To «Λαϊκός Πόλεμος - Λαϊκός Στρατός» του Βο Νγουιέν Γκιαπ, συνιστά αναμφίβολα ένα από

τα σημαντικότερα πονήματα της κομμουνιστικής σκέψης πάνω σε ζητήματα στρατηγικής

και επανάστασης, αναδεικνύοντας τον πολυσήμαντο ρόλο των ένοπλων δυνάμεων στον
αγώνα για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μέσα από την ατραπό της
εθνικοαπελευθερωτικής πάλης. Επρόκειτο ουσιαστικά για την πρώτη συγκέντρωση των
σημαντικότερων γραπτών του Βιετναμέζου στρατιωτικού ηγέτη και εκδόθηκε για πρώτη
φορά στην αγγλική γλώσσα στο Ανόι, το 1961.

Η σύνθεση του βιβλίου απαρτίζεται από τέσσερα κεφάλαια, που αποτελούν ομιλίες και
άρθρα του θρυλικού στρατηγού κατά την περίοδο του Πρώτου Πολέμου της Ινδοκίνας
(1946-54). Εντός αυτών των γραμμών, το «δεξί χέρι» του Χο Τσι Μινχ εξηγεί κομβικές
πλευρές της πάλης κατά της γαλλικής επικυριαρχίας που απέφερε τελικά την
απελευθέρωση του Βορείου Βιετνάμ και την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας,
εστιάζοντας πάντα στον άρρηκτο δεσμό ανάμεσα στον πολιτικό και τον στρατιωτικό αγώνα.

Στο 1ο κεφάλαιο, που φέρει τον τίτλο «Ο Πόλεμος του Βιετναμέζικου λαού για ανεξαρτησία
ενάντια στους Γάλλους ιμπεριαλιστές και στους Αμερικάνους παρεμβατιστές (1945- 1954)»,
παρουσιάζονται βασικά ιστορικά και γεωγραφικά στοιχεία για την κοινωνία και τη χώρα
του Βιετνάμ, οι κορυφογραμμές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα από το τέλος του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι το Ντιέν Μπιέν Φου, τα προβλήματα που ανέκυψαν, όπως και
οι καθοριστικοί παράγοντες της βιετναμέζικης νίκης.

Το 2ο κεφάλαιο πρόκειται για ένα άρθρο που γράφτηκε με αφορμή την 15η επέτειο του
Λαϊκού Στρατού του Βιετνάμ, στις 22 Δεκέμβρη του 1959. Μέσω αυτού ο Γκιαπ αποτίει
φόρο τιμής στον Μαρξισμό-Λενινισμό ως το πυρηνικό στοιχείο που συνδέει τον σοβιετικό
Κόκκινο Στρατό, την Κινεζική Επανάσταση και το βιετναμέζικο εγχείρημα, και εξηγεί πώς το
Κόμμα των Εργατών του Βιετνάμ αποτέλεσε την πρωτοπορία του εθνικοαπελευθερωτικού
αγώνα και της ταξικής πάλης ταυτόχρονα, απέναντι στους ξένους ιμπεριαλιστές και τους
εγχώριους «φεουδάρχες».

Το 3ο κεφάλαιο είναι το μεγαλύτερο του έργου και αναλύει διεξοδικά τον ίδιο τον τίτλο του
βιβλίου και τη σημασία του. Χωρίζεται σε τρία υποκεφάλαια, εντός των οποίων ο
συγγραφέας παρουσιάζει τις φάσεις της στρατιωτικής αντιπαράθεσης μέσα από το πρίσμα
της στρατηγικής του «παρατεταμένου πολέμου», καθώς και τη διαδικασία συγκρότησης
των ένοπλων επαναστατικών δυνάμεων. Ο Γκιαπ αναλύει διεξοδικά τον ρόλο του «λαϊκού
στρατού» σε έναν εθνικοαπελευθερωτικό/ταξικό πόλεμο όχι μόνο ως ένοπλο βραχίονα του
κινήματος, αλλά ως εργαλείο διαπαιδαγώγησης των μαζών και σφυρηλάτησης των σχέσεων
ανάμεσα στην πρωτοπορία (κόμμα/επαναστατικό υποκείμενο) και την κοινωνία που δρα
(χωριά, αγρότες).

Στο 4ο και τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου παρουσιάζεται η νικηφόρα εκστρατεία-

ορόσημο μέχρι το Ντιέν Μπιέν Φου, που ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1954 έπειτα από δύο
μήνες εντατικών ελιγμών και αλλεπάλληλων μαχών. Σε αυτό το κεφάλαιο ο Γκιαπ προχωρεί
περισσότερο σε ζητήματα τακτικής και επιχειρησιακής τέχνης, επισημαίνοντας τα κρίσιμα
στάδια της εκστρατείας από το τέλος του 1953 έως την κατάληψη του γαλλικού φρουρίου,
αλλά και την αποφασιστικότητα που επέδειξε λαός και στρατός.

Στην ελληνική έκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις «ΠΡΟΜΑΧΩΝΑΣ», ξεχωρίζει ο
χαιρετισμός του Κώστα Ι. Σαραντίδη, του Έλληνα βετεράνου αγωνιστή και προσωπικού
φίλου του στρατηγού Γκιαπ, ο οποίος αυτομόλησε το 1946 από τη Λεγεώνα των Ξένων στο
Βιετμίνχ προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην ένοπλη αντίσταση για πάνω από δύο
δεκαετίες. Η ελληνική έκδοση συμπληρώνεται επίσης από ειδικά παραρτήματα με χάρτες,
αποφθέγματα του Χο Τσι Μινχ όπως τα απέδωσε ο ίδιος ο Γκιάπ, ποιήματα από το
ημερολόγιο φυλακής του Χο Τσι Μινχ και άλλα κείμενα των δύο σημαντικότερων
προσωπικοτήτων του βιετναμέζικου αγώνα για ανεξαρτησία.