ONTSPANNING IN DE Pelgrim

Hoe heeft de Pelgrim zichzelf en de patinten kunnen entertainen tijdens de zwoele zomer
van 2015? Er waren heel wat sportactiviteiten gaande van badminton, volleybal, baseball,
minivoetbal tot schaken en biljarten. Ook een quiz werd erg gesmaakt. Maar waar zou het
beter kunnen, vooral om de lange avonden s winters op te vullen en te zorgen dat het
gebrek aan daglicht de reeds broze gemoedstoestand van sommigen niet te veel benvloedt .
Zouden we ook de lange weekends niet beter kunnen overbruggen dan de manier waarop
dat nu gebeurt? Want geef toe beste lezers, een uurtje per dag de sporthal en fitnessruimte
openen is toch wel wat magertjes en vaak niet voldoende om zich voor de volle 100%
kunnen uitleven en opladen. Tijdens de zomer was dit minder een probleem door het goede,
maar helaas zijn de tijden van zon, zee en strand weer achter ons gaan liggen. Niettemin
applaus de inspanningen die het personeel levert en de late uren aanwezigheid om alles in
goede banen te leiden , maar zou er niet meer verantwoordelijkheid bij de patint kunnen
gelegd worden, zodat we zelf de mogelijkheid krijgen om meer ontspanningsaanbod te
kunnen aanbieden? Zoals het er nu voor staat, gaan een zekere proportie van patinten meer
en meer over tot cafsport zoals kaarten en pietjesbakken, wat niet bij iedereen in goeden
aarde valt, zeker niet bij diegenen die eerder het grand caf dan de bruine kroeg gewend zijn
en die zich niet willen degraderen tot het uitoefenen van bovengenoemde laag-bij-grondse
handelingen. Zou het openstellen van de sporthal en de fitnessruimte s avonds niet meer
soelaas bieden aan de verenigde zielen van de Pelgrim? Of een vast programma afspreken
waar een verantwoordelijke wordt voor aangeduid die ervoor zorgt dat dit programma dan
ook wordt uitgevoerd. En zou dat niet beter op maandelijkse basis gebeuren, eerder dan in
de losse praatbarak, waartoe het weekprogramma de laatste weken tot verworden is? Zo is
er wat meer continuteit en wordt de zelfredzaamheid van de patint gestimuleerd.
Bovendien zou dat niet alleen de groepssfeer bevorderen maar er ook voor zorgen dat het
internet tussen 19u en 22u niet meer overbelast wordt door het overvloedig downloaden en
bekijken van erotisch beeldmateriaal, iets wat in de kamers gecentreerd rond de
verpleegpost wel een wederkerend probleem lijkt te zijn. En over materiaal gesproken, de
fitnessruimte heeft toch wel al betere dagen gekend. De in de Pelgrim verblijvende
herculessen en andere atlassen die als het ware dagdagelijks gebruik maken van deze
faciliteiten klagen steen en been over de steeds maar verder aftakelende toestand van de
beschikbare toestellen, tot grote ergernis van de minder in krachtexploten genteresseerde

bewoners. Desalniettemin hebben zij een punt en hoewel ondergetekende deze arena zo
weinig mogelijk betreedt, ten gevolge van een fobische afkeer van inspanningen en
bijhorend zweet, moet ik toch wel toegeven dat het reeds in het weekprogramma vermeldde
bankdrukbankje een risico betekent voor de veel-fitnessers. Het
herstellen/vervangen/vastzetten werd echter jammer genoeg al verschillende keren naar de
Griekse kalender verschoven.... de veiligheid van de patinten kan echter niet meer
verzekerd word, zo vreest ondergetekende, waardoor er tot minder gladiatorale activiteiten
zoals badminton, pingpong en brei- en boekenclubs zal moeten worden overgegaan, wat in
bepaalde kringen op hevig verzet zal stoten en naar de bescheiden mening van
ondergetekende zal leiden tot muiterij en het voorstellen van abominabele ideen, die enkel
maar fout kunnen uitdraaien, zoals daar was het voorstel tot Spel zonder grenzen.
Verregaander nog kwam uit bepaalde hoek het vrij bizarre idee om de vijvers te laten
leeglopen en de vrijgekomen ruimte in te palmen voor kooigevechten. Dit lijkt mij niet de
meest evenwichtige avondbesteding in onze voorlopige thuis. Niettegenstaande de kritische
noot worden de meeste avonden toch in een aangename sfeer doorgebracht, wat in een
microklimaat zoals de Pelgrim, toch niet zo helemaal evident is. Ook de de sporadische
aanwezigheid van de verpleging met hun luisterend oor wordt hard gesmaakt door de
huidige populatie bewoners. Bij deze sluit ik af in positieve zin, laat ik de discussie naar
verandering open en wens ik jullie, beste lezers adieu.