Dyplompdf PDF

See discussions, stats, and author profiles for this publication at: https://www.researchgate.
net/publication/316171904
Analiza osiadań fundamentu płytowego opartego na ścianach szczelinowych

na przykładzie budynku Sea Towers w Gdyni
Thesis · June 2011

DOI: 10.13140/RG.2.2.22917.76002
CITATIONS READS
0 234
1 author:
Leszek Chomacki
Building Research Institute
24 PUBLICATIONS 11 CITATIONS
SEE PROFILE
Some of the authors of this publication are also working on these related projects:
Wpływ eksploatacji górniczej na obiekty View project
Awarie budowlane View project
All content following this page was uploaded by Leszek Chomacki on 17 April 2017.
The user has requested enhancement of the downloaded file.

Politechnika Gdańska
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Katedra/Zakład: Katedra Geotechniki, Geologii i Budownictwa Morskiego

Kierunek studiów: Budownictwo
Specjalność: Geotechnika
Rodzaj studiów: Stacjonarne
Imię i nazwisko: Leszek Chomacki
Numer albumu: 110119
PRACA DYPLOMOWA
MAGISTERSKA
Temat pracy:
Analiza osiadań fundamentu płytowego opartego

na ścianach szczelinowych
Potwierdzenie przyjęcia pracy:
Opiekun pracy Kierownik Katedry
......................................... .........................................
Dr inż. Marcin Cudny Prof. dr hab. Zbigniew Sikora
Gdańsk, 30.05.2011r.
Leszek Chomacki
Oświadczenie
Oświadczam, że niniejszą pracę dyplomową, w przedstawionym zakresie

wykonałem samodzielnie pod kierunkiem opiekuna pracy. Wszystkie informacje
umieszczone w pracy, uzyskane ze źródeł pisanych oraz informacje pochodzące
od innych osób, zostały udokumentowane w wykazie literatury i zaznaczone
w tekście odpowiednimi odnośnikami.
Gdańsk, dnia…………………… ……………………………………

Podpis
str. 2
Leszek Chomacki
1. Spis treści
Nr strony
1. Spis treści.........................................................................................................3
2. Wstęp...............................................................................................................5
3. Charakterystyka............................................................................................6
3.1. Ogólna............................................................................................................................6
3.1.1. Budynek...............................................................................................................6
3.1.2. Warunki gruntowe...............................................................................................7
3.1.3. Posadowienie.......................................................................................................8
3.2. Morfologia i budowa geologiczna................................................................................9
3.3. Warunki hydrogeologiczne.........................................................................................10
3.4. Warunki geotechniczne...............................................................................................13
3.5. Konstrukcja.................................................................................................................16
3.5.1. Ściany szczelinowe............................................................................................17
3.5.2. Płyta fundamentowa..........................................................................................19
3.6. Wzmocnienie - wibroflotacja......................................................................................22
3.7. Pomiary........................................................................................................................24
4. Analiza numeryczna.....................................................................................27
4.1. Modele konstytutywne gruntów.................................................................................27
4.1.1. Model Mohra - Coulomba (MC).......................................................................28
4.1.2. Model Hardening Soil (HS)..............................................................................30
str. 3
Leszek Chomacki
4.2. Wprowadzone dane.....................................................................................................35
4.2.1. Geometria..........................................................................................................36
4.2.2. Warunki gruntowe.............................................................................................38
4.2.3. Parametry materiałowe......................................................................................42
4.2.4. Fazy obliczeniowe.............................................................................................44
5. Analiza i porównanie wyników...................................................................48
5.1. Izomapy........................................................................................................................48
5.2. Wykresy osiadań.........................................................................................................54
6. Wnioski..........................................................................................................58
6.1. Model HS.....................................................................................................................58
6.2. Model MC....................................................................................................................59
6.3. Modele HS i MC..........................................................................................................60
7. Podsumowanie..............................................................................................62
8. Spis ilustracji.................................................................................................63
9. Bibliografia....................................................................................................66
str. 4
Leszek Chomacki
2. Wstęp
Poniższa praca została wykonana jako magisterska w Katedrze Geotechniki, Geologii
i Budownictwa Morskiego przy Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki
Gdańskiej. Praca dotyczy analizy istniejącego posadowienia wysokiego budynku
mieszkalnego w Gdyni (Sea Towers).
Przyjęta metoda obliczeniowa polega na symulacji numerycznej przedmiotowego
zagadnienia w układzie przestrzennym, przy użyciu różnych modeli materiałowych podłoża
gruntowego (MC, HS). Symulacja przeprowadzona została za pomocą programu Plaxis 3D
Foundation, który bazuje na metodzie elementów skończonych. Wyniki obliczeń zostały
porównane z wynikami obserwacji geodezyjnych zanotowanych na 19 punktach
pomiarowych, w czasie budowy i użytkowania budynku.
Abstract
Settlement analysis of plate foundation, based on slurry wall in example Sea Towers
building in Gdynia
This elaboration was made as the master's thesis in Department of Geotechnics,
Geology and Maritime Engineering, on Civil and Environment Engineering Faculty
at Gdansk University of Technology. Main problem of this labor was analysis of existing
high-rise living building foundation in Gdynia.
Adopted calculating method depends on numerical simulation of question object
in three dimension space, using different soil material models (MC, HS). Simulation
was made by Plaxis 3D Foundation program, which based on finite-element method.
Calculating results was compared with geodetic observation results, noted on 19 measurement
points during construction and after it.
str. 5
Leszek Chomacki
3. Charakterystyka
3.1. Ogólna:
3.1.1. Budynek:
Sea Towers to kompleks budynków, o charakterze mieszkalnym (wyższe
kondygnacje), oraz usługowo-biurowym (niższe kondygnacje) usytuowany w centrum Gdyni
przy ulicy Hryniewickiego, nieopodal Nabrzeża Prezydenta.
Rys.1 Mapa z zaznaczonymi wieżami [2] Rys.2 Zdjęcie Sea Towers [11]
Istotą tego kompleksu są dwie wieże: wyższa ("A" wg. rys 1) składająca się z 36
kondygnacji i mierząca 125,4m, oraz niższa ("B") posiadająca 28 kondygnacji i wysoka
na 93,8m. Po zamontowaniu masztu w dniu 17 września 2008 podano, że całkowita wysokość
budynku wynosi 141,6 m, w tym długość masztu wynosi 16,2 m, co czyni go najwyższym
budynkiem o funkcji mieszkalnej w Polsce i 9. wśród najwyższych w Polsce.
Maksymalne gabaryty obiektu w planie ok. 100 x 80m (dokładnie 7613 m 2 ).

Najniższa kondygnacja obejmuje większość rzutu działki i jest częściowo podziemna.
Konstrukcja budynku jest monolityczna, żelbetowa, wylewana na budowie. Przeważający
str. 6
Leszek Chomacki
układ nośny to szkieletowy, słupowo - płytowy, zaś główny układ usztywniający utworzony
jest przez ściany trzonów komunikacyjnych w częściach wieżowych.
Dolne kondygnacje (GIII-GI) są przeznaczone pod garaże, powierzchnie usługowo-

handlowe, biura, a także służą rekreacji (siłownia, basen, odnowa biologiczna). Na poziomach
P1-P17 znajdują się standardowe mieszkania, na poziomach P18-P27 znajdziemy mieszkania
o podwyższonym standardzie - tzw. apartamenty, zaś ostatnie 5poziomów (P28-P32) zajmują
tzw. penthousy, czyli mieszkania luksusowe. Na ostatnim piętrze znajduje się taras
widokowy, z którego widać m.in. Zatokę Gdańską, Mierzeję Helską oraz znaczną część
Trójmiasta.
3.1.2. Warunki gruntowe:

Miejsce, w którym wybudowano Sea Towers było niegdyś częścią basenu morza
bałtyckiego. Po I Wojnie Światowej, w okresie szybkiej rozbudowy Gdyni, postanowiono
postawić nowe nabrzeże i dla uzyskania większej powierzchni lądowej, skrzynie zatapiano
w morzu (rys. 3, poniżej). Przestrzeń powstałą pomiędzy skrzyniami nabrzeża a lądem,
wypełniono refulatem z pogłębiania toru wodnego. Był to głównie piasek, a jego stan
zagęszczenia po narefulowaniu można określić jako luźny. Warstwy te należało zagęścić,
aby ograniczyć osiadania budowanego wieżowca.
Poza słabym zagęszczeniem, innym negatywnym efektem działania, było wytworzenie
się warstwy namułów piaszczystych, miąższości 0,1-0,3m zalegającej na rzędnych byłego dna
morskiego. Szczęśliwie warstwa ta nie jest ciągła, oraz ma niewielką miąższość, a tym
samym nie stanowi większego zagrożenia dla zrealizowania inwestycji. Poniżej gruntu
narefulowanego znajdują się grunty naturalne: piaski drobne, średnie, grube, oraz żwir
i pospółka. Występujące na dużych głębokościach warstwy iłów są w stanie
twardoplastycznym, bądź zwartym. Parametry tych gruntów są o zadowalających dla
posadowienia parametrach. Dokładny opis tych warstw znajduje się w kolejnym
podrozdziale.
str. 7
Leszek Chomacki
Rys. 3 Teren inwestycji na mapie z 1928roku [5]
3.1.3. Posadowienie:
Budynek posadowiony jest na płycie fundamentowej i zmiennej grubości (60-240cm),
która dobrana jest w zależności od wielkości obciążeń. Przeważający poziom rzędnych
wierzchu płyty fundamentowej pod konstrukcją, to -3,25 (1,95m npm.), co oznacza,
że w pewnych etapach konieczne było płytkie odwodnienie terenu budowy.
Pod wieżami, oraz przy skrzyniach nabrzeża wykonane zostały ściany szczelinowe
grubości 80cm, lub 100cm. Ściany pod wieżami mają za zadanie przeniesienie największych
obciążeń na większe głębokości, a tym samym zmniejszenie osiadań. Ściana przy nabrzeżu
ma zredukować ewentualne przemieszczenia poziome ośrodka gruntowego, które mogłyby
dotrzeć do skrzyń nabrzeża i uszkodzić je (przesunąć).
Takie połączenie, to dość rzadko stosowane rozwiązanie jak na polskie realia,
jednakże można znaleźć posadowienia podobne do tego, w europie i na świecie.
str. 8
Leszek Chomacki
3.2. Morfologia i budowa geologiczna:

Pod względem morfologicznym teren inwestycji położony jest w obrębie odcinka
ujściowego Pradoliny Kaszubskiej. Obszar ten należy do mezoregionu Pobrzeża Gdańskiego.
Powierzchnia terenu jest względnie płaska - rzędne terenu wynoszą 2,5-2,8m npm.
Badania wykazały, że prawie cały zbadany profil zbudowany jest z gruntów
niespoistych.
Rys. 4 Profil przykładowego otworu badawczego [2]
Pod warstwą przypowierzchniowych nasypów powstałych w okresie rozbudowy portu

w Gdyni, występują utwory czwartorzędowe. Górne partie do głębokości 8-10m uznano za
holoceńskie piaski rzeczne i pospółki. Są one różnoziarniste luźne, lub średniozagęszczone.
str. 9
Leszek Chomacki
W obrębie tego poziomu natrafiono także na dwa cienkie (10-30cm) i nieciągłe

przewarstwienia aluwialnych namułów piaszczystych. W dolnych partiach są to głównie
średnie i drobne piaski (czasami z domieszką humusu, bądź muszelkami) zagęszczone.
Poniżej występują utwory plejstoceńskie: wolnolodowcowe piaski o różnej granulacji
(najczęściej średnie, lub grube), pospółki z kamieniami i żwiry. Ich stan zagęszczenia określa
się jako zagęszczone, lub średniozagęszczone.
Na głębokości 35m. ppt i głębiej natrafiamy na trzeciorzędowe iły morskie (lub mułki
ilaste). Miąższość tych warstw sięga od 2-5m, wykazują się nieciągłością.
Są one przewarstwione z piaskami drobnymi i średnimi o wysokim stopniu zagęszczenia.
W tej warstwie geologicznej można zauważyć nawet niewielkie pokłady węgla brunatnego.
Taki układ sięga prawdopodobnie aż do poziomu ok. 100m ppt, czyli do stropu wapieni
kredy.
3.3. Warunki hydrogeologiczne:

Poziom wodonośny wód podziemnych na terenie Pradoliny Kaszubskiej jest związany
z utworami czwartorzędu i stropowej części trzeciorzędu. Określić można jeden zasadniczy
poziom wodonośny, który tworzą piaski różnoziarniste i żwiry o miąższości od 35 do 50m.
Przewarstwienia aluwialnych namułów nie mają wpływu na poziom wód, gdyż są małej
miąższości i nie są ciągłe. Spływ wód powierzchniowych i podziemnych odbywa
się bezpośrednio w kierunku Zatoki Gdańskiej.
Otworami wierconymi o różnych porach roku w ciągu kilku lat można stwierdzić
występowanie wody gruntowej o swobodnym zwierciadle wody (lokalnie napiętym
soczewkami namułów), na głębokości ok. 1,95-2,45 m ppt., tj. 0,2-0,7m npm. Zakres
możliwych zmian poziomów wód gruntowych w ciągu roku wynosi 0,2-0,8m.
Prowadzono także pomiary zwierciadła wody w basenie portowym przy Nabrzeżu
Prezydenta. Wyniki wskazują na bardzo duże wahania zwierciadła wody sięgające nawet
1m w okresie jednego miesiąca.
str. 10
Leszek Chomacki
Tab.1 Rzędna zwierciadła wody w basenie portowym[1]
Tab.2 Stany zwierciadła wody Zatoki Gdańskiej z okresu 01.01.1992 - 31.08.2003.[1]
Amplituda wahań poziomu wody na przestrzeni 51lat (wodowskaz w Basenie

Jachtowym w Gdyni) wynosi 2,11m (od 1,18m npm. do -0,93m npm. w latach 1951-2002).
Żelbetowe nabrzeże basenu portowego posiada koronę na rzędnej 2,5m npm. i jest
zagłębione do rzędnej ok -9m. npm. W posadowieniu skrzyń występują grunty
przepuszczalne (piaski, żwiry), więc należy potwierdzić istnienie więzi hydraulicznej
wód Zatoki Gdańskiej z wodami gruntowymi terenu inwestycji. Nabrzeże jednak, powoduje
pewne opóźnienie w wyrównywaniu się ciśnień hydraulicznych po jego obu stronach.
Jednakże w przypadku silnych opadów, lub roztopów zimowych i podniesienia się poziomu
wód podziemnych, nabrzeże będzie utrudniało spływ wód do Zatoki Gdańskiej i będzie
krótkotrwale podpiętrzało poziom wód w podłożu badanego terenu.
str. 11
Leszek Chomacki
Rys. 5 Typowy przekrój poprzeczny skrzyni nabrzeża Kutrowego [1]
W pracy nie uwzględniono istnienia tego nabrzeża z uwagi na niewielki jego wpływ
na rozpatrywany przypadek, a także ze względu na konieczność wykonania
skomplikowanych obliczeń w celu wymodelowania takiego nabrzeża.
Podsumowując: czynnikami wpływającymi na zmiany poziomu wody w rejonie
projektowanej inwestycji są: stan poziomu morza, opady, roztopy pokrywy śnieżnej
na wiosnę, eksploatacja ujęć wód podziemnych, oraz długotrwałe odwodnienia wykopów
sąsiadujących z działką(prawdopodobne).
str. 12
Leszek Chomacki
3.4. Warunki geotechniczne:

Występują grunty rodzime różniące się litologią, genezą i właściwościami fizyko-
mechanicznymi. Możemy wyróżnić kilka odrębnych warstw, zaliczając do każdej z nich
grunty o zbliżonych wartościach parametrów geotechnicznych. Z racji występowania
momentami dużych rozbieżności pomiędzy warunkami w pracy [1], oraz [2] należało przyjąć
jedną z nich na wiodącą. Przekroje przyjęte do stworzenia modelu obliczeniowego pochodziły
głównie z opracowania [2]
Rys. 6 Przykładowy przekrój geotechniczny [2]
Wartości charakterystyczne parametrów poszczególnych warstw ustalono

na podstawie badań makroskopowych, laboratoryjnych, presjometrycznych,
str. 13
Leszek Chomacki
dylatometrycznych, oraz sondowań różnego rodzaju. Można stwierdzić, że zostały one

określone metodą "B" wg. PN-81/B-03020, jednakże wiele dodatkowych pomiarów
pozwoliło na bezpośrednie określenie pewnych parametrów (metoda "A").
Tab. 3 Zestawienie parametrów geotechnicznych [3]
Wydzielono następujące warstwy geotechniczne:

Warstwa geotechniczna I.
Są to namuły piaszczyste o dużej ściśliwości, w stanie plastycznym.
Charakterystyczny stopień plastyczności ustalono na I L( n ) = 0,40 . Niewielka miąższość

10-30cm, nieciągłe, głębokość zalegania od 0 do -5m npm. Nie uwzględnia się jej.
Warstwa geotechniczna IIa.
Są to piaski drobne, średnie i grube w stanie luźnym. Charakterystyczna wartość
stopnia zagęszczenia wynosi I D( n ) = 0,25 . Miąższość ok. 2m, strefa przypowierzchniowa.

Docelowo zagęszczona i doprowadzona do parametrów warstwy IIc.
Warstwa geotechniczna IIb.
Są to piaski drobne, średnie i grube w stanie średniozagęszczonym. Charakterystyczny
stopień zagęszczenia ustalono na poziomie I D( n ) = 0,50 . Miąższość 2-6m, zalega pod warstwą
IIa. Docelowo zagęszczona i doprowadzona do parametrów warstwy IIc.
str. 14
Leszek Chomacki
Warstwa geotechniczna IIc.

Są to piaski drobne, średnie i grube w stanie zagęszczonym. Charakterystyczny
stopień zagęszczenia ustalono na poziomie I D( n ) = 0,70 . Zróżnicowana miąższość od 1

do 20m. Nieciągła, przewarstwiona z warstwami IIIb na rzędnych -8 do -40m npm.,
oraz z warstwami IVa i IVb na rzędnych -35 do -60m npm.
Warstwa geotechniczna IIIa.
Są to pospółki w stanie średniozagęszczonym. Charakterystyczna wartość stopnia
zagęszczenia wynosi I D( n ) = 0,50 . Zalega na głębokościach -2 do -8m npm.. Docelowo

zagęszczona i doprowadzona do parametrów warstwy IIIb.
Warstwa geotechniczna IIIb.
Są to pospółki i żwiry w stanie zagęszczonym. Charakterystyczny stopień
zagęszczenia ustalono na poziomie I D( n ) = 0,70 . Nieciągła, przewarstwiona z warstwami IIc

na rzędnych -8 do -40m npm.
Warstwa geotechniczna IVa.
Są to iły z domieszką piasków w stanie twardoplastycznym do półzwartego.
Charakterystyczny stopień plastyczności ustalono na I L( n ) = 0,10 . Nieciągła, przewarstwiona

z warstwami IIc na rzędnych -35 do -45m npm.. Do modelu przyjęta o parametrach warstwy
IVb.
Warstwa geotechniczna IVb.
Są to iły w stanie półzwartym do zwartego. Charakterystyczny stopień plastyczności
ustalono na I L( n ) = 0,0 . Nieciągła, z wkładkami węgla brunatnego. Przewarstwiona

z warstwami IIc na rzędnych -45 do -60m npm..
str. 15
Leszek Chomacki
3.5. Charakterystyka konstrukcji:

Fundamenty płytowo - ściankowe są konstrukcjami rzadko wykonywanymi w Polsce.
Do tego typu posadowień częściej wykorzystywane są układy płytowo - palowe. Pracują one
w sposób bardzo zbliżony do siebie, a więc część obciążeń przenosi posadowienie
bezpośrednie (płyta), a część posadowienie pośrednie (pale/ściany).
Udziału posadowienia pośredniego w przenoszeniu obciążeń jest zróżnicowany
i w zależności od warunków gruntowych, a także układu ścian/pali wynosi od 10 do 80%.
Trudno jednoznacznie określić tę procentową wartość dla zadanego problemu, jednakże
można spodziewać się ok. 30% zaangażowania ścian szczelinowych.
Rys.7 Krzywe zależności obciążenie/osiadanie w zależności od różnych koncepcji

projektowania, przedstawione dla układu płytowo - palowego [6]
Krzywa "0" - jest to zachowanie typowego fundamentu płytowego, dla którego

przekroczone są dopuszczalne osiadania
Krzywa "1" - obciążenia przenoszą głównie pale/ściany. Charakterystyka krzywej jest
w dużej mierze liniowa. Małe osiadania, nieekonomiczne.
Krzywa "2" - podejście związane z zastosowaniem pali/ścian zawieszonych. Mniejsza
ilość pali, niż dla przypadku "1". Płyta przenosi pewne obciążenia, osiadania w normie.
Krzywa "3" - wykorzystanie pali/ścianek jako elementów redukujących osiadania i ich
ewentualną różnicę. Zakłada się, że wykorzystują pełną swoją nośność. Rozwiązanie
ekonomiczne, osiadania nie przekraczają wartości granicznych.
str. 16
Leszek Chomacki
Celem rozpatrywanego posadowienia pośredniego (ścian szczelinowych) było

zredukowanie osiadań, oraz różnicy osiadań, z uwagi na duże znacznie przechyłów, dla tak
wysokich konstrukcji. Można więc powiedzieć, że charakterystyka pracy tego fundamentu
zbliżona jest do krzywej "3".
Rozłożenie ścian szczelinowych związane jest silnie z geometrią wież. Zostało one
zaprojektowane poprawnie, a efekty współpracy zadowalające i wystarczające.
3.5.1. Ściany szczelinowe:

