15.2.

2019 De gloeidraden in onze hersenen

Bij onze wandeling heeft zich een nieuwe “meeloper” aangemeld. Laat ik hem Onno
noemen. Hij heet anders, maar ik wil zijn identiteit niet prijsgeven. Hij is een gepensioneerd
leraar in fysica, wiskunde en IT-onderricht. Hij wil wat in zijn fitness investeren en gewicht
reduceren. Onno is opgegroeid in ons stadje en kent het goed. Zijn ouderlijk huis staat in het
centrum, waarin vroeger met behulp van waterkracht meel gemalen werd.
Wij discussiëren over democratie1 en natuurlijk ook fysica. Onderweg neemt ook E. deel aan
onze discussies. Wij lopen met ca. 10 personen, gemiddeld zo'n 80% vrouwen. Voor
gesprekken kiest men willekeurige thema's, waarin zich het thematische niveau zich
automatisch aan de toehoorders (meestal twee of drie personen, die zich in elkaars
hoorbereik bevinden) aanpast.

De aanstaande 5G-generatie mobieltjes

Ik breng het gesprek op de aanstaande 5G-generatie mobieltjes, die nu getest worden. In het internet
vindt men daarover veel informatie, maar op het TV-nieuws of in de kranten wordt er nooit over
gesproken.
In het nabijgelegen Zwitserland is 5G inmiddels als testfase ingevoerd en men reageert daar heftig
over de randvoorwaarden en de technologie.
Het doel is de opbouw van een groot nieuw communicatiesysteem, dat vooral de handel en industrie
met nieuwe economische en winstgevende impulsen moet oppeppen. De oude generatie mobieltjes
is uitgewerkt en er moet wat nieuws komen. Daartoe moet de bandbreedte 100x en ook de
stralingsintensiteit 100x voor de vijfde generatie (5G) verhoogd worden.
Dat zijn geweldige sprongen. De toename van de bandbreedte vereist een verhoging van de
frequenties tot 100 Ghz en ter compensatie van de stralingsdemping door de muren moet ook het
maximale stralingsvermogen (bijvoorbeeld in werkomgevingen tot 200V/m) enorm worden
opgevoerd. Er wordt met afstanden van 100m tussen de antennes gewerkt.
Men werkt met geconcentreerde antennebundels die de muren doorboren en beschrijft de
stralenbelasting met “gemiddelde” waarden, die per vierkante meters naar beneden worden
genivelleerd. Als men de oppervlakte groot genoeg kiest kan men elke willekeurige
gemiddelde waarde als “veilige grens” bereiken, maar dat is natuurlijk technisch gezien
onzinnig.
Omgerekend bereikt zo'n 5G-antennebundel vanzelfsprekend slechts een geringe energiedichtheid
per vierkante kilometer. Bij de hoogste frequenties (22-100 Ghz) gedraagt zich een smalle 5G-
antennebundel echter virtueel als een “smalle laserstraal”, die op de getroffen lichaamshuid een
minimale oppervlakte beslaat2.
Daarachter opent zich dan een transportkanaal waarbinnen de energie afhankelijk van de frequentie
meer of minder diep in het lichaam binnendringt tot de energie (na enkele cm of mm) geabsorbeerd
wordt. Binnen dat smalle kanaal moet het lichaam die energie kunnen verwerken.
Ik heb in 1972-1980 zelf in een echt antennelaboratorium gewerkt en weet welke
veiligheidsregels en grenswaarden er in het lab van Telefunken werden toegepast3. Voor 2,45
Ghz was dat destijds overigens 2,5 mW/cm2 ofwel 97,082 V/m4. In Zwitserland bedraagt de

1 De democratie is alleen een echte democratie als men de nieuwsberichtgeving neutraal houdt en er geen propaganda
van maakt.
2 De stralingsbundel kan bij een 60λ-antenne een omvang van 1° bereiken. Voor 100 Ghz is λ = 3mm, zodat de 60λ
-antenne dan met een apertuur rond 180mm kan werken.
3 Reflector Antennas Revisited
4 Omrekenhulp voor elektromagnetische veldsterktes
 “veilige” veldsterkte momenteel inofficieel en theoretisch (voor UMTS) 6V/m5, maar dit is
veel te gering om voor een grote bandbreedte en hoge frequentie de muren van gebouwen te
doordringen6.
In de politiek wordt veiligheid gesuggereerd maar toch via omwegen ongevraagd een nieuwe
technologie ingevoerd om aan de navraag naar supersnelle communicatie te voldoen7.
Als de technologie geïnstalleerd is kan men nauwelijks nog wat veranderen. Het is duidelijk dat het
lobbyisme de wetgeving en veiligheidsregels “beïnvloedt”, maar dan voor de bescherming van de
industrie en niet bepaald ter bescherming van de gebruikers.
Er is een duidelijke analogie tussen de kankerslachtoffers en de verkeersdoden. Wij weten
dat autoverkeer doden vereist en zijn bereid per jaar enkele duizenden doden en kreupele
levenden te accepteren voor het comfort van het autorijden. Ditzelfde compromis geldt ook
voor de mobieltjes en het internet. De bevolking moet eigenlijk kiezen hoeveel slachtoffers
er toegestaan zijn: 100, 1000 of 10000 per jaar? Een echte democratie legt dat aantal doden
vast en de industrie kan dan de bijbehorende veldsterkte instellen. Datzelfde keuzeproces
had men destijds ook bij de invoering van asbest en glyfosaat8 kunnen doorvoeren, maar in
de ijver van de ontwikkeling heeft men dat destijds “vergeten”.
Inmiddels wordt duidelijk dat bij de eerste stralingsslachtoffers kankers worden gediagnosticeerd 9.
Na 10 jaar stijgen de aantallen kankers door de bestraling van de omgeving rond het oor. Deze
straling is alleen intensief als de bron zeer dicht bij de huid wordt geplaatst. Ik heb dit effect in
enkele tests onderzocht aan metingen aan de lekstraling van een magnetron. De metingen met
gloeilampjes illustreert hoe sterk het enge huidcontact van het mobieltje de straling versterkt.

