spark ng mga
fireworks . Pumunta ako sa balcony para pahabol na pagmasdan ang mga ito. Naram
daman ko ang mainit na katawan ni Russell na nakadikit sa likod ko. Yumakap siya
sken.
"Namiss natin ang mga fireworks." sabi nito at dinikit pa niya ang lips niya sa
tenga ko.
Humarap ako sa kanya. "Ok lang yun. Sa Spain mas maraming fireworks. Dun tayo sa
rooftop para mas kita natin lahat." masaya kong sabi.
Ito ang naman unang New Year ni Russell abroad pag nagkataon. Hindi kasi nagtata
ravel ang mga parents niya tuwing holiday. Dito talaga kasi sila naka based. Unl
ike sa family ko. Hindi kami nakumpleto pag ganitong mga okasyon.
"Excited na nga ako eh." parang batang sabi nito.
Napansin ko na naka robe na lang siya. Kaya pala natagalan ito sa pagsunod saken
sa balcony. Oo nga pala, at dahil sa palagay na kami sa isa't isa , he is used

to sleeping naked, totally. At nangingiti ako pag naiimagine ko ang hitsura niya
pag bumababa sa paanan niya ang kumot.
" Alam mo nakakatakot ka na ha. Madalas kitang mahuling ngumingiti mag isa." pan
g aasar na naman nito.
Tumawa ako. " May naiisip lang ako."
Niyakap niya ako ng mahigpit. " Ano naman yun?" tanong nito.
"Wala." maikli kong sabi. " Uy, nagustuhan mo ba yung regalo?" change topic agad
ako pag ganun.
" Syempre. Basta galing sa'yo. At mukhang mapipilitan akong gumamit nun." natata
wang sabi nito.
Hindi kasi siya guamgamit ng tie. Para daw siyang nasusuffocate.
"Pero alam mo bang kung ano ang gusto kong matanggap na regalo?" seryosong sabi
nito.
"Ano?" tanong ko.
Nagulat ako ng bigla niya akong buhatin papasok sa kwarto.
" I'll show you kung pa'no gawin ang gusto kong gift."
Muntik akong mapatili sa sobrang gulat. At alam ko kung ano ang ibig niyang sabi
hin. Mukhang may binabalak na naman siya na masama. Sabi ko nga, pag ganito lagi
ang mga masasamang balak niya eh, kahit na siguro pagbantaan pa niya ng buhay k
o ok lang hehehe. Ganun kasi siya talaga. Pag may gusto siyang gawin na, alam mo
na, kahit ano ang maabutan niyang ginagawa ko, wala siyang pakialam. Kahit na n
agluluto ako o gumagawa ng homework, kakargahin na lang niya ako papasok sa kwar
to ng walang kaabog abog. At since pinag bawalan din niya akong mag lock ng bany
o kaya anytime pwede siyang pumasok dito.
Ibinaba niya ako sa paanan ng kama. Hinawakan niya ang dalawang strap ng dress k
o at dahan dahan itong ibinaba. Nagulat siya nung makita na I wasn't wearing a b
ra.
" I told you not to do that anymore." sabi nito habang ang dalawang kamay niya n
akasapo sa dalawa kong dibdib.
Napapikit ako. Gusto ko ang pakiramdam ng warmth ng mga kamay niya sa katawan ko
.
"Uy kinakausap kita. Papikit pikit ka pa dyan." seryosong sabi nito. " Sabi ko w
ag kang lalabas ng wlang bra di ba."
"Nasa bahay lang naman ako eh. Tsaka di ko makita ang yung strapless ko. Baka si
nga ako nakapagdala." paliwanag.
" Simula ngayon bago ko umalis o lumabas ng bahay ichecheck ko muna kung may suo
t kang bra." seryoso pa rin yung mukha niya.
"Seryoso ka?" nagyon pa lang natatawa na ako. Para kasing tanga lang. Ichecheck
niya kung may suot akong bra.
"Sige pagtawanan mo pa ako." pinipigilan din nito ang ngiti niya. Kahit siguro s
iya natatawa sa sinabi niya. "Papayagan naman kitang umalis ng walang bra. Pero

sasama ako sa'yo."

Nawala ang ngiti sa mga labi ko. " Anong connect nung wla akong suot na bra at s
asama ka saken pag umalis ako?"
" Pag wala kang bra na suot, sasama ako kasi yung mga kamay ko ang ipantatakip k
o sa mga dibdib mo. Gusto mo ba yun?" nangingiting sabi nito.
Gusto ko yun wahh!!!!! Pero hindi ko sinabi. And now he is slowly guiding me to
his bed.
" Gusto kong ingatan mo ang sarili mo. Ayokong may makakakitang iba ng mga bagay
na dapat ay akong lang ang nakakakita. " sabi nito habang marahan nitong hinaha
plos ang isa akong dibdib.
Tumango lang ako kasi hindi ako makapgsalita. Lalo na ng bumaba ang mga labi nit
o sa leeg ko. Hindi rin nagtagal dun kasi parang may hinahanap ito. Hindi ko map
igilang ang mapasinghap ng bumaba ang labi niya sa isa kong dibdib.Napakapit ako
sa leeg niya.
Nagulat kami pareho ng makarinig kami ng tunog ng cellphone. Napalingon ako sa s
ide table. Cellphone ni Russell. Kinuha ko ito. Number lang ang tumatawag. Tumin
gin muna siya saken bagi niya sagutin ito.
" Hello."
Medyo malakas ang boses ng nasa kabilang linya kaya dinig ko ito. At nasa ibaba
w ko pa si Russell kaya imposibleng hindi ko ito maririnig.
Tumayo agad si Russell na parang shocked sa narinig.
" Ok. Papunta na ako diyan." sagot nito.
Hindi man lang siya lumingon sa akin. Dali daling kumuha ng damit at nagbihis ag
ad. Parang napahiya ako sa hitsura ko. Iniwan ako sa ere. Hinatak ko ang kumot p
ara takpan ang katawan ko. Kinuha nito ng cellphone niya at susi ng kotse. Napah
into siya nung makita niya na nakatingin ako sa kanya. At malamang hindi rin na
katakas sa kanya ang mga tanong na naglalaro sa isip ko.Napailing sya. Parang ma
y gusto siyang sabihin. Pero hindi niya masabi.
Lumapit siya saken at hinalikan ako sa pisngi. " Aalis lang ako. Babalik din ako
agad."
Parang akong tanga. Naiwan akong nakatulala. Ganun lang. Wala man lang paliwanag
kung saan siya pupunta at bakit.
Naala ko ang boses ng tumawag sa kanya. Hindi ko naiintindihan ang sinasabi nito
. Parang umiiyak.
At hindi ako maaring magkamali. Ang boses ng tumawag. Boses ito ng isang.......
....
Babae.
============================================================================
May Chapter 9 na rin po ang Fool me Twice.
I've been very busy. No specific day kung kelan ang UD. Sana maintindihan niyo.
Mahirap gumawa ng UD pag busy ka. I was once a reader, I know the feeling ng mag

antay. Now that I'm a writer, I fully understand bakit hindi madalas makapag UD
ang mga authors. At I now understand as well kung bakit maraming writers ang na
gagalit at masusungit. Ngayon naiintindihan ko na sila. At hindi ko na sila mas
isisi.
Hanggang sa muli....
*_* fujeeko

*******************************************
[58] Chapter 54: Christmas (Part 2)
*******************************************

A/N
This chapter is for @PebsArgana. She also reads YPOM! A new writer as well. Her
story is One Hot Night. It's a nice story. Malaman at may pinaghuhugutan (naks!)
. I wish her goodluck! More stories to come! Thank you for supporting YPOM....*_
_*
========================================================================

Haley's POV
~~~~~~~~~
Halos dalawang oras na ang nakalipas wala pa ring bumabalik na Russell. Kanina p
a ako dito nakatayo sa balcony ng kwarto niya. Nakatanaw ako sa gate, inaabangan
ko ang pagdating niya. Pakiramdam ko puro varicose viens na ang mga binti at hi
ta ko dahil wala akong tinag sa pagkakatayo.
Hawak ko rin ang phone ko. Inaabangan ko ang tawag niya. Pero mukhang wala siyan
g balak na tawagan ako o itext man lang. Masyado ba siyang busy kung nasaan man
siya at di niya ako naalala.
Napakaganda naman ng first christmas experience ko sa kanya. Akala ko isa ito sa
pinakamemorable na araw ng pagsasama namin ni Russell. Pero bakit? Sino itong n
apaka importanteng tao na ito at nagawa niya akong iwanan sa pasko? Siguro kung
wala akong alam kung sino ang kausap ni Russell hindi ako magkakaganito. Pero th
e fact na babae ito, yung ang ayaw magpatahimik ng isip at kalooban ko.
Sino ang babaeng ito? Ano ang kaugnayan nito sa buhay ni Russell. Ito ba ang dah
ilan ng mga weird na kinikilos niya nitong mga nakaraang buwan. Ito ba ang matag
al na niyang tinatago saken? Ito na ba ang matagal ng sagot sa mga katanungan at
pagdududa sa isip ko. Humigpit ang hawak ko sa baluster ng balcony. Siguro kung
malambot lang ito kanina pa ito durog.
Isa lang ang malinaw. Niloloko ako ng asawa ko ng dilat ang mga mata. Kung noon
sari saring emosyon ang naramdaman ko. Andun ang insecurities at takot na iwanan
niya ako. Na mahal na mahal ko siya sa kabila ng lahat. At patuloy ko siyang ma
mahalin at handa ko siyang patawarin kung sakaling totoo man ang hinala ko. Pero

ngayon isa lang ang nararamdaman ko.

Matinding galit.
Bakit niya ako ginaganito? Anong nagawa ko sa kanya. Masyado ba akong naging mab
ait sa kanya kaya patuloy niya akong binabalewala.
Gustuhin ko mang umiyak pero ayaw pumatak ng mga luha ko. Gusto kong sumigaw ng
malakas. Gusto kong ihagis lahat ng laman ng kwarto niya. Pero nanaig pa rin ang
respeto ko sa kanya. Hindi ko kawarto ito kaya wala ako karapatang gawin yun sa
mga gamit niya.
Nanginginig ang buong katawan ko galit. Nakita ko bote ang wine sa table sa balc
ony. Halos kalahati na ang laman nito kasi kanina ko pa iniinom. Kinuha ko ito a
t tinungga ang laman. Pagtapos inipon ko lahat ang lakas ko at ibinato ito. Sobr
ang sakit pala. Hindi ko pa man alam ang buong katotohanan pero sobra sobra na
ang sakit na nararamdamn ko.
230am na. Wala pa rin siya. Napaupo ako sa isang sulok. Hindi ko alam ang gagawi
n ko. Para akong baliw. Heto ako misearable habang ang asawa ko nasa piling ng i
bang babae. Ano kaya ang ginagawa nila sa mga oras na ito. Kagaya rin ba ng gina
gawa naming mag asawa pag ganitong mga oras.
Napatayo ako. Iniisip ko palang ito parang gustong sumabog ng utak ko. Tangina n
ila. Mamatay na sila pareho. Hindi ako dapat nagkakaganito. $hit ka Russell. Ila
ng buwan akong nanahimik . Nakakapikon ka na. Gusto ko na namang mambato ng mga
gamit. Ibabato ko sana ang cellphone ko ng may maisip ako. Dinial ko ang phone k
o. Gagawin ko rin kung ano ang gusto ko.
"Hello?" parang bagong gising lang ang boses nito. Dinig ko p rin ang malakas na
tugtugan na narining ko sa backgroung nung tumawag siya kanina.
"Hi!" pilit kong pinasaya ang boses ko.
Parang nakikinit kinita ko na napalikwas pa ito mula sa pagkakahiga.
" Haley?" di makapaniwalang sabi nito.
"Yeah, it's me. Can you pick me up?"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Seth's POV

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayong kasama ko siya. Kanina nang m
atanggap ko ang tawag niya, nataranta talaga ako. Natagalan pa ako ng konti sa p
agsundo sa kanya. I made sure na wala na ang mag taga media para hindi na ako ma
gkaroon pa ng issue at hindi siya madamay.
Dapat ba akong maging masaya kasi kasama ko siya? Pero paano ako magiging masaya
gayung obvious naman na may problema ito. Pilit na pilit ang mga ngiti niya at
kanina pa siya walang tigil sa pag inom. Hindi ba siya hinahanap ng asawa niya?
Hindi kaya nga away sila kaya nag walk out ito.

Gustong gusto ko na siyang tanungin kanina pa. Pero mas pinili ko na ring manahi
mik. Hindi sa wala akong pakialam. Ako lang yung tipo ng tao na hindi palatanong
lalo na pag personal na mga bagay. Aantayin ko na lang kung kelan siya magkukwe
nto.
" Inom ka pa. Ang daya mo naman ako lang ang umiinom eh. " sinalinan niya ang ba
so ko.
Sa totoo lang kanina pa nga kami nag iinom. Nakatulog na nga ako sa sofa kahit n
a sobrang lakas ng tugtog nung tumawag siya. Hindi na ako umiinom kasi nahihilo
na rin ako. Sino magbabantay sa kanya pag nalasing siya. Baka hindi siya makalab
as sa buhay ko ng bahay pag nawalan na siya ng malay. Kung nakita lang niya kung
paano siya tingnan ng mag bandmates ko at ng iba pang mga members ng ibang band
, akala mo isa siyang handa sa noche buena. Mga lasing na rin kasi yung iba.
Beer lang ang binigay ko sa kanya. Sabi niya kasi dati malakas ang tolerance niy
a dito. Kaya hindi ko siya bingyan ng hard drinks. Tsaka hindi niya nappaansin p
anay ang dagdag ko ng yelo sa baso niya kaya half nito ay tubig na.
"Ayos ka lang. Wala bang beer sa bahay niyo at pumunta ka pa dito para mag inom.
" biro ko sa kanya.
Tumawa siya. " Hindi masarap ang beer pag sa sarili mong bahay iniinom, alam mo
ba yun ha." sagot niya. "Uminom ka pa." inabot niya saken ang baso ko na kanina
ko pa hindi ginagalaw.
Kinuha ko ito pero hindi ko ininom. " Kapag nalasing ako walang maghahatid sa'yo
pauwi." sabi ko.
Tumawa ulit siya. "Sinong nagsabing uuwi ako. Hindi ako uuwi. Hindi na ako uuwi
sa bahay na yun. Pwede bang dito na lang ako sa inyo tumira?" tanong nito.
Nagulat ako sa sinabi niya. Pero bigla itong tumawa. " Gulat ka noh. Joke lang!
Yung mukha mo nakakatawa. hahaha!"
Pinag tripan pa ako. Ngumiti lang ako. Sabi nga nila jokes are somtimes half mea
nt. Hindi man totoo na gusto niyang tumira sa bahay, pero nacurious ako dun sa i
sang sinabi niya hindi na siya uuwi sa bahay na yun. Ano ang dahilan bakit hindi
niya gugustuhing umuwi sa bahay nila.
Sumandal siya sa upuan niya at pumikit. Inaantay ko kung babagsak siya. Dumilat
ulit ito at nilabas niya ng phone niya. Mukhang may tumatawag. Pero hindi niya s
inagot. Pinatay niya ito.
" Bakit mo pinatay ang phone mo? Baka importante ang tawag na yun?" sabi ko.
" Importante?" tumingin siya saken. Tumingin siya sa malayo. " Para sa'yo, ano a
ng ibig sabihin ng importante?"
Mukhang may laman ang sinabi niya.
" Importante. Ito ang priority mo." mabilis kong sagot.
" Priority. Tama priority. Ang galing mo hahahaha!" para siyang baliw kanina pa
siya tawa ng tawa. Tapos biglang titigil. Tutulala saglit. Iinom. Hindi ko na ma
tagalan ang ganito.
" Halika na nga ihahatid na kita. " hinawakan ko siya sa kamay. Pero inawat niya
ako. Napaupo ulit ako.

" Sabi mo, hindi ka umiinom kasi walang maghahatid aken pag nalasing ako. Priori
ty ba..... ang tawag dun?"
Bakit niya ako tinatanong ng ganito. Alam naman niya kung ano ang nararamdaman k
o para sa kanya.
" Lasing ka na. Tama na yan." pinilit kong wag na lang sagutin ito.
"I'm so down alam mo ba yun. Iniwan
aan.siya pupunta . That was an hour
a kanya. Tell me kahit ngayon lang,
niya at anytime tutulo na ang luha

ako ng asawa ko at hindi siya nagsabi kung s

after midnight. Pakiramdam ko balewala ako s
importante ba ako sa'yo?" pabulong na tanong
sa kanyang mga mata.

Anong klaseng lalaki siya at nagawa niya ito kay Haley.

Tumingin ako sa kanya. Hinawakan ko siya sa mukha. Kung pwede ko lang kuhain lah
at ng sakit at sama ng loob na dinadala niya ngayon. " Haley, ikaw ang pinakaimp
orteng tao sa buhay ko. Kasi...mahal kita. "
I saw tears slowly fell from her eyes. Nagulat ako ng bigla itong yumakap saken.
Ramdam ko ang bigat na dinadala niya. Hinaplos ko ng marahan ang likod niya. Hu
magulgol ito lalo. Inaatay ko siya na tumigil sa pag iyak. Hanggang sa tumahimik
na ito.
"Don't leave me. " mahina niyang sabi pero malinaw pa rin ito sa pandinig ko.
" I won't." sagot ko.
Inihiwalay ko siya ng konti saken parna punasan sana ang mga luha niya. Pero tul
og na ito. O nakapikit lang. Kinarga ko na lang siya papasok sa bahay.
" Jigs pakihinaan naman ang sounds. " sabi ko sa isa kong kabanda.
Ngumisi ito at nakatingin kay Haley na tulog sa bisig ko. " Pre ang ganda niyan
ah. Ang kinis pa."
" Shut up Jigs. Ayusin niyo na yang mga yan. Sabihin mo sa iba umakyat na sa taa
s. Wag yung kung saan saan sila natutulog. "
" Pre baka pwede namang..." nginuso niya si Haley. " Pagtapos mo pre pwedeng ako
naman."
" Fvck you!! It's not what you think." gigil kong sabi sa kanya. Hindi ko kasi m
atake na pag iisipan si Haley ng iba ng ganung mga bagay.
" C'mon man. Para naman hindi kita kilala pagdating sa babae. Daya mo naman eh.
Dati shinare naman kita kay....."
" Tangina naman di mo ba ako titigilan?!" pigil na pigil akong sumigaw baka magi
sing si Haley.
Pinaalala pa tlaga niya yun.
" Teka easy ka lang wag ka nang magalit. High blod ka namang msyado pre."
" Subukan mong sumunod tatamaan ka saken." at iniwan ko na siya.
Hirap na hirap akong iakyat siya sa hagdan . Hindi ko alam kung mabigat ba siya
o dahil lasing na ako at nanghihina. Nagpasya akong sa kwarto ko na lang siya da
lhin. Marahan ko siyang hiniga sa kama baka magising siya.

Pinagmasdan ko ang babaeng pinakamamahal ko. Ngayon ko na lang siya ulit nakitan
g nagsuot ng maiksi. Balita ko pinagbawalan na siya ng asawa. Hindi ko siya masi
si. Mapapalingon ka talaga pag nakita mo siya na naka minisirt. Nilapitan ko siy
a. Plastic ako kung sasabihin ko na kahit isang beses hindi ko pinangarap ang ma
kasama siya ng solo gaya ngayon. Kung tutuusin pwede kong gawin sa kanya lahat n
g gusto ng wala siyang malalaman. Pero hindi ko ito kaya.
Inayos ko na lang ang paghiga niya. Tatanggalin ko sana ang sandals na suot niya
ng may mapansin ako. Suot niya ang anklet na bigay ko. Sobrang saya ko. Hinubad
ko ang suot niyang sandals at tumabi ako saglit sa kanya. Hinawi ko ang ilang h
ibla ng buhok na nasa mukha.
" I'll always be here for you." bulong ko sa kanya. I looked at her lips which a
re slighty parted. Di ko na napigilan ang sarili ko. I kissed her on her lips. S
abi ko sa sarili smack lang pero nakakaadik ang mga labi nya. Hinawakan ko ang
ulo niya at inangat ng konti. I claimed her lips once again. Hindi ko alam kung
gaano katagal ko siyang hianlikan pero hindi ako nagsasawa. Her lips are so soft
and sweet. Naramdaman ko na gumalaw siya. Huminto ako. Natulog ulit siya. I kis
sed her one last time.
"I'm sorry." bulong ko sa kanya. For breaking my promise. That I won't kiss her
again.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Haley's POV
Ang sakit ng ulo ko parang binibiyak. Huh? Napabangon ako. Tumingin ako sa palig
id. Sinilip ko ang sarili ko sa ilalim ng kumot. Suot ko pa rin ang damit ko kag
abi. Nakahinga ako ng maluwag. Nasa kwarto ba ako ni Seth? Nasaan kaya siya?
Tumayo ako para bumangon. Nakita ko si Seth na tulog na tulog sa couch. Nilapita
n ko ito. Naka shorts at sando lang ito. Ang fresh niya tingnan. Naalala ko ang
mga nangyari kagabi. Lahat lahat. Pati ang paghalik niya saken. Bakit hindi ko s
iya pinigilan? Yan din ang tanong ko sa sarili ko. Bakit ko pipigilan ang sarili
ko. Baka masaktan si Russell pag nalaman niya? Bakit ko iisipin yun kung siya n
ga hindi niya iniisip ang nararamdaman ko.
Ginagamit ko lang si Seth? Ganun ba ang tawag dun? Hindi ko naman sinabi na maha
l ko siya. Hindi ko naman siya pinaasa. He knows where he stands. Isa si Seth sa
mga malalapit sa puso ko. Hindi ko siya mahal pero mahalaga siya saken. Kung pw
ede lang na mahalin ko rin siya para hindi siya masaktan ginawa ko na.
" Seth...." tinapik ko ng mahina ang braso niya. " Seth.."
" Haley....." bulong nito pero nakapikit pa rin siya.
" Oo ako nga. Aalis na ako." sabi ko.
Nakapikit pa rin ito at hindi kumikilos. Pero tinawag niya ang pangalan ko. Nana
naginip siya. Napanaginipan niya ako.
Hinaplos siya mukha.
" Sana mahanap mo na ang babaeng para sa'yo. Sana ikaw na lang ang minahal ko. N

apakabait mo saken. Pero hindi na pwede."

Nagulat at nang dumilat ito. Bumangon siya.
" Alam kong hindi na pwede. Pero sana hayaan mo lang ako na mahalin kita. "
Narinig niya ang sinabi ko.
"Masaya ako at kasama kita ngayon. At natutuwa ako at ako ang naisip mong punt
ahan. pag may problema ka. Salamat sa tiwala mo. Kaya hihingi sana ako ng tawad
sa ginawa ko kagabi. I'm sorry...I kissed you."
" It's ok." walang emosyon kong sabi na ikinagulat nito.
Physical lang yan. Wala nang kaso saken ang ganun. Dun kami nagsimula ni Russell
. Hindi pala maganda ito at walang mabuting maibubunga. Ang meron kaming dalawa
ay isang relasyon na walang matibay na pundasyon. Puro pisikal lang.
Kaya ganito ang nangyayari samen ngayon. Nagsasama ng walang direksyon. Isang re
lasyong ang dulot ay pandaliang saya lamang.
Hindi na ako nagpahatid kay Seth. Hindi muna ako uuwi sa bahay. Sa condo ni Hans
ako dederecho. Kailangan kong makausap si Micah. Tsaka na kami mag tutuos ni Ru
ssell pag nakasuap ko na si Micah. Wala akong tiwala sa mga sasabihin niya. Baka
magsinungaling na nama ito saken.
Nakailang pindot na'ko sa doorbell ng condo ni Hans pero wala pa ring nagbubuka
s. Nasaan kaya tong lalaking to. Kahit si Micah wala rin. Siya pa naman yung sad
ya ko talaga hindi si Hans. Umuwi kaya ito sa kanila? Kukuhain ko na sana ang ph
one ko sa bag para tawagan si Hans nang bumukas ang pinto. Isang bagong gising n
a Hans ang bumunga saken. Nakatapi lang ito ng twalya.
"Ba't ang tagal mong magbukas pinto?Hindi ba dinig sa kwarto mo ang doorbell?" t
anong ko at tuloy tuloy ako sa loob.
" Tinanggal ko yung plug. Naiingayan ako." sagot niya.
Pambihira.
"Anong silbi nun. Kaya nga may doorbell para maririnig mo kuhg may tao sa labas.
"
" Wala naman akong ineepxect na bisita. "
Tama nga naman. Wala kasi siyang ineexpect na dadalaw sa kanya ksi wala namang n
akaaalam na iba sa address ng condo niya.
" Bakit nga pala hindi ka umuwi? Inaantay ka namin ni mommy?"
Bago pa sya sumagot. Bumukas ang pinto ng kwarto niya at lumabas si Micah. Nagul
at ito nang makita ako. Bakas sa mukha niya ang labis na pagkapahiya. Nakasuot i
to ng maluwag na shirt na sa tingin ko ay kay Hans. Sa tingin ko wala siyang bra
. At di ko masabi kung may underwear ba ito o wla. Pangalawang beses ko na itong
naabutan sa awkward na sitwasyon.
OMG! Don't tell me... Tumingin ako ng masama kay Hans. Umiiwas din siya ng tingi
n. Binalik ko ang tingin kay Micah. Nakayuko pa rin ito. Pero wla ako sa mood ma
kialam sa kanila ngayon. May sarili akong problema. Tsaka ko na haharapin si Han
s.

"Pwede ba kitang makausap." tanong ko sa kanya.

Nag angat siya ng mukha. Pagkatapos tumingin ako kay Hans.
"Pwede bang iwan mo muna kami?" sabi ko kay Hans.
Tumango lang ito at hindi na nagsalita. Pumasok na ulit ito sa kwarto niya.
" Magbibihis lang ako." nahihiyang sabi ni Micah.
"Wag na. Hindi naman ako magtatagal. May mga ilang bagay lang akong gustong mala
man. At sana sabihin mo saken ang totoo." tumingin ako ng derecho sa kanya.
"Tungkol ito kay Russell."
Medyo nagulat siya sa narinig niya. May iba ba siyang inaasahan na marining buko
d dito.
" A..anong gusto mong malaman?" tanong nito at umupo ito sa couch. Tumabi ako sa
kanya.
" Matagal na akong nakikiramdam sa mga kinikilos niya. After ng kasal madalas si
yang late na umuuwi. Hindi ko alam kung ano ang pinagkakaabalahan niya. Pero hin
di ko na ito pinansin kasi nagbago naman siya after few weeks."
"Recently, naging suspicious ang mga kinikilos niya after niyang makabalik from
Singapore."
Napansin ko na hindi hindi mapakali si Micah sa pagkakaupo. Hindi siya makatingi
n saken ng derecho.
" Ang pinaka nakakaloka sa lahat nang layasan niya ako after ng noche buena."
Hindi ko naman sinabi na nilayasan niya ako while we were in the middle of "some
thing."
"Ngayon, gusto kong malaman kung may babae bang involved at bakit ganun ang iki
nikilos niya. At gusto kung malaman kung sino ito at ang buo niyang pangalan."
Kung bakit kailangan ko ng buong pangalan? Saken na lang yun.
" Alam mo Haley sa totoo lang ayokong makialam. Mas mabuti sana kung kayo na mun
a ang mag usap. Wala ako sa posisyon na magsalita para kay Russell. Ayoko siyang
pangunahan. Sana maintindihan mo. I'm sorry."
Hindi ako nakapagsalita. Sa pagkakataong ito gusto umiyak. Wala na akong kakampi
. Si Micah lang ang alam kong makakatulong saken. Gusto ko munang makausap si Mi
cah bago ko kausapin si Russell. Wala akong tiwala sa kanya at sa tingin ko hind
i siya magsasabi saken ng totoo. Kapag nalaman ko kay Micah ang totoo dun ko mal
alaman kung hanggang saan ang pagsisinungaling saken ni Russell.
" Hindi siya nagsasabi sa aken ng totoo. At isa pa hindi ko rin alam kung manin
iwawala pa ako sa mga sasabihin niya. Kalimutan mo na ang mga naunang sinabi ko.
Sagutin mo na lang yung dalawang huling tanong ko. Please, nagmamakaawa ako sa'
yo. Pwede bang kalimutan mo muna na bestfriend mo siya. Bilang isang babae, kung
ikaw ang nasa lugar ko, maiintindihan mo kung ano ang pinagdadaanan ko. Kaya pl
ease sabihin mo na saken ang totoo." kulang na lang lumuhod ako sa harap nya.
Bakas sa mukha ni Micah ang awa saken.

"Hindi ko alam kung saan siya nagpunta kagabi kasi wala na kaming msyadong pag u
usap simula nung nakauwi siya galing Singapore. Pero aaminin ko sa'yo. ...."
Parang ibinitin nito ang sasabihin. Tumingin siya sa mga mata ko.
"Yes, there is a girl involved. It's his ex. Her name is Kirsten Meneses. Ito an
g pinuntahan niya sa Singapore."
Siguro kung may pinakamalakas na bomba sa buong mundo ito ngayon ang sumabog sa
harapan ko. At hinihiling ko na sana nasabugan na lang ako para hindi ko maramda
man ang sakit ng panlolokong ginawa saken ni Russell. Pero pinilit kung magpakat
atag. Ayokong magpakita ng kahit na anong reaksyon kay Micah. At lalong ayokong
umiyak sa harap niya.
Tumayo agad ako. Pag nagtagal pa ako tutulo na ang mga luha kong kanina ko pa pi
nipigil. " Maraming salamat. Tatanawin kong napakalaking utang na loob ang pagsa
sabi mo saken ng totoo. Salamat sa tulong mo. Aalis na ako. May mga kailangan pa
akong asikasuhin. Pakisabi na lang kay Hans."
Lumabas agad ako. Pakiramdam ko nanginginig ang mga tuhod ko. Kinuha ko agad a
ng phone ko. Dinial ko ang isang number. " Hello Captain Moreno? I want you to c
heck someone for me please?"
"Yes." " This is Haley Sando..Saavedra."
"Yes captain. Hindi ito business related kaya wag mo nang idaan sa office. Sa ak
in ka direct na magrereport."
" Yes. Kirsten. Kirsten Menesses."
"Alamin mo lahat lahat tungkol sa kanya. Simula pagkabata o kahit ano....lahat.
report to me immediaetly pag may makuha kang information."
Nasabi ko na ito dati. Keep your friends close.And your enemies closer.
=========================================================================
Bear with me. Mahaba sana tong UD na'to kaso hindi ko pa naayos yung draft nung
half nito. Kaya humahaba ang mga chapters kasi wala akong time mag ayos. Same p
olt pa rin napaparami lang nag mga chpaters ksi late ako mag UD. Hindi ko sinasa
dyang bitinin ang bawat chapters. Kung ako lang gusto ko ng ilabas yung mga iba
kaso magulo pa. Ayoko ng nakakabasa ng comment na "anong nangyari bat ganun?" o
kaya " ang gulo na." Ayoko pong mwalan ng gana mag UD kaya po please lang, magi
ng sensitive po tayo at matuto tayong magbasa between the lines ng bawat UD.
Thank you.
Hanggang sa muli...
*_* fujeeko

*******************************************
[59] Chapter 55: The Other Woman
*******************************************

A/N Please read!

Pakibasa pong maigi itong chapter na'to. Especially ang revealation ni Micah. Pa
g may mga questions kayo na hindi nasagot sa chapter na'to mag send lang po kayo
ng PM saken. I had to rewrite everything. Nawala ang draft na original na ginaw
a ko. Kaya baka may mga nakalimutan akong detalye na dapat kasama sa chapter na'
to. At baka maisingit ko ito sa susunod na UD. Nakakawalang gana ang system issu
e dito sa watty. Andyan yung mawawala ang story mo sa search, mawawala yung mga
previous chapters ng story, and worst yung mawawala ang draft mo for the next UD
. Kaya I was really frustrated yesterday. I didn't wait for watty to reply. Kaya
I tried to recall everything as much as I can for this UD. Minadali ko itong UD
na to kasi gusto ko na ring tapusin agad kaya pasensiya na.
Thanks for the support. Nakakatouch especially yung mga nagpost sa MB at nagsend
ng message. I love you guys. Mwah!
I dedicate this chapter to @chum11
Siya po ang author ng Lab U Insan, na may Book 2 na on going ngayon. I find her
very creative at napakasipag mag UD. Goodluck and more power!
========================================================================

Haley's POV
~~~~~~~~~

Tatalikod na sana ako nang.....

" Haley...."
Lumingon ako. Si Micah. Hinabol niya ako paglabas ko ng condo. Sumunod pala siya
saken. Mukhang importante ang sasabihin nito at lumabas siya sa condo na mukhan
g walang pakialam na ganun ang suot niya.
" Gusto kong malaman mo ang buong kwento. Kaya kung bibigyan mo akong ilang minu
to sasabihin ko sa'yo lahat lahat ng alam ko."seryosong sabi nito.
Tumango ako at bumalik ako sa loob. Umupo siya sa katapat ko na upuan. Wala ng a
trasan to. Kailangan kong magpakatatag sa mga malalaman ko. Tumingin muna saken
si Micah bago nagsalita. Parang tinatantya nito kung ready na ba ako sa malalama
n ko.
"Transferee si Kirsten noon galing siya sa all-girl school. Isa siyang Tourism s
tudent. Second year siya, third year naman kami. Nagkakilala sila ni Russell I t
hink sa isang school event. Parang charity project ng school." simula nito.
Magkasing edad pala kami kung ganun.
"Madalas din siyang manood ng laro nila Russell. Hanggang sa madalas na silang
magkasama. Nagulat na lang ako nung maging sila kasi wala pa atang two weeks sil
ang magkakilala. Hindi nga siya niligawan ni Russell."
Hindi rin siya niligawan. Parang ako. Hindi rin naman ako niligawan ni Russell.

Mas malala nga yung saken kasi may nangyari na samen eh hindi nga kami magkakila
la.
" Sa totoo lang hindi ko siya gusto para kay Russell. Napapaplastikan kasi ako s
a kanya. Maganda lang ang pinapakita niya saken pag nakaharap si Russell. Pag wa
la si Russell sinusungitan niya ako."
" Hindi rin niya gusto ang closeness namin ni Russell. Masyadong selosa at pos
sesive. Lahat ng atensyon ni Russell gusto niya sa kanya lang. Ayaw niyang may l
umalapit kay Russell na mga babae. At pag may malaman siya na nagkakagusto kay R
ussell inaaway niya ang mga ito. Napakapalengkera."
Possesive? Ganun ba ako? Masyado ba akong nagiging demanding sa oras ni Russell.
Wala naman akong inaway na babaeng invloved sa kanya. Ako nga ang inaway ni Cam
ille dati.
" Pati oras ni Russell sa soccer gusto niyang kuhain. She was the reason why Rus
sell gave up being the captain of the soccer team. Ayaw na kasi ni Russell na pa
g awayan pa nila ito. Nalungkot ako noon kasi ito ang pinangarap ni Russell."
He gave up being a captain? Parang si Vince. Siya pala ang dahilan.
"Basta lahat ng mga interest ni Russell at pinagkakabalahan gusto niyang mawala.
Pati mga collections ni Russell na mamahaling mga action figure pinagdiskitahan
niya. Hindi niya masakyan ang hobby ni Russell. Naweweirduhan siya sa hobby nit
o. Creepy daw. Kaya nilagay niya ang lahat ang mga ito sa isang plastic bag at
muntik ng mapasama sa mga basura. Galit na galit tlaga si Russell nung kinukwent
o niya saken. Yung iba kasi dun binili pa ni Russell nung magbakasyon sila sa Ja
pan at sa US. Pero wala eh, hindi pa rin mahiwalayan."
Kaya pala. Natuwa si Russell nung malaman niya na I collect action figures too.
Kaya pala sinabi niya na bihira ang babae na nakakaappreciate ng ganung hobby. I
big sabihin naalala niya pa rin ito nung time na yun na magkasama kami.
" Dumating yung time na hindi kami nag usap ng ilang buwan ni Russell dahil nag
seselos siya sa closenes namin. Kaya iniwasan ako ni Russell. Umiwas na rin ako
."
" At one time nagulat ako nung pinatawag ako ng mommy ni Russell. Tinanong kung
may kinalolokohan daw ba itong babae. Nagtaka ako ba't gaun ang tono ng mommy ny
a. At kinalolokohang babae pa talaga ang ginamit niyang term. Yun pala namamax o
ut ni Russell ang dalawang credit niya monthly. At nung sinabi nung mommy niya k
ung kelan nag start ang ganung spending habit ni Russell, yun yung mga buwan na
nag start na maging sila ni Kirsten."
Kirsten. I hate that name.
"Sabi ng mommy niya, hindi na daw sana niya mapapansin yung bill niya sa card k
aso may mga malalaking amount daw ng petty cash sa company na kinukuha si Russel
l based sa mga vouchers ng expenses. Ayaw daw niyang komprontahin si Russell bak
a isipin daw nito hinigpitan siya sa pera. Gusto lang malaman ng mommy niya kung
saan niya dinadala ang ganun kalaking pera."
" Noon ko lang narealize ang mga nagdaang pangyayari. Na halos everyday may reg
alo sa kanya si Russell na kung ano ano. At naririnig ko pa minsan nagpapabili s
iya ng kung ano ano. Ayoko namang mag conclude na parang iba ang gusto niya kay
Russell. Hindi ko naman siya kilala personally. At muntik na rin siyang bigyan n
i Russell ng kotse inawat ko lang. Nahirapan daw kasi siyang mag commute. Buti n
abola ko si Russell. Sabi ko sa kanya bakit hahayaan niyang magdrive mag isa eh
pwdeng naman niyang ihatid pauwi mas sweet pa ang dating. At buti naniwala naman

si mokong."
She must be very special. He really loves her that much. Parang nanliliit ako sa
sarili ko. Gusto kong tanungin ang sarili ko. Ano ba ako sa buhay ni Russell? P
arang I am nothing compared to her.
" After nun pinatawag ulit ako ng mommy ni Russell. I think they had her backgro
und checked. . She worked as a waitress at an early age. At during college she'
s working as a receptionist sa isang bar. She came from a very poor family. She
is also supporting her sick mom. This time nalaman din nila na si Russell ang su
magot sa tuition nito nung second sem nang school year na yun based sa halaga ng
kinuha ni Russell na pera sa office. Same amount ng katumbas ng tuition ng cour
se ni Kirsten sa loob ng isang semester."
Bakit ako hindi ako binibigyan ni Russell ng gift. Kaya ba ganun na lang siya re
galuhan ni Russell. Because she's poor and she has nothing? At kaya hindi niya a
ko madalas regaluhan is because I have almost everything? Bitter ba ang dating
ko.
"Wala namang pakialam ang parents ni Russell kung anong klaseng pamilya meron si
ya. Kung mahirap man siya walang kaso yun. Nalaman lang kasi nila na may pattern
ang pratice ni Kirsten. Nalaman nila na she's jumping from one school to anoth
er. At halos mga big time na school ang pinaggalingan niya. Parang naghahanap si
ya ng mayaman na boyfriend na mabibiktima. How could she afford the tuition at w
hat's the point in tranferring sa iba't ibang school taon taon. At yun ang hindi
nila nagustuhan.Parang gold digger pala tlaga ito. That how she makes easy mone
y to get by. She was even involved with different men, even with older ones wala
siyang pinipili."
" At ang shocking sa lahat. Alam ni Russell ang mga ito when he was confronted b
y his parents. Sinabihan siya ni tita na dalhin daw si Kirsten sa bahay nila at
gusto nila itong makita ng personal. Kaya pala hindi niya ito madala dala sa ba
hay nila after nun kasi natatakot siya na baka iconfront si Kirsten ng parents n
iya at mapahiya ito. May pagkaprangka kasi si tita pag may hindi siya gusto sa i
sang tao."
Alam ni Russell lahat ang mga yun and yet, he still accepted her. Ganun niya ito
kamahal? Wow! This girl must be something. Sobrang ganda siguro nito. Hindi la
ng galit ang nararamdaman ko ngayon, kundi matinding inggit. Alam ko mahal ako n
i Russell, pero hindi ganito.
" Nagtataka ako kung ba't baliw na
ala akong nakikitang extraordinary
h." ngumiti ito at tumingin saken.
ganda ka at sexy sa kanya." dagdag
.

baliw dito si Russell. Oo maganda siya pero w

na features sa mukha niya. Payat pa nga ito e
"Wag kang mag aalala di naman hamak na mas ma
nito na parang nahulaan niya ang nasa isip ko

Alam mo Micah kung lagi kang ganyan, sige na nga, payag na

ta. Pero hindi pa rin. Basta. Gusto kita pero ayoko pa rin
usto kong sabihin sa kanya na kung ayaw mong natulad saken
ngayon pa lang. Pero moment ko to. Tsaka na ako eeksena sa

akong maging hipag ki

si Hans para sa'yo. G
iwasan mo ni si Hans
buhay nila.

