ANG PAGMIMISA UKOL SA PAG-IISANG DIBDIB

PAGPASOK SA SIMBAHAN
1. Pagsapit ng takdang oras, ang pari, na nararamtan ng kasuotan para sa
pagmimisa, ay paroroon sa pintuan ng simbahan. Siya ay sasamahan ng mga
naglilingkod. Maaari rin naming siya ay pumaroon sa dambana. Babatiin niya
ang mga ikakasal bilang pagpapahayag na ang sambayanan ng Diyos ay
nakikiisa sa kanilang kagalakan.

Kapag mayroong dahilan upang laktawan ang pagsalubong sa ikakasal,

masisimulan kaagad ang pagdiriwang ng pag-iisang dibdib sa pasimula ng
Misa.
2. Kapag magpuprusisyon patungong dambana, mauunang lalakad ang mga
naglilingkod, susunod ang pari ang mga ikakasal na maaaring samahan ng
mga magulang at mga ninong at ninang alinsunod sa umiiral na kugalian.
Habang ito ay nagagganap, ang pambungad na taludtod ay inaawit.
3. Anumang umiiral na kuagalian kaugnay ng pagpasok ng ikakakasal ay
maipapatuloy. Habang umaawit ang sambayanan, makapagpuprusisyon ang
mga ikakasal, mga magulang, mga ninong at ninang, at mga abay.
Maihahatid parin ng kanyang ama ang kasintahang babae, habang
naghihintay sa gawi ng dambanaang kasintahang lalaki at ang mga abay na
lalaki. Sa anumang paraang napili, makapagmamano sa kanilang mga
magulang ang mga iakkasal bago sila tumuloy sa inihandang mga likmuan
para sa knaila sa harap ng dambana.
Makakalahok sa prusisyon ang mga pari. Makapaghahagis ng mga tabulot ng
bulaklak sa daraanan ng prusisyon.
4.