Noli Me Tangere Kabanata 10 Ang San Diego.

Ipinaskil ni Paurong sa Martes, Setyembre 4, 2007

Kabanata X Ang San Diego Buod

Ang San Diego ay isang karaniwang bayan sa Pilipinas na nasa isang baybayin ng isang lawa at my malalapad na bukirin at palayan. Karamihan sa nakatira rito ay mga magsasaka. Dahil sa kanilang kamangmangan, ang mga inaaning produkto agrikultura ay naipagbibili nila ng murang-mura sa tsino.

Mula sa pinakamataas na bahagi ng simboryo ng simbahan, halos natatanaw ang kabuuan ng bayan. Sa may itaas na bahagi, may kubo na sadyang itinayo. Gayunman, mapapansin sa pagtanaw sa kabuuan nito ang isang tila pulong gubat na nasa gitna mismo ng kabukiran.

Kagaya pa ng ibang bayan sa Pilipinas, ang San Diego ay mayroong itinatagong alamat. May isa umanong matandang kastila na dumating sa bayan. Ito ay matatas magsalita ng tagalog at nanlalalim ang mga mata. Binili niya ang buong gubat. Ang mga pinambayad niya ay mga damit, alahas at salapi. Hindi nagtagal ang matanda ay nawala.

Isang araw ang mga nagpapastol ng kalabaw ay nakaamoy ng masangsang na amoy. Hinanap nila ang pinanggalingan ng amoy at nakita nila ang nabubulok na bangkay ng matanda na nakabitin sa isang puno ng baliti.

Dahil sa pagkamatay ng matanda, lalo siyang kinatakutan sapagkat nung nabubuhay pa siya, takot na takot sa kanya ang mga babae sa pagkat bahaw ang tinig nito, paimpit kung tumawa at malalalim ang mga mata. Sinunog ng ilan ang damit na galing sa matanda at ang mga hiyas naman ay tinapon sa ilog.

Hindi nagtagal, isang batang mistisong kastila ang dumating at sinabing siya ang anak ng namatay. Ito ay may pangalang Saturnino. Siya ay masipag at mapusok. Sininop niya ang gubat. Sa kalaunan, nakapagasawa siya ng isang babaeng taga-Maynila at nagkaroon ng anak na tinawag niyang Rafael o Don Rafael, na siyang ama ni Crisostomo.

Si Don Rafael ay hindi malupit bagkus siya ay mabait. Ito ang dahilan kung bakit kinagiliwan siya ng mga magsasaka. Napaunlad niya ang lugar, mula sa pagiging nayon. Ito ay naging bayan.

Nagkaroon ng isang kura Indiyo. Pero, nang namatay si Padre Damaso na ang pumalit at naging kura pareho ng bayan.

Ipinaskil ang lahok na ito noong Martes, Setyembre 4, 2007 Sa 12:59 umaga at inihanay sa ilalim ng Noli Me Tangere. Masusundan mo ang anumang tugon sa lahok na ito sa pamamagitan ng RSS 2.0 ulat. Makalalaktaw ka upang magwakas at mag-iwan ng tugon. Hindi pinapayagan sa ngayon ang pasa.

Kabanata 10 This is the SUMMARY OF CHAPTER 10 OF NOLI ME TANGERE, THE NOVEL OF JOSE RIZAL Ang San Diego Buod Ang bayan ng San Diego ay may malawak na bukirin at palayan. Kaya ang mga nakatira dito ay karamihang magsasaka. Wala silang pinag-aralan at ang kamngmangang ito ang nagiging dahilan ng pagsasamantal ng mga Tsinong bumibili ng kanilang produkto sa murang halaga. Ang bayan ay may lawa at sa simboryo ng simbahan, makikita ang kabuuan ng bayan. Lahat halos ng ng bayan ay may alamat at isa na roon ang San Diego. Ang alamat ay tungkol sa pulong gubat na nasa gitna ng kabukiran. Ayon sa alamat, may isang matandang Kastila na magaling magsalita ng Tagalog ang dumating sa bayan at binili ang buong gubat. Nagbayad ito ng damit, alahas at pera. Tapos ang matanda ay biglang nawala. Ang mga nagpapastol ng kalabaw ang nakakuha ng bangkay ng matanda na nakabitin sa isang puno. Lalong natakot ang mga tao sa namatay dahil sa ang mata nito ay malalim at ang boses nito ay bahaw. Lahat ng nanggaling sa matanda ay kanilang itinapon sa ilog. May isang mistisong Kastila na ang ngalan ay Saturnino ang dumating sa bayan. Siya raw ang anak ng matanda. Hindi nagtaga; siya ay nakapag-asawa ng isang taga Maynila at nagkaraan ng anak na pinangalanan nilang Rafael. Si Rafael ay nagkaanak na pinangalanan niyangh Crisostomo. Si Don Rafael ay mabait at nagustuhan ng mga magsasaka. Pinaunlad niya ang dating nayon na nagging bayan. Dumating si Pari Damaso para maging kura paroko nang mamatay ang isang dating pari na Indiyo.

Noli Me Tangere/Kabanata 10 : Ang San Diego

< Noli Me Tangere

[baguhin]Buod
Ang San Diego ay isang karaniwang bayan sa Pilipinas na nasa isang baybayin ng isang lawa at my malalapad na bukirin at palayan. Karamihan sa nakatira rito ay mga magsasaka. Dahil sa kanilang kamangmangan, ang mga inaaning produkto agrikultura ay naipagbibili nila ng murang-mura sa tsino. Mula sa pinakamataas na bahagi ng simboryo ng simbahan, halos natatanaw ang kabuuan ng bayan. Sa may itaas na bahagi, may kubo na sadyang itinayo. Gayunman, mapapansin sa pagtanaw sa kabuuan nito ang isang tila pulong gubat na nasa gitna mismo ng kabukiran. Kagaya pa ng ibang bayan sa Pilipinas, ang San Diego ay mayroong itinatagong alamat. May isa umanong matandang kastila na dumating sa bayan. Ito ay matatas magsalita ng tagalog at nanlalalim ang mga mata. Binili niya ang buong gubat. Ang mga pinambayad niya ay mga damit, alahas at salapi. Hindi nagtagal ang matanda ay nawala. Isang araw ang mga nagpapastol ng kalabaw ay nakaamoy ng masangsang na amoy. Hinanap nila ang pinanggalingan ng amoy at nakita nila ang nabubulok na bangkay ng matanda na nakabitin sa isang puno ng baliti. Dahil sa pagkamatay ng matanda, lalo siyang kinatakutan sapagkat nung nabubuhay pa siya, takot na takot sa kanya ang mga babae sa pagkat bahaw ang tinig nito, paimpit kung tumawa at malalalim ang mga mata. Sinunog ng ilan ang damit na galing sa matanda at ang mga hiyas naman ay tinapon sa ilog. Hindi nagtagal, isang batang mistisong kastila ang dumating at sinabing siya ang anak ng namatay. Ito ay may pangalang Saturnino. Siya ay masipag at mapusok. Sininop niya ang gubat. Sa kalaunan, nakapag-asawa siya ng isang babaeng taga-Maynila at nagkaroon ng anak na tinawag niyang Rafael o Don Rafael, na siyang ama ni Crisostomo. Si Don Rafael ay hindi malupit bagkus siya ay mabait. Ito ang dahilan kung bakit kinagiliwan siya ng mga magsasaka. Napaunlad niya ang lugar, mula sa pagiging nayon. Ito ay naging bayan. Nagkaroon ng isang kura Indiyo. Pero, nang namatay si Padre Damaso na ang pumalit at naging kura pareho ng bayan.

[baguhin]Paglalarawan

sa San Diego

1. Malapit sa dagat-dagatan at napaliligiran ng mga bukirin (marahil isa sa mga bayan ng Laguna). 2. Asukal, bigas, kape at mga prutas ang mga kalakal na iniluluwas. # Matatamo mula sa kampanaryo ng lumang simbahan ang mga bubungang tisa, siim, pawid at kabonegro.

3. Natatangi sa lugar ang isang tangos na kagubatan na may natatanging alamat. 4. Si Saturnino, na nang malao'y tinawag na Don Saturnino, ang pinaniniwalaang luminang sa bayan ng San Diego. Naging anak niya si Rafael na ama ni Crisostomo.

[baguhin]Talasalitaan

1. Matunton - makita 2. Nangaglilipana -laganap o marami 3. Nililikha -ginagawa

[baguhin]Layunin

ng Kabanata

1. Ilarawan ang ganda at yamang-likas ng Pilipinas. 2. Ipinakita na higit na nakikinabang ang mga dayuhan (tulad ng mga Intsik) sa pakikipagkalakalan nila sa mga magsasaka. 3. Sa tapat na pangmalas, inilantad sa kabanatang ito ang pagiging mangmang ng mga Pilipino at ng pagkakaroon nila ng masasamang ugali na siya namang sinasamantala ng mga dayuhang mangangalakal. 4. Ipinakita rito ang katusuhan ng mga prayle. Paring Pilipino ang kura sa mga bayang nagsisimula pa lamang. Kapag maunlad na ito, pinalilipat dito ang kurang Kastila.

Kabanata X Ang San Diego Buod

Ang San Diego ay isang karaniwang bayan sa Pilipinas na nasa isang baybayin ng isang lawa at my malalapad na bukirin at palayan. Karamihan sa nakatira rito ay mga magsasaka. Dahil sa kanilang kamangmangan, ang mga inaaning produkto agrikultura ay naipagbibili nila ng murang-mura sa tsino. Mula sa pinakamataas na bahagi ng simboryo ng simbahan, halos natatanaw ang kabuuan ng bayan. Sa may itaas na bahagi, may kubo na sadyang itinayo. Gayunman, mapapansin sa pagtanaw sa kabuuan nito ang isang tila pulong gubat na nasa gitna mismo ng kabukiran. Kagaya pa ng ibang bayan sa Pilipinas, ang San Diego ay mayroong itinatagong alamat. May isa umanong matandang kastila na dumating sa bayan. Ito ay matatas magsalita ng tagalog at nanlalalim ang mga mata. Binili niya ang buong gubat. Ang mga pinambayad niya ay mga damit, alahas at salapi. Hindi nagtagal ang matanda ay nawala. Isang araw ang mga nagpapastol ng kalabaw ay nakaamoy ng masangsang na amoy. Hinanap nila ang pinanggalingan ng amoy at nakita nila ang nabubulok na bangkay ng matanda na nakabitin sa isang puno ng baliti. Dahil sa pagkamatay ng matanda, lalo siyang kinatakutan sapagkat nung nabubuhay pa siya, takot na takot sa kanya ang mga babae sa pagkat bahaw ang tinig nito, paimpit kung tumawa at malalalim ang mga mata. Sinunog ng ilan ang damit na galing sa matanda at ang mga hiyas naman ay tinapon sa ilog. Hindi nagtagal, isang batang mistisong kastila ang dumating at sinabing siya ang anak ng namatay. Ito ay may pangalang Saturnino. Siya ay masipag at mapusok. Sininop niya ang gubat. Sa kalaunan, nakapag-asawa siya ng isang babaeng taga-Maynila at nagkaroon ng anak na tinawag niyang Rafael o Don Rafael, na siyang ama ni Crisostomo. Si Don Rafael ay hindi malupit bagkus siya ay mabait. Ito ang dahilan kung bakit kinagiliwan siya ng mga magsasaka. Napaunlad niya ang lugar, mula sa pagiging nayon. Ito ay naging bayan. Nagkaroon ng isang kura Indiyo. Pero, nang namatay si Padre Damaso na ang pumalit at naging kura pareho ng bayan.

KABANATA X ANG SAN DIEGO

ANG SAN DIEGO AY ISANG KARANIWANG BAYAN SA PILIPINAS NA NASA ISANG BAYBAYIN NG ISANG LAWA AT MY MALALAPAD NA BUKIRIN AT PALAYAN. MULA SA PINAKAMATAAS NA BAHAGI NG SIMBORYO NG SIMBAHAN, HALOS NATATANAW ANG KABUUAN NG BAYAN.