"Kaya nagset ng date ang parents ni Russell para mameet nila si Kirsten. At sa
kasamaang palad at di ko maintindihan na dahilan inimbita din ako ni tita Cecil
le kaya napilitan din akong pumunta. Noon ko lang nakita ang malditang side ni t
ita. Napaka prangka niya at straight forward. Sinabi nito na si Russell ang magm
amana ng family business nila. Na hindi nila nagugustuhan ang spending habits ni
Russell nung maging sila. "
Parang nakikinita kinita ko ang nangyri. Same scenario din nung pinalayas ng mom

my ni Russell sa bahay nila si Camille nung magwala ito sa sobrang kalasingan.

" Bagay na hindi nagustuhan ni Kirsten. Hindi man lang daw siya pinag tanggol ni
Russell. She even demanded na magsama na sila ni Russell para wala daw magawa a
ng parents niya. Akalain mo yun. Or run away daw. Hindi pumayag si Russell kasi
wala pa siyang ipon nung time na yun. At hindi pa niya nahahawakan ang trust fu
nd niya."
" At nalaman ko rin afterwards na all his credit cards were cut at puro cash an
g gagamitin niya at dadaan lahat sa office for approval ang mga future expenses
niya. So walang nagawa si Russell. Nalimitahan na nila ang expenses niya nung ti
me na yun. "
" At madalas na rin silang mag away kasi she kept on insisting na dun na tumira
sa condo ni Russell. Bagay na tinutulan ni Russell. Bihira na rin siyang bilhan
ng mga gifts. One time she made a plan . Gusto niyang lumayo sila ni Russell. H
e received a text threat from her na kapag hindi siya sumama sa kanya makikipag
hiwalay ito sa kanya. Nagbigay siya ng oras at lugar kung saan sila magkikita. E
h may major na game sila Russell nung time na yun kaya hindi ito nakapunta. Gan
un siya madalas. She always put Russell in a situation na pipili si Russell betw
een her over someone or something. Kinabukasan nakipag break siya kay Russell t
hru text lang. Hindi na niya kinausap si Russell. Iniwasan niya totally si Russe
ll. Hindi rin naman siya hinabol ni Russell. Bagay na ipinagtataka ko hanggang n
gayon. Hindi ko alam kung bakit. Hindi ko na rin nman tinanong na si Russell abo
ut it. Basta ang alam ko masaya ako kasi wala na siya sa buhay ng bestfriend ko.
"
Bakit kaya? Nagsawa na rin kaya si Russell sa ugali niya. Parang nabuhayan ako n
g loob.
" Nabalitaan namin ni Russell na may bago na itong boyfriend. One time pinag spy
ako ni Russell kung sino ang sumusundo sa kanya. Di ko naman ito makita. Wala k
aming ibang information sa bago niyang boyfriend bukod sa naka BMW Z3 ito. Napag
alaman ko rin na kay Hans pala ang Z3 na yun. ."
Ang Z3. Naalala ko na. Kaya pala nakatitig dito si Russell nung time na dumating
si Hans sa blessing gamit ang kotse na yun.
" Hinihiram ito ng friend niya sa pagsundo kay Kirsten sa school. At nung nagtan
an sila tinanangay din ng kaibigan ni Hans ang lahat ng fund ng business nila."
Teka. Yung kasosyo ni Hans ang bf nung Kirsten na yun. Si Jandex. Ito ang pinali
t niya kay Russell. Crush ko ito noong high school ako. Kaya lang ayaw akong pal
abasin si Hans pag nasa bahay sila. Hindi ko alam kung bakit. Hindi ko ako nagka
roon ng chance na makilala ito ng lubusan.
"Ibang klase siya pumili ng boyfriend. Sabi ni Hans kila Jandex ang isa sa pina
kamalaking shipping line sa bansa. Nauto siguro ni Kirsten ang friend ni Hans na
magtanan para siguro pakasalan siya nito afterwards. Pero ayaw din sa kanya ng
parents ni Jandex. Iba ang gusto nila para sa kanya. Walang pera na hawak si Jan
dex bukod sa pera na hawak niya sa sosyo nila Hans. After nun nawala silang para
ng bula."
" Nainis ako kay Russell kasi pinahanap pa rin niya ito. Hangang sa maging clos
e siya sa mother ni Kirsten na may sakit. Sinong matinong anak ang iiwan ang nan
ay na may sakit. Si Russell ang sumagot sa lahat ng expenses ng matanda. May mga
relative sila pero hindi nila kaya ang expenses. Napaka walang kwenta niyang ta
o para saken. Paano niya nagawang iwan ang nanay niya sa ganung kalagayan."
" Ito rin ang pinagkakaabalahan ni Russell for the past few months kasi inatake

ulit ito kaya naka confine . At lagi niyang hinahanap ang anak niya. Kaya naaawa
si Russell at tinuloy nito ang pagpapaimbestiga kung nasaan si Kirsten. Pero wa
la tlaga, hindi sila makita."
Kaya siya laging ginagabi ganun ba yun. Nasa ospital ito.
" Paano nalaman ni Russell na nasa Singapore ito?" tanong ko.
" Nalaman ni Russell na nasa Singapore ito kay Hans. Nung magtanong si Russell
kay Hans tungkol sa Z3. At may connection pala ang mga pangyayari. Pinapahanap r
in kasi ni Hans si Jandex kasi nga dahil dun sa pera na tinangay nito. Pero wala
ng alam si Hans na kilala ni Russell si Kirsten. Nakwento lang saken ni Russell
na ganun nga kilala daw ni Hans yung boyfriend ni Kirsten. Na nakakulong daw it
o sa kasong physical injury. Dahil sa assault. Pinakulong daw siya ni Kirsten ka
si binubugbog ata siya nito."
" Nung malaman ni Russell yun kay Hans, pinatigil na rin niya ang mga hinire niy
a na professional para hanapin ito. Nung time na pinatawag niya yung mga investi
gator para bayaran na at patigilin na, may information silang sinabi na nagpaba
go ng desisyon ni Russell na wag na sanag makialam sa buhay ni Kirsten. Kaya lan
g nalaman niya na naka bail yung boyfriend niya at nakalabas ng kulungan. Natako
t siya para kay Kirsten na baka balikan siya nito. Kaya sinundo sa Singapore at
inuwi dito. Para na rin makasama pa niya ang mama niya na mahina na."
" Dapat ako ang gagawa nun. Pero hindi ko kaya. Tuwing naiisip kita naguiguilty
ako. Gusto ni Russell na wag nang ipaalm sa'yo ang lahat kasi matatapos na rin n
man daw ito pag dumating na si Kirsten dito sa Pilipinas. "
" At sa tingin ko may kinalaman siya sa pag alis ni Russell kagabi. Wag naman sa
nang mangyari ang inisip ko. Sana mag usap muna kayo. Alamin mo mung ano ang sid
e ni Russell. Bigyan mo siya ng chance na magpaliwanag."
Hindi ko alam. Naguguluhan ako. Sa sobrang daming sinabi ni Micah hndi ko na nag
awang magtanong.
"Maraming salamat Micah. Tatanawin kung napakalaking utang na loob ito sa'yo"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nagpark ako sa gilid ng katabi ng kotse ni Russell. Ibig sabihin dumating na ito
. Tumingin ako sa taas ng kwarto. Nakita ko siya na nakatayo doon. Mukhang inaan
tay niya ang pagdating ko.
Palabas na siya ng kwarto pagpasok ko sa sala. Nagsalubong kami sa hagdan. Hindi
ko siya pinansin. Tuloy tuloy lang ako sa kwarto. Hinubad ko ang mga sandals ko
at hinagis sa shoerack. Pagtapos humiga ako sa kama at pumikit.
" San ka galing? Ba't di ka umuwi?" tanong nito.
Dumilat ako. Nakatayo siya sa paanan ko.
" Paano mo nalaman na hindi ako umuwi? Bakit kararating mo rin lang ba?" sarcast
ic kong tanong.
Umupo siya sa tabi ko. Hindi niya pinansin ang pasaring ko.

" Past 3am na ako dumating. Pagdating ko wala ka. Saan ka ba galing? Nag alala
ako sa'yo." sabi nito.
Nag alala siya. Matapos niya akong iwan. Tumawatawag siya nung time yun. Kinance
l ko lang at pinatay ko ang phone ko.
" Kung sasabihin ko sa'yo kung saan ako galing, sasabihibn mo rin ba saken kung
san ka tlaga galing?' hamon ko sa kanya.
"May inasikaso lang ako." paiwas na sagot niya.
Ayaw mo pa rin umamin ha. Hanggang kelan ako mag mumukhang gago.
"Pwede mo bang sabihin saken kung ano yun? Sa tingin ko kasi mukhang importante
ito?"
Gusto ko pa sanang idagdag na "At nagawa mo akong iwan ng pasko?"
Yumuko ito.
"I can't. Not today. I'll tell you some other time. Please, not today." parang
hirap na hirap na sabi nito.
" Bakit hindi ngayon?" kulit ko.
Anong pinagkaiba ng ngayon sa ibang araw.
" I don't wanna ruin our day." maikling sagot nito.
" Well it's already ruined. Nang umalis ka at iwanan mo ako. " hindi ko napigila
n ang sarili ko.
" I'm sorry." nakayuko pa ring sabi nito.
" Sorry? Hindi ngayon? Bakit hangang kelan mo ako balak lokohin ha? Hanggang kel
an mo balak magsinungaling?" napaupo na ako mula sa pagkakahiga.
Gulat siya sa reaksyon ko. Pero hindi siya nakapagsalita.
"Pano kung sabihing ko sa'yo na alam ko na lahat. Lahat lahat. Magsisinungaling
ka pa rin."
Napanganga siya sa sinabi ko. Umiling ito. Hindi siguro siya makapniawala na ala
m ko na ang lahat.
"Pa'no mo nagawa saken to? Bakit ka nagsinungaling saken? Bakit mo'ko niloko?"
naiiyak na ako pero pinipigilan ko lang.
"Please let me epxlain. Wala akong intensyon na lokohin ka." lumapit siya para
hawakan ang mga kamay ko pero iniwas ko ito.
"Bakit? Akala mo maitatago mo saken ang panloloko mo habang buhay?"
" Wala akong nakikitang masama sa ginagawa ko. I'm just doing a favor for someo
ne else. That's it. My only mistake was hindi ko ito sinabi sa'yo."
He doesnt want me to be hurt because he's doing a favor for someone else. Bakit
niya iisipin na masasaktan ako.

" Sino tong someone na'to" nangingining na'ko sa galit. gusto kong manggaling sa
bibig niya mismo kung sino itong tao na'to.
"It's not important." matigas na sabi nito.
"It is important. Siya ang dahilan kung bat ka nagsisisnungaling saken. "
HIndi pa rin siya sumagot.
"Anong ginawa mo sa Singapore?"
Nagulat siya ng marinig ang sinabi ko. Hindi niya siguro akalain na pti yun mala
laman ko pa.
" Babae ba ang dahilan? Are you cheating on me? Bakit mo ginagawa ito para sa ka
nya."
Napahawak siya sa ulo niya na parang sumasakit ito. Iling pa rin siya ng iling.
" I don't wanna hurt you. Kaya hindi ko na lang sinabi. At first akala ko simple
ng pagtulong lang ang ginagawa ko. Hindi ko namalayan na parang responsibuildad
ko na ito na hindi ko maiwan. Ilang beses na akong pinag sabihan ni Micah pero h
indi ako nakinig. Parang pumasok ako sa isang sitwasyon at hindi ko na alam kung
paano ako lalabas. Hindi pala ganun kadali. Tam asi Micah. Magiging magulo ang
lhat pagdating ng araw. At hindi ko inaasahan na ito na yung araw na yun."
Humrap siya saken. Pilit niyang inaangat ang mukha ko ksi nakayuko ako pero inaa
lis ko ang mga kamay niya na nakahawak saken.
" I am not cheating on you. I was just helping her family."
Her. Hindi niya masabi talaga kung sino itong tao na'to. At alam na niya, na ala
m ko na lahat ang nangyayari.
" Hanggang sa maospital na ang mom niya at ako lang ang pwedeng mag asikaso dito
. Hindi ko na sinabi ito sa kasi hindi ko akalain na aabot sa ganito. I thought
I can just easily get away with it pero hindi pala."
" Kaya nagpasaya rin akong hanapin siya recently kasi pag nakita ko na siya mawa
wala na saken ang reponsibilidad. Wala talaga akong balak ipaalam sa'yo. At kahi
t sa huling pagkakataon I am planning to keep it from you kung hindi mo nalaman
ang totoo. I wanna start my life life all over again with you. Hindi kasi nagin
g maganda ang experience ko sa knya. I wanna totally forget all about her pero p
arang nananadya ang pagkakataon na pinaglalapit pa kami lalo."
" I left last night because I thought I had to. Her mother died just after mdini
ght. On christmas. She has nothing left. And I think I had to be with her. "
Kaya siya umalis. Hindi ba niya ako naisip nung time na yun. Asawa niya ako.
" Why didn't you tell me?" parang gusto ko siyang sigawan.
" Do you think I could just tell that to you . That I will just say 'hey im meet
ing my ex bacause her mother died?" Sa tingin mo madali bang sabihin sa'yo yun.
I just can't. Alam kong magdududa ka na after that pero I wasnt expecting it th
is soon. I was planning to tell you everything after the holiday. I didn't inten
d to ruin our chrsitmas. I'm really sorry."
" Hindi mo ineexpect na umabot sa ganito? Bakit? Dahil ba sa sobra akong maluwa
g sa'yo? Na hindi ako palatanong? Sobrang naging mabait ba ako sa'yo?" tuloy tul

oy ulit ang pagtulo ng mga luha ko.

Naiisip ko yung mga time na ngmumukha akong tanga na walang alam. Nag aantay sa
kanya hanggang madaling araw na hindi ko alam kung nasaan siya.
"Sa totoo lang, oo. Nagpapasalamat ako at hindi ka palatanong. Kaya sabi ko sa s
arili ko magiging madali na lang lahat ng ito kasi nagkaroon ako ng isang asawa
na kagaya mo. But when you started asking about sa mga lakad ako, natuwa rin ako
that time. Iba rin pala yung feeling pag tinatanong mo kung saan ako pupunta at
sino kasama ko. That you really cared. Kaya pinakiusapan ko si Micah to handle
everything for me. Para naman magkaroon ako ng itme sa'yo."
Hindi ito nabanggit ni Micah. Kaya pala hindi na siya umaalis noon at lagi na la
ng kaming magkasama.
" Nung bumalik kayo galing Singapore? Saan kayo tumuloy?" tanong ko. Naala ko yu
ng pagdalaw ko sa condo niya. Pinag diinan ko ang word na "kayo."
" We went straight to the hospital to visit her mom. I left her there."
He left her there. Hindi niya ito sinama sa condo?
"Ikaw? Saan ka nagpunta after nun?" tanong ko.
" I went to shop for clothes kasi halos wala kaming nadalang gamit niya from Sin
gapore."
So sa kanya pala tlaga yung mga damit na nakita ko sa condo. Para sa ibang babae
pala talaga ang mga damit na yun.
" So saan siya nag sstay?"
Lumapit siya saken at hinawakan ako.
" She's staying somewhere else. Somewhere safe. I heard his boyfriend is already
here and she's afraid he will come after her. Siguro naman alam mo rin ang tung
kol sa nangyari sa Singapore."
Parang gustong sabihin ni Russell na, kung si Micah ang source mo, malamang nas
abi na niya lahat sa'yo.
"Hindi sa condo mo?"
Kumunot ang noo nito.
" No." naguguluhang sagot nito. " What made you think na doon siya tumutuloy?"
" I went there one time to pick up your mails. I saw the bed fixed. That was 2 d
ays after you arrived from Singapore. And you arrived late at home. You arrived
few hours from you arrival time." derecho kong sagot.
Ngumiti ito.
"Wala akong ginawang masama pero the fact that I was hiding something naguiguli
ty kasi ako kaya hindi ko kayang magpakita sa'yo agad. I stayed there for few h
ours before going home to see you. Though gustong gusto na kitang makita. The m
oment the plane landed all I wanted was to go home and be with you. You know how
I missed you so much." puno ng emosyong sabi nito.
Oo, alam ko. Pinaala pa niya yung time na yun. Pagbukas pa lng ng pinto pinaghah

alikan na niya ako. Hindi na nga kami umabot sa kwarto. We ended up in couch. G
anun niya ako namiss. At wala ako sa mood magblush sa mga oras ito. Pero aaminin
ko na uminit bigla yung pakiramdam ko nung pinaalala niya ito. Kaya rin siguro
nakalimutan niyang iabot saken ang pasalubong niya. His mind was pre occupied wi
th things.
" Mapapatawad mo ba ako?" madamdaming tanong nito.
" I don't know" sagot ko. "Naguguluhan ako."
Marami ako gustong itanong kanina sa kanya habang nasa sasakyan ako. Pero nakali
nmutan ko na yung iba. May isa akong gustong gustong malaman. Natatakot akong ta
nungin ito sa kanya. Natatakot akong tanungin o natatakot akong malaman ang isas
agot niya. Inipon ko lahat ng lakas ng loob meron ako. Umayos ako ng upo at tumi
ngin sa kanya.
" Do...... you still love her?" at last.
" Haley..."
Dapat na ba akong matakot sa reaksyon niya. Hindi niya ito masagot ng derecho.
" Just answer it...."
Yumuko ito at umiling.
" I don't know." sagot nito at kulang na lang umiyak siya.
Hindi niya alam. Yes or no lang naman ang inaantay kung sagot niya. Hindi ba " i
dont know" is better than "yes". Pero nag eexpect ba ako ng "no" na sagot.
" Why?" anytime tutulo na ang mga luha ko. Ito na kinatatakutan ko.
"Naguguluhan ako. We never had the chance to settle what was left between the tw
o of us. I just want you to give me time. And I want you to trust me. Please."
Naguguluhan siya kung may feelings pa rin siya dito o wala na. At anong time ang
hinihingi niya. Bigyan ko sila ng time sa isa't isa ganun ba. Hindi ko na napig
ilan ang mga luha ko. At wala na akong pakialam kung ano ang isipin niya.
" Please don't cry. Nahihirapan na rin ako."
Nahihirapan siya kasi umiiyak ako sa harap niya. Naawa ba siya saken ? Kaya pinu
nasan ko ang mg luha ko at pinilit kong ngumiti.
" Sorry kung nahirapan ka." kahit na hirap na hirap ako pinilit kung magsalit ng
derecho. "I will give you time para makapag isip." sabi ko.
Ngumti siya ng pilit. " Thank you." Hinaplos niya ako sa mukha.
" I'm giving you space as well." pumiyok ako nung sinabi ko ito. Ito ang pinakam
ahirap na desisyong gagawin ko. But I have to do it.
Nawala ang ngiti sa mga labi niya. Alam nito kung ano ang ibig kong sabihin. IIn
iisip ko pa lang na hindi ko siya makikita at makakasama sumasakit na ang dibdib
ko. Nahihirapan akong huminga.
" Haley..."
"Gusto kong makag isip ka ng maayos nang wala ako sa tabi mo. Gusto kong isipin

mo na hindi mo ako nakilala. Na wala kang asawa. Na parang nagkita ulit kayo af
ter ng ilang taon. Pwede mo bang gawin yun?" pabulong kuong sinabi ang mga ito.
Pero sa tingin enough ang lakas ng boses ko para marining niya at maintindihan a
ng mga sinabi ko.
Sa pagkakataong ito napahagulgol talaga ako. Hindi ko maubos maisip na ganun ang
mangyayari. Na ituturing ako ni Russell na parang wala lang. Na hindi niya ako
nakilala.
"At please wag kang maawa saken." pinilit kong kontroling ang mga hikbi ko.
Gusto kong malaman ang totoong nararamdan niya. Parang ako pa kaisi ang nagpagul
o ng lahat. Na paran ok sana sila ngayon kung hindi niya ako nakilala.
" Hindi kailangang umabot pa sa ganito." sabi niya. Lumapit siya saken para yak
apin ako pero marahan ko siyang tinulak.
" Please, ibigay mo saken ito. Alam mo ba na pag nakikita kita nasasaktan ako. "
patuloy na naman sa pagdaloy ang mga luha ko.
I can see that he's trying to hold back his tears. Nakapikit siya at nakalean fo
rward ang ulo niya.
" Gusto ko ring makapg isip. At mag aantay ako hanggang sa marealize mo kung ano
ang gusto mong gawin. Gusto ko pagbalik ko hindi na ako masasaktan kahit na ano
pa ang maging desisyon mo. Gusto kong magpakatatag. At gusto kong gawin ito nan
g wala ka sa tabi ko."
Ganun din ang gagawin ko. Susubukan ko siyang kalimutan. Kahit mahirap at alam k
ong imposible. Pero kailngan.
" Wag kang mag aalala hindi makakarating kila mommy ang nangyari. I will honor m
y vows. Hindi ako makikipaghiwalay sa'yo. Magtitiis ako hanggat kaya ko."
Walang lingon akong lumabas ng bahay na yun. Hindi ko alam kung sinundan ba niy
a ako o hindi. Pero hindi na ito mahalaga. Sumakay ako sa kotse at pinaandar ito
. Pinarada ko ang kotse mga ilang kanto lang ang layo mula sa bahay nila. Doon k
o ibinuhos lahat ng sama ng loob ko. Ayokong magdrive ng bumubuhos ang luha sa m
ga mata ko baka maaksidente pa ako.
Pakiramdam ko mag isa na lang ako. Wala si Jess nasa US siya. Pag umuwi naman ak
o sa bahay magtataka si mommy. Pag sa condo ko naman ako umuwi malalaman ito ni
Hans kasi doon ito umuuwi minsan. Si Irish naman umuwing probinsiya.
Nagsimula ulit akong magdrive. Saan ba ako pupunta.Hindi ko alam. Ito siguro tal
aga ang buhay at kapalaran ko. Walang direksyon at walang patutunguhan.
===========================================================================
Hayyy...para talagang may kulang sa chapeter na'to. Hindi ko lang maalala. Badt
rip tlaga ang watty..:( Expect revisions. Pasensya na tlaga. Hindi pa po ito ang
huling chapter. On going po itong kwento na'to.
May chapter 10 na po pareho ang Fool Me Twice at My Part Time Love...:)
Thanks for reading.
*_* fujeeko
*******************************************

[60] Chapter 56: Auld Lang Syne

*******************************************

A/N
Kung saan tumuloy si Haley nung pasko, malalaman po ito sa next chapter. May mag
nagtatanong din kung magkakaroon daw ba ng POV si Russell. Magkakaroon po, pag
malapit na ang ending, At last na POV niya na yun. Kung may regalo ba si Haley n
ung pasko galing kay Russell? Meron po. I think nasa sususnod na chapter din ata
, I'm not sure. Para saken ksi hindi kasi ito ganun ka significant kya hindi ko
na ginawan ng eksena ^__^. Para sa mga nagtatanong kung ilang chapters na lang n
ag natitira, wag po kayong mag alala matatapos rin po ang kwento na ito at hindi
ko po ito sadyang pinapahaba. Kaya natatagalan ang UD kasi BUSY po ako. Kaya pa
rang ang tagal matapos kasi hindi tuloy tuloy ang UD. I'm a working mom, alam ko
paulit ulit na ako dito, pero kailngan. And my work is my bread and butter, hin
di po ang watty. I'm not getting any cent from writing. I just love sharing my s
tories. I'm just a part time amateur writer. Wakari masu ka?

=========================================================================

Haley's POV
~~~~~~~~

Dec. 31....1150pm...Madrid

Gusto kong maging masaya. Gusto kong pansamantalang makalimutan ang problema. Ma
kalimutan kahit ilang oras lang sakit na nararamdan ko.
Few minutes from now New Year na. New Year. New Hope. New Life. New Me.
Ano ba ang mga kailangan kong baguhin sa sarili ko. Wala akong maisip. Hindi ko
naman sinasabi na perfect ako. Pero siyempre pag sarili mo wala kang nakikitang
mali. Kasi iba ang nakakakita nito. Alangan naman na tanungin ko isa isa ang mga
tao sa paligid ko. Pinagmasadan ko ang sarili ko sa salamin. Ganito ang eksena
ko taon taon. Minsan kinakausap ko pa nga ang sarili ko. Pero parang wala namang
nagbabago sa buhay ko. Tumingin ako sa relo. Malapit ng mag midnight.
Kinabit ko na ang isang pair ng pearl na hikaw. Ito ang napili kong match sa sil
ver ko na long gown. Ayoko naman kasing silver din ang accesories ko. Kung sabag
ay wala naman akong ibang suot. Wala akong bracelet at kwintas. Maliban sa weddi
ng ring ko at engagement ring na nasa iisang daliri ko lang nakasuot na magkapat
ong.
" Pakikabit naman to oh." si Russell hawak ang isa sa mga necktie na regalo ko l
ast Christmas. Himala. Hindi naman ito nagsusuot ng necktie.
Kinuha ko ang tie at kinabit ito sa suot niyang long sleeves. Nakatitig siya sa

mukha ko habang kinakabit ang necktie nya. Hinaplos ko ang part ng kwelyo niya
na nakatupi. Hinawakan niya ang kamay ko. Napatingin ako sa kanya.
Kung bakit siya andito ngayon sa Spain at magkasama kami? No choice. Hindi alam
ng parents namin ang arrangement naming dalawa. Na hindi ako tumutuloy ngayon sa
bahay na binili ng parents niya para samen. Ayaw na naming ipaalam pa sa kanila
since kami lang naman ang involved. Kaya na namin ito.
After nung umalis ako nung Christmas, hindi na ulit kami nagkita ni Russell. Pi
nanindigan ko ang paglayo. Nung araw lang ng flight ulit kami nagkita. Umuwi kas
i ako sa bahay para magpack ng mga gamit. Alam niya na babalik ako kasi pagdati
ng ko nakaabang siya sa sala at parang inaantay niya talaga ang pag uwi ko. Sab
ay kaming pupunta sa airport. Kasabay namin si mommy sa flight.
Binawi ko ang kamay ko at tinungo ang pinto. " Mauna na ako sa baba."
I'm giving him cold treatment since we arrived especially pag kaming dalawa lang
at hindi na namin kailangang magpanggap na ok kami. Kahit na nung nasa flight k
ami. Never akong nag initiate ng usapan kung hindi niya ako kakausapin. At pagsa
kay pa namin ng eroplano pinikit ko agad ang mata ko para magpanggap na tulog.
Hangang sa makatulog ako nang tuluyan. Nagising ako nang nakayakap saken si Russ
ell. Nakatulog di siya. Deadma lang ako nung time na yun.
Pagbaba ko masayang naghihiyawan ang mga bisita ni daddy sa baba. Five minutes
na lang kasi at countdown na. Ganito dito tuwing New Year. We celebrate kasama
ng mga employees ng publishing at kasama na rin ang ibang friends at business pa
rtners ng parents ko. May mga ilang models din akong nakikita. Pamilyar ang mga
mukha kasi yung iba cover ng magasin.
Tumayo ako sa hanay ng iba pang mga bisita. Sa iisang direksyon kami nakatingin.
Dun kasi makikita ang fireworks display na pinahanda ni daddy pagtuntong ng 12.
Naputol ang pagmumuni muni ko ng magsigawan ulit ang mga tao sa pagligid ko.
Five!!!
Four!!!
Three!!
Two!!!
One!!!
"HAPPY NEW YEAR!!!!!!" bati nila sa isa't isa. Tumatalon pa ang iba. Habang ang
iba ay nagyayakapan at hinahalikan ang isa't isa bilang tanda ng pagbati.
Kasabay nito ang fireworks display. Iba't iba ang design. May santa claus. May
reindeer. At hindi syempre mawawala ang classic na fountain design na iba iba an
g hitsura. Nagpalakpakan ang mga tao. Ito ang isa sa mga inaabangan ko. Ilang be
ses ko nang nakita ito pero hanggang ngayon kamangha mangha pa rin ito sa paning
in ko.
."Happy new Year!" bati ni Russell at niyakap ako. Nasa tabi ko na pala siya. Ng
umiti naman ako sa kanya. New Year naman. Pwede ko munang kalimutang ang hindi k
o pagpansin sa kanya.
" Happy New Year!" bati ko rin sa kanya at yumakap din ako sa kanya.
Tumugtog ang kantang Auld Lang Syne at sumabay ang mga tao sa pagkanta. Dati wa
lang dating saken ang kanta na ito. Parang ordinaryong New Year song lang. Minsa

n naman naririnig ko ito sa mga graduation ceremonies. Isa kasi itong kanta ng p
agtatapos. Pagtatapos ng taon? Pagtatapos ng school year? Bakit parang tagos sa
puso ko ngayon ang kantang ito. Para rin ba sa akin ang kanta na ito? Bilang pag
tatapos. Ng isang relasyon? Ng marriage namin ni Russell?
Kaya siguro iba ngayon ang dating nito saken. Napakalungkot. Sa puntong ito hind
i ko na napigilan ang umiyak. Malayang umagos ang mga luhang ilang araw ko nang
pinipigilan. Ayoko na sanang umiyak sa bakasyon na ito. Gusto kong mag enjoy. Pe
ro paano? Hindi ko na rin napigilan ang humikbi.
Inalis ni Russell ang mga kamay ko na nakayakap sa kanya. Naramdam niya siguro n
a umiiyak ako. Lumayo siya ng konti. Pinagmasdan niya ang mukha ko at pinunasan
niya ang mga luha ko.
" Tahan na. Pasensya ka na. Hindi na sana ako sasama dito dahil alam kong ayaw m
o akong makita. Gusto lang naman talaga kitang makasama ngayong new year. Kahit
na alam kong nasasaktan ka pag nakikita mo ako. I'm really sorry." malungkot na
sabi nito.
Naiyak ako lalo sa sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Nakatin
gin lang ako sa kanya. Parang gusto ko siyang sumbatan. Gusto ko siyang sigawan.
Pero di ko magawa.
" There you are!" $hit si mommy!
Nagulat si Russell nang bigla akong yumakap sa kanya para itago kay mommy ang mu
kha ko.
" Happy New Year!" bati nito sa aming dalawa. Inaangat ko ng konti ang mukha ko.
Pero hindi pa rin nakaligtas kay mommy ang hitsura ko. Nagulat ito nang makitan
g galing ako sa pag iyak.
" Owww! Why are you crying?" nag aalalang tanong nito at tumingin kay Russell.
Napangiti tuloy ako sa expression ng mukha ni mommy. Parang bata. " Nothing mom.
I'm just....happy." sagot ko. " Happy New Year!" bati ko sa kanya at humalik ak
o.
" Happy New Year!" bati rin ni Russell at humalik siya dito.
Mukhang hindi siya convinced sa dahilan ko. Si mommy pa. Anak ako niya eh. Pero
ngumiti na rin ito.
" O siya kumain na muna kayo. Wag kang maglalasing ha." biro nito saken. Unlimit
ed kasi ang drinks pag ganitong okasyon. Alam niya na there's something wrong be
tween me and Russell. Dinaan lang niya ako sa biro na wag maglalasing. Pero I'm
sure magtatanong ito one of these days. Hindi na siya siguro nagtanong kasi New
Year.
Pinuntahan muna namin si daddy para bumati rin. Pagtapos kumuha si Russell ng ma
kakain. Pinagmasdan ko ulit ang mga tao sa paligid. Wala akong kilala bukod sa m
ga employees na nakikita ko sa office pag nagpupunta ako. The rest, ngayon ko la
ng nakita.
" Haley?" may tumawag saken.
Lumingon ako. Si Yuri. Isang Fil-Russian na model. Nakasama ko tio sa isang phot
oshoot nung maging cover ako ng isang issue.
"Yuri!" masaya kong bati.

Lumapit siya saken at niyakap ako. " It's good to see you!"
Kelan ba kami huling nagkita? Last year? Hindi ko na matandaan.
" Same here! Hindi ka ba umuwi?" tanong ko. Nakakapagtagalog din kasi ito kahit
na based na siya dito sa Spain.
Tumawa ito. " My mom's here. Dito sila nag celebrate ng Christmas. But shen went
to Moscow yesterday to visit dad. Kaya andito ako ngayon. Wala akong kasama sa
bahay." sagot nito.
" Buti naman present ka ngayon. Last year kaya wala ka." nakangiti kong sabi.
" May tour kaya kami last year. Nasa Brazil kami." sagot nito. " Andito rin ba s
i Hans?" tanong nito.
He's Han's friend actually. Pag andito si Hans sila lagi ang magkasama. Sasagot
sana ako nang nakita kong papalapit si Russell. Madilim ang mukha nitong nakatin
gin samen ni Yuri. Napatingin si Yuri sa kanya paglapit nito. Lumapit ang tingin
ni Yuri saken parang tinatanong nito kung sino si Russell. Napatingin din ako k
ay Russell kasi nakatingin din ito sa akin parang tinatanong nito kung sino si Y
uri.
" Uhh....Yuri..this is Russell. Russell...this is Yuri...friend siya ni Hans." p
akilala ko sa dalawa.
Tumawa si Yuri. " Friend ako ni Hans? Eh ikaw, ano mo ako?" pabirong sabi nito.
Tumingin sa kanya ng masama si Russell. Unang nag abot ng kamay si Yuri. " Nice
to meet you." nakangiting bati nito.
"Same here." sagot ni Russell pero hindi ito ngumiti. Ako naman ang tiningnan ni
ya ng masama.
Ramdam ko ang tensiyon sa pagitan namin ni Russell. Walang kaalam alam si Yuri.
Buti na lang may tumawag dito.
" Punta muna ako dun." paalam niya. " Magtatagal ba kayo dito? Labas tayo minsan
." sabi nito.
Tumawa ako. " We'll be here for one more day. May pasok na kasi." sagot ko.
"Sayang." nanghihinayang na sabi nito. " Some other time maybe." sabi nito.
Humalik ito saken bago nagpaalam. " Happy New year!" sabi nito. Tumango lang siy
a kay Russell.
Nauna na ako sa mesa. Sumunod si Russell. Ngayon ko lang napansin isang plato la
ng ang dala niya. Puno ito ng pagkain.
" Hindi ka ba kakain?" tanong ko. Nilapag niya sa harap ko ang pagkain. Hindi s
iya sumagot at s at padabog na naupo sa tabi ko.
Tiningnan ko ang pinggan na dala niya. Puno ito ng pagkain. " Hindi ko kayang ub
usin 'to. Share na lang tayo." sabi ko.
" Para sating dalawa talaga yan. Kaya lang nawalan na ako ng gana." makahulugan
g sabi nito.

Parang may ibig siyang sabihin. Pero hindi na lang ako nagsalita. Baka kung san
an pa mapunta ang usapan namin. Nagsimula na akong kumain. Pero, jusko ang sama
na tingin niya saken. May nagawa ba akong masama. Siya pa tong may ganang magali
t.
" Sino ba yung lalaki na yun?" walang kaabog abog niyang tanong.
" Sino?" kunwari di ko alam kung sino ang tinutukoy niya.
"Yun, yung kausap mo kanina." sagot nito.
" Di ba sinabi ko na kanina, nakalimutan mo na. Si Yuri, friend ni Hans." ulit k
o.
Umirap siya. Ayan na naman siya. Pag naiinis siya mahilig siyang mang irap.
" Friend siya ni Hans. Eh ano mo siya." tanong nito.
Ano ko siya? Ano bang gusto niyang palabasin?
" He's just an acquaitance. He's not even my friend." sagot ko.
" Aquaintance lang? Ba't kung makayakap at makahalik sa'yo parang close kayo." m
adiin na sabi nito. "Di mo man lang sinabi kung ano mo ako." puno ng hinanakit n
a sabi nito.
Ampu.Yun ba ang pinagpuputok ng butse nito. Hindi ko siya pinakilala na asawa ko
. Siya pa tong may ganang magsalita ng ganun saken.
"Ganun talaga kami. Hindi lang siya. Lahat ng nakasama ko dati sa trabaho sa pub
lishing ganun sila saken, mapalalaki man o babae. And he has nothing to do with
my personal life." medyo tumaas na yung boses ko.
Hindi ko sinabi na kasama ko ito dati sa photoshoot. Hindi pa niya alam na nagin
g cover ako ng isang issue ng magasin sa publishing. At ayoko nang malaman pa. B
aka kalkalin pa niya ang magasin issue na yun magalit pa siya. Baka hindi niya
magustuhan ang suot ko.
At tama, hindi kami personal na magkakilala ni Yuri so bakit ko siya ipapakilala
. Kahit pa kaibigan siya ni Hans.
"Kahit na. Wala namang masama kung sasabihin mo. If you told him, he shouldn't h
ave asked you out sa harap ko." gigil na sabi nito.
Ganun ba? nainsulto ba siya sa ginawa ni Yuri? O sa ginawa ko?
" Bakit ikaw, alam ba ng babae mo na may asawa ka na? Sinabi mo ba sa kanya? Bak
a naman hindi. Kasi kung bulabugin ka sa pasko ganun ganun na lang. "
Pinaalala ko sa kanya ang pag iwan niya saken nung pasko. Di ba mas nakakinsulto
yun? Para siyang isang aso na isang sutsot lang nakasunod agad. Honestly, I don
't care kung ano man ang dahilan niya. Kasi kung saken nangyari yun, at tinawaga
n ako ni Vince, I won't leave. Kaya kahit pilit ko na intindihin siya hindi ko m
agawa.
" Wala akong babae, ilang beses ko bang sasabihin sa'yo." sabi nito na parang ba
ta ang kausap na paulilt ulit pinag sasabihan.
" Hindi ko alam. Wala na akong alam. Wala naman talaga akong alam. Tanga kasi ak
o eh. " naiiyak na naman ako.

Ayoko na sanang pag usapan ito ngayon pero naiinis talaga ako. Hindi ko matangga
p na ako pa ang pag iisipan niya ng masama.
"Please..." nagmamakawang sabi nito.
" Aakyat na ako. Nawalan na rin ako ng gana." halos takbuhin ko ang hagdan paaky
at. Uniti unting tumulo ang mga luha ko. Pagpasok ko sa kwarto dumapa agad ako s
a kama. Doon ko binuhos ang sama ng loob ko kay Russell. Alam ko may kasalanan d
in ako sa kanya. Ang mga nangyari samen ni Seth ang tinutukoy ko. Pero hindi ako
kagaya niya. Hindi ko mahal si Seth. Siya, alam ko, nararamdaman ko mahal pa ri
n niya ang babaeng yun. At yung ang hindi ko matanggap. Na dalawa kami sa buhay
niya.
Narinig ko na bumukas ang pinto. Sumunod siguro siya saken. Tumabi siya saken a
t niyakap niya ako. " I'm sorry."
Pero hindi ako sumagot. Hindi ko binago ang pwesto ko. Hindi ko rin inalis ang k
amay niya na nakayakap saken. Ayokong lumabas na childish at nagdadrama lang.
"Pwede ba kalimutan muna natin kung ano ang nangyri last christmas." pakiusap ni
to.
Humarap ako sa kanya. Sasabihin ko sana sa kanya na hindi ko ito makakalimutan s
a bawat minuto ng buhay ko. Pero...
" Alam ko nahihirapan ka na. Ako rin hirap na hirap na. Pwede bang kahit ngayong
gabi lang. kalimutan mo muna ang galit mo saken. Pwede mo bang ibigay mo na sak
en ang gabi na to. Wag ka ng magalit. Kahit ngayong gabi lang......please. " nag
mamakawang sabi nito.
Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Nakatingin lang ako sa knya. Paano ko ta
tanggihan ang pakiusap ng isang tulad ni Russell. At mukhang tutulo na rin ang
luha niya anumang oras. Parang pinipiga ng puso ko pag nakikita ko siyang nasasa
ktan. Bakit ganun? Ayoko siyang nakikitang nasasaktan. Ganun ko siya kamahal.
At hindi na ako tumanggi nang halikan niya ako. Namiss ko siya. Sobra. I miss h
is kisses. Almost 1 week din kaming hindi nagkita. Kaya iniisip ko pa lang ang m
ga susunod na araw pagbalik namin sa Pilipinas nalulungkot talaga ako. Iniisip k
o pa lang ang mga araw na hindi ko makakasama si Russell naiiyak na ako.
" I miss you." bulong ni Russell. Hinahaplos nito ang gilid ng beywang ko. Paran
g tinatanya nito kung tututol ba ako sa gusto niyang gawin. Hindi ako sumagot. H
indi ko na kailangang sabihing namimiss ko rin siya. Pinigilan ko lang talaga a
ng sarili ko.
Naramdaman ko ang kamay niya sa kanan kong dibdib. Pumikit ako. Pipigilan ko ba
siya? Papayag ba ako. Ito ba ang tinutukoy niya? Ngayong gabi lang? Hindi na ako
tumanggi nang hubarin niya ang damit ko.
And once again I feel his warmth. The warmth I miss. Hindi ko na pinigilan pa an
g sarili ko. We kissed 'till our lips ached. At parang ayaw pa niyang tumigil.
Hinihingal kami pareho.
" I love you....I love you so much." sabi nito habang hinahaplos niya ang gilid
ng mukha ko.
Bakit naiiyak ako? Dapat matuwa ako narinig ko. Pero bakit nasasaktan ako. Kasi
iniisip ko na hindi lang ang ako ang sinasabihan niya nito? May iba pa? Di pa ba
ako pasalamat at minahal niya ako ganun ba yun?

Sabi nga niya kahit ngayong gabi lang, wag akong mag iisip ng kahit na ano. At y
un ang gagawin ko. Kahit ngayon gabi lang. At ngayon lang ito.
Our bodies moved as one in a familiar rhythm. I never felt so complete each time
we made love. I wanna enjoy this moment with him. Gusto kong isipin na ako lan
g ang mahal niya at wala ng iba.
********************************
January 2....Pasay City
Kalalapag pa lang nang eroplano nang makatanggap si mommy ng tawag galing sa isa
ng friend niya. Dadaanan niya ito. Hindi siya sumabay samen pauwi. Sa bahay san
a kami dederecho.
" I'll just take a cab from here." sabi ko kay Russell. Nakaalis naman na si mom
my so ok lang na lisanin namin ang airport nang magkahiwalay.
Hindi naman ako pwedeng sumabay sa kanya para magpahatid tinutuluyan ko. Para an
o pa ang silbi ng pag alis ko kung malalaman naman niya kung saan ako nakatira.
Baka araw araw din siyang andun pag nagkataon.
"Hindi na ba talaga magbabago ang isip mo? I mean, you don't have to do this." m
alungkot niyang sabi.
Ang pag alis ko at pagtira sa ibang bahay siguro ang tinutukoy niya. Kahit kelan
wala akong pinagsisihan sa desisyon ko. Sa tingin kailngan namin ito pareho.
" I have to. Para satin din naman to. Para makapag isip tayo pareho. Sige una na
ako." paalis na ako nang may maalala ako.
" Sana iwasan mo muna ako kahit na makikita mo ako sa school. Lalo na pag hindi
ako nakatingin at nakita mo na ako, pwede bang ikaw na lang ang umiwas para hind
i muna kita makikita? Pwede mo bang gawin yun para saken?" pakiusap ko sa kanya.
Hindi siya sumagot. Kuyom ang dalawang palad nito.
" Hanggang kelan ko gagawin yun? " halos pabulong na sabi nito.
Hanggang kelan? Hindi ko alam. Hangga't hindi na ako nasasaktan.
" Ikaw ang nakakaalam nun. Kung sa tingin mo pwede mo na akong lapitan. Kung sa
tingin mo hindi na ako masasaktan pag nakikita kita." sagot ko.
Alam na niya ang ibig kong sabihin. Kung kelan marerealize niya na ako lang ang
mahal niya. Na wala ng iba, ako lang. Kung matatagalan pa ito, nasa sa kanya yun
.
" Kung dumating yung time na yun....are you coming back home? " naluluhang tanon
g nito.
Ngumiti ako sa kanya. Hindi ko na napigilan ang mga luha ko.
" I don't know. I hope so." sagot ko. Hindi ko siya inaatay na magsalita ulit. T
uluyan na akong umalis. Sunod sunod ang pagpatak ng aking mga luha.
Am I coming back home after all of these? May uuwian pa ba ako kung sakali?

=========================================================================

Nakalimutan kong magpasalamat. Thank you nga pala sa mga walang sawang nag aaba
ng ng UD. You can say it in a nice way, just like the others. And I really appr
eciate those who expressed their willingness to wait. Without demanding. For the
others na kung maka demand ganun ganun na lang, please, no one has the right t
o demand from me....peace!
Btw, updated na ang chapter 10 ng My Part Time Love. Para pala sa mga nagtatanon
g ng link ng private chapters, yung apat po na link nasa profile ko. Andun lahat
ang link.
Thanks!
Hanggang sa muli...
*_* fujeeko
*******************************************
[61] Chapter 57: Only You
*******************************************

A/N

There is a music video sa gilid. You can check, if you want lang naman. It's Rus
sell's song for Haley. Sana magustuhan niyo...Salamat na marami. Pag maguluhan k
ayo sa chapter na'to. pls PM me. Wag lang kayong magtatanong kung kelan ulit ang
UD at hindi po kayo makakatanggap ng reply.
Hasta la vista baby! :)
Ps. Kalokah ang font ni watty!
=========================================================================

Haley's POV
~~~~~~~~~

Mabilis na duamaan ang araw. Halos dalawang buwan na rin ang lumipas mula nang u
malis ako sa bahay nila Russell. Hindi ko alam kung saan ako pupunta nung time n
a yun. Mabuti na lang naisip ko ang apartment na paupahan ng parents ni Irish na
di kalayuan sa tinitirhan nilang mag asawa. Nalaman ko kasi dati kay Irish na t
umatangap sila ng daily rate. Kahit na kasi andyan sila Irish nakakahiya naman k
ung makikituloy ako sa kanila.

Naisip ko lang nung time na yun, na hindi ako madaling mahahanap ni Russell just
in case na hanapin niya ako. Unlike pag nag stay ako sa hotel o kaya motel posi
bleng mahanap niya agad ako. Kung hahanapin lang naman niya ako. Pero sa tingin
ko hindi siya mag aaksaya ng panahon na gawin ito. Busy kasi siya sa ibang bagay
.
May naisip pa akong puntahan nung time na yun na imposibleng matunton ako ni Rus
sell. Kila Seth. Kaya lang ayokong sanayin din ang sarili ko sa presence niya. S
a pag aasikaso niya saken. Sa pagbibigay niya ng time at atensiyon. Ayoko namang
lumabas na tuwing nasa trouble ako ay siya ang unang una kong naiisip na puntah
an.
" Are you sure hindi ka sasama?" malungkot na tanong ni Jess. Pupunta kasi sila
sa despedida nila Seth. Next week na ang alis nila para sa Europe tour ng banda.
Nalulungkot siya sa nangyari samen ni Russell. Nalaman niya lang ito nung unang
araw ng pasukan. pagbalik namin after ng holiday. Nagpalit ako ng number kaya hi
ndi niya ako nacontact nung New Year. After kasi ng nangyari nung Christmas nagp
alit ako agad ng number dahil ayaw patahimikin ni Russell ang phone ko. Ang tang
ing nakakaalam ng number ko ay si mommy, si Jess, si Irish at si Hans. Hindi nam
an nagtanong si mommy kung bakit ako nagpalit ng number.
Nakaalis na sila Jess pero naiwan pa rin akong nakatayo sa loob ng classroom. Ma
g isa. Nang matauhan na ako napagpasyahan kong umuwi. Sa araw araw na ginawa nan
g Diyos ganito ang routine ko. Nag aalala na nga si Irish. Minsan dinadalaw niya
ako, o kaya dinadalhan niya ako ng ulam. Minsan naweweirduhan ako sa kanya kasi
kakatok ng disoras ng gabi at para icheck kung andun ako o kung tulog na ako.
One time nakatulog ako sa terrace kumatok siya bigla, buti na lang kasi basa na
ako ng ulan di pa ako nagigising. Parang binabantayan niya ako.
Humiga ako saglit. Mamaya na ako gagawa ng homework ko. Naisip ko si Russell. Sa
bi ni Russell hindi ko na daw kailangang gawin ito. Hindi ko na kailangang umali
s. Hindi ko na kailngang lumayo. Magsasama kaming dalawa sa isang bubong na para
ng walang nangyari, ganun ba ang gusto niya? Kung sa knya ok lang na tumira kmi
sa iisang bubong, saken hindi.
Ginagawa ko rin ito para sa sarili ko. Hindi ako makapagisip pag nasa paligid la
ng siya. Hindi ko siya matiis. Gaya ng nangyari sa Spain. Sabi ko sa sarili ko h
indi ako bibigay. Pero anong nangyari, wala. Kinain ko rin ang sinabi ko. Kaya
maigi na'to.
Sanay naman akong mamuhay mag isa. Bago pa dumating si Russell sa buhay ko inde
pendent na ako. Humiwalay na ako sa parents ko when I turned 18. Pero iba pala p
ag nasanay kana rin ng may kasama. Napakalungkot ang nag iisa. Nakakabaliw. I re
mebered those steamy nights that we shared. Ito ang mga pagkakataong gustong gus
to kong umuwi sa kanya. Pero pinigilan ko ang nararamdaman ko.
Natutunan ko ring kausapin ang sarili ko. Kasi wala man lang tumatwag. O kaya ka
hit text man lang. Nakakatulog ako ng tuloy tuloy nang walang nang gigising s
aken sa gabi.

*****************************

The following day............

" Haley.." tawag ni Jess

Tumingin ako sa kanya. Tumingin siya sa labas ng pinto ng classroom. Nagulat ako
kasi nakita ko si Russell na nakatayo sa labas at mukhang inaantay ako.
" Mauna na ako." sabi ni Jess. Bumulong siya bago lumabas. " Magbati na kayo. Ti
ngnan niyo nga mga hitsura niyo. Mukha kayong miserable pareho." umirap ito at l
umabas na.
Lumabas agad ako at nilapitan ko si Russell. Ngayon ko lang siya nakita ng malap
itan. Minsan nakikita ko siya pero sa malayo. At pag nangyari yun ako na ang umi
iwas. Medyo humahaba na ng konti ang buhok nito. Ngumiti siya ng lumapit ako.
" Hey..." sabi nito.
Hindi ako ngumiti sa kanya. Kahit na halos tumalon na ang puso ko sa tuwa kasi n
akita ko siya.
" Anong kailangan mo?" tanong ko. Alam ko naman na hindi niya ako pupuntahan kun
g hindi importante. Yung kasi ang usapan namin.
Nawala ang ngiti sa mga labi niya. Yumuko siya saglit.
" Anniversary celebration nina mommy at daddy tonight. I need you to be there."
Kaya pala. Hindi ko kasi alam ang date ng anniversary ng parents niya. Ngayon pa
la yun. Hmnn...
" Sige. I'll be there. Sususnod na lang ako. May gagawin pa kasi kami nila Irish
. " sagot ko.
" I'll wait." sagot nito.
" Baka matagalan ako. Sususunod talaga ako." baka iniisip niya na hindi ako pupu
nta.
" Ok lang. Hindi pwedeng hindi tayo sabay ng dadating." sabi nito.
Kaya pala gusto nya akong antayin.
Tumango ako. "Sige antayin mo na lang ako dito." sabi ko.
Pumasok na ako sa loob. Sumunod ito sa akin sa loob ng room. Lumingon ako sa kny
a.
" Dito na ako sa loob mag aantay para maka upo ako." sagot nito.
Hindi ako kumibo. Nakatingin samin si Irish. Alam kasi niya ang nangyari. Hindi
na rin siya nagsalita. Nakatingin lang din sina Dana at Ck sa aming dalawa. Nawe
weirduhan siguro sila at hindi kami nag uusap. Wala silang alam. May presentatio
n kami bukas kaya ngayon kmi gagawa ng visual aids.
Pakiramdam ko nakatitig siya saken sa buong oras na gumagawa kami ng project. At
nang matapos ang gawain namin, kinuha niya agad ang mga gamit ko at nauna na sa
labas ng pinto matapos magpaalam sa mga kaklase ko. Nakangiti si Irish at umiil
ing habang nakatingin samen.
"Magbati na kayo. Ako ang nahihirapan sa inyo eh." sabi nito.

Ngumiti lang ako. " Una na kami." sabi ko.

Sumunod ako kay Russell sa parking lot.
" Marami bang bisita sila mommy?" tanong ko. Baka kasi kailangan ko pang magbih
is.
" Medyo. Uwi muna tayo sa bahay magbibihis din ako." sabi nito.
Nag isip ako. Sige na nga. Kesa naman sa apartment pa ako dadaan. Malaman pa niy
a kung saan ako nakatira.
Tahimik kami sa byahe. Patingin tingin siya sa side ko. Ako naman derecho lang a
ng tingin. Minsan sa labas ako nakatingin. Hindi ako kahit isang beses tumingin
sa side nya. Hindi ko na inanatay na pagbuksan ako ng pinto pagdating namin sa g
arahe. Nauna na ako sa main door tutal may susi naman ako.
Nagshower lang ako saglit. Paglabas kong CR nakita ko si Russell na nakaabang sa
labas ng banyo at mukhang maliligo rin siya. Nakatapi lang kasi siya ng towel
at walang suot na shirt. Parang gusto kong haplusin ang katawan niya pero pinipi
gilan ko ang sarili ko. Namiss ko ang pakiramdam kung paano mayakap ng malapad n
a didbdib na yun. Nagkatitigan kami saglit pero ako rin ang unang nagbaba ng tin
gin.
Mabilis akong nagbihis. Isang simple at sexy na white dress ang napili kong isuo
t. Malalim ang neckline nito at manipis ang strap. Hindi naman ito masyadong mai
ksi. Natigilan si Russell paglabas sa banyo nang makita ako. God eto na naman ka
mi. He is so painfully handsome lalo na pag ganyang basa at magulo ang buhok niy
a. Hindi ko siya matagalan na pagmasdan.
" Sa labas na lang kita sa aantayin." sabi ko at nagmamadali akong umalis.
Baka hindi ko na rin mapigilan ang sarili ko. Hindi ko makakaila na miss na miss
ko na siya. Lahat sa kanya namimiss ko. Baka pag hinawakan niya ako hindi ko ma
pigilan ang sarili ko.
Dumerecho agad ako sa garahe. Ilang saglit pa ay sumunod na rin siya. Naka long
sleeves siya ng gray at black na pants. Nag shave na siya. Ang sarap niya pagmas
adan. Ang gwapo niya talaga. Ngumiti siya ng makita niya na nakatitig ako sa kan
ya. Lumapit siya saken at pinisil ako sa baba.
" Let's go." sabi nito.
Para akong tanga. Sumunod agad ako sa kanya muntik pa akong madapa. Narinig ko a
ng mahinang tawa niya bago niya isara ang pinto ng kotse sa side ko.
Marami rami na rin ang mga bisita pagdating namin. Pinagbukasan niya ako pinto
at inakbayan niya ako papasok sa bahay. Natanaw namin agad ang mga parents ni Ru
ssell. Napakaganda pa rin ng mommy niya. Mapagkakamalan mo pa ring nasa early fo
rties ito. Ganun din ang papa niya. Sinalubong kami ng mommy niya nung makita ka
mi.
" Happy Anniversary po." bati ko sa kanilang sabay halik sa kanila.
Pinagmasdan ako saglit ng mommy ni Russell at ngumiti ito.
"Iha namiss kita. Busy ka daw sabi ni Russell kaya di kita mainvite dito every w
eekend." sabi nito.

Tumingin ako kay Russell. Naguilty naman ako.

" Opo. Madalas po akong wla sa bahay pag weekend. Marami po kaming mga projects.
" sagot ko. Napatingin saken si Russell.
"Pwede ka na ba this weekend? Magluto tayo ng bago kong natutunan na recipe onli
ne. Naiinip kasi ako dito sa bahay half day na alng akong pinapasok ng daddy mo.
" reklamo nito.
Sa weekend. Valentine's day na yun.
"May date ba kayo ni Russell? May out of town plans ba kayo?" nakangiting tanong
nito.
Natigilan ksi ako kaya inisip nito na may other plans kami.
" Hindi ko pa po alam. Tawawagan ko na lang po kayo." sagot ko.
" Ok lang kung may lakad kayo, wag mo akong intindihin. Naglalambing lang naman
ako. Maigi yun para magkaroon naman kayo ng time sa isa't isa." sagot naman nito
.
Nagkatinginan kami ni Russell. Kahit siya hindi rin niya alam ang isasagot niya.
Palibhasa walang kaalam alam ang mga pamilya namin sa mga nangyayari.
" Kain lang kami mom." sabi ni Russell. Para siguro hindi na makaabot pa ang usa
pan kung saan.
Kumuha kami ng mesa na for 4 persons.
" Ikukuha lang kita ng food." paalam ni Russell.
Pagdating ni Russell puno ng food ang plate na dala niya. Puro paborito ko, mga
seafood.
Nagsimula na siyang kumain pero hindi ko pa rin ginagalaw ang pagkain ko.
" Hindi mo ba gusto yung food?" Tanong nito.
" Hindi pa kasi ako nagugutom." sagot ko.
" Past 7pm na, hindi ka pa gutom? Kaya ka nangangayayat eh."
Nangangayayat? Yan din ang sinasabi ni jess at ni Irish. Pumapayat daw ako.
Kumain na rin ako para tigilan na niya ako. Maya maya sinalinan niya ng wine ang
glass ko. Pinuno niya ang baso ko. Binilisan ko na rin ang pagsubo. Pero hindi
ko naubos ang nasa pinggan ko. Tinungga ko lahat ang wine na sinalin ni Russell
sa baso ko. Napangiwi ako sa magkahalong pait at tamis na lasa ng wine. Pinuno
niya ulit ang baso mapatos kong masaid ang laman. Napatingin ako sa kanya.Balak
ba niya akong lasingin?
Tumingin ako sa relo ko. Past 9pm na. Marami pa rin silang mga bisita.
"Last na'to ayoko na. Aakyat na ako." sabi ko.
Tinungga ko na parang tubig ang wine at nagpaalam na ako sa kanya para umakyat.
Gusto ko ng magpahinga. May pasok pa ksi ako bukas ng maaga. Isasara ko sana ang
pinto ng balcony kasi dinig ko ang tugtog sa loob ng kwarto nang maramdaman ko
ang malamig na simoy ng hangin. Lumabas ako sa balcony at sumilip sa baba. Mukha

ng walang balak umuwi ng maaga ang mga bisita ng parents ni Russell. Mukhang nag
sisimula pa lang ang gabi.
Madyo nagulat ako ng may yumakap saken mula sa likuran. Humigpit ang yakap niya.
Nanatili ako sa ganoong ayos. Wala akong reaksyon.
" Please, bumalik ka na sa bahay. Ako na lang ang aalis kung ayaw mo akong makas
ama. Hindi ako mapakali iisipin ko pa lang na sa ibang bahay ka nakatira, Umuwi
ka na sa bahay please...." nagmamakaawang sabi nito.
Sa totoo lang nahihirapan na rin ako. Pinapagod ko ang sarili ko araw araw sa mg
a assignments at projects ko sa school para makatulog ako agad sa gabi. I kept
myself busy para hindi ko siya maalala. Kahit na sa bawat araw na lumilipas lalo
ko siyang namimiss.
" Wag mo na akong intindihin ok lang ako." sagot ko.
Iniharap niya ako sa kanya. " You're ok? Well, I'm not." puno ng hinanakit na sa
bi nito.
Iniisip niya marahil na ok lang saken ang set up na ganito.
" I could barely sleep at night pag naiisip kita. Evrytime at look at every corn
er of our room nakikita kita. I miss you so much. Bumalik ka na please." kulang
na lang lumuhod siya nung sinabi niya ito.
Hindi ako makasagot. Hindi kasi ganun kadali. I have my own issues as well.
Hinawakan niya ako sa mukha. " I love you so much.." pabulong na sabi nito.
Hinawakan ko ang kamay niya na nakahawak sa mukha ko. " I know." ngumiti ako sa
kanya. " Pero selfish ako Russell. Gusto ko ako lang." pabiro kong sabi.
Tumawa siya at hinalikan niya ako sa lips. "It's always been you baby. Only you.
No one else." puno ng emosyong sagot nito.
Natigilan ako sa narinig ko. Tama ba ito. Tatalon na ba ako sa tuwa? Ako lang. W
ala ng iba.
" I asked you before.....if you still...... love her. You said you don't know...
.." nag aalangan kong tanong.
Baka hindi ko na naman magustuhan ang sagot niya. Hindi niya ako pinatapos sa ta
nong ko.
" Because I really don't know. There was so much going on and I couldn't think s
traight. I still care for her and I think that made me confused. But I don't lov
e her anymore. I've known it for quite some. I've known it long enough before I
even realized it. " derechong sagot nito.
Naluluha ako. Sobrang saya ko. Yan lang naman ang gusto kong marinig sa kanya. W
ala naman akong hiningi sa kanya na kahit na ano. Pero matagal na niyang alam an
g sagot sa tanong ko. Bakit ngayon lang niya sinabi?
" Hindi mo man lang ako hinanap." di ko na napigilan ang lumuha.
Tumawa siya at niyakap ako. " Why should I?" sabi nito.
Napatigil ako sa pag iyak. Bakit niya ako hahanapin? Tinulak ko nga siya.

" Ang sama mo naman! Sinasabi ko na nga ba inuuto mo na naman ako eh." napaiyak
ako sa sama ng loob.
Nangingiti sya habang nakatingin saken. May gana pa siyang ngumiti. Pinunasan ni
ya ang mga luha ko.
" Bakit kita hindi hinanap? Eh alam ko naman kung saan ka nakatira." sagot nito.
Bahagya nitong pinisil ang pisngi ko.
" Ano?!" gulat kong tanong. "Paano mo nalaman?"
Tumawa siya.
" Tinawagan ako ni Irish." sagot nito. " Wag kang magalit sa kanya. Naawa na kas
i yung tao saken ksi tinawagan ko siya nung Christmas hinahanap kita. Diba nasa
bakasyon siya. Tinawagan niya yung mom niya ksi naisip niya na baka dun ka daw
tumuloy. Tapos yun nung maconfirm niya na ikaw nga yung kumuha ng isang unit, ti
nawagan niya agad ako. Sabi niya wag ko daw sabihin baka magalit ka."
Hindi ako makapaniwala.
" Matagal mo ng alam?"
" Yep. Actually, I was there every night, by your window. I stayed there 'till y
ou put your lights out. Minsan naman pag late na at bukas pa yung ilaw mo I aske
d Irish to check why you're still up. One time I saw you by the balcony na naka
upo. It rained pero hindi ka pa rin umaalis nakaupo ka lang dun. Kaya I asked Ir
ish to check on you. Yun pala nakatulog ka at hindi mo namalayan umuulan na pala
at basa ka na."
" I owe this girl a lot. Hindi ko alam kung papano ako magpapasalamat sa kanya.
At nagtiwala siya saken, she believed in me that I could fix this. Kahit hindi p
a niya alam ang mga pangyayari."
Kaya pala sabi ko parang binabantayan ako ni Irish lagi. Nung kinatok niya ako n
a nakatulog ako at basang basa ako ng ulan nagduda na ako noon. Two blocks kasi
from my place yung bahay nilang mag asawa. Kaya imposibleng napadaan lang siya.
" I was calling you every morning, I just wanted to hear your voice. At pag sin
asagot mo na binababa ko na. Ayaw din kasing ipasabi ni irish na binigay niya sa
ken yung new number mo. I had to get a new number also para tawagan ka."
Siya pala yung sumisira ng araw ko tuwing umaga. Yung tawag na tawag pero hindi
sumasagot.
" Even sa school, pinagmamasdan kita sa malayo. Gaya ng sabi mo, iniwasan kita.
Hindi kita nilapitan kahit gustong gusto kong gawin. Nakita ko kayo ni Vince da
lawang beses na magkasama. Sumama ang loob ko sa'yo nun ksi nakita kong inakbaya
n ka niya tapos hindi ka man lang tumanggi." puno ng hinanakit ang tono nito.
Nakita niya pala kmi ni Vince nung time na yun. Sinadya talaga akong puntahan ni
Vince. Nalaman niya kasi kay Nico na hindi daw ako umuuwi sa bhay namin ni Russ
ell Sinabi daw ito ni Nico sa kanya. Naisip ko si Seth. Siya siguro ang nagkwen
to kay Nico kasi bestfriend niya ito. Nagtataka nga ako kung paano nalaman ni S
eth. Tinanong ko si Irish, hindi naman daw niya sinabi. Concern lang saken si Vi
nce. I really cried nung tinanong niya ako. Ewan ko ba, kaya inakbayan niya ako
nung time na yun. Hindi ko na rin sinabi kay Vince yung detail pero alam niya n
a Russell and I are going through a rough time. Pero hindi ko sinabi ito kay Rus
sell. Nanahimik na lang ako.

" Hinayaan lang kita. Dapat dati pa ako susulpot sa tinitirhan mo. Pero sabi ko
sa sarili ko, ikaw naman ang bibiyan ko ng time. "
" Siguro naman I've given you enough time to think. So please, come home with me
..." pakiusap nito.
Nakatitig ako sa mukha niya. Para siyang bata na nagmamakaawa. Pagbibigyan ko ba
siya. Patatawarin ko na ba siya. Actually, matagal ko na siyang pinatawad, siya
na lang talaga ang inaantay kong gumawa ng move.
Ngumiti ako. Hindi ko na siya kayang tiisin pa. " Pag iisipan ko muna." umirap a
ko.
Nagliwanag ang mukha niya. Sa sagot ko pa lang alam na niya kung ano ang desissy
on ko. Niyakap niya ako.
" O sige ok lang kung ayaw mo. Ako na lang lilipat dun sa tinitirhan mo." nakang
iting sabi nito.
Tinulak ko siya ng konti.
" Ayoko nga. Kaya nga ako umalis di ba. Tsaka may itatanong pa ako sa'yo hindi p
a tayo tapos."
" Ano?" sabi nito at yumakap ulit siya saken.
Bumwelo muna ako. Tumingin ako ng derecho sa mga mata niya. gusto kong makita ku
ng ano ang expression ng mukha niya.
" Nagkikita..... pa ba kayo?" tanong ko.
Ngumiti siya.
" Hmnnn...The last time was nung pagbalik natin from Spain. I had to check her."
Agad agad? Pag uwi pinuntahan niya agad? Pero hindi ko na tinanong. Sapat na sak
en ang pagsasabi niya ng totoo.
"After that?" tanong ko ulit.
Gusto kong malaman kung nagkikita pa rin sila the whole time na hindi ako umuwi
sa bahay. At mapapatay ko siya. Wehh?
" After that, wala na. I havent seen her since then. I told her that was the las
t time I had to see her." derechong sagot nito.
Tumingin ako ng derecho sa kanya. Kilala ko na rin si Russell. Prangka rin siyan
g tao at malalaman mo kung may tinatago at nagsisinungaling. Gaya dati. Pero nga
yon he answered my questions directly and as honest as I thought. Sinagot niya i
to ng derecho at walang kurap.
" Why?" tanong ko.
Kumunot ang noo nito. Gusto kong malamn kung bakit. Dahil ba ayaw na niya itong
makita? O ginagawa lang niya ito kasi umiiwas siya na baka makarating saken.
" Do I have to answer that? I don't have any reason to see her again. Sa tingin
ko tapos na ang problema ko sa kanya. And I think its time I have to deal with m
y own. "

Hinawakan niya ako sa baba. Pinisil niya ito ng bahagya.

" I'm really sorry. I was so busy with other things nawalan tuloy ako ng oras s
a'yo. Gusto kong bumawi. Will you give me another chance?"
Hindi ako agad nakasagot.
"Please, one last chance?" nagmamakaawa ito.
One last chance. Kahit naman hindi last chance, I will still give him a chance.
Ganun ko siya kamahal.
"Please?" ulit nito.
Nainip siya siguro sa isasagot ko. Ngumiti ako. At tumango na lang ako. Speechle
ss ako. I was so happy. Akala ko matatagalan pa bago makapag decide si Ruusell.
Kung mahal pa rin niya ang babaeng yun. Sabi ko sarili ko, kahit na sabihin niya
saken na mahal pa rin niya ito, ok na saken, basta sasabihin niya rin saken na
mas mahal naman niya ako. Ganun ko siya kamahal. Kahit ganun lang papayag na ko
. Ayoko siyang mawala. Baliw na siguro talaga ako.
"Thank you" sabi nito at niyakap niya ako ng mahigpit.
Aaminin ko sa sarili ko na panahong umalis ako sa bahay hindi maalis sa puso at
isip ko ang mangamba. Pa'no kung marealize ni Russell na mahal pa rin niya ang b
abaeng yun at hindi na niya ako balikan. Kaya papalampasin ko pa ba ang pagkakat
aong ito.
"Hey hindi ako makahinga. " tinulak ko siya ng marahan. Pero hindi niya ako bini
tawan.
" Lagi kang hinahanap saken ni mommy. Nauubusan na ko ng dahilan. Napapadalas an
g uwi ko dun kasi wala akong makausap sa bahay. Pag sa condo naman ako umuwi ga
nun din. "
Nagulat ako at binuhat niya ako.
" Hindi ako papayag na hindi ka bumalik. Gagawin ko ang lahat wag mo lang akong
iwan ulit."
Natatawa ako. " Teka ibaba mo nga ako. Saan mo ba ako dadalhin?"
Binaba niya ako sa kama. "Dito lang tayo." ngumiti ito ng nakakaloko.
" Dapat siguro magseryoso na tayo." sabi nito.
"Magseryoso saan? " tanong ko.
" Mas maganda siguro kung magkakaroon na tayo ng Little Haley." makahulugang sa
bi nito.
Eto na naman kami.
" Bakit Little Haley, ayaw mo ba ng Little Russell." natatawa kong sabi. Madalas
kasi pag lalaki gusto nilang anak, lalo na pag panganay, lalaki.
Tumawa siya. " Parang mas gusto ko ng Little Haley. Natakot kasi ako nung iwan m
o ako eh. Naisip ko na pag iniwan mo ulit ako, pag baby girl ang anak natin, I'm
sure kamukha mo ito. At least kahit papano parang lagi kitang nakikita."

Nakakatawa siya. Hindi ko na siya iiwan ulit. Basta wag na niyang uulitin yung g
inawa niya. Kasi baka hiwalayan ko na siya sa susunod. At alam niya yun. Napag u
sapan na namin dati ito. He can fool me once, but he can longer fool me twice. F
amiliar ba?
" Eh bakit kailangan nating magseryoso? Anong connection nun?" tanong ko dun sa
unang sinabi niya.
" Magseseryoso na tayo sa pag gawa ng Little Haley. Tulog ka kasi ng tulog eh."
inirapan niya ako.
" Ako tulog ng tulog? Wala nga akong maayos na dati tulog gabi gabi. Maigi pa nu
ng umalis ako tuloy tuloy yung tulog ko." asar ko rin sa kanya.
Dumagan siya saken. " Ganun ba? Masarap yung tulog mo gabi gabi pag di mo ako ka
sama?" sinimulan niay akong halikan sa leeg.
" Oo bakit? At hindi na ako napupuyat." natatawa kong sabi kasi nakikiliti ako.
" Ah ganun ha! Sige tingnan ko lang kung makatulog ka ngayong gabi."banta nito.
Napasigaw ako nang bigla niyang hubarin ang dress ko. Masaya ako at bumalik na u
lit kami sa dati. Na pag kami ang magkasama parang kami lang ang taong sa mundo
, wala ng iba. Handa na ulit ako sa anumang dumating na pagsubok sa buhay namin
ni Russell. At handa na naman akong magpuyat gabi gabi. ^__^
======================================================================
Ending na ba ito? What do you think? Ay hindi mo alam kung ending na ang isang
chapter o hindi pa? Kawawa ka naman...;)
Hanggang sa muli...
*_* fujeeko
*******************************************
[62] Chapter 58: Valentine
*******************************************

A/N
FYI...Kirsten pic on the right side. *__*
PS. This is not edited yet. I have to post it bago pa ako mawalan ng connection.
Globe has been so annoying lately. Enjoy the weekend guys! Thank you for droppi
ng by!
And I dedicate this to tantananan......@CheyMI2! I think she helped me fixed the
watty issue. I followed you instructions. Thank you so much! I really appreciat
e it!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Haley's POV

"Ayyy nakakainggit naman sila. Ang daming natanggap na roses at chocolates." hi

mutok ni Dana.
Nakatingin siya sa hawak namin ni Jess na mga stems ng roses at bars and boxes n
g chocolates. Roses come in 3, yung iba naman 1 stem lang.
Hindi namin alam kung kanino galing ang iba. Yung ibang makakapal ang mukha, sil
a talaga ang nag aabot ng personal. To think na alam naman ng iba na may asawa n
a ako at si Jess ay buntis na. O di ba, may asim pa rin kaming magbestfriend.
Ganito kasi dito pag Valentines day. Pwede kang magbigay ng card, flowers or cho
colates sa mga taong malalapit sa puso mo. Yung iba naman sa mga crushes nila it
o ginagawa o kaya sa mga nililigawan.
" Gusto mo ba? Iyo na 'tong iba. " alok ko sa mga chocolates. Hindi rin kasi ako
mahilig dito. Hindi nga ako makaubos ng isang bar.
" Hindi ba nakakahiya naman?" pakipot pang sabi ni Dana.
Ngumiti ako. " Ok lang yun. Hindi naman ako mahilig dito eh." sabi ko. Inabot ko
sa kanya ang ilang bar ng chocolates.
" Ako rin penge." sumingit si Irish. Binigyan ko rin ng ilang piraso.
Lumapit si Jess."Una na ako." sabi nito.
Napansin ko na wala na itong dalang mga bulaklak.
"Nasaan yung mga flowers mo." tanong ko.
" Binigay ko kay Ck, sabi ko ibigay sa crush niya. Nahihilo ako sa amoy eh." sab
i nito.
Oo nga pla. Nasa stage pa ng paglilihi si Jess. Napatingin sila lahat sa pinto n
g room.
" Ay kanino niya kaya niya ibibigay yan." sabi ng isa naming classmate.
Sinong tinutukoy nila.
" Ang swerte naman ng girl na yan." sabi pa ng isa.
Tumingin ako sa pinto.
Si Seth. May dalang isang bouquet ng iroses na iba't ibang kulay. Nakatingin siy
a saken. Nagkatinginan kami ni Jess. Napailing ito.
"Alis na ako." sabi nito. " Looks like you're in trouble again my friend." bulon
g nito.
Nasabi ko na kasi sa kanya ang tungkol kay Seth. Na nagsabi ito saken tungkol sa
feelings niya. Pero hindi ko sinabi yung nangyari nung naghabulan kami sa hagda
n. Nahihiya pa rin ako kay Jess. Sabi ko nag usap na kami ni Seth na hwag na niy
ang ibrought up pa ulit ito. Kaya siguro nasabi niya na I'm in trouble again ka
si ito na naman siya. Pero hindi naman siguro. Baka ngayon lang kasi may okasyon

naman.
Nag alisan na rin ang iba naming classmates. Bukod sa mga kagrupo ko sa report n
amin para bukas. Yung mga iba sadyang nagpaiwan para malaman kung kanino ibibiga
y ni Seth ang bouquet. At lumapit siya saken.
" For you." sabi nito at iniabot saken ang bouquet.
"Awwww!!" parang sabay sabay pa na sabi ng natitirang mga kaluluwa sa classroom.
Parang gusto kong manliit. Kung naging ordinaryong lalaki lang si Seth gaya nung
mga iba na nagbigay saken ng roses at chocolates okay lang. Pero sa gaya ni Set
h na isang celebrity at alam pa ng lahat ng tao sa room na may asawa na ako, nak
akailang. Parang hindi magandang tingnan lalo na't magkaklase pa kami.
" Halika na nga." tila naiinis na sabi ng isa kong kaklase na babae.
" Akala ko pa naman saken niya ibibigay." sabi pa ng isa. Hindi ko alam kung ser
yoso ito o nagbibiro lang. Deadma na lang ako sa mga reaksyon nila.
Kinuha ko ito. " Thanks." ngumiti ako sa kanya.
Ngumiti rin siya. " Pwede ba kitang makausap?" sabi nito.
Napatingin ako sa paligid. Alam ko kahit busy ang ilan ay bukas ang mga tenga ni
la sa chika.
" Sige." sabi ko at nauna ako sa labas ng room. Iniwan ko muna ang bouquet sa is
ang upuan.
May open na vacant room sa tabi sa malapit sa hagdan hindi naman kalayuan sa roo
m namin. Humila ako ng isang upuan at pumwesto ako sa gilid ng pinto. Ayokong sa
loob mismo ng room at baka magkaroon pa ng issue pag may makakita samen. Umupo
rin siya sa tabi.
" We're leaving tomorrow." simula nito.
Bukas na agad. Parang ang bilis naman. Pero hindi ko na ito sinabi. Hindi ko a
lam pero nakaramdam ako ng bahagyang lugkot.
" Good luck." yun lang ang nasabi ko at ngumiti ako ng pilit.
Malungkot na ngumiti ito. "Thanks."
Tumahimik ulit kami.
" Siguro ang balik na namin next school year na." sabi nito. " I may not...see y
ou again." sabi nito.
Tama siya. Kasi last year ko na dito. Gagradute na kami sa March. Unless na lang
ipakulam niya ako at magkasakit ako at hindi ko matapos ang mga requirements ko
para mag repeat ako next year.
" Hindi naman siguro. Hindi man tayo magkita ulit dito sa school. Malay mo kahit
saan, you know, small world di ba?" sagot ko.
Tumawa siya. " Oo nga."
Tumahimik ulit ako.

" When I found you, I thought hindi na ulit mangyayari ito. Na lalayo ulit ako.
That I won't see you again...."
Hindi ko na siya pinatapos pang magsalita. " Seth, I think this is for the best.
Lahat ng nangyayari may dahilan. "
" Alam ko." sabat din niya. " I know that there was also a good reason when I fo
und you again. I may not know it yet. But who knows." makahulugang sabi nito.
Umiling ako. " Seth, hindi mo ba nakikita. Ito ang tlagang mangyayari. It's bett
er this way. I will be honest to you. I like you. But as a friend. More than tha
t, I don't think so."
Lumungkot ang mukha niya. Yumuko ito. Tumahimik ulit kami ng ilang minuto bago u
lit siya nagsalita.
" May itatanong ako?" sabi nito.
Hindi ako sumagot pero tumingin ako sa kanya.
" Kung sakali ba na, wala ka pang asawa at nagkita tayo ulit, magugustuhan mo ka
ya ako. Do you think there is a chance......" hindi niya maituloy tuloy ang sasa
bihin niya.
Ngumiti ako.
" Seth kung iba ang sitwasyon, syempre hindi tayo ganito. At hindi ka mahirap ma
halin. Kung wala akong asawa o boyfriend, why not? But I'm married. And I love m
y husband so much." sagot ko.
Napayuko siya sa huling sinabi ko. Hinawakan ko siya sa kamay.
" Look at me." sabi ko. " Nag usap na tayo di ba? Don't tell me mali ang desisyo
n ko na hayaan kang lumapit saken. We had an agreemnent right. That you'll forge
t about it."
Tumango siya pero nakayuko pa rin. Hindi man lang siya tumingin saken.
" But I just...can't. I'm sorry. " garalgal ang boses nito.
Oh please! Ayokong makarinig ng ganyang boses. Hwag kang umiyak. Hindi ko na ala
m kung ano ang gagawin ko sa taong to. Is it still my responsibility kung ano an
g mangyayari sa kanya afterwards. Hindi na di ba. Malaki na siya. Bakit naman ak
o. Yung nangayri saken nung gabing inuwi ako ni Russell sa condo niya, wala ako
ng sinisisi. Pasalamat pa nga ako at si Russell ang nakakita saken. Kung rapist
pala o kaya serial killer eh wala na ako ngayon. Hindi ko naman sinisi si Vince
sa nangyari. Desisyon ko yun. Ginusto kong magpakalasing nung gabing yun.
Hindi naman siguro siya magpapakamatay. Pero anong gagawin ko sa kanya ngayon. H
indi ako marunong magcomfort ng lalaki. Magbigay ng aliw kaya ko pa. charing lan
g.
" Hey...."sabi ko at pinisil ko ang kamay niya.
Nakayuko pa rin siya. " I'm fine. Don't worry." he said in a steady voice. Nakah
inga ako ng maluwag. Kahit papano ok na siguro ang pakiramdam niya.
Maya maya may kinuha ito sa bulsa ng jacket niya. " Here, take this." may inabot
siya saken.

Nung tiningnan ko ito, 4 na concert tickets.

"We'll be in Madrid by last week of March. In case magbakasyon ka sa Spain, you
can invite some of your friends." sabi nito.
Kinuha ko ang mga concert tickets. Kahit alam kong hindi ko magagamit ito. Kasi
Russell and I are going to Prague. Para gamitin ang regalo ng parents niya samen
for summer vacation. Hindi ko na ito sinabi sa kanya.
" Our first stop is Paris when we leave tomorrow. We'll stay there for a month."
dagdag pa nito.
Ngumiti ako. Bakit niya sinasabi saken ang mga bagay na'to.
" I'll see you again. I promise that. Unless na lang na pagtaguan mo ako." pabir
ong sabi nito.
Natawa ako. " Why would I do that?" tanong ko.
" Ewan ko sa'yo." sabi nito. Natawa rin siya sa sinabi niya.
Maya maya tumayo na siya. " I don't wanna hold you off. I'm sure my lakad ka." M
ay date kami ni Russell. Yun siguro ang ibig niyang sabihin. Pero hindi ko sigur
ado kasi may gagawin ata siya ngayon.
Tumayo na rin ako. Maya maya may inabot siya saken. Isang business card.
" Just in case you need it." sabi nito. In case I need it. Umaasa ba siya na I w
ill run to him again pag nagka problema ulit kami ni Russell.
" Sabi ko naman sa'yo, pag may problema ka, just let me know. And I'll come runn
ing." malungkot na sabi nito.
I can't explain pero sa sinabi niya parang gustong tumulo ng mga luha ko pero pi
nipigilan ko lang. Kahit sa huling pagkakataon nasasaktan pa rin siya. Magpapasa
lamat ba ako sa kanya. Magpapasalamat ba ako na may matatakbuhan ako tuwing may
problema ako kahit na alam ko na afterwards masasaktan pa rin siya. Dahil hindi
ko siya pwedeng mahalin. Hindi pwede.
Isang tipid na ngiti ang binigay ko sa kanya. " Thank you. Sa lahat lahat. If I'
ll have the chance to be in Spain this summer I'll see you."
Hindi ko alam kung ba't ko sinabi yun. Hindi naman ako ngpromise sa kanya. Sabi
ko lang nman pag my chance ako.
Nagliwanag ang mukha nito. " Ok. see you then." maya maya tumingin siya sa relo
niya. " I gotta go." sabi nito.
Lumapit siya saken. Hinawakan ako sa mukha. $het anong binabalak nito. Hinaplos
nito ang gilid ng pisngi ko. Hinalikan niya ako sa gilid ng lips ko. Napapikit a
ko.
" Take care. See you soon." makahulugang sabi nito. At nagmamadali na siyang uma
lis.
Napahawak ako sa part na hinalikan niya. Bakit hindi ako tumanggi. Bakit hindi k
o siya tinulak. Marahil dahil posibleng ito ang huli naming pagkikita.
Napatingin ako sa hawak ko na concert tickets at business card. Sa totoo lang na
lulungkot ako kasi hindi ko naman ito magagamit. Hindi ko na kailnagan ang mga i

to. Kailnagan kong gawin ito. Para na rin sa knya. Para saken. Para makalimutan
na niya ako. Para makalimutan ko na rin siya. Itatapon ko na sana ang mga ito ng
....
" I was looking for you..." $het si Russell. May hawak ito na isang boquet na r
oses. Mas malaki sa dala ni Seth. May box pa itong kasama. Pasimple kong itinago
sa likod ko ang mga hawak ko.
Lumapit siya saken at hinalikan ako. " What are you doing here?" tanong nito. "
Andun sila Irish sa isang room. Hinanap kita sabi niya hindi daw niya alam."
Muntik na niya kaming abutan ni Seth. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Ni
lagay ko muna sa bulsa sa likod ng pants ko ang ticket at business card ni Seth.
Inabot ko ang mga bingay niya.
" Thanks. Uh, may binalikan kasi ako. Nawawala kasi yung isa kong notebook. Akal
a ko naiwan ko dito. Let's go." naglakad na ako palabas ng classroom ng inawat n
iya ako.
Nakangiti ito. " Dito muna tayo. Maraming tao dun eh." sabi nito. " Baka malate
kasi ako mamaya. May party na hinanda si coach. Gusto nga kitang isama pero for
boys only lang daw. Hindi naman ako gagabihin eh." mahabang paliwanag nito.
" Ano? Bakit naman ngayon pa?" parang nananadya naman ang pagkakataon. First Val
entines namin ito ni Russell. Hindi na nga maganda ang First Christmas at New ye
ar namin eh.
Natawa siya. " Pareho kayo ng reaksyon ni Jess. Ganyan din ang sabi niya .Hindi
nga alam ni Ambrose kung paano niya ito susuyuin. Nakita ko umiiyak sa parking."
Sensitive si Jess nitong mga nakaraang araw. Mabilis magalit at madaling umiyak.
Ganun siguro pag naglilihi.
" Wait for me ha." malambing na sabi nito.
Natawa na lng ako. " At saan pa kaya ako pwedeng pumunta?" pabiro kong tanong.
Umirap ito. " Malay ko ba kung may date ka." nag aasar na sabi nito.
" Oo may date ako, bakit masama?" gumanti ako ng pang aasar.
Natigilan ito. Sumeryoso yung mukha niya. " Sino?" tanong ito.
Tumawa ako. " Seryoso ka ba? Naniwala ka naman. Sa tingin mo kanino pa ba ako ma
kiipag date. Silly." pinisil ko ang ilong niya.
Niyakap niya ako. " Dapat lang." sabi nito.
Nakatitig siya sa mukha. Tinakpan ko ang mukha niya ng kamay ko. " Tumigil ka Ru
ssell ayoko ng mga tingin mo na ganyan ha." natatawa kong sabi.
Para kasing may binabalak ito na hindi maganda. Parang nakikita ko ang kulay ng
utak niya. Nagkukulay berde.
Tumingin siya saken ng nakakaloko. " Why not. This is a vacant room." tukso nito
.
" NO!" madiin kong sabi. Pasimple akong umatras palayo sa kanya. Baliw ba siya.
Eh kung may makakita samen. Tsaka nakapants kaya ako. Buti kong nakapalda ako ma
dali lang. Wahh! Anubayan! Takte talaga tong lalaki na to.

Sumilip siya sa labas. Lumapit ito saken at marahan akong hinila papasok sa loo
b ng vacant room. Sa isang tagong bahagi ng room na kung saan hindi mo alam kung
may tao dito unless na lang na sumilip ka sa loob. At kung ano ang nabasa ko sa
isip niya, ito nga ang binabalak nitong gawin.
" No! No! No!...ammmp!" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko kasi hinalikan niy
a ako ng madiin at sinandal niya ako sa kanto ng clasroom. Kinuha nito ang bouqu
et na hawak ko at hinagis sa isa sa mga upuan.
Hindi na ako nakapag isip. Napahawak ako sa ulo niya at gumanti ako ng halik sa
kanya. Damang dama ko ang diin ng mga halik niya. Parang madudurog ang mga labi
ko. Naramdaman ko ang isang kamay niya sa loob ng blouse ko at itinaas nito ang
bra. Napapikit ako ng maramdaman ko ang mainit niyang palad sa isa sa mga dibdib
ko. Humahaplos ito ng marahan. Minsan naman napapadiin ang pisil nito.
Sinimilan niya akong halikan sa leeg. Nanlambot ang mga tuhod ko. Nagulat ako ng
itaas nito ang blouse ko at lumipat ang mga labi niya sa isa kong dibdib. Nakar
amdam ako ng kaba. Baka may makakita samen. Ok lang na mahuli kaming naghahalika
n. Medyo magaan pa na offense yun. Pero sa ayos naming ito, nakataas ang blouse
ko and he's kissing my breast, paano ko ito ipapaliwanag.
Pero sa ginagawa niya saken ngayon wla sa isip ko ang tumanggi o kaya awatin siy
a.Para akong dinuduayan. Bumalik ako sa katinuhan nung hawakan niya ang button n
g jeans ko at ibaba ang zipper nito.I slowly pulled way from hiss kiss. At sa na
kikita ko sa mga kilos niya alam ko hindi ko na siya maawat. Kung hindi ko ito m
adaan sa pakiusap na tumigil, iibahin ko ang strategy ko. Ngumiti ako sa kanya.
"Are you sure about this baby?" malandi kong tanong sa kanya." You know me, main
gay ako when we make love."
Napahinto siya. " Oh c'mon don't talk to me that way. And...don't look at me lik
e that!" reklamo nito.
Oh diba. Effective.
" Ikaw kasi. Wag kang magsisimula ng hindi mo kayang tapusin. " asar ko sa kany
a. I simply pulled my blouse down to cover my breasts.
Niyakap niya ako at hinapit sa beywang.
" Don't tease me little brat. Baka hindi mo alam ang kaya kong gawin. I can just
lock the door and take you here." banta nito.
Natatawa ako. " Oo na, i'm scared." biro ko.
Sumeryoso ang mukha niya. " Wag mo akong asarin. Baka hindi ako makapagpigil sa'
yo."
Pinasok nito ang kamay sa loob ng undies ko and he pinched my behind lightly. Hi
nawakan ko ang mga kamay niya para awatin ito. Inayos ko ang pants ko na bahagya
ng nakababa at kita na ang panty ko.
"Baka kanina pa ako hinahanap nila Irish. Kanina pa ako wala." nakakahiya rin sa
kanila. We're here para gumawa ng project.
Napatingin ako kay Russell. Nakatitig pa rin siya saken habang sinasara ko ang z
ipper ng pants ko. Seryoso ba tlga siya. Right here? He's been so wild lately. S
ince nung bumalik ako naging ganun na siya. Akala ko sobrang namiss na niya ako
kaya siya ganun. Pero hindi nagbabago ang drive niya kahit ilang linggo na ang l

umipas. He never misses a night kaya lagi rin akong puyat.

Pumikit siya saglit. Pagdilat niya inayos niya ang bra ko para bumalik ito sa ay
os. Pinisil pa nito ng isang beses ang dibdib ko na parang nangngigigil.
" Text me when you get home ok." sabi nito. " Babalik na ako dun para makapag pa
alam ako ng mas maaga" sabi nito.
"Ok." sabi ko. Kinuha ko ang bouquet na hinagis na lang niya basta sa isang upua
n at sabay kaming naglakad pabalik ng room ng parang walang nangyari.. Napatingi
n samen ang mga kasama ko sa grupo ng dumating kami. He kissed me full on the li
ps one last time at tumakbo na siya pababa.
Nakatingin sila lahat saken. At parang nahihiya nagbawi rin ng tingin ang mga it
o nung makita na nakaharap na ako.
SI Irish ang unang nakabawi ng pagkabigla. " Ang sweet niya ha nakakaloka." kini
kilig na sabi nito. Pinatong ko ang roses na bigay ni Russell sa roses na biniga
y ni Seth. Nagkatinginan kami ni Irish. Parang nahulaan ko ang nasa isip niya.
" They're leaving tomorrow." si Seth ang tinukoy ko.
Yumuko lang ito. "Don't worry. Makakalimutan mo rin siya." sabi nito.
Napatingin ako sa kanya. " Excuse me?" nagulat ako sa sinabi niya.
Ngumiti ito. " Wag mo na lang akong pansinin." sabi nito.
Ano ang ibig niyang sabihin? Makakalimutan ko rin si Seth? I like him. At napapa
nsin ni Irish yun?
" O eto ikaw na gumawa nyan." sabi nito. Sabay abot ng isang folder sa akin. Sig
uro para madistract ako sa sinabi niya kanina.
" Patapos na ba kayo?" tanong ko. Lumapit ako sa mga materials. Pero hindi ito s
umagot.
" Haley..." mahinang tawag ni Irish. Parang ayaw iparinig sa mga kasama namin.an
g pagtawag niya. Lumapit siya saken. Tumingin siya sa likod ko.
" Madumi yung likod ng blouse mo, pati pants mo. Pati buhok mo may dumi din. Ano
ba yan? alikabok? Saan ka ba galing?" sunod sunod na sabi nito.
Natigilan naman ako at hindi ako makapg salita. Parang napahiya ako na hindi ko
malaman. Maya maya tumingin siya saken. Nangingiti ito. Parang nahulaan na niya
kung bakit madumi ang damit ko. At parang alam na niya kung saan kami galing ni
Russell. Nakakahiya.

*********************

Inayos ko ang mga flowers na dala ko. Kinalas ko ang tali ng bouquet na bigay ni
Russell. Nilagay ko ito sa vase sa dining table. Sunod kong kinuha ng binigay n
i Seth. Nilagay ko ito sa center table sa sala. At yung mga binigay saken sa sch
ool, pinagsama sama ko ang mga ito at nilagay sa mini grotto sa malapit sa garah
e.

Nagbihis agad ako. Isang maiksi na cotton shorts at sando na white ang sinuot ko
. Gusto ni Russell pag ganito lang ang suot ko pag nasa bahay ako. Ayaw niya ng
maong na shorts or anything na may zipper, mahirap daw hubarin, hindi daw kagaya
pag garter madali lang. Napakapilyo tlaga ng asawa ko. Hindi ko pa rin makalimu
tan ang nangyari kanina sa vacant room. Umiinit ang pkiramdam ko pag naalala ko
ito. Maya maya may nag doorbell.
Hmn......Ang bilis naman ni Russell. Sabi niya malelate siya ng uwi. Nangiti ako
. Hindi talga makatiis ang lalaking ito. Lumabas ako sa gate para buksan ito.
Nagulat ako sa tumambad saken pagbukas ko ng gate. I can't believe that she's he
re, in front of me. In flesh and blood. I've seen her in pictures na binigay sak
en ni Captain Moreno. I've seen how beautiful she is. And I wasn't prepared that
she is this stunning in person. Anong ginagawa niya rito? Anong kailangan niya?
" You must be Haley. Haley Saavedra." nakangitng bungad nito.
Ewan ko kung plastic lang ang ngiti na yun o hindi. Pero uminit ang ulo ko ng ma
rinig ko ang last name na ginamit niya. Una, paano niya nalaman ang apelyido ko.
Pinag uusapan ba nila ako ni Russell. Pero bakit? Hindi ba niya sinabi dito na
mag asawa na kami. O alam niya? Pero nananadya ito?
" Sandoval. Mrs Haley Sandoval." madiin kong sabi.
Tumawa ito. Hindi pinansin ang sinabi ko.
"By the way, I'm Kirsten Menesses." sabi nito. " Russell is an old friend."
Nakatayo pa rin ako dun at nakatitig sa kanya. Oo maganda siya. Pero hanggang du
n lang. Makikita mo sa kilos niya kung ano ang upbringing na meron siya. Walang
class. Walang finesse. Pati pananalita trying hard kung mag english. Without her
face, literally, she is nothing.
" Are you not going to let me in?" tanong nito.
I rolled my eyes unintentionally. Ewan ko kung nakita niya ito. Oh Lord, pwede b
ang patigilin niyo na to sa pag eenglish. Baka hindi lang nosebleed ang abutin n
ito, hemorrhage na.
" Sure." sabi ko. "Pero wala si Russell, mamaya pa siya uuwi." sabi ko at nauna
na ako sa loob. Baka isipin nito na bastos ako.
"Ikaw talaga ang sadya ko." sabi nito ng makarating kami sa sala.
Napahinto ako at napatingin sa kanya. By impulse nailagay koa ng isang kamay ko
sa beywang ko.
"So, what's my husband's old friend needs from his wife?" maanghang kong tanong.
" I don't know. I just wanna see your place maybe." sagot nito. Iginala niya ang
mata niya sa buong bahay. " Nice place. Pero hindi ba masyadong maliit ang baha
y na ito para sa isang heir ng Saavedra na gaya mo."
Isang heir ng Saavedra. She knows my family. Pero hindi ko ito pinansin. What ca
ught my attention was her words about the house. Nilalait ba nito ang regalo ng
parents ni Russell samen.
" We don't need a bigger house. Dadalawa lang kami ni Russell. And besides, naka
kasawa na kasi ang malaking bahay na wala namang nakatira. Sawa na kami sa ganun
. Iba ksi ang lifestyle namin. How about you. "pasaring ko sa knya.

Kulang na lang ipamukha ko sa kanya kung saan siya sa galing.

" Actually, hindi lang malaking bahay ang pangarap ko. Malaking pamilya. Since n
ag iisa lang ako. Pero tama ka, tama lang tong bahay na ito para sa inyong dalaw
a, since wala naman kayong anak." mataray na sagot nito at parang deadma siya sa
pasaring ko.
"Excuse me?" tanong ko. Nagpanting ang tenga ko sa sinabi niya.
Lumapit siya sa malaking wedding picture namin ni Russell na naksabit sa sala.
" Lovely. You must be very happy." sabi nito at tumingin siya saken ng patagilid
at sadyang dedmahin ang sinabi ko.
" We are both happy. Our marriage is a blessing. " proud kong sabi.
Humarap siya saken. " Marriage? You call it marriage? I believe there is a big d
ifference between marriage and wedding. What you had I guess was just a wedding
. Since you both know that evrything was arranged right."
Gusto ko siyang sabunutan sa puntong ito. Paano niya nalaman na arranged lang an
g kasal namin ni Russell. Sinabi ba ito ni Russell sa kanya. Ano naman ang pakia
lam niya.
" You must be wondering bakit alam ko ang mga ito. Marami akong alam. I have my
own ways." sabi nito na parang nahulaan ang nasa isip ko.
" I thin that's none of you're business. We love each other. And why is my husba
nd's old friend so ineterested in these stuffs." sagot ko.
Ngumiti ito ng nakakaloko. " Oh c'mon don't play games with me. You know exactly
who I am." sabi nito na ikinagulat ko. Paano niya nalaman na kilala ko siya. Is
she aware that I am keeping my eyes on her.
Tumawa ito na parang nakakaloko. "And Russell loves you? You think so. Unang tin
gin ko sa'yo hindi ang tipo mo ang magugustuhan ni Russell. You're too naive for
him. FYi, Russell wants his women wild in bed. " makahulugang sabi nito.
Ngumiti ako ng nakakaloko. " I don't think so. The last time I checked, he chang
ed his preference. He thinks naive women are more challenging in bed. And you kn
ow what, don't you know that experienced men like Russell prefered virgins. It t
urns him off thinking how women jump from one bed to another with other men. Nad
udumihan siya. Nandidiri."
With my words, siguro naman alam na niya na hindi ko lang siya basta kilala.
" Looks like you've done your homework well." saracastic na sabi nito. Napakuyom
ang palad niya. " So what's the use of being pure and naive kung hindi mo nama
n mabigyan ng anak ang asawa mo?"
I was hit below the belt.
" Excuse me?" ulit ko.
" Oh c'mon. I know alam mo ang tinutukoy ko. You're sick. At yun ang dahilan kun
g bat' hanggang ngayon hindi pa rin kayo nagkakaanak."
Damn this woman. How could she!

" I'm not sick. And I'm sure I'm capable of giving Russell a family that he drea
med of. At pag nagakaroon ako ng anak, mamahalin ko ito ng higit pa sa buhay ko.
Ganun akong pag naging ina ako. Eh ikaw, anong klase ka kayang ina? Sa tingin m
o anong klaseng ina ang kayang sikurain ang ipamigay ang sariling anak? What do
you think? Sa tingin ko isa itong napaka walang kwentang tao."
Looks like I've hit a spot. Tears slowly fell from her eyes.
" Wala kang karapatang husgahan ako. You don't know anything." nanginginig na sa
bi nito.
This is my chance. Hindi ko na siya hahayaang makabawi pa. " Alam ni Russell ang
nakaraan mo at tinanggap niya yun. Pero alam ba niya na ipinamigay mo ang saril
i mong anak."
I saw her eyes flaming with anger.
"Tama na! Tumigil ka na!" sigaw nito at humagulgol.
I was stunned by her reaction. I can see pain ang regret in her eyes.
" Hindi mo alam kung ano ang pinagdadaanan ko." puno ng pait na sabi nito.
I don't care how and what she feels right now. And I don't care about her sob st
ory. I just want to kick her out of my house. Out of my life. Of Russell's life
. Ouf of our life.
" So what now? What do you want?" I ignored her drama.
Her expression transformed form broken to triumphant. " What do I want? I want R
ussell back baby." nakangising sabi nito. And it brought chill to my spine. Nata
kot ako sa ngiti niya.
" Why, you're so desperate? Hindi ba naging succesful ang plano mo kay Jandex at
bumabalik ka kay Russell. Magakano ba ang kailngan mo?" I snapped.
Tumawa ito ng malakas. Nakakairita.
" I am desperate? Look who's talking? Inaalok mo ba ako ng pera para layuan ko s
i Russell?"
Ako naman ang tumawa. " Silly. Hindi ko na kailangang gawin yun. Kaya ko tinanon
g kung magkano ang kilangan mo dahil ano pa ba sa tingin mo ang ginagawa mo? Par
a tigilan mo na kami. Yun lang naman ang gusto mo diba pera lang. So magkano, il
ang milyon ba ang kailangan mo, Im sure buong buhay mo hindi mo pa nararanasang
makahawak ng ganoon kalaking halaga. And I kno na kahit ibenta mo pa ang sarili
mo hindi ka magkakaroon ng ganung halaga." sarcastic kung sabi.
Lumungkot ang mukha niya. " Hindi ako ganun." pabulong na sabi nito.
" Oh c'mon. Hindi ka ganun? Anong klseng tao ka para iwan ang ina mo na may saki
t para sumama sa isang lalaki ng dahil lang sa pera?"
I've seen that look again in her eyes. Puno ng pait at galit. " Wag mong idamay
ang ina ko dito. Oo, nagawa ko siyang iwan at sumama ako kay Jandex. Para rin sa
knya yun. Lahat ng ginagawa ko para sa kanya. At nagawa ko siyang iwan sa ganu
ng kalagayan niya? Dahil alam kong hindi siya pababayaan ni Russell. Ganun niya
ako kamahal. Lahat ng mahal ko mahal din niya."
Bahagyang nanikip ang dibdib ko sa sinabi niya. Tinanong ko na dati sa sarili ko

yun. Kung bakit tinutulungan ni Russell ang ina nito, Sabi ni russell naawa daw
siya.
" You're wrong. Tinulungan ni Russell ang nanay mo kasi naaawa siya dito. He eve
n looked for you ksi akala niya mamatay na ito. Kaya nagkakamali ka. Wag kang ma
syadong kampante."
" You think so? I don't believe you. Hindi ganyan ang nakikita ko kay Russell. I
know he still loves me. Kaya ako bumalik ako para bawiin si Russell."
" Nagkamali ka ng akala. Hindi isang ordinaryong lalaki si Russell. Hindi mo siy
a pwedeng itapon na parang basahan. At pag ginawa mo naman yun. mag uunahanang i
ba't ibang uri ng babae para pulutin ito. Baka nakakalimutan mo na si Russell ay
isang Sandoval. Kahit sampung babae kayang kaya ka niya palitan. And FYI, pag a
lis mo, dalawa agad ang naging girlifriend niya."
Natigilan siya sa sinabi ko. Parang hindi niya ito inaasahan. Pero saglit lang a
t nakabawi agad ito.
"At ikaw pang ilan ka?" sarcastic na tanong niya.
" Pang ilan ako. I don't think I was one of them. Ako ang pinakasalan ni Russell
. Ako ang minahal niya. So I don't think I was one of them. He was never serious
with them." mayabang kong sabi.
" Ikaw ata ang msyadong kampante. Hindi mo ba alam na may mama's boy tendency si
Russell. I think he's just obedient."
Ang pagpapakasal siguro ni Russell sa aking tinukoy niya.
Tumawa ako. " You really don't know what you're talking about. Kung saan mo man
napulot yang mga information na alam mo, kulang ang binibigay sa'yo. Don't you
know that Russell was not my real fiancee. But Russell fought for me para kami a
ng makasal."
Hindi niya pinansin ang sinabi ko pero kuyom pa rin ang mga palad nito.
" Sinundo niya ako Singapore." madiin na sabi nito.
" He had to. He had no choice. At kaya hindi siya makawala sa responsibilidad sa
magulang mo it was because she had an heart attack. At kaya ka niya hinanap ay
para mawala na sa kanya ang responsibilidad dito."
I was her tears fell again. Pero bakit hindi ko magawang maawa sa kanya.
" Hindi totoo yan. Alam ko mahal pa rin ako ni Russell. At papatunayan ko sa yo
yan. She was with me last chrismas. She left you." taas noong sabi nito.
Napanganga ako. Pinaalala naman niya ang mga nangyari. Parang gusto kong masuka
.
" You know what, in the first place, why am I having this conversation with you.
And i think you've wasted enough of my time. I want you to leave....now." madii
n kong sabi.
Nagkatitigan kami ng ilang saglit. Hindi ko mabasa kung ano ang nasa isip nito.
Nakahinga ako ng maluwag nung maglakad ito patungo sa pinto. Lumingon ito.
" I'm willing to share him, for the meantime." nakakalokong sabi nito. "I won't
give him up without a fight. Tandaan mo yan. Hindi ka magiging masaya. Magiging

anino mo ako." pagkatapos nun ay taas noo itong naglakad palabas ng pinto.
Nakaalis na siya pero hindi pa rin ako makakilos sa pagkakatayo ko. Nanginginig
ang mga tuhod ko. Hindi ako makapaniwala na pinuntahan niya ako. At pagbanataan
ako sa loob pa mismo ng pamamahay ko. Tama nga ang sabi nila. Lahat nag eevolve
. Pati nga kabit. Sila na ang matatapang. Sila na ang sumusugod sa bahay mismo n
g original na asawa. At sa mga typical na pelikula, pag alis ng kabit tahimik na
iiyak ang asawa.
Pero hindi ko magawang umiyak. Siguro dahil hanggang ngayon inaabsorb ko pa rin
ang mga sinabi niya. Hindi pa halos nag sisink in agad.
Pabagasak akong naupo sa sofa. Sa lahat ng sinabi niya isa lang ang tumatak tlga
sa isip ko. She said I was sick. Hindi ko mabigyan ng anak si Russell. May saki
t pa ba ako. Oo bumalik na sa ang normal cycle ko. Pero bakit hanggang ngayon hi
ndi pa rin ako nabubuntis. May deperensya na ba ako. Sabi nung doctor pag ok na
ang cycle ko. Hindi naman niya sinabi na mabubuntis na ako agad pag ok na.
Paano niya ito nalaman? Are they having intimate concersation like having babies
? Si Russell ba ang nagkwento sa kanya tungkol sa sitwasyon ko? Bakit? Sa anong
dahilan?
Sabi niya nararamdaman niya na mahal pa rin siya ni Russell. Sabi ni Russell he
still cares for her. Na baka namisinterpret lang ni Kirsten. Hindi kaya si Russe
ll ang nakamis interpret sa feelings niya mismo? Na he thought he just cares for
her pero iba ang pinapakita niya sa babae kaya nag iisip ito ng iba. But he tol
d me he doesnt love her anymore. Why could I not just trust his words. I trust h
is words maybe, but what about his actions. Can I trust them also? He's just hum
an. A man to be specific. And has weaknesses.
Napapikit ako. I try to clear my mind. Sabi niya she's willing to share. Well, I
'm not. I can't even bear the thought of Russell in bed with someone else. Hin
di ako makahinga pag naiisip ko ito. Lalo na pag naiisip ko ang babaeng yun. Pa
laban ako. Pero hindi ako basagulera. But I have to protect what's mine. But I h
ave other things in mind. I'll give her silent war. Gaya ng ginagawa ko ngayo
n. Gawin niya kung ano ang gusto niyang gawin. Hindi ako natatakot sa kanya. Al
am ko ang mga tipo niya. Hindi patas lumaban. Well, if she is not going to play
fair, then I'll make sure I'll get even.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------I'm not in the mood for a lengthy A/N kahit na marami akong gustong sabihin. Hi
ndi ko alam kung kelan ang sunod na UD. I don't wanna make promises I can't keep
. I hope you understand.
Thanks for reading. Though some trolls are posers are in the house again. Whate
ver! Bring it on!
Hanggang sa muli
fujeeko x

*******************************************

[63] Chapter 59: Kirsten

*******************************************
Haley's POV

"CHEERS!!!!!"
This calls for a celebration. At long last, the moment that I've been waiting fo
r. Graduation. I can't believe I made it. At hindi ako nagsisisi that I took th
is course despite my moms disapproval from the start. And I've never been so pr
oud of myself. This is one of the things I considered my achievement. Kung tutuu
sin pwede naman na akong hindi mag aral. I can still survive. I have a very weal
thy parents na kayang isustain lahat ng needs ko.
Pero iba pa rin ang nakapag tapos. Kahit na alam mo na baka hindi ko naman ito m
agamit afterwards, who knows. Especially sa course ko, how in the hell am I goin
g to use it for hardcore business purposes. Pero ito talaga ang gusto ko.
" Anong iniisip mo?" hinapit ako ni Russell sa beywang palapit sa kanya. He's st
ill wearing his gray long sleeves. I noticed ito yung binili namin sa Cebu at ak
o ang pumili nito. At ako, still in my soft curls and mini plum graduation dress
. We decided to storm directly to our favorite bar just after the ceremony.
This is a very memorable place. Saksi ang bar na ito sa lahat ng school related
celebrations. And what made this place so special, this is where Russell and I m
et.
"Wala naman. Masaya lang ako." sagot ko at humilig ako sa dibdib niya. Langhap
ko ang amoy beer na hininga niya. It was so tempting to kiss . Nagulat siya when
I held his face and kissed him gently on the lips. I was more shocked when he
cupped my face angd gave me a french kiss. Pansamantalang tumigil ang ikot ng mu
ndo para saken. Napaliyad ako at napahawak sa ulo niya ng mahigpit.
"Woohh!" sigaw ng mga kasama namin sa table. Sina Irish at ang asawa nitong si
Jordan. Sumama rin sina Dana at CK. Andun si Jess pero hindi siya umiinom. Wala
si Ambrose. I don't know what's going on. Her silence tells a lot. And I know sh
e's not fine. Alam ko hindi madali ang pinag dadaanan niya these past few days.
At ayokong ungkatin pa ulit ito.
Humihingal ako nang maghiwalay ang mga labi namin. Marami na rin kasi akong nain
om kaya medyo makapal na yung mukha ko.
"More!!" sigaw nila.
Natawa si Russell.
" More? I think we need privacy then." ganting biro nito.
Nagtawanan sila. Kilig na kilig naman sila Irish at Dana habang pinagmamasdan ka
mi ni Russell.
Wala kaming naging problema ni Russell since nung bumalik ako sa bahay. Para uli
t kaming bagong kasal. I've never seen or felt anything suspicious sa kanya. I t
ried to shrug off all my worries. Pero di ko pa ring maiwasang hindi mangamba sa
banta ng babaeng yun. Hindi ko na binanggit kay Russell na pinuntahan niya ako
at pinagbantaan. Ayoko na siyang pag usapan pa. And besides, it's now between th
e two of us. And I think I have to deal with her on my own. Ayoko ng mainvolve p

a si Russell.
May tiwala ako kay Russell. Yun ang sinabi ko sa sarili ko. Ibabalik ko sa kanya
ng buong buo ang tiwala ko. Since technically he did not cheat. He just lied. W
ell, for a good cause, maybe. Whatever. Nasa ganung pag mumuni muni ako ng may m
ahagip ang mga mata ko sa kabilang table.
Siniko ko si Russell. " Di ba si Micah yun?"
Tumingin si Russell sa kabilang table.
" Oo." maikling sagot nito.
May katabi itong lalaki na halos maghalikan na sila sa sobrang lapit ng mukha ni
la sa isa't isa. Maya maya lumipat ang kamay ng lalaki sa beywang niya. Napakuno
t ang noo ko. Wala na ba sila ni Hans? Doon pa rin kaya siya nakatira sa condo n
ito?
" Sino yung kasama niya?" tanong ko.
Tiningnan ni Russell kung sino ang tinutukoy ko.
" Si Blaise. Classmate din namin." sagot nito at tinungga nito ang natitirang la
man ng bote ng beer sa harap niya.
" Boyfriend niya?" tanong ko ulit. Hindi ko pa rin sila hinihiwalayan ng tingin.
Nagumiti ito at tumingin saken. " Siguro. Ano ba sa tingin mo?" tukso nito.
Tumingin ulit ako sa dalawa. At parang sinagot ng ikinikilos nila ang tanong ko.
Nakita ko na hinalikan nung Blaise si Micah sa lips at hindi naman tumanggi ito
. Naningkit ang mga mata ko. Ilang araw pa lang na wala si Hans nakikipag flirt
na agad si Micah sa iba. Hans left for London 3 days ago sa hindi ko malamang da
hilan. Kung business trip ba ito o monkey business. Tumawag daw kay mommy nasa a
irport na.
" Don't even think about it." banta ni Russell.
" What?" tanong ko.
" Wag ka nang makiaalam. Pabayaan mo sila malalaki na sila. At isa pa hindi mo n
man alam kung ano ang nangyari. Baka gumulo pa lalo." sabi nito
Nahulaan nito ang iniisip ko. At talagang mag susumbong ako kay Hans pag nagkata
on. Pero tama si Russell, hindi ko alam ang real score. Bahala na silang dalawa.
Napatingin naman ako kay Russell. Naisip ko ang pagtatakip na ginawa sa kanya ni
Micah. Kaya ba ganun din si Russell kay Micah. Hmp! Magbest friend nga tong dal
awa na to. Ah basta pagdating ni Hans isusumbong ko siya. O kaya pagdating ko ma
maya I'll send Hans an email.
" Excited ka na ba?" tanong no Russell. Nawala ako saglit sa masamang binabalak
ko.
"Saan?" tanong ko na nakatuon pa rin ang mata ko kay Micah at kasama niyang lala
ki.
" For our summer vacation in Prague." sagot nito.
Oh that! Oo nga pala. Yung Christmas gift ng parents niya samen. Ito ang first o

ut of the country na vacation namin kung sakali na kaming dalawa lang.

"Oo naman. Excited na ako." sagot ko. Tuluyan ko nang nakalimutan si Micah at na
kuha na ni Russell ang buong atensiyon ko.
" Magagamit mo na yung gift ko sa'yo nung Christmas." bulong nito.
Nanlaki ang mga mata ko nang maalala ito. " Ikaw talaga." kinurot ko siya ng pin
o sa tagiliran.
Tumawa ito at hinawakan niya ang kamay ko. Naalala ko ang gift niya saken nung p
asko. Na kelan ko lang nabuksan kasi ng marami ang nangyrai at hindi ko na ito n
apagtuunan pa ng pansin. Nung makita ko kung ano ito, dun ko narealize kung bat
ayaw niyang buksan ko ito sa harap ng parents niya at ni mommy.
3 pairs ng super skimpy na two-piece swimsuit. Hindi ko maimagine na suot ko ito
kasi halos wala ka nang itatago pa. Sobra liit ng tela. Mataas pa ang cut nito
sa front at back. Sabi niya ok lang daw na isuot ko yun dun kasi wala naman kam
ing kakilala at isa pa walang pakialam ang mga tao. Yung iba pa nga naka topless
.
" I cant wait to see you to wear it." bulong pa nito.
Natawa ako. Kasi kung sasabihin pa niya na " i cant wait for you take that dress
off" eh si Russell nga ang nagsasalita. Pero it's very unlikely na excited siya
ng makita na may suot ako. Madalas kasi gusto niya wala akong suot.
" Anong nginingiti ngiti mo dyan?" amused na tanong nito.
" Wala naman." sagot ko. Baka kasi pag sinabi ko ang nasa isip ko mag aya na aga
d itong umuwi.
Mamaya may dinukot ito sa bulsa ng pants niya. Yung cellphone niya. May tumatawa
g.
" Hello." sinagot niya ito.
Nakatingin ako sa kanya habang sinasalinan ko ng beer ang baso niya. Sino kaya a
ng tumawag?
" Asan kayo?" tanong niya sa kausap niya. " Teka lang di kita marinig." Tumayo i
to.
" Lalabas lang ako di ko marinig eh." paalam nito.
" Sino ba yan?" patay malisay kong tanong.
Hindi ako nagpahalata na atat na atat na akong malaman kung sino ang kausap niya
. The least thing na gusto kong mangyari ay ang isipin ni Russell na nagdududa a
ko sa kanya.
" Si Kevin." sago nito. Nakahinga ako ng maluwag.
Wala pang dalawang minuto bumalik na ito.
" Aalis lang ako saglit. Pupuntahan ko sila Kevin sa Libis. Sumabay ka na lang k
ay Ck pag hinatid niya si Jess pag wala pa ako." sabi nito.
Sumimangot ako. " Bakit daw?" tanong ko.

