Kανένας (το υπερτονίζω: κανένας) από όσους γράφουν και

παράγουν κείμενα λογοτεχνικά, δε γράφει ερήμην του εαυτού του.

Άρα στο κείμενο που ο καθένας δημιουργεί, άμεσα και ορατά ή με
τρόπο αθέατο και λανθάνοντα, εναποθέτει αυτό που ο ίδιος είναι
ως όραση, ως στάση και ως φιλοσοφία ζωής, ως ήχο, ως κραδασμό
αλλά και ως λυγμό ψυχής. φυσικά, απ’ τον κανόνα, όπως θα
δούμε, δεν ξεφεύγει ο Παπαδιαμάντης.

Κανένας απ’ αυτούς που γράφουν, δε γράφει ερήμην της

Iστορίας. ςε κάθε κείμενο, είτε στην επιφάνεια είτε στο υπέδα-
φος, είναι διάχυτη η ιστορικότητα. ακόμη κι εκείνοι που πι-
στεύουν ότι είναι στεγανά κλεισμένοι στην ατομική τους ιδιω-
τικότητα, ξεχνούν ίσως ότι και αυτή η στάση εσώκλειστης γραφής
είναι μια πράξη άμυνας απέναντι στην ιστορικότητα.

ΠΕΦ 100 χρόνια παό τον θάνατο του Παπαδιαμάντη σελ 51