Federico del Sagrado Corazón de Jesús García Lorca (1898-1936) – DWIE PIOSENKI JEŹDŹCA

Julio Romero de Torres (1874-1930), Panneau (widok na Kordobę), olej na płótnie, 1912

PIOSENKA JEŹDŹCA

Kordoba
daleka i sama.

Czarny koń, ogromny księżyc

i sakwy pełne oliwek.
Chociaż dobrze znam tę drogę,
nigdy nie trafię do Kordoby.

Przez równinę pędzę z wiatrem,

czarny koń, czerwony księżyc.
Śmierć spogląda na mnie z góry,
z wysokich wież Kordoby.
O, jak długa jest ma droga!
O, jak dzielny jest mój koń!
O, jak czeka na mnie śmierć
zanim trafię do Kordoby.

Kordoba
daleka i sama.

https://www.youtube.com/watch?v=FayH8Iv6Y6U

PIOSENKA JEŹDŹCA (1860)

Pod czarnym księżycem

rozbójników
śpiewają ostrogi.

Kary koniku,
dokąd niesiesz martwego jeźdźca?

To sztywne ostrogi
nieruchomego bandyty;
cugle wypadły mu z rąk.

Koniku ostygły,
o, jaki zapach ma kwiat noża!

Pod czarnym księżycem

krwawiła rana
w żebrach Sierra Morena.

Kary koniku,
dokąd niesiesz martwego jeźdźca?

Noc wiruje
na jego czarnych kłębach,
przekłuwa je gwiazdami.

Koniku ostygły,
o, jaki zapach ma kwiat noża!
Pod czarnym księżycem
krzyk! i wielkie
poroże ogniska.

Kary koniku,
dokąd niesiesz martwego jeźdźca?

https://www.youtube.com/watch?v=AY7t6pxpdaE

Z języka hiszpańskiego przełożył Mariusz Wesołowski