Scanner (grafisch)

Een scanner is een invoerapparaat waarmee een object in de echte wereld systematisch afgetast omgezet kan worden in data. Deze
data kan op een opslagmedium worden vastgelegd voor bewerking en analyse in een computer. In de kantooromgeving wordt de
scanner vaak gebruikt om documenten in het formaat A4, in kleur of zwart-wit, in te voeren.

Inhoud
Optische documentscanner
Afbeeldingen en teksten
Gerelateerde onderwerpen
Externe links

Optische documentscanner
Bij optische apparatuur moet onderscheid gemaakt worden tussen de hardware en de
software en hun wisselwerking. Voor de koppeling met de computer zijn
verschillende soorten interfaces mogelijk:

Parallelle printerpoort (bidirectioneel)

USB (versie 1 of 2 maakt veel verschil in snelheid)
SCSI, vooral bij de meer professionele machines
Firewire (IEEE 1394)
De Apple Macs en scanners werken ook veelal met USB 2.0, maar ze
doen dit pas echt snel en goed vanaf Mac OS X 10.3.
Soms kan ook nog apart met opvallend of doorvallend licht als bron voor dia's,
Flatbedscanner
overheadsheets enz. gewerkt worden, ook is er soms een aparte sheetfeeder (invoer
van losse A4 vellen) extra verkrijgbaar.

Qua werking is nog verschil te maken in doorvoer-, glasplaat- (=flatbed) of

drumtypes, waarbij voor huis-tuin-keukengebruik ook in de privésector de A4-
flatbedscanner anno 2006 het meest in omloop is. Vroeger had men nog
handscanners (vaak in grijstinten), maar die zijn langzamerhand achterhaald. Nu
zien we een combinatie van printer, fax, scanner en kopieermachine in een compact
multifunctioneel apparaat (all-in-one) aan populariteit snel terrein winnen.

Softwarematig wordt programmatuur meegeleverd (gebundeld), die een TWAIN-

protocol of een ISIS-aansturing van de computer gebruikt. Onder Linux gaat de
aansturing volgens hetSANE-protocol.
Scanner voor dia's en negatieven

Afbeeldingen en teksten
Door middel van een scanner kunnen afbeeldingen en teksten gedigitaliseerd worden. Digitale afbeeldingen in kleur, grijstinten of
zwart/wit kunnen bewerkt worden met daarvoor geschikte computerprogrammatuur en daarna worden afgedrukt met behulp van een
printer of verzonden in e-mail, dan wel gebruikt in webpagina's.
Bij het digitaliseren van teksten volgt nog een volgende stap: het herkennen van de tekst door de computer. De gangbare Engelse
term hiervoor is Optical Character Recognition, afgekort tot OCR of in begrijpelijk Nederlands Optische Tekenherkenning OTH
(hoewel het nooit een Nederlands woord zal worden). Lettervormen worden door speciale patroonherkenning software opgezocht en
vertaald naar de corresponderende digitale lettertypen, grootte en opmaak (vet, schuin, onderstreept, enz.) presentatie. Op deze
manier kan tekst, mits opgemaakt in een door de software goed leesbare letter goed herkend worden. Bekende software in deze is
Caere met haar Omnipage, die een paar jaar geleden vele andere producenten als Wordscan en Recognita inlijfde. Omdat de
beginletter veelal niet juist is, werken spellings controle programma's vaak minder goed (denk aan heeft, beeft, leeft, zeeft, weeft,
geeft enz.) Ook de rn voor m, of de l, 1, I en o, O 0 (nul) leveren soms problemen, dus men moet de gedigitaliseerde tekst toch zeker
wel controleren. Ook zal een OCR-scan van een fotokopie of doorslag vaak slechtere resultaten geven dan van het origineel, en het
klinkt vreemd maar een stofdoek over de glasplaat halen doet soms ook wonderen qua herkenningspercentage. Ook Adobe Acrobat
Professional heeft een OCR mogelijkheid, waarbij de werkwijze sterk verschilt van de traditionele aanpak: de lay-out is uitvoer
bepalend en niet primair de woordherkenning. Het Adobe OCR gereedschap heet 'capturen', waarmee toch een sterke
bestandscompressie haalbaar is.