Metoda wykonywania ścian szczelinowych:
Rys. 8 Etapy wykonania ściany szczelinowej [7]
1. Prace przygotowawcze (platforma robocza) i wykonanie murków prowadzących

2., 3. Głębienie szczeliny sekcjami, w osłonie z zawiesiny iłowej (w celu zapewnienia
stateczności wykopu) za pomocą koparki chwytakowej
4. Wstawienie elementów rozdzielczych i koszy zbrojeniowych
5. Betonowanie metodą kontraktor, oraz prace wykończeniowe (skucie, oczep)
Wykonano ściany szczelinowe grubości 80, lub 100cm, z betonu zwykłego B25,
wodoszczelności W-8. Wysokość ścian waha się od 11,45m do 14,25m. Poziom
zabetonowania ścian przyjęto 30cm powyżej poziomu projektowanego wierzchu ścian. Górną
warstwę betonu zanieczyszczonego skuto do poziomu projektowanego po odkopaniu ściany
szczelinowej. Konstrukcje oczepowe ścian szczelinowych ukryte są w płytach
fundamentowych.
str. 17
Leszek Chomacki
Rys. 9 Ściana szcz. pod wyższą wieżą[13] Rys.10 Ściana szczelinowa przy nabrzeżu[13]
Ciągła ściana szczelinowa, biegnąca wzdłuż nabrzeża, grubości 0,8m i posadowiona

na rzędnej -18.50m = -13.30m n.p.m. (całkowita wysokość 12.65m, 13.35m i 14.25m). Jest
to ok. 2m poniżej posadowienia, oddalonej o kilkanaście metrów, skrzyni nabrzeża i podsypki
żwirowej pod nią. Konstrukcja wspomagana jest przez trzy prostopadłe odcinki ściany
szczelinowej.
Rys.11 Schemat i wymiary ściany nabrzeża[13]
Poza funkcją nośną, głównym zadaniem układu jest zabezpieczenie przed degradacją
parametrów mechanicznych podłoża. Mogą one wystąpić poprzez wypłukiwanie frakcji
str. 18
Leszek Chomacki
drobnych z podłoża pod budynkiem i przenoszeniem ich do basenu portowego przez warstwy
podsypki żwirowej pod skrzynia nabrzeża. Ważna jest również możliwość przejęcia przez
konstrukcję, ewentualnych sił (przemieszczeń) poziomych, powstałych od wież, gdyż
w przypadku dotarcia ich do skrzyń nabrzeża, mogłoby dojść do niebezpiecznego przesuwu
skrzyń.
Rys. 12 Schemat i wymiary ścian pod wieżami
Pod głównymi osiami konstrukcyjnymi w częściach wieżowych zastosowano ściany

szczelinowe grubości 1m, tworzące zamknięte obwody otwartych skrzyń. Są one oparte
i zakotwione poniżej stropu warstwy geologicznej III, na rzędnej projektowej -17.70 =
-12.50m n.p.m. (całkowita wysokość 11.45m i 12.05m). W strefie wież, płyta współpracująca
z układem ścian tworzy sztywne bloki wyrównujące wielkości osiadań w tej najbardziej
obciążonej strefie. Głównym zadaniem nośnych ścian szczelinowych jest ograniczenie
wielkości osiadania.
3.5.2. Płyta fundamentowa:

Żelbetowa, ciągła płyta denna jest ustrojem o zmiennej grubości, od 60 do 240cm.
W planie kształt płyty zbliżony jest do prostokąta, o wymiarach 80x100m. Wierzch
konstrukcji płyty wykonany jest na czterech zasadniczych poziomach, od -2.85 do -4.45m
(0,75m npm. do 2,55m npm.). Geometrię płyty dennej pokazano na rysunku nr 13.
str. 19
Leszek Chomacki
Rys. 13 Większe płyty fundamentowe wraz z rzędnymi ich podstaw i wierzchów[13]
Ciemne linie w strefach zmiany grubości płyt, to geometria przyjęta do obliczeń.

Płyta denna nie posiada żadnych trwałych szczelin dylatacyjnych - jest ciągła.
Jednakże dokonano w trakcie wznoszenia budynku dylatacji czasowych. Szerokość takiej
dylatacji wyniosła 2,2-3,0m. Dylatacje czasowe oddzielały część wysoką budynku od stref
pozostałych, a ich rozkład przedstawiony jest na powyższym rysunku nr 12 (szare pasy)
Służyły one jako przerwy przeciwskurczowe dla konstrukcji żelbetowej płyty dennej,
a także jako zabezpieczenie fundamentów pod częściami niższymi. Zabezpieczenie to miało
na celu zredukowanie sił związanych z osiadaniami części wysokiej, które mogły być
przenoszone na płyty części niskich (zakładana duża różnica osiadań). Połączenie płyty
w jedną całość nastąpiło w momencie osiągnięcia ok. 70% obciążeń ciężarem konstrukcji
w strefie wieżowej.
str. 20
Leszek Chomacki
Rys. 14 Szczegół tymczasowej szczeliny dylatacyjnej pomiędzy wieżami [13]
Niedylatowana płyta fundamentowa, o odpowiedniej sztywności i podanej zasadzie

konstrukcyjnej powinna zapewniać:
- jednorodny model przenoszenia sił na podłoże, z gładkimi i ciągłymi przebiegami
przemieszczeń, oraz charakterystykami przenoszenia sił,
- redukcję wartości maksymalnych nacisków na podłoże i naprężeń w podłożu,
- redukcję wielkości bezwzględnych oraz różnicowych osiadań obiektu,
- redukcję w wartościach różnic pomiędzy wielkościami naprężeń w podłożu,
- nie dopuszczenia do powstawania różnicowych przemieszczeń w poziomach użytkowych
wewnątrz budynku
Płyta denna posadowiona jest na warstwie chudego betonu (15cm, przełożone matą
bentonitową), ułożonego na podsypce piaskowej, jak na rysunku nr 15. Podłoże zalęgające
bezpośrednio pod płytą, które nie wykazało odpowiednich parametrów mechanicznych,
zostało uzdatniane za pomocą wibroflotacji.
Rys. 15 Szczegół warstw pod płytą fundamentową [13]
str. 21
Leszek Chomacki
3.6. Wzmocnienie - wibroflotacja:

Konieczność wzmocnienia zastanego ośrodka gruntowego, dotyczyło przede
wszystkim warstw IIa i IIb w stanie luźnym i średniozagęszczonym, o niewielkiej miąższości.
Warstwa IIa została w większości usunięta podczas wykonywania wykopów
fundamentowych, natomiast warstwa IIb została zagęszczona mechanicznie.
Do wzmocnienia postanowiono wykorzystać technologię wibroflotacji, choć
rozpatrywano także wiele innych wariantów. Polega ona na wprowadzeniu do podłoża
specjalnego wibratora, który odpowiednio zagęszcza sypki grunt, a powstały w ten sposób
otwór (lej) zasypywany jest gruntem i dogęszczany:
Rys. 16 Etapy procesu wibroflotacji [7]
1. Zagłębianie - drgający wibrator pogrąża się w grunt do planowanej głębokości, przy

udziale płuczki wodnej.
2. Zagęszczenie - wykonuje się od dołu ku górze. Strefa oddziaływania wibratora wynosi
do 5m. Wzrost zagęszczenia widać po zwiększonym poborze prądu przez urządzenie.
3. Wypełnienie - powstały w trakcie zagęszczenia lej wypełnia się gruntem.
4. Zakończenie - wyrównanie, konieczność dogęszczania wibratorem powierzchniowym.
Dla siatki 3x3m stosowano wibrator typu S o mocy 120kW, sile odśrodkowej 230kN,
częstotliwości drgań 30Hz i amplitudzie drgań ok.20mm. Dla siatki 2x2m zastosowano
2 wibratory typu M, o mocy 55kW, sile odśrodkowej 146kN, częstotliwości drgań 50Hz,
oraz amplitudzie drgań ok. 8mm. Łącznie do doziarnienia zużyto 2322 tony kruszywa.
Wibroflotacja została wykonana po stężeniu ścian szczelinowych, aby możliwie
najlepiej zagęścić przestrzeń wewnątrz skrzyń pod wieżami.
str. 22
Leszek Chomacki
Wykonano łącznie 1112 punkty wibroflotacji o łącznej długości 6853,5mb. Obszar

wzmocnienia podzielono na 3 strefy:
1) o zasięgu wzmocnienia od 6 do 8 metrów i siatce 3x3m
Rys. 17 Przedstawienie stref wzmocnienia, wraz z punktami wibroflotacji [4]
str. 23
Leszek Chomacki
Rys. 18 Przykładowy przekrój przez teren inwestycji, z zaznaczeniem strefy wzmocnionej [4]
Celem było osiągnięcie wartość modułu M0 = 80 MPa (wartość odpowiadająca

zagęszczonym gruntom rodzimym - warstwa IIc), co udało się na zdecydowanej większości
powierzchni terenu budowy, w tym newralgicznych okolicach wież. Zostało to poparte
poprzez wykonane badania dylatometryczne i sondowania sondami: dynamiczną, a także
CPTU.
3.7. Pomiary:
Pomiar wykonano metodą precyzyjnej niwelacji geometrycznej precyzyjnym
niwelatorem cyfrowym ZEISS DiNi 11, oraz inwarowej łaty kodowanej i niwelatorem
precyzyjnym Zeiss Ni 007, oraz łaty inwarowej precyzyjnej. Dokładność użytych
instrumentów wynosi +/- 0.3mm. Obliczenia wykonano metodą ścisłą w układzie ,,Kronsztadt
86 bis,, poddając obserwacje wyrównaniu ścisłemu. Przeprowadzono analizę stałości
reperów odniesienia w badanym okresie, a następnie obliczono przemieszczenia reperów
kontrolnych.
Pomiary osiadań były wykonywane średnio około 20. dnia każdego miesiąc w okresie
od czerwca 2006roku do września 2009roku, a później co 2-4 miesiące. Repery kontrolne
w ilości 19sztuk zostały założone na etapie gotowej płyty fundamentowej budynku Sea
Towers. W przypadku utraty dostępności do danego repera (np. zabetonowanie), wyznaczany
zostawał kolejny, w bliskim sąsiedztwie.
str. 24
Leszek Chomacki
Działania podejmowane z reperami w trakcie budowy wyglądały następująco:

• 13 szt. założono w I etapie dnia 19.06.2006r,
• punkt nr 1 został zabudowany – w miejsce tego punktu zamontowano reper nr 1’ dnia
20.11.2006r
• 5 szt. założono w II etapie dnia 28.11.2006r.
• punkty numer 6,11,12,18 zostały zabetonowane, a w ich miejsce zamontowano nowe
punkty dnia 03.09.2008r
• punkty 9,10 zostały zabetonowane, a w ich miejsce zamontowano nowe punkty dnia
26.09.2008r
• punkty 2,3,9,10,11 zostały zabetonowane, a w ich miejsce zamontowano nowe punkty
dnia 15.01.2009r.
W przypadku utraty pomiaru, wartość osiadań dla danego okresu była szacowana
na podstawie punktów sąsiednich.
Rys. 19 Przedstawienie rozkładu punktów pomiarowych na działce inwestycji [8]
str. 25
Leszek Chomacki
Na podstawie wyników pomiarów, a także współrzędnych punktów pomiarowych,

można było wykreślić mapy izolinii osiadań. Do wykreślenia ich użyto programu Surfer 8,
zaś za metodę interpolacji posłużyła metoda kriging. Metoda ta pozwala na osiągnięcie
najlepszych, nieobciążonych liniowych oszacowań wartości analizowanej zmiennej
zregionalizowanej.
Punktom pomiarowym znajdującym się wewnątrz obszaru wyszukiwania próbek,
przydziela się odpowiednie wagi w taki sposób, aby zminimalizować średniokwadratowy
błąd estymacji (wariancję krigingu). Zakłada się w niej, że dane są izotropowe (wykazują te
same cechy we wszystkich kierunkach poszukiwania).
Takie mapy są wygodne do przedstawiania wyników, a także pozwalają na łatwiejsze
i szybsze porównanie rzeczywistych wartości osiadań z wartościami obliczeniowymi.
Wyniki pomiarów posłużyły także do wykreślenia krzywych osiadań poszczególnych

punktów w czasie. W dalszej części pracy przedstawione będzie również porównanie
krzywych z osiadań rzeczywistych, z krzywymi otrzymanymi w programie Plaxis dla obu
modeli obliczeniowych.
str. 26
Leszek Chomacki
4. Analizy numeryczne
Wraz z rozwojem myśli technicznej, a co za tym idzie, zwiększaniem mocy
obliczeniowej komputerów, rozwojowi uległy także metody obliczania wielu zagadnień.
Szybsze komputery pozwoliły na komputerową analizę problemów wcześniej
nierozwiązanych, a także możliwość rozwiązywania złożonych przypadków bez radykalnego
ich upraszczania. Ten postęp techniki okazał się bardzo przydatny również dla geotechniki
i umożliwił analizę złożonych zagadnień.
Chęć poznania zachowywania się ośrodka gruntowego w danych warunkach,
poddanego określonemu obciążeniu była i jest trudnym zadaniem do rozwiązania. Powstało
wiele złożonych równań opisujących mniej, lub bardziej dokładnie zachowanie gruntu
w naturze.
Wykorzystana w obliczeniach Metoda Elementów Skończonych (MES) jest
popularną, lecz jedną z wielu metod pozwalających na rozwiązywanie układów równań
różniczkowych. Opiera się ona na dyskretyzacji (podziale dziedziny) obszaru na skończone
elementy, dla których rozwiązanie przybliżane jest przez konkretne funkcje,
oraz przeprowadzaniu obliczeń tylko dla węzłów tego podziału. Ponadto przy określeniu
warunków brzegowo - początkowych możliwe staje się dokładne określenie odkształceń,
przemieszczeń i naprężeń w gruncie i konstrukcji, a także przepływu wody, czy też
stateczności konstrukcji.
Przykładem wykorzystania tego narzędzia są poniższe obliczenia.
4.1. Modele konstytutywne gruntów

W celu przeprowadzenia obliczeń, konieczne jest określenie praw materiałowych
decydujących o zachowaniu się gruntu, oraz konstrukcji. Mechaniczne zachowanie gruntów
może być wymodelowane na różnych stopniach dokładności. Prawo Hook'a (liniowa
sprężystość) jest jednym z prostszych praw określających relację naprężenia - odkształcenia.
Jest nadal powszechnie stosowane przy obliczaniu elementów konstrukcyjnych, z materiałów
takich jak beton, czy stal. Wymaga zaledwie dwóch parametrów (moduł Younga - E
i współczynnik Poissona - ν ), niestety dokładność takich obliczeń dla gruntów pozostawia
wiele do życzenia.
W ośrodkach rozdrobnionych (grunt) potrzeba innych modeli obliczeniowych, które
pozwolą na rzeczywiste odwzorowanie zachowania się gruntu. Niestety pociąga to za sobą
str. 27
Leszek Chomacki
konieczność określenia kolejnych parametrów geotechnicznych, co nie zawsze jest proste,

tanie, ani dostępne.
Praktycznie każdy z wielu modeli konstytutywnych wymaga jakichś
charakterystycznych dla siebie parametrów. Pewne z nich są intuicyjne w zrozumieniu, inne
trudne do określenia, jeszcze inne czysto empiryczne. Im bardziej złożony model, tym więcej
wymaga parametrów, ale też pozwala na osiągnięcie dokładniejszych wyników. Należy też
zauważyć, że owe "dokładniejsze wyniki" nie zawsze są bliższe tym rzeczywistym, gdyż duże
znaczenie ma właściwe określenie parametrów i dostosowanie ich do konkretnych warunków
gruntowych.
Tak więc dla różnych modeli otrzymamy różne wyniki, a tylko jeden jest właściwy.
Pokazuje to, jak duże znaczenie przy przeprowadzaniu analiz numerycznych ma
doświadczenie projektanta, choć może się wydawać, że wystarczy tylko wprowadzić jakieś
liczby w odpowiednie okienka.
W niniejszej pracy wykorzystano dwa różne modele obliczeniowe: Mohra - Coulomba
i Hardening Soil, których opis znajduje się poniżej.
4.1.1. Model Mohra - Coulomba (MC)

Jest to jeden z prostszych, a zarazem najczęściej stosowanych modeli. Powszechnie
znany, można go znaleźć we wszystkich programach liczących numerycznie zagadnienia
geotechniczne. Polega na idealnie sprężysto - plastycznym zachowaniu się ośrodka
gruntowego. Często wykorzystuje się go do wstępnej analizy rozpatrywanego problemu.
Jego największą zaletą jest niewielka ilość potrzebnych do obliczeń parametrów: dwa
do opisu zachowań sprężystych, oraz trzy do opisu zachowań plastycznych. Są to: moduł
objętościowy - E , współczynnik Poissona - ν do opisu sprężystości, kąt tarcia
wewnętrznego gruntu - φ, spójność gruntu - c i kąt dylatancji - ψ do opisu plastyczności.
Do obliczeń wykorzystuje liniową sprężystość opisaną prawem Hooke'a, a także
kryterium wytrzymałościowe Mohra - Coulomba
str. 28
Leszek Chomacki
Rys. 20 Idea działania modelu ciała idealnie sprężysto - plastycznego [9]
Znając prawa rządzące liniową sprężystością, skupmy się na warunku Mohra -

Coulomba. Powierzchnię plastyczności w modelu MC można opisać za pomocą 6 równań.
Dla określonych naprężeń głównych, równania te przedstawiają się następująco:
1
f 1a = (σ 2′ − σ 3′ ) + 1 (σ 2′ + σ 3′ ) sin ϕ − c ⋅ cos ϕ ≤ 0
2 2
1 1
f 1b = ( σ 3′ − σ 2′ ) + (σ 3′ + σ 2′ ) sin ϕ − c ⋅ cos ϕ ≤ 0
2 2
1 1
f 2 a = (σ 3′ − σ 1′ ) + (σ 3′ + σ 1′ ) sin ϕ − c ⋅ cos ϕ ≤ 0
2 2
1 1
f 2b = (σ 1′ − σ 3′ ) + (σ 1′ + σ 3′ ) sin ϕ − c ⋅ cos ϕ ≤ 0
2 2
1 1
f 3a = ( σ 1′ − σ 2′ ) + (σ 1′ + σ 2′ ) sin ϕ − c ⋅ cos ϕ ≤ 0
2 2
1 1
f 3b = ( σ 2′ − σ 1′ ) + (σ 2′ + σ 1′ ) sin ϕ − c ⋅ cos ϕ ≤ 0
2 2
Pojawiające się w równaniach parametry φ i c opisane zostały powyżej.
Wygląd takiej powierzchni kształtem przypomina ostrosłup hexagonalny. Przy
założeniu zerowej spójności ( c = 0 ), wygląda on następująco:
str. 29
Leszek Chomacki
Rys. 21 Powierzchnia plastyczności Mohra - Coulomba w przestrzeni naprężeń głównych,

dla gruntów niespoistych [9]
Kąt dylatancji jest parametrem potrzebnym tylko w określonych warunkach.

Ma wpływ na wyniki w przypadkach wystąpienia w gruncie dylatancji, lub kontraktancji.
W analizowanym przypadku prawdopodobieństwo wystąpienia takich zjawisk jest niewielkie.
Odwzorowanie stanu naprężenia w danym miejscu ośrodka gruntowego,
na powyższym wykresie na formę punktu. Jeżeli ten punkt znajduje się wewnątrz ostrosłupa,
znaczy to, że grunt zachowuje się idealnie sprężyście. W przypadku przekroczenia
powierzchni ostrosłupa następuje uplastycznienie.
4.1.2. Model Hardening Soil (HS)

Drugim z modeli wykorzystanych do obliczeń jest model Hardening Soli.
Jest on niejako w opozycji do tego opisanego powyżej, gdyż nie jest przypisany na stałe
do przestrzeni naprężeń głównych, lecz może się rozrastać wraz z plastycznym zachowaniem
się gruntu. Dla próbek badanych w aparacie trójosiowego ściskania z drenażem, zauważono
zależność pomiędzy odkształceniem osiowym - ε1 , a dewiatorem naprężenia - q . Do opisu
takiego zjawiska niezbędne okazało się stworzenie odpowiedniej funkcji hiperbolicznej. Jako
pierwszy wyprowadził ją Konder w 1963r., co zostało wykorzystane w dobrze znanym
modelu hiperbolicznym Duncana i Changa (DC), który powstał w 1970r.
str. 30
Leszek Chomacki
Rys. 22 Hiperboliczna relacja naprężnie/odkształcenie przy obciążeniu w aparacie

trójosiowego ściskania [9]
Wartość graniczna dewiatora q f wyznaczana jest na podstawie kryterium Mohra -

Coulomba, zaś asymptotę hiperboli q a = q f R f powszechnie przyjmuje się na poziomie
R f = 0,9 .
Model DC w udoskonalonej wersji stał się rdzeniem modelu HS (Schanz 1998)

zaimplementowanym w programie Plaxis.
Podstawowe zmiany dotyczyły zwiększenia wykorzystania plastyczności kosztem
sprężystości, włączenia dylatancji, wprowadzenia powierzchni zamykającej typu cap. W tym
celu uwzględniono: ściskanie izotropowe (ang compression hardening), oraz wzmocnienie
izotropowe występujące w gruntach podczas ścinania (ang. shear hardening).
Pierwszy rodzaj wzmocnienia polega na zmiennej wartości sztywności gruntu,

ref
zależnej od poziomu naprężenia. Do obliczeń potrzebne są trzy moduły sztywności: E50 ,
ref
E oed , E urref , oraz wykładnik prawa ściśliwości m . Powyższe moduły wyznaczone są dla
referencyjnej wartości efektywnego naprężenia średniego p ref (zazwyczaj p ref =100 kPa ).
ref
Jak widać na wykresie powyżej (rys.21) E50 jest to sieczny moduł odpowiadający
połowie wartości granicznej dewiatora, dla obciążeń pierwotnych. Do modelowania obciążeń
str. 31
Leszek Chomacki
ref
i odciążeń wtórnych, ośrodka gruntowego, służy moduł Eur . Inżyniersko wyznacza się go,
jako wielokrotność modułu E 50ref i należy go pomnożyć przez liczbę 2 ÷ 5 w zależności od

ref
gruntu (uniwersalna wartość mnożnika, to 3). Moduł E oed jest to powszechnie znany
i używany w Polsce, moduł edometryczny, wyznaczony za pomocą wzoru:
m
 σ 
E oed = E ref
oed 
 p ref 

 
Wartości wykładnika m zazwyczaj mieści się w granicach 0,5 ÷1 , gdzie niższe

wartości przyjmowane są dla piasków, a wyższe dla prekonsolidowanych glin.
Drugi rodzaj wzmocnienia zależny jest od relacji dewiatora naprężenia q

z naprężeniem średnim p . Polega na przesuwaniu się powierzchni plastyczności CM, wraz
ze wzrostem odkształcenia plastycznego. To zjawisko modeluje się za pomocą parametru γ p
, który w przybliżeniu jest równy:
γ p = − ( 2ε 1p − ε vp ) ≈ − 2ε 1p
Człon dotyczący odkształceń objętościowych został pominięty z uwagi, na niewielkie
jego znaczenie w przypadku mocnych gruntów. Graficzne przedstawienie tego zjawiska
wygląda następująco:
Rys. 23 Sukcesywna zmiana powierzchni plastyczności, dla różnych stałych wartości

parametru wzmocnienia γ p [9]
Ostatnią wartą odnotowania nowością w modelu HS jest wprowadzenie drugiej

płaszczyzny zamykającej sprężyste zachowanie się gruntu (cap). Jej wprowadzenie było
str. 32
Leszek Chomacki
konieczne do ograniczenia sprężystości dla izotropowego ściskania, a co za tym idzie
odpowiedniego wykorzystania parametrów E 50ref , E oed

ref
.
Rys. 24 Obszar sprężystości ograniczony drugą płaszczyzną plastyczności [9]
Równanie tej powierzchni:
q~ 2 2 2
f = 2 + p′ − p p
c
α
gdzie:
~ 2 – zmodyfikowana wartość naprężenia dewiatorowego
q
α – parametr zależny od współczynnika K 0NC
pp – izotropowe naprężenie prekonsolidacji, zależne od OCR i POP
str. 33
Leszek Chomacki
Rys. 25 Prezentacja powierzchni plastyczności w przestrzeni naprężeń głównych

dla gruntów o zerowej spójności [9]
Dla pełnego zrozumienia powierzchni plastyczności należy wziąć pod uwagę oba
powyższe rysunki. Na obu widzimy linię (płaszczyzny) przedstawiającą klasyczne kryterium
wytrzymałości MC. Jest to zgodne z tym modelem, gdyż powierzchnia plastyczności
w modelu HS ulega rozszerzeniu ze wzrostem odkształcenia osiowego, aż do osiągnięcia
powierzchni MC. Druga krzywa (płaszczyzny) typu cap, ogranicza obszar sprężystości
w kierunku izotropowego ściskania i jest zależna od naprężenia prekonsolidacji.
Takie kryterium plastyczności, określane jest jako kryterium wielopowierzchniowe
(ang. multi-surface yield criterion)
str. 34
Leszek Chomacki
4.2. Wprowadzone dane:

Program Plaxis 3D Foundation, który posłużył do przeprowadzenia koniecznych
obliczeń, jest dość znanym i cenionym programem na rynku geotechnicznym.
Do wymodelowania problemu posłużyły piętnastowęzłowe, przestrzenne elementy
skończone, zawierające po 6 punktów interpolacji Gaussa każdy. Powstały one poprzez
wprowadzenie do płaskiej siatki przestrzeni prostopadłej do niej, oraz umieszczenie
dodatkowych węzłów na krawędziach.
Rys. 26 Przestrzenne piętnastowęzłowe elementy skończone [9]
Aby wygenerować siatkę najpierw należy stworzyć jej 2-wymiarowy układ.

Im gęstsza siatka, tym dokładniejsze będą obliczenia, lecz też wydłuży się czas oczekiwania
na wynik. Następnie program sam dopasowuje siatkę przestrzenną (w 3-cim wymiarze)
na podstawie wprowadzonych warstw, a także płaszczyzn roboczych. Model numeryczny
złożył się z ponad 31tys elementów, a sumaryczny czas obliczeń trwał od 7 do 10 godzin.
Rys. 27 Model obliczeniowy w przestrzennym stanie odkształcenia
str. 35
Leszek Chomacki
4.2.1. Geometria:
Zagadnienie w planie ma kształt prostokąta o wymiarach 140x120m, co przy
wymiarach płyty fundamentowej rzędu 100x80m daje po 20m wolnej przestrzeni z każdej
strony. Wartość ta została uznana za wystarczającą do reprezentatywnego zachowania
się gruntu pod konstrukcją.
Wszelkie elementy żelbetowe (ściany szczelinowe, płyty fundamentowe) zostały
wprowadzone jako elementy bryłowe. Pozwala to na zachowanie konstrukcji zbliżone
do rzeczywistego, jednak nie jest często stosowane z uwagi na trudności otrzymania wyników
sił w tych elementach. Przedmiotem tej pracy jest analiza osiadań, siły występujące w płycie,
bądź ścianach nie były potrzebne, więc wykorzystane rozwiązanie uważa się za optymalne.
Rys.28 Geometria wprowadzona do programu, wraz z numeracją punktów
Płyty w rzeczywistości posiadają skosy od strony dolnej w miejscach zmiany

ich grubości. Z uwagi na niemożliwość wymodelowania skosów brył w płaszczyźnie
pionowej w programie Plaxis, przyjęto pionowe krawędzie. Przebiegają one w połowie
str. 36
Leszek Chomacki
szerokości skosu, tak aby objętość betonu płyty została zachowana. Wygląda to jak na
powyższym rysunku.
Niektóre mniejsze płyty, z uwagi na zbliżoną grubość i głębokość posadowienia do
płyt sąsiednich, zostały połączone w większe całości. Nie ma to wielkiego wpływu na
zachowanie się konstrukcji, czy też ośrodka gruntowego, za to pozwala na znaczne
przyspieszenie obliczeń programu.
Rys. 29 Widok z góry na konstrukcję fundamentu od strony morza
Rys. 30 Widok z dołu na konstrukcję fundamentu od strony lądu
str. 37
Leszek Chomacki
Tymczasowe przerwy dylatacyjne zostały pominięte w modelu, z uwagi

na geometryczną złożoność ich wymodelowania, oraz mniejsze znaczenie dla wartości
osiadań (bardzo duże znacznie dla sił w płytach, które nie były wyznaczane).
4.2.2. Warunki gruntowe:

Do programu wprowadzone za pomocą 5 otworów badawczych (punkty 35-39)
o współrzędnych zbliżonych do otworów rzeczywistych. Z racji dużej zmienności warunków
gruntowych pomiędzy otworami, należało je uśrednić. Przyjęto 10 warstw gruntowych.
Warstwy przypowierzchniowe IIa i IIb, po zakończeniu wibroflotacji z zadawalającymi
skutkami, można było przyjąć o parametrach warstwy IIc, zaś warstwę IIIa, jak IIIb. Warstwy
IVa i IVb z uwagi na podobne parametry, dla ułatwienia obliczeń zostały przyjęte
o jednakowych parametrach warstwy IVb. Do rzędnej ok. -40 występują naprzemiennie
warstwy IIc i IIIb, poniżej naprzemiennie warstwy IV i IIc do poziomu -60m ppt. Uznano,
że taka głębokość jest krytyczna i wystarczająca do odpowiedniej analizy osiadań.
Zwierciadło wody gruntowej przyjęto jako stałe na jednym poziomie -4,8 (0,4m npm.)
Rys.31 Rozkład poniższych przekrojów gruntu modelu obliczeniowego
str. 38
Leszek Chomacki
Kolejność występowania warstw: IIc, IIc ,IIIb ,IIc ,IIIb ,IIc ,IVb ,IIc ,IVb ,IIc
Przekroje podłużne:
1-1'
Rys.32 Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (-10;20) - (130;20)
2-2'
Rys. 33 Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (-10;-40) - (130;-40)
str. 39
Leszek Chomacki
3-3'
Rys. 34 Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (-10;-90) - (130;-90)
Przekroje poprzeczne:
4-4'
Rys. 35 Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (0;-100) - (0;20)
str. 40
Leszek Chomacki
5-5'
6-6'
str. 41
Leszek Chomacki
4.2.3. Parametry materiałowe:

Materiał konstrukcji:
Grunty dla modelu Mohra - Coulomba:
IIc - Piasek zagęszczony IIIb - Pospółka zagęszczona IVb - Ił zwarty
Tab. 4 Zestawienie parametrów gruntowych wprowadzonych dla modelu MC
Minimalna spójność w gruntach niespoistych została wprowadzona w celu ułatwienia

obliczeń przez program.
str. 42
Leszek Chomacki
Grunty dla modelu Hardening Soil:

Pierwsza warstwa o miąższości 4-8m, z racji jej świeżo geologicznie historii i braku
prekonsolidacji, została przyjęta w modelu materiałowym Mohra - Coulomba.
IIc - Piasek zagęszczony IIIb - Pospółka zagęszczona IV - Ił zwarty

Ciężary objętościowe i parametry mechaniczne są identyczne jak w modelu wyżej.
Tab. 5 Zestawienie parametrów gruntowych wprowadzonych dla modelu HS
Wartości wskaźnika prekonsolidacji OCR zostały oszacowane w [3] na podstawie

historii obciążenia gruntów. Są one opisane jako:
a) warstwa IIc na głębokościach -( 10 ÷ 30 )m npm. OCR=1,2, na głębokościach -(
35 ÷ 50 )m npm OCR=1,3, przy głębszym zaleganiu warstwy OCR=1,5
b) warstwa IIIb na głębokościach -( 5 ÷ 20 )m npm. OCR=1,2, na głębokościach -(
20 ÷ 35 )m npm OCR=1,3, przy głębszym zaleganiu warstwy OCR=1,5
c) warstwa IV, OCR=1,5
Tab.6 Wartości parametrów OCR i POP, a także współczynniki parcia spoczynkowego
str. 43
Leszek Chomacki
4.2.4. Fazy obliczeniowe:

Dla obu modeli obliczeniowych fazy obliczeniowe wyglądają identycznie
z pominięciem fazy inicjującej. Różnica polega na sposobie wyliczenia naprężeń
geostatycznych w gruncie. Dla modelu MC polega ona na "obciążeniu grawitacją" (gravity
loading), co jest częstą praktyką, zaś dla modelu HS wykonano "procedurę K0" (K0
procedure).
Procedura K0 uwzględnia wskaźnik prekonsolidacji OCR, czego efektem jest
zwiększenie współczynnika K0, co ma duże znaczenie dla oszacowania naprężeń poziomych
w warstwach gruntów prekonsolidowanych.
Stopnie obciążenia:
Dla uzyskania wymiernych krzywych osiadania w czasie, należało obciążenie
przykładać stopniowo w określonych odstępach czasu. Na podstawie dzienników betonowań
oszacowano przyrost obciążeń, oraz czas w jakim one nastąpiły. Należało też zmienić
obciążenia projektowe, które w pewnych miejscach zostały przeszacowane, a w niektórych
niedoszacowane. Projektowe obciążenia rozłożone wyglądały następująco:
Rys. 38 Projektowe obciążenia terenu inwestycji [13]
str. 44
Leszek Chomacki
Postęp budowy wieżowców:
Rys. 39 Podział okresu budowy wieżowców na etapy z miesiącem i rokiem zakończenia [10]
str. 45
Leszek Chomacki
Postanowiono wykorzystać istniejącą geometrię, aby nie wprowadzać kolejnych linii.
Rys. 40 Podział na strefy obciążeniowe w modelu obliczeniowym
Strefy 1 i 2 obejmują swoimi powierzchniami wieże i ściany szczelinowe. Dla stref 9

i 10 wartości zostały obniżone, z uwagi na wykopy odciążające w tych miejscach.
Etap obciążenia
Strefa 1 - "20" 2 - "30" 3 - "40" 4 - "50" 5 - "60" 6 - "70" 7 - "100"
1 100 150 200 250 300 350 500
2 80 120 160 200 240 280 400
3 20 40 60 80 100 100 180
4 20 25 25 25 30 40 80
5 10 20 20 20 30 30 40
6 10 30 30 40 40 60 80
7 10 40 40 40 60 60 100
8 10 10 20 30 30 60
9 10 10 20 30 30 60
10 20 30 60 60 60 70
Okres 07-11 '06 11.06-01.07 01-03 '07 03-05 '07 05-07 '07 07-09 '07 09.07-09.10
Czas [dni] 122 61 61 61 61 61 1095
Tab. 7 Zestawienie wartości naprężeń [kPa] w poszczególnych etapach, wraz z okresem
ich trwania i czasem. Pogrubiono wartości docelowe.
Obciążenia przykładane były na poziomach wierzchu poszczególnych płyt

fundamentowych, szacowane na podstawie rys. 39
str. 46
Leszek Chomacki
Tab. 8 Przedstawienie kolejności faz obliczeniowych, wraz z czasem i ilością kroków
0. Faza - wstępna
Wg powyższej zasady. Po obliczeniach wyzerowano przemieszczenia.
1. Faza - ściany szczelinowe
Materiał gruntowy został zastąpiony przez materiał betonu. Ściany szczelinowe
kończą się i zaczynają na rzędnych zgodnych z projektem i wykonawstwem. Po obliczeniach
wyzerowano przemieszczenia.
2. Faza - płyty fundamentowe
Materiał gruntowy został zastąpiony przez materiał betonu. Wyróżnić można 4 rzędne
wierzchu płyt. Po obliczeniach wyzerowano przemieszczenia.
3. Faza - obciążenie pierwsze (20)
Obciążenie ok. 20% wartości końcowej. Trwa 4 miesiące, czyli 122dni.
4. Faza - obciążenie drugie (30)
5. Faza - obciążenie trzecie (40)
6. Faza - obciążenie czwarte (50)
7. Faza - obciążenie piąte (60)
8. Faza - obciążenie szóste (70)
9. Faza - obciążenie całkowite (100)
Obciążenie docelowe. Trwa 3lata, czyli 36 miesięcy, czyli 1095dni.
str. 47
Leszek Chomacki
5. Analiza i porównanie wyników:

Wyniki otrzymane w toku obliczeń dla obu modeli obliczeniowych sporo różnią się
od siebie. Różnią się także, od rzeczywiście pomierzonych osiadań.
Do atrakcyjnego ich przedstawienia wykorzystano mapy izolinii osiadań,
oraz wykresy osiadań wykreślone dla punktów pomiarowych w terenie, odpowiadających
pewnym punktom pomiarowym w modelu obliczeniowym.
5.1. Izomapy:
Dla 4. fazy obliczeniowej, czyli obciążenia 30%:
Rys. 41 Izolinia osiadań dla 01.2007r.
str. 48
Leszek Chomacki
Rys. 42 Wyniki obliczeń w modelu MC dla 01.2007r.
Rys. 43 Wyniki obliczeń w modelu HS dla 01.2007r.
str. 49
Leszek Chomacki
str. 50
Leszek Chomacki

str. 51
Leszek Chomacki
str. 52
Leszek Chomacki
Dla 9. fazy obliczeniowej, czyli całkowitego obciążenia:
str. 53
Leszek Chomacki
Z powyższego przedstawienia wyników można jednoznacznie wywnioskować, że

modelem obliczeniowym bliższym rzeczywistości jest model Hardening Soil (HS).
W przypadku modelu Mohra - Coulomba można zauważyć około dwu-krotne
przeskalowanie wyników.
5.2. Wykresy osiadań:

Wykresy zostały określone na podstawie pomiarów rzeczywistych osiadań punktów
pomiarowych, przeprowadzanych w trakcie, oraz po zakończeniu budowy. Można założyć,
że osiadania osiągnęły wartość zbliżoną do docelowej, co widać nawet po kształcie
krzywej, gdyż pod koniec jest zbliżona do poziomej prostej.
Wartości osiadań z programu Plaxis zostały pobrane przy użyciu działania "Curves
manager". Rysuje on krzywe (wykresy), które można sobie zdefiniować. Z uwagi
na trudność przedstawienia wyników pomiarów rzeczywistych na tego typu wykresie,
wartości odczytane z niego, wprowadzono do arkusza kalkulacyjnego i wykreślono nowe
krzywe. Wyniki przedstawiono dla punktów 1, 3, 4, 7, 10, 16 (wg. rys. 18)
str. 54
Leszek Chomacki
Rys. 53 Krzywe osiadań dla pkt.1 Rys. 54 Krzywe osiadań dla pkt.3
Dla punktu 1, leżącego przy nabrzeżu, krzywa pomiarowa kształtuje się pomiędzy
jedną, a drugą krzywą obliczeniową. Jednak wartościami zbliżona jest bardziej do krzywej
HS.
Dla punktu 3, leżącego między nabrzeżem, a wieżami, krzywa pomiarowa leży
nieznacznie ponad krzywą HS. Znaczy to, że dla obu wariantów obliczeniowych, wartości
osiadań zostały przeszacowane.
str. 55
Leszek Chomacki
Dla punktów: 4, leżącego przy nabrzeżu na prawo od wież, oraz 7 leżącego w środku
wyższej z wież, krzywe pomiarowe kształtują się pomiędzy jedną, a drugą krzywą
obliczeniową. Jednak wartościami zbliżone są bardziej do krzywej HS.
str. 56
Leszek Chomacki
Dla punktów: 10, leżącego przy dolnej krawędzi niższej z wież, oraz 16 leżącego
pomiędzy wieżami, od strony lądu, krzywe pomiarowe pokrywają się na większości
długości z krzywą HS. Można powiedzieć, że wartości końcowych osiadań dla krzywej HS
są nieznacznie przeszacowane.
str. 57
Leszek Chomacki
6. Wnioski:
Wyniki dla obu modeli obliczeniowych znacznie różnią się od siebie, co nie jest
czymś niespodziewanym. Jest to efektem przyjęcia innych opisów materiałowych ośrodka
gruntowego. W praktyce nie spotyka się choćby zbliżonych wartości dla obu powyższych
modeli. Od doświadczenia projektanta zależy, który z nich uzna za bliższy prawdy.
Głębokość modelu obliczeniowego można przyjąć jako wystarczającą:
Rys. 59 Rozkład osiadań gruntu dla ostatniego etapu obliczeniowego modelu MC

i przekroju 2 - 2' (wg. rys.30)
Jak widać, osiadania nie dochodzą do dolnej granicy obszaru, tak więc nie są zaniżane
z powodu osiągnięcia końca modelu obliczeniowego. Jedynie od strony wieży niższej, na
krawędzi obszaru widać osiadania niezerowe, ale ich wpływ na osiadania pod konstrukcją,
można uznać za niewielki.
6.1. Model HS:

Z powyższych obliczeń można jednoznacznie stwierdzić, że modelem bardziej
odpowiednim do analizy posadowienia w tego typu warunkach gruntowych jest model
Hardening Soil. Z uwagi na historię obciążenia terenów Pojezierza Kaszubskiego przez
lodowiec, można było oczekiwać pewnej prekonsolidacji gruntów na niej występujących,
co należało uwzględnić do obliczeń i zostało to zrobione.
Na większości terenu, wynik końcowy jest zaniżony w stosunku do pomiarów
rzeczywistych, lecz w niektórych przypadkach, jest zawyżony.
str. 58
Leszek Chomacki
Może być to spowodowane poprzez nieodpowiednie zagęszczenie siatki obliczeniowej

w płaszczyźnie pionowej. Dla tego modelu im drobniejsza siatka, tym dokładniejsze
są naprężenia w danym punkcie ośrodka gruntowego. Ma to znaczenie przy uśrednianiu
wartości modułów gruntu i prawdopodobnie wyniki osiadań uległyby wzrostowi. Niestety
z uwagi na ograniczone możliwości obliczeniowe komputera, na którym były one
przeprowadzane, postanowiono nie zagęszczać tej siatki.
Rys. 60 Rozkład punktów cap (niebieskie) i hardening (zielone) dla końcowego etapu modelu
HS, przekroju 2 - 2' (wg. rys.30)
W powyższym rysunku, można zauważyć wzmacnianie się ośrodka gruntowego,

poprzez osiągnięcie przez ścieżkę naprężeń powierzchni zamykającej typu cap (punkty cap),
bądź wzmocnienie poprzez ściskanie izotropowe (punkty hardening).
6.2. Model MC:

Model materiałowy Mohra - Coulomba dał wyniki zawyżone około dwu-krotnie.
Owa dwukrotna wartość nie jest niestety wartością stałą, więc przestrzega się przed
wykonywaniem obliczeń tylko w modelu MC i dzielenia ich przez dwa. Charakterystyka
pracy tego modelu jest zdecydowanie inna od modelu HS i w zadanych warunkach nie mogła
dać wyników zbliżonych do rzeczywistego zachowania się ośrodka gruntowego.
Nie zmienia to faktu, że jako pierwsza przymiarka obliczeniowa, dla ograniczonej
ilości parametrów, jest dość dobrym narzędziem do analizy.
str. 59
Leszek Chomacki
Rys. 61 Rozkład punktów plastyczności kryterium MC dla końcowego etapu w przekroju 2 - 2'
(wg. rys.30)
Jak widać, grunt osiągnął w bardzo wielu punktach plastyczność, a z racji ubogiego
definiowania plastyczności w tym modelu, wyniki zostały zawyżone.
6.3. Modele HS i MC:

Dla obu modeli, w trakcie obciążania, można zauważyć zwiększone osiadania pod
wyższą wieżą, w porównaniu do wieży niższej. Przyczyną tego jest prawdopodobnie
przyjęcie pod nią większej ilości materiału pospółki w przekroju geotechnicznym, niż pod
wieżą wyższą. Z uwagi na lepsze parametry tej warstwy, wyniki osiadań mogły zostać
przypadkowo zaniżone.
Inną możliwości takiego stanu rzeczy, która nasuwa się autorowi pracy, jest złe
założenie wzrostu naprężeń pod wieżami. Określono je jako procentowy wzrost naprężenia w
każdym z etapów, w stosunku do naprężeń końcowych. Być może należało przyjąć równy
wzrost naprężeń pod wieżą wyższą i niższą, aż do przedostatniego etapu.
W ostatnim etapie obliczeń, różnica osiadań wygląda już w kształcie zbliżonym
do rzeczywistego i do tego nie zgłasza się zastrzeżeń.
str. 60
Leszek Chomacki
Parametry w przypadku obu modeli bazują na uśrednionych wartościach

korelacyjnych, w związku z czym ich zastosowanie z góry obarczone jest błędem. Należałoby
przeprowadzić odpowiednie badania i wyprowadzić rzeczywiste wartości tych parametrów,
w celu osiągnięcia dokładniejszych wyników. Stosowanie uproszczonych metod ich
określania zamiast badań laboratoryjnych sprawia, iż analizy stają się mniej wiarygodne.
Należy stwierdzić, że najlepszym rozwiązaniem przy realizacji tego typu złożonych
inwestycji, byłoby przeprowadzanie kompleksowych badań laboratoryjnych. Niestety
aktualne trendy wymagają jak największego uproszczenia, bądź jeszcze lepiej pominięcia
tego typu zabiegów. Wiąże się to często z przewymiarowaniem konstrukcji (z racji przyjęcia
"bezpiecznych" parametrów projektowych), czego można byłoby uniknąć zwiększając
nakłady na rozpoznanie geotechniczne. Oszczędności osiągnięte poprzez odchudzenie
konstrukcji z pewnością pokryłyby koszty badań gruntów. Pozostaje mieć nadzieję,
że rodzimy rynek do tego dojrzeje.
str. 61
Leszek Chomacki
7. Podsumowanie
W powyższej pracy skupiono się na analizie numerycznej osiadań budynku Sea
Towers i porównaniu ich z osiadaniami rzeczywistymi pomierzonymi w trakcie budowy
obiektu, oraz po jej zakończeniu. Obiekt opracowania, z uwagi na swoją dużą wysokość,
a co za tym idzie konieczność przeniesienia dużych obciążeń na grunt, jest ciekawym
przykładem analizy.
Aby nie przekroczyć Stanu Granicznego Użytkowalności (SGU) należało ograniczyć
osiadania, a rozwiązaniem najprostszym było przeniesienie części obciążeń na większą
głębokość, za pomocą posadowienia pośredniego. W tym przypadku zdecydowano się na
ściany szczelinowe rozłożone w strategicznych miejscach. Takie rozwiązanie wymaga
również pracy płyty fundamentowej, co jest korzystne ze względów ekonomicznych i
powszechnie stosowane.
Analiza numeryczna polegała na w miarę rzeczywistym odwzorowaniu konstrukcji
rzeczywistej przy użyciu programu Plaxis 3D Foudation, oraz na przyjęciu dwóch
odmiennych modeli materiałowych. Były to modele Mohra - Coulomba (MC) i Hardening
Soil (HS). Konstrukcja płyty fundamentowej, oraz ścian szczelinowych została przyjęta jako
elementy bryłowe.
Wyniki obliczeń spełniły oczekiwania. Zakładano, że model HS wierniej odwzoruje

zachowanie się ośrodka gruntowego, co można jednoznacznie stwierdzić. Maksymalne
osiadanie dla tego modelu wyniosło 5,2cm, przy rzeczywistym 5,7cm, zaś dla modelu MC
wyniosło ono 11cm. Dokładniejsze porównania można znaleźć w rozdziale 5.
Jednakże z uwagi na większą złożoność modelu Hardening Soil, przestrzega się przed
bezkrytycznym podchodzeniem do wyników takich obliczeń. Konieczne jest pewne
doświadczenie projektowe, które pozwoli na przyjęcie odpowiednich parametrów
i oszacowanie poprawności wyników.
Tego typu analizy są doskonałym sposobem sprawdzenia wcześniejszych obliczeń
i pozwalają na zdobywanie bezcennych doświadczeń, które można wykorzystać przy
kolejnych projektach.
str. 62
Leszek Chomacki
8. Spis ilustracji:
Rys. nr: Nazwa rysunku Nr strony

Rys 1. Mapa z zaznaczonymi wieżami [2]..............................................................................6
Rys 2. Zdjęcie Sea Towers [11...............................................................................................6
Rys 3. Teren inwestycji na mapie z 1928roku [5]..................................................................8
Rys 4. Profil przykładowego otworu badawczego [2]...........................................................9
Rys 5. Typowy przekrój poprzeczny skrzyni nabrzeża Kutrowego [1].................................12
Rys 6. Przykładowy przekrój geotechniczny [2]..................................................................13
Rys 7. Krzywe zależności obciążenie/osiadanie w zależności od różnych koncepcji
projektowania [6].............................................................................................16
Rys 8. Etapy wykonania ściany szczelinowej [7].................................................................17
Rys 9. Ściana szczelinowa pod wyższą wieżą [13] ..............................................................18
Rys 10. Ściana szczelinowa przy nabrzeżu [13].....................................................................18
Rys 11. Schemat i wymiary ściany nabrzeża[13]...................................................................18
Rys 12. Schemat i wymiary ścian pod wieżami......................................................................19
Rys 13. Większe płyty fundamentowe wraz z rzędnymi ich podstaw i wierzchów[13]...........20
Rys 14. Szczegół tymczasowej szczeliny dylatacyjnej pomiędzy wieżami[13].......................21
Rys 15. Szczegół warstw pod płytą fundamentową [13]........................................................21
Rys 16. Etapy procesu wibroflotacji [7]................................................................................22
Rys 17. Przedstawienie stref wzmocnienia, wraz z punktami wibroflotacji [4].....................23
Rys 18. Przykładowy przekrój przez teren inwestycji, z zaznaczeniem
strefy wzmocnionej [4]......................................................................................24
Rys 19. Przedstawienie rozkładu punktów pomiarowych na działce inwestycji [8]..............25
Rys 20. Idea działania modelu ciała idealnie sprężysto - plastycznego [9]...........................29
Rys 21. Powierzchnia plastyczności Mohra - Coulomba w przestrzeni
naprężeń głównych, dla gruntów niespoistych [9]...........................................30
Rys 22. Hiperboliczna relacja naprężnie/odkształcenie przy obciążeniu
w aparacie trójosiowego ściskania [9].............................................................31
Rys 23. Sukcesywna zmiana powierzchni plastyczności, dla różnych stałych
wartości parametru wzmocnienia γ [9]........................................................32

p
Rys 24. Obszar sprężystości ograniczony drugą płaszczyzną plastyczności [9]....................33

Rys 25. Prezentacja powierzchni plastyczności w przestrzeni naprężeń głównych
str. 63
Leszek Chomacki
dla gruntów o zerowej spójności [9]................................................................34

Rys 26. Przestrzenne piętnastowęzłowe elementy skończone.[9]...........................................35
Rys 27. Model obliczeniowy w przestrzennym stanie odkształcenia......................................35
Rys 28. Geometria wprowadzona do programu, wraz z numeracją punktów........................36
Rys 29. Widok z góry na konstrukcję fundamentu od strony morza.......................................37
Rys 30. Widok z dołu na konstrukcję fundamentu od strony lądu..........................................37
Rys 31. Rozkład poniższych przekrojów gruntu modelu obliczeniowego...............................38
Rys 32. Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (-10;20) - (130;20).................39
Rys 33. Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (-10;-40) - (130;-40)...............39
Rys 34. Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (-10;-90) - (130;-90)...............40
Rys 35. Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (0;-100) - (0;20).....................40
Rys 36. Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (60;-100) - (60;20).................41
Rys 37. Przekrój przez model dla punktów o współrzędnych (120;-100) - (120;20).............41
Rys 38. Projektowe obciążenia terenu inwestycji [13]..........................................................44
Rys 39. Podział okresu budowy wieżowców na etapy z miesiącem
i rokiem zakończenia [10].................................................................................45
Rys 40. Podział na strefy obciążeniowe w modelu obliczeniowym........................................46
Rys 41. Izolinia osiadań dla 01.2007r....................................................................................48
Rys 42. Wyniki obliczeń w modelu MC dla 01.2007r............................................................49
Rys 43. Wyniki obliczeń w modelu HS dla 01.2007r.............................................................49
Rys 48. Wyniki obliczeń w modelu MC dla 09.200 r.............................................................52
Rys 52. Wyniki obliczeń w modelu HS dla 09.2010r............................................................54
Rys 53. Krzywe osiadań dla pkt.1...........................................................................................55
str. 64
Leszek Chomacki
Rys 57. Krzywe osiadań dla pkt.10.........................................................................................57

Rys 58. Krzywe osiadań dla pkt.16.........................................................................................57
Rys 59. Rozkład osiadań gruntu dla ostatniego etapu obliczeniowego modelu MC
i przekroju 2 - 2' (wg. rys.30)...........................................................................58
Rys 60. Rozkład punktów cap (niebieskie) i hardening (zielone) dla końcowego etapu
modelu HS, przekroju 2 - 2' (wg. rys.30)..........................................................59
Rys 61. Rozkład punktów plastyczności kryterium MC dla końcowego etapu
w przekroju 2 - 2' (wg. rys.30)..........................................................................60
str. 65
Leszek Chomacki
9. Bibliografia:
[1] Dokumentacja geologiczno-inżynierska: Dla projektu budynków apartamentowo -
mieszkalnych w Gdyni przy nabrzeżu prezydenta. Wyk. Fundament Sp. z o.o., ul.
Czyżewskiego 40, 80-336 Gdańsk, październik 2003
[2] Drugi dodatek do dokumentacji geologiczno-inżynierskiej podłoża projektowanego
budynku mieszkalno - usługowego przy ul. Hryniewickiego i Nabrzeżu Prezydenta w
Gdyni. Wyk. Geoprojekt Szczecin, ul. Tartaczna 9, 70-893 Szczecin, maj 2005
[3] Ekspertyza geotechniczna dotycząca parametrów geotechnicznych podłoża
gruntowego pod budowę wysokościowego budynku mieszkalno - usługowego w
Gdyni przy ul. Hryniewickiego. Wyk. Geosyntex Sp. z o.o., ul. Wyspiańskiego 15a,
81-435 Gdynia, sierpień 2005
[4] Ekspertyza geotechniczna dotycząca parametrów geotechnicznych badanych gruntów
po zakończeniu wibroflotacji. Wyk. Geosyntex Sp. z o.o., ul. Wyspiańskiego 15a, 81-
435 Gdynia, grudzień 2005
[5] E. Dembicki, A. Bolt, G. Horodecki, M. Cudny "Analizy geotechniczne posadowienia
budynku wysokościowego w Gdyni" IMiG 2/2010
[6] Cunha R.P. Poulos H.G. Small J.C. “Investigation of design alternatives or piled raft
case history” (Journal of geotechnical and geoenvironmental engineering 8/ 2001)
[7] Strona internetowa www.keller.com.pl
[8] Sprawozdanie techniczne z pomiaru przemieszczeń pionowych budynku mieszkalno -
usługowego "Sea Towers" w Gdyni. Wyk. Firma Usługowo - Handlowa "Diaz", ul.
Chrobrego 76, 80-243 Gdańsk, październik 2010.
[9] "Material models" manual, Plaxis 3D Foundation
[10] Projekt ofertowy, przekrój B-B. Projektant A. Kapuscik, kwiecień 2005
[11] http://foto.recenzja.pl/Forum-album_showpage-pic_id-175995.html
[12] Projekt architektoniczno- budowlany. Wyk. Architekturburo Andrzej Kapuscik,
Dorotheergasse 24/8, 1010 Wien,
[13] Projekt wykonawczy, tom III: konstrukcja. Wyk. Biuro Projektów Architektonicznych i
Budowlanych Sp. z o.o., ul. Pereca 21, 00-958 Warszawa
[14] K. Załęski "Analiza numeryczna fundamentów płytowo - palowych na przykładzie
posadowienia pylonu mostu MA21 w ciągu Autostradowej Obwodnicy Wrocławia", 2009
[15] Polska Norma "Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie" PN-81/B-03020
[16] Strona internetowa http://pl.wikipedia.org/
str. 66
View publication stats

Dyplompdf PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Dyplompdf PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

See discussions, stats, and author profiles for this publication at: https://www.researchgate.

Analiza osiadań fundamentu płytowego opartego na ścianach szczelinowych

Thesis · June 2011

Wpływ eksploatacji górniczej na obiekty View project

Awarie budowlane View project

The user has requested enhancement of the downloaded file.

Katedra/Zakład: Katedra Geotechniki, Geologii i Budownictwa Morskiego

Analiza osiadań fundamentu płytowego opartego

Potwierdzenie przyjęcia pracy:

Opiekun pracy Kierownik Katedry

Oświadczam, że niniejszą pracę dyplomową, w przedstawionym zakresie

Gdańsk, dnia…………………… ……………………………………

3.1.2. Warunki gruntowe...............................................................................................7

3.2. Morfologia i budowa geologiczna................................................................................9

3.3. Warunki hydrogeologiczne.........................................................................................10

3.4. Warunki geotechniczne...............................................................................................13

3.5.1. Ściany szczelinowe............................................................................................17

3.5.2. Płyta fundamentowa..........................................................................................19

3.6. Wzmocnienie - wibroflotacja......................................................................................22

4.1. Modele konstytutywne gruntów.................................................................................27

4.1.1. Model Mohra - Coulomba (MC).......................................................................28

4.1.2. Model Hardening Soil (HS)..............................................................................30

4.2. Wprowadzone dane.....................................................................................................35

4.2.2. Warunki gruntowe.............................................................................................38

4.2.3. Parametry materiałowe......................................................................................42

4.2.4. Fazy obliczeniowe.............................................................................................44

5. Analiza i porównanie wyników...................................................................48

5.2. Wykresy osiadań.........................................................................................................54

6.1. Model HS.....................................................................................................................58

6.2. Model MC....................................................................................................................59

6.3. Modele HS i MC..........................................................................................................60

Maksymalne gabaryty obiektu w planie ok. 100 x 80m (dokładnie 7613 m 2 ).

Dolne kondygnacje (GIII-GI) są przeznaczone pod garaże, powierzchnie usługowo-

3.1.2. Warunki gruntowe:

Rys. 3 Teren inwestycji na mapie z 1928roku [5]

3.2. Morfologia i budowa geologiczna:

Rys. 4 Profil przykładowego otworu badawczego [2]

Pod warstwą przypowierzchniowych nasypów powstałych w okresie rozbudowy portu

W obrębie tego poziomu natrafiono także na dwa cienkie (10-30cm) i nieciągłe

3.3. Warunki hydrogeologiczne:

Tab.1 Rzędna zwierciadła wody w basenie portowym[1]

Tab.2 Stany zwierciadła wody Zatoki Gdańskiej z okresu 01.01.1992 - 31.08.2003.[1]

Amplituda wahań poziomu wody na przestrzeni 51lat (wodowskaz w Basenie

Rys. 5 Typowy przekrój poprzeczny skrzyni nabrzeża Kutrowego [1]

3.4. Warunki geotechniczne:

Rys. 6 Przykładowy przekrój geotechniczny [2]

Wartości charakterystyczne parametrów poszczególnych warstw ustalono

dylatometrycznych, oraz sondowań różnego rodzaju. Można stwierdzić, że zostały one

Tab. 3 Zestawienie parametrów geotechnicznych [3]

Wydzielono następujące warstwy geotechniczne:

Charakterystyczny stopień plastyczności ustalono na I L( n ) = 0,40 . Niewielka miąższość

stopnia zagęszczenia wynosi I D( n ) = 0,25 . Miąższość ok. 2m, strefa przypowierzchniowa.

Warstwa geotechniczna IIc.

stopień zagęszczenia ustalono na poziomie I D( n ) = 0,70 . Zróżnicowana miąższość od 1

zagęszczenia wynosi I D( n ) = 0,50 . Zalega na głębokościach -2 do -8m npm.. Docelowo

zagęszczenia ustalono na poziomie I D( n ) = 0,70 . Nieciągła, przewarstwiona z warstwami IIc

Charakterystyczny stopień plastyczności ustalono na I L( n ) = 0,10 . Nieciągła, przewarstwiona

ustalono na I L( n ) = 0,0 . Nieciągła, z wkładkami węgla brunatnego. Przewarstwiona

3.5. Charakterystyka konstrukcji:

Rys.7 Krzywe zależności obciążenie/osiadanie w zależności od różnych koncepcji

Krzywa "0" - jest to zachowanie typowego fundamentu płytowego, dla którego

Celem rozpatrywanego posadowienia pośredniego (ścian szczelinowych) było

3.5.1. Ściany szczelinowe: