DE ALFaBetCOluMNs

fREd HnDL

Fred Hndl
Fred Hndl is niet alleen de gitarist van Panus Bolus (de helaas te vroeg ter ziele gegane punkband met Mick Levell), maar ook schrijver van columns, korte (en langere) verhalen en romans. Sinds een jaar schrijft hij ook gedichten. Zowel zijn literaire als muzikale werk is verkrijgbaar via:
http://haendl.jazzappa.com

Hij is geboren in Chicago, in de roerige jaren 70. Fred speelt piano, gitaar en is ook bekend onder andere namen, die niet zijn pseudoniem zijn. Andere werken van zijn hand zijn Treindenken, Seattles Best Coffee en Brieven aan Ivo. Later dit jaar verschijnt zijn eerste autobiografische roman Eindelijk gek. Fred Hndl woont sinds 2006 in Den Haag, met zijn vrouw, dochter en kat Pruts.

..

De alfabetcolumns
Fred Hndl, dat ben ik. En zoals u weet is Het Alfabet een verzameling van zesentwintig letters, waarmee - indien zorgvuldig gecombineerd - de meest leuke dingen gedaan kunnen worden. Uw eigen naam op deuren en glazen schrijven, bijvoorbeeld. Of een boek met gedichten. De kranten staan er ook vol mee, trouwens: met dat alfabet. Neemt u maar eens een krant of tijdschrift ter hand. U zult zien dat uw kennis van het aanwezige alfabet welhaast grenzeloos is! U leest momenteel deze eerste column van mijn hand, welke eerder verscheen op een gerenommeerde webzijde. De column, niet mijn hand. En omdat u deze column thans voor u heeft, durf ik er gif op in te nemen dat u het hele alfabet uit uw hoofd op kunt zeggen, zonder daar al te lang over na te hoeven denken. Geen minne prestatie! Ik kan, net als u, het alfabet opzeggen zonder daar al te lang over na te hoeven denken. Van achter naar voren is misschien wat lastiger. Maar niet onmogelijk. En omdat ik altijd erg gecharmeerd ben geweest van dit alfabet, heb ik mij (in functie van columnist) als taak gesteld zesentwintig columns te schrijven met behulp van de volgorde van deze letters. Elke letter de eerste letter van een musicus (of muzikaal ensemble). Te beginnen bij de letter z. De z? , denkt u nu misschien. De z is toch de laatste letter? Die Fred maakt het zich wel erg makkelijk. Welnu,
7

u heeft gelijk, maar ook ongelijk. Want dat de z de laatste letter is, dat heeft u goed in de smiezen, maar ik maak het mezelf niet makkelijk, hoor. Want ik ga namelijk van achter naar voren. Om de eenvoudige reden dat ik deze reeks columns met Frank Zappa wil beginnen. Daarna volgt dan Yosuke Yamashita. En dan, inderdaad, zo verder. Mijn naam is dus Fred Hndl (met in mijn achternaam een letter die in ons hele alfabet eigenlijk niet voorkomt, maar dat terzijde) en ik wil u graag meenemen op een reisje door mijn niet onverdienstelijke muziekcollectie. Aan de hand van het alfabet, dus. Voor de mensen die een dagboek bijhouden, staat er bovenaan elke column de verschijningsdata. U zult zien dat er van enige regelmaat geen sprake is. Soms wel, dan weer een tijdje niet. Maar ze staan er. Allemaal. En dan zou ik nu graag beginnen met het schrijven van zesentwintig alfabetcolumns, waarbij ik aanvang bij de letter z. De z van Zappa. Frank Zappa.

..

Zoals u in de eerste column van mijn hand (ik ben dan Fred Hndl) heeft kunnen lezen, heb ik mij de nobele taak op de schouders genomen het alfabet (die bonte verzameling van letters) van achter naar voren te voorzien van musici. In deze eerste column staat aldus de letter z centraal. Ik wilde het dan graag om te beginnen hebben over mijn grote held Frank Vincent Zappa. Op 21 december 2009 (dat is inderdaad om de hoek) zou Zappa negenenzestig jaar geworden zijn. Helaas maakte prostaatkanker op 4 december 1993 een einde aan zijn leven. Overleden en dood, maar tegelijkertijd nog springlevend! Zijn muzikale erfenis alleen bedraagt meer dan 60 studio- en livealbums, ontelbare bootlegs, vele videoregistraties, films en boeken. Boeken over muziek en zijn scherpe opinies over zo ongeveer alles waar je een opinie over kunt hebben. Daarbij komen er elk jaar nieuwe opnames uit. Via het label Vaulternative Records (The Zappa Family Trust). De hedendaagse Zappa-fan (ik ben er zo n) hoeft zich niet te vervelen en kan zijn centjes met prettige regelmaat blijven uitgeven aan nieuw (en vaak nog onbekend) materiaal. Geremasterd en voorzien van fraai artwork. Heerlijk is het, om Zappa-fan te zijn. Heerlijk. Ook de ontelbare Zappa-communities op het net (zoals de zappateers) bieden soelaas voor iedereen die van hem en zijn muziek maar geen genoeg kan krijgen.

