Professional Documents
Culture Documents
user=Προύστ
Μαρσέλ Προυστ
Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
(Αποσπάσματα)
…Ένας άνθρωπος που κοιμάται κρατά σε κύκλο ολόγυρά του το νήμα που
δένει τις ώρες, την τάξη που ακολουθούν τα χρόνια και οι κόσμοι. Τα
συμβουλεύεται όλ’ αυτά με το ένστικτό του μόλις ξυπνήσει και διαβάζει σ’
ένα δευτερόλεπτο το σημείο της γης που κατέχει ο ίδιος, το χρόνο που
κύλησε όσο κοιμόταν• όμως οι σειρές τους μπορούν να μπερδευτούν, να
κοπούν. Αν τα ξημερώματα, ύστερα από αϋπνία, τον πάρει ο ύπνος ενώ
διαβάζει, σε μια στάση πολύ διαφορετική απ’ αυτή που συνηθίζει όταν
κοιμάται, τότε το υψωμένο χέρι του αρκεί να σταματήσει τον ήλιο, να τον
κάνει να υποχωρήσει και, στην πρώτη στιγμή του ξύπνου του, δεν θα
γνωρίζει πια την ώρα, θά ‘χει την εντύπωση πως μόλις πλάγιασε να
κοιμηθεί…»
«[...]
«… η καρδιά μου φούσκωνε, λες κι ένας καλός θεός μου είχε επιστρέψει
αυτή τη σκέψη κι είχε αναγνωρίσει πως ήταν θεμιτή κι ωραία. Τύχαινε,
καμιά φορά, μια σελίδα του να λέει: αυτά τα ίδια πράγματα που έγραφα
συχνά το βράδυ στη γιαγιά μου και στη μητέρα μου όταν έμενα άϋπνος, και
τότε η σελίδα αυτή του Μπεργκότ μου φαινόταν σα μια συλλογή από
επιγραφές για να τοποθετηθούν πάνω από τα γράμματά μου. Ακόμα κι
αργότερα, όταν άρχισα να γράφω ένα βιβλίο με μερικές φράσεις, που η
ποιότητά τους δεν στάθηκε αρκετή να με πείσει: για να συνεχίσω,
ξαναβρήκα το αντίστοιχό τους στον Μπεργκότ. Αλλά μόνο τότε, όταν τις
διάβαζα στο έργο του, μπορούσα να τις χαρώ• όταν τις έγραφα εγώ ο ίδιος,
στη προσπάθειά μου να τις κάνω ν’ αποδώσουν αυτό ακριβώς που
διέκρινα στη σκέψη μου, κι από φόβο μήπως δεν κάνω «κάτι που να
μοιάζει», δεν είχα τον καιρό ν’ αναρωτηθώ αν αυτό που έγραφα ήταν
ευχάριστο! Στην πραγματικότητα όμως μόνο τέτοιες φράσεις, μόνο τέτοιες
σκέψεις αγαπούσα αληθινά…»
[…]
«…Γιατί στα επόμενα βιβλία του, όταν έκανε κάποια αναφορά σε μια
μεγάλη αλήθεια ‘η στο όνομα μιας φημισμένης εκκλησίας, έκοβε την
αφήγησή του και, με μιαν επίκληση, μιαν αποστροφή, μια μεγάλη
προσευχή, άφηνε απόλυτα ελεύθερα αυτά τα ξεσπάσματα, που στα πρώτα
του έργα περιορίζονταν εσωτερικά στον πεζό του λόγο και τα διέκρινες
μόνο σε κάποιους κυματισμούς στην επιφάνεια, κυματισμούς πιο απαλούς
ίσως ακόμα, πιο αρμονικούς, όταν έμεναν έτσι κρυφοί και δεν μπορούσες
να πεις με ακρίβεια που γεννιόταν και που έσβηνε το ψιθύρισμά τους. Αυτά
τ’ αποσπάσματα, που τα χαιρόταν κι ο ίδιος, ήταν και τ’ αποσπάσματα που
προτιμούσαμε. Εγώ τουλάχιστον τα ήξερα απ’ έξω. Λυπόμουν μόλις
ξανάπιανε το νήμα της αφήγησης. Κάθε φορά που μιλούσε για κάτι που η
ομορφιά του δε μου είχε ως τότε αποκαλυφθεί, για τους πευκώνες, για το
χαλάζι, για την Παναγία των Παρισίων, για την Αταλία ή τη Φαίδρα,
κατόρθωνε με μιαν εικόνα να κάνει να ξεχυθεί ως μέσα μου αυτή η
ομορφιά….»
[…]
[…]
Από «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» – Από τη μεριά του Σουάν, μετάφραση Παύλος
Ζάνας, εκδόσεις Ηριδανός. Βρέθηκε στο http://staxtes.com/2003/?p=2009
“Tόσες φορές στη ζωή μου, η πραγματικότητα με είχε απογοητεύσει, γιατί
τη στιγμή που την συνελάμβανα, η φαντασία μου, που ήταν το μόνο
όργανό μου για να χαρώ την ομορφιά, δεν μπορούσε να επικοινωνήσει
μαζί της, σύμφωνα με τον αδήριτο νόμο που λέει πως δεν μπορεί κανείς να
φαντάζεται παρά μόνον αυτό που είναι απόν.
“Δεν ήθελα πια να αφήσω το εαυτό μου σε ψευδαισθήσεις για άλλη μια
φορά, γιατί επρόκειτο να γνωρίσω πλέον, αν ήταν πράγματι δυνατόν να
πετύχω αυτό που, πάντοτε απογοητευμένος όπως ήμουν απ’ την
παρουσία των τόπων και των ανθρώπων, είχα (μολονότι για μια φορά ένα
κομμάτι μουσικής τού Βεντέιγ πήγε να με πείσει για το αντίθετο) πιστέψει
ως ακατόρθωτο. Δεν επρόκειτο λοιπόν να πειραματιστώ και πάλι προς την
κατεύθυνση που από καιρό ήξερα πως δεν οδηγεί πουθενά. Εντυπώσεις
σαν αυτές που γύρευα να αποτυπώσω δεν μπορούσαν παρά να
εξαφανιστούν, αν ερχόντουσαν σε επαφή με μιαν άμεση απόλαυση που
υπήρξε ανίκανη να τις γεννήσει. Ο μόνος τρόπος να τις γευτώ
περισσότερο, ήταν να προσπαθήσω να τις γνωρίσω περισσότερο εκεί
όπου βρισκόντουσαν, δηλαδή μέσα μου, να τις αποσαφηνίσω μέχρι τα
βάθη τους…
Αποσπάσματα από το, “Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο” και συγκεκριμένα από τον
τελευταίο τόμο, ” Ο Ανακτηθείς Χρόνος” Βρέθηκε στο :
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/10/a_18.html#ixzz4mAHCcnG1