Wanneer herkenning 100% betrouwbaar dient te zijn in verband met bijvoorbeeld volledig automatische verwerking van de gescande
documenten dan wordt over het algemeen niet voor OCR of ICR (handschriftherkenning) gekozen maar voor
barcode-herkenning.

Gerelateerde onderwerpen
Computertomografie (CT-scannen)
Digitale beeldbewerking
OCR

Externe links
Hardware
Software: Scansoft = Paperport, Caere + Omnipage
Datapen

Zie de categorie Imaging scanners van Wikimedia Commons voor mediabestanden over
dit onderwerp.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Scanner_(grafisch)&oldid=50800794

"

Deze pagina is voor het laatst bewerkt op 19 jan 2018 om 07:37.

De tekst is beschikbaar onder de licentieCreative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen, er kunnen aanvullende

voorwaarden van toepassing zijn. Zie degebruiksvoorwaarden voor meer informatie.
Wikipedia® is een geregistreerd handelsmerk van deWikimedia Foundation, Inc., een organisatie zonder winstoogmerk.
Fax
Telefacsimile, meestal afgekort tot (tele)fax, is een communicatiemiddel. De naam
kan via het Griekse woord τήλε (tèle), wat ver betekent, en het begrip facsimile
worden herleid tot 'replica op afstand'. De digitale fax is in Japan ontwikkeld,
parallel met de ontwikkeling van detelex in de westerse wereld.

Fax is de naam van het communicatiemiddel, maar ook van het daarvoor benodigde
apparaat en een ontvangen bericht.

Moderne fax (model uit 2007)

Inhoud
Geschiedenis
Moderne ontwikkeling
Apparatuur
Verbinding
Voordelen
RDS

Geschiedenis
De faxmachine vindt zijn oorsprong bij de Schotse uurwerkmaker Alexander Bain, die op 27 mei 1843 een octrooi verkrijgt op de
"kopieertelegraaf". Hij gebruikte zijn kennis over elektrische slingerklokken om een mechanisch aangedreven apparaat te bedenken.
Via een slinger wordt het bericht, dat in een metalen plaat is gestanst, lijn voor lijn afgetast. Waar de slinger het metaal raakt, zal er
een elektrische stroom lopen, die door een draad naar de ontvangstzijde wordt geseind. Bij de ontvanger beweegt een identieke
slinger over een vel chemisch behandeld papier. Op de plaatsen waar de stroom door het papier loopt, treedt een verkleuring op,
waardoor een reproductie ontstaat van het originele bericht.

Vanwege technische problemen lukte het Bain echter niet om een werkend apparaat te maken. Door enkele belangrijke verbeteringen
door te voeren op Bains ontwerp wist de Brit Frederick Bakewell wel een bruikbare kopieertelegraaf te construeren. Hij
demonstreerde zijn apparaat op dewereldtentoonstelling van 1851in Londen, waar het de aandacht van veel publiek trok.

Het zou vervolgens nog wel tot 1861 duren voordat de eerste telefaxmachine in exploitatie werd genomen. De pantelegraaf,
uitgevonden door de Italiaanse abt Giovanni Caselli, werd op commerciële schaal gebruikt tussen Parijs en Lyon. In 1881 bouwde
een andere Schotse uitvinder, Shelford Bidwell, de telephotograph: de eerste faxmachine die het bericht optisch scande met behulp
van een lichtgevoelige cel. Echter het probleem van synchronisatie tussen zender en ontvanger wist Bidwell niet op te lossen. Bij zijn
apparaat waren zender en ontvanger op dezelfde as bevestigd.

Rond 1900 vond de Duitse natuurkundige Arthur Korn de Bildtelegraph uit, de eerste functionele fotografische faxmachine. Deze
zou op grote schaal in Europa worden gebruikt, vooral nadat in 1908 te Londen een voortvluchtige juwelendief kon worden
aangehouden wiens foto door de politie van Parijs naar Londen was verstuurd via de Bildtelegraph. Belangrijke concurrenten waren
de Belinograaf van de Fransman Édouard Belin en vanaf de jaren 30 de Hellschreiber van de Duitser Rudolf Hell.

Moderne ontwikkeling
Om de beperking van de baudotcode en het veel karakters tellende Japanse alfabet te omzeilen, begon men in Japan een manier te
ontwikkelen om een blad papier optisch in te lezen en dan elektronisch te coderen (zie ook: scanner). De resulterende codering kon
vervolgens worden gecomprimeerd en via een modem doorgestuurd naar een ander telefaxtoestel dat eveneens via een gewone
telefoonlijn verbonden was.

Apparatuur
Een fax kan een document lezen en via de telefoonlijn verzenden. Omgekeerd kan hij een document ontvangen en afdrukken. De
resolutie van een faxpagina bedraagt 200 dpi. De fax werkt met een transmissiesnelheid van 14,4 kbit/s, hetgeen neerkomt op enkele
pagina's per minuut, afhankelijk van de dichtheid van de beschreven faxpagina. Elke fax is ook geschikt om als kopieerapparaat te
worden gebruikt; hiervoor is geen telefoonverbinding nodig. Veel faxen kunnen bovendien op een computer worden aangesloten en
zijn dan geschikt als scanner en als printer.

De eerste faxapparaten wogen min of meer 30 kg.

De goedkopere faxen gebruiken thermisch papier op een rol. Duurdere machines werken met
xerografie op normaal papier.

In plaats van een echte fax kan ook een modem in de computer worden gebruikt. Dit levert bij verzending een betere kwaliteit,
doordat er vaak geen document gescand hoeft te worden. Een ontvangen document wordt in de computer opgeslagen en kan op het
scherm bekeken worden en desgewenst worden afgedrukt.

Een moderne vorm van een fax is de totale digitale fax. Gratis of tegen kleine vergoeding (typisch 0,20€ per fax) kunnen documenten
worden aangeboden aan een internetdienst die ze als fax verstuurt. Ook kunnen op deze wijze (gratis) faxen worden ontvangen.

Verbinding
Een fax wordt aangesloten op een normale telefoonlijn. Bij voorkeur gebruikt men een aparte lijn, zodat de fax een eigen nummer
heeft. Particulieren sluiten de fax vaak aan op de enige telefoonlijn. De fax heeft dan geen eigen telefoonnummer. Dat is bij een
uitgaand gesprek of het verzenden van een fax geen probleem, maar bij een inkomend gesprek of het ontvangen van een fax soms
wel. De meeste faxapparaten zijn echter in staat een inkomend faxbericht te herkennen, waarna ze dit afhandelen; een gewone oproep
wordt dan doorgestuurd naar een aangesloten telefoontoestel.

Voordelen
De telefax had als groot voordeel dat het gebruik kon maken van de ontwikkeling van de modem als communicatietechniek en er
geen afzonderlijk netwerk voor nodig was - dit in tegenstelling tot de telex. Bovendien was een enorm voordeel van de fax dat
afbeeldingen konden worden verstuurd, terwijl de telex alleen cijfers en letters in Latijns alfabet kon versturen. Daardoor begon de
telefax sinds de jaren 80 geleidelijk de telex en zelfs de post te verdringen. Aan het eind van de 20e eeuw werd de telefax op haar
beurt grotendeels verdrongen door dee-mail.

Een groot voordeel van faxen vergeleken met e-mailen is dat een fax een legale status heeft vergelijkbaar met die van een
aangetekende brief. Zo worden ook doktersrecepten, die voorzien zijn van een handtekening, gefaxt naar de apotheek, waarna later,
na verstrekking van het door de arts voorgeschrevene, het originele recept volgt.[1] Correspondentie tussen bedrijven over contracten
gebeurt nog vaak via de fax. Een goed voorbeeld hiervan is de internationale transfer van voetbalspelers, waarvoor de UEFA
bevestiging per fax vereist. Ook voor consumenten is het aan te raden om belangrijke correspondentie met een leverancier via de
(volledig digitale) fax te doen.[2]

RDS
Moderne faxapparaten beschikken over Remote Diagnostics Services (RDS), een diagnose-service op afstand. RDS is in het leven
geroepen om op afstand storingen aan de fax te kunnen verhelpen. Deze functionaliteit maakt het mogelijk om het geheugen van een
fax uit te lezen en ook om instellingen te wijzigen.
Via deze diagnose-service kan ook het volledige faxverkeer worden afgetapt. De schade voor de gebruiker en zijn relaties is
afhankelijk van de informatie die door het faxapparaat wordt ontvangen/verzonden.

Bronnen, noten en/of referenties

1. [1] (https://www .knmp.nl/praktijkvoering/bekostiging/begeleidingsgesprek-nieuw-genee smiddel/knmp-richtl
ijn-ter-hand-stellen-juni-2013/at_download/file_1) KNMP-richtlijn Ter hand stellen , noot 5 Recept (pdf)
2. Red de fax (https://web.archive.org/web/20120826212100/http://www .interferenties.nl/redt-de- fax/3824)

Zie de categorie Fax-machines van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit
onderwerp.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fax&oldid=52332030

"

Deze pagina is voor het laatst bewerkt op 23 sep 2018 om 15:55.

De tekst is beschikbaar onder de licentieCreative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen, er kunnen aanvullende

voorwaarden van toepassing zijn. Zie degebruiksvoorwaarden voor meer informatie.
Wikipedia® is een geregistreerd handelsmerk van deWikimedia Foundation, Inc., een organisatie zonder winstoogmerk.
Kopieerapparaat
Een kopieerapparaat, ook wel kopieermachine, fotokopieerapparaat of
kopieertoestel, is een apparaat dat gebruikt wordt om afbeeldingen of tekst
van papier te kopiëren. Dit wordt fotokopiëren genoemd. Het moderne
kopieerapparaat is in werking verwant aan delaserprinter.

Een kopieerapparaat kan een optisch afbeeldend systeem hebben waarbij het
origineel direct op de elektrisch geladen printrol wordt geprojecteerd om
daar vervolgens met behulp van tonerpoeder een beeld te genereren, maar in
moderne kopieerapparaten wordt veelal gebruikgemaakt van een aparte
scannende tussenstap, wat het onder andere mogelijk maakt om het beeld
tussen het scannen en het printen in digitaal te corrigeren, om het contrast bij Kyocera-kopieerapparaat, printer, scanner
te regelen bijvoorbeeld. en fax

Een scanner en printer samen hebben dezelfde functie als een

kopieerapparaat.

Een fax is in wezen een kopieerapparaat waarbij het scannende gedeelte en het printende gedeelte niet op dezelfde plaats staan maar
door een telefoonlijn zijn verbonden (via datalijnen).

Inhoud
Geschiedenis
Werking
De moderne kopieermachine
Externe link

Geschiedenis
Het kopieerapparaat werd uitgevonden door James Watt. Hij kreeg er in 1781 patent op. Het principe ervan was simpel. Het
oorspronkelijke document werd met een gelatine-achtige inkt geschreven. Daarna werd het tegen vochtig gemaakt kopieerpapier
gelegd en samen tussen twee rollen geperst. De inkt van het origineel werd dan door het kopieerpapier geperst zodat het aan de
andere kant zichtbaar was. In het begin waren de doordrukken nogal bleek. Maar verbeteringen in de gebruikte inkt leverden betere
resultaten. Er konden zelfs meerdere afdrukken van 1 origineel gemaakt worden. In de 19e eeuw veroverde het kopieerapparaat een
vaste plaats in het kantoor.

Nadeel was dat alleen 'verse' documenten gekopieerd konden worden. Vanaf 1840 werd geprobeerd kopieën te maken met behulp van
lichtgevoelig papier. Dit leidde tot technieken alsblueprinting en de Photostat Machine van Kodak.

De allereerste kopieermachines waren de zogenaamde natkopieerders. Het papier werd in de machine behandeld met een vloeistof,
waardoor het nat uit de machine kwam en eerst moest drogen. Deze kopieën waren ook slecht bewaarbaar. De tekst vervaagde, de
vellen papier gingen makkelijk aan elkaar kleven, en de kopie werd onder invloed van dag- of zonlicht langzaam paars.
De eerste "droge" kopieermachine is uitgevonden door de Amerikaanse advocaat Chester Carlson in 1937. Nadat zijn idee door een
twintigtal bedrijven werd afgewezen vond hij in 1944 een partner, Haloid, die de techniek verder met hem wilde ontwikkelen.
Carlson noemde het kopieerproces "xerografie", van het Griekse 'droog schrijven'. Later werd hiervan de naam Xerox afgeleid. De
eerste commerciële kopieermachines kwamen pas in 1949 op de markt. Deze droge kopieermachine werkte op basis van statische
elektriciteit.

Werking

(1) Een rol (drum) — in hoogvolume-apparatuur meestal een bandbelt) ( — wordt voorzien van eenelektrostatische
lading.
(2, 3) Dan wordt de rol belicht met een afbeelding van het origineel. Op de plaatsen waar veel licht valt lekt de
statische lading weg.
(4) Hierna wordt er droge 'inkt' t(oner, een heel fijn plasticpoeder) op de rol aangebracht, die alleen op de geladen
delen van de rol (die dus in het origineel ook donker waren) door de elektrostatische aantrekkingskracht blijven
'kleven'.
(5) Hierna wordt een blanco vel papier sterker geladen en langs de rol gevoerd.
(6) Het papier trekt de toner van de rol aan en zo ontstaat de kopie. De toner ligt dan nog los op het papier.
(7) Door het papier langs een warmtebron te voeren smelt het plastictoner vast op het papier en is de uiteindelijke
kopie klaar.

Bovenstaande is alleen van toepassing op analoge machines, de huidige machines hebben een andere werking.

De moderne kopieermachine
Omdat momenteel de kopieermachine eigenlijk een samenstel van een scanner en een laserprinter is, is het thans gebruikelijk dat
deze onderdelen ook afzonderlijk te gebruiken zijn in combinatie met netwerkfunctionaliteit. Zo ontstaat er een toestel waarmee men
niet alleen kan kopiëren, maar ook kan printen, documenten versturen, documenten digitaliseren (scannen) en faxen. Een dergelijk
apparaat wordt multifunctionele printer of kortweg MFP of ook welmultifunctional genoemd.

Zo'n MFP heeft een flinke harddisk aan boord. Hierop worden gescande en te printen documenten opgeslagen. Een gewone MFP
bewaart wel 10.000 documenten. Wanneer de MFP ingeruild wordt, blijven deze documenten op de harddisk staan. Een nieuwe
eigenaar kan deze documenten met een PC en de juiste software allemaal zien. Dit wordt de laatste tijd steeds meer als veiligheidslek
onderkend. Leveranciers installeren soms speciale software om de opgeslagen documenten te versleutelen maar dat doen ze niet
allemaal. Er zijn echter ook MFP's zonder harddisks. Documenten die zijn gescand worden dan opgeslagen op de PC die met het
apparaat is verbonden. Indien er e-mailadressen op de MFP kunnen worden ingevoerd, kunnen de documenten ook rechtstreeks vanaf
de MFP naar de mailboxen van in het netwerk opgenomen PC's worden verstuurd. Deze worden dan als bijlage bij een e-mail
ontvangen door de gebruikers van de PC's, zodat zij ze dan op hun PC of een netwerklocatie kunnen opslaan. Dit is veel veiliger dan
documenten op de MFP opslaan, omdat bij het inruilen van de MFP dan geen documenten kunnen worden uitgelezen door nieuwe
gebruikers.
Externe link
Office Museum
Overzicht kopieermachines

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kopieerapparaat&oldid=49384712

"

Deze pagina is voor het laatst bewerkt op 2 jul 2017 om 15:10.

De tekst is beschikbaar onder de licentieCreative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen, er kunnen aanvullende

voorwaarden van toepassing zijn. Zie degebruiksvoorwaarden voor meer informatie.
Wikipedia® is een geregistreerd handelsmerk van deWikimedia Foundation, Inc., een organisatie zonder winstoogmerk.