De lekstraling van een magnetron

Ik bouw een simpele detector met tien gloeilampjes, die met afstanden van ca. 1 cm op een kaartje
worden gemonteerd. Deze detectoren zijn prima in staat de lekstraling van een intacte, maar lege
magnetron te registreren.
Een lege magnetron kan de geleverde stralingsenergie niet in een stuk vlees of een kopje water
absorberen en moet die energie (500 Watt) door verliezen in de metalen wanden in warmte
omzetten. Een deel van de verliesenergie wordt via het venster met de 2mm gaatjes en de spleten
langs de deuren afgevoerd. Ik film dit verschijnsel en zie hoe sterk de lampjes opgloeien. Door de
bundeling van de 10 lampjes worden de binnen liggende antennes het sterkst geïnduceerd en
concentreert zich daar de stroomsterkte zozeer, dat de binnen liggende lampjes binnen enkele
seconden doorbranden.
Ik stel mij voor, dat de gebundelde gloeidraden zich als zenuwen binnen ons lichaam laten
induceren. Het bundel zenuwen vormt weliswaar geen koperen bedrading, maar bestaat in feite uit
een geleidende streng die door een isolatiemantel wordt omgeven. De analogie is in elk geval
illustrerend voor wat er technisch op kleinere schaal plaatsvindt. Dat de lampjes binnen seconden
doorbranden is verbluffend.
De lege magnetron mag slechts korte tijd (enkele seconden) blijven werken en moet dan ter
afkoeling afgeschakeld worden. Mijn magnetron is al een oud model en mag ook doorbranden,
maar wie deze test wil doorvoeren moet zelf beslissen in hoeverre men een doorbranden wil
riskeren.

5 Zwitserse grenswaarden en de controle daarop

6 blootstellingslimieten, gebaseerd op de aanbevelingen van de ICNIRP. Deze gelden voor het totaal van alle straling
en wel: 61 Volt per Meter bij 1800MHz- installaties (dat betekent 10Watt/m2) 43 Volt per Meter bij 900MHz-
installaties (dat betekent 5Watt/m2) 50 Volt per Meter bij gecombineerde installaties (dat betekent 6.6Watt/m2)
7 Dringende Warnung vor 5G (von Hans-U. Jakob, Präsident Gigaherz.ch.) | 31.08.2018 | www.kla.tv/12947
8 New Study Finds 41% Increase In Cancer Risk From Roundup's Glyphosate
9 Bei Anruf Hirntumor- Warnung von Report Mainz (ARD 2007)
Video's ter illustratie van de stralingsniveaus
Er zijn twee video's met verschillende detectoren beschikbaar: De gloeidraden in onze hersenen-1
en De gloeidraden in onze hersenen-2. Als korte tekstuitleg wordt in de beschrijving
gedocumenteerd:
Deze opname illustreert de lekstraling, die een lege magnetronoven (500 Watt) vertoont aan
de spleten en aan het venster met de 2mm kleine gaatjes in de voordeur. Deze lekstraling is
in staat om gloeilampjes (1,55V-12,5mA) te laten gloeien (en zelfs te laten doorbranden). De
lampjes worden gevoed via de 3 cm lange aansluitdraden, die als λ/2-dipoolantennes werken
bij de golflengte van 2450 Megahertz.
De straling is alleen intensief in de directe omgeving van de gaatjes in en de spleten rond de
toegangsdeur tot de magnetronoven. Als men het lampje enkele mm van de spleet wegneemt
verdwijnt de gloeienergie en dooft het lampje. De video illustreert hoeveel energie er in de
omgeving van weglekkende microgolfstraling ter beschikking staat om onze zenuwen als
gloeidraden te laten gloeien.
Voer deze experimenten niet zelf uit. Een lege magnetron mag slechts korte tijd (enkele
seconden) in bedrijf zijn en moet daarna weer afkoelen. Voer deze test alleen uit als men
beseft hoe sterk de magnetron daarbij wordt belast!
Net als het aantal doden in het verkeer moet er dus een aantal slachtoffers voor de communicatie
worden vastgelegd, maar dat gebeurt achteraf – als men over het doel heen schiet en er opvallend
veel slachtoffers vallen. Misschien valt het wel mee en is het menselijk lichaam gemiddeld in staat
ook dit soort milieubelastingen wakker te dragen...