A FALA

Nobre e harmoniosa
fala de Breogán,
fala boa, de fortes
e grandes sen rival;
ti do celta aos ouvidos
sempre soando estás
como soan os pinos
na costa de Froxán;
ti nos eidos da Celtia
e co tempo serás
un lábaro, sagrado
que ao triunfo guiará,
fala nobre, harmoniosa,
¡fala de Breogán!

Ti, sinal misterioso

dos teus fillos serás
que polo mundo dispersos
e sen abrigo van;
e a aqueles que foran
nunha pasada edá
defensores dos eidos
contra o duro román
e que aínda cobizan
da terra a libertá,
nun pobo nobre e forte,
valente, axuntarás,
¡oh, fala harmoniosa,
fala de Breogán!

Serás épica tuba

e forte sen rival,
que chamarás aos fillos
que aló do Miño están,
os bos fillos do Luso,
apartados irmáns
de nós por un destino
envexoso e fatal.
Cos robustos acentos,
grandes, os chamarás,
¡verbo do gran Camoens,
fala de Breogán!

Eduardo Pondal (2001). Poesía galega completa II Poemas Impresos, edición de

Manuel Ferreiro. Santiago de Compostela. Sotelo Blanco
FALADE GALEGO

Meniñas da Cruña,
de amabre despexo,
de falas graciosas
e pasos lixeiros,
deixá de Castela
os duros acentos:
falade, meniñas,
falade galego.

Cando é que vos ouzo,

a patria esquecendo,
falar esas duras
palabras de ferro,
non sei o que sufro,
non sei o que peno:
falade, meniñas,
falade galego.

Mas cando falades

nos patrios acentos,
envoltos no voso
anxélico alento,
parece que escoito
un canto do ceo:
falade, meniñas,
falade galego.

Eduardo Pondal (2001). Poesía galega completa II Poemas Impresos, edición de

Manuel Ferreiro. Santiago de Compostela. Sotelo Blanco

A lingua tiveran. Eduardo Pondal

A lingua tiveran
por lingua d'escravos;
esqueceran os patrios acentos,
suidosos e brandos.

Dos propios acentos

tiveran vergonza;
de cautivos falaran palabras,
de servos e ilotas.
Deixaran os doces
acentos jocundos
por estrañas palabras de servos,
ignaros e escuros.

A nai, afrigida
da escura miseria,
os propios tomara
por gente estrangeira,
e espantada escuitara dos fillos
a plática serva.

Pondal, Eduardo (1995). Poesía galega completa. Vol. I: Queixumes dos pinos. Edición de Manuel

Ferreiro. Santiago de Compostela: Sotelo Blanco Edicións.