Z
19 december 2009
9

Mijn eigen Zappa-collectie bedraagt momenteel iets meer dan 250 cds, 30 dvds en een twintigtal boeken. En dat gaat maar door. Ook tribute-cds blijven als paddestoelen uit de grond schieten (een zeer fraaie is

de cd van de Bohusln Big Band - aanrader!). Ook de vertolkingen van het Ensemble Modern en Struber Ztett zijn niet te versmaden. De legacy van Frank Zappa blijft maar doorgaan en vernieuwen. Zo erg zelfs, dat ik morgen opnieuw een Benno cd-rek (die ja) zal installeren, omdat ik alleen deze maand alweer 45 nieuwe titels heb kunnen toevoegen (waarvan negen stuks Zappa en/of Zappa-gerelateerd). Graag doe ik, mocht u van Frank Zappa nog nooit hebben gehoord, maar inmiddels erg nieuwsgierig zijn geworden, gratis een aantal tips van de hand (mijn hand). Pen en papier in de aanslag (of meteen maar netjes bestellen op www.zappa.com): Make a Jazz Noise Here (mijn eerste Zappaplaat. Wat een openbaring was dat, zeg. Geweldig!) Freak Out! Waka/Jawaka Sheik Yerbouti Guitar You Are What You Is Sleep Dirt Apostrophe() Were Only In It For The Money Lumpy Gravy You Cant Do That On Stage Anymore (alle zes) Tot zover Frank Zappa 1940 - 1993. Daarmee is dit dan bijna het eind van de eerste van de serie alfabetcolumns. Nog vijfentwintig te gaan, zeg. Dat is toch wat. Maar laat
10

ik daar niet te lang stil bij staan. Het is namelijk nog lang niet zover. Gelukkig maar, voeg ik daar graag aan toe. Brrrrr... het is koud buiten, maar binnen draait Filthy Habits (van de cd Sleep Dirt). Biertje voor mijn neus en opnieuw, voor de zoveelste keer, douche ik me in de prachtige solos de Meester. Probeert u het ook eens. Dan sluit ik nu af, met het mooie vooruitzicht dat ik over een kleine twintig minuten ga luisteren naar The Ocean Is The Ultimate Solution. Tot snel! Oh, wacht, nog heel eventjes. Zoogz Rift. Dat is ook met de z, namelijk: Zoogz Rift. Helaas heb ik geen enkele plaat, noch cd van hem (heeft u die wel, dan houd ik me bij deze aanbevolen - u kunt mij bereiken op mijn emailadres). Deze geniale geest die de plaat The Island Of Living Puke heeft gemaakt. Een mirakels wonder, die Zoogz. Maar erg moeilijk te vinden. Erg moeilijk. Bent u daar nog? Hup! Aan het bier! Het is zaterdag, weet u wel.

..

11

Om te beginnen: een gezond en feestelijk 2010 voor u allemaal! Het jaar is alweer bijna een week oud en ik zit nu in het prachtige en koude Rusland, te genieten van mijn eerste vrije dagen van het jaar. En, moet ik zeggen, dat gaat me prima af. Zo meteen een biertje erbij, stukje worst. Niets mis mee. Enfin, de beste wensen, aldus en dat 2010 dan maar een mooi jaar mag worden. Nu dan, het alfabet (maar dan van achter naar voren) in een serie columns. Ging de vorige column nog over Frank Zappa (met de z, weet u nog?), zijn we alweer bij de tweede letter aanbeland. De letter y. De y van Yosuke Yamashita.

Deze pianomeneer uit Japan staat in mijn ogen terecht als tweede in de columns. In orde van belangrijkheid, toch zeker. Daarbij begint zowel zijn voor- als achternaam met de mooie letter y.

y
6 januari 2010
13

Groter toeval kan haast niet bestaan (behalve misschien dan die keer dat ik tot op de cent nauwkeurig de prijs van alle boodschappen van de mevrouw voor mij in de rij schatte - niet alleen was dat uiterst toevallig, het was ook nog eens helemaal niet leuk, eigenlijk. Maar goed, bij deze is daar dan toch een keer melding van gemaakt, een mens zou voor minder). Yosuke Yamashita. De beste pianist ter wereld. En er lopen er op de wereld nogal een paar rond, hoor! In het rijtje De Tien Beste Piansten Ter Wereld (waar Yosuke Yamashita dan bovenaan staat) staan ook Uri Caine, Chick

Corea, Bill Evans, Chucho Valdez, Oscar Peterson, Jelly Roll Morton (de Robert Johnson van de piano, zeg maar gerust), Jean-Louis Steuermann, Vladimir Ashkenazy en Svialoslav Richter en dan vergeet ik er nog een paar, maar die passen toch niet meer in het lijstje van tien. Bij deze dus. In willekeurige volgorde, trouwens. Behalve dan dat Yosuke Yamashita altijd bovenaan blijft staan. Op YouTube staan een groot aantal filmpjes met Yosuke Yamashita in de hoofdrol. Een zeer mooie is waarop hij op een brandende piano speelt (zoek op: Burning Piano). Zorg wel, als u gaat kijken, dat u de lange versie bekijkt, want die laat het hele plaatje zien. En dan bestaan er nog talrijke andere filmpjes waarin Yosuke Yamashita te bewonderen is, terwijl hij op de piano speelt. Een van mijn persoonlijke favorieten is: Fly Me To The Moon (Yosuke Yamashita met Kiyoshiro). En als u dan toch gaat kijken, pik dan meteen even You Send Me mee (ook van Yosuke Yamashita & Kiyoshiro). En dan zie ik op mijn horloge dat het alweer kwart over drie in de middag is. Ik moet opschieten, want om vier uur ga ik mijn eerste bier opentrekken. Dat wil zeggen, als ik dan bier in huis heb. Ik moet namelijk nog enorm naar de winkel. En ik kan u vertellen dat dat hier in Rusland nog niet altijd meevalt. De winkels zelf wel, en de behulpzame dames achter de kassas ook, maar het mijzelf aankleden tegen de gure wind, die momenteel met min twintig graden door de straten van Smolensk raast. Ik heb er de juiste kleren wel voor, maar het duurt altijd zolang. En
14

houdt u me nu niet verder aan de praat, anders wordt het straks zomaar kwart over vier! Hupsakee, luisteren naar Yosuke Yamashita. De beste pianist ter wereld. F. Hndl, Smolensk, Russische Federatie

..

15

En dan zijn we alweer aangekomen bij de derde letter van het alfabet van achter naar voren. De x. Geen eenvoudige letter, mag ik wel zeggen. Om te tekenen valt hij reuze mee, dat wel. Maar om er een woord mee te beginnen (laat staan er een muzikaal ensemble mee aan te duiden)... Ik geef het u te doen. Sterker nog: ik geef het mezlf te doen. En wel in deze columns. Ik wist natuurlijk dat hij er aan zat te komen, die x. En nu is het dan zover.

In mijn cd-collectie van 2500+ cds (met dividers om het een en ander nog terug te kunnen vinden, zonder er een hele dag aan kwijt te zijn), staat een divider met de letter x. Daarachter staan geen cds. En nu? Hoe moet dat nu verder met de columns? Geen x? ! Er is een band die heet X . Dat zou het probleem op kunnen lossen, ware het niet dat deze band heel erg slecht is. En ik herhaal dat hier graag nogmaals: heel, heel, heel erg slecht. Z slecht dat als het wc-papier zou zijn, ik er mijn gat niet mee zou kuisen, al was het het laatste blaadje aan de rol. Neen, in mijn column gn X (als band, dan). Nu, wat dan wel? Ik ga wat water bij de wijn doen en uw begrip vragen om thans te kiezen voor de band met de welluidende naam Brand X, u wellicht niet onbekend in de oren klinkend. Of wel, natuurlijk. Dat zou ook zo maar kunnen, als u bijvoorbeeld nog nooit van de band Brand x heeft gehoord. Vandaar deze column. Het Britse Brand X, al jaren geleden ter ziele gegaan - zeer helaas, mag ik daar aan toevoegen - speelt heerlijke
17

x
13 januari 2010

fusion. Na een korte zoekactie van mijn hand, zojuist bij bol.com, leverde op dat de cds Do They Hurt en Product bij elkaar nog geen 10 euros moeten kosten! Een verschrikking! Koopt u alstublieft die twee cds van Brand X . Alstublieft. Ze zijn het meer dan waard. Meer dan waard. Want! Met Brand X koopt u natuurlijk niemand minder dan Phil Collins op de drums. Inderdaad, waarde lezer, Phil zelf. Naast Genesis en nog vr zijn solo-carrire trommelde hij op het drumstel bij Brand x. En dat deed hij erg verdienstelijk. Ik zou moeten zeggen, welhaast fenomenaal. Ik krijg niets voor de aanprijzing van Brand X, maar koop die platen. Bij bol of elders. En nu niet meteen gaan zitten torrenten, of kazaaen (bestaat dat nog?), gewoon, hup!, kopen die hap! Prachtige fusion. Met de letter iks.

..

18

Woensdag. Hoogste tijd voor een nieuwe alfabetcolumn. U weet toch hoe het ging? Precies, vanaf de letter z naar de letter a. Inmiddels zijn we aangekomen bij de letter w. En daar staan er in min collectie nogal wat van, moet u weten. Had ik bij de letter x nog grote moeite om er een passend ensemble of correcte artiest bij te vinden, heb ik thans een scala aan mogelijkheden. Daarnaast heb ik het enorm druk met van allerlei andere zaken, dus laten we maar vlug beginnen. Doet u mee?

Als u het mij wilt vergeven, dan sla ik in deze column Tom Waits, Ben Webster, Kazumi Watanabe, Sonny Boy Williamson, Jeff Wayne (die van de War of the World musical, prachtige dubbel-cd, een echte moetheb), en zelfs Ween over. Ik zal hun namen even aanstippen, omdat ze mij allen zeer dierbaar zijn en een uiterst verdienstelijke bijdrage hebben geleverd aan mijn muzikale verleden en heden (en mijn collectie). Maar genoeg daarover, nu. Hup, aan de slag.

w
27 januari 2010
19

Whroumm, een Nederlandse (jawel, uit Huizen nota bene) metalband met een zeer fraaie plaat met de originele titel: Dark Side Of Town. Een geweldige jaren 80 cover (en dat terwijl de plaat uit de jaren 90 komt - uniek!). Whroumm, dus. Even googlen levert niet al te veel op. Hun complete discografie bestaat precies uit deze plaat. En die heb ik er dus tussen staan. Gekocht bij, als ik mij niet vergis, Bullit (te Eindhoven), in de bak van vijf gulden. Want, beste mensen, ik ben nog van voor de euro al begonnen met sparen. Weet u dat ook weer. Even rekenen. aha! Fred komt uit de jaren 80. Precies. Dat

zijn mijn jaren. Daarom staat ook Wet Wet Wet, Wham!, en Ike Willis bij de w in mijn kast. Maar goed, Whroumm dus (valt nog niet mee om die naam in een keer goed te tikken, probeert u eens: Whroumm). Uit de bak van vijf gulden (stickertjes zitten er nog op - hij was daarvoor 36,95, geen gelul.). En zonder gekheid: een uiterst aangename plaat! Heerlijke rock. Goed opgenomen (mooi geluid en mooie mix) en een meer dan verrassende gitaarsound van (ik gok) Christiaan Scheele. Ik gok, omdat er twee heren gecrediteerd worden voor guitar & vocals. De bassist, Henk vd Schee wordt specifiek NIET gecrediteerd voor vocals. Aldus vermeldt de inlay: Henk v/d Schee: Bass, No vocals. Ik weet niet of de plaat nog te vinden is, maar ik zou zeggen: doet uw best want het is een zoektochtje waard. Als u van rock houdt. Metalrock - geen grunten, geen death, maar heerlijke rockmetalrock. Whroumm, dus. Met de plaat: Dark Side Of Town. Dan staat naast Whroumm Wig Hat, met een nare foto op de voorkant, en de wellicht ng naardere titel: This Came Out Of Me. Punk pur sang. Prachtig, als u het mij toestaat. Hard to find als u Google wilt geloven. U kunt ook mij geloven: niet eenvoudig te vinden, maar onmogelijk allerminst. Via Yahoo! second hand, en Amazon kunt u nog een exemplaar op de kop tikken. Gelooft u mij maar: als u van Punk houdt, mag deze eigenlijk niet ontbreken in mijn collectie. En dat doet hij dus ook niet. Maar wellicht in de uwe wel. Want zo gaat het soms.

20