"Andun daw si coach pinapaunta kami. Treat daw niya sa pagkapanalo namin last ti
me." sagot nito.
How could I forget. Ito ang laro na nagpakaba sa kanilang lahat. At muntik silan
g matalo. Ambrose messed up. Siguro dahil sa personal na dahilan. Ito pa naman a
ng unang laro niya sa team since transferee siya. Nagalit yung iba nilang kateam
dito. Pero naiintindihan ni Russell kung bakit.
" Gusto mong sumama?" nakangiting tanong nito nang mapansin siguro na napasimang
ot ako. "
"Sige na babalik din tayo agad." pilit nito nung hindi ako sumagot.
Sasama ba ako? Pero pagod na ako at marami na akong nainom. Napatingin ako kay J
ess. Malungkot ito at tahimik nakaupo. Patingin tingin sa paligid niya. I can't
just leave her.
"Dito na ako. Napagod ksi ako eh. Tska inaantok na ako. Uuwi na rin kmi. Ubusin
lang namin to." nakaturo ako sa mga bucket ng beer na nsa mesa.
Bakas ang disappointment sa mukha ni Russell. Pero nagawa pa rin nitong ngumiti.
" Sige. Take a rest pagtapos niyo dito. Wag mo na akong antayin pag wala pa ako,
matulog ka na." he gave me a quick kiss on the lips at nag paalam na rin siya s
a mga kasama namin.
The moment he headed for the door, I can't understand why I felt the urge to cal
l him. Pero hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Na wag siyang umalis. O sas
ama ba ako. But before I knew it I was just staring at the door. Wala na si Russ
ell. Nakalabas na ito. Parang kinakabahan ako na hindi ko maipaliwanag.
ibinaling ko na lang ang atensyon ko sa natitirang beer na nasa baso ko. Sinaid
ko ito. Pati na ang tira ni Russell sa baso niya. Ayokong mag isip ng hindi mag
anda. Pumikit ako ng madiin. Naalala ko ang tungkol sa out of the country na vac
ation namin ni Russell. Sa March ang alis namin. Naala ko si Seth at ang mga tic
kets na binigay niya. Hindi ko ito magagamit. Pero tinago ko ito. Ibig sabihin
hindi ko siya makikita. Namiss ko siya bigla. Kung andito siya malamang kasama n
amin siya ngayon dito.
Kumaway si Nike sa di kalayuan. Kumaway din ako. Hindi nila kasama si Vince. He
left early because he needs to catch an early flight tomorrow. Yes, he's leaving
for the states. Sabi niya, it's for good. I'm happy for him. Sana makahanap na
siya ng babaeng para sa kanya. Nalulungkot ako pag nakikita ko siya. He never da
ted anyone after our break up.
Huminga ako ng malalim. Parang kelan lang.....
*******************************************

Kirsten's POV

Kanina pa ako patingin tingin sa relo ko. Bakit wala pa siya. Kanina pa ako nagt
ext sa kanya. Alam kong kanina pa tapos ang graduation ceremony nila because I w
as there. And I think he saw me , pero hindi niya ako pinansin. Masakit. Hangga
ng ngayon nasasaktan pa rin ako.

Hindi ko maintindihan ang sarili ko lately. I've done so many crazy things befor
e, now I am doing it again. Gaya ng pagpunta ko sa bahay nilang mag asawa. I've
been stalking Russell for the past few weeks. Matagal ko ng binalak na puntahan
ang asawa nito pero hindi ko matsambahan na wala si Russell.
At nung dumating naman yung pagkakataon na inaantay ko, parang nagdalawang isip
naman ako. That moment na nasa harap ako ng bahay nila, at nakatayo sa harap ng
gate, I even asked myself, anong ginagawa ko sa harap ng bahay na ito? Though th
at was not my first time to be there. Gusto ko lang naman siyang makita at makau
sap. Gusto ko siyang pagmasdan ng malapitan. At gusto kong makita ang loob ng ba
hay nila.
Pero naisip ko that time kaya ko bang harapin ang babaeng ipinagpalit saken ni R
ussell? Anong sasabihin ko sa kanya? Parang nawalan ako ng lakas ng loob. Hindi
ko namalayan napindot ko na pala ang doorbell. It was too late to back out.
I was caught off guard ng bumukas ang gate. At iniluwa nito ang isang babae. Na
katitig ako sa mukha niya. A gorgeous pair of almond eyes stared at me. Parang n
ashock siya ng makita ako. Pero nakabawi ito agad. Her beauty is so breath taki
ng. Napakakinis at napakaputi. Halatang anak mayaman. Mukhang spoiled brat. Napa
kaganda ng mukha niya kahit walang make up. She's wearing a cotton shirt at whit
e sando lang.
Pero how can she be so sexy kahit sa simpleng suot nito. And when she walks, she
walks with poise and grace. May ere at malakas ang dating. Full of confidence.
Siguro dahil lumaki siyang mayaman. Hindi ako magtataka kung bakit siya nagustuh
an ni Russell. At bagay silang dalawa. Nakaramdam ako ng matinding inggit.
Samantalang ako, magkaiba ang mundo namin ni Russell. Napakalayo ng agwat namin
sa buhay. Pero kahit minsan hindi niya ito pinaramdam saken. Siya ang nagturo sa
ken na magmahal ulit. Natuto ulit akong magtiwala sa mga lalaki. At natutunan ko
siyang mahalin.
Sabi ko dati hindi ko kailngan ng lalaking mamahalin ako. Kailngan ko ng lalakin
g mag aahon saken sa hirap at para mapagamot ko ang nanay kong may sakit. Siya a
ng pinaka importanteng tao sa buhay ko. Wala ng iba. At gagawin ko lahat para sa
kanya.
Ngayong wala na siya. Panahon naman na siguro para pagtuunan ko ng pansin ang sa
rili kong kaligayahan. Hanggang ngayon mahal ko pa rin si Russell. Sumama ako ka
y Jandex sa pag aakalang siya na ang sagot sa pangarap ko. Hindi pala. Iniwan ko
si Russell dahil wala akong panahong mag antay sa wala gaya ng pangako niya. L
alo na nakialam na ang mga magulang niya. Alam ko na paghihiawlayin din nila kam
i.
At ramdam ko na hindi nila ako gusto. Lalo na ang mama niya. Na sa tingin ko ay
napaka matapobre. Wala akong pakialam sa kanila, at importante mahal ako at ses
eryosohin ako ni Russell. Pero wala siyang buto para ipaglaban ako. Lubos akong
nasaktan at wala akong nagawa. Ayokong magtiwala sa mga pangako niyang walang k
asiguruhan. Kaya naghanap ako ng paninabagong mapagbabalingan ng atensyon. Nakil
ala ko si Jandex.
Ngayon hindi ko hahayaang gumuho lahat ng pangarap ko. Kahit may asawa na Russel
l, I know minahal niya ako. Kahit sa loob lang ng maikling panahon. Minahal ko r
in naman siya. Kahit na matagal ko nang kinalimutan kung paano ang magmahal. Sa
uri ng nakaraan ko hindi ako pwedeng magpadala sa tibok ng aking puso. Dahil ayo
ko ng masaktan pa ulit.
Naaalala ko kung paano ako pagsalitaan ng babaeng yun. Hindi pa niya naranasan
ang walang makain. Ang matulog sa gilid ng kalsada. Hindi niya alam ang pakiramd

am ng walang pera at panoorin ang mahal sa buhay nakaratay at may sakit. Oo, ma
sama akong babae. Marumi ako. Kaya kong tiisin lahat ng hirap at pang aalipusta
saken. Pero hindi ko kayang panoorin ang nanay ko na mamatay lang sa sakit nang
wala akong ginagawa. Sa lahat ng hirap na pinag daanan ko, kahit siguro benta ko
ang kaluluwa ko gagawin ko.
Wala siyang karapatan na husgahan ako. Hindi ko pinamigay ng anak ko. Labag sa l
oob ko nung kinuha nila ito sa akin. Bata pa ako noon. Halos limang taon na ang
nakaraan. Sabi ni tita wag daw akong mag alala at nasa mabuting mga kamay daw an
g anak ko. Wala akong nagawa. Sila ang nagpapaaral saken.
Isang pagkakamaling nagawa ko. Ito ang unang pagkakataong nagmahal ako. Ito rin
ang unang pagkabigo na naranasan ko. Hindi ako pinanagutan ng lalaking lubos kon
g pinagkatiwalaan.
Hindi ako pinatahimik ng konsensiya ko. Gabi gabi naalala ko siya. Napaganda niy
a. She's my angel. Siya rin ang nagbibigay ng lakas saken. Namimiss ko ang anak
ko. Naririning ko ang iyak niya. pag nakapikit ako sa gabi. Nagdarasal ako sa Di
yos na sana malusog siya at maayos ang pamilyang kumukupkop sa kanya. Pangako ko
sa sarili ko na hahanapin ko siya. Na babalikan ko siya. At magkakasama kaming
muli. Kahit anong paraan gagawin ko.
At hindi ang babaeng yun ang hahadlang sa mga plano ko. Wala na kami ni Jandex.
Si Russell na lang ang pag asa ko. At hindi ako papayag na maging kerida lamang
ako.
" I thought you're sick."
Napangiti ako ng makita ko siya. Napakagwapo nito sa suot niyang gray na long sl
eeves. Akala ko hindi niya ako sisiputin. Alam ko may feelings pa rin siya sake
n. He's just trying to hold back. Tumakbo ako payakap sa kanya.
" Russell! I miss you so much! I thought hindi mo ako pupuntahan." I felt safe i
n his arms. Hindi ko alam kung bakit. Langhap ko ang mainit na hininga nito. Amo
y beer. Napangiti ako. Magiging madali ang mga plano ko.
Nagulat siya sa ginawa ko. At lalo siguro siyang nagulat sa histura ko. Nakabath
robe lang ako at bagong ligo. He gently pulled away. Siguro para hindi ako ma o
ffend. Ganyan siya saken simula nung bumalik ako from Singapore. He's very dista
nt. He's trying to be a loyal husband. Pero hanggang saan ang control mo Russell
.
" You can't just do that!. Pretending to be sick." matigas ang tonong sabi nito.
Nasaktan ako sa akusasyon na. I'm pretending to be sick. I'm not pretending to b
e sick. I'm sick of longing for him.
" I'm unwell. Especially these past few weeks. You've been ignoring my calls, my
texts." mapait kong sabi.
" I've told you before. I have no reason to see you again." malamig na sabi nito
.
He's giving me that look again. Gusto kong maiyak. Hindi ako pa rin ako sanay na
ganito ang treatment saken ni Russell. Alam ko minahal niya ako. At hindi ako n
anininwala na ganun na lang kadaling mawala yun.
" Alam ko. Hindi ko naman hinihingi lahat ng oras mo. Gusto lang naman kitang ma
kita."

Umiling ito. " What for?" angil niya saken.

Pinilit kong hindi pansinin ang tono niya.
" I came back for you, don't you see that?" lambing ko sa kanya.
Huminga siya ng malalim. " You did not return. Ako ang sumundo sa'yo." paalala n
ito.
Ngumiti ako sa kanya. How can I forget. Oo sinundo niya ako. And I was so happy
that time nung makita ko siya. I know he would find me.
Hinawakan ko at hinaplos ang gwapo niyang mukha. At hindi ako magsasawang pagmas
dan ito. "That's beside the point. Ngayong andito na ako, we can start again."
Marahan nitong tinabig ang kamay ko at umiling ulit. " You don't know what you'
re saying. Dont' you get it? There is nothing left for us. It's over, when you l
eft. I'm now happy and I love my wife."
I love my wife.
Napaatras ako ng konti. Masakit. Masakit ang marinig mismo sa bibig niya na maha
l niya ang babaeng yun. Sana sinampal na lang niya ako, o kaya tinulak. Mas maig
i pa. Kaya kong tiisin ang pisikal na sakit. Pero agad din akong nakabawi sa pag
kabigla.
" C'mon Russell. Don't you miss me? I know you do." hamon ko sa kanya. Lumapit a
ko sa kanya at hinaplos ko siya sa dibdib pababa siya tyan niya. Hinawakan niya
ang kamay ko bago pa kung saan ito makarating.
He stared at me in disbelief. Hindi ko mabasa kung ano ang nasa isip niya. He mu
st be confused? Disgusted. Kahit siya parang mukhang lito rin kung ano ang iisip
in. And before he can figure out kung ano ang sasabihin, I need to do what I pl
anned to do.
I need to do something to distract them both. Kung hindi niya hihiwalayan ang ba
baeng yun, gagawa ako ng paraan para siya mismo ang humiwalay kay Russell. At ak
o ng bahala pag wala na siya sa buhay ni Russell. Gagawin ko ang lahat mahalin l
ang niya ulit ako. At ito ang pinakaantay ko. Hindi ko na papalampasin pa ng pag
kakataong ito.
I closed the distance between us. Bago pa makapag react o makakilos si Russell.
I grabbed his face and kiss him rough and hard. Hindi siya nakakilos. Pero hindi
rin siya tumanggi. I continue to kiss him teasing his mouth to open. I stopped
for a second a looked at his face. I couldn't tell whether he's angry? Or hungry
for something? I kissed him again, this time pressing my lower body part to his
.
All of a sudden I felt he's hand cupping my face...and kissing me back with the
same intensity.
Napangiti ako. I knew it. He's still mine.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Few chapters remaining. 5 maybe. I can't really tell. Bear with me sa typos at e
rrors.
Thanks....Laters baby!

Fujeeko x
*******************************************
[64] Chapter 60: When All Else Fails....
*******************************************
Haley's POV

" Nakita mo ba yung hairbrush ko?"

Gulat na gulat si Russell nang makita akong nakatayo sa pinto ng banyo.
" Wooah! Can you knock?!" natatawang sabi nito pero bakas sa mukha niya ang mati
nding gulat.
Nakatayo ito at nakaharap sa toilet bowl. I think he is doing his private thing.
" Knock? Di sana naglolock ka ng pinto." sagot ko sabay talikod. Di ko maitago s
a tono ko ang inis.
Saglit lang at lumabas na rin ito.
" I don't lock this door and you know that."
" Tsaka hindi ka naman basta basta na lang pumapasok sa banyo pag andun ako. And
you just barged in just because of hairbrush?" hindi makapaniwalang tanong nito
.
Wait lang. Just a hairbrush?
" Nilalang mo ang hairbrush ko? Eh alam mo naman na yun lang ang ginagamit ko ng
ayon." nakapameywang ko siyang hinarap.
Ngumiti ito at naiiling.
" You can use another one. Ayan oh, may tatlo ka pa nga dito." sabi nito sabay t
uro sa dresser.
Inirapan ko siya at sumalampak ako ng upo sa kama.
" Gusto ko yun kasi malambot. Hindi masakit sa anit. Hindi ko na nga ginagamit
yang mga yan." nakasimangot kong sagot. Hahanapin ko ba yun kung may magagamit a
ko. Mga tanong nito ewan.
Lumapit siya saken at umupo siya sa tabi ko.
" Sige bibili na lang ulit tayo ng bago. Saang store mo ba binili yun." lambing
nito.
" Sa Spain ko binili yun." nakasimangot kong sabi.
Tumawa siya. Tiningnan ko siya ng masama. He's been so annoying these past few d
ays. Hindi ko alam kung bakit.
" Anong nakakatawa?" tanong ko sa knya.

Nagulat siya sa seryoso na expression ng mukha ko. Nawala ang ngiti sa labi nito
.
"Wala naman. Sige, maghahanap ako online ng brush na ganun. Wag ka ng magalit."
lambing nito. Yumakap siya saken sabay halik sa gilid ng tenga ko.
Tinulak ko ito at nagulat siya.
" Hindi ka pa ngsheshave." reklmo ko. Sabay haplos sa part na hinalikan niya. Hi
ndi naman ito makati pero hindi ko gusto ang pakiramdam.
Napahawak din siya sa gilid ng labi niya. "Hindi naman ah. Tsaka di ba sabi mo d
ati mas gusto mo pag di pa ako nagseshave....especially when I kiss you sa......
..."
Hindi ko pinatapos ang sasabihin niya. Hinampas ko siya ng unan.
" Araay!" reklamo nito at pilit hinuhuli ang mga kamay ko para pigilan ako susun
od na hampas na gagawin ko.
Nang aasar na naman siya. It's one of our intimate moments. Nakakahiya mang amin
in pero, oo, sinabi ko sa kanya na gusto ko pag hindi pa siya nakapagshave. I lo
ve the feeling of it when he kissed my body.
Actually I love everything about him, mag shave man siya o hindi. Pero these pas
t few days naiinis ako sa knya. Lalo na pag tinatawanan niya ako. O kaya pag lag
i siyang nakabuntot kahit nasaan man ako. Pag nanood ako ng TV sa sala, sisiksik
siya kung saan ako nakaupo. O kaya pag natutulog nakasikisik yung mukha niya sa
leeg ko. Nakakairita na minsan.
Minsan naman pag nagigising ako at nakikita ko ang mukha niya. Pinipisil ko yung
ilong niya hanggang sa magising siya. Pero never naman siyang nagalit. He's bee
n very patient with me sa mga mood swings ko. At ang mas nakakainis pa tinatawan
an lang niya ako at parang tuwang tuwa pa siya na naiinis ako.
" Piko ka noh?" natatawang sabi nito at hawak pa rin niya ang dalawa kong kamay
ko.Pilit kong kumakawala sa pagkakahawak niya.
" Bitiwan mo nga ako. Masakit ah." pinandilatan ko siya.
Hindi pa rin niya ako binitawan.
" Ikaw kasi hindi ka na mabiro. Ilang araw ka ng ganyan lagi kang masungit. Mero
n ka ba ngayon ha?" pabirong sabi nito.
Natigilan ako. Meron ba ako? Nagkatititgan kaming dalawa. Teka, kelan ba ako hul
ing nagkaroon.
BuZZZ BUZZZZ
Binitawan niya ako at tumayo. Para siguro buksan ang gate.
Naiwan akong mag isa sa kwarto at nakatitig sa kisame. Tinatamad akong bumangon.
Hapon na pero hindi pa rin ako naliligo. Napatingin ako desk calendar na nasa s
ide table. Next week na pala ang alis namin papuntang Prague. Nabuhay ang excite
ment sa katawan ko.
Bumangon ako. Magpapack na ako ng mga gamit ko. One week din kami doon. Light tr
aveller kasi ako. Carry on lang lagi ang bitbit ko. Since may kasabay naman ako
I'll pack enough for a week. Bumaba ako para kuhain yung isa sa mga mini suitcas

es ko sa storage room. Nagtaka ako kasi pagbaba ko wala si Russell sa sala. Nasa
an kaya yung lalaking yun? Sino kaya yung nag buzzer kanina?
Na curious tuloy ako. Bat kaya hindi pa pumapasok yun. Lumabas ako ng pinto. Wal
a rin siya sa harap. Lumabas ako sa garahe. May marinig akong nag uusap. May kau
sap si Russell. Pero hindi ko makita ito kasi nakaharang ang kotse niya.
" Please...leave now." pigil na pigil si Russell na tumaas ang boses nito
" Bakit natatakot ka ba?" boses ito ng isang babae. Familiar ito.
Sumilip ako. Nanlaki ang mata ko sa nakita. That bitch again! Ano naman ang kail
angan niya at nandito na naman siya sa pamamahay ko.
" Why should I?" gigil na sagot ni Russell sa babae.
Lumabas ako sa pagkakakubli sa kotse ni Russell. Nilagay ko ang dalawang kamay k
o sa bulsa ng suot kong shorts ko at hinarap silang dalawa. Para silang nakakita
pareho ng multo nang makita ako.
" What's going on?" pinilit kong kalmahain ang sarili ko pero gustong lumabas ng
puso ko sa dibdib ko sa sobrang lakas ng tibok nito.
" Haley...." naglakad palapit saken si Russell.
Tinaas ko ang kamay ko. Ibig sabihin na wag syang lalapit saken at tumahimik siy
a.
" What do you want this time?" Bitch tanong ko sa babae at nanantili ako sa pwes
to ko.
Ngumisi ito. How I hate her! Nakasuot ito ng maiksi na palda at sleeveless na ha
los lumabas na ang mga buto niya sa katawan sa sobrang kapayatan.
" We meet again." sabi nito at tumingin kay Russell na gulat ang expression sa m
ukha nito.
" I came to return this." lumapit siya saken at may nilahad siya sa palad niya.
Hindi ako kumilos pero tinignan ko ang nasa kamay niya.
Pakiramdam ko nawalan ng kulay ang mukha ko. Ito ang cufflinks ng polo na suot n
i Russell nung graduation. Alam ko kasi kasama ito sa polo nung binili namin ito
sa cebu at ako mismo ang pumili nun.
Bago pa ko makabawi sa pagkakabigla. Lumapit si Russell at hinablot nito ang nas
a kamay ng babae. At marahas na hinawakan nito sa kamay ang babae at pilit na hi
nahatak palabas.
" I don't wanna do this. You left me no choice." sabi nito
Nagpumiglas ito nabitawan siya ni Russell.
" Ano ba?" singhal nito kay Russell.
Tumingin saken ang babae at ngumisi ulit.
"I want you out of my house..now." mababa pero madiin ang boses ni Russell.
Si Russell naman ang hinarap nito. "Bakit ba galit na galit ka saken. Nung hulin
g magkasama tayo hindi ka naman ganyan." makahulugang sabi nito."

Napatingin ako kay Russell. Umiiling ito.

" Why are you doing this?" tanong ni Russell sa babae at halatang pigil na pigil
ang galit nito. At sa puntong yun, parang silang dalawa lang ang nagkakaintind
ihan.
Nginitian lang niya si Russell.
" Hindi mo na ksi ako pinupuntahan. Matapos ang lahat ng nangyari ganun na lang
ba yun?" makahulugang sagot ng babae sa kanya.
Kumunot ang mukha ni Russell. Parang naguluhan siya sa sinabi ng babae. Magsasal
ita sana siya pero nagsalita ulit ang babae.
" Hindi ako papapayag na babalewalain mo na lang ako. Aalis ako ngayon pero hind
i ito ang huli." banta nito.
Naglakad ito palabas ng pinto. Pero lumingon ulit ito.
" By the way, it was a great night." malanding sabi nito kay Russell. Pagkasabi
nito tuluyan na siyang lumabas ng gate.
Nanlamig ang buong katawan ko nang marinig ang huling sinabi niya. Hindi ako mak
agalaw sa kinatatayuan ko. Binigyan ko si Russell ng isang nanunumbat na tingin.
Kanina naisip ko, paano napunta sa kanya ang cufflinks na gamit ni Russell sa po
lo na suot nito nung graduation. Kahit na sinisigaw na ng isip ko ang sagot sa t
anong ko, ayokong pa ring isipin ang posibleng nangyari nung time na yun. Pero s
a huli sinabi ng babaeng yun, naconfirm lahat ang kinatatakutan ko. Pero gusto k
o pa ring manggaling kay Russell mismo ang totoo.
" Haley..." palapit siya saken. Tinaas ko ulit ang kamay ko. Parang sinasabi ko
na hanggang doon lang siya at wag siyang lalapit.
" I thought you went to see Kevin that night" simula ko. Nung gabi ng graduatio
n namin ang tinutukoy ko.
" I did." sagot nito.
Napapikit ako. Gusto ko siyang sigawan. Hindi pa rin talaga siya aamin .
" Is it true? That you went to see her that night?" pinipigilan kong wag mangini
g ang boses ko.
Matagal muna bago ito sumagot. "Yes..." parang hirap na hirap na sagot nito. " B
ut I can explain...."
Pakiramdam ko gumuho ang mundo ko. Ito ang sagot na inaantay ng luha ko para kus
ang pumatak ito sa gilid ng mga mata ko. Hindi ko na siya pinatapos magsalita.
" You promised not to see her again." halos pabulong kong sabi.
" I'm sorry...but it's not what you think...."
Hindi ko na ulit inantay matapos ang sasabihin niya. Hindi ko na kaya pang sikmu
rain na nagsinungaling na naman siya saken. Tumakbo ako paakyat sa kwarto.
" Haley!" tawag nito.

Pero hindi ko siya pinansin. Pagpasok ko sa kwarto kinuha ko agad ang bag ko at
susi ng kotse. Walang tigil ang pagpatak ng mga luha ko pero wala akong pakialam
. Sobrang sakit ng ginawa saken ni Russell. He betrayed me once again.
Tama siguro ang sabi ng babaeng yun. Na hindi ako ang tipong babae ni Russell. H
indi ang kagaya ko ang makapagpaligaya sa kanya. And I wanna throw up just by th
e thought of the two of them.....together.
Kinuha ko ang isang transparent na envelope sa loob ng closet. Nakalagay dito an
g lahat ng important documents ko. From birth certificate to marriage certificat
e, passport, bank book, land title...lahat. Siyang pagpasok ni Russell sa kwarto
. I saw panic in his eyes. Sinukbit ko ang bag ko, at hindi na ako nagbihis pa.
Naglakad ako papunta sa pinto. Hinawakan niya ako sa braso. Huminto ako saglit.
Pero hindi ko siya tiningnan.
" Bitiwan mo ko." hindi ko alam pero nagulat ako at steady at calm ang boses ko
sa kabila ng wlang tigil na pagtulo ng mga luha ko.
Pero hindi niya ako binitawan. Humarap siya saken.
" Haley, nakikiusap ako sa'yo..........."
Nagpumiglas ako at nabitawan niya ang kamay ko.
" Ayoko nang makinig pa sa mga kasinungalingan mo. At hwag mo na ulit akong haha
wakan. Nandidiri ako sa'yo."
Napaawang ang bibig niya. And I saw that look again. That same horror look on hi
s face when I first left. Bago pa siya makabawi nagmadali akong bumaba at tinung
o agad ang garahe. Binuksan ko agad ang pinto ng driver's seat at hinagis sa pas
senger's seat ang bag ko. Pinaandar ko ang kotse.
Binilisan ko ang takbo ng kotse paglabas ng gate. Wala pa ring tigil sa pagpatak
ang mga luha ko. Wala na ba akong karapatan na sumaya? Wala na bang katapusan t
o?
At first I thought I have everything under control. Akala ko ang babaeng yun lan
g ang magiging problema ko. Pero hindi pala. And I coundn't accept the fact that
he can just casually lie to me because of her. Nung gabing yun late na siya um
uwi. I had no idea na galing pala siya sa babaeng yun. Nagmukha na naman akong t
anga.
Siya lang ang minahal ko ng ganito. I loved Vince. But not this way. I don't kno
w why. Kung pwede ko lang ibalik ang lahat sa dati. Pero sa kabila nang lahat hi
ndi pa rin nagbabago ang nararamdaman ko. Mahal na mahal ko pa rin siya. Siguro
nga tanga talaga ako.
Sa nangyari I don't think I can be with him anymore. Hindi ko na napigil ang pag
iyak. The thought of losing him is unbearable. I have to let go. I can't keep h
im. Masaya na ako na minahal niya ako at naramdaman ko yun sa maikling panahon n
a nagsama kami. He loves me, but maybe not the way he loves her. I know he tri
ed. And it couldn't been perfect kung hindi dumating ang babae na yun.
Parang isang big screen na nagflash lahat ang masasayang alaala na magkasama kam
i ni Russell. Simula nung una kaming nagkita kami sa bar, my first night with hi
m, our first meeting after nun, the night I found out that he was my fiancee, ou
r first night together after the engagement party, nung birthday ko and he's so
called birthday gift, the wedding, our honeymoon....those are only few of sweet
memories I had with him. And yes, they were all just but memories from now on.

And what I have in mind now tears me apart. The moment I grabbed my back and wal
ked out the door I already made a decision. Kahit na masakit at baka hindi ko it
o kayanin, pero kailangan. Wala nang halaga pa ang lahat. I have to see my mom.
Siya lang ang makkakatulong saken.
Nagulat ako sa malakas na busina. Tumingin ako sa side mirror. Shet kotse ni Rus
sell yun ah. Sumunod siya. Nataranta ako. Kailangang mailigaw ko siya. Pero kun
g gaano ang bilis ang takbo ko ganun din ang bilis ng takbo niya. And to think n
a nasa residential area kami. Mabuti na lang at one way ito. Paglabas ko ng high
way, i hit 160. And my, he now so close.
Kinabig ko paliko sa unang kanto sa kanan manibela. Huli na nang mapansin ko ang
mini van na nakapark few meters ang layo sa kotse ko. Halos tumaob ang kotse ko
sa lakas ng impact ng preno. Bumangga ako dito. Bahagyang humampas ang ulo ko s
a manibela. Umikot ang paningin ko.
Shet muntik na ako dun ah. Napahawak ako sa bahagi ng noo ko na tumama. Parang b
asa ito. Tiningnan ko ang kamay ko. May dugo. Kinabahan ako. Mayaya maya naramda
man akong unti unting tumutulo sa mukha ko. Pinunasan ko ito. Paparami nang papa
rami ang tulo. Nakaramdam ako ng pagkahilo.
Sumandal ako at pumikit. Pagdilat ko parang isang makapal na ulap ang paligid ko
. Inaantok ako. O nahihilo? Unti unting humina sa pandinig ko ang ingay ng mga s
asakayan sa paligid ko. Hindi ko na mapigilan ang sobrang antok ko. I closed my
eyes.
Napakislot ako ng konti na may humahampas sa salamin ng kotse ko. Pinilit kong i
dilat ang mga mata ko. Nakita ko Si Russell sa labas. Parang tinatawag niya ang
pangalan ko. Everything went black.
**********************
Nasilaw ako sa liwanag.
" Baby...." si mommy.
Hinawakan niya ako sa kamay. Bakas sa mga mata nito na galing siya sa pag iyak.
Tumingin ako sa paligid ako. Nasaan ako?
" How do you feel?" tanong niya.
Napahawak ako sa ulo ko. May bandage sa right side ng noo. That explains why.
Napatingin ako sa kabilang side ng kama ko. Nakatayo si Russell dun.
" Anong ginagawa mo rito?" angil ko sa kanya.
Sabay bukas ng pinto at pumasok ang sa tingin ko ay doctor. Napatingin kaming ta
tlo sa kanya. Ngumti ito sa lumapit saken.
" Kumusta ka na iha?" tanong nito.
Kinuha nito ang chart ng record ko sa mesa sa gilid ng kama.
" Ok naman po. Medyo nahihilo lng ako." sagot ko.
Lumapit si mommy sa doctor.
" Kumusta po ang result ng mga test sa kanya doc?" tanong ni mommy.

"So far negative ang result ng CT scan. Siguro hindi naman malakas masyado ang t
ama niya sa ulo. Wala namang fracture. Dumugo lang siguro yung noo niya kasi nag
asgas ito somewhere sa steering wheel." maikling paliwanang nito.
" Kelan ako po ako pwedeng lumabas?" wlaang kaabog abog kong tanong.
Napatingin saken si mommy. Kailangan ko ng lumabas dito.
" Kung ako ang tatanungin anytime pwede ka ng lumabas. Iobserve mo lang kung ma
hihilo ka or sasakit ang ulo mo within the next 24hrs. Let's just wait for your
OB to clear you." sabi nito.
Nagkatinginan kami ni mommy. Sinulyapan ko rin si Russell na nakatingin saken.
" Bakit ko po kailangan ng clearance sa OB?" nagtataka kong tanong.
" You almost had a miscarriage." sagot nito.
Miscarriage. Ang salitang ito ay parang may sumabog na bomba sa harap ko. At the
same time parang gustong kong tumalon sa tuwa. Buntis ako.
"What?" pabulong kong tanong.
" Don't worry the baby is safe. Just take necessary precautions. Iwas sa stress
at pagod." nakangiting sabi nito.
Ilang mga bilin lang mula sa doctor at lumabas na rin ito. wala akong naintindih
an kahit isa sa mga sinabi nito. Isa lang ang nagregister sa utak ko na sinabi n
iya. Buntis ako.
Tumulo ulit ang luha sa mga mata ko. Bakit ngayon pa. Ito ang isa sa mga kinakat
akutan ko. Masaya ako at the same time takot na takot. Napatingin ako kay Russe
ll. Bakas ang tuwa sa mga mata nito. Pero may halong lungkot at pagmamakaawa.
" Mommy......" yumakap ako sa kanya.
" Baby..." niyakap niya ako ng mahigpit.
" That explains why there so much blood sa suot mo na shorts. I just thought you
have your period. Nagtaka ako when the doctor requested a pregnanacy test thru
bloodtest. I never thought.... ."
She stared at me in horror. Hindi niya masabi na nakukunan na pala ako nung time
na yun. That also explains why I am not wearing underwear beneath the blanket.
" Haley..." sabi ni Russell nakita ko ito palapit sa side ko.
" Don't you dare...come near me." madiin kong sabi na ikinagulat ni mommy.
" Baby..." awat nito. Napatingin siya sa direksyon ni Russell.
" Mom I want him out of this room. " madiin kong sabi. Iniwas ko ang mata
Russell. I can't bear the sight of him. Ayokong magpadala sa emosyon ko.
g gusto ko siyang yakapin. Sobrang saya ko. Ito ang gusto niya. Ang magka
ami. Pero hindi ko alam kung ano ang mangyayari samen. I failed. I can no
stay in a relationship na walang trust.
Hindi pa rin siya lumalabas.

ko kay
Guston
baby k
longer

" Haley......please....lets...talk." nagmamakawang sabi nito.

" GET OUT OF THiS ROOM NOW!" sigaw ko sa knya.
Nataranta si mommy. Lumapit kay Russell. Hinawakan niya ito sa braso.
" Please iho....." hindi nito masabi kay Russell na lumabas na.
Puno nang pagmamakaawa ang mga nito. Pero nanatiling matrigas ang puso ko para s
a kanya.
" Leave......" gigil kong sabi sa kanya.
Laylay ang balikat nito at kuyom ng mga palad. Wala siyang nagawa kundi lumabas
ng kwarto.
Bumalik si mommy sa side ko at niyakap ako. Doon ko ibinuhos lahat ng sama ng lo
ob ko. Pigil na pigil ang halgugol ko habang panay ang haplos ni mommy sa likod
ko.
"Ssshh....tahan na. Makasasama sa'yo ang pag iyak. Makakasama sa baby mo."
Ilang minuto rin bago ako tuluyang tumigil sa pag iyak. Humiwalay ako sa kanya k
asi basang basa na ang blouse niya ng luha ko. Kumukha ito ng tissue sa bag niy
a at inabot saken. Nakatingin lang siya. Isang pilit na ngit ang binigay ko sa k
nya.
" What happenned? Ano bang pinag awayan niyo? " tanong nito nung sa tingin niya
ay ok na ako.
Hindi ako sumagot.
" Ano bang nangyayari sa inyong dalawa? Si Russell ayaw ring magsalita. " bakas
sa tono nito ang bahagyang pagkainis pero hindi maitago ang pag aalala.
"Hindi pwede yang gnyan ngayon pa na.....magkaka apo na ako." lumabot ang mukha
ntio.
Naluha ako. Halo halo ang nararamdaman ko ngayon. Masaya ako kasi magkakababy na
kmi. Pero nalulungkot sa mangyayari. Pero buo na ang desisyon ko, Wala nang mak
akapigil pa saken. Tama na saken ang nangyari. Ayoko ng masaktan pa ulit. Hindi
ko na kaya pang makisama sa kanya. Hindi ko kailngan ng isang lalaking gaya niya
.
" Can I ask a favor?" tumingin ako kay mommy.
Ngumiti ito saken. " What is it, anything." sabi ntio.
Huminga ako ng malalim.
" I want a flight to Spain."
Nagulat ito pero hindi siya nagpahalata. Sometimes she's not good in hiding her
true emotions.
" Of course iha."
Umiwas ako ng tingin sa knya. " For tonight"
Nanlaki ang mga mata nito. Pero hindi na niya kailngan tanungin kung bakit.

" Kung yun ang gusto mo iha, sige, tutal baksyon na, you need a break." pinunas
an nito ang luha sa pisngi ko. Bakas ang awa sa mga mata niya.
" I only need a one way flight." dugtong ko.
" Haley....please." hindi niya ineexpect ang sinabi ko.
Hindi ko alam kung kelan ako babalik. Or hindi ko alam kung babalik pa ako. Kung
may babalikan pa ba ako.
"Mom, please...." ayoko ng makipagtalo pa sa kanya. Not now. Ayokong nang magbig
ay ng detalye tungko sa pinag awayan namin ni Russell. Anong sasabihin ko. He ch
eated on me? Gusto ko pa rin nman magtira ng respeto sa sarili ko. Anong klase a
kong babae at nakuhang mamababae ng asawa ko. Naiiling siya at hindi nagawang ma
gsalita.
" One last thing..." sabi ko.
" Ano yun iha?" tanong nito na parang kinakabahan sa susunod na hihingiiin ko.
" I need a lawyer."
" Angela!"
She only called me by that name when she thought I did something horrible.
" Mom please, I can no longer do this. I failed. Pinagbigyan ko naman kayo di ba
? Sinunod ko naman kayo di ba? And you made a promise, right? Please.....mom." h
irap na hirap kong sabi.
Napahagulgol na naman ako. Napapikit siya. Tumulo ang mga luha sa mata niya. Ala
m ko nasasaktan siya pag nakikita niya ako na ganito. Pero alam niya wla na siya
ng magagawa pa.
" As you wish sweetheart." malungkot ito na ngumiti.
Alam ko hindi siya pabor sa desisyon ko. She's really fond of Russell. Gusto niy
a ito para saken. But she made a promise. Pinapaalala ko lang sa knya ang sinab
i niya. I tried to have our marriage work. But I failed.
*****************************
I looked back. I don't know why. Para tumingin sa paligid na for the last last t
ime. O nag eexpect ako na makikita ko siya somewhere. Pero wala siya. Pinagalita
n ko ang sarili ko. Ako ang nagkusang umalis. Ako ang nagdesisyong lumayo. Ako a
ng ngdesisyong lumayo at tapusin ang lahat. Ubos na ang luha ko. Pero andito pa
rin ang sakit.
I refused mom's offer to drive me
an ang emosyon ko. At gusto kong
ng maging matatag. Hinawakan ko
. Siya ang magpapalala saken nang
magsisilbing lakas ko. At alam

to the airport. Baka hindi ko na naman mapigil

mapag isa. Ayokong umalis na umiiyak. Gusto ko
ang tyan ko. At lahat gagawin ko para sa kanya
mga masasayang alaala ko kay Russell. Siya ang
kong hindi ako mag iisa.

Pumikit ako. I dreamed of this day to come. Sabi ko sa sarili ko, pag nabuntis a
ko, I wanted to surprise Russell. After nung bumalik sa regular ang period ko. I
was secretly doing pregnancy test pag madelay lang ako ng ilang araw. I kept it
from him. Gusto kong ako mismo ang magsasabi sa kanya. I did that for few month
s. And I was so stupid I missed it. Hindi ko namalayan na delayed ako.

I waited for this day. I wanted to see his face. His reaction. I wanted to see h
im happy. I have his baby. His flesh and blood. Our baby. Inside me.
" Calling all passengers for Lufthansa Airlines flight number 4** bound to Pari
s, please proceed to gate 3*"
Naputol ang pag mumuni muni ko. Huh? Flight ko na yun ah. I chose a connecting f
light for Madrid....to Paris.
This is it. With heavy heart I grabbed my carry on bag and proceed to the line.
The last teardrop fell from eyes.
Yes, that will be the last.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------This is a sad one. I revised it to not be so dramatic. Ayoko na nag iyakan hahah
a. Hmnnnn...last 4 chapters to go.......Thanks for reading! Sana sipagin akong m
ag edit. hayyyy.....
Fujeeko x

*******************************************
[65] Chapter 61: Breathe Again
*******************************************
A/N
Closed na po ang dedic. Last 3 chapters na lang. FYI, hindi ko pa po tapos iedit
. I was rudely interrupted kasi. Most likely ganito rin ang flow pag nirevise ko
.
=========================================================================
Haley's POV
almost 3 years after.....
"What do you mean it's cancelled?!" I'm literally shouting. I can't believe it.
I waited for this opportunity. Pinaghandaan ko ang photoshoot na ito. I worked o
ut 7 days a week to keep my body back in shape. Sinunod ko ang fitness program n
a binigay nila saken kahit alam ko na hindi ko ito kailangan.
" I need to know the truth. Was it cancelled? Was i replaced?" Again.
I closed my eyes and waited for an answer. But i did not get one. Paiwas pa rin
ang sagot nito. Wala pa daw schedule kung kelan ulit ang photoshoot. Hindi naman
niya sinabi kung may kapalit na ba ako o wala. Sa totoo lang gusto ko siyang si
gawan. Pero pinigilan ko ang sarili ko. Kung tutuusin wala naman siyang kasalana
n. I'm sure napag utusan lang siya ng modelling agency ko.
Nangyari na ito dati. Nacancel ang photoshoot. Sabi nila I wasn't fit enough to
do it. I never felt so down. Sabi nila I need to trim down. I dont' see anything
wrong with my body. I was doing a regular workout after I gave birth. At first
they were very eager to do the photoshoot with me. And just before contract sign

ing they cancelled the offer. Hindi ako makapaniwala. It's a centerfold photos
hoot for one issue. Some copies will be have an Asia release.
And now it happened again. Ano na naman kaya ang dahilan this time at nacancel i
to. Napipikon na talaga ako.
It's a wound on my ego kung hindi ko makukuha ang project ngayon. This is one bo
ld step. Nakapag post na ako dati when I was 18. I was young and carefree way ba
ck then. At ngayon mas kaya ko ng gawin ito. Oo may anak na ako, pero my curves
are more defined now compared before. My waist is still in shape. My breast are
fuller. And I have to wear a two-piece swimsuit for centerfold for two issues.
This will be for Europe release only.
I work for our company as professional part time model. Ito lang ang pinagkaabal
ahan ko, wala ng iba after kong manganak. This keeps me busy. And at home, Im a
full time mom. My mom offered me an office job as one of the executives but I d
eclined. I was never interested in managing an empire.
Yes, I'm back. I decided to give birth to Reese here in Madrid. Though I stayed
in Paris for the first tri semester of my pregnancy.
Narinig ko ang impit na sigaw ni Reese sa loob ng kwarto. Napangiti ako. Siya la
ng nga talaga ang nagpapasaya saken. Kahit anong sama ng mood ko. O kahit na gaa
no kabigat ang araw ko.
Pumasok ako sa nursery room.
"No no don't! Baby that's dirty!" tarantang sabi ni Seth habang pilit na inaagaw
kay Reese ang cellphone nito. Sinusubo niya kasi. Lahat kasi ng mahawakan niya
sinusubo.
Nakakatawa silang pagmasdan kasi ang higpit ng hawak ni Reese sa phone niya. Aya
w ibigay sa kanya.
"Please...." pakiusap ni Seth na parang bata nagpapacute. Matapos ang katakot ta
kot na pilitan at pakiusap binitawan ni Reese ang phone niya. At pumalahaw ito n
g iyak.
" Don't cry baby, here it's yours." tila suko na sabi nito. Binigay niya ulit an
g phone niya. At parang nang aasar ito na ngumiti at biglang tumigil sa pag iyak
. Nagkatinginan kami ni Seth. Tumawa ako. Mukhang naisahan na naman siya. Ganun
kasi siya pag may gusto siya na isang bagay. Magkukunwari siya na iiyak hanggang
sa makuha niya ito.
She's barely 2 years old pero para na siyang 3 years old kung kumilos. At kahit
paisa isa lang ang mga alam nito na words, malinaw na itong magsalita. Napakapi
lya. Napakabibo.
" Mommy oh, Reese is bad." sumbong ni Seth saken.
Tumingin saken si Reese parang nagsusumbong din. Ngumisi ito binato ang phone ni
ya. Nagkatinginan kami pareho ni Seth. Tumalikod ako kasi natatawa na ako. Yung
mukha kasi si Seth epic, mukhang talunan na iiyak. Hindi naman niya pwedeng paga
litan ito.
Iniwan ko na silang dalawa para simulan ang paluluto ng dinner. I'm sure dito si
ya kakain. Naging routine na niya ito pag dumadating siya. He's here to see me t
wice a month. He wants to settle here in Madrid but he has a career in the Phili
ppines. And one thing more, hindi rin niya basta basta maiiwan ang mga kabanda n
iya. Kung siya lang gusto na niyang mag quit. But I don't wanna keep him from do

ing what he really wants.

Hindi ko na na namalayan ang oras. Almost dinner time na. Tumahimik na rin sina
Seth at Reese. Baka tulog na ito.
" Anong niluluto mo?" tanong ni Seth at yumakap sa beywang ko mula sa likod.
Ramdam ko ang mainit na hininga niya sa gilid ng tenga ko. Mabuti na lang at nal
igo na ako kasi umihi si Reese sa kanina sa kandungan ko bago siya dumating. Isa
pa kanina pa ako dito sa kusina. Kundi amoy ulam ako nakakahiya.
" Your're favorite. Adobo."
" Ang bango." sabi nito.
Tumawa ako. " Hah. Talagang mabango. Masarap kaya to."
" That not what I meant. Sabi ko ikaw ang mabango."
Napangiti ako. We've been together for almost 3 months now. Nawala na yung ilang
ko sa kanya kahit papano. When I say we've been together, not actually living t
ogether. But shall I say I gave him a chance. I chose to start my life again, wi
th him. It's been barely 3 years since I left and I haven't heard anything from
Russell. None of my family dared to mention him, not even his name.
Kahit si Hans ingat ingat ito. I know they see each other, well, as business par
tners maybe. But not like the "brother-in-laws" thing. I have to let go of all t
he memories. His memories. And I'm sure ganun din siya. He must have now a life
of his own. A life with that bitch probably. That's the most painful thougth tha
t I had to endure.
Nalungkot ako. Pero hindi na gaya ng dati na tuwing naiisip ko siya tumutulo aga
d ang mga luha ko. Those were the darkest days of my life. Napakalungkot. Pakira
mdam ko nag iisa ako. My life was difficult. I was lifeless. At buntis pa ko nun
g time na yun.
Sabi ko sa sarili ko noon pag alis ko hindi na ako iiyak. Pero hindi ko talaga k
aya. At walang nakakaalam sa tunay kong nararamdaman. Tinago ko ito sa lahat. At
walang araw na hindi ako umiyak. Walang araw na hindi ko siya naiisip. Yun ang
mga panahong gustong gusto ko ng umuwi at bumalik sa kanya. Part of me waited f
or him, para sunduin niya ako. But it never happened. Alam niya galit na galit a
ko sa kanya.
But I survived. And my life has changed when Reese came. She became the center
of everything. Sa kanya ko ibinuhos lahat ng oras at atensyon ko. At wala na ako
ng mahihiling pa. Pag naiisip ko ang ama niya, isang mapait na ngiti ang gumuhit
sa aking mga labi. Nalulungkot ako tuwing naalala ko ang nangyari samin. Nalulu
ngkot ako para sa anak ko. At para sa susunod na mga araw. Hindi man lang siya l
umaki na kasama ang ama niya. Alam ko hahanapin niya ito pagdating ng panahon. P
ero tsaka ko na lang ito iisipin.
Seth has been very patient with me since day 1. Mula nung umalis ako. I met him
in Paris on that that night I left. I had no one to turn to. Good thing he was s
till there. And he knew that something was wrong when he saw me. But he didn't d
are to ask. It's so him. He gave me time. And he never insisted or mentioned his
feelings again.
My family never interferred with whatever decisions I made. Lalo na si mommy. Ha
nggang ngayon naguiguilty pa rin siya sa nangyari. Pakiramdam niya siya ang may
kasalanan sa mga nangyari saken. Kahit anong assure ko sa kanya na wala siyang k

asalanan. Pinagsisihan niya ang arranged marriage na ginawa nila para samen ni R
ussell.
Pero ako, wala ako kahit na isang bahid ng pagsisi. Naging masaya ako nung mga t
ime na nagkasama kami. At hindi ko ito malilimutan. Isa siya sa mga magagandang
nangyari sa buhay ko. Sa loob ng halos isang taon na nagkakilala kami napakarami
ng nangyari. Simula nung unang gabi namin, hanggang sa kinasal kami, hanggang sa
mabuntis ako at magkahiwalay kami. Oo, nangyari ang lahat ng ito sa loob lang n
g halos isang taon.
Ang pinakamagandang alala na iniwan saken ni Russell, Si Reese.
I've always loved him. Kahit pagbalibaliktarin man ang mundo hindi ko ito maitat
anggi. Ama siya ng anak ko. And he will have a special place in my heart. But my
heart will never be whole again. And I never imagined I'd love again.
Until one day, it just happened. Before I even realized I've fallen for him. For
Seth.
Gumuhit ang kidlat at pagtapos kumulog ng napakalakas. Nabitawan ko ang sandok
na hawak ko. At automatic na nagtakip ako ng tenga at humarap kay Seth para itag
o ko ang mukha ko. Hanggang ngayon takot pa rin ako sa kulog at kidlat.
Niyakap niya ako at hinagod ang likod ko. Nang makabawi ako nagmamadali kong hin
ango ang ulam at nilapag sa mesa. Dumerecho ako sa sala at umupo sa couch. Kumul
og ulit ng napakalakas. Sumiksik ako sa gilid ng couch. Takot na takot ako.
Tumabi siya at niyakap niya ako. Siniksik ko naman ang mukha ko sa dibdib niya.
Kahit na takot na takot ako hindi nakatakas saken ang mabangong amoy nito. A sme
ll of citrus and musk combined. I fell secured in his embrace. I've never had th
is feeling for so long.
" Are you staying...for the night?" tanong ko.
Umuulan na labas. At wala itong kotse. Tumigil siya sa paghaplos sa likod ko. Pa
rang nagulat siya sa tanong ko.
This has been going on and on. That's the reason why makapal ang kurtina sa kwar
to ko. Nasanay na ako ng kaming dalawa lang ni Reese sa unit sa loob ng ilang ta
on. I've never been so afraid. I dont know why.
" Do you want me to stay?"
Do i want him to stay? I pulled away from his embrace and looked at him. Tumango
ako.Yes, I want him to stay. He smiled.
Tahimik kaming kumain. Tulog na tulog daw si Reese sabi nito. Napagod siguro. Ma
ghapon kasi silang naglaro. At hindi ako magsasawang panoorin silang dalawa.
I was clearing the dishes when a thought crossed my mind. Saan ko siya patutulug
in ko? This is the first time that he's gonna spend the night here. Dalawa lang
ang kwarto dito. Tig isa kami ni Reese. Maybe he can use Reese's room kasi sa kw
arto ko naman siya natutulog pag gabi. Dalawa ang kama sa room ko. Para kay Rees
e yung isa.
Pagtapos kong maghugas, I was surprised to see Serth settled in the couch. Aslee
p. I went to the room to fetch comforter and pillow for him. Kinumutan ko siya.
At nilagay ko ang unan sa gilid niya. Ayoko na siyang gisingin alam ko pagod ito
sa byahe.

Umupo ako sa tabi niya at pinagmasdan ko ang mukha niya. Hindi ko maiwasang icom
pare ito kay Russell. Maamo rin ang mukha nito. Matangos ang ilong. Hinaplos ko
ang mukha niya. Sana wag siyang magising. Hinawakan ko ang mata niya. Ito ang ma
laking kaibahan nila ni Russell. Singkit kasi ito. Kaya napakapilyo ng mata nito
pag ngumingiti. Si Russell naman pahaba ang mga mata nito. And when he smiles,
he smiles seductively.
I cleared my thougths immediately at baka kung saan pa ito mapunta. I looked at
his face one last time. Tatayo na ako nang hawakan niya ako sa kamay. Nagising
siya. Hinawakan ko ang kamay niya pinisil ko ito.
" Ok lang ba dito? You can use Reese's room." alok ko.
Ngumiti ito. " Dito na lang ako."
We stared at each other for a moment. I see something in his eyes. Nailang ako.
" Matulog ka na ulit. Alam ko pagod ka."
Pero hindi pa rin niya binibitawan ang kamay ko.
" Can you stay here muna...kahit saglit lang....please.." sabi nito.
Naguluhan ako. Anong ibig niyang sabihin? Umusog siya ng konti. Hmnnn. Gusto niy
ang tumabi ako sa kanya. Ngumiti ako. Humiga ako sa tabi niya.
"Wag kang malikot ha baka mahulog ako." biro ko sa kanya. Maluwag naman ang couc
h. Kasya pag humiga ang dalawang tao. Pero siyempre hindi komportable kasi hindi
ka makakilos ng maayos.
I felt his proctective embrace on my waist. Para hindi siguro ako mahulog. Ramd
am ko ang init ng katawan niya. I relaxed. I closed my eyes.
" I miss you." bulong nito at hinalikan niya ako sa batok. Napasinghap ako sa ki
liting dulot ng halik niya.
Hindi ako kumibo. But I held his hand tighter on my waist. His one hand held my
face para humarap ako sa kanya. I turned and faced him. Pinisil ko ang ilong niy
a.
" Iho matulog ka na." biro ko. "Babalik na ako sa room mamaya. Baka magising ka
pag umalis ako. "
Pero hindi ito sumagot. Nakatingin lang siya sa mukha ko. Hinaplos niya ang mga
mata ko. Ang ilong ko. Pababa sa mga labi ko.Dahan dahang lumapit ang mukha niya
sa mukha ko. I felt his lips kissed my forehead. Pumikit ako. Hinaplos niya ang
mukha ko. The warmth of his breath touched my lips. I waited. Pero hindi niya a
ko hinalikan. I opened my eyes. My face is an inch away from his.
We never had this intimacy. Ngayon lang. Am I ready to have an intimate relation
ship with him? He kissed me lightly on the lips. I gasped and he deepened the ki
ss. Hindi ako makakilos.
Am i ready?
I grabbed a handful of his hair and pulled him closer. It's probably the respon
se he's been waiting. Lumipat ang mga kamay niya sa beywang ko. He lifted me and
with one swift motion I'm lying on top of him . I can't think straight. Nanghi
hina ako. Para akong inaantok. Kung nakainom siguro ako maiisip ko na baka lasin
g ako. Nanlalambot ang mga tuhod ko.

Bumaba ang mga labi niya leeg ko. Napasinghap ako. Akala ko nakalimutan na ng ka
tawan ko ang ganitong pakiramdam. It's so good. And it's been a while.
His hand moved to the buttons of my blouse. I closed my eyes. Kinapa ko ang damd
amin ko. Wala akong naramdaman na kahit anong pagtutol. I held his hand, but no
to restrain him. Nagtataka itong napatingin saken.
" Not here." bulong ko sa kanya. And I saw that smile again in his face.
Mabilis na bumagon ito at kinarga ako papasok sa kwarto ko. He kicked the door s
ofly. Binaba niya ako sa kama. Buong paghanga niya akong pinagmasdan. I'm lying
in my bed, fully dressed, but the buttons of my blouse are all undone. I am wea
ring a soft cup black brassiere. Yumuko ako at hinalikan ako sa gitna ng dibdib
ko. He showered soft kisses on top of my cleavage.
" God you're so beautiful!"
Napapikit ako ng maramdaman ko ang mainit niyang palad sa dibdib ko. His lips mo
ved to mine again as he slowly carress my right breast. Napaungol ako. I lift h
is shirt at itinaas ito sa ulo niya. Mabilis niya itong hinubad. Napanganga ako
sa tumambad sa harapan ko. He's all lean muscles. Hard and smooth. Napahawak ako
sa dibdib niya. Hinaplos ko ito. Napangiti siya.
" Those are all yours baby." pilyong sabi nito.
My other hand is suspended in midair.
Those are all yours baby.
Those are all yours baby.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Those words. Exact same words. Russell
's words. In one of our intimate encounters.
Pumikit ako ng madiin. No! He can't do this to me. He's my past. Seth is my futu
re.
Naramdaman ko na kinalas ni Seth ang hook ng bra ko. Hindi pa rin ako makakilos
hanggang sa tuluyan na niyang mahubad ito. Napadilat ako. I saw fire in his eyes
.
Pumikit ulit ako.
Those are all yours baby.
Get out of my mind!
Sumunod niyang hinubad ang suot kong shorts. Nakapikit pa rin ako. $hit I heard
him unbuckle his belt. And before I knew he's on top of me, clad only in boxers.
I opened my eyes again and looked at him. I hear Seth's ragged breathing. Nata
takot na akong pumikit. Because when I do, I see him. I hear him.
Those are all yours baby.
Russell.
I was distracted when he cupped and kissed one of my peaks. I looked up. And I
felt hardness between my thighs. Naiiyak na ako. Nalilito. I'm sorry Russell.

Hindi ko alam kung ba't ko nasabi sa isip ko ang ganung bagay. And my tears fell
slowly as he held the waistband of my undies. I know he will pull it down.
Let go Haley.
But he did not. My heart stopped beating. Bakit siya tumigil. I slowly opened my
eyes. He is staring at me. From fire and desire, now I see pain and regret in h
is eyes. He leaned and kissed my tears away.
" I'm sorry...I can't do this" bulong nito.
He pulled a blanket and covered my half naked body.
Sorry? For what? Naguguluhan ako sa kinikilos niya.
" Why..... did you stop?" tanong ko.
Mapait na ngumiti ito humiga sa tabi ko. Hindi siya sumagot. Nakapikit ito. Hind
i ko alam kung ano ang iniisip niya.
" Hey.." bumagon ako ng konti at itinukod ko ang isang braso ko. Tumingin siya s
ken. Hinaplos niya ang leeg ko pababa sa gitna ng dibdib ko.
" I wanna...do it..." sabi ko sa kanya.
I see that smile again. And that sad look . And it pains me to see him this way
.
" I know." maikling sabi nito. " And I know......... you missed him so much." pu
miyok siya nung sinabi niya yung huli.
" What?!"
" You may not realize it....but I feel it." hirap na hirap na sabi nito. " Your
kisses...your touch....Oh God How could I be so stupid!" napabangon ito at napa
hawak sa ulo niya.
I was alarmed by his reaction. Anong nangyari.
"W.. What's wrong?" maang kong tanong sa kanya.
His soft gaze met mine. "When will I realize that....That I may have your body.
..but I can never have your heart..." puno ng pait na sabi nito.
Napanganaga ako. I started to panic. " No! It's like that! Look at me...." pilit
ko siyang hinaharap saken. " Seth...I love you." puno ng emosyong sabi ko sa ka
nya.
" I know baby. I love you too......... That's why I'm letting you go...." he sai
d in surrender.
" What?!" I can't believe this. Is he breaking up with me. " No!"
" Listen baby. I need to do this. This is not just for me. It's for you. And for
Reese. Ilang beses ko ng sinabi sa'yo to but I guess you need to figure things
out without me here. I don't want you to be confused with your feelings. That lo
ve is different from gratitude. Love is not just caring for one person. And love
is not what you feel for me. Its what you feel for..... him. "

" Don't argue with me anymore. And don't worry about me...........I'll be fine,
okay." malungkot na sabi nito.
I can't believe this. I still love him? He feels it? I don't understand. I thoug
ht.....I forgot all about him.
Tumayo si Seth at sinuot nito ang pants niya. " I better go."
Aalis siya. Nakaramdam ulti ako ng takot. Tuwing umaalis siya pag umuuwi na siya
Pilipinas ganito lagi ang nararamdaman ko. Pero iba ngayon ang takot na nadaram
a ko. Na hindi ko na siya makikita. Sa mga huling sinabi niya parang nagpapaalam
na ito.
Pero paano kung tama siya. Na mahal ko pa si Russell.Paano siya? Hindi ko kaya a
ng makita siya na nasasaktan. Di baleng ako na lang ang masasaktan ngayon sa pag
layo niya. Until I figure out what I truly feels.
Nakaramdam ako ng awa kay Seth. I know I love him. But maybe he's right. I still
have reservations. At patuloy lang siyang masasaktan at aasa kung ako mismo eh
hindi ko alam kung ano ang tunay kong nararamdaman.
" Can you stay...at least for tonight?" pakiusap ko sa kanya. I know this wil be
the last that I can be with him. I may not see him again. I know he feels bad.
Ayoko siyang masaktan.
Tinuloy pa rin niya ng pagsuot ng tshirt niya.
" I will.......in one conditon." seryosong sabi nito.
Kumunot ang ulo noo ko.
He smiled. " Get dressed. Ayaw kitang katabi ng ganyan ang hitsura mo." utos nit
o.
Napangiti ako. I will surely miss him.
*****************************
I felt so alone again. Pero hindi na gaya ng dait. Nasanay na siguro ako. Wala n
a si Seth sa tabi ko. Maaga itong umalis kanina. nakaramdam ako ng lungkot. But
this is for the best, for him...and for me. Pinuntahan ko agad si Reese sa kwart
o niya.
Pinagmasdan ko ang anak ko na mahimbing na natutulog. Isa siyang alaala na masay
ang pinagsamahan namin ni Russell. Naala ko ang sinabi niya noon, na gusto niyan
g magkaroon kami ng isang little Haley. Pag iniwan ko daw siya may maiiwan sa ka
nya na magpapaalala saken. Sigurado daw siya na pag babae ang anak namin, magigi
ng kamukha ko ito.
Hindi ko mapigilan ang mapangiti. Hinaplos ko ang mukha niya. Ang ilong niya, an
g mata niya, ang lips niya. Mayroon na kaming little Haley, pero kamukhang kamuk
ha naman niya ito. Lalo na pag umiirap ito at pag nakakunot ang noo niya. Nakaka
gigil.
I survived a life without Russell for almost 3 years. It's bittersweet. Evryday
was a torture. Kay Reese lang ako kumukuha ng lakas. May mga pagkakataon na gust
ong gusto kong umiyak at sumigaw ng malakas sa sobrang sama ng loob ko tuwing na
alala ko ang mga nangyari bago ako umalis. May mga pagkakataon rin na gusto kong
isigaw ng malakas na miss na miss ko na siya. Na pinapatawad ko na siya.

Oo napatawad ko na siya. Madali kasi ang magpatawad. pero mahirap makalimot. At

ang pinaka mahirap sa lahat ay ang magtiwala ulit. Madali ang makipag balikan at
magsisi sa mga pgkakamaling nagawa. Pero ang pinakamhirap sa lahat ay kung paan
o magsisimula ulit. Ang pagasasama ng walang tiwala ay parang pagiipon ng barya
sa isang butas na alkansya. Kahit anong hulog ang gawin mo walang maiipon kasi b
utas ito. Ganun ang mangyayari samen if ever na magkabalikan kami. At ayokong ma
ngyari ito. Tama na saken yun.
Ring Ring!
Tumingin ako sa relo. 630am. Hmnn...walang tumatawag saken ng ganitong oras. Si
mommy lang. Manila is 7 hours ahead of Madrid. Mga 130pm dun.
" Hello.."
Si mommy nga.
Almost one week pa lang ang nakalipas since nung umalis siya. Hindi naman niya s
inabi ang detail ng biglaan niyang pagbalik sa Pilipinas pero I'm sure it's busi
ness related. She decided to settle here with me in Madrid. Kasama si ate Myrna
ang kasama namin sa bahay. But I don't stay with them. Reese and I stay sa mala
pit na condo unit few blocks from their place. Hinahatid ko si Reese kay Ate Myr
na pag may photoshoot ako. Hands on mom ako pag nasa bahay. Ako ang personal na
nag aalaga kay Reese. I want to see her development each day.
Nakatingin pa rin ako bintana. One thing puzzled me when she bluntly asked kung
nagkita daw ba kami ni Russell. Nung sinabi kung hindi. Halatang nabigla siya sa
tanong niya. Andito ba siya ngayon? Bakit hindi niya ako pinuntahan? Mali pala,
bakit hindi man lang niya dinalaw ang anak niya. Tsaka anong ginagawa niya dito
sa Spain?
Hindi ko na naintindihan pa ang ibang sinabi ni mommy. Isa lang ang tumatak sa i
sip ko. I need to go back. Home. We need to go back. Me and Reese. His daddy had
an heart attack. Russell's dad. He's still recovering. Gusto niyang makasama sa
pasko ang apo niya kasi uuwi rin daw sila Ralph at Alyssa.
Tatanggi ba ako? Anong sasabihin ko? Kahit kelan hindi sila nagdemand ng karapat
an nila sa anak ko. Siguro dahil gusto nilang irespeto ang dahilan ko kung bat a
ko lumayo. Kahit si Russell. Hindi siya naghabol sa karapatan niya sa anak niya.
Na labis kong ikinalungot.
Pero ilang taon na ang nakakaraan. May kanya kanya na kaming buhay. I moved on.
Kaya ko ba silang harapin sa loob ng halos 3 taon na nawala ako. Ano kayang inii
sip nila tungkol saken. Alam kaya nila ang totoong dahilan nang paghihiwalay nam
in ni Russell.
Nadistract ako sa iyak ni Reese. Ngumiti ako nilapitan ko ito.
" Good morning my princess!" kinarga ko ito at dinala sa sala. Huminto siya sa p
ag iyak. Meron siyang mini playpen dito.
" Are you hungry?"
" uh uh." sagot nito pero hindi hindi niya ako tiningnan. Busy siya sa pagkaliko
t ng mga toys niya.
Pumunta ako sa counter sa kusina para magprepare ng cereals niya. Sa gilid ng ma
ta nakikita ko si Reese. Naglakad ito papunta sa couch at sumalampak ng upo. Bit
bit ang isang stuffed toy.

Sinilip ko siya kung ano ang ginagawa. Naku, nakita na naman niya ang bag ko. Ka
ya pala tahimik at kinakalkal niya ito. Hinayaan ko lang siya. Nagprepare na rin
ako ng breakfast ko para sabay kaming kumain.
" Daddy!" sigaw nito.
Nanigas ang buong katawan ko. Nabitawan ko ang kutsilyong hawak ko para hiwain s
ana ang apple. Huminga ako ng malalim bago ako humarap.
I was disappointed. Ano bang iniisp ko? Porke't tinanong ako ni mommy kanina ku
ng nagkita kami ni Russell iniisip ko na na andito siya sa Spain. Napailing ako.
At ano susulpot siya dito sa bahay nang ganun ganun na lang. Ano yun may susi
siya?
Hawak ni Reese ang wallet ko. That explains why sumigaw siya ng daddy. Oo, may p
icture ako ni Russell sa wallet ko. Para saan? Para ipakita sa anak ko kung ano
ang hitsura ng tatay niya. Ayoko namang maglagay ng frame sa bahay para lang sa
picture niya. Ayokong makita ni Seth na may picture siya somewhere sa bahay. At
least sa wallet ko ako lang ang nakakakita. At si Reese.
Nakaramdam ako ng awa sa anak ko. Hangang doon na lang. Sa wallet size na pictur
e na yun lang niya kilala ang ama. Minsan hinahalikan niya ito. Minsan kinakausa
p niya at hindi maintindihan ang sinasabi. Ako ang nagturo sa kanya na gawin yun
. Parang katabi lang niya ang daddy niya pag hawak niya ang wallet ko.
And I made a decision. Lumapit ako sa kanya at nilagay ko siya sa high chair niy
a para pakainin.
" You wanna see daddy?" tanong ko sa kanya.
Nagliwanag ang mukha nito. " Yes! See daddy!" masayang sabi nito.
Kailangang ihanda ko ang sarili ko.
Babalik ako.
Babalik kami Reese.

fujeeko x

*******************************************
[66] Chapter 62: Reese Is Home
*******************************************
A/N
Uulitin ko po, for the Nth time, closed na po ang dedic. At last 2 chapter na la
ng ang natitira. Maiksi lang po ang A/N ko, I don't know why hindi pa mabasa ng
iba. At pasensiya na ulit sa mga errors.
Thanks for reading! ^___^
FYI: May pic si Baby Reese sa side.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Haley's POV
It's been almost 3 years since I left. Napangiti habang pinagmamasdan ang pamily
ar na paligid. It's good to be back. Nakakamiss. Tiningnan ko si Reese na amazed
na nakatingin sa paligid. Lalo na sa iba't ibang kulay ng mga street lights. I'
m home. We're home.
" Look! It's Santa! " sigaw ni Reese.
Napatingin ako sa tinuro ni Reese. Isa ito sa mga street christmas decors. Ang b
ilis ng panahon. Pasko na naman. Reese will turn 2 sa December 23. Yes, I gave b
irth 2 days before Christmas. And that made my life even easier.
I was really thankful Reese came earlier. Because I couldn't imagine how my Chri
stmas would be like. Not to mention the fact na hindi naging maganda ang unang p
asko namin ng ama niya. She's more than a gift. She's such a blessing. An angel.
My lucky charm. She is my life.
I pulled her closer to my side. Nakatayo na kasi ito at nakahawak sa sandalan ng
upuan. Baka matumba siya. Aliw na aliw ito sa mga nakikita niya. Naninibago sig
uro siya sa paligid. Sinusundan niya ng tingin ang mga dyip pag may nakakasabay
ang sasakyan.
" Are you excited to see daddy?" tanong ko sa kanya.
Namilog ang mata niya.
" Yes! Daddy! " sagot niya at pinipilit tumalon pero hindi niya magawa kasi mabi
gat yung katawan niya. Siksik ang katawan nito at malaki siya para sa age niya.
Umupo ito at sumadal sa akin. Napagod siguro.
Ang buhok ko naman ang napagdiskitahan niya. Pinapaikot niya ito sa kamay niya.
I had it cut only twice since I left. And mostly trim lang ang pinapagawa ko. Ha
nggang beywang ko na ang haba nito. I maintained its soft curls and light brown
color. And I have pure hazel contacts to match my hair. Napagkakamalan ako lagin
g french nung nasa Paris ako. Madalas may kumausap saken ng french pag nasa mall
ako o kaya nasa market.
" No! Baby stop that! " Sinusubo na naman ang buhok ko. Kumuha ako ng clip sa ba
g ko at itinaas ko na lang ito.
Nakatingin lang siya saken. Nagtataka siya siguro kung ba't ko tinaas ang buhok
ko. Pinisil ko ang ilong niya. Kumunot ang noo nito. Nasaktan siguro baka napala
kas ang pisil ko. Natigilan ako. Kamukhang kamukha niya talaga ang ama pag ganun
ang expression ng mukha niya. Ang lakas ng dugo niya. Wala man lang atang nakuh
a saken tong bata na'to. Yung ilong siguro kasi hindi masyadong matangos ang ilo
ng ko nung baby ako. Pero tumangos naman ito nung lumaki na ako. At siguro yung
pagiging maldita ko at sutil. Kinarga ko siya sa kandungan ko baka umiyak na na
man.
Napansin ko na lumalabas na ang cycling na suot ko. Hmnnn...napaiksi ata ang suo
t kong dress. Ayaw pa naman ni Russell ng nagsusuot ako ng maiksi. Ito na ang pi
nanakamahaba na nakita ko sa mga dress ko. At gusto ko ito kasi plain white na m
ay black na pipe lining. Gusto ko light colors ang suot ko pag nagtatravel. Mas
komportable ako. Pinagalitan ko ang sarili ko. Bakit ko naman naisip yun. I'm su
re wala na siyang pakiaalam saken kung magsuot man ako ng maikisi.

Lumakas ang tibok ng dibdib ko nang matanaw ko na ang gate ng bahay nilaRussell
tatlong kanto pagpasok namin sa main gate ng subdivivision. Ito kasi ang instruc
tion ng mommy ni Russell. Na doon na kami dumerecho. Tumanggi ako sa offer niya
na sunduin kami sa airport. Driver lang ang sumundo samen ni Reese. Susunod doon
si mommy at si Hans.
Hindi ko maipaliwanag kung bakit mas lalong lumakas ang kaba ko habang papalapit
na kami sa gate. Pumarada ang sasakyan sa driveway. Sinuyod agad ng mata ko an
g mga kotse sa garahe. Wala ang kotse ni Russell. Ibig sabihin wala ito. Nadisap
point ako. Pero sa isang part ng utak ko nagpapasalamat ako at hindi pa ata ako
ready na harapin siya sa mga oras na ito. Ang mga magulang muna niya ang kailang
an kong paghandaan. Ito rin ang una naming pagkikita sa loob ng halos tatlong ta
on.
Pero malay ko ba kung nagpalit na ito ng kotse. At hindi na yung dating kotse ni
to ang gamit niya. Bakit sa isang part ng utak ko hopeful pa rin ito na makikita
ko siya pagdating ko ngayon.
Bumusina ang kotse ng tatlong beses. Ilang sandali pa ay lumabas sa main door an
g mommy ni Russell. Maganda pa rin ito gaya ng dati. Pero medyo pumayat ito. Tul
ak ng isang kasama nila sa bahay ang wheelchair ng daddy niya. Nauna akong bumab
a at kinarga si Reese. Sinalubong kami ng mommy niya. Nag aantay ako ng iba pang
susulpot sa pinto. Pero wala. Wala siya.
"Iha!" Maluha luha ito at mahigpit na yumakap samen ni Reese. Humiwalay ito mat
apos ang ilang segundo.
"Kumusta ka na?" Pinisil nito ang kamay ko. Gusto kong maiyak. Hindi siya nagbag
o. Ineexpect ko ba na bibigyan ako ng cold treatment? Na si Reese lang ang welco
me at hindi ako? Hindi ko nanam naisip na ganun. I was just overwhelmed. Isang n
giti ang isinagot ko sa kanya. Nakaramdamako ng hiya.
" Ito na ba ang apo ko? Aba ang laki laki na ah! "
Nakatingin lang sa kanya si Reese. Siniksik nito ang ulo sa dibdib ng akmang ku
kunin siya ni mommy. Nagkatinginan kami.
" That\s grandma baby." sabi ko at pilit na hinaharap kay mommy. "Hindi po siya
sanay sumama sa ibang tao. Lalo na pag hindi niya kilala at ngayon lang niya nak
ita." paliwanag ko.
Naala ko nung unang dalaw ni Hans samen. Baby pa siya noon. Umiiyak siya tuwing
nakikita niya si Hans hindi ko alam kung bakit. Natatawa ako pag naiisip ko yun.
Pero ok na sila ngayon. Kilala na niya si Hans kasi once a month pumupunta ito
sa Spain. For business purposes at para na rin at dumadaan siya sa bahay para ma
kipagkulitan kay Reese.
Lumapit kami sa daddy ni Russell. Nakaramdam ako ng awa dito. Hindi ako sanay na
nakikita siya sa ganitong ayos. Kilala ko siya na isang malakas at puno na buha
y. Now, he looks powerless and lifeless. And vulnerable. Pero nagliwanag ang muk
ha nito ng makita kami ng apo niya. Humalik ako sa kanya at binaba ko si Reese.
" Kumusta po." sabi ko.
Umiling siya. " Ito iha, naiinip. gusto ko na ngang magjogging. " pabirong sagot
nito. Hindi pa rin siya nagbago. Man of few words kasi ito. At ayaw niyang pina
g uusapan ang mga bagay na hindi niya kayang gawin. Naiintindihan ko siya. Hindi
siguro naging madali ang nangyari sa kanya. Khit siya hirap na tanggapin ito. S
ana makatulong ang presence ni Reese sa mabilis na recovery niya. Ito talaga ang

dahilan kung ba't ako nagdesisiyon na pagbigyan ang request ng mga magulang ni
Russell. Ang bumalik kaming mag ina.
" Meet grandpa, say hi!" sabi ko kay Reese.
Tumingin lang siya kay daddy at sa wheelchair. Lumapit siya sa gulong at hinawak
an ito.
" You want to ride with me?" tuwang tanong nito kay Reese.
Tumingin muna saken si Reese bago tumingin kay daddy. Tumango siya sabay sabi. "
Uh uh."
Kinarga ko siya at iniupo sa kandungan ni daddy. Yumakap ito kay daddy. Tuwang
tuwa naman ang matandang yumakap sa kanya. Halatang sabik na sabik sa apo niya.
Nagkatinginan kami ni mommy.
" Ang daya naman ng apo ko, ayaw kay grandma pero gusto kay grandpa." natatawang
sabi nito.
Bakita kaya? Dahil kaya sa malaki ang resemblance ni Russell sa daddy niya? Ako
ang nagtulak sa wheelchair ni daddy papasok sa sala.
" Pinahanda ko na ang kwarto ni Reese last week pa." excited na sabi ng mommy ni
Russell.
" Si Russell...." parang nag alangan ito banggitin ang pangalan ni Russell.
May alam kaya siya sa dahilan ng pag alis ako. Iniisip pa rin ba niya na after a
ll those years galit pa rin ako kay Russell.
" Siya ang pumili ng mga gamit doon. Siya rin ang nagdecide kung anong design at
paint color. " paliwanag nito.
" Your room will be on the other side. Katapat ng kwarto ni Reese." tila naiilan
g siya nung sinabi niya yun. Siguro dahil sanay siya na sa kwarto ni Russell ako
tumutuloy noon.
" Mommy!" sigaw ni Reese. Naka stretch ang kamay nito. Gusto na niya ulit magpak
arga.
Lumapit ako sa kanila ni daddy. " Ang bigat! "reklamo ni daddy sabay pisil sa pi
sngi ni Reese. Pero halata namang masayang masaya ito at andito ngayon ang apo n
iya.
Pinasok ng driver ang mga gamit namin ni Reese. Nagkatinginan kaming lahat ng m
ay marinig kaming sunod sunod na busina ng sasakyan. Di mo malaman kung galit o
nagmamadali ang kung sino mang bagong dating na iyon. Lumakas na naman ang tibog
ng puso. Ilang sandali pa ay iniluwa ng pinto ang humahangos na si Russell. Kas
abay ng pansamanatalang pagtigil ng tibok ng puso ko ay ang pagtigil ng ikot ng
mundo ko. Sa loob nag halos tatlong taon itoang una naming pagkikita.
Nagmature ang mukha nito. Naka full suit siya. At napansin ko ang suot niya na t
ie. Isa ito sa mga regalo ko sa kanya. He changed a lot. I couldn't figure out e
xactly kung ano ang nagbago sa kanya. He appears more confident and full of auth
ority. And hotter and sexier? I dismissed the last idea. Bakit napasama pa yun.
Nagkatitigan kaming dalawa. Hindi ko mabasa ang nasa isip niya. It was full of
anticipation and eagerness...well at first. Hindi ko maintindihan pero nagbago b
igla ang expression ng mukha niya. Puno ng galit ang mga mata nito. Lumambot ang

mukha nito ng makita ang anak niya. Lumapit siya samen ni Reese.
Kasabay nito at pagsulpot sa pinto ang isang sexy na babae na naka mini skirt at
nakasuot ng napakataas ng heels. Napansin ko ang hapit na hapit na blouse nito
na halos iluwa na ang dibdib niya. And I assumed she was wearing a blazer at tin
anggal lang niya ito. And she's very sexy and very attractive. May bitbit itong
mga folder at isang bag.
" Where will I put these?" sabi nito kay Russell at napatingin kaming lahat sa k
anya.
Nakatutok ang mata ng babae sa akin. Bakas sa mukha nito ang pagkabigla at pagka
dismaya.
" Bring it upstairs. To my room." sabi ni Russell.
To his room. This girl has access to his room. Mga katulong lang at ako ang naka
pasok dito. May relasyon ba sila ng babeng ito. Girlfriend kaya niya ito? Anong
nangyari dun sa malanding babaeng yun? Hindi sila nagkatuluyan? Hindi niya kinay
a si Ruusell? Ano na nga bang pangalan nun?
Bakit nakaramdam ako ng kirot. Hindi na dapat. Matagal na ring annul ang kasal n
amin ni Russell. I tried to move on. And siguro ganun din siya. Ano bang ineexpe
ct ko? Na single pa rin siya after all those years. Imposible yun. Hindi kagaya
ni Russell ang mawawalan ng girlfriend sa loob ng mahabang panahon. Kahit pa sig
uro hindi siya maghanap, babae na ang kusang lalapit dito.
Ako rin nman. I tried to enter into another relationship. But again, i failed. W
ith Seth. He thinks I'm still in love with Russell. Totoo kaya ito? Na hanggang
nagyon hindi ko pa rin siya nakakalimutan? Pero siguro ngayong nakita ko na may
iba na siya mas madali na lang sa akin ang kalimutan siya.
" Daddy Daddy!" sigaw ni Reese na ikinagulat naming lahat. Napatingin saken si R
ussell. Ngumiti ito.
Kinuha niya si Reese. Hindi man lang ako pinansin. Hindi man lang niya ako binat
i. Siya pa ang may ganang magalit? Hindi ba ako dapat?
" Hey....you miss me?" sabi nito. Hinalikan niya si Reese sa pisngi na parang na
nggigigil at pagtapos hinalikan niya ito sa leeg. Napatili si Reese. Nakikiliti
kasi siya pag ganun. Pero tumatawa naman ito. Yumakap ito sa ama niya. Tuluyang
akong dinedma ni Russell. Napatingin ako sa mommy ni Russell. Parang humihingi n
g paumanhin ito. Dahil siguro sa hindi pagpansin ni Russell sa akin. He didn't e
ven acknowledge my prescence.
Nasaktan ako pero hindi ako nagpahalata. I gave her a weak genuine smile. I'm no
w good in hiding my true emotions. I mastered it for almost 3 years. Lalo na pag
kaharap ang ibang tao. Especially my family.
" You wanna see your room?" tanong nito sa bata.
" Mah room?" ulit ni Reese.
"Yes..." sagot ni Russell.
Tumango ang bata. Tinungo ni Russellang hagdan karga si Reese. Nakatingin ang mg
a tao sa kanila. Kinuha ko ang diaper bag at sumunod sa kanila sa taas.
Namangha ako sa laki ng kwarto na inihanda nila para kay Reese. Parang dalawang
kwarto ito at sadyang pinarenovate para maging isa. May mga nakasabit na fairies

sa kisame. Clear ang ceiling area ng side kung saan andun ang kama ni Reese. Li
ght pink ang kulay room. Fuschia ang kulay ng bedsheet. May mini play area ito.
Napakaraming stuffed toys.
May isang malaking LED na TV sa play area. At hanay ng napakaraming DVDs. Kumple
to ang barbie na movies. At ang hello kitty series. PUCA. Powerpuff girls. Winx
club. Ang dami. At napansin ko halos lahat paborito ni Reese ang mga ito.
Walang carpet ang sahig. The more I like it. Pinatanggal ko kasi ang carpet ng u
nit sa Spain. Prone kasi ito sa alikabok. Napansin ko rin na may rocking chair s
a tabi ng bintana. Meron din akong ganito sa Spain. Pag pagod na ako sa pagkarga
kay Reese pero ayaw ko siyang bitawan doon ako umuupo hanggang sa makatulog na
rin ako.
Sinunggaban ni Reese ni Reese ang napalaking stuffed toy ng hello kitty at niyak
ap ito. She likes her new room.
Lumapit ako sa kanya. "You like your room?" tanong ko at pinisil ko ang ilong.
" Yes."sagot nito.
" You will stay here as long as you want." sabi ni Russell.
"uh uh." sagot nito at tumango.
" We will be staying kila mommy." sabat ko.
"You can leave her here." sabi nito at hindi man lang ako tinapunan ng tingin.
Parang sinasabi nito na malaya ako kung saan ko gusto tumuloy basta maiiwan yung
anak niya.
" I have to be where she is." madiin kong sagot sa kanya.
" So be it. Ngayon lang siya nakasama ng parents ko ipagkakait mo pa ba sa kanil
a yun?" puno ng hinanakit na sabi niya.
Napahiya ako. Ito ang unang pagkakataon na nag usap kami sa loob ng halos tatlon
g taon. Ito ang mga unang salitang binitawan niya saken. Parang pinamukha niya s
aken na ipinagkakait ko sa pamilya niya ng anak namin.
Siya pa ang may ganang sumbatan ako? Baka limot na niya ang dahilan kung ba't ak
o umalis nung araw na iyon. At siya ang puno't dulo ng lahat. Pero ayoko nang pa
g usapan pa ito. Nangyari na ang lahat. At hindi na maibabalik pa. Ayoko na ring
makipag talo pa sa kanya. Ang kung ipagpapatuloy niya ang hindi pagpansin saken
wala akong magagawa. Alangan naman na ipagpilitan ko ang sarili ko. Ibibigay ko
kung ano ang gusto niya.
Lumayo ako sa kanilang dalawa ni Reese. Para akong hindi nag eexist sa kwarto na
'to. Busy ang mag ama sa paglalaro sa isang napakalaking dollhouse. Parang kilal
ang kilala niya ang ama niya. And to think na sa picture lang naman niya ito nak
ikita.
Nakarinig ako ng mahinang katok. Pumasok ang babae kanina.
" I'm leaving." paalam nito.
Tiningnan lang siya ni Russell. Hindi siya nito sinagot kasi busy ito sa pakikip
aglaro sa anak.

" You want me to drop by tonight?" makahulugang tanong nito.

" No need." matipid na sagot ni Russell at hindi pa rin ito tumitingin sa babae.
Matalim na sulyap ang binigay saken ng babae at padabog itong naglakad palayo.
Anong problema niya? Kanina pa siya masama kung tumingin. Hmnn....ngayon ko lang
siya napagmasdang maigi. Sa tingin ko sekretarya lang ito ni Russell. Bakit niy
a bitbit ang mga gamit nito. Pero bakit siya nagtatanong kung magdadrop by siya
mamaya? Kung sekretarya lang siya bakit kailnagan pa niyang dumaan mamaya eh tap
os na ang office hours? Ano yun may extra service? Overtime with benefits?
Napailing ako at napabuntong hininga. Napatingin si Russell sa side ko. Napalak
as ata ang buntong hininga ko at narinig niya. Tumingin ako sa bintana sa labas
. Ano kaya ang pwedeng mangyari sa isang buwang bakasyon namin ni Reese. Titira
kami Russell sa iisang bahay. Matagalan ko kaya ang trato niya saken ngayon. We
're like strangers.

******************

Naalimpungatan ako sa iyak ni Reese. Napabalikwas ako at sumugod agad sa kwarto

niya. Nagulat ako nang makita na lumabas din si Russell sa kwarto nito na katabi
lang ng kwarto ko. Narinig din ba niya ang iyak ni Reese. May speaker din kaya
sa kwarto niya.
Naconscious ako sa suot ko. Isang mahabang tshirt pero may shorts naman ako sa l
oob. Yun nga lang hindi ito kita ksi mahaba ang shirt na suot ko. Parang wala tu
loy akong suot na undies. Natigilan saglit si Russell nang makita ako. Naka PJ s
iya na color blue at white na shirt.
Una akong nakabawi at nauna na ako sa pinto ng kwarto ni Reese at pumasok agad a
ko. Panay ang iyak nito. Kinapa ko ang diaper niya. Puno na pala. Kumuha ako ng
diaper sa lagayan. Kinuha ito ni Russell sa kamay ko. Nakasunod pala siya.
" Ako na." sabi nito.
Marunong ba siya? Pinagmasdan ko ang bawat galaw niya. Marunong siyang magkabit
ng diaper. Napatingin siya saken kasi nakatingin ako sa knya. Kelan pa itong nat
utong magpalit ng diaper. Ako nga ilang araw bago ko namaster ang pagpapalit nit
o. Nagpractice ba ito bago kami dumating. Kinarga niya ito matapos niyang itong
palitan. Pero iyak pa rin ng iyak si Reese.
Ganun kasi siya pag napuputol ang tulog niya. Umiinit ang ulo niya at hindi tumi
tigilsa pag iyak.
" Amina ako na ang kakarga." sabi ko.
Kinuha ko ito sa kanya. Nilabas ko siya sa kwarto niya. Dinala ko siya sa kwart
o ko kasi may balcony ito. I hum her favorite lullaby Sleep My Baby. Hanggang sa
makatulog ulit ito. I stayed there for a while.
Muntik na akong mapatalon nang maatrasan ko si Russell. Kanina pa kaya siya dit
o? Nawala kasi siya sa isip ko kanina. Nadistract ako sa lakas ng iyak ni Reese.
Nahawakan niya ako sa magkabilang braso. Iniisip niya siguro na baka babagsak a
ko. Nag react ang katawan ko sa simpleng hawak niya sa braso ko. Napatingin ako
sa kanya. Lumakas ang tibok ng puso. He still has the same effect on me. Bakit

ganun?
Bumalik ako sa kwarto niya at umupo ako sa rocking chair. Sumunod ulit si Russel
l. Humila siya ng isang upuan at tumabi sa amin. Hinaplos niya ang buhok ni Rees
e. Hindi ko makita kung mukha ko ba siya nakatitig o sa mukha ng anak niya. Pero
bakit naman niya ako titigan?
Papalapit ang mukha niya sa mukha ko. $hit he's gonna kiss me! Pumikit akong mad
iin. But the kiss never came. Naamoy ko ang familiar na amoy niya. Hindi parin s
iya nagbago ng brand ng body wash. He kissed Reese. Hindi pala ako. I was disapp
ointed. Konti lang naman.
Tumayo ako para ibaba si Reese sa kama niya. Tsaka para umalis na rin sa tabi ni
Russell. Naiilang ako at sobrang close ng distance namin. Kinumutan ko siya pag
tapos.
Tumingin ako kay Russell na nakatayo lang din sa paanan ng kama ni Reese. Nakaka
bingi ang katahimikan.
" Uh...Ako na lang titingin sa kanya." sabi ko. Alam ko may pasok pa siya bukas.
Pero hindi pa rin ito kumikilos. Parang wala siyang narinig. Mukhang malalim ang
iniisip nito.
Naglakad ako papunta sa pinto. Lalabas na muna ako. Babalik na lang ako mamaya p
ag wala na siya.
" I want Reese to stay here." sabi nito nung palabas na ako.
Tumigil ako at humarap sa kanya. " She'll stay here." sabi ko.
Yun lang pala ang gusto niya.
" That's not what I mean." sabi nito at lumapit siya saken. " Dito na siya titir
a."
Noong una hindi ko ito naintindihan. Pero nung magregister na sa utak ko ang ibi
g niyang sabihin, I stared at him in disbelief. "That's not possible. We live i
n Spain."
" She's my daughter too. Gusto ko rin siyang makasama." I heard finality in his
voice.
NO! Hindi ko kayang malayo sa anak ko. Ilalayo niya ang anak ko. Kukunin niya si
Reese.
" Russell, please wag mong gawin to." naiiyak kong sabi.
Sa kanya lang ako kumukha ng lakas. Siya ang buhay ko.
A half smile crossed his lips. " It's not only you who will decide here. "
Mukhang seryoso ito sa sinabi niya. Instinct ng isang ina na protektahan ang kan
yang anak. Pero saan? At kanino? Sa sarili niyang ama. Pero hindi ako makakapaya
g na kuhain siya ni Russell sa akin.
"Hindi pwede." medyo tumigas na rin ang tono ko. Ito ba ang gusto niya pag agawa
n namin si Reese.
Kuyom ang mga palad nito. Tinungo niya ang pinto. Bago siya lumabas nagsalita it

o.
" I'll see you in court then."
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Wala pong madadagdag na major charater na bago. I repeat patapos na po ito. Nag
papasalamat ako sa mga TUNAY na nagmamahal sa story na'to. Yung iba kasi pang gu
lo lang. Sorry for the word. Lab daw nila ang story pero hindi nila alam ang sin
asabi nila. Paborito nila akong writer but they know nothing about me, kahit na
available na ang info na tinatanong nila sa profile ko at ang iba nasa A/N ko. M
y point is you don't have to shower me with all those flattery. Because honestly
, I don't need it. Especially if those were not sincere.
fujeeko x

*******************************************
[67] Chapter 63: The Truth
*******************************************
A/N
ON HOLD po ang Fool Me Twice at My Part Time Love. Sinabi ko na po ito dati pa.
Pagkatapos po ng YPOM tska ako mag uupdate para sa dalawang stories. And regardi
ng sa A/N ko sa last part ng chapter 60, I meant everything I said. At HINDI yun
para sa lahat. Kaya nga ng sabi ko dun yun ay para lang sa ilan lang. So kung k
asama ka dun sa mga yun sapul ka tlaga di ba. Kung hindi ikaw yun wag ka na lang
mag react, gumugulo pa at ako ang lumalabas na masama. Sana basahin pong maigi
at intindihin ang mga A/N ko. Hindi ko sinasabing lahat kayo eh binubola ako. I'
m very grateful for those I think sincere messages pa pinapadala niyo saken. Sab
i ko, yun ay para sa mga pang gulo lang. Ikaw ba yun? Kung kayo yun, post it sa
MB ko para mabasa ng lahat.
Mean ako? Hindi niyo po ako kilala at hindi niyo alam ang nangyayari. Hindi po k
ayo nag nakakatanggap ng kung ano ano na private messages.
Yun lang po. Thank you.
=======================================================================
Haley's POV

Isang linggo pa lang ako dito sa bahay na'to sa tingin ko maloloka na ata ako. H
indi ko matagalan ang trato saken ni Russell. Hindi niya talaga ako kinakausap.
Pero minsan naman nahuhuli ko na nakatingin siya samen ni Reese. O baka si Reese
lang ang tinitingnan niya at hindi ako.
Minsan naman nagigising ako katabi na namin siya ni Reese. Wala ba siyang sarili
ng kwarto. Alam naman niya doon ako natutulog sa kwarto ni Reese minsan. One tim
e nagising ako kami na lang magkatabi. Nasa crib si Reese. Nung tinanong ko siya
kung sino naglipat kay Reese sa crib. Sagutin ba naman ako ng " malay ko." Ano
yun umakyat mag isa si Reese sa crib niya. Di ba nakakainis. Masyadong pakipot.
If i know.....hmp!

Ang weird nya. At akala niya nakalimutan ko na yung huli naming pag uusap. Na ma
gkikita kami sa korte. Pasalamat siya nasa state of shock ako nun at hindi ko na
realize na wala pang dalawang taon na bata ang pinag uusapan namin. At kahit saa
ng korte pa kami makarating ako ang mas may karapatan sa anak ko at sa akin siya
mapupunta. At alam kong alam niya rin ito.
Ang naisip ko lang siguro gusto nyang magkaroon kami ng legal agreement na pwede
niyang hiramin si Reese saken. O kaya pwedeng mag stay si Reese sa kanya ng cer
tain period of time. Pero paano yun andito siya sa Pilipinas at andun naman ako
sa Spain.
Wala namang nagbabawal sa kanya para gawin yun. Siya lang yung di nagpakita sami
ng mag ina nag halos tatlong taon. Hindi ko naman ipagkakait sa kanya ang anak n
iya kung gusto niya itong dalawin o kaya ipasyal.
Pero syempre andito siya sa PIlipinas, ibig sabihin kung hihiramin niya saken si
Reese, pinakamaikli na yung dalawang linggo. At hindi ko kayang malayo sa anak
ko ng ganun katagal. Yung nga lang ilang oras akong wala pag may photoshoot ako,
miss na miss ko na siya. Nagmamadali ako laging umuwi pag tapos na ang trabaho
ko.
Mabuti naman at hanggang ngayon ay hindi pa rin niya ito nababanggit ulit. Paano
ng hindi niya mababanggit eh hindi naman niya ako kinakausap. Pag nasa hapag kai
nan kami never niya ako na kinausap. Kaya minsan hindi na lang ako sumasabay sa
kanila kumain. Pakiramdam ko out of place ako lagi. Si mommy at si daddy lang an
g kumakausap saken. Sana dumating na sina Ralph para may makusap naman ako. Kasa
ma niya si Alyssa at ang anak nila. Balita ko babae rin ang anak nito.
" Ma'am may naghahanap po sa inyo sa inyo. " napalingon ako sa katulong na sumul
pot galing sa ewan ko kung saan.
" Sino? " tanong ko at inabot ko sa kanya si Reese.
"Karen daw po?"
Karen. Wala akong kilalang Karen.
" Dalhin mo muna si Reese sa kwarto niya."
Sino kaya ito? Tsaka nasa bahay ako nila Russell at kauuwi ko lang galing Spain.
Sino ang maghahanap sa akin.
" Nasa gate lang po siya. Ayaw niyang pumasok sa loob."
Ayaw pumasok? Hmn....Sino kaya ito? Lumabas ako sa pinto. Nakatalikod ito sa may
garden.
" Excuse me?"
Humarap ito. Pakiramdam ko umakyat lahat ng dugo ko sa katawan papunta sa ulo ko
. At anytime sasabog ito. Hindi Karen ang pangalan nito. Siguro iniba lang niya
baka hindi ko siya harapin. As if matatandaan ko pa ang pangalan niya. Pero teka
, ano na nga ba ang pangalan nito. Ah basta.
That bitch!
" Anong ginagawa mo rito?" I can't hide disgust and hatred in my voice.
Lumapit siya saken.

" Please. Hindi ako nagpunta rito para manggugulo. Gusto lang kitang makausap."
pakiusap nito.
" Nakuha mo na ang gusto mo di ba? Hiwalay na kami ni Russell. Makaalis ka na."
tinalikuran ko na sya.
Hindi ko siya matagalan. Baka kung ano ang magawa ko sa kanya. Siya ang sumira s
a pamilya ko.
" Hindi ako nagpunta dito para makipag away. Gusto kong humingi ng tawad sa mga
kasalanang nagawa ko sa'yo."
Humihingi siya ng tawad? Kahit impakta pala marunong ding humingi ng tawad. Hina
rap ko siya.
" Nagsasayang ka lang ng oras. Hindi kita mapapatawad kahit kelan. Hindi mo na m
aibabalik ang panahong nawala. Hindi na mabubuo ulit ang pamilya ko." gustong pu
matak ng luha ko sa huling katagang bintawan ko.
" I'm sorry." Tama ba ang nakikita ko. I saw tears in her eyes.
" Alam ko naman na hindi mo ako mapapatawad. Alam ko na napakalaki ng kasalanan
ko sa'yo. At lahat yun pinag sisisihan ko paniwalaan mo man ako o hindi. Hindi
ako matahimik. Bukod sa kasalanang nagawa ko, napakalaki ng utang na loob ko sa
'yo. "
Utang na loob? Siya may utang na loob sa akin? Ano naman ang pwede kong gawin sa
isang napaka walang kwentang taong kagaya niya.
" Excuse me?" taas kilay kong tanong sa kanya.
Ngumiti ito. " I found her. I found my baby. And she's safe and healthy. Because
of you."
" I don't understand."
Natangpuan na niya ang anak niya. Ang anak niya na pinamigay niya. Pero ano nama
n ang kinalaman ko dito. Hindi naman ako orphanage.......
orphanage.....
orphanage....
Bago pa ako makapag salita ulit.
" Siren. She's my daughter. "
I was shocked.
Si Siren. Ang batang nakita ko na nasilid sa isang box nung high school ako. Sa
harap ng isang orphanage. Hanggang ngayon iniisip ko pa rin kung sinong napakawa
lang hiyang nilalang ang gumawa nun sa isang walang muwang na baby. At siya ang
ina ni Siren.
Kahit galit ako sa kanya sa nakikita ko ngayon sinasabi ng puso ko na hindi siya
ang may gawa nun. Na wala siyang kinalaman dito. Posibleng kinuha ito sa kanya
at iniwan na lang dun sa harap ng bahay ampunan. Posible. That was during my hig
h school days. Napakabata pa niya noon.
Gustuhin ko mang maging masaya pero sa kanya ngayong natagpuan na niya anak niya

pero hindi ko magawa. Hindi ko rin alam kong magiging masaya ako para kay Siren
kasi binalikan siya ng nina niya. But to think what kind of mother she has, I f
eel pity for her.
And I'm wondering what will Seth feel about it. Kagaya ko galit na galit ito sa
mga magulang ni Siren. He even expressed an intention to adopt her.
Now that my attention was diverted to something else, I think sinamantala niya
ang pagkakataong ito para magpatuloy.
" Nasa akin na siya ngayon. My life has now changed. At kaya ako nandito ngayon
kasi hindi ako pinapatahimik ng konsensiya ko. Gusto kong itama ang lahat ng pa
gkakamaling nagawa ko. "
Lumapit siya saken. Parang hinahanda nito ang sarili sa kung ano mang gawin ko s
a kanya.
" Nothing happened between me and Russell that night. I tricked him into seeing
me. I know he would drop by because I told him I was having bad asthma attack an
d wala akong kasama sa bahay. I nearly died because of that and he knew it. And
I know that was the only way to get his attention. Hindi niya kasi sinasagot ang
mga text at tawag ko nung time na yun. He totally avoided me. At hindi ko yun m
atanggap."
" What?" pabulong kong sabi. Nagkamali ba ako ng dinig. Now, she's talking.
" I
At
ako
ex.

tried to seduce him. Sabi niya pagbibigyan daw niya ako layuan ko lang kayo.
bibigyan niya ako ng malaking halaga. I was feeling so low nung iniwan niya
nung gabing yun. He made me feel as if I was a whore begging for money and s
And the rejection, hindi ko ito matanggap. At nagalit talaga ako sa kanya."

" Nagawa kong magsinungaling para magkahiwalay kayo ni Russell. At nagtagumpay a

ko. Nung una oo masaya ako at iniwan mo si Russell. Pero nang makita ko ang anak
ko nagbago ang lahat. Narealize ko ang mga pagkakamaling nagawa ko. "
" He loves you so much. I knew it then nung sinundo niya ako Singapore."
Parang may humampas ng napalaking bato sa ulo. Na sana totoo nga ito para panawa
n na ako ng ulirat. Kung nagsasabi siya ng totoo......$hit! It's all my fault.
After all those years, umalis ako, iniwan ko si Russell, all because of...... Ta
ngina! Gusto kong sumigaw ng malakas. Sa pagkakataong ito gusto ko siyang saktan
. Mali, gusto kong...pumatay ng tao.
Pumikit ako. Pinakiramdaman ko ang paisa isang tibok ng dibdib ko. My heart skip
ped from beating. Kasalan ba niya talaga? O...kasalanan ko?
" Akala ko magiging masaya ako ngayong nakita at kasama ko na ang anak ko. Pero
pag naiisip kita hindi ako matahimik. Nalaman ko pa kay Jandex na may baby na ka
yo thru Hans. That you left. I knew how it felt. To have a pregnancy on your own
. Nang wlang kasama. Hindi ako matahimik na may taong nagdurusa dahil sa kagagaw
an ko. "
" Gumawa ako ng paraan kasi gusto kitang kontakin. Russell won't talk to me. Si
Hans naman ayaw ibigay and contact info mo. At naiintindihan ko sila. I knew na
one of these days babalik ka. And I waited. Last week I heard from Jandex na na
kabalik ka na. Nagkaroon ako ng pag asa. "I was waiting for the right chance par
a makausap kita ng solo. "
" Alam ko hindi mo ako mapapatawad. Pero gusto ko lang malaman mo ang totoo. Na
kahit kelan hindi ka niloko ni Russell. Wala kaming naging relasyon simula nung

bumalik ako. Wala siyang kasalanan. Napakabait niya. Kahit hindi mo na ako pataw
arin. Gusto ko lang magkaayos kayo at malaman mo ang totoo."
Magkaayos kami? Paano pa magiging maayos ang lahat. Kaya siguro hindi ako kinaka
usap ni Russell at parang napakalaki ng galit niya sken.
" Please, nakikiusap ako. Kahit lumuhod ako ngayon sa harap mo gagawin ko."
" Tama na." nanghihina kong sabi. Hindi ko na kaya. Ano mang oras papatak na ang
mga luha ko. At ayokong makita niya ito.
" Nasabi mo na ang gusto mong sabihin kaya makakaalis ka na.' tumalikod ako at t
umakbo ako pabalik sa loob.
" Haley!" tawag nito.
Pero hindi ko siya pinansin.

*****************************

Mag hapon akong nakatulala. Hindi maubos ubos ang luha ko. Para akong baliw na n
akaupo sa isang sulok. Hindi ko pwedeng isisi ang lahat ng nangyari sa babaeng y
un. Half of it was my fault. I never trusted Rusell that much. Umalis ako ng hin
di man lang inalam ang side niya.
Hindi naman ako ganun sa totoo lang. Siguro gawa lang nang pagbubuntis ko kaya s
uper sensitive ako nung time na yun kaya I was irrational. Hindi ko alam naglili
hi na pala ako kaya siguro laging mainit ang ulo ko. Lagi ko siyang sinisigawan
at naiirita ako sa kanya. Kaya siguro nung medyo lumaki na ang tyan ko namimiss
ko na si Russell. Sa totoo lang marami akong regrets noon. Na gustong kong umuw
i at kausapin siya. But I thought it was too late.
At isa pa, natatakot ako na malaman ang totoo. At hindi ko ito matatanggap kung
sakaling mang totoo lahat ang sinasabi nang babaeng yun nung time na yun. I didn
't want to take any risk. Especially buntis ako nung time na yun. Pinasa Diyos k
o na ang lahat. Not to mention that he didn't do any move for reconcilation. Kay
a siguro ganun kasi wala siyang kasalanan. He never cheated on me.
Napatingin ako sa relo. Past 5pm na. Padating na si Russell. Lagi siyang umuuwi
ng maaga. Excited siyang makita ang anak niya. Doon agad siya dumederecho sa kwa
rto ni Reese pag dumarating siya. Hindi pa nito magawang magpalit agad ng damit.
Bakit kaya wala pa siya. Tumayo ako at lumabas ng kwarto ni Reese. Lumabas ako s
a garahe. Andito na yung kotse niya. Nasaan kaya siya. Kailangan ko siyang makau
sap. Nasa tapat na ako ng pinto ng kwarto ni Russell pero nagdadalawang isip pa
rin ako kung handa na ba akong kausapin siya. Bahala na.
Kumatok ako ng dalawang beses.
Walang nagbubukas.
Kumatok ulit ako.
Wala pa rin.
Baka wala pa siya. Pinihit ko ang door knob. Bukas ito. Sumilip muna ako. Huh? I

to ba ang kwarto ni Russell. Para itong isang opisina. May work table sa harap
at nakabukas nag laptop. Nandito na siya. Kaya lang nasaan siya. He converted hi
s old room to an office. Kaya siguro sabi niya doon sa babae na dalhin siya kwar
to niya ang mga folder na dala nito. So this is not his room.
Lumapit ako sa mesa. May cover ito na glass. Mga pictures halos ni Reese lahat a
ng nakalagay dito. Nasa gilid ng table niya ang isang frame. Nakalagay dito ang
wedding picture namin. Katabi nito ay may picture naming dalawa. Kuha ito nung h
oneymoon namin sa Cebu. Nakatapi lang kaming dalawa ng kumot. A picture of coupl
e in love. Yun ang nakikita ko picture na yun. Unti unting pumatak ang mga luha
ko.
Nasasaktan ako dahil nagbago na si Russell. Naging malamig na ito saken. Kinapa
ko ang dibdib ko. Nasasaktan ako.....dahil hanggang ngayon mahal ko pa rin siya.
Mahal na mahal. At walang nagbago. Pero mukhang hindi na babalik pa sa dati ang
lahat. Pinahid ko ang mga luha ko. Hindi pa ako handa na kausapin siya. Ayokong
makita niya ako na umiiyak.
Nagmamadali akong lumabas nang masagi ko ang mga nakafile sa mini cabinet sa gil
id ng table niya. Lumikha ito ng ingay at nahulog lahat ito. Inayos ko ang mga
ito pabalik sa shelf. Mga folders ito ng mga files siguro ni Russell.
But something caught my attention. Four photo albums. Binuksan ko ang isa.
No! This can't be. Nabitawan ko ito at napatakip ako sa bibig ko para pigilan an
g pag iyak ko.
I heard a clik from the door.
Muntik na akong mapatalon sa gulat. Lumabas siya mula sa isang pinto na connecte
d sa opisina niya. Doon siguro ang kwarto niya.
" What are you doing here?" malamig ang tono nito.
" Russell...."
============================================================================
Hmnnnn......ano kaya ang nakita niya sa photo album?
Isang chapter na lang po at Epilogue na. Next chapter will include Russell's POV
. Salamat po sa inyong lahat! Pasensiya na po muna sa mga errors. ^__^
fujeeko x

*******************************************
[68] Chapter 64: After All
*******************************************
A/N
This is the last chapter. The LAST and NEXT UD will be EPILOGUE at hindi ko alam
kung kelan ko ipopost. . Baka may magtanong na naman kung ending na ba ito. At
wala pong book 2. Yun lang po. Maraming salamat sa inyong lahat.
I dedicate this chapter to my besty @ReezaAltarezHugo ! Luv yah my fren! mwah!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Russell's POV
Nahihirapan na ako. I can no longer pretend that I hate her. Lalo na pag nakiki
ta ko siya araw araw. It's hard for me to ignore her. Simula nang dumating siya
hindi na ako nakatulog ng maayos. Everytime I close my eyes her face hunts me. S
he's even lovelier. She looked matured and more confident. More sofisticated. Mo
re daring. Iba na ang kilos niya. Siguro dahil sa nature ng work niya. Kahit nas
a bahay siya she's all poise and grace.
And she ignores me. As if I don't exist.
I woke up each dawn to check both of them. I missed her so much. The moment I sa
w her when they arived gusto ko siyang yakapin ng mahigpit. Pero pinigilan ko an
g sarili ko. Alam ko hindi na dapat. Wala na akong karapatang gawin yun. May sar
ili na siyang buhay. At alam kong masaya na siya.
Miss na miss ko na siya. Masaya na akong pagmasdan ang maamo niyang mukha habang
tulog siya. Yun lang ang kaya kong gawin. Yun lang ang pwede kong gawin.
I miss to feel the warmth of her body. It's been so long and I long for her. I
wan to feel her softness. I want to touch her. Her small waist. Her full breasts
. What's in between her thigh. Everything. Wala siyang kamalay malay sa pwede k
ong gawin sa kanya habang tulog siya. She looked so peaceful in her sleep. One t
ime I kissed her slighty parted lips. How I missed it. I was tempted to kiss her
more. Kaya lang baka magising siya. I watched her sleep for hours.
Lagi na lang ganun. Hanggang kelan ko gagawin ito.
I decided to have a quick shower. I just went to the smoking area at ayokong amo
y usok ako pag lalapit ako sa anak. At baka maamoy ako ni Haley. She doesnt know
that I smoke. She will never know. Besides Im sure wala na rin siyang pakialam
saken kung ano man ang guso kong gawin.
I only smoke occasionally, especially when I'm stressed. Malapit na ang pasko. M
alapit na rin ang birtdhay ni Reese. Im excited pero at the same time nag aalala
ako. I only have few days left para makasama silang dalawa. Lalo na si Haley. I
'm sure after New Year babalik na sila sa Spain. At hindi papayag si Haley na ma
g extend sila. At alam ko na lalong hindi papayag ito na iwanan si Reese. Anong
gagawin ko?
I threatened her with legal matter? Yes, because I had to. I wanted not just Ree
se to stay. I want her to stay as well. I know na hindi ako papanigan ng korte s
ince 2 years old pa lang si Reese so she has to stay with her mom. But at least
we can have legal arrangement about may legal rights to my daughter. Maybe she c
an stay with me for a couple of days each month. Of course Haley will be here al
so and that's part of the plan.
I don't know. Bahala na. And I'll do anything to have them both stay.
Hindi ako papasok ng ilang araw. I want to spend the rest of the week with Reese
. And wih Haley. I looked at my room. This has been empty for almost 3 years. Na
sanay na rin akong mag isa. I kept myself busy.
Napatingin ako sa pinto. May kalabog akong narinig. Ano kaya yun? Parang sa offi
ce galing ang tunog. Nagmamadali akong nagbihis. I opened the door. Nakatalikod
siya. Nakatingin sa mga photo album na naka file sa gilid ng table. She gave a q
uick scan on each album. Nagtagal siya sa isang album.

Ito ang pink na photo album.

The door clicked nung sinara ko. Humarap siya ng marinig siguro ang tunog sa pin
to. I saw tears in her eyes. Gusto ko siyang yakapin pero pinigilan ko ang saril
i ko.
" What are you doing here?" I tried to be as cold as the first time I saw her.
" Russell..." he said my name in almost a whisper. God how I missed it. She's tr
ying to hold back a sob.
Pero hindi na niya ito napigilan. She wants to say something pero hindi siya mak
apagsalita.
"I'm sorry." Tuloy tuloy pa rin ang pagpatak ng mga luha niya.
" I'm sorry sa... lahat lahat. Sorry...... dahil hindi ako nakinig sa'yo. Sorry
sa mga nasayang na panahon...... na sana nakasama mo ang anak mo. Sorry at nagin
g...... makasarili ako. SOrry kasi....kasalanan ko....I'm sorry kasi..........."
Hindi ko na matagalan pang makita siya sa ganoong ayos. Hindi ko na siya pinatap
os. Niyakap ko siya ng mahigpit.
"Shhhh...."
Nagsosorry siya. Paano niya nalaman ang totoo? Kung paano ay hindi na ito mahala
ga saken. Hinaplos ko ang likod niya. How it feels so good to feel her in my arm
s again. I kissed her hair. It smells unfamiliar. She changed her brand of shamp
oo. Hinaplos ko ang buhok niya. Parang hindi ako sanay. It's longer. But she ma
intained the same softness.
We stayed that way for a couple of minutes. The she pulled away. She looked at m
y face and tears are still endlessly flowing in her eyes. I can't still believe
it. That I'm holding her this close.
" Hindi ka..... galit saken? " tanong niya.
I smiled and wiped her tears. " Kahit kelan hindi ako nagalit sa'yo nung umalis
ka. Naiintinidihan kita. It's all my fault. Ako ang may kasalanan simula pa lang
. Kaya wag mong sisihin ang sarili mo."
Kumunot ang noo niya. She looked confused. Parang hindi siya makapaniwala. Maybe
becasue I was ignoring her for the past few days.
" Why? Hindi mo man lang ako susumbatan? " she started to cry again.
Bakit ko siya susumbatan. Kasalanan ko ang lahat. Kung simula pa lang umiwas na
ako. I should've stopped my involvement in Kirsten's personal life. Sana nakinin
g ako kay Micah. Sana hindi kami umabot sa ganito. Kung ako siguro ang nasa luga
r ni Haley ganun din ang mararamdaman ko. At ganun din ang gagawin ko.
" Tahan na. Sabi ko nga sa'yo hindi ko magawang magalit sayo. I understand. know
you were really jealous nung time na yun kaya nagalit ka saken. And you..were p
regnant. That's explains you're being implusive...maybe."
Tumawa siya pero patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha niya. I missed the sound
of her laughter. Pinunasan niya ng mga luha niya.
" These pictures... I don't understand." she's referring to the pink album.

Pictures of Reese taken from the Operating Room. May kuha si Reese nung paglabas
na paglabas pa lang niya. One shot was, I was holding Reese and I was in a scru
b suit. I was wearing a black reading glasses. To conceal my identity.
" I was there...." sabi ko sa kanya.
" I was the one who decided that you had to undergo CS. Nakita ko na hirap na hi
rap ka na at gusto mong maging normal ang delivery mo. Hindi ko matagalan ang h
itsura mo delivery room. Simula nang pinasok ka sa ospital I was there the whole
time."
Sinabi na niya saken yun dati pa. She always wanted to have a normal delivery pa
g nanganak siya. She said that would complete the essence of motherhood. At gust
o niyang maranasan yun.
She's still speechless habang nakatingin sa picture na hawak ko. Hindi siya sigu
ro makapaniwala.
I pulled my wallet and took out a picture. Kuha ito sa delivery room. Kaming tat
lo. Nakahiga si Reese sa dibdib niya. I was smiling and nakadikit yung pisngi ko
sa kanya. Tulog siya ng mga time na yun kasi hindi pa totally nawawala yung eff
ect ng anesthetic sa kanya.
She cried again. I see her pain. Her regret. She tried to speak but she just can
't. I waited for her to calm down. I had to let her cry. Kailangan niya yun.
Then she handed me another album.
May mga kuha rin kaming dalawa ni Reese. Ilan sa mga ito ay sa malapit na park s
a place ng mommy niya. May mga kuha rin kami nung first birthday ni Reese. I was
the one of the clowns. There weres hots during Reese's baptismal. And why I man
aged to sneak during that time, with help of Haley's mom.
And there are tons of other shots. In various occasions.
Some were taken at the mall. I think that gave her so much to think about that h
ow did it all happen. And the picture were taken recently, for the past three m
onths I guess. I had the chance to take Reese to the mall, and that was the firs
t. In almost two years noon ko lang naipasyal si Reese. I was so happy. And sad
at the same time. Because I only had the chance to do that when she is out on a
date. A date with.....I don't wanna even mention his name.
" How these all happened.....I mean....I haven't seen you there...not even once.
"
And yes, hindi niya ako nakita. Because that was my intention. Ang hindi talaga
magpakita sa kanya. Iniisip pa niya siguro sa sobrang dami ng pictures in variou
s occasions, paano nangyari. Siguro maiintindihan pa niya nung nanganak siya. I
could be there. Pero based sa dami ng pictures, iniisip niya siguro na nasa Spai
n ako.
Yes, I was.
" I was based in Spain. I just returned early this month when dad was hospitaliz
ed."
I saw horror in her eyes pero hindi ko na siya hinayaang makabawi pa. This is th
e chance that I have to tell her everything bago pa siya magtanong ng iba. Baka
mawala pa sa isip ko ang mga sasabihin ko. Ang mga sasabihin ko na matagal kong

nirehearse sa utak ko.

**Flashback
" I will not sign these papers." madiin kong sabi at nilapag ko ito sa mesa niya
.
Tumayo siya at lumapit saken.
" Russell iho, sana maintindihan mo. Hindi ko rin gusto ito."
" I know. Mommy, hindi ko pipirmahan yan hangga't hindi kami nakakapag usap."
" Pero ayaw ka niyang makausap. At ayaw na niyang makipag ayos pa sa'yo."
" Hindi ko ipipilit ang sarili ko kung ayaw na niya saken. Pero may karapatan ak
o sa anak ko. "
Hinawakan niya ako sa braso. She looked worried.
" Please iho, hindi magiging maganda pag nagpakita ka sa kanya ngayon. Maselan a
ng kalagayan niya at ayokong may masamang mangyari sa apo ko. Pati na rin sa ana
k ko. Alam mo naman siguro ang nangayari sa ospital nung bumalik ka. Kaya please
nakikiusap ako."
How could I forget. When I insisted to see her she started throwing things on me
. Lahat ng nasa side table binato niya saken kasi ayokong lumabas. Nagwawala tl
aga siya. Ayaw niya akong makita.
After that she was bleeding. It's a threatened miscarriage. Kaya natakot ako noo
n. Ayokong may masamang mangyari kay Haley at sa baby namin. Kaya umalis na lang
ako at di na nagpakita sa kanya.
Ganun katindi ang galit niya saken. Noon ko lang siya nakitang ganun. She was al
ways calm. Walang ibang gagawin ito kundi iiyak lang pag nasasaktan siya.
Just like what happened when she found out about Kirsten. She just cried and lef
t. Pero hindi ganito. Ibang Haley ang nakita ko nung time na yun. She was very e
motional and physical. Siguro dahil sa kalagayan niya. Prior to that incident I
saw the symptoms already. Not as a symptom of pregnancy because it was really un
expected. But I saw her changes. From soft spoken to loud. And she nagged.
Sa nakita kong reaksyon ng mommy ni Haley I took advantage of the situation.I ha
d to do something.
" Papayag ako. Hindi ako magpapakita sa kanya hanggang sa makapanaganak siya. Pe
ro hayaan niyo akong lumapit sa anak ko paglabas nito. That's the only time na p
ipirmahan ko ang mga ito."
She relaxed. A bit. Kahit sa totoo lang hindi ko kayang pirmahan ang annument pa
pers na nasa harap ko.
" I want you to tell me kung nasaan siya. She did not take her connecting flght
from Paris to Madrid. I had my people waiting for her in Madrid pero hindi sya d
umating. She stopped in Paris. "

She only had carry on bag. It's been two weeks and still no trace of her in Madr
id. I was really worried. Sinadya niya yun. She knew I was to look for her.
" I can't I'm sorry. Sa totoo lang hindi ko rin alam. She called me she said she
's fine. What I can tell you is she'll return to Madrid after four months."
**End of flashback
" We made a bargain. I promised her that I won't bother you from that time on. I
requested a transfer to Spain. Pumayag naman siya. Your dad went back here sa
Philippines. And I took over. After that sumunod ang mommy mo sa Spain para ma
bantayan ka. "
" I patienlty waited each day na makita kayong mag ina. I was so mad and I almos
t turned up when you accepted modeling offers. Pero sabi ko sa sarili ko hindi y
un ang right time para magpakita ako sa'yo. And I realized it's my own way to ke
ep an eye on you. I can control your projects. Unlike pag sa ibang agency ka pa
mapupunta."
" What do you mean control my projects?"
Umiwas ako ng tingin sa kanya. " I limited your projects."
Her eyes are wide in horror.
" Did you have anything to do with the cancellations of some of my photoshoots?"
That's one thing.
" Not only that. Hindi ako tumanggap ng commercials para sa'yo. And I had to che
ck first kung ano ang isusuot mo. Yung nacancel na dalawang photoshoot mo, hindi
ko ito alam. Nalaman ko lang a day prior nung photoshoot na binigay nila yung p
roject sa'yo. Kung nalaman ko lang earlier sana I rejected the offer. Hindi na s
ana umabot pa sa cancellation kasi simula pa lang hindi ko na ito papayagan. Nag
agalit na nga ang agent mo. And I'm sorry. I had to do it. I can't let you do th
at shoot........I dont' want anyone to see you....I mean....you know."
Naiiling siya na natatawa habang lumuluha. I smiled back. And I knew she know wh
y I did that. I don't want other people to see her in revealing clothes.
"I dont want you to work. I want you to stay with Reese full time. But it's the
only time I can be with Reese pag my project ka. I could watch over Reese habang
nasa photoshoot ka. I was with her during those times. "
I was uncomfortable nung sumigaw si Reese ng daddy nung makita ako. Napatingin a
ko kay Haley nung time na yun. She was confused. Alam ko nagtataka siya. Reese w
as so familiar. Parang kilalang kilala niya ako.
" There were times I just wish you had more projects para madalas kong makasama
ang anak ko. And I knew she misses me too. She was so happy each time na magkiki
ta kami. At nagpapasalamat ako sa mommy at pumayag siya na lumapit ako kay Reese
."
" Ito ang parusa ko sarili ko. Kahit nahihirapan ako nagtitiis ako. I asked for
it. Ako ang nagsimula ng lahat. Kasalanan ko kung ba't umabot tayo sa ganun. Sa
bi ko sa sarili ko hahayan na lang kita kung ano ang gusto mo. Pero until now hi
ndi ko pa rin kayang pirmahan ang annulment papers na binigay ni mommy. But I p
romised her to sign it. "

Nanlaki ang mga mata niya.

" What?! Hindi pa ...annul ang kasal natin?"
Hindi ako sumagot. Did I see disappointment in her eyes? Gusto ba niyang ma annu
l ang kasal namin. She weeps again. But I see something different in her eyes. I
couldn't tell.
" I thought....$hit! God! What have I done?" and she sobs again.
Hard.
And there's nothing I can do but to watch her.
" Im.......so..rry. I'm so sorry....."
She could cry and say sorry forever.
And it....pains me.
I knew it. That's what I thought. Alam ko ang tinutukoy niya. Alam ko kung ba't
siya humihingi ng tawad. She entered in a relationship kasi ang alam niya annule
d na ang kasal namin. The reason for her agony maybe was the fact that technical
ly she cheated. Even though it's really unintentional.
" Ang balak ko sana magpakita sa'yo after you gave birth. Pero nakita ko na masa
ya ka. That you moved on. Kaya minabuti kong wag na lang magpakita muna sa'yo. N
akuntento na akong mag aantay ng chance para makita si Reese. At makita ka, kahi
t sa malayo."
" And I seeing you.......with someone else. I just can't bear it. I would unders
tand that he was there for you from the start."
" But I was there that night. That night he spent the night with you. " I tried
to hold back my emotion. I looked her in intently to show her my pain.
" Magpapakita na sana ako sa'yo and I will fetch you and Reese para bumalik na d
ito sa Pilipinas dahil yun ang hinihiling ni daddy. But I saw him. So I stayed
outside your place and I waited for him to leave. But he didn't. "
She closed her eyes. Looks like she's trying to erase some bad memory. She sobs
quietly this time.
" It's not what you think..." pabulong na sabi nito.
I don't know what she meant by that. But I see hope again in her eyes.
" That was the only time I realized that I have to stop. And I have to let you g
o. Once in my life, it was the very first time....that.....I cried. I don't know
how am I gonna start my life again. That was it. That was the time I realized t
hat I lost you. So I called your mom. I told her siya na lang magsabi sa'yo na u
muwi kayo ni Reese. And I went back here alone. I took all my belongings with me
. With dad's condition I have to stay here. "
I can't bear the thought of her with someone else. It will drive me crazy.
" Sabi ko sa sarili ko hahayaan na kita. I decided to hate you. Sabi ko mag iisi
p ako ng mgabagay na kamumuhian kita para mawala ka sa isip ko at tuluyan kitang
makalimutan."

" But when I saw you again, I was beginning to loose my grip. I terribly miss yo
u. Gusto kong magalit na lang lagi sa'yo pero hindi ko magawa. Gusto kitang iwas
an but I found myself longing for you. And I will have to do anyhting to keep y
ou and Reese here. So that you wont go back to Spain anymore. "
Naala ko ang sabi ng mommy niya na gustong gusto na niyang magkaayos kami. Pero
gusto rin niya na sumaya si Haley. Kahit alam niya na nasasaktan ako wala siyang
magagawa. Ayaw na niyang makialam.
" Nung nasa Spain ako I have my own key sa unit niyo
to me. You see she's still hopeful that you know, we
Pero natatakot siya sa'yo. Natatakot siyang makialam
sa knya kasi wala siyang ginawa kundi umiyak tuwing

ni Reese. Your mom gave it

can still work things out.
ulit sa buhay mo. Naawa ako
nagkikita kami. "

" And lately she reminded me about the anulment papers she gave me. I gave her h
ope, that I had a plan to have you back. At alam ko yung ang inaantay niya saken
na marining. Kasi ayaw na niyang makialam pa. Kahit na alam kong imposible na.
That you're happy with someone else. Para hindi niya na ko kulitin na ifile ito.
Natatakot siya na baka pag malaman mo na hindi pa ito napapafile magalit ka sa
kanya. To make her feel better sabi ko sa kanya ako mismo ang mag aayos nito in
case you decide to........ marry again. "
" No, its' not gonna happen." mahinang sabi nito. God when will she stop crying
.
Niyakap ko siya. Kung pwede ko lang kunin lahat ng sakit na nararamdaman niya.
Kung pwede ko lang ibalik sa dati ang lahat. Yung hindi na siya masasaktan pa.
" I'm so sorry......kasalanan ko ang lahat. " pauli ulit siya sa pag sosorry.
What will I do to make her feel better.
" I was ....just trying to.... move on. And he.... was... there. And.....and.
..." She's sobbing wildly.
Pinunasan ko ang mga luha niya.
" I know. Please stop crying."
" I'm really.....sorry....."
" I know and I forgive you......matagal na." Kahit na alam ko na wala akong dahi
lan para patawarin siya kasi wla siyang kasalanan. Maybe that will make her feel
better if I say that.
She gave me weak smile. And she squeezed my hand.
"It's always.... been you....no one else." sabi nito.
I feel it.
I felt everyhting fall back into places.
" I know baby. And I feel the same."
She held my face. Carress my cheeks.
And I kisssed her.

Slowly.
That's our first kiss. After almost three years. And I was in high school again.
She pulled away.
"Ang daya mo naman. Ilang taon ang dumaan. I missed you so much....."
I smiled. I held her face.
"......and you were just right there ng hindi ko man alam. I was thinking...you
didn't care anymore....sa akin.....kay Reese....I tried to forget you.....but I
can't.....I missed you more...each day. And just when I thought I found someone
else...I thought it would make my life easier.... and it will make me happy. Bu
t...... " She's still stunning even in her tears.
" Tahan na. You've spent most of your life crying. I cant promise but I will do
anything for you not to cry anymore. "
Niyakap niya ako ng mahigpit. I hugged her back. I have her again. And I'll neve
r let her go.
" I love you so much baby. Nothing's changed. No one else." inulit ko lang ang s
inabi niya saken.
Nagulat ako nung tinulak niya ako ng mahina.
"Why?"
Nakasimangot siya habang nakatingin saken.
" Sino yung babaeng kasama mong dumating dati? "
Did she just say that? I wanna throw some punch in the air.
She's back. I can't help but grin from ear to ear.
" She's just an employee." I assured her. She may be referring to Jackie. Yung k
asama ko na dumating nung araw na bumalik sila ni reese form Spain.
" You allow such dress code in your workplace. Nakita mo ba yung suot niya. Halo
s lumuwa na ang dibdib niya."
Natatawa ako. Pero hindi ko pwedeng ipakita sa kanya. Baka magalit siya. Hmnnnn.
...pwede kong isipin na nagseselos siya.
I pulled her close. " I'm not in the position para makialam sa suot niya. Beside
s she's Hans' assistant. Wala kasi akong assistant. So I asked for help occasion
ally lang naman. "
" Why was she asking if she could drop by that night. Did she normally spend nig
hts with you?"
I really miss her. Ganitong ganito siya bago siya umalis. She nagged. At kung ma
gtanong parang NBI agent. But I find it cute and amusing. And I don't mind.
" Hmmnn...not really. We only went out once. Pero may mga ksama naman kami. That
was the first night I arrived here. I was just just trying to unwind. Hoping I
could forget the last memory I had in Spain before I left."

The thought that she spent the night with that guy. It was driving me crazy. And
mad. And it hurts like hell. But now that she's back in my arms, to be honest,
I don't care anymore what the hell happened to both of them. Ang importante buma
lik siya saken. Whatever happend in her life nung wala ako sa tabi niya, kahit m
asakit kailangan kong tanggapin. Because I love her so much.
" I'm sorry.... But it's over..between us." she assured me.
I stoped for a moment. It's over between the two of them. Matutuwa na ba ako. O
malulungkot kasi nasaktan na naman siya. Did she cry again? Kaya ko bang matuwa
habang nasasaktan siya?
Well, I don't care anymore. She told me it has always been me. That she still lo
ves me. And I'll hold on to what she said. And it's more than enough.
I kissed her once again. I shiver when our lips touched. I miss her supple lips.
I can't believe everything is so real. I felt her hands firmly grasping my hair
. I felt her warmth and softness. I held her tight. $hit hindi ko na kaya. I mi
ssed so much. I scooped her and opened my bedroom door. And there, I laid her ge
ntly..... in my bed.
And looked at her. She's there lying...and waiting.
" You know how long have I waited for this day. For almost three years I prayed
to be at least near you..... but here you are. In my arms. And in my bed. Once a
gain."
I did not waste any time. I pulled off my shirt and joined her. I kissed her rou
ghly. I was tugging her her blouse off her head. I know she misses me too. My ha
nds feast on her breast. They're fuller. But still firm. I love to feel them in
my hands.
Her hands are eagerly undoing the buttons of my shorts. I can no longer wait. I
pulled off her shorts along with her undies.
Then I heard Reese is crying from the speaker installed on my wall.
We stopped and stared at each other. We both laughed.
I picked my phoned and dialled a number. The extenson in my office rang. I calle
d our landline para sagutin ng mga maid.
" Hello, Liza. Pakipuntahan naman si Reese sa nursery room."
Tinatanong niya kung sino ang kasama ko.
" Si Haley? bakit? "
Hinahanap daw siya ni mommy.
" Sabihin mo kasama ko siya sa kwarto ko."
"At sabihin mo wag kaming istorbohin. Alam na niya yun. Ok Sige bye."
I turned off my phone and threw it somewhere else. She is trying to hide her smi
le.
" What's with the smile?"
Umiling siya. " You don't miss me that much." asar niya saken.

" I don't ." I teased her and pressed my hardness on her.

Tumawa siya ng malakas. Pinalo ako ng mahina sa dibdib.
I held her hand. I can't contain my happiness.
" Im so glad Reese came. Siguro kung wala siya at umabot tayo sa ganito...baka h
indi ka na bumalik."
Syempre wala na siyang dahilan para bumalik pa. Si Reese lang naman ang dahilan
kung ba't siya umuwi. And I don't wanna think about it anymore.
I was about to kiss her when she restrained me.
" Did you tell her that I was having a pregnancy problem? To that girl?"
Kirsten? Nag kausap na nman sila. I don't care.
"What? No!" gulat kong sabi.
" Why made you think na sasabihin ko yun sa kanya?"
" She told me we cant have children. That I wasnt capable of having one. Because
I was sick."
Did I tell her?
" She also had the same problem and I cant even remember mentioning it to her. M
aybe I did. Kaya siguro alam niya. But I can't really remember. At lalong hindi
ko sasabihin ang personal problems natin sa kanya."
"Are you sure?" nagdududang tanong nito.
" Yeah, and please dont mention her anymore." ayokong masira ang mood niya. Si K
irsten ang puno't dulo ng lahat.
I kissed her hugrily. Hindi ko alam saan ko ilalagay ang kamay ko. One moment I
was cupping her face, then all af a sudden I was grasping her hair. My hand on h
er back then to her waist pulling her body close to mine.
She pulled away. " I cant breathe." reklamo nito pero nakangiti naman ito.
I gave her time to catch her breath. I pressed my forehead to hers.
" Ok ka na?" tanong ko.
Tumango ito. I kissed her again. I felt her grin on my lips. Natawawa sya.
She's happy. And so am I.
Marami akong gustong sabihin sa kanya. I want to do a lot of things. Things that
I should have done for the past three years. That hurting her was the most part
that I regret in my whole life. And my world ended when she left. And when she
left, she took everything. Nothing's left with me. I died for the past three yea
rs. And she made me live again.
She's my potion. She's my kryptonite. She's my sanctuary.
Actually she's my everything. She completes me.

I may not be good with words. But I surely know how to show her how much I love
her.
I'm not sure what future will hold for both of us.
One thing Im sure of.
I will not let that happen again.
Nothing. No one will keep us apart.
Ever.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------You can pm me if you have questions, o pag naguguluhan kayo. o sa tingin niyo ma
y hindi nasagot sa tanong niyo na mga pangyayari baka may na MISS ako. please le
t me know. kahit matagal ako magreply masasagot ko pa rin pag nagtanong kayo. Un
like pag nagtanong kayo sa comment box, hindi ako nagrereply dun.
Thank you.
fujeeko x

*******************************************
[69] EPILOGUE
*******************************************
Warning: This is for revison and editing. Bear with me. I had to finish it befo
re I'll leave for a long vacay tomorrow. Send me PM if you have questions. Here
you go guys.....
Check Reese's 7-year old's pic ------------>

----------------------------------------------------------------------------------------------------HALEY'S POV

5 years after.....
" Railey, be careful. You might hurt your baby sister." saway ni Russell kay Rai
ley at bahagya nitong inilayo sa aken. Umupo siya sa tabi ko at hinaplos nito an
g maliit na umbok sa tyan ko.
I am on my fourth pregnancy. I had a miscarriage on the second. I thought spotti
ng lang kasi ganun din ang nangyari saken nung ipinagbubuntis ko sina Reese at R
ailey. Nag out of town lang kami ni Russell, pag uwi namin I was bleeding. Kaya
naging protective si Russell lately dahil dun.

" Hayaan mo siya. Naglalambing lang naman. Gusto lang sigurong makipag laro." gi
nulo ko ang buhok nito. Pinagmasdan ko ang mukha ni Railey. Kamukhang kamukha ko
siya gaya ng madalas sabihin ng iba. Walang nakuha kay Russell kahit na isa. Si
Reese kasi kamukha ni Russell. Pero pag katabi ko siya sinasabi ng iba na kami
naman ang magkamukha.
" Let's play then." kinarga niya ito at tumabi sa akin. Kinuha nito and PS3 na n
akasampay sa leeg ni Railey na nakakabit sa isang Spiderman na lanyard. Nagsimul
a ng maglaro ang mag ama at parang hindi na ako ang eexist sa tabi nila.
Pinagmasadan ko silang dalawa. Ang bilis ng panahon. Almost 3 year-old na si Rai
ley. Kinabahan ako akala ko hindi na ako magbubuntis pa ulit after the miscarria
ge. Thank God He gave us another baby girl. And after 2 years, sana baby boy na
man. Gusto ko kasi ng malaking pamilya. Dalawa lang sila Russell at Raplh. Dadal
awa lang naman kami ni Hans. Gusto ko apat ang anak ko, lima at the most.
It's my 28th birthday. Russell organized a private party for me. The original pl
an was out town celebration kaso unexpected ang pagbubuntis ko. At ayaw pumayag
ni Russell na magtravel ako kahit na pinayagan ako ng doctor at binigyan ako ng
gamot. Parehong gamot na binigay saken nung nagtravel ako for Spain nung ipinagb
ubuntis ko Reese. I had a spotting din nung time na yun.
Nagvibrate ang cellphone ko na nakapatong sa bench. Muntik na akong mapatalon sa
gulat. Si Russell din nagulat kasi napatingin siya dito. Kinuha ko ito.
" Hello pangit!"
Napangiti ako. Napatingin saken si Russell. Curious siya siguro kung sino ang ka
usap ko base sa reaksyon ko.
" Seth!" sabi ko habang nakatingin sa kanya.

Binalik ulit nito ang atensyon sa paglalaro.

" Happy birthday!"
Namiss ko tong mokong na'to. Kelan ba kami huling nagkita nito. Before his weddi
ng.
" Thank you." nakuha pa ring magpasalamat kahit na inaasar ako.

" Ang tanda mo na!" asar pa nito.

Tumawa ako. May narining ako maingay sa background.

"Teka lang may kakausap sa'yo."

"Hello tita!" a small voice I recognized.

" Siren!"
"Happy birthday!" masiglang bati nito.
Ang bilis ng panahon. Dalaga na siguro ito. 12 years old na kasi ito or 13 maybe
.
" Thanks! How's my baby?" namiss ko rin siya. I've always known her as my first
baby. Ako ang nagpangalan sa kanya. Ang lakas kasi umiyak nakakabingi.
"I have a new cellphone!" tuwang tuwa sabi nito. " Daddy Seth gave it to me."
Bago pa ako makapagsalita may narinig akong iyak ng bata.
" Wait tita, daddy Seth wants to talk to you." sabi ni Siren.
Lumakas sa pandinig ko ang iyak ng baby.
Bumalik si Seth sa linya. " Sorry, I gotta go. Tatawag na lang ulit ako mamaya.
Nagwawala na naman tong isang to. Tsaka uutusan ko si Siren magtimpla ng milk."
Napangiti ako. Hindi ko maimagine si Seth na nag aalaga ng bata. And I'm happy f
or him .Ilang years na rin silang kasal ni Kirsten at alam ko naiinip na si Seth
na magkaroon ng anak.
"Nasaan si Kirsten?" tanong ko.
"Nasa grocery. Wala kasi kaming maid naka off. "
Hindi ko rin akalain na magkakatuluyan sila knowing Seth despised Siren's parent
s dahil sa ginawa nilang pag abandona nung baby pa ito. At kahit na nung nalaman
pa ni Seth na hindi ginusto ni Kirsten yung nangyari kay Siren, na wala siyang
alam na pinamigay ang anak niya, hindi pa rin nawala ang resentment niya dito. D
ue to the fact that KIrsten was the reason why Russell and I separated for almos
t three years. Sabi niya hindi niya ito mapapatawad. But look at them now, who w
ould have thought. No one knows one's destiny.
And with Kirsten's past, she's so lucky to have Seth. Iba ito magmahal. He's sel
fless. At alam na alam ko yun.
Nagulantang ako sa mas malakas na iyak ng baby. " Hey I gotta go. Happy birthday
ulit." sabi nito.
" Thanks! Ingat. Send my regards to Kirsten." sabi ko at binaba ko na ang phone.
Napabuntong hininga ako. I said Kirsten's name sounded like we're on a first nam
e basis. We may not be good friends, but I guess we've straightened things out b
efore their wedding. And Russell and I were out of the country that time. It was
a very good excuse since it was awkward for me and Russell to attend our ex's w
edding.
After that we never had the chance to see each other again. She and Siren left f
or Brazil para sumunod kay Seth. His biological mother was ill and he had to rus
h. Yes, finally he found his missing piece. It was so unfortunate that he didn't
get the chance to meet his real dad. He died few years back.
" Hi!" napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. Napalingon din si Russell.

Si Jess. At malandi itong naglakad palapit sa amin ni Russell.

Tumakbo si Reese papunta sa kanya.
"Tita ninang!" sigaw nito.
Yumakap siya sa beywang ni Jess. Niyakap niya rin at kinarga. Napangiwi siya.
" Ang bigat mo na." natatawang sabi nito at binaba si Reese.
Sanay kasi siya na kinakarga ito. Ngayon hindi na niya ito kaya. 7 yrs old na ka
si si Reese. Hindi na siya mataba gaya nung baby pa siya pero siksik ito.
Tumakbo rin sa papunta sa kanya si Railey at iniwan ang ama sa paglalaro ng PS3.
" Ninang sexy!" Tumakbo siya payakap kay Jess.
" Hello big boy!" pinisil niya ang ilong nito at kinarga si Railey at lumapit sa
pwesto namin.
" Happy birthday!" bati nito at humalik sa pisngi ko.
"Tumtaba ka ah." biro ni russell sa kanya.
" Tse!" inirapan niya ito at hinamapas ng mahina sa braso.
" Buntis ka siguro noh." biro ko naman.
" Oy hindi ah!" kumatok siya sa bench. As a gesture na sana hindi totoo ang sina
sabi ko. " Wag muna."
" Anong wag muna. Ang tanda mo na kaya?' biro ko ulit sa knya.
" Isa ka pa. Wala kayong alam gawin na mag asawa kundi asarin ako."
" Kelan, sige nga?" hamon ko
" Mag antay ka. Ayan o andami ko ng anak. Ang cucute!" sabay pisil sa pisngi ni
Railey at Reese. Alam ko iniba nito ang usapan.
Pinagmasadan ko siya. Gumanda siya lalo at mas slim siya ngayon. Alam kong binib
iro lang siya ni Russell nung sinabi niyang mataba ito. Hiyang siya sa pagiging
single. Ilang taon na rin ang lumipas. At ayokong ungkatin pa sa kanya ang nakar
aan. Looks like she moved on. And she's now happy with her life. I hope so. I se
e her happy. And I shut my mouth.
" Tita Haley!" napalingon ako kung saan galing ang tinig.
Kabababa lang niya sa sasakyan. Halos sabay silang dumating ni Jess. Dalaga na a
ng pamangkin ko. Hindi mo mapagkakamalang 12 years old pa lang si Chloe kasi mal
aking bulas ito. Matangkad ito na namana niya kay Hans at namana niya saken ang
light brown na kulay ng buhok niya .Two years ko lang na hindi nakita, ang laki
na ng ipinagbago niya. Sabi ni mommy kamukha ko daw ito. Sa tingin ko kamukha na
siya ni Hans. Pero tama rin si mommy, kasi kamukha ko rin si Hans. Kaya kamukha
ko rin si Chloe.
Inabot nito ang isang paperbag saken. I gave it a quick peak. I think it's a dre

ss.
" I picked the color." masayang sabi nito.
I knew it. It's light pink. Kasi kung si Hans ang pumili ng color, It will be an
y shade of purple. Or of violet, my favorite.
"Thank you!" hinalikan ko siya sa pisngi. Hinaplos ko siya sa ulo. Something cau
ght my eyes. God, malaki ang pagkakahawig namin when I was her age. Especially w
hen she stares. Lumalaki ang pahabang mata nito. Pinisil ko siya sa pisngi.
" Taba happy birthday!" asar saken ni Hans. Hinalikan niya ako at inabot ang isa
ng may katamtamang laki na box na nakabalot sa gold.
Tumawa si Russell. Inirapan ko si Hans kasi sinabihan niya ako na mataba. Binigy
an ko ng isang matalim na tingin si Russell kasi tumawa ito. Hinapit niya ako b
eywang at hinalikan ako sa noo.
"Hindi ka na mabiro." malambing na sabi nito. Alam ko naman na nagbibiro lang si
la. Maliit pa kasi ang tyan ko at hindi nga alam ng iba na buntis ako. I'm stil
l in good shape.
" Pinapabigay sa'yo yan ni Sister Ana. Dumaan kami dun kanina." sabi nito. He to
ok care probably of the catering sevice na magseserve sa mga bata.
Hans is one of the benefactors of the
return sa pagpapahiram ko sa kanya ng
a wala akong nagawang favor sa kanya.
lso supports. And every occasion that
dren have the same celebration.

orpahange. Ito ang hiniling kong favor in

pera noon. I know that he'll agree kahit n
I know he has other instituitons that he a
we celebrate we'll see to it that the chil

The orphanage has expanded. Mom bought the adjacent lot for the expansion. Givin
g more room for beds. More convenient for all the children. Nakita ko ang sitwa
syon nila. Ang it breaks my heart. And that was my long time pledge. To give the
m more room. To make them feel at home and comfortable. They may not have family
but at least they have a decent shelter they can call their home. All rooms are
now air condtioned. All at Saavedra Group of Companies' expense. And Seth is gi
ving his share as well. He is contantly sending funds for the shelter he conside
red his first real home.
" Ang taba mo ah." biro ni Hans kay Jess.
" Excuse me?" taas kilay nitong hinarap si Jess. Pinipigilan ni Russell ang mata
wa. At least ang sinabi niya kay Jess tumataba lang siya. Eh si Hans, " ang tab
a" ang ginamit na word.
" You call this taba?" she flaunt her slender body at nakapameyawng nitong hinar
ap si Hans.
" Bakit anong tawag mo dyan? " asar nito kay Jess.
" Sexy!" nakangising sagot ni Jess.
"Hah! Sexy na sa'yo yan, eh wala ka ngang balakang at mag sinalaki na kayo ng ty
an ni Haley." inasar pa siya nito lalo.
" Anong sinabi mo?" palapit ito kay Hans. " Bawiin mo yun!" hinampas nito ng mah
ina si Hans sa braso.
" Bat ko babawiin eh totoo naman. " mukhang ng eenjoy si Hans sa reaction niya.

" Isa....hindi mo talaga babawiin." mukhang wlang balak si Hans na bawiin ito.
" Dalawa....." banta ni Jess at hinubad nito ang isang suot na killer heels. Nan
laki ang mata ni Hans at napaatras ito. Parang alam ko na ang susunod na mangyay
ari. Nahubad na niya ng tuluyan ang dalawang heels. Tumakbo ito at hinabol si Ha
ns na ngayon papunta sa direksyon ng swimming pool.
At yun na. Napuno ang compund ng mga tili at sigawan ni Reese, Railey At Chloe.
" Hurry Tita Ninang!" sigaw ni Reese.
" Tita sexy!" sigaw naman ni Railey.
" Go dadyy!" sigaw naman ni Chloe.
May kanya kanyang kakampi ang dlawa. At mukhang loyal kay Jess ang dalawa kong c
hikiting. Madalas kasi nila itong nakikita. Di gaya ni Hans, he's now based in S
pain kasama si Chloe.
" Parang mga bata." naiiling at natatawang sabi ni Russell.
Lagi silang ganyan tuwing nagkikita sila. Kung hindi niya aasarin si Jess, si na
man ang mang aasar dito. Especially nung andito pa si Hans. Ngayon lang sila uli
t nagkita pero heto naman sila.
Nawala ang atensiyon ko sa dalawa nung mag vibrate ang phone ko. Nagulat ako nun
g makita kung sino ang tumatwag.
Si Vince.
Tumingin muna ako kay Russell na aliw na aliw sa panonood sa dalawa. Lumayo ako
sa kanya ng konti.
"hello."
" Hi beautiful..." bati nito in a soft and sexy voice. " Happy Birthday!"
Napangiti ako. Kanina ang pambungad ni Seth "Pangit" ngayon naman "beautiful" an
g bungad niya. Hindi pa rin ito nagbabago. May pagkabolero at sweet pa rin.
" Thanks!" mahina kong sabi.
I don't want Russell see me talking to Vince. So it's better na malaman niya kun
g sino ang kausap ko afterwards. He's even more jealous and possesive. And the y
ears have passed were really rough at the same time filled with bliss. One of th
e reasons were, in my hope to gain his trust, I bravely admitted what happened
between me and Seth way back then. When we kissed along the stairs.
He took it real bad. I saw him deeply hurt. He was holding back his tears. I cou
ldn't forget the look in his eyes. It would hunt me forever. Knowing everything
was doing well between Russell and I during those times. And he had not given me
any reasons for such infidelity. And how many times do I have to hurt him. When
I ended up with Seth in bed, I told him nothing happend that night. Eventhough
he assured me that it didn't matter anyomre and he believed me, I still see his
pain from within. And I will never do anything again to hurt him. I will not pu
t him in the same situation again.
I couldnt help but smile after having a short conversation with Vince. I'm glad
he's now settled in Chicago, for good at least. He's constanlty moving from eas

t coast to west coast each year, I'm not sure why. And I'm happy for him that he
found himself somebody who will take care for him and love him. I'm still stari
ng at my cellphone smiling.
"Sinong kausap mo?" he slid one arm around my waist.
Tumingin muna ako sa knya. " Si Vince." derecho kong sagot.
" So?" nakakunot noong tanong nito. He can't hide the distaste in his face.
He still can't get over with Vince after all those years. They never had the cha
nce to. Unlike kay Seth, everything was cleared. And not to mention the routine
calls from Vince on special occasions. I know he wants me to stop my communicart
ion with him. But I know he wont do it because he knows he's my friend. Sabi ni
ya dati, he trust me when I say he's just a friend, but what he doesn't trust is
Vince's perception. Baka iba ng dating nito sa knya. I couldn't blame him. I ga
ve him a reson for that insecurity. Kaya bumabawi ako sa kanya ngayon.
" I think he's got a good place for him. And for his future family." I looked at
him when i said the latter.
I felt he relaxed a little bit. " Buti naman." hindi nito napigilan ang sarili.
" Russell!" I pinandilatan ko siya.
Natatawa ito. " I mean it. "
" Ikaw tlga. Can you just be happy for him, at least." sabi ko sa knya.
" I don't know. I still don't like him. " seryosong sabi nito.
" You don't have to like him. Can't you just be happy that I'm happy for a frien
d?'
Ngumiti ito. "Okay, whatever you wish for."
He released me from his embrace na parang may naalala ito. He held my hand and g
uide me papasok sa bahay. Kumunot ang noo ko.
" I'll show you my gift." nagniningning ang mga matang sabi nito.
My stomach twisted in a sweet knot. It reminds me of his so-called first ever bi
rthday gift to me. Pero hindi ako nagsalita. He led me to our bedroom. Pinaupo n
iya ako sa gilid ng kama at pumunta sa mini cabinet na lagayan namin ng mga impo
rtant files. He pulled a folder out and handed it to me.
Kinuha ko ito at binuklat.
It's a land title.
" You bought it?" maang kong tanong sa knya.
"I guess" natatawang sabi nito.
It was one of those townhouses situated along the shore of sealine in Batangas.
It was the townhouse we've rented when Reese and I returned here from Spain 5 y
ears ago. Ang tagal an nun. Russell called our trip a second honeymoon. After ce
lebrating Christmas and Reese's birthday that same year, we took off to Batangas
. Nahirapan kaming maghanap ng mga houses for rent that time in short notice sin
ce it was a busy season. He regretted that they never had any one property in Ba

tangas. And then we found this house na malapit sa dagat. Napakaganda ng lugar.
It's a two story modern house. Overlooking the sunset and the sea. Perfect lands
cape at napapaligiran nga mga puno. Napaka peaceful ng lugar. We spent few days
away from home. That was the longest I spent night away from Reese. But I know I
needed to have time alone with her daddy as well. We returned on new year's eve
.
" But how?"tanong ko.
I found out that Russell epxressed his intention in buying the house. Pero hindi
daw ito for sale. I think he even bargained for a large amount of money pero ay
aw talagang pumayag ng may ari. The owner offered his other properties not too f
ar from that particular house. But Russell liked the house. We had our memories
in every corner of it. And he wanted to keep the house.
" I left my number in case he changed his mind. And i kept on bugging him each y
ear na nagbabakasyon silang pamilya dito. And my offer is getting higher each ye
ar. But he refused. Till recently I received a call form him asking if my offer
still stands. I said yes. I met with him. And he gave it to me based on the curr
ent value. He refused the large amount that I was offering. I know na hindi nm
an niya kailangan ang malaking halaga. Whatever his reasons I didn't dare to ask
. Baka magbago pa ang isip. And there. That explains everything."
Napangiti ako. He's so persistent when he wants to have something. Or do somethi
ng. At alam niya na gustong gusto ko ang bahay na yun. Hindi niya makalimutan an
g lungkot at disappointment sa mukha ko nung malaman ko na ayaw ipagbili ng may
ari.
" Thank you so much! Ang saya saya ko. I miss that house." makahulugan kong sabi
.
Nakangisi ito. At parang alam ko na ang tumatakbo sa isip nito.
" We can spend weekends there pagkapanganak mo." huminto siya saglit. " Or mayb
e we can spend our next honeymoon there. " pilyong sabi nito.
" Tumigil ka nga. Hindi pa nga ako nanganganak." biro ko sa knya. Tumawa ito.
After I give birth, we plan to have one more after two years maybe. Four kids wi
ll be good. He reached for my tummy. Hinaplos niya ito. Itinaas niya ang dress k
o at hinalikan niya ang tyan ko.
" How's my baby?" kinakausap nito ang anak sa loob ng tyan ko. He stayed there f
or a while na parang may inaantay ito.
Natawa ako. " Hindi pa sisipa yan. Maliit pa masyado." Three months pa lang ito.
Natawa rin siya. Hinaplos ko siya sa mukha. It's been 5 years and yet, wala pa r
in siyang pinagbago. Still breathtakingly handsome. More matured. Sexier. Hotter
. Fatherhood suits him well. Some women couldnt keep their eyes and hands off h
im. Kahit na karga niya si Railey and nariring nila na tinatawag siyang daddy ni
Reese.
One time I went to the restroom and left Russell with Railey in his arms and Ree
se on his side. They were at a cafe. Raily was barely 6 months old then. He crie
d frantically and Russell didnt know what to do. Then a woman in her early forti
es approached him and offered help. And for some reason Railey stopped crying nu
ng kinarga nung babae. And he was expressing his grattitude to the woman who hl
eped her. At yan ang eksenang naabutan ko. Na muntik naming pinag awayan. I hate
the to see him looked at other women that way. Possesive na kung possesive pero

gusto ko ako lang nag tinitinganin na niya ng ganun. I don't want him smiling
that way to them as well.
"Anong iniisip mo?" tanong niya.
" hmnnn..." ngumiti ako.
" Gaya rin ba ng inisip ko? " pilyong tanong nito.
" hmnnn.."
"Puro ka hmnnn dyan...." tukso nito. Before I knew it nakahiga na ako at nasa ib
abaw ko siya.
"This the best christmas present for us." sabi nito at hinaplos ang tyan ko.
"And the best birthday gift for me. Aside from the house"
He answered with a swift kiss on my lips. Napapikit ako. His kiss are always dif
ferent. Throughout the year the intensity changes. The sweetness and love are st
ill there. But the pasion that starts to build each time we kissed, we always en
d up in bed. At alam ko yun ang mangyayari ngayon. Tinulak ko siya ng marahan. A
t tumingin ako sa tyan ko. Hindi ko alam pero nag aalangan ako kasi every first
tri semester ng pagbubuntis ko. I always had spotting. Kaya medyo natakot ako.
"Don't worry, akong bahala." sabi nito at bumababa siya ng konti at tinapat niya
ang mukha niya sa tyan. "May kakausapin lang ako." sabi nito.
Hinalikan niya ng tyan ko at nagsalita siya. " Baby, hold on tight muna ha. May
gagawin lang kmi ni mommy."
Hindi ko mapigilang ang tawa ko. Umiral na naman ang kapilyuhan ang asawa ko.
He pulled himself up. He grinned at me. " Ok daw. "
Napahawak ako sa tyan at pinipigilan kong tumawa ng malakas. Tumigil ako sa pagt
awa nung sumeryoso ang mukha niya.
He started kissing me. Gently. I just closed my
s hair and pulled him closer. I won't get tired
ang shirt na para mahubad ito. He doesn't want
ntly lifted it up and tossed it somewhere else.
di ko na siya maantay na hubarin ito. He rolled
heavier. A weight I can live with and I'm used
na madaganan ang tyan ko.

eyes and grabbed a handful of hi

kissing him like this. Tinaas ko
to break our kiss. So he impatie
Hinubad ko na ring dress ko. Hin
on top of me again. He's getting
to it. Pero ingat na ingat siya

His hands move down to my skimpy undies. And pulled it down. Shortly his hands w
ere on me. And I can't stand the passion building inside me. Especially when he
took one of my breasts for a sweet kiss. Napahawak ako sa beywang niya at niyak
ap ko siya ng mahigpit. And I noticed his boxers are still on. And his hardness
is evident. I hurriedly tugged them downwards.
"Slow baby...easy...." sabi nito.
His kisses traced the center of my breast down to my small bump. He kissed it se
veral times and he's now on his way to my now damp softness. His tongue meet my
softness that I let a soft gasp form my mouth. And before I reached higher for
the stars with so much aching for him he moved inside me. He kissed my soft crie
s of pleasure away. I tried to move with him but he restrained me. Iniisip niya
siguro si bunso. But I couldn't help but to grind my hips with him. He did not m

ake me wait that long. He give me what I just need. And I cried his name loudly
.
" Russell....."
And know he's just right there joining me in an endless pleasure we always had.
"Baby, I love so much....." it was more of a plea from his lips.
"I love you more, baby...." I kissed him lightly on his lips. He rolled on his s
ide eyes closed. His one hand on my waist.
I looked at the man beside me. The man who turned my life upside down. And at th
e same time the man helped me pick up the pieces when my world shattered into pi
eces. The man who brings out the worst in me. And sees the best in me right thro
ugh it. The only man who has the capability of hurting me. And when everyhtings'
s fucl<ed up, he's always there to love me endlessly.
Our story is not something that I'm proud of. Going back from where it all start
ed, it's not something that you can discuss without discretion. But why would I
start my story with a nasty beginning, when I can start telling my story with th
e happy ending. And i'm sure when the good old question popped out, " how did th
e two of you meet?".
Well this is how it goes.......
I'm Haley Angela Saavedra-Sandoval.
And this is my story.

* * * * * * * * * * T H E

E N

D * * * * * * * * *

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------So it ends there.....

This is my first story. Thank you for keeping up with me. I'm gonna miss Haley a
nd Russell. See you again on Fool Me Twice and My Part Time Love. Check my list
of works. Dito sa dalwang story na to malalaman niyo ang nangyari kay Jess at Am
brose at kina Hans at Micah. So please wla ng mag ppm saken kung ano ang nangya
ri sa kanila at bitin. O kaya magulo.Napaikli po ng author's note ko para hindi
niyo mabasa.
Merry Christmas everyone!
Thank you so much!!
PS...NO BOOK 2...Wala pong BOOK 2. NADA.
fujeeko x
************************************************

STORY END
*******************************************
